دانشمندان راه حلی کاربردی و جدید را برای برطرف کردن مشکل بزرگ زباله های فضایی ارائه کرده اند با این همه نبود سیاستهای جهانی درباره زباله های فضایی می تواند مانع از اجرای این برنامه برای از بین بردن این زباله ها شود.
در این شیوه ماهواره ای به فضا پرتاب می شود تا به نزدیکی زباله های فضایی بزرگ از قبیل قطعات راکتهای از کار افتاده برود، این ماهواره موتوری احتراقی را به زباله وصل می کند تا این قطعه بتواند زباله را حرکت داده و به سوی اتمسفر زمین هدایت کند.
دانشمندان معتقدند با استفاده از این شیوه می توان سالانه پنج تا 10 قطعه از زباله های فضایی را از اطراف زمین زدود. مقیاس این مسئله بسیار وسیع است، بیش از 17 هزار جرم بزرگتر از 10 سانتیمتر در مدار پایینی زمین وجود دارند اما مشکل اصلی اینجا است که هر یک از این قطعات به تنهایی قادر به ایجاد هزاران خطر جدی هستند.
به گفته محققان آژانس فضایی ایتالیا این مشکل بسیار بزرگ بوده و باید به سرعت اقدامات لازم برای مهار آن انجام بگیرد زیرا هر چه زمان از دست برود، تعداد زباله هایی که باید از مدار به پایین کشیده شوند، افزایش خواهد یافت.
چین در سال 2007 با تخریب یکی از ماهواره های از کار افتاده خود بیش از دو هزار زباله فضایی دیگر به وجود آورد و پس از آن نیز برخورد میان دو ماهواره روسی و آمریکایی به اندازه ای قابل توجه تعداد زباله های فضایی سرگردان در فضا را افزایش داد.
آنچه بیش از همه چیز موجب نگرانی متخصصان است، وقوع واکنشهایی زنجیره ای به نام "سندروم کسلر" است که در آن یکی از این ذرات با دیگری برخورد کرده و موجب برخورد ذره با جسمی دیگر می شود و این برخوردها همینطور موجب ایجاد برخوردهای دیگری خواهند شد تا زمانی که مدار پایینی زمین از لایه ای از این زباله ها پوشانده شده و کاملا غیر قابل استفاده خواهد شد.
سیاستهای فضایی
زباله های فضایی تنها ماهواره های مدارگرد را تهدید نمی کنند، بلکه ماموریتهای سرنشین دار فضایی و ایستگاه فضایی بین المللی را نیز بارها و بارها با خطرات جدی مواجه کرده و خواهند کرد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)