لازم به توضيح و تأكيد است كه هدف اصلي مسائل مرتبط به صنعت سنگ است و درج گزارشاتي نظير گزارش ذيل كه در خصوص كشور امارات متحده عربي و ترجمه اي از يك مجلة تخصصي ايتاليايي است به معني تأييد و قبول كليه مطالب گزارش نمي باشد و صرفاً از جهت اطلاعات مربوط به سنگهاي تزئيني و امكان حضور فعالتر در بازارهاي جهاني بايد مورد توجه قرار گيرد.
فرانک لويد رايت نابغه آمريکائي معماري مدرن اعتقاد داشت براي اينکه يک آرشيتکت خوب باشيد بهترين راه اين است که يک مشتري خوب پيدا کنيد.اين گفته وي دقيقا درمورد بازار ساختمان ـ بخصوص سنگ در کشور امارات متحده عربي مصداق مي يابد. کشوري که با در نظرگرفتن سابقه ، وسعت قدرت خريد و امکانات ماليش در حال حاضر به معتبر ترين و جذاب ترين مشتري سنگ مبدل گشته است.
تاريخ امارات متحده عربي که تنها کمي بيش از 30 سال -1971- از تشکيل آن مي گذرد با ذخاير عظيم نفت و گاز اين کشور گره خورده است،ذخاير عظيمي که شروع بهره برداري از آنها به به سال 1969 بر مي گردد. در آن زمان يعني دو سال پيش از تشکيل امارات متحده عربي پايه اقتصادي اين اميرنشين هاي کوچک که عمدتا فقير بودند بر کشاورزي ماهيگيري و صيد سنتي مرواريد استوار بود. ذکر اين نکته نيزجالب است که سهم امارات از خليج فارس ساحل دزدان دريائي ناميده مي شد چون کشتي هائي که از آن منطقه عبور مي کردند بارها مورد حمله دزدان دريائي قرار مي گرفتند. بنا براين سرزمين دزدان دريايي و ماهيگيران پس از حدود 30 سال نه فقط براي جهان عرب بلکه براي همه دنيا به کانون اصلي تجارت و اقتصاد تبديل شده است. همانگونه که گفتيم امارات متحده عربي دردوم دسامبر 1971- تاريخي که از بريتانياي کبير اعلام استقلال نمود- با اتحاد 6 اميرنشين تشکيل گرديد : ابوظبي ، عجمان ، فجيره ، شارجه ، دوبي و ام القوين که در سال 1972 راس الخيمه نيز به آن اضافه شد. امروزه درآمد سرانه امارات متحده عربي - که پايتخت آن ابوظبي است ـ تفاوت زيادي با درآمد سرانه کشورهاي اصلي و مهم اروپا ندارد. اين امر تنها به دليل ذخاير عظيم انر ژي اين کشور نيست بلکه اين سياست خارجي معتدل اماراتي هاست که باعث شده اين کشور درمنطقه نقشي اساسي داشته باشد. با مراجعه به جدول1 در مي يابيم که اين کشور با جمعيتي در حدود 2،523،915 نفر، توليد ناخالص داخلي به ارزش 7/57 ميليارد دلار دارد در حالي که نرخ رشد سالانه اين درآمد در سال 2003 بالغ بر 2/5 درصد بوده است که اين نرخ رشد نه تنهابه ميزان قابل توجهي از نرخ رشد راکد کشورهاي اروپائي بلکه حتي از نرخ رشد واقعي ايالات متحده ( 1/3درصد در سال 2003) نيز بالاتر است. درآمد سرانه در امارات متحده عربي در سال 2003 ، معادل 23200 دلار بوده است که از فعاليت يک نيروي کاري 1/2 ميليون نفري حاصل شده است. جالب توجه اينکه 74درصد جمعيت بين سنين 15 تا 64 سال اين کشور شهروندان امارات نيستند.اين امر نشان مي دهد که ثروت کشور در حقيقت در دست عده محدودي است. اما پيش از پرداختن به جزئيات " بخش سنگ " اين کشور که وجه شاخص آن " واردات توليدات فرآوري شده استاندارد و سفارشي سنگي " است ناگزير بايد نگاهي به وضعيت و موقعيت بخش ساختمان اين کشور داشته باشيم که سنگ نيز به آن وابسته است. سرمايه گذاري هاي محلي و بين المللي در امر ساختمان، رشد اين بخش را تا سال 2010 به 50 ميليارد دلار خواهد رساند. امکان خريد ملک خصوصي توسط مهاجران مقيم در اميرنشين دوبي اين روند رو به رشد را تسهيل مي نمايد. اقتصاد دوبي در 8 سال گذشته رشد ساليانه اي معادل 6/8 درصد را تجربه کرده و انتظار مي رود اين ميزان رشد در 5 سال آينده در همين حد باقي بماند.ذکر اين نکته نيز حائز اهميت است که بيشتر رشد توليد ناخالص داخلي دقيقا به پشتوانه بخش ساختمان صورت گرفته است. اين درحالي است که درآمد حاصل از فروش نفت صرف پروژه ها و کارهاي زيربنائي پرزرق و برق شده است. فراموش نکنيم که ساخت بدون وقفه هتل هاي سوپرلوکس در امارات متحده عربي اين کشور را عملا به همان مشتري طلائي مبدل نموده است که در ابتدا از آن سخن گفتيم. در حقيقت اکنون امارات متحده عربي دومين مقصد گردشگران در جهان عرب، پس از عربستان سعودي به شمار مي رود. در سال 2002 ، حدود 5 ميليون نفر يا در واقع 15درصد ا ز 4/37 ميليون توريستي که به خاور ميانه و شمال آفريقا سفر کردند، از دوبي ديدن نمودند. رشد صنعت گردشگري منطقه خاورميانه درسال 2002 ،حدود 17درصد بود در حالي که اين رقم درسراسر جهان تنها 3درصدگزارش شده است. درميان کشورهاي عربي، امارات متحده عربي به لحاظ جذب گردشگربا نرخ رشد 32درصد اولين کشور محسوب مي شود که پس از آن ميتوان به ترتيب از کشورهاي يمن، لبنان، مصر، عربستان سعودي، الجزاير و اردن نام برد. از سال 1993 تا سال 2002 ، تعداد هتل ها در امارات 60درصد و تعداد اتاق هاي هتل 112درصد افزايش يافته است که 75درصد اين هتل ها در دوبي ساخته شده است. دوبي به خصوص مي کوشد به اقتصاد خود تنوع بخشيده و با توسعه صنعت گردشگري منابع درآمد ديگري حاصل نمايد و دقيقا در همين هتل ها و تفريحگاه هاست که بخش عمده اي از توليدات سنگي به چشم مي خورد. قبل از هر چيز جدول 2 و نمودار 1 مي توانند تصوير کاملي را نشان دهند.در سال 2003 ، واردات کلي توليدات سنگي اعم از توليدات استاندارد وسفارشي توسط امارات به 175300 تن رسيده که نسبت به واردات 134000 تني سال 2002، حدود 30درصد رشد داشته است. با کمي تجزيه و تحليل مي توان دريافت که اين ميزان چشمگير واردات به نفع همه توليد کنندگان بين المللي بوده است چرا که بدون استثناء سعي کرده اند صادرات خود را به امارات متحده عربي افزايش دهند. ايتاليا با صادرات 73100 تن سنگ، قاطعانه در مقام نخست ايستاده است تا نشان دهد در بازاري که کيفيت مطرح است، توليدات ايتاليائي همچنان برنده هستند. پس از ايتاليا، چين است که که موفقيت هايش در بازارهاي جهاني، ديگر تعجب برانگيز نيست. پس از آن، هند با 29000 تن در مکان سوم و اسپانيا با 25000 تن در مکان چهارم قرار گرفته اند. به ترتيب از ترکيه، پرتغال، يونان، برزيل و آلمان مي توان به عنوان ساير صادرکنندگان عمده سنگ به امارات نام برد. در عين حال با تمرکز بر نرخ رشد صادرات سنگ کشورها به امارات نبايد پيشگامي بلا منازع توليدات ايتاليائي را زير سوال برد. در حقيقت آنچه در اينجا مي بينيم اين است که در مقايسه با رشد 38/2درصد صادرات سنگ فرآوري شده ايتاليا به امارات، صادرات سنگ چين 76درصد و اسپانيا 21/336 درصد افزايش يافته است. طبيعتا اگرشما از موضع بسيار قوي شروع کنيد، آنگونه که در مورد ايتاليا اتفاق افتاده است، بالاتر بردن ميزان صادرات کار بسيار مشکلي است. از سوي ديگر تمام رقباي بين المللي بايد مراقب يورش بي امان چيني ها به بازارهاي بين المللي باشند، حتي بازارهائي مانند امارات متحده عربي که در آنها کيفيت عامل تعيين کننده است. ضمنا در زمينه رقابت بين کشورهاي اروپائي، نبايد عملکرد مثبت اسپانيا را ناديده گرفت. البته ايتاليا از نظر ميزان صادرات ( که هنوز هم دو برابر چين است) در مکان نخست باقي خواهد ماند اما توليدکنندگان ايتاليائي بايد به موارديکه در بالا ذکر شد، توجه کافي داشته باشند. در بخش صادرات ماشين آلات مربوط به صنعت سنگ نيز ايتاليا با يک کاهش 15/9 درصدي در سال 2003 نسبت به سال 2002 روبرو بوده است.( جدول 3) امارات متحده عربي پروژه هاي عظيم و فوق مدرني مانند " نخل" ( دو جزيره مصنوعي در درياي دوبي که در آنها
اقامت گاه هاي لوکس احداث خواهد شد ) يا "جهان " ( 250 جزيره مصنوعي کوچک که سمبل جغرافياي جهان هستند و در آنها نيز مکانهاي اقامتي لوکس بنا خواهد گرديد ) را در دست ساخت دارد. پس ناگزير بايد اين کشور را به عنوان يک موقعيت مناسب سرمايه گذاري براي همه افراد فعال در بخش ساختمان ( و بويژه در زمينه سنگ ) به شمار آورد، چراکه نرخ رشد اين هفت امير نشين عربي حداقل براي آينده نزديک و ميان مدت، نشاني از رکود و ايستايي ندارد. جدول 1 – شاخص هاي اصلي جغرافيائي- اقتصادي امارات متحده عربي در سال 2003 ميلادي
نام کشور امارات متحده عربي پايتخت ابوظبي موقعيت خاورميانه، حدفاصل ميان درياي عمان و خليج فارس، بين عمان و عربستان سعودي مساحت مساحت کل: 82،880 کيلو متر مربع خشکي : 82،880 کيلومتر مربع دريايي : 0 کيلومتر مربع مرز خشکي 867 کيلومتر کشورهاي همسايه عمان: 410 کيلومتر عربستان سعودي: 457 کيلومتر خط ساحلي 1318 کيلومتر جمعيت 2،523،915 نفر نرخ رشد جمعيت 57/1% توليد ناخالص داخلي 7/57 ميليارد دلار نرخ واقعي رشد توليد ناخالص داخلي 2/5% درآمد سرانه 23200 دلار جدول 2- صادرکنندگان توليدات سنگي فرآوري شده استاندارد و سفارشي به امارات متحده عربي درسالهاي 2003-2001
( 1000تن )
کشور 2001 2002 2003 درصد تغيير2003/2002 رتبه ( 2003) ايتاليا 4/76 4/71 1/73 38/2 1 چين 4/11 1/17 1/30 02/76 2 هند 9/20 9/28 29 35/0 3 اسپانيا 1/10 8/5 3/25 21/336 4 ترکيه 1/6 6/5 4/6 29/14 5 پرتغال 6/1 7/1 2 65/17 6 يونان 2 7/1 9/1 76/11 7 برزيل 4/0 8/0 1 00/25 8 آلمان 1/0 1/0 3/0 200 9 ساير کشورها 8/0 1 2/6

جمع کل 8/129 1/134 3/175 72/30

جدول 3 - صادرات ماشين آلات ايتاليائي مربوط به صنعت سنگ به امارات متحده عربي سالهاي 2003-2001 ( يورو)
2001 2002 2003 درصد تغيير 2002/2003 5،960،259 3،979،414 3،615،231 15/9- لازم به توضيح و تأكيد است كه هدف اصلي مسائل مرتبط به صنعت سنگ است