یكی از ابتدایی ترین كارها در یك شبكه، اختصاص دادن آدرس IP به كلا ینت ها است. البته انواع مختلفی از سرورهای DHCP این كار را انجام می دهند. با این حال شما می توانید ویندوز ۲۰۰۳ سرور را به عنوان DHCP نیز تنظیم كنید. در این مقاله نحوه انجام این كار را آموزش خواهیم داد.
سال ها پیش برای شركتی كار می كردم كه سیاست های عجیبی داشت. یكی از سیاست های موجود در هنگام حضور من در آنجا این بود كه همه كامپیوترها باید یك IP ثابت (Static) داشته باشند. استفاده از سرورهای DHCP نیز به دلا یل امنیتی ممنوع بود. نتیجه همه این سیاست ها، كابوس نگهداری و تعمیر بود.
واضح است كه تعدادی از سرورها باید از IP ثابت استفاده نمایند. اما بسیار معمول است كه در یك شبكه، كلا ینت ها از IP های دینامیك استفاده كنند. در یك نگاه كلی، استفاده از IP ثابت برای كلا ینت ها فقط در شبكه های كوچك عملی است. متأسفانه، شبكه ای كه من از آن صحبت كردم، همه چیز بود؛ غیر از كوچك بودن! این شبكه ۲۵هزار ایستگاه كاری داشت!
وضعیت شبكه ای كه گفتم، به چند دلیل وحشتناك بود. برای مبتدی ها، هنگامی كه یك هارددیسك دچار مشكل می شد، باید قبل از راه اندازی ویندوز، یك نفر، IP اختصاص یافته به آن كامپیوتر را تشخیص می داد. به راحتی می توانید تصور كنید كه پیدا كردن IP مذكور بین ۲۵ هزار IP موجود، چه كار دشواری بود. هیچ فهرست جامعی از IP های اختصاص یافته وجود نداشت.
هر ساختمان، بلوك IP مربوط به خود را مدیریت می كرد و بدتر از همه آن كه، هیچ استانداردی برای مدیریت آدرس ها، موجود نبود. گاه گاهی شخصی آدرس یك IP را واردمی كرد كه با IP شخص دیگری تداخل داشت و این مسئله باعث می شد شخص دیگر نیز نتواند از شبكه استفاده نماید. این داستان نشان می دهد، استفاده از IP دینامیك در شبكه ایده خوبی است. خوشبختانه، تنظیم كردن ویندوز ۲۰۰۳ سرور به عنوان یك DHCP كار بسیار آسانی است.
در بسیاری از موارد یك سرور DHCP بار بسیار كمی را به سرورهای شما تحمیل می كند. از این جهت به جای آن كه آن را در یك سرور اختصاصی نصب كنید، می توانید در سرورهای موجود خود DHCP را نیز نصب كنید.
اكنون به بررسی نحوه نصب و تنظیم سرویس DHCP در ویندوز ۲۰۰۳ سرور و توضیح نكاتی در مورد تنظیمات DHCP می پردازیم.
● جلوگیری از تداخل آدرس های IP
همان طور كه در ادامه خواهید دید، اكتیودایركتوری برای جلوگیری از قرارگیری DHCPهای مخفی در شبكه شما كاربرد دارد. ایده این عمل آن است كه شما نمی خواهید سرورهای تأیید نشده كه به اختصاص IP به كامپیوترهای شبكه شما می پردازند را داشته باشید.
ولی به هرحال این مكانیسم حفاظتی فقط برای DHCPهایی كه از سیستم عامل ویندوز استفاده می كنند و با اكتیودایركتوری ارتباط برقرار می كنند، كارساز است. زیرا مایكروسافت DHCP را ابداع نكرده، بنابراین سرورهای DHCP فقط مختص شبكه های ویندوزی نیستند
وقتی بسیاری از مردم در مورد سرور DHCP فكر می كنند؛ ویندوز، لینوكس، یونیكس و شاید هم نت ور و مكینتاش را به عنوان سرور DHCP تلقی می كنند. ولی در اصل اینجا، تنها سرورهایی DHCPهستند كه اگر در شبكه به طور غیرمجاز وارد شوند، شما از وجود آن ها مطلع خواهید شد. (یا حداقل امیدوارم كه مطلع شوید.)
معمول ترین سرورهای DHCP غیرمجاز مسیریاب هایی كه به همراه DHCP توكار (Built in) عرضه می شوند، هستند. برای مثال، AccessPoint های شبكه های بی سیم به قیمت های بسیار ارزان فروخته می شوند.
تعداد زیادی AP شبكه های بی سیم با سرور DHCP توكار عرضه می شوند، كه در حال عادی نیز فعال هستند به نوعی كه این دستگاه ها برای اختصاص IP در محدوده ۱۹۲.۱۶۸x.x به هر كلا ینتی (باسیم و بی سیم) كه آن را درخواست كند، تنظیم شده اند.
سرویس های DHCP فقط به AP های بی سیم نیز محدود نمی شوند. شما احتمالا ً مسیریاب هایی را كه برای متصل كردن یك شبكه كوچك به اینترنت باندپهن استفاده می شوند دیده اید. این مسیریاب ها معمولا ً با یك فایروال و سرویس DHCP توكار عرضه می گردند.
یك سرور DHCP می تواند مبتنی بر نرم افزار نیز باشد. برای مثال، اغلب ویندوزها از یك دهه گذشته تاكنون با سرویسی به نام به اشتراك گذاری ارتباط اینترنت (ICS) عرضه می شوند. ایده ای كه ICS براساس آن ساخته شده آن است كه یك كامپیوتر ارتباط اینترنت خود را با سایر كامپیوترهای موجود در شبكه به اشتراك گذارد. سرویس ICS مبتنی بر DHCP به طور خودكار نصب می شود.
ولی وجود DHCP و ICS به طور همزمان می تواند برای شبكه مشكل ساز باشد. بهترین ترفندی كه برای بهبود كاركرد سرور DHCP می توانید به كار بگیرید، آن است كه مراقب باشید محدوده آدرسی كه برای آن تعیین می كنید با سایر سرورهای DHCP موجود در شبكه همخوانی نداشته باشد. اگر سرورهای DHCP دیگری در شبكه دارید، مطمئن شوید كه برای تخصیص آدرس IP مناسب به خوبی تنظیم شده اند.
داشتن چندین سرور DHCP در یك شبكه كاملا ً منطقی است، زیرا درجه ای از تحمل خطا را در شبكه شما فراهم می كند. به هر حال باید از اختصاص دادن IP مناسب كه با DHCP دیگر تداخل نداشته باشد اطمینان پیدا كنید.
اگر از وجود DHCP در شبكه خود آگاه نیستید، قبل از آن كه یك سرور DHCP برپایه ویندوز را در شبكه نصب نمایید، انجام یك آزمایش برای اطمینان از نبود DHCP را به شما توصیه می كنم. آسان ترین راه برای تشخیص نبود DHCP در شبكه آن است كه یك كلا ینت را برای دریافت خودكار آدرس IP تنظیم كنید. پس از آن كامپیوتر را دوباره راه اندازی نمایید. اگر آدرسIP دریافت كرد، بدین معنی است كه یك DHCP غیرمجاز در شبكه دارید. در غیراین صورت می توانید به راحتیDHCP خود را نصب كنید.
● نصب یك سرور DHCP
پس از آن كه از نحوه مقابله با تداخل آدرس ها توضیح دهیم، بهتر است كمی در مورد نصب و راه اندازی یك سرورDHCP در ویندوز ۲۰۰۳ سرور با شما صحبت كنم. پیش از شروع، بهتر است این نكته را بیان كنم كه سرور حتماً باید یك آدرس ثابت (Static) داشته باشد.
عملیات را با باز كردن پنجره Add/Remove program در كنترل پنل آغاز می كنیم. پس از باز شدن پنجره، رویAdd/Remove windows scomponents كلیك كنید. پس از یك وقفه كوتاه پنجره باز می شود. صفحه باز شده را تا پیدا كردن گزینه Network Services پایین بكشید. این گزینه را انتخاب كرده روی Details كلیك كنید. اكنون شما می توانید فهرستی از سرویس ها شبكه ای ویندوز را ببینید.
Dynamic Host Configration on Protocol را انتخاب كنید. پس از آن Next را انتخاب كرده، OK را بزنید. اكنون ویندوز فایل های موردنیاز را نصب می كند. در حین انجام كار ممكن است كه به CD نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ نیاز پیدا كنید.
● تنظیمات سرور DHCP
عملیات تنظیم كردن DHCP، مانند نصب آن ساده و راحت است. قبل از شروع تنظیمات، حداقل به یك محدوده نیاز دارید. به خاطر داشته باشید، یك scope محدوده ای از آدرس های IP است كه به كلا ینت اختصاص می یابد. حالا كنسول DHCP را باز كنید. از طریق منوی Administrative tools می توانید به كنسول DHCP دسترسی پیدا كنید.
پس از باز شدن كنسول، اولین چیزی كه نیاز است ایجاد یك اسكوپ جدید است. برای این كار روی نام سرور كلیك راست كرده و New Scope را انتخاب كنید.
این عمل موجب باز شدن پنجره مربوط می گردد. صفحه خوش آمدگویی را رد كنید، در صفحه بعد شما باید نام و توضیحی برای DHCP خود وارد كنید.پس از انجام رویNext كلیك كنید) .
با صفحه ای مواجه می شوید كه باید یك آدرس ابتدایی و انتهایی برای DHCP وارد نمایید. پس از انجام این عمل، باید یك Subnet Mask وارد نمایید (یا این كه تعداد بیت های Subnet را وارد كنید
صفحه بعدی امكان وارد كردن آدرس های Exclude را به شما می دهد. این ها آدرس هایی هستند كه قبلا ً در شبكه استفاده شده اند. وارد كردن این آدرس ها موجب می شود، DHCP آن ها را به كاربران اختصاص ندهد. آدرس ها را وارد كرده Next را بزنید.
در صفحه بعدی باید مدت زمان اجاره آدرس ها را وارد نمایید. این زمانی است كه یك ایستگاه كاری می تواند از آدرس ها استفاده نماید، مدت زمان متداول اجاره هشت روز است كه در اغلب موارد به خوبی كار می كند.
روی Next كلیك كنید با صفحه ای مواجه می شوید كه تنظیمات اضافی DHCP را دربردارد. Yes را انتخاب كنید و Next را بزنید. اكنون می توانید Defaut Gateway را وارد كنید. Next را بزنید، با صفحه ای مواجه می شوید كه اجازه وارد كردن آدرس یك یا بیش از یك آدرس IP ،DNS را به شما می دهد.
Next را بزنید. صفحه ای ظاهر می شود كه آدرسWINS را از شما درخواست می كند. اگر WINS دارید آدرس آن را وارد كنید. شبكه های جدید معمولا ً از WINS استفاده نمی كنند. دوباره Next را بزنید
از شما خواسته می شود كه آیا می خواهید اسكوپ را فعال كنید یا خیر. Yes را انتخاب كنید، Next را كلیك كنید. و به این صورت عملیات پایان می یابد.
با آنكه اسكوپ سرور شما فعال شده اما این سرور به اختصاص IP نمی پردازد. زیرا هنوز DHCP مجاز به دادن IP نیست. برای رفع این مسئله، روی نام سرور كلیك راست نمایید و دستور Authorize را اجرا كنید. سپس سرور مجاز به دادن IP می شود و فعالیت خود را آغاز می كند.




سایت آمل تک