(( تاپیک تبریک نوروزی ))

[Mohamad]

به نام یزدان پاک
درود به همه ی دوستان بزرگوار
صدای گامهای بهار ، دلها را می نوازد و رقص جانبخش شکوفه چشم ها را خیره می کند . نسیم نوروزی نافه گشوده تا جانها به عطر آسمانی عشق معطر گردد . کاروان سبزه و گل در راه است که نشاط و شادمانی را در دلها بگسترد . بهار فرا می رسد تا نغمه ی شادی و سرور بر لبها و در دلها بنشیند و زنگ غم و اندوه از چهره ها و جانها زدوده شود . امید است این بهار زندگی بخش ، همراه خود خیر ، خوشی ، سلامتی ، شور ، نشاط ، سعادت و سربلندی را به خانه ی شما بیاورد و به زندگیتان تری وتازگی بسیار ببخشد.


دوستان و یاران همیشگی مجموعه امسال را نیز به پایان بردیم با تمام سختیها و ماجراهای آن
سال ۸۹ سال سخت و طاقت فرسایی برای بنده و کل تیم مدیریتی مجموعه بود ، سالی که با فراز و نشیب های زیاد آن به پایان رسید و امروز در انتهای آن قرار داریم سالی که مجموعه نه تنها هیچ پشتیبانی به خود ندید بلکه همچنان فشار از طرف نهادهای داخلی و سازمانهای خارجی بر روی آن بوده و هست .
بر خود واجب میدانم از کلیه همکاران و کاربران مجموعه به دلیل کمبودها و کم کاریهایی که علت اکثر اونها مشکلات شخصی بنده بوده بار دیگر پوزش خواسته و از خداوندگار بزرگ طلب یاری برای سال جدید را دارم تا بتوانم با فراهم آوردن امکانات بهتر و مناسبتر برای شما عزیزان محیطی بهتر را برای ترویج علم و سالمتر را برای نشاط و سرگریمی های شما عزیزان فراهم آورم و این از عهده من تنها بر نمیاید و از همگی شما عزیزان میخواهم در راه بهتر شدن در هر زمان پیشنهادات و مخصوصا انتقادهای خود را به بنده ارایه دهید و قول میدهم به تک تک سخنان و ایمیلهای شما عزیزان پاسخ مناسب دهم و بر روی همگی آنان فکر و برنامه ریزی شود .
بیایید با دلهای صاف به درگاه خداوندگارمان دعا کنیم تا در سال جدید شاهد رشد بیشتر کشور عزیزمان باشیم و همه ایرانیان در جهان شاد و پیروز باشند .
بهار زیباست و زندگی زیبا تراز بهار ، چه بهتر که مانیز از این سرسبزی و شکوفایی عبرت بگیر یم و دگرگونی های لازم را در خود پدید آوریم .
مثل درخت ، رخت های کهنه را از تن به در آوریم . آیینه ی وجودمان راصاف و شفاف کنیم و بهترین ها ی زندگی را به نمایش بگذاریم . کینه را به محبت ، دشمنی را به عشق ، نا مهربانی را به صفا و صمیمیت تبدیل نماییم .
مبارکتر شب و خرمترین روز
به استقبالم آمد بخت پیروز
دهلزن گو دو نوبت زن بشارت
که دوشم قدر بود امروز نوروز
مهست این یا ملک یا آدمیزاد
پری یا آفتاب عالم افروز
ندانستی که ضدان در کمینند
نکو کردی علی رغم بدآموز
مرا با دوست ای دشمن وصالست
تو را گر دل نخواهد دیده بردوز
شبان دانم که از درد جدایی
نیاسودم ز فریاد جهان سوز
گر آن شب‌های باوحشت نمی‌بود
نمی‌دانست سعدی قدر این روز
عید سعید نوروز و فرارسیدن سال نو بر همه شما عزیزان مبارک باد
به نمایندگی از طرف تیم مدیریتی مجموعه آذرتیم و پی سی آسک (P30ASK.COM & AZARDL.COM & AZARDL.ORG & AZARMOB.COM & AZARGRAPHIC.COM )
محمد محمذزاده

[afsanah82]

با آرزوی
12 ماه شادی
52 هفته پیروزی
365 روز سلامتی
8760ساعت عشق
525600دقیقه برکت
3153000ثانیه دوستی
سال جدید مبارک
-----------------------------------------
ستاره بختتان بالا
سپیده صبحتان تابناک
سایه عمرتان بلند
ساز زندگیتان کوک
سرزمین دلتان(به یاد مهندس)سبز
سال جدید مبارک

[Sada]

سلام و دورود
منم به نوبه خودم این عید باستانی را به همه ایرانیهای عزیز و سایر ملل هایی که این عید باستانی را جشن میگیرند تبریگ عرض میکنم و امیدوارم سال نو را هرچه بهتر از قبل شروع کنند .نوروز زیباست و این تکرار است که آن را زیباتر می کند این فر صت را غنیمت می شمارم و اشاره به سخن استاد می کنم

نوروز

نوشته‌ای که در پی خواهد آمد با همین عنوان در مجموعه آثار ۱۳ (هبوط در کویر) و به عنوان فصلی از کتاب «کویر» منتشر شده است. علی شریعتی در مقدمه این نوشته آورده است: در اسفند سال ۴۶ دانشجویان تاریخ به عنوان سفر علمی به عراق رفتند و من نیز ابتدا عازم بودم اما در آخرین لحظات ناگهان «قسمت» نشد! چون نوروز را در سفر بودند و آنجا جشن می‌گرفتند این نوشته را به درخواست همکاران گرامی بر سر راه نوشتم تا در آن اجتماع بخوانند. و اینک به یاد آن «حادثه»!

سخن تازه از نوروز گفتن دشوار است. نوروز یک جشن ملی است، جشن ملی را همه می شناسند که چیست نوروز هر ساله برپا می شود و هر ساله از آن سخن می رود. بسیار گفته اند و بسیار شنیده اید پس به تکرار نیازی نیست؟ چرا هست. مگر نوروز را خود مکرر نمی کنید؟ پس سخن از نوروز را نیز مکرر بشنوید. در علم و و ادب تکرار ملال آور است و بیهوده «عقل» تکرار را نمی پسندد: اما «احساس» تکرار را دوست دارد، طبیعت تکرار را دوست دارد، جامعه به تکرار نیازمند است و طبیعت را از تکرار ساخته اند: جامعه با تکرار نیرومند می شود، احساس با تکرار جان می گیرد و نوروز داستان زیبایی است که در آن طبیعت، احساس، و جامعه هر سه دست اندرکارند.
نوروز که قرن های دراز است بر همه جشن های جهان فخر می فروشد، از آن رو هست که این قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا بک جشن تحمیلی سیاسی نیست. جشن جهان است و روز شادمانی زمین و آسمان و آفتاب و جشن شکفتن ها و شور زادن ها و سرشار از هیجان هر «آغاز». جشن های دیگران غالباً انسان را از کارگاه ها، مزرعه ها، دشت و صحرا، کوچه و بازار، باغها و کشتزارها، در میان اتاق ها و زیر سقف ها و پشت درهای بسته جمع می کند: کافه ها، کاباره ها، زیر زمین ها، سالن ها، خانه ها ... در فضایی گرم از نفت، روشن از چراغ، لرزان از دود، زیبا از رنگ و آراسته از گل های کاغذی، مقوایی، مومی، بوی کندر و عطر و ... اما نوروز دست مردم را می گیرد و از زیر سقف ها و درهای بسته فضاهای خفه لای دیوارهای بلند و نزدیک شهرها و خانه ها، به دامن آزاد و بیکرانه طبیعت می کشاند: گرم از بهار، روشن از آفتاب لرزان از هیجان آفرینش و آفریدن، زیبا از هنرمندی باد و باران، آراسته با شکوفه، جوانه، سبزه و معطر از بوی باران، بوی پونه، بوی خاک، شاخه های شسته، باران خورده، پاک ...
نوروز تجدید خاطره بزرگی است: خاطره خویشاوندی انسان با طبیعت. هر سال آن فرزند فراموشکار که، سرگرم کارهای مصنوعی و ساخته های پیچیده خود، مادر خویش را از یاد می برد، با یادآوری وسوسه آمیز نوروز به دامن وی باز می گردد و با او، این بازگشت و تجدید دیدار را جشن می گیرد. فرزند در دامن مادر، خود را باز می یابد و مادر، در کنار فرزند و چهره اش از شادی می شکفد اشک شوق می بارد فریادهای شادی می کشد، جوان می شود، حیات دوباره می گیرد. با دیدار یوسفش بینا و بیدار می شود.
تمدن مصنوعی ما هر چه پیچیده تر و سنگین تر می گردد، نیاز به بازگشت و باز شناخت طبیعت را در انسان حیاتی تر می کند و بدین گونه است که نوروز بر خلاف سنت ها که پیر می شوند فرسوده و گاه بیهوده رو به توانایی می رود و در هر حال آینده ای جوان تر و درخشان تر دارد، چه نوروز را ه سومی است که جنگ دیرینه ای را که از روزگار لائوتسه و کنفوسیوس تا زمان روسو و ولتر درگیر است به آشتی می کشاند. نوروز تنها فرصتی برای آسایش، تفریح و خوشگذرانی نیست: نیاز ضروری جامعه، خوراک حیاتی یک ملت نیز هست. دنیایی که بر تغییر، تحول، گسیختن، زایل شدن، در هم ریختن و از دست رفتن بنا شده است، جایی که در آن آنچه ثابت است و همواره لایتغیر و همیشه پایدار، تنها تغییر است و ناپایداری، چه چیز می تواند ملتی را، جامعه ای را، در برابر ارابه بی رحم زمان – که بر همه چیز می گذرد و له می کند و می رود هر پایه ای را می شکند و هر شیرازه ای را می گسلد – از زوال مصون دارد؟
هیچ ملتی یا یک نسل و دو نسل شکل نمی گیرد: ملت، مجموعه پیوسته نسل های متوالی بسیار است، اما زمان این تیع بیرحم، پیوند نسل ها را قطع می کند، میان ما و گذشتگانمان، آنها که روح جامعه ما و ملت ما را ساخته اند، دره هولناک تاریخ حفر شده است قرن های تهی ما را از آنان جدا ساخته اند : تنها سنت ها هستند که پنهان از چشم جلاد زمان، ما را از این دره هولناک گذر می دهند و با گذشتگانمان و با گذشته هایمان آشنا می سازند. در چهره مقدس این سنت هاست که ما حضور آنان را در زمان خویش، کنارخویش و در «خود خویش» احساس می کنیم حضور خود را در میان آنان می بینیم و جشن نوروز یکی از استوارترین و زیباترین سنت هاست.
در آن هنگام که مراسم نوروز را به پا می داریم، گویی خود را در همه نورزهایی که هر ساله در این سرزمین بر پا می کرده اند، حاضر می یابیم و در این حال صحنه های تاریک و روشن و صفحات سیاه و سفید تاریخ ملت کهن ما در برابر دیدگانمان ورق می خورد، رژه می رود. ایمان به اینکه نوروز را ملت ما هر ساله در این سرزمین بر پا می داشته است، این اندیشه های پر هیجان را در مغز مان بیدار می کند که: آری هر ساله حتی همان سالی که اسکندر چهره این خاک را به خون ملت ما رنگین کرده بود، در کنار شعله های مهیبی که از تخت جمشید زبانه می کشید همانجا همان وقت، مردم مصیبت زده ما نوروز را جدی تر و با ایمان سرخ رنگ، خیمه بر افراشته بودند و مهلب خراسان را پیاپی قتل عام می کرد، در آرامش غمگین شهرهای مجروح و در کنار آتشکده های سرد و خاموش نوروز را گرم و پر شور جشن می گرفتند.
تاریخ از مردی در سیستان خبر می دهد که در آن هنگام که عرب سراسر این سرزمین را در زیر شمشیر خلیفه جاهلی آرام کرده بود از قتل عام شهرها و ویرانی خانه ها و آوارگی سپاهیان می گفت و مردم را می گریاند و سپس چنگ خویش را بر می گرفت و می گفت: " اباتیمار : اندکی شادی باید " نوروز در این سال ها و در همه سال های همانندش شادی یی این چنین بوده است عیاشی و «بی خودی» نبوده است. اعلام ماندن و ادامه داشتن و بودن این ملت بوده و نشانه پیوند با گذشته ای که زمان و حوادث ویران کننده زمان همواره در گسستن آن می کوشیده است.
نوروز همه وقت عزیز بوده است؛ در چشم مغان در چشم موبدان، در چشم مسلمانان و در چشم شیعیان مسلمان. همه نوروز را عزیز شمرده اند و با زبان خویش از آن سخن گفته اند. حتی فیلسوفان و دانشمندان که گفته اند "نوروز روز نخستین آفرینش است که اورمزد دست به خلقت جهان زد و شش روز در این کار بود و ششمین روز ، خلقت جهان پایان گرفت و از این روست که نخستین روز فروردین را اهورمزد نام داده اند و ششمین روز را مقدس شمرده اند.
چه افسانه زیبایی زیباتر از واقعیت راستی مگر هر کسی احساس نمی کند که نخستین روز بهار، گویی نخستین روز آفرینش است. اگر روزی خدا جهان را آغاز کرده است. مسلماً آن روز، این نوروز بوده است. مسلماً بهار نخستین فصل و فروردین نخستین ماه و نوروز نخستین روز آفرینش است. هرگز خدا جهان را و طبیعت را با پاییز یا زمستان یا تابستان آغاز نکرده است. مسلماً اولین روز بهار، سبزه ها روییدن آغاز کرده اند و رودها رفتن و شکوفه ها سر زدن و جوانه ها شکفتن، یعنی نوروز.
بی شک، روح در این فصل زاده است و عشق در این روز سر زده است و نخستین بار، آفتاب در نخستین روز طلوع کرده است و زمان با وی آغاز شده است.
اسلام که همه رنگ های قومیت را زدود و سنت ها را دگرگون کرد، نوروز را جلال بیشتر داد، شیرازه بست و آن را با پشتوانه ای استوار از خطر زوال در دوران مسلمانی ایرانیان، مصون داشت. انتخاب علی به خلاف و نیز انتخاب علی به وصایت، در غدیر خم هر دو در این هنگام بوده است و چه تصادف شگفتی آن همه خلوص و ایمان و عشقی که ایرانیان در اسلام به علی و حکومت علی داشتند پشتوانه نوروز شد. نوروز که با جان ملیت زنده بود، روح مذهب نیز گرفت: سنت ملی و نژادی، با ایمان مذهبی و عشق نیرومند تازه ای که در دل های مردم این سرزمین بر پا شده بود پیوند خورد و محکم گشت، مقدس شد و در دوران صفویه، رسماً یک شعار شیعی گردید، مملو از اخلاص و ایمان و همراه با دعاها و اوراد ویژه خویش، آنچنان که یک سال نوروز و عاشورا در یک روز افتاد و پادشاه صفوی آن روز را عاشورا گرفت و روز بعد را نوروز. نوروز--این پیری که غبار قرن های بسیار بر چهره اش نشسته است--در طول تاریخ کهن خویش، روزگاری در کنار مغان، اوراد مهر پرستان را خطاب به خویش می شنیده است پس از آن در کنار آتشکده های زردشتی، سرود مقدس موبدان و زمزمه اوستا و سروش اهورامزدا را به گوشش می خوانده اند از آن پس با آیات قرآن و زبان الله از او تجلیل می کرده اند و اکنون علاوه بر آن با نماز و دعای تشیع و عشق به حقیقت علی و حکومت علی او را جان می بخشند و در همه این چهره های گوناگونش این پیر روزگار آلود، که در همه قرن ها و با همه نسل ها و همه اجداد ما، از اکنون تا روزگار افسانه ای جمشید باستانی، زیسته است و با همه مان بوده است ، رسالت بزرگ خویش را همه وقت با قدرت و عشق و وفاداری و صمیمیت انجام داده است و آن، زدودن رنگ پژمردگی و اندوه از سیمای این ملت نومید و مجروح است و در آمیختن روح مردم این سرزمین بلاخیز با روح شاد و جانبخش طبیعت و عظیم تر از همه پیوند دادن نسل های متوالی این قوم که بر سر چهار راه حوادث تاریخ نشسته و همواره تیغ جلادان و غارتگران و سازندگان کله منارها بند بندش را از هم می گسسته است و نیز پیمان یگانگی بستن میان همه دل های خویشاوندی که دیوار عبوس و بیگانه دوران ها در میانه شان حایل می گشته و دره عمیق فراموشی میانشان جدایی می افکنده است. و ما در این لحظه در این نخستین لحظات آغاز آفرینش نخستین روز خلقت، روز اورمزد، آتش اهورایی نوروز را باز بر می افروزیم و درعمق وجدان خویش، به پایمردی خیال، از صحراهای سیاه و مرگ زده قرون تهی می گذریم و در همه نوروزهایی که در زیر آسمان پاک و آفتاب روشن سرزمین ما بر پا می شده است با همه زنان و مردانی که خون آنان در رگ هایمان می دود و روح آنان در دل هایمان می زند شرکت می کنیم و بدین گونه، بودن خویش، را به عنوان یک ملت در تند باد ریشه برانداز زمان ها و آشوب گسیختن ها و دگرگون شدن ها خلود می بخشیم و در هجوم این قرن دشمنکامی که ما را با خود بیگانه ساخته و خالی از خوی برده رام و طعمه زدوده از شخصیت این غرب غارتگر کرده است، در این میعاد گاهی که همه نسل های تاریخ و اساطیر ملت ما حضور دارند با آنان پیمان وفا می بندیم امانت عشق را از آنان به ودیعه می گیریم که «هرگز نمیریم» و «دوام راستین» خویش را به نام ملتی که در این صحرای عظیم بشری ریشه، در عمق فرهنگی سرشار از غنی و قداست و جلال دارد و بر پایه «اصالت» خویش در رهگذر تاریخ ایستاده است «بر صحیفه عالم» ثبت کنیم .

[mehraboOon]

با یاد خدا



باد بهاری باییز و زمستان را هم با خود برد

باد بهاری چه مهربان است که

خاطرات دردناک برگ های خشک خزونی را هم از ذهن کودکانه ام پاک کرده

و چه نسیمی می وزد

و چه دل ا نگیز است نسیم خنک بهاری ...می خواهم نفسی تازه کنم

ونمیخواهم به گذشته و حتی به آینده بیاندیشم میخواهم برنده های بهاری را مهمان حیات

بر درخت دلم کنم ......وای که چه حالی دارد قدم زدن روی گل های جنگل

عاشقی...و........چه لذتی دارد شروع فصلی نو در جایی که همه هستند جز غریبه

.....نسیم بهاری.......عجب صدایی دارد نوازش نسیم وقتی که برای شکوفه ها می نوازدو


آلاله ها برای نیلوفر آبی می خوانند ...وای از حوضچه ی خونه ی مادر بزرگ که چه

زلال آبی دارد و چه ماهرانه تشنگی را از لبان

تشنه ام فراری می دهد .............................وای که درخت گلابی چه خندان است و از


صدای نی لبک نسیم چه عاشقانه می رقصد








......میخواهم نفسی تازه کنم و آغاز کنم زندگی را با صدای بی درد بهار

روز های پر گل و شب های پر ستاره ای رو برای شکوفه های کوچک

آرزوها یتان آرزومندم

سال نو مبارک

یاحق

mehraboOon

[b77544]

با یاد خدا

باد بهاری باییز و زمستان را هم با خود برد

باد بهاری چه مهربان است که

خاطرات دردناک برگ های خشک خزونی را هم از ذهن کودکانه ام پاک کرده

و چه نسیمی می وزد

و چه دل ا نگیز است نسیم خنک بهاری ...می خواهم نفسی تازه کنم

ونمیخواهم به گذشته و حتی به آینده بیاندیشم میخواهم برنده های بهاری را مهمان حیات

بر درخت دلم کنم ......وای که چه حالی دارد قدم زدن روی گل های جنگل

عاشقی...و........چه لذتی دارد شروع فصلی نو در جایی که همه هستند جز غریبه

.....نسیم بهاری.......عجب صدایی دارد نوازش نسیم وقتی که برای شکوفه ها می نوازدو

آلاله ها برای نیلوفر آبی می خوانند ...وای از حوضچه ی خونه ی مادر بزرگ که چه

زلال آبی دارد و چه ماهرانه تشنگی را از لبان

تشنه ام فراری می دهد .............................وای که درخت گلابی چه خندان است و از

صدای نی لبک نسیم چه عاشقانه می رقصد

......میخواهم نفسی تازه کنم و آغاز کنم زندگی را با صدای بی درد بهار

روز های پر گل و شب های پر ستاره ای رو برای شکوفه های کوچک

آرزوها یتان آرزومندم

سال نو مبارک

یاحق

mehrabooon

همیشه نوشته هاتومیخونم نمیدانم فقط به یکچیزفکرمیکنم انهم باخودمیگویم شایدتوهم مثل من روزی عاشق بودی وبه عشقت نرسیدی ولی باتمام حال واحوال قشنگ مینویسی بازادامه بده افرین

[Pezhman]

نوروز زیبا رو تبریک می گم
امیدوارم روز های بهتری رو پیش رو داشته باشیم

درشکفتن جشن نوروز برایتان در همه ی سال سر سبزی جاودان وشادی
اندیشه ای پویا و آزادی و برخورداری از همه نعمتهای خدادادی آرزومندم . . .

نوروز ماندگار است تا يک جوانه باقیست
باقيست جمع جانان تا اين يگانه باقيست

[R A H A]

سال نو را پیشاپیش به تمام ایرانیان و تمام بچه های گل سایت تبریک میگم
سال خوبی داشته باشید

امیدوارم همتون تو سال جدید دستتون خالی نمونه و دستی که آرزو دارین تو دستتون باشه

دوستان خوبم اگر خوبی که نه ؛ بدی ، بی احترامی از بنده دیدید به بزرگواری خودتون حلال کنید.

عید همه مبارک

نوروز پاسداشت عشقهای کوچکی است که زنده مانده اند و روز تعظیم در برابر عشق های بزرگی که عظمت را کوچک می دانند.پس به تو در نوروز سلام می کنم که بزرگترین عشق این کوچکی.

[mozhgan]

دلت شاد و لبت خندان بماند
برایت عمرجاویدان بماند
خدارا میدهم سوگند برعشق
هرآن خواهی برایت آن بماند
بپایت ثروتی افزون بریزد
که چشم دشمنت حیران بماند
تنت سالم سرایت سبز باشد
برایت زندگی آسان بماند
تمام فصل سالت عید باشد
چراغ خانه ات تابان بماند

فرا رسیدن نوروز باستانی، یادآور شکوه ایران و یگانه یادگار جمشید جم بر همه ایرانیان پاک پندار، راست گفتار و نیک کردار خجسته باد

"دعای کوروش کبیر"

«پروردگارا! تقدير هم وطنانم را در سال آينده به‌گونه‌اي قرار ده که در پايان سال، از گذشته خود افسوس نخورند»

[topleecher]

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند

یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند

یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم

که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد

یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم

چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باش




با ارزوی موفقیت در سال جدید برای همه دوستانم

[Atabay11]

منم به نوبه خودم سال نو(د) را تبریک میگم
سال خوب و پر برکتی داشته باشید.