در دوران بسیار دور بروز این بیماری در نوزاد را به مادر ربط داده و از وی خرده می‌گرفتند،ولی امروزه با تحقیقات گسترده‌ای كه در خصوص این بیماری شده است،مشخص شده است به صرف این كه بیماری از هنگام تولد با نوزاد است،هیچ ارتباطی به مادر ندارد.

دكتر سعید توكلی،فلوشیپ ارتوپدی اطفال دراین‌باره می‌گوید:هنوز برای پاچنبری علت مشخصی پیدا نشده است و نمی‌توان آن را تقصیر رحم تنگ مادران یا بد خوابیدن آنها گذاشت و گفتنی است از هر هزار تولد نوزاد زنده،یك تا 3 نفر از آنها به این عارضه مبتلا می‌شوند كه علت آن تاكنون نامشخص است.

این ارتوپد اطفال با اشاره به این مطلب می‌افزاید:در 50 درصد مواقع این بیماری به صورت دو طرفه است و هر دو پای نوزاد درگیر است كه علت آن به تغییر و جابه‌جایی استخوان‌های مچ پا برمی‌گردد،ولی در واقع تمام عروق،عصب،شریان،استخوان،عض له و...(هرچه بعد از زانو وجود دارد)‌ در این بیماری گرفتار می‌شوند و نمی‌توان گفت این عارضه فقط یك انحراف پای ساده است.بنابراین این پاها معمولا كمی لاغرتر از پاهای معمولی ‌اند و در افرادی كه این عارضه یك طرفه است (یك پا درگیر است)‌ سایز پا بدون آن كه قد پا كوتاه باشد از سایز پای دیگر كوچك‌تر است (به عنوان مثال سایز یك پا 40 و سایز پای دیگری 41 است).

گاهی پاچنبری تظاهراتی از یك بیماری است كه تمامی بدن را درگیر می‌كند همانند بیماری آرترو گرپیوزیس كه در ماه‌های آخر بارداری به علت حركت كم جنین در رحم،عضلات وی خشك (چوب)‌ می‌شوند و به هنگام تولد، تمامی عضلاتش منقبض است.

دكتر توكلی با بیان این مطلب یادآور می‌شود:در این بیماری بایستی بیمار از ناحیه لگن و ستون فقرات معاینه شود؛چرا كه ممكن است بیماری با ضایعات دیگری همراه باشد.

وی می‌گوید:در پاچنبری،مچ پا خم می‌شود و جلوی پا به طرف داخل می‌چرخد كه برای تایید آن احتیاج به رادیوگرافی است و هرچه درمان زودتر شروع شود،بهتر است. پس بهتر است پس از تولد برای درمان سریعا به پزشك مراجعه كرد.

این ارتوپد اطفال خاطر نشان می‌كند:مراحل درمان در ابتدا با گچ‌گیری انجام می‌شود كه در روش (ponseti) (طرز خاصی از گچ‌گیری)‌ حدود 80 درصد از انحراف اصلاح می‌شود و آنچه اصلاح نشد،تحت عملیات جراحی قرار می‌گیرد و این در شرایطی است كه كودك بلافاصله پس از مشاهده بیماری به پزشك متخصص رسانده شود و گرنه در سنین بالا كه مفاصل خشك می‌شوند،احتمال جراحی بسیار بالاتر می‌رود.

دكتر توكلی عنوان می‌كند:افرادی كه با عملیات گچ ‌گیری بهبود می‌یابند،از آن پس نیاز به كفش و بریس دارند (نوعی آتل پلاستیكی)‌.معمولا جراحی در سنین 3، 4 تا 6 ماهگی صورت می‌گیرد و پس از آن گچ‌گیری و كفش مخصوص به بیمار داده می‌شود و پس از آن كودك تا سن بلوغ تحت نظر پزشك است؛چرا كه با رشد كودك ممكن است این استخوان كه از ابتدا با كجی به وجود آمده است،مجددا دچار كجی شود.

وی با بیان این مطلب می‌افزاید:اصولا كفش 2 تا 3 سال بعد از عمل یا گچ به بیمار تجویز می‌شود كه میزان سال آن در میان پزشكان متخصص،اختلاف نظر به وجود آورده است كه پس از گذشت این سال‌ها،اگر برگشتی در كار نباشد به بیمار كفش عادی تجویز می‌شود.

گفتنی است،این بیماری ارثی نیست ولی آنچه مهم است این است كه قنداق كردن نوزاد در این شرایط باعث در ‌رفتگی لگن می‌شود كه با وجود بیماری پاچنبری،مزید بر علت می‌شود.






منبع:jamejamonline.ir