حضور و تأثیر برخی برندها آنقدر آشکار است که در فروشگاه‌ها هنوز پس از سال‌ها مشتریان هر دستمال کاغذی را “کلینکس” می‌خوانند، برای خرید پودر لباسشویی تقاضای “تاید” می‌کنند، برای خرید مایع ظرفشویی “ریکا” می‌خواهند، هر مایع سفیدکننده را “وایتکس” می‌نامند، به هر کیک چندلایه‌ای ”تی‌تاپ” می‌گویند و “پفک” طلب می‌کنند حتی اگر از کارخانه “چی‌توز” باشد!
اولین مدل پاپ‌کورن که وارد ایران شد، مربوط به یک شرکت انگلیسی بود به اسم چسترفیلد (Chesterfield) و حالا این محصول در ایران “پف فیل” نامیده می‌شود که شکل مؤدبانه‌ای از تلفظ عامیانه واژه چسترفیلد است!
از دیگر کاربردهای خطابی رایج برندها می‌توان از “ماتیک” برای رژ لب، “سامسونت” برای کیف اداری، “اسمارتیز” برای دراژه شکلاتی، “اسکاچ” برای بافته ظرفشویی، “پمپرز” برای پوشک کامل بچه، “زیراکس” برای دستگاه کپی و “کلمن” برای ظروف دردار یا شیردار آب نام برد.
به این فهرست می‌توان این عناوین را هم افزود: “لیپتون” برای چای کیسه‌ای، “پیف‌پاف” برای اسپری حشره‌کش، “ساندیس” برای آب‌میوه‌های صنعتی، “پاستیل” برای شیرینی ژلاتینی، “پاریزین” برای جوراب نخی زنانه، ”دایجستیو” یا “ساقه طلایی” برای بیسکویت سبوس‌دار، “آلاسکا” برای بستنی چوبی یخی، ”یخمک” برای بستنی یخی، ”کیم” برای بستنی چوبی شیری با روکش شکلاتی، “اتود” برای مداد نوکی، “نسکافه” برای قهوه فوری، “لی” یا “لی‌وایز” برای شلوار جین و “گالینا بلانکا” برای عصاره گوشت.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)