این شرکت تا به حال بیش از ۶۲ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرده است و مقامات آن معتقدند که قرص‌هایی مثل پروتئوس، به بیماران دچار مشکلات فیزیکی و نورولوژیک کمک خواهد کرد. برای مثال می‌توان قرص‌هایی ساخت که میزان جریان خون را در یک بیمار دچار نارسایی قلبی پایش کنند، یا در یک بیمار دچار شیزوفرنی یا آلزایمر، می‌توان قرص‌هایی ساخت که علایم حیاتی را به صورت زنده، بسنجند.
سازمان غذا و داروی آمریکا یا FDA سال پیش، قرص پروتئوس را تأیید کرد.
شرکتی به نام HQ Inc هم قرصی ساخته است که میزان هنگامی که از دستگاه گوارش گذر می‌کند، درجه حرارت را می‌سنجد و مخابره می‌کند. آتش‌نشان‌ها، بازیکنان فوتبال، سربازها یا فضانوردها با این قرص می‌توانند مورد کنترل قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که در معرض گرمای بیش از حد قرار نگرفته‌اند. انتظار می‌رود که سال بعد یک مدل برای استفاده از همگانی از این قرص آماده شود که اطلاعات را به صورت بی‌سیم وارد یک اپلیکیشن موبایل می‌کند.
حتی از این قرص‌ها می‌توان برای مقاصد امنیتی و به منزله یک کلید برای عبور از دروازه‌ها هم استفاده کرد، تصور کنید که یک قرص امنیتی را بخورید، این طوری وقتی گوشی موبایل را برمی‌دارید، نیازی به وارد کردن رمز ندارید، خودروی شما را می‌شناسد و درب منزلتان به رویتان به صورت خودکار باز می‌شود. به این ترتیب بدن شما، وسیله ورود و دسترسی به اماکن و سرویس‌های مختلف می‌شود.
ممکن است که این حرف‌ها پبیش از حد دور از دسترسی به نظر برسند، اما همین ماه پیش بود که موتورولا، تاتوهای ویچه‌ای را نمایش داد که فرکانس رادیویی خاصی از خود ساطع می‌کنند که به کمک آنها هویت یک فرد را می‌توان شناسایی کرد.
اما کامپیوترها خوردنی همان طور که می‌توانند به یک بیمار دیابتی برای پایش وضعیت قندش کمک کنند، می‌توانند استفاده‌های سوء هم داشته باشند، مثلا شرکت‌های بیمه ممکن است قرارداد بیمه را منوط به دسترسی به اطلاعات این حسگرهای درونی کنند و بعد اگر متوجه چیز ناجوری در شما شدند، با شما قرارداد نبندند یا هزینه بسیار بیشتری را طلب کنند. فراتر از آن تصور کنید که این کامپیوترها هک شوند!
یک چیز دیگر، وقتی کامپیوتر را خوردید و کامپیوتر ظرف ۲۴ ساعت مأموریتش را با موفقیت انجام داد و از انتهای دستگاه گوارش دفع شد، چه بر سرش می‌آید؟!!
بعضی‌ها ممکن است هزینه برایشان مطرح نباشد، اما بعضی‌ها هم قیمت ۴۶ دلاری تقریبی این قرص‌ها برایشان مهم است و شاید به فکر بازیافت و استفاده مجدد از آن بیفتند!
منبع: نیویورک تایمز
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)