احكام وضو
س 105 : به نيت طهارت براى نماز مغرب وضو گرفتم، آيا براى من با اين وضو مسّ قرآن كريم و خواندن نماز عشا ء جايز است؟
ج: بعد از آنكه وضو به طور صحيح محقق شد، تا زمانى كه باطل نشده است، انجام هر عمل مشروط به طهارت، با آن جايز است.
س 106 : كسى كه در جلوى سرش موى مصنوعى گذاشته است و در صورت نگذاشتن آن به مشقت مىافتد، آيا مسح بر موى مصنوعى براى او جايز است؟
ج: موى مصنوعى اگر به نحو كلاه گيس باشد واجب است براى مسح آن را بردارد، ولى اگر موى مصنوعى بر پوست سركاشته شده باشد و برداشتن آن از جلوى سر باعث عسر و حرجى شود كه عادتاً قابل تحمل نيست مسح بر روى آن مجزى است.
س 107 : شخصى گفته است كه هنگام وضو فقط بايد دو مشت آب بر صورت ريخته شود. و اگر بار سوم آب ريخته شود وضو باطل خواهد بود. آيا اين سخن صحيح است؟
ج: ريختن چندين مشت آب بر صورت اشكال ندارد، ولى شستن كامل صورت و دستها بيشتر از دوبار، مشروع نيست.
س 108 : آيا چربيها يى كه به طور طبيعى در مو و صورت بوجود مىآيند، مانع محسوب مىشوند؟
ج: مانع محسوب نمىشود مگر آنكه به حدّى باشد كه مانع از رسيدن آب به پوست و مو گردد.
س 109 : مدت زمانى مسح پاهايم را از سر انگشتان انجام نمىدادم بلكه فقط روى پا و مقدارى از انگشتان را مسح مىكردم. آيا اين مسح صحيح بوده است؟ و در صورت عدم صحت، نمازهايى را كه خواندهام بايد قضا كنم؟
ج: اگر مسح پا شامل سر انگشتان پا نباشد، وضو باطل و قضاى نمازهاى خوانده شده واجب است. و در صورتى كه انسان شك داشته باشد كه آيا هنگام مسح، از سر انگشتان پا مسح مىكرده است يا نه؟ وضو و نمازهاى خوانده شده محكوم به صحت هستند.
س 110 : بر آمدگى روى پا كه هنگام مسح، دست بايد تا آنجا كشيده شود كدام است؟
ج: مشهور كفايت مسح پا تا همان برآمدگى روى پا نرسيده به مفصل ساق است كه از آن به برآمدگى روى پا تعبير مىشود. ولى احتياط واجب اين است كه مسح تا مفصل ساق كشيده شود.
س 111 : وضو در مساجد و مراكز و ادارات دولتى كه دولت در ساير كشورهاى اسلامى بنا مىكند چه حكمى دارد؟
ج: جايز است و مانع شرعى ندارد.
س 112 : آيا اگر در وضو براى يك بار شستن چندين مرتبه آب به عضو ريخته شود به وضو ضرر مىزند؟ و اگر با چندين مرتبه آب ريختن نيت يك بار شستن نمايد ولى بيشتر از يك بار شستن حاصل شود، وضو چه حكمى دارد؟
ج: ملاك قصد انسان و يك بار شستن است و چندين بار آب ريختن ضررى به صحت وضو نمىرساند.
س 113 : چشمهاى است كه سرچشمه آن در زمين ملكى شخصى قرار دارد. اگر بخواهيم آب آن را به وسيله لوله به منطقهاى كه چند كيلومتر با آن فاصله دارد، انتقال دهيم، بايد لوله از زمينهاى ملكى اين شخص و افراد ديگر عبور نمايد، آيا در صورت عدم رضايت اين افراد، استفاده از آب چشمه براى وضو و غسل و ساير تطهيرات جايز است؟
ج: اگر چشمه در كنار ملك غير خودبخود جوشيده باشد و قبل از جريان آن در زمين ملكى مجاور آبهاى آن وارد لوله شود، و يا در صورت وجود چشمه در داخل ملك غير، آب آن از عمق زمين وارد لوله شود و از زمينى كه چشمه در آن يا در كنار آن قرار دارد و از زمينهاى ديگر براى عبور لوله استفاده شود، مصرف آب اشكال ندارد، مشروط به اين كه استفاده از آب عرفا تصرف در زمينى كه چشمه در آن يا در كنار آن قرار دارد و همچنين زمينهاى ديگرى كه لوله از آن عبور مىكند، محسوب نشود.
س 114 : در محله ما فشار آب ضعيف است بطورى كه گاهى آب بر اثر پايين بودن فشار آن به طبقات بالا نمىرسد. در طبقات پايين هم فشار آب بسيار ضعيف است. بعضى از همسايگان براى استفاده از آب، پمپ فشار نصب كردهاند كه هنگام استفاده از آن، آب طبقات بالا قطع مىشود در طبقات پايين هم ممكن است آب قطع نشود ولى فشار آن به حدى ضعيف مىشود كه امكان استفاده از آب وجود ندارد. مشكل در اوقات وضو و غسل بيشتر مىشود به طورى كه گاهى نمىتوان از آب استفاده كرد، ولى زمانى كه پمپ آب كار نمىكند همه ساكنين طبقات مىتوانند براى وضو و غسل و انجام فريضه نماز از آب استفاده كنند. از طرفى هم سازمان آب، نصب پمپ و استفاده از آن را ممنوع اعلام كرده است. و چنانچه از نصب پمپ آب در منازل مطلع شود به صاحبان آنها اخطار داده و در صورت عدم توجه آنان، خود سازمان آب اقدام به جمع آورى پمپها و جريمه صاحبان آنها مىنمايد. با توجه به اين مطالب به دو سؤال زير پاسخ فرما ييد:
الف: آيا نصب پمپ فشار آب جهت استفاده از آب بيشتر از نظر شرعى جايز است؟
ب: در صورت عدم جواز استفاده از پمپ فشار آب، وضو و غسل با آبى كه بوسيله پمپ جذب مىشود چه حكمى دارد؟
ج: در فرض سؤال، نصب و استفاده از پمپ فشار جايز نيست و وضو و غسل با آبى كه بوسيله پمپ بدست مىآيد محل اشكال است.
س 115 : نظر جنابعالى درباره وضو گرفتن قبل از داخل شدن وقت نماز چيست؟ در پاسخ به يكى از استفتائات فرمودهايد كه با وضويى كه نزديك اول وقت نماز گرفته مىشود مىتوان نماز خواند. منظور شما از نزديك اول وقت نماز، چه مقدار است؟
ج: ملاك صدق عرفى نزديكى وقت نماز است، و اگر در آن وقت براى نماز وضو گرفته شود اشكال ندارد.
س 116 : آيا شخصى كه وضو مىگيرد، مستحب است هنگام مسح قسمت پايين انگشتان پا يعنى جا يى كه موقع راه رفتن با زمين تماس پيدا مىكند را مسح نمايد؟
ج: محل مسح پا عبارت است از روى پا از سر انگشتان و استحباب مسح پايين انگشتان پا ثابت نشده است.
س 117 : اگر شخص وضو گيرنده هنگام شستن دستها و صورت به قصد وضو اقدام به باز و بسته كردن شير آب نمايد، اين كار او چه حكمى دارد؟
ج: اشكال ندارد و به صحت وضو لطمهاى نمىزند. ولى اگر بعد از فراغت از شستن دست چپ و قبل از مسح با آن، دستش را روى شيرى كه خيس است بگذارد و آب وضوى دستش با آب خارج از وضو مخلوط شود، صحت مسح با رطوبتى كه مختلط از آب وضو و آب خارج است، محل اشكال است.
س 118 : آيا براى مسح مىتوان از غير آب وضو استفاده كرد؟ و همچنين آيا مسح سر حتماً بايد با دست راست و از بالا به پايين باشد؟
ج: مسح سر و پاها بايد با رطوبتى كه از آب وضو در دستها مانده كشيده شود و احتياط آن است كه مسح سر با دست راست باشد، ولى كشيدن مسح از بالا به پايين لازم نيست.
س 119 : بعضى از زنها ادعا مىكنند كه وجود رنگ روى ناخن مانع وضو نيست و مسح روى جوراب نازك هم جايز است. نظر شريف جنابعالى در اين باره چيست؟
ج: در صورتى كه رنگ مانع از رسيدن آب به ناخن باشد وضو باطل است و مسح بر جوراب هر قدر هم نازك باشد، صحيح نيست.
س 120 : آيا مجروحان جنگى كه قطع نخاع شدهاند و قدرت نگهدارى بول را ندارند، جايز است در نماز جمعه شركت كرده و به خطبهها گوش دهند و با عمل به وظيفه شخص مسلول، نماز جمعه و عصر را بخوانند؟
ج: شركت آنان در نماز جمعه اشكال ندارد، ولى با توجه به اينكه بر آنان واجب است بعد از وضو گرفتن بدون فاصله زمانى، شروع به خواندن نماز كنند و براى نماز عصر دوباره وضو بگيرند، مگر اين كه بعد از وضوى اول حدثى از آنان صادر نشود كه دراين صورت وضوى اول براى هر دو نمازشان كافى است، بنابراين وضوى قبل از خطبههاى نماز جمعه در صورتى براى خواندن نماز جمعه كافى است كه بعد از وضو حدثى از آنان سر نزند.
س 121 : شخصى كه قادر بر وضو گرفتن نيست، فرد ديگرى را براى انجام وضو به نيابت مى گيرد و خودش نيت نموده و با دست خود مسح مىكند و اگر قادر بر مسح نباشد نايب دست او را گرفته و با آن مسح مى نمايد. اگر از اين كار هم عاجز باشد، نايب از دست او رطوبت گرفته و مسح مىكند. حال، اگر اين شخص دست نداشته باشد چه حكمى دارد؟
ج: اگر اين شخص كف دست نداشته باشد، براى مسح، رطوبت از ساعد او گرفته مى شود، و اگر ساعد هم نداشته باشد رطوبت از صورت او گرفته شده و سر و پا با آن مسح مىشوند.
س 122 : آيا هنگام وضو بايد ظرف آب لوله دار باشد؟ آيا اگر ظرف آب لولهدار نباشد وضو باطل است؟
ج: ظرف آب وضو لازم نيست لولهدار باشد. وضو گرفتن با آبى كه در ظرف قرار دارد اشكال ندارد، اعم از اين كه آب از ظرف بر دست ريخته شود يا با دست آب از ظرف برداشته شده و بر اعضاى وضو ريخته شود.
س 123 : در نزديكى محل برگزارى نماز جمعه مكانى براى وضو گرفتن وجود دارد كه تابع مسجد جامع است و پول آب آن از غير بودجه مسجد پرداخت مى شود. آيا شركت كنندگان در نماز جمعه جايز است از آن آب، استفاده كنند؟
ج: چون آب آن براى وضو گرفتن همه نمازگزاران بطور مطلق قرارداده شده است، استفاده از آن اشكال ندارد.
س 124 : آيا وضو يى كه قبل از نماز ظهر و عصر گرفته شده، براى خواندن نماز مغرب و عشا هم با علم به اين كه در اين مدت هيچيك از مبطلات وضو از وى سرنزده است، كافى است؟ يا آنكه هر نمازى نيت و وضوى جداگانهاى دارد؟
ج: براى هر نمازى وضوى جداگانه لازم نيست. بلكه با يك وضو تا زمانى كه باطل نشده مى تواند هر مقدار نماز كه مىخواهد بخواند.
س 125 : آيا وضو گرفتن به نيت نماز واجب قبل از داخل شدن وقت آن جايز است؟
ج: وضو گرفتن براى خواندن نماز واجب، اگر نزديك داخل شدن وقت آن باشد اشكال ندارد.
س 126 : به علت فلج شدن هر دو پايم به كمك كفش طبى و عصاى چوبى راه مى روم، و چون به هيچ وجه بيرون آوردن كفش هنگام وضو برايم امكان ندارد، اميدوارم وظيفه شرعى مرا در رابطه با مسح هر دو پا بيان فرما ييد.
ج: اگر بيرون آوردن كفش براى مسح پاها براى شما دشوار است ، مسح بر روى كفش كافى و مجزى است.
س 127 : اگر بعد از رسيدن به مكانى تا چند فرسخى آن به جستجوى آب بپردازيم و آب آلوده و كثيفى را بيابيم، در اين حالت تيمم براى ما واجب است يا وضو گرفتن با آن آب؟
ج: اگر آن آب پاك و مطلق باشد و استعمال آن ضررى نداشته باشد، وضو واجباست و نوبت به تيمم نمىرسد.
س 128 : آيا وضو به خودى خود مستحب است؟ و آيا مى توان قبل از داخل شدن وقت نماز به قصد قربت وضو گرفت و با همان وضو نماز خواند؟
ج: وضو به قصد طهارت از نظر شرعى مستحب و مطلوب است. و خواندن نماز بإ؛*$ضظظ وضوى مستحب جايز است.
س 129 : كسى كه هميشه در وضويش شك مىكند، چگونه مىتواند به مسجد برود و نماز بخواند و به قرائت قرآن كريم و زيارت معصومين عليهم السلام بپردازد؟
ج: شك در بقاى طهارت بعد از وضو اعتبار ندارد، و تا يقين به نقض وضو پيدا نكرده است مىتواند با آن نماز بخواند و قرآن قرائت كند.
س 130 : آيا در صحت وضو شرط است كه آب بر همه قسمتهاى دست جريان پيدا كند يا آنكه كشيدن دست تر بر آن كافى است؟
ج: صدق شستن منوط به رساندن آب به تمام عضو است هر چند بوسيله دست كشيدن باشد. ولى مسح با دست مرطوب به تنها يى كافى نيست.
س 131 : آيا مسح سر همانطوركه با دست راست صحيح است، با دست چپ هم صحيح است؟ و آيا مسح سر از پا يين به بالا جايز است؟
ج: مسح سر با دست چپ جايز است هر چند احوط مسح سر با دست راست است، و احوط اين است كه از بالا به پايين يعنى از فرق سر به طرف پيشانى باشد، هر چند بر عكس هم جايز است.
س 132 : آيا در مسح سر، مرطوب شدن مو كافى است يا اين كه رطوبت بايد به پوست سر هم برسد؟ و هنگامى كه شخصى از موى مصنوعى استفاده مى كند، مسح سر را چگونه انجام دهد؟
ج: مسح پوست سر واجب نيست. موى مصنوعى هم اگر قابل برداشتن نباشد، مسح بر آن مجزى است.
س 133 : ايجاد فاصله زمانى در شستن اعضاء هنگام وضو يا غسل، چه حكمى دارد؟
ج: فاصله زمانى (عدم موالات) در غسل اشكال ندارد. ولى در وضو اگر فاصله به مقدارى باشد كه اعضاى قبلى خشك شوند، وضو باطل است.
س 134 : وضو و نماز كسى كه پى در پى از او باد به مقدار كم خارج مىشود، چه حكمى دارد؟
ج: اگر نتواند وضوى خود را تا آخر نماز حفظ كند و تجديد وضو در اثناء نماز هم براى او دشوار باشد، مى تواند با هر وضو يى يك نماز بخواند. يعنى براى هر نماز به يك وضو اكتفا كند هر چند وضوى او در بين نماز باطل شود.
س 135 : بعضى از افرادى كه در مجتمع هاى مسكونى زندگى مى كنند از پرداخت هزينه خدماتى كه از آنها استفاده مى كنند از قبيل هزينه آب سرد و گرم، تهويه، نگهبانى و مانند آنها، خوددارى مى كنند. آيا روزه و نماز و ساير عبادات اين افراد كه بار مالى اين خدمات را بدون رضايت همسايگان به دوش آنان مىاندازند، از نظر شرعى باطل است؟
ج: هر يك از مشتركين از نظر شرعى به مقدارى كه از امكانات مشترك استفاده مى كند، نسبت به هزينه خدمات مديون است. و اگر از پرداخت پول آب با قصد استفاده از آن، امتناع كند، وضو و غسل او محل اشكال و بلكه باطل است.
س 136 : شخصى غسل جنابت نموده و بعد از گذشت سه تا چهار ساعت مى خواهد نماز بخواند، ولى نمى داند غسلش باطل شده است يا خير؟ اگر احتياطاً وضو بگيرد، اشكال دارد يا خير؟
ج: در فرض مذكور وضو واجب نيست ولى احتياط هم مانعى ندارد.
س 137 : آيا كودك نابالغ، محدث به حدث اصغر مى شود ؟ آيا مى توان قرآن را در دسترس او قرارداد تا آن را مسّ كند؟
ج: بله، با عارض شدن مبطلات وضو، كودك نابالغ هم مُحد ِث مى شود، ولى مس كتابت قرآن بر او حرام نيست و بر مكلّف واجب نيست او را از دست زدن به نوشته قرآن باز دارد.
س 138 : اگر عضوى از اعضاى وضو بعد از شستن آن و قبل از اتمام وضو ، نجس شود، چه حكمى دارد؟
ج: نجس شدن آن عضو اگر از اعضاى مسح نباشد به صحت وضو ضرر نمىرساند، ولى تطهير آن عضو براى پاك شدن از نجاست بخاطر نماز واجب است.
س 139 : آيا بودن چند قطره آب بر روى پا هنگام مسح، براى وضو ضرر دارد؟
ج: واجب است محل مسح از آن قطرات خشك شود تا هنگام مسح، رطوبت دست بر پا تاثير بگذارد نه بر عكس.
س 140 : كسى كه دست راست او از بالاى مرفق قطع شده، آيا مسح پاى راست از او ساقط است؟
ج: مسح پاى راست از او ساقط نمى شود بلكه بايد با دست چپ بر آن مسح كند.
س 141 : كسى كه در اعضاى وضوى او زخم يا شكستگى باشد چه وظيفه اى دارد؟
ج: اگر در اعضاى وضو زخم يا شكستگى است و روى آن باز باشد و آب براى آن ضرر ندارد بايد آن را بشويد و اگر شستن آن مضر است بايد اطراف آن را بشويد. و احتياط آن است كه اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد، دست تر بر آن بكشد.
س 142 : كسى كه محل مسح او زخم است چه وظيفهاى دارد؟
ج: اگر نمى تواند روى زخم محل مسح دستِ تر بكشد بايد به جاى وضو تيمم كند. ولى در صورتى كه مى تواند پارچهاى روى زخم قرار دهد و بر آن دست بكشد احتياط آن است كه علاوه بر تيمم، وضو نيز با چنين مسحى بگيرد.
س 143 : كسى كه جاهل به بطلان وضويش است و بعد از وضو متوجه آن مى شود، چه حكمى دارد؟
ج: اعاده وضو براى اعمال مشروط به طهارت، واجب است، و هرگاه با وضوى باطل نماز خوانده باشد اعاده آن نيز واجب است.
س 144 : كسى كه در يكى از اعضاى وضويش زخمى وجود دارد كه حتـى اگر جبيره هم بر روى آن قرار دهـد دائما ً از آن خون مىآيد، چگونه بايد وضو بگيرد؟
ج: واجب است جبيرهاى را بر روى زخم بگذارد كه خون از آن بيرون نمى آيد مثل نايلون.
س 145 : آيا در وضوى ارتماسى جايز است چند بار دست و صورت را داخل آب كنيم يا اين كه فقط دو بار جايز است؟
ج: جايز است دوبار دست و صورت را در آب فرو ببرد. بار اول به قصد شستن واجب و بار دوم به قصد شستن مستحب. ولى در وضوى ارتماسى در مورد دستها بايد قصد شستن وضوئى آنها هنگام خارج كردن آنها از آب باشد، تا بتوان از اين طريق مسح را با آب وضو انجام داد.
س 146 : آيا خشك كردن رطوبت بعد از وضو مكروه است؟ و در مقابل آيا خشك نكردن آن مستحب است؟
ج: اگر دستمال يا پارچه معينى را مخصوص اين كار قرار دهد، اشكال ندارد.
س 147 : آيا رنگ مصنوعى كه زنها از آن براى رنگ كردن موى سر و ابروى شان استفاده مىكنند، مانع از صحت وضو و غسل است؟
ج: اگر صرفاً رنگ باشد و داراى جرمى كه مانع از رسيدن آب به مو شود، نباشد، وضو و غسل صحيح است.
س 148 : آيا جوهر از موانعى است كه وجود آن بر روى دست باعث بطلان وضو مىشود؟
ج: اگر جوهر مانع از رسيدن آب به پوست شود وضو باطل است. و تشخيص اين موضوع بر عهده مكلّف است.
س 149 : آيا اگر رطوبت مسح سر به رطوبت صورت متصل شود، وضو باطل مى شود؟
ج: اشكال ندارد، ولى از آنجا يى كه احتياط در مسح پاها اين است كه با رطوبتى كه از آب وضو در كف دو دست باقى مانده صورت بگيرد، لذا براى رعايت اين احتياط بايد هنگام مسح سر، دست به قسمت بالاى پيشانى نرسد و با رطوبت صورت برخورد نكند تا اين كه رطوبت دست كه هنگام مسح پا به آن نياز دارد با رطوبت صورت مخلوط نشود.
س 150 : شخصى كه وضويش نسبت به وضوى متعارف بين مردم وقت بيشترى مى گيرد، براى يقين پيدا كردن به شستن اعضاى وضو چه كارى بايد انجام دهد؟
ج: بايد از وسوسه اجتناب نمايد، و براى اين كه شيطان از او نااميد شود بايد به وسوسهها اعتناء نكند و كوشش كند همانند ساير اشخاص به مقدارى كه از نظر شرعى واجب است اكتفا نمايد.
س 151 : بعضى از قسمتهاى بدنم خالكوبى شده است، گفته مى شود كه غسل و وضو و نمازم باطل هستند و نمازى از من پذيرفته نمى شود. اميدوارم مرا در اين باره راهنمايى فرمائيد.
ج: اگر خالكوبى مجرد رنگ باشد و بر ظاهر پوست چيزى كه مانع از رسيدن آب بر آن شود وجود نداشته باشد، وضو و غسل صحيح است و اشكال در صحت نماز وجود ندارد.
س 152 : اگر بعد از اين كه انسان بول و استبراء كرد و وضو گرفت، رطوبتى كه مردد بين بول و منى است از او خارج شود، چه حكمى دارد؟
ج: در فرض سؤال براى تحصيل يقين به طهارت از حدث واجب است هم غسل كند و هم وضو بگيرد.
س 153 : لطفا ً تفاوت وضوى زن و مرد را بيان فرما ييد.
ج: بين زن و مرد در افعال و كيفيت وضو فرقى نيست. جز اين كه براى مردها مستحب است هنگام شستن آرنج از قسمت بيرونى آن شروع كنند و زنها از قسمت داخلى آن.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)