ஐكـــــا فــــه رويــــا يــــی ஐ

[M.A.H.S.A]

کافه ی خـاطـره بازی - پُـره از قـصه و رویاس
همه ی فکرا عتیقه س - بورس ِخاطره همینجاس
آدماش بیـدارن اما - تـو بیـداری خـواب می بینن
چشاتو ببند و گوش کن - به صدای قصه ی من:

یکی شـون فکر ِ تـئـاتر ِ - طـرفای لالـه زاره
اون یکی فکر ِ سکانس ِ - آخر ِ یه مشت دلاره
یکی گـیج ِ شـعـر ِ شـاملـو - وسط ِ دفتـر ِ آیـدا
یکی داغ ِ سینما رکس - وقت اکران ِ گوزن ها
یکی زخـمی رفـاقـت - فـکر ِ پـیـرهن ِ پُر از خـون
اون که عاشقه تو فکر ِ - قصه ی لیلی و مجنون
یکی فکر ِ بوف ِ کور و - مرگ ِ صادق هدایت
آخ چـقـدر خـاطـره داره - روزگـار بی مـروت!

داره پیـرت می کنه، غـبار ِ سـرد ِ خـاطـره
دس رو دس گذاشتی و شب از شبت نمیگذره
چـینی ِ نازک ِ رویات، پُر ِ صـد تا تـرکه
کاش می فهمیدی که این زندگی نیس، فلش بکه

یکی فکر ِ عطر ِ بارون - توی جاده شماله
یکی تو دیـوان ِ حـافـظ - دنـبال ِ تـعـبیر ِ فـاله
یکی تو فکر ِ مصدق - زخم ِ بیست و هشت مرداد
اون یکی تو فکر ِ شـعـر ِ - یه شـب ِ مـهتاب ِ فرهاد
یکی با یاد ِ عزیزش - خسـته از این هـمه دوری
یکی فکر ِ شعله های - شبای چارشنبه سوری
یکی فکر ِ جـنگ و نـفت و - خـاطـره های جـنوبه
یکی خسته از گذشته- مشتشو رو میز می کوبه

[M.A.H.S.A]

فال قهوه می ‎گیرم...


انگشتـت را بزن!


راضی‎ام حتی به تلخی‎ات !!

[M.A.H.S.A]

آب در هـــاون کــوبیــدن است

اینکـــه مـَـن شعــر بِنــویسـَـم و

تـــو فـــال قَهـــوه بگیـــری.

وقتــی ؛ آخـَــرِ همــه شعــرهــای مَـن

تــــو مـی آیــی ؛

و تــــهِ همــه ی فنجـــان هـــای تـــو

مـَـن میـــــروَم!!!

[M.A.H.S.A]

من شیفته میزهای کوچک کافه ای هستم

که بهانه نزدیک تر نشستن مان می شود

و من

روبه روی تو

می توانم تمام شعر های نگفته دنیا را یک جا بگویم ...

[M.A.H.S.A]

نام شعر :عشقی با بوی اسپرسو نام شاعر : الهام لاسمی
عشق را در کافه بايد جست
زیر نوری به رنگ کهربا
و سرنوشت را در فنجانی
از قهوه ترک
بايد مصور
دید
اين روزها عشق را تلخ
میل می کنند
و زندگی را شیرین
می بازند
و سيگار را
آرمان گرا
پک می زنند
و هر کس
فیلسوف زمان خویش
گشته است
روی صندلی هاي
چوبی
کافه اي دود گرفته
به چشمان هم خیره
می شوند
و عشق
اين بی فلسفه ترین
کلمه ی هستی را
تفسیر می کنند
حالم خوش نیست
اين روزها
عشق ها تنها
بوی اسپرسو می دهند ... ..

[M.A.H.S.A]

گیرت انداختم
رود چشم های من است
این قهوه ی سیاهی که مینوشی
تا ورق بزنی روزنامه صبح را
سر از کافه در می آورم
که بنوشی ام
روزنامه های صبح را می خری
که بخوانی ام

گیرت انداختم
جا کرده بودی خودت را در آیینه ی کیف دستی ام
از هتل که می زدم بیرون
یادم نبود که باید کجا می رفتم
یادم نبود که باید چه ساعتی می رفتم
یادم نبود که باید چه کسی را می دیدم
دیدم که باید بمانم باتو

[M.A.H.S.A]

خـدا را چه ديـدي ؟!

شايد يك روز در كافه اي دنـج و خـلوت ، اين كلمه ها و نوشته ها صـوت شـدند ؛

بـراي ِ گوش هـاي ِ تـو

كه روي ِ صنـدلي ِ رو به روي ِ مـن نشسته اي ... و بـراي ِ يك بـار هم كه شـده

، چـاي ِ تـو سـرد شـد

بس كه خيـره مانـدي به مـن ... !

[M.A.H.S.A]

روزها پر و خالی می شوند

مثل فنجان های چای

در کافه های بعد از ظهر

اما ،

هیچ اتفاق خاصی نمی افتد !

این که مثلا

تو ناگهان

در آن سوی میز نشسته باشی گاهی،

فنجانی

روی کاشی ها می افتد

حواس ما را پرت می کند ...

[M.A.H.S.A]

تو رفته ی
و من سالهاست!
همیشه به همان کافه میروم،
مانند گذشته ها ی ما
قهوه مینوشم ،بخاطر تو
حالا داغ،داغ مینوشم قهوه را
نیستی که گویی!
بگذار کمی سرد شود قهوه
دهانم سوخته میرود..

[M.A.H.S.A]

آخ که چقدر خوبه
قدم زدن با تو
چه خوب و آفتابیه
هوای من با تو
تو کافه های شلوغ
گوش دان به صدات
چه لذتی داره
تو خلوت کوچه
گرفتن دستات
چه لذتی داره
بازم اجازه بده
بهت سلام کنم
نگو باهام قهری
با این که می دونم
تو بی اجازه ترین
عاشق این شهری
بازم اجازه بده
بهت سلام کنم
نگو باهام قهری
با این که می دونم
تو بی اجازه ترین
عاشق این شهری
تو غربت خونه
جز من دیوونه
کی غصه تو رو خورد
شبای تنهایی
بدون لالایی
چجوری خوابت برد؟
آخ که چه دلگیره
هوای من بی تو
چقدر نفس گیره
قدم زدن بی تو
تو خلوت کوچه
گرفتن دستات
همش دروغ دروغ
چقدر ادامه بدم
به گم شدن تو این خیابونای شلوغ
جز من دیوونه کی وقتی حس می کنه
که داره می میره
حتی واسه مردن
از توی تو اجازه می گیره
جز من دیوونه کی وقتی حس می کنه
که داره می میره
حتی واسه مردن
از توی تو اجازه می گیره
چراغای رنگی
آدمای سنگی
سرفه و دلتنگی
تو کافه خالی
یه استکان چایی
کنار تنهایی
اونطرف میزم جات خالیه هنوزم