╫▄*▄╫طلایه دارعبادت و عرفان*ویژه نامه ولادت امام حسن عسکری(ع)*╫▄*▄╫

[R A H A]

طلایه دار عبادت و عرفان
ویژه نامه ولادت با سعادت یازدهمین اختر تابناک آسمان
امامت و ولایت ٬ حضرت امام حسن عسکری علیه السلام

[R A H A]

قطره ای از اقیانوس بیکران کلام امام :

قال الامام العسکری علیه السلام :

لَیسَتِ العِبادَةُ کَثرَةَ الصیّامِ وَ الصَّلوةِ وَ انَّما العِبادَةُ کَثرَةُ التَّفَکُّر فی أمر اللهِ.

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند

عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت،
زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

(تحف العقول، ص448)

[R A H A]

شیعیان مژده كه از پرده برون یار آمد
عسكرى پورنقى مظهر دادار آمد

گشت از كان كرم گوهر پاكى ظاهر
ز صدف آن دُر تابنده به بازار آمد

شد تولد ز سلیل آن مه تابنده حق
سامره از قدمش جنت الانهار آمد

بهر مولود حسن پورنقى از دل عرش
تهنیت باد ز خلاق، جهاندار آمد

با صفات احدى كرد تجلى به جهان
نور چشم على و احمد مختار آمد

نام نیكوش حسن، خوى حسن، روى حسن
باب مهدى زمان كاشف الاسرار آمد

حامى دین محمد (ص) متولد گردید
عسكرى فخر زمن سرور و سالار آمد

فخر ملك دوسرا جان و دل اهل ولا
خسرو هادى عشر رحمت غفار آمد

گشت از مقدم وى باغ ولایت خرم
چون كه از گلشن دین آن گل بى خار آمد

خواست حق رحمت خود را برساند بر خلق
صورتى ساخت كه با سیرت دادار آمد

نور او نور خدا بود به عالم تابید
روى او شمع هُدى بود شب تار آمد

خُلق غفارى از او خُوى رحیمى ظاهر
مظهر ذات خدا آن گل گلزار آمد

[R A H A]

شمه ای ازفضايل وسيره فردى امام حسن عسكرى علیه السلام

1- نفوذ معنوى

ثقة الاسلام كلينى در كافى و شيخ مفيد در ارشاد نقل مى‏ كند: از حسين بن محمد اشعرى و محمد بن يحيى و ديگران كه گويند: احمد بن عبيدالله بن خاقان (وزير معتمد عباسى) و كيل املاك و مستغلات خليفه در قم و عامل اخذ ماليات از آنها بود، او در عداوت اهل بيت عليهم السلام بسيار شديد بود.

روزى در مجلس او سخن از علويان و اهل بيت و مذهب آنها به ميان آمد، احمد گفت: من كسى از علويان را در سيرت و وقار و عفت و نجابت و عزت و شرف مانند حسن بن على بن محمد بن رضا نديدم، رجال خانواده ‏اش و بنى ‏هاشم او را برهمه مقدم مى ‏داشتند، و ميان فرماندهان خليفه و وزراء و همه مردم مورد احترام و عظمت بود.

روزى بالاى سر پدرم (عبيدالله بن خاقان وزير اعظم خليفه) ايستاده بودم كه دربانها گفتند: ابن الرضا مى‏ خواهد وارد شود، پدرم با صداى بلند گفت: اجازه بدهيد تشريف بياورند، من تعجب كردم كه دربانها چطور توانستند پيش پدرم كسى را با كنيه ياد كنند. فقط خليفه يا وليعهد خليفه يا كسى را كه خليفه كنيه مى ‏داد، پيش پدرم با كنيه ياد مى ‏كردند.

در آن موقع ديدم مردى گندمگون، زيبا قامت، زيبا صورت، با تناسب اندام، جوان، با جلالت و با هيبت وارد شد، پدرم چون او را ديد برخاست و به طرف او رفت، من نديده بودم كه پدرم به استقبال كسى از بنى هاشم و فرماندهان برود، چون به او رسيد دست به گردن او انداخت، صورت و سينه او را بوسيد و دستش را گرفت و او را در مصلاى خود نشانيد و خود در كنار او نشست و به او رو كرد و با او سخن مى ‏گفت و گاهى مى‏ گفت: فدايت شوم، من غرق تعجب بودم.

در اين بين دربان آمد و گفت: موفّق (برادر خليفه) آمد، قرار بر اين بود چون موفق نزد پدرم مى ‏آمد، دربانان و فرماندهان از اول درب ورودى تا تخت پدرم دو طرف صف مى‏ ايستادند، موفق از ميان آنها مى ‏آمد و مى ‏رفت، پدرم همانطور با او صحبت مى ‏كرد تا غلامان خاص موفق ديده شدند، در آن وقت پدرم به او گفت: خدا مرا فداى تو كند، اگر مى ‏خواهيد تشريف ببريد مانعى ندارد. او به پا خاست، پدرم گفت: او را از پشت صفها ببريد تا امير (موفق) او را نبيند، بعد پدرم با او معانقه كرد و چهره او را بوسيد و او رفت.

من به دربانان گفتم: واى بر شما! اين كيست كه پدرم با او با چنين احترامى برخورد كرد؟ گفتند: اين مردى از علويان است كه حسن بن على معروف به ابن الرضا مى ‏باشد. تعجب من زيادتر شد، آن روز همه ‏اش در فكر او و كار پدرم نسبت به او بودم پدرم شبها پس از نماز عشاء مى‏ نشست و درباره جلسات و كارها و مطالبى كه بايد به محضر خليفه برسد بررسى مى ‏كرد.

چون از كارش فارغ شد، من رفتم و پيش رويش نشستم، گفت: احمد! كارى دارى؟ گفتم: آرى، پدرجان! اگر اجازه دهى.

گفت: اجازه دادم هر چه مى‏ خواهى بگو.

گفتم: پدرجان! آن مرد كى بود كه ديروز آن هم اجلال و اكرام و تبجيل از ايشان نموده و خودت و پدر و مادرت را فداى او مى ‏كردى؟

گفت: پسرم! او ابن الرضا و امام رافضه است، بعد از كمى سكوت اضافه كرد: اگر خلافت از بنى عباس برود، كسى از بنى هاشم جز او شايسته نخواهد بود، چون او در فضل، عفاف، وقار، صيانت نفس، زهد، عبادت، اخلاق نيكو و صلاح بر ديگران مقدم است، و اگر پدر او را مى‏ ديدى، مى ‏ديدى كه مردى جليل، بزرگوار، نيكو كار و فاضل است .

اين سخنان بر اضطراب و تفكر و غضب من بر پدرم افزود، بعد از آن، من پيوسته از حالات او مى‏ پرسيدم و از كارش جستجو مى ‏كردم ولى از هر كه از بنى هاشم، فرماندهان، نويسندگان، قضات، فقهاء و ديگر مردم سؤال مى ‏كردم، مى ‏ديدم كه در نزد همه در نهايت تجليل و تعظيم و مقام بلند و تعريف نيكو و مقدّم بر خانواده و ديگران است و همه‏ مى گفتند: او امام رافضه است، لذا مقام وى در نزد من بزرگ شد، زيرا دوست و دشمن درباره او نيكو گفته و ثنا مى‏ كردند.

چون ابن الرضا مريض شد، فوراً به پدرم خبر فرستاد كه او مريض است، بعد بلافاصله به خانه خليفه آمد و با پنج نفر از خادمان و خواص خليفه از جمله نحرير (مسؤول باغ وحش) برگشت و آنها را گفت كه در خانه حسن بن على باشند و حالات او را زير نظر بگيرند و به چند نفر پزشك گفت كه شب و روز از او ديدار كنند...

بعضى از حاضران از اشعريها به او گفتند: اى ابابكر! حال برادرش جعفر چگونه بود؟

گفت: جعفر كيست كه از او سؤال شود ويا با او يك جا گفته شود؟ جعفر آشكارا گناه مى ‏كرد، بى حياء و شرابخوار بود، كمتر كسى را مانند او ديده‏ ام كه پرده خويش را بدرد، احمق و خمار و كم ارزش بود، به خدا قسم او در وقت وفات حسن بن على پيش سلطان آمد كه تعجب كردم و فكر نمى ‏كردم كه چنين كند.
جريان اين طور بود كه او چند روز از ربيع الاول گذشته در سال دويست و شصت از دنيا رفت، سامراء يكپارچه ضجه شد، همه مى‏گفتند: «ابن الرضا از دنيا رفت»...

پس از آن جعفر نزد پدر من آمد و گفت: مقام پدر و برادرم را به من واگذار كن، در عوض هر سال بيست هزار دينار به تو مى‏ دهم، پدرم او را طرد كرد و گفت: احمق! خليفه شمشير و تازيانه‏ اش را به دست گرفت تا مردم را از امامت پدرت و برادرت برگرداند، مقدور نشد و نتوانست و تلاش كرد كه آن دو را از امامت براندازد، موفق نشد، اگر در نزد شيعه پدر و برادرت امام بودى، لازم نبود كه سلطان و غير سلطان تو را در جاى آنها قرار بدهد.

و اگر آنها به امامت تو قائل نباشند با نصب خليفه به امامت نخواهى رسيد، پدرم او را تحقير كرد و گفت اجازه ندهند كه نزد او بيايد...

رجوع شود به كافى: ج 1 ص 503 باب مولد ابى محمد الحسن بن على، ارشاد مفيد: ص 318 حالات امام عسكرى (علیه السلام) ،كمال الدين صدوق: ج 1ص 40 - 43 ما روى فى وفات العسكرى (علیه السلام)، شيخ طوسى در فهرست در ترجمه احمد بن عبيدالله بن خاقان و نيز نجاشى در ترجمه وى به اين مجلس اشاره فرموده ‏اند.

[R A H A]

4- در بهشت

باز همان ثقه جليل القدر فرموده: شنيدم امام عسكرى صلوت الله عليه مى ‏فرمود:

«ان فى الجنة باباً يقال له المعروف لا يدخله الا اهل المعروف»
در بهشت درى هست كه نامش معروف است از آن در داخل بهشت نمى ‏شود مگر اهل نيكى در دنيا.

من در نفس خودم خدا را شكر كردم و شاد شدم كه براى رفع حاجتهاى مردم خودم را به زحمت مى ‏انداختم.
امام به من نگاه كرد و فرمود:
آرى، يا ابا هاشم! به كار خودت ادامه بده، اهل احسان در دنيا اهل احسان در آخرتند، خدا تو را از آنها قرار دهد و رحمتت كند.4

[R A H A]

5- تفسير آيه

از ابو هاشم روايت شده كه گويد: از حضرت عسكرى صلوات الله عليه از آيه «ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخيرات بادن الله» سؤال كردم.5

فرمود: هر سه گروه از آل محمداند(ص)، ظالم به نفس از آنها كسى است كه به امام معتقد نيست، مقتصد كسى است كه عارف به امام باشد، سابق به خيرات خود امام است. من پيش خود درباره مكرمتى كه به آل محمد (ص) داده شده فكر مى ‏كردم: گريه ‏ام گرفت .

امام به من نگاه كرد و فرمود: عظمت شأن آل محمد بزرگتر از آن است كه به نظرت آمده، خدا را حمد كن كه تو را به ولايت آنها معتقد و متمسك كرده است. روز قيامت با آنها خوانده خواهى شد وفتى كه هر جمعيت با امامش خوانده مى‏ شود، تو بر خيرى.6

[R A H A]

شعرها، از عاقبت به خیریِ خود می‌گویند

که یازدهمین عطر را بوییده‌اند؛ عطشناک و مشتاق.

زمین، امروز متبسم است و آسمان،

طرحی از نشانه‌های یک‌ریز،

از سوی فرشتگان مسرور دارد.

همه آراستگی‌ها، بر صفحه امروز باریده است.

چه تابناک می‌توان از مدایح امروز،

پیاله برگرفت و با مستانگی، تا آخرِ دنیا،

به عشق و شور و خلوص پرداخت.

مدینه، بار دیگر، در اندامی قُدسی ظاهر شده است؛

ایستاده بر درگاهِ صبح.

جماعت شاید نیز صف کشیده‌اند

پشت خانه رونق شکوفایی.

تولد چکامه‌های اردیبهشتی است.

مدینه، قلمرو روشن عشق است؛

بافتِ محکم دلدادگی.

چیزی به عشق نمانده است

با نام «حَسَن»، باب یازدهم کتاب امامت نگاشته می‌شود

و این، مژده‌ای است برای ما که چیزی به کلیّت روشنی نمانده است.

چیزی نمانده به سر زدنِ یگانه گوهر عشق و اتمام حجت.

از هم اکنون، دنیا چشمان پرفروغش را به انتظار می‌نشیند.

[R A H A]

نقد علی آن امامِ أمْجَد
شاهَنْشَهِ دین، اَبا محمّد

نامش ز حَسن چو رایت افراشت
القابِ زکی و عسکری داشت

زان شرح که سرّ کاف و نونست
اوصاف جمیلِ او فزونست

وصفش در ظرفِ لب نگنجد
در صفحه روز و شب نگنجد

علمی که معلّمش خدا بود
در سینه شاه ازکیا بود

ذاتش سببِ مدارِ عالم
صدرِ اُمَم و امامِ اکرم

فهرست رساله مکارم
سر خیلِ مکرّمان مُکْرِم

خورشید سپهرِ جود و احسان
درّ یکتای دُرج ایمان

سر خیلِ عساکرِ کرامت
گلگونه گلشن امامت

دانای ضمیر انس و جان بود
راز همه کس به او عیان بود

نقلش ز حکایت و روایات
بودی همه معجز و کرامات
باز گیتى روشن آمد از جمال عسگرى

[R A H A]

ای که خورشید فلک محو لقای تو بود
ماه را روشنی از نور ضیای تو بود

تویی آن آینه حسن خداوند کریم
که عیان نور الهی زلقای تو بود

معدن جود و سخایی تو که از فرط کرم
دو جهان ریزه‏خور خوان عطای تو بود

ولی حق حسن العسکری
ای آن که قضا مجری امر توو بنده رای تو بود

حجت‏یازدهم نور خداوند جلی
ای که ایجاد دو عالم ز برای تو بود

من کجا مدح و ثنای تو توانم گفتن
که به قرآن خدا مدح و ثنای تو بود

نه همین جای تو در سامره تنها باشد
که به دلهای محبان تو جای تو بود

بی‏ولای تو عبادت زکسی نیست قبول
شرط مقبولی طاعات ولای تو بود

نسبت قامت‏سرو تو به طوبی ندهم
زآن که طوبی خجل از قد رسای تو بود

چه غم از تابش خورشید قیامت دارد
آن که در روز جزا زیر لوای تو بود

همه شب قرب جوارت زخدا می‏طلبم
که مرا در سر شوریده هوای تو بود

در جوار تو زحق خواهش جنت نکنم
جنت ما به خدا صحن و سرای تو بود

دیده گریان نشود روز جزا در محشر
هر که گریان به جهان بهر عزای تو بود

تو ظهور پسر خویش طلب کن زخدا
چون که مقبول خداوند دعای تو بود

تا ابد بر تو و اجداد کرام تو درود
غیر از این هر چه بگویم نه سزای تو بود
«سید محمد خسرو ناد»

[R A H A]

بار دیگر شد شکوفا بوستان حیدری

بار دیگر زهره زهرا کند روشنگری

باز منزلگاه قرآن معجزی دیگر نمود

شد نمایان آیتی دیگر برای رهبری


از امام هادی و از مادری پاک نجیب

آمد آن رهبر که دارد در دو عالم سروری

روز رحمت هشتمین روز ربیع الآخر است

چون بود فرخنده میلاد امام عسگری

ارتباطش با خدای خود سوای ماسواست

گرچه مانند بشر باشد خلق ظاهری

هیبتش چون صولت صدر بود دشمن شکن

با حسن همنام و همتایش به نیکو منظری


این حسن یارب مگر یک مجتبای دیگر است

چونکه دارد آنچه احمد داشت جز پیغمبری

عسکری چون سیزده معصوم والای دگر

بر جمیع انبیا بی شبه دارد برتری

چهارده حکام دین هستند چون قائم مقام

لامکان یکتا خدا را در مکان داوری

هرچه می گویم من آلوده کسر شان اوست

آنکه مدح ذات پاکش افتخار شاعری

هر چه می خواهی حسان از حضرت مهدی بخواه

چونکه مسرور است امشب حجت بن العسکری