1 ـ مَن حاسَبَ نَفسَه رَبِحَ و مَن غَفَلَ عَنها خَسِرَ
تواى كه دیده فرو بسته اى ز كرده خویش همـیشـه زشتـى احـوال دیگران بینـى حساب نفس بدانـدیش كن كه سـود برى شوى چو غافل از اعمال خود زیان بینى
2 ـ مَنِ اعتَبَرَ اَبصَرَ وَ مَن اَبصَرَ فَهِمَ و مَن فَهِمَ علِِمَ
امــام راسـت كلامـى كه مــرد بـاتدبیر هزار نكتـه از آن یك كلام مى خـواند كسى كه عبرت گیرد بسـى شـود بینا كسـى كه بینــا گـردد بفهمـد و داند
3 ـ افضَلُ المالِ ما وُقى َ به العِرضُ
تــوانـگر را بگـو امــروز كـن ایــثــار سیـم و زر كه فـردا سیـم و زر در اختیـار دیگـران باشد بهین مـال آن بوَد كان موجب حفظ شرف گردد اگر در راه دیگر صرف شد، حاصل زیان باشد
4 ـ المُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَم یُخرِجهُ غَضَبُهُ مِن حَقّ
سخنـى بـشنـو از امـام غریـب تا شـود علم و دانشـت افـزون مـرد مـؤمن اگر به خشـم شود نـرود از طــریـق حـق بــیـــرون
5 ـ المُؤمِنُ اِذا قَدرَ لَم یَأخُذُ اَكثَرَ مِن حَقّه
نـكـته اى بـشنـو ز فرزند رسـول آن كه مـردم را امـام و پیشواست گـر كه قـدرت دست مؤمن اوفتاد بیشتر از حـقّ خود هرگز نخواست
6 ـ النّظَرُ الى ذرّیّةِ محمّدٍ عبادَةٌ
بكـن عادت به كردار بزرگـان كه نتوان كرد آسان ترك عـادت نظر كـردن به فرزنـد پیمبـر بــوَد در پیش مرد حق، عبادت7 ـ اِنّما الحِمیَةُ مِن الشَّى ءِ الاِقلالُ مِنهُ
شنـو از علـى بن موسى الرضـا كلامى كه افزادیت عقـل و هـوش چو پرهیز خواهـى كنى از خوراك بــه كـم خــوردن خوردنیهـا بكـوش
8 ـ لایَعدمُ العُقوبَةَ مَن اَدرَعَ بالبَغى ِ
گو به آن كس كه ظلـم كرد فزون كـه عقـوبـت نـبـوده نشمـارد گــر بــخـواهـد زیَـد بـــه آرامـش كــیـفـر روزگــــار نــگـــــذارد
9 ـ لاتَطلُبوا الهُدى فى غَیرِ القُرآنِ فَتَضِلّوا
بـگـفـتـا رضـا، ماه بـرج ولایت هـدایـت مـجـوییـد از غیـر قـرآن بـجـز راه قـرآن مـپـویید راهى كـه گـمراهى آخر بوَد حاصـل آن
10 ـ مِن عَلامةِ ایمانِ المُؤمِنِ، كِتمانُ السِّر و الصَّبرُ فى البأساء و الضرّاء و مُداراة النّاس
از عـلامـات مرد حق باشد رازدارى و صـبر بـر سختى بــا مـدارا بـه مردمان پویـد راه آزادگـى و خـوشبـختى
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)