خدایا گاهی به خوردن فرمان می دهی و گاهی به نخوردن و این هر دو به من می آموزد که روزی دهنده یکی است پس غصّه چرا؟
خدایا گاهی به خوابیدن امر فرمودی و گاهی به نخوابیدن و این هر دو به من می آموزد که فقط در جوار تو می توان آرام گرفت پس دغدغه چرا؟
خدایا گاهی به گفتن فرمان می دهی و گاهی به نگفتن و این دو به این معناست که کلام آنقدر مقدس است که نباید بیهوده این درّ یکتا را تلف کرد.
خدایا گاهی به نگریستن فرمان دادی و گاهی ننگریستن و این دو به من می آموزد که چشم اگر به فرمان نباشد جز به سیاهی و کوری نصیب نمی کند.
خدایا بالاتر از همه آین آموخته ها ،رسم عاشقی است ........... آن را هم تو خودت به من بیاموز.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)