«مُتَفَزِّعاًالَیاللهِعَزَّوَجَلَّ»
« دعای امام سجاد (ع) چون به خدا پناه مىبردند »
اللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ
خدايا! من دل از غير تو بركندم و به تو پيوستم
وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ
و به تمامى جان و تن روى به تو آوردم.
وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ
از كسانى كه نيازمند عطاى تواند روى برتافتم.
وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ
و دست نياز از آنكه از فضل تو بىنياز نيست فرا كشيدم.
وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الُْمحْتَاجِ إِلَى الُْمحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ .
و دانستم حاجت خواستن محتاجى از محتاج ديگر از سفاهت راى و گمراهى عقل است.
فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا ، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا ، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا .
اى خداى من! چه بسيار ديدم مردمى كه عزت از غير تو خواستند ذليل گشتند و مال از ديگرى طلبيدند تنگدست شدند، شان و مقام بلند خواستند پست گرديدند.
فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ ، وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ .
پس از ديدن امثال ايشان مرد زيرك بيدار شد و پند گرفت و پند گرفتن او موجب توفيق او شد، آزمايش او را به راه صواب هدايت كرد.
فَأَنْتَ يَا مَوْلَايَ دُونَ كُلِّ مَسْؤُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي ، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ
إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي
پس اى مولاى من! يگانه مرجع من در هر سئوال و آنكه حاجت از او خواهم توئى نه ديگرى.
أَنْتَ الَْمخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي ، لَا يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي ،
وَ لَا يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي ، وَ لَا يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي
تو را مىخوانم و بس، اميد من به تو است و كسى را با تو شريك ندانم و خواهش من از تست و با تو ديگرى را نخوانم و كسى را با تو ندا نكنم.
لَكَ يَا إِلَهِي وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ ، وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ ، وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ،
وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ .
يگانگى خاص تو است و قدرت و كمال مطلق از آن تو توانائى و نيرو تو راست و بس، و بلندى و رفعت شان تست.
وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمْرِهِ ، مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ ، مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ ،
مُخْتَلِفُ الْحَالَاتِ ، مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ
و ديگران تا باشند نيازمند رحمت تو باشند، ناتوان در هر كار و بيچاره در هر حال، پيوسته از حالى به حالى گردند و از صفتى به صفتى روند.
فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ ،
فَسُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
خدايا! بالاترى از آنكه تو را مانندى يا دشمنى بود و بزرگترى از آنكه همتا و همسرى داشته باشى، پاكى تو و معبودى سزاى پرستش غير تو نيست.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)