کسی ما را نمی جوید.
کسی ما را نمی پرسد.کسی تنهایی ما را نمی گرید.
دلم در حسرت یک دست
دلم در حسرت یک دوست
دلم در حسرت یک بی ریای مهربان مانده ست.
کدامین یار ما را می برد تا انتهای باغ بارانی؟
کدامین آشنا آیا
به جشن چلچراغ عشق دعوت می کند ما را؟
و اما با توام!
ای آنکه
مثل من
تنهای تنهایی .
تو که حتی شبی را هم
به خواب من نمی آیی.
تو حتی روزهای تلخ نامردی
نگاهت را
التیام دستهایت را دریغ از ما نمی کردی.
من امشب از تمام خاطراتم
با تو خواهم گفت.
من امشب با تمام کودکی هایم
برایت اشک خواهم ریخت.
من امشب
دفتر تقویم عمرم را
به دست عاصی دریای نا آرام خواهم داد.
همان دریا که می گفتی
تو را در من تجلی می کند ای دوست.
همان دریا که بغض شکوه هایم
در گلوی موج خیزش زخم بر میداشت.
و اما با توام!
ای آنکه
مثل من تنهای تنهایی.
کدامین یار ما را می برد
تا انتهای باغ بارانی ...
.: وقتي نگاه مهربانت را به اعماق طوفاني درونم دوختي
روياي بودنت را بار ديگر حس كردم
رويايي كه در امواج تنهايي ام گمشده بود
رويايي كه آرامشي بي انتها را برايم به ارمغان آورده بود.
اما تو نمي دانستي
نمي دانستي كه اين درياي طوفاني ثانيه ها را براي شنيدن آواي تو مي شمارد
نمي دانستي
تو نمی دانستی و من بی تو رفتم
رفتم تا در گرمای لبخند نگاه تو زندگی را فراموش کنم :.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)