بهزاد در سال 855 ه.ق در خانواده ای کم بضاعت در هرات به دنیا آمد.وی را می توان از جمله
هنرمندانی دانست که به واسطه ی تلاش خویش محورهای حرکت تاریخ هنر را معین ساخت.
بهزاد عارفی وارسته بود و تا آخر عمر معتکف خانقاه پیر طریقت , خواجه عبدالله انصاری بود.
وی هرگز تاهل نگزید مسیر اندیشه و ذوق خود را در طریق هنر حقیقی و کشف رازهای آن
راهبری نمود.
بهزاد در کنار عارفانی چون ملاحسین واعظ کاشفی و عبد الرحمن جامی شاعر و عارف بزرگ
آن دوران در راه عرفان گام نهاد .از دیگر مشوقین او میر علیشیر نوایی بود که میتوان وی را
مجموعه ای از حکمت و هنر دانست.نوایی بهزاد را به عضویت مجموعه ی ارزشمند هنری آن
زمان در دربار سلطان حسین درآورد.سلطان علی مشهدی , هنرمند خوش نویس, شاعر و عارف
آن دوران از دوستان بهزاد , سهم بسزایی در مسیر زندگی بهزاد داشت اما شاید بتوان گفت
موثرترین یار و همنشین وی روح الله میرک هروی بود که خود از استادان نگارگری ایران محسوب
میشود.
بهزاد در زمان حیات خویش شهره ی عالم بود و القابی از جمله کمال الدین به وی داده شد.
از جمله کارهای مهم بهزاد در نگارگری ایران, ابداع تصویر مستقل از متن می باشد که با الهام از
ادبیات غنی عرفانی و اخلاقی ایران به نهایت بالندگی رسید.
منبع:کتاب بهزاد در گلستان
