خطبه 72
[10] از سخنانی است که امام ( ع ) در ملامت و مذمت بعضی از يارانش
فرموده است [11] چه اندازه با شما مدارا کنم همچون مداراکردن با
شتران نوباری که از سنگينی بار پشتشان مجروح گرديده 000 و همانند جامه
کهنه و فرسوده ای [1] که هرگاه از جانبي آن را بدوزند از سوی ديگر پاره
مي گردد .[2] هرگاه گروهی از لشکريان شام به شما نزديک مي شوند هر يک از
شما در را به روی خود مي بنديد [3] و همچون سوسمار در لانه خود مي خزيد و
همانند کفتار در خانه خويش پنهان مي گرديد . بخدا سوگند آنکس که
شما ياور او باشيد ذليل است [4] و کسيکه با شما تيراندازی کند همچون کسی
است که تيری بي پيکان بسوی دشمن رها سازد . [5] بخدا سوگند جمعيت شما
در خانه ها زياد و زير سايه پرچمهای ميدان نبرد کم من مي دانم چه چيز
شما را اصلاح مي کند [6] ولی اصلاح شما را با تباه ساختن روح خويش جايز
نمي شمرم [7] خدا نشانه ذلت را بر چهره ها و پيشانی شما بگذارد و بهره های
شما را نابود سازد . [8] آنگونه که به باطل متمايل و به آن آشنائيد به حق
آشنائی نداريد و آن چنان که در نابودی حق مي کوشيد برای از بين بردن
باطل قدم برنمي داريد .