ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

ای در دل من اصل تمنا همه تو

وی در سر من مایهٔ سودا همه تو


هر چند به روزگار در می‌نگرم

امروز همه تویی و فردا همه تو

ای در دل و جان صورت و معنی همه تو

مقصود همه زدین و دنیی همه تو


هم با همه همدمی و هم بی همه تو

ای با همه تو بی همه تو نی همه تو

شبهای دراز ای دریغا بی تو

تو خفته بناز ای دریغا بی تو


دوری و فراق ای دریغا بی تو

من در تک و تاز ای دریغا بی تو

درد دل من دواش می‌دانی تو

سوز دل من سزاش می‌دانی تو


من غرق گنه پردهٔ عصیان در پیش

پنهان چه کنم که فاش می‌دانی تو

من میشنوم که می نبخشایی تو

هر جا که شکسته‌ایست آنجایی تو


ما جمله شکستگان درگاه توایم

در حال شکستگان چه فرمایی تو

ما را نبود دلی که کار آید ازو

جز ناله که هر دمی هزار آید ازو


چندان گریم که کوچه‌ها گل گردد

نی روید و نالهای زار آید ازو

زلفش بکشی شب دراز آید ازو

ور بگذاری چنگل باز آید ازو


ور پیچ و خمش ز یک دگر باز کنی

عالم عالم مشک فراز آید ازو

ابر از دهقان که ژاله می‌روید ازو

دشت از مجنون که لاله می‌روید ازو


خلد از صوفی و حور عین از زاهد

ما و دلکی که ناله می‌روید ازو

سودای سر بی سر و سامان یک سو

بی مهری چرخ و دور گردان یکسو


اندیشهٔ خاطر پریشان یک سو

اینها همه یک سو غم جانان یکسو

ای دل چو فراق یار دیدی خون شو

وی دیده موافقت بکن جیحون شو


ای جان تو عزیزتر نه‌ای از یارم

بی یار نخواهمت زتن بیرون شو