Printable View
خدا ! در اشک چشمانم
خدا ! در دست لرزانم
خدا ! در درد بی دارو و درمانم
خد ا! در تار و پودم ،دروجودم ، در همه جانم
بخوان کز زنده گردیدن پشیمانم
خدا ! امشب درون کلبه ی سردم بمیرانم
من ازخلق و خدا و خود گریزانم
کجا باید روم از دشمنان خود نمی دانم
خدا ! در گریه های درد پنهانم
خدا ! در آرزوی شعر دیوانم
خدا ! در نا امیدی بی امیدم کن
مرنجانم
خدا ! امشب درون کلبه ی سردم بمیرانم
http://pic.azardl.com/images/11652447807091753305.jpg
الو
دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد
خرابي از دل من است يا که عيب سيم هاست؟
چرا صدايتان نمي رسد کمي بلند تر
صداي من چطور؟ خوب و صاف و واضح و رساست؟
اگر اجازه مي دهي برايت درد دل کنم
شنيده ام که گريه بر تمام دردها شفاست
دل مرا بخوان به سوي خود تا که سبک شوم
پناهگاه اين دل شکسته خانه ي شماست
الو ، مرا ببخش ، باز هم مزاحمت شدم
دوباره زنگ مي زنم ، دوباره ، تا خدا خداست
دوباره ...
تا خدا خداست...
خدایا چقدر این روزها تنها هستم
خدایا چقدر این روزها شکسته شده ام
خدایا این روز ها چقدر غمگین هستم
خدایام کجایی !!!
ای که جانم فدای تو ای بهترین ای هم کس تنهایی من
مگر نمی بینی چه غریب چه تنها افتاده ام در این آشفته بازار عروسکها
خدایا مگر نمی بینی مگر نمی بینی چه تنها شده ام
خدایم مگر اشکهای بی پایانم را نمی بینی
خدایم مگر زجه های بی پایانم را نمی شنوی
خدایم تو رو به آسمانهایت تو را به محمدت قسم می دهم لحظه ای نگاهم کن لحظه ای دل به نوشته هایم بسپار !!
چقدر خسته شده ام !!!
مگر با تو عهد نبستم اگر روزی خواستم نباشم اگر روزی خسته شدم از این آدمکها من را
هم آغوش خودت بکنی و من را با خود به ترانه های آبی ببری !!!
خدایم مگر قسمت ندادم ندادم اگر روزی ساقه هایم زیر پاهای غریبه ها شکست برایم ساقه و ریشه شوی ....
خدایم عزیزم این روز ها خیلی دلم گرفته خیلی خسته ام
تو رو به آسمانهایت قسم به فریادم برس !!!
http://pic.azardl.com/images/24243568913192775985.jpg
در طوفان زندگی با خدا بودن بهتر از ناخدا بودن است
هر روز که از خواب بیدار میشوید دعا کنید :
(( خدایا ! ای پناه بی پناهان ! ای خدای بی کسان ! سکان زندگی خود را به دستهای ایمن و پرمهر ( تو ) میسپارم . مرا به هر جا که میخواهی هدایت کن .))
خدای نور و زندگی ! هر روز مرا از عشقت لبریز کن تا از خودم بگذرم و به رنجدیدگان برسم .دعاها و اشکهایم را برایت می آورم . خودم را به (( تو )) تقدیم می کنم .
http://www.hamdardi.net/imgup/19427/...43da1595a1.jpg
به جمال نادیده خدا روی کنید که پیوسته به زبانهای مختلف ندا داده است:
( شما را از بند رنج و گناه نجات خواهم بخشید . بارهایتان را سبک خواهم کرد . قلبهای بی قرارتان را آرامش خواهم بخشید .)
خدای من رحم کن
زنی حدود نود ساله را میشناختم که هرگز از هیچ چیز ناراحت نمیشد. او هیچگاه عصبی نبود. پیوسته آرام وپر نشاط ٬ مانند آبهای زلال برکه ها. همیشه در آرامشی خدایی به سر میبرد . با همه کس وهمه چیز وحتی خودش در آرامش بود.
از او پرسیدند چگونه میتواند تحت همه شرایط آسوده خاطر باشد؟
زن پاسخ داد : من هر شب کودکی میشوم و قبل از خواب به گوشه ای ساکت و خاموش میروم .
در سکوت به خدا فکر میکنم .
همه نگرانی ها٬ تشویش ها و مسائل روز را یک یک بر دامان خدا میگذارم .
اگر از کاری که کرده ام یا حرفی که زده ام احساس گناه کنم٬ اگر کسی را رنجانده باشم٬ اینها را در سکوت به خدا میگویم. و از او طلب بخشایش میکنم و بخشایش او را میپذیرم .
اگر نگران چیزی باشم٬ آن را به خدا میسپارم و رهایش میکنم .
اگر احساس تنهایی کنم یا تصور کنم که کسی مرا دوست ندارد ٬ همه را به خدا میگویم و آنگاه خدا مرا در آغوش پر مهرش میگیرد .
همیشه وقتی به این ترتیب همه چیز را رها میکنم و به خدا میسپارم٬ آرامش عجیبی میابم و همه فشارها و عصبیت ها نا پدید میشوند .
پیش از اینها فکر میکردم خدا خانه ای دارد میان ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها خشتی از الماس وخشتی از طلا
پایه های برجش از عاج وبلور بر سر تختی نشسته با غرور
ماه برق کوچکی از تاج او هر ستاره پولکی از تاج او
اطلس پیراهن او آسمان نقش روی دامن او کهکشان
رعد و برق شب صدای خنده اش سیل و طوفان نعره توفنده اش
دکمه پیراهن او آفتاب برق تیغ و خنجر او ماهتاب
هیچکس از جای او آگاه نیست هیچکس را در حضورش راه نیست
پیش از اینها خاطرم دلگیر بود از خدا در ذهنم این تصویر بود
آن خدا بی رحم بود و خشمگین خانه اش در آسمان دور از زمین
بود اما در میان ما نبود مهربان و ساده وزیبا نبود
در دل او دوستی جایی نداشت مهربانی هیچ معنایی نداشت
هر چه می پرسیدم از خود از خدا از زمین، از آسمان،از ابرها
زود می گفتند این کار خداست پرس و جو از کار او کاری خطاست
آب اگر خوردی ، عذابش آتش است هر چه می پرسی ،جوابش آتش است
تا ببندی چشم ، کورت می کند تا شدی نزدیک ،دورت می کند
کج گشودی دست، سنگت می کند کج نهادی پای، لنگت می کند
تا خطا کردی عذابت می کند در میان آتش آبت می کند
با همین قصه دلم مشغول بود خوابهایم پر ز دیو و غول بود
نیت من در نماز و در دعا ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه می کردم همه از ترس بود مثل از بر کردن یک درس بود
مثل تنبیه مدیر مدرسه مثل تمرین حساب و هندسه
مثل صرف فعل ماضی سخت بود مثل تکلیف ریاضی سخت بود
****
تا که یکشب دست در دست پدر راه افتادم به قصد یک سفر
در میان راه در یک روستا خانه ای دیدیم خوب و آشنا
زود پرسیدم پدر اینجا کجاست گفت اینجا خانه خوب خداست!
گفت اینجا می شود یک لحظه ماند گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند
با وضویی دست ورویی تازه کرد با دل خود گفتگویی تازه کرد
گفتمش پس آن خدای خشمگین خانه اش اینجاست اینجا در زمین؟
گفت آری خانه او بی ریاست فرش هایش از گلیم و بوریاست
مهربان وساده وبی کینه است مثل نوری در دل آیینه است
می توان با این خدا پرواز کرد سفره دل را برایش باز کرد
می شود درباره گل حرف زد صاف و ساده مثل بلبل حرف زد
چکه چکه مثل باران حرف زد با دو قطره از هزاران حرف زد
می توان با او صمیمی حرف زد مثل یاران قدیمی حرف زد
میتوان مثل علف ها حرف زد با زبان بی الفبا حرف زد
میتوان درباره هر چیز گفت می شود شعری خیال انگیز گفت....
*****
تازه فهمیدم خدایم این خداست این خدای مهربان و آشناست
دوستی از من به من نزدیک تر از رگ گردن به من نزدیک تر