مقالات مفید و تخصصی شبکه

شبكه اترنت

دستيابي به اطلاعات با روش هاي مطمئن و با سرعت بالا يكي از رموز موفقيت هر سازمان و موسسه است . طي ساليان اخير هزاران پرونده و كاغذ كه حاوي اطلاعات با ارزش براي يك سازمان بوده ، در كامپيوتر ذخيره شده اند. با تغذيه دريائي از اطلاعات به كامپيوتر ، امكانمديريت الكترونيكي اطلاعات فراهم شده است . كاربران متفاوت در اقصي نقاط جهان قادر به اشتراك اطلاعات بوده و تصويري زيبا از همياري و همكاري اطلاعاتي را به نمايش مي گذارند.
شبكه هاي كامپيوتري در اين راستا و جهت نيل به اهداف فوق نقش بسيار مهمي را ايفاء مي نمايند.اينترنت كه عالي ترين تبلور يك شبكه كامپيوتري در سطح جهان است، امروزه در مقياس بسيار گسترده اي استفاده شده و ارائه دهندگان اطلاعات ، اطلاعات و يا فرآورده هاي اطلاعاتي خود را در قالب محصولات توليدي و يا خدمات در اختيار استفاده كنندگان قرار مي دهند. وب كه عالي ترين سرويس خدماتي اينترنت مي باشد كاربران را قادر مي سازد كه در اقصي نقاط دنيا اقدام به خريد، آموزش ، مطالعه و ... نمايند.
با استفاده از شبكه، يك كامپيوتر قادر به ارسال و دريافت اطلاعات از كامپيوتر ديگر است . اينترنت نمونه اي عيني از يك شبكه كامپيوتري است . در اين شبكه ميليون ها كامپيوتر در اقصي نقاط جهان به يكديگر متصل شده اند.اينترنت شبكه اي است مشتمل بر زنجيره اي از شبكه هاي كوچكتراست . نقش شبكه هاي كوچك براي ايجاد تصويري با نام اينترنت بسيار حائز اهميت است . تصويري كه هر كاربر با نگاه كردن به آن گمشده خود را در آن پيدا خواهد كرد. در اين بخش به بررسي شبكه هاي كامپيوتري و جايگاه مهم آنان در زمينه تكنولوژي اطلاعات و مديريت الكترونيكي اطلاعات خواهيم داشت . شبكه هاي محلي و شبكه هاي گسترده

تاكنون شبكه هاي كامپيوتري بر اساس مولفه هاي متفاوتي تقسيم بندي شده اند. يكي از اين مولفه ها " حوزه جغرافيائي " يك شبكه است . بر همين اساس شبكه ها به دو گروه عمدهLAN)Local area network) وWAN)Wide area network) تقسيم مي گردند. در شبكه هايLAN مجموعه اي از دستگاه هاي موجود در يك حوزه جغرافيائي محدود، نظير يك ساختمان به يكديگر متصل مي گردند . در شبكه هايWAN تعدادي دستگاه كه از يكديگر كيلومترها فاصله دارند به يكديگر متصل خواهند شد. مثلا" اگر دو كتابخانه كه هر يك در يك ناحيه از شهر بزرگي مستقر مي باشند، قصد اشتراك اطلاعات را داشته باشند، مي بايست شبكه ايWAN ايجاد و كتابخانه ها را به يكديگر متصل نمود. براي اتصال دو كتابخانه فوق مي توان از امكانات مخابراتي متفاوتي نظير خطوط اختصاصي(Leased) استفاده نمود. شبكه هايLAN نسبت به شبكه هايWAN داراي سرعت بيشتري مي باشند. با رشد و توسعه دستگاههاي متفاوت مخابراتي ميزان سرعت شبكه هايWAN ، تغيير و بهبود پيدا كرده است . امروزه با بكارگيري و استفاده از فيبر نوري در شبكه هايLAN امكان ارتباط دستگاههاي متعدد كه در مسافت هاي طولاني نسبت بيكديگر قرار دارند، فراهم شده است . اترنت

در سال 1973 پژوهشگري با نام "Metcalfe" در مركز تحقيقات شركت زيراكس، اولين شبكه اترنت را بوجود آورد.هدف وي ارتباط كامپيوتر به يك چاپگر بود. وي روشي فيزيكي بمنظور كابل كشي بين دستگاههاي متصل بهم در اترنت ارائه نمود. اترنت در مدت زمان كوتاهي بعنوان يكي از تكنولوژي هاي رايج براي برپاسازي شبكه در سطح دنيا مطرح گرديد. همزمان با پيشرفت هاي مهم در زمينه شبكه هاي كامپيوتري ، تجهيزات و دستگاه هاي مربوطه، شبكه هاي اترنت نيز همگام با تحولات فوق شده و قابليت هاي متفاوتي را در بطن خود ايجاد نمود. با توجه به تغييرات و اصلاحات انجام شده در شبكه هاي اترنت ،عملكرد و نحوه كار آنان نسبت به شبكه هاي اوليه تفاوت چنداني نكرده است . در اترنت اوليه، ارتباط تمام دستگاه هاي موجود در شبكه از طريق يك كابل انجام مي گرفت كه توسط تمام دستگاهها به اشتراك گذاشته مي گرديد. پس از اتصال يك دستگاه به كابل مشترك ، مي بايست پتانسيل هاي لازم بمنظور ايجاد ارتباط با ساير دستگاههاي مربوطه نيز در بطن دستگاه وجود داشته باشد (كارت شبكه ) . بدين ترتيب امكان گسترش شبكه بمنظور استفاده از دستگاههاي چديد براحتي انجام و نيازي به اعمال تغييرات بر روي دستگاههاي موجود در شبكه نخواهد بود.
اترنت يك تكنولوژي محلي(LAN) است. اكثر شبكه هاي اوليه در حد و اندازه يك ساختمان بوده و دستگاهها نزديك به هم بودند. دستگاههاي موجود بر روي يك شبكه اترنت صرفا" قادر به استفاده از چند صد متر كابل بيشترنبودند.اخيرا" با توجه به توسعه امكانات مخابراتي و محيط انتقال، زمينه استقرار دستگاههاي موجود در يك شبكه اترنت با مسافت هاي چند كيلومترنيز فراهم شده است . پروتكل

پروتكل در شبكه هاي كامپيوتري به مجموعه قوانيني اطلاق مي گردد كه نحوه ارتباطات را قانونمند مي نمايد. نقش پروتكل در كامپيوتر نظير نقش زبان براي انسان است . براي مطالعه يك كتاب نوشته شده به فارسي مي بايست خواننده شناخت مناسبي از زبان فارسي را داشته باشد. بمنظور ارتباط موفقيت آميز دو دستگاه در شبكه مي بايست هر دو دستگاه از يك پروتكل مشابه استفاده نمايند. اصطلاحات اترنت

شبكه هاي اترنت از مجموعه قوانين محدودي بمنظور قانونمند كردن عمليات اساسي خود استفاده مي نمايند. بمنظور شناخت مناسب قوانين موجود لازم است كه با برخي از اصطلاحات مربوطه در اين زمينه بيشتر آشنا شويم :
Medium (محيط انتقال ) . دستگاههاي اترنت از طريق يك محيط انتقال به يكديگر متصل مي گردند.
Segment (سگمنت ) . به يك محيط انتقال به اشتراك گذاشته شده منفرد، " سگمنت " مي گويند.
Node ( گره ) . دستگاههاي متصل شده به يكSegment را گره و يا " ايستگاه " مي گويند.
Frame (فريم) . به يك بلاك اطلاعات كه گره ها از طريق ارسال آنها با يكديگر مرتبط مي گردند، اطلاق مي گردد
فريم ها مشابه جملات در زبانهاي طبيعي ( فارسي، انگليسي ... ) مي باشند. در هر زبان طبيعي براي ايجاد جملات، مجموعه قوانيني وجود دارد مثلا" يك جمله مي بايست داراي موضوع و مفهوم باشد. پروتكل هاي اترنت مجموعه قوانين لازم براي ايجاد فريم ها را مشخص خواهند كرد .اندازه يك فريم محدود بوده ( داراي يك حداقل و يك حداكثر ) و مجموعه اي از اطلاعات ضروري و مورد نيار مي بايست در فريم وجود داشته باشد. مثلا" يك فريم مي بايست داراي آدرس هاي مبداء و مقصد باشد. آدرس هاي فوق هويت فرستنده و دريافت كننده پيام را مشخص خواهد كرد. آدرس بصورت كاملا" اختصاصي يك گره را مشخص مي نمايد.( نظير نام يك شخص كه بيانگر يك شخص خاص است ) . دو دستگاه متفاوت اترنت نمي توانند داراي آدرس هاي يكساني باشند

آشنايي با ملزومات شبكه
حتما همه شما تا به حال تجربه اتصال به اينترنت را داشته ايد و كم و بيش اطلاعاتي راجع به اين موضوع داريد. براي آشنايي بيشتر شما نكاتي هر چند مختصر در مورذ شبكه و قطعات مورد نياز در آن خواهيم گفت.

همان طور كه ميدانيد اينترنت ، متشكل از شبكه هايي است كه هر يك از طريق مسيرهايي به ديگري متصل هستند. اين مسيرها تبادل اطلاعات را ميسر مي سازند. اتصال به اينترنت به معني دستيابي به اين مسيرها است. حال براي اينكه اين شبكه ها كه شامل هزاران كامپيوتر هستند بتوانند به درستي با هم در ارتباط باشند به وسايل و قطعات ويژه اي مثل هاب، تكرار كننده، مسيرياب و… نياز است. اما براي اينكه بدانيد وظيفه ي هر يك از اين وسيله ها چيست ادامهي مطلب را بخوانيد.

كابل bus :



در شبكه هاي محلي اترنت اوليه براي ارتباطاز كابل كواكسيال استفاده ميشود. (اين كابل ها همان كابل هايي هستند كه براي اتصال آنتن به تلويزيون استفاده مي شوندو شما حتما ديده ايد.) اينكابل از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر رفته و تمام دستگاه ها رابه هم متصل ميكند. بنابراين هر سيگنالي كه در كابل bus وجود دارد در تمام دستگاه ها قابل مشاهده است. اين روش ساده ترين روش ايجاد شبكه ي كامپيوتري است. البته در ظاهر ساده به نظر ميرسد اما در واقع پر از اشكال است. چون وقتي كه تعداد سيستم ها زياد مي شود ، كار كابل كشي بسيار پر زحمت است. تازه وقتي بخواهيد دستگاهي را از مدار خارج كنيد و يا يك دستگاه جديد اضافه كنيد مشكلات ظهور ميكنند. البته امروزه به ندرت مي توانيد يك شبكه محلي lan پيدا كنند كه با كابل كواكسيال درست شده باشد.

hub :



به طور خلاصه بايد بگوييم هاب يك جعبه است كه داراي تعدادي ورودي بنام پورت (port) مي باشد. تعداد اين ورودي ها بسته به تعداد كامپيوترهايي است كه مي خواهيم در يك شبكه باشند، در هر طبقه يك هاب قرار مي دهند و تمام دستگاههاي آن طبقه با كابل به هاب مورد نظر وصل مي شوند كه بعد هر كدام از اين هاب ها به طريقي به كامپيوتر سرور متصل مي شوند. اگر اطلاعاتي به داخل اين جعبه آمد توسط كابل وارد تمام كامپيوترها مي شود. شايد بگوييد پس چه فرقي بين اين روش و روش اوليه وجود دارد؟ در جواب بايد گفت بزرگترين فرق در اين است كه شما مي توانيد هر زمان كه بخواهيد به راحتي يك كامپيوترجديد را با اتصال به اين جعبه به شبكه اضافه كنيد و يا با خارج كردن كابل يك دستگاه از اين جعبه آن را از شبكه خارج كنيد بدون اين كه كل شبكه تحت تاثير قرار بگيرد. اكثر هاب ها يك چراغ نمايشگر دارند كه نشان مي دهد هر كابل به خوبي دستگاه را به شبكه متصل كرده است و يك چراغ ديگر وضعيتي را نشان مي دهد كه دو سيستم سعي مي كنند در يك زمان اطلاعات را به اشتراك بگذارند و در نتيجه باعث تصادف داده ها (data collision) مي شوند.
به طور كلي هاب به دو دسته تقسيم مي شود:
1-active: اين نوع هاب ، سيگنال هايي را كه از درون آن مي گذرند تقويت مي كند.
2-passive: اين هاب هيچ عمل تقويتي روي سيگنال انجام نمي دهد و صرفا آن را از خود عبور مي دهد. در مسافت هاي طولاني زياد بودن طول كابل باعث ضعيف شدن سيگنال مي شود و با تقويت آن ، قدرت اوليه را به آن بر مي گرداند.
نوع ديگري هم از هاب وجود دارد كه هوشمند ناميده مي شود كه به مسوول شبكه اجازه كنترل از راه دور اتصالات را مي دهد.

تكرار كننده(repeater):



اين وسيله در واقع نوع خاصي hub است كه فقط داراي 2 پورت است. كار آن تقويت سيگنال هاي بين دو شبكه يا سگمنت هاي يك شبكه كه فاصله ي زيادي از هم دارند مي باشد. مثل هاب داراي 2 نوع passive و active مي باشد. نوع اول علاوه بر سيگنال هر چيز ديگري حتي نويز (noise: امواج نا خواسته كه به همراه سيگنال اصلي كه داراي اطلاعات است مي باشند. مثلا در امواج صوتي نويز باعث افت كيفيت صدا و شنيدن اصوات اضافه مي شود) را هم تقويت مي كند. اما تكرار كننده ي نوع اكتيو سيگنال را قبل از ارسال بازديد كرده و چيز هاي اضافه را خارج مي كند و مثلا ديگر نويز را تقويت نمي كند.


پل (bridge):



مثل تكرار كننده داراي دو پورت است و براي اتصال گروهي از كامپيوترها به كار مي رود. تفاوت آنها در اين است كه پل ليستي دارد كه نشان مي دهد در هر سمت چه كامپيوترهايي قرار دارند و به بسته هايي (در اينترنت و هر شبكه اي اطلاعات براي اينكه فرستاده شوند به قطعات كوچكتري تقسيم مي شوند ، هر قطعه را بسته مي ناميم) كه بايد بطرف ديگر شبكه بروند اجازه ي عبور مي دهد.

سوئيچ(switch):



تقريبا مثل هاب است اما به جاي دو پورت داراي چندين پورت است. درون خود يك جدولي دارد و نشان مي دهد كه چه سيستم هايي به هر پورت متصلند و بسته ها را به جايي كه بايد بروند مي فرستد. بر خلاف هاب سيگنال ها فقط به درون پورتي كه بايد بروند مي روند نه به تمام پورت ها. جداول(و شبكه) بايد به قدر كافي ساده باشند چرا كه فقط يك مسير ممكن براي هر بسته وجود دارد. اگر دقت كرده باشيد متوجه خواهيد شد كه سوئيچ از هاب سريعتر است چون احتياجي نيست كه هر پورت كل ترافيك ارسال و دريافت اطلاعات را متحمل شود و فقط آنچه كه مخصوص خود است را دريافت مي كند. البته سوئيچ از پل هم سريعتر است و درضمن گران تر از هر دوي آنها. بعضي سوئيچ ها و پل ها مي توانند براي اتصال شبكه هايي كه پروتكل هاي فيزيكي مختلفي دارند استفاده شوند. مثلا براي اتصال شبكه اترنت يا شبكه tokenring.
هر دوي اين شبكه ها مي توانند به اينترنت متصل شوند. در شبكه tokenring اطلاعات به صورت نشانه (token) هايي از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر به صورت ستاره يا حلقه منتقل مي شوند. شبكه اترنت را هم قبلا توضيح داديم. اين قطعات به صورت ويژه هستند و در همه ي شبكه ها استفاده نمي شوند.

مسير ياب (router):



مسير ياب از دو يا چند پورت براي ورود و خروج اطلاعات تشكيل شده است در واقع كنترل ترافيك در اينترنت به عهده آنها مي باشد. مسيرياب را مي توان مرتب كننده ي هوشمند بسته ها ناميد . همان طور كه از نامش پيدا است ، بهترين مسير را براي فرستادن قطعات به مقصد انتخاب مي كند و چك مي كند تا ببيند آيا بسته ها به مقصد رسيده اند يا نه. بر اساس مقصد داده ها ، بسته ها از يك مسير ياب ديگر از طريق بهترين راه فرستاده مي شوند . اين موضوع باعث مي شود تا به عنوان يك وسيله ي قدرت مند در شبكه هاي پيچيده مثل اينترنت استفاده شود در واقع مي توان اينترنت را به عنوان شبكه اي از مسير ياب ها توصيف كرد. انواع مسير ياب ها با جداول و پروتكل هاي مختلفي كار مي كنند اما حداقل اين كه هر مسير ياب در اينترنت بايد با پروتكل tcp/ip كار كند.

brouter:



اين وسيله تركيبي از پل و مسير ياب مي باشد/(bridgt+router). بسته هاي محلي مي توانند از يك طرف شبكه به طرف ديگر با توجه به آدرس مقصد هدايت شوند حتي اگر ازهيچ پروتكل ارسالي هم پيروي نكنند. بسته هايي كه داراي پروتكل مناسب هستند مي تواند طبق مسير خود به دنياي خارج از شبكه محلي فرستاده شوند.

دروازه(gateway):



دليل اصلي پيچيدگي موضوع در دروازه ها از اين حقيقت ناشي مي شود كه اين كلمه دو عملكرد مختلف را توصيه مي كند. يك نوع آن ، يك شبكه را به يك شبكه يا دستگاه هاي مختلف ديگر ارتباط مي دهد. مثلا يك شبكه از كامپيوترهايي كه به يك سيستم ابر كامپيوتر ibm متصل هستند.
كاربرد معمولي آن در گره (node) يك شبكه مي باشد كه امكان دستيابي به اينترنت و يا كامپيوترهاي ديگر در يك شبكه پيچيده lan را مي دهد. در شبكه هايي كه بيش از يك دروازه وجود دارد معمولا يكي از آنها به عنوان دروازهي پيش فرض انتخاب مي شود.
قبلا يك دروازه تقريبا شبيه به چيزي بود كه ما امروزه مسير ياب مي ناميم.

سرور پراكسي(***** server):



اين سيستم بين يك سرور و يك كامپيوتر work station (يعني كامپيوتري كه به كامپيوتر اصلي يا همان سرور متصل است) برقرار است.
ملموس ترين مثال در مورد اينترنت ، مرورگري كه شما با آن كار مي كنيد است. اين مرورگر ظاهرا در حال برقراري ارتباط با يك سرور خارج از وب است اما در واقع به يك سرورپراكسي محلي متصل است.
شايد بگوييد اين كار چه مزيتي دارد ؟

مزيت اول: اين سيستم باعث افزايش سرعت دسترسي به اينترنت مي شود. چون سرور پراكسي صفحات وبي كه قبلا باز شده اند را در حافظه ذخيره ميكند ، هنگامي كه شما به اين صفحات اختياج داريد به جاي اينكه آن را از سايت اصلي و از محلي دور پيدا كنيد به راحتي و به سرعت آنها را از اين دستگاه برميذاريد. حال ببينيم نحوه ي كار به چه صورت است.
وقتي شما در يك شبكه ي مخلي مثلا شبكه ي شركت مي خواهيد به يك سرويس دهنده در شبكه دسترسي داشته باشيد ، يك در خواست از كامپيوتر شما به سرور پراكسي (سرويس دهنده پراكسي) فرستاده مي شود . سرور پراكسي با سرور اصلي در اينترنت ارتباط برقرار مي كند و سپس سرور پراكسي اطلاعات را از سرور اينترنت به كامپيوتر شما درون شبكه شركت مي فرستد و در ضمن يك كپي از اين اطلاعات در سرور پراكسي ذخيره مي شود.

مزيت دوم: با كمي دقت مي بينيد كه سرور پراكسي به عنوان يك واسطه بين شبكه ي شركت شما عمل مي كند. به عبارتي باعث امنيت در شبكه ي ذاخلي شركت مي شود. چون به جاي اينكه چندين كامپيوتر در شبكه ي داخلي به اينترنت متصل باشند فقط يك سرور پراكسي با اينترنت در ارتباط است. امنيت شبكه از لحاظ ويروس و هك شدن و... تا حدود زيادي تامين مي شود.


اما اين كار چگونه انجام مي شود؟



معمولا در شركت ها براي محافظت از شبكه ي خود از ديواره هاي آتش (firewalls) استفاده مي كنند. ديواره هاي آتش به كاربر در شبكه امكان مي دهند به اينترنت دسترسي داشته باشد، ولي جلوي هكرها و هر كس در اينترنت كه مي خواهد به شبكه آن شركت دسترسي داشته باشد و باعث خسارت شود را مي گيرند. ديواره هاي آتش مجموعه اي از سخت افزارها و نرم افزارهايي مثل مسير ياب ها ، سرويس دهنده ها و نرم افزارهاي مختلف هستند. انواع مختلفي دارند و بسته به كاربردشان مي توانند ساده و يا پيچيده باشند.

كثر شركت هاي مخابراتي بزرگ داراي ستون فقرات اختصاصي براي ارتباط ناحيه هاي متفاوت مي باشند. در هر ناحيه ، شركت مخابراتي داراي يك " نقطه حضور " ( POP : Point of Presence ) است . POP ، مكاني است كه كاربران محلي با استفاده از آن به شبكه شركت مخابراتي متصل مي گردند. ( بمنظور ارتباط با شبكه از خطوط تلفن معمولي و يا خطوط اختصاصي استفاده مي گردد).در مدل فوق ، چندين شبكه سطح بالا وجود داشته كه توسط " نقاط دستيابي شبكه " ( NAP : Network Access Points ) به يكديگر مرتبط مي گردند.

فرض كنيد ، شركت A يك مركزارائه دهنده خدمات اينترنت بزرگ باشد . در هر شهرستان اصلي ، شركت A داراي يك POP است . هر يك از POP ها داراي امكانات گسترده اي بمنظور تماس كاربران محلي مي باشند .شركت A بمنظور اتصال POP ها بيكديگر و شركت، از خطوط اختصاصي فيبر نوري استفاده مي نمايد. .فرض كنيد شركت B ، يك مركز ارائه دهنده خدمات اينترنت همكار باشد.شركت B ، ساختمانهاي بزرگي را در شهرهاي اصلي ايجاد و ماشين هاي سرويس دهنده اينترنت را در آنها مستقر نموده است . شركت B از خطوط اختصاصي فيبر نوري براي ارتباط ساختمانهاي استفاده مي نمايد. در مدل فوق ، تمام مشتركين شركت A قادر به برقراري ارتباط با يكديگر خواهند بود. وضعيت مشتركين شركت B نيز مشابه مشتركين شركت A است . آنها نيز قادر به برقراري ارتباط با يكديگر خواهند بود. در چنين حالتي امكان برقراري ارتباط بين مشتركين شركت A و مشتركين شركت B وجود ندارد. بدين منظور شركت هاي A و B تصميم مي گيرند از طريق NAP در شهرهاي متفاوت بيكديگر متصل گردند. ترافيك موجود بين دو شركت از طريق شبكه هاي داخلي و NAP انجام خواهد شد.

در اينترنت ، هزاران مركز ارائه دهنده سرويس اينترنت بزرگ از طريق NAP در شهرهاي متفاوت بيكديگر متصل مي گردند. در نقاط فوق ( NAP ) روزانه ميلياردها بايت اطلاعات جابجا مي گردد. اينترنت ، مجموعه اي از شبكه هاي بسيار بزرگ بوده كه تمام آنها از طريق NAP بيكديگر مرتبط مي گردند. در چنين حالتي هر كامپيوتر موجود در اينترنت قادر به ارتباط با ساير كامپيوترهاي موجود در شبكه خواهد بود.

تمام شبكه هاي كامپيوتري از طريق NAP ، ستون فقرات ايجاد شده و روتر قادر به ارتباط بايكديگر خواهند بود. پيام ارسالي توسط يك كاربر اينترنت از چندين شبكه متفاوت عبور تا به كامپيوتر مورد نظر برسد. فرآيند فوق در كمتر از يك ثانيه انجام خواهد شد.

روتر، مسيريك بسته اطلاعاتي ارسالي توسط يك كامپيوتر براي كامپيوتر ديگر را تعيين مي كند. روترها كامپيوترهاي خاصي مي باشند كه پيام هاي ارسال شده توسط كاربران اينترنت با وجود هزاران مسير موجود را مسيريابي و در اختيار دريافت كنندگان مربوطه قرار خواهد داد. روتر دو كار اساسي را در شبكه انجام مي دهد :
ايجاد اطمينان در رابطه با عدم ارسال اطلاعات به مكانهائي كه به آنها نياز نمي باشد. اطمينان از ارسال صجيح اطلاعات به مقصد مورد نظر
روترها بمنظور انجام عمليات فوق ، مي بايست دو شبكه مجزا را بيكديگر متصل نمايند. روتر باعث ارسال اطلاعات يك شبكه به شبكه ديگر ، حفاظت شبكه ها از يكديگر و پيشگيري از ترافيك مي گردد. با توجه به اينكه اينترنت از هزاران شبكه كوچكتر تشكيل شده است ، استفاده از روتر يك ضرورت است .

در سال 1987 موسسه NSF ، اولين شبكه با ستون فقرات پر سرعت را ايجاد كرد. شبكه فوق NSFNET ناميده شد. در اين شبكه از يك خط اختصاصي T1 استفاده و 170 شبكه كوچكتر بيكديگر متصل مي گرديدند. سرعت شبكه فوق 1.544 مگابيت در ثانيه بود. در ادامه شركت هاي IBM ، MCI و Merit ، شبكه فوق را توسعه و ستون فقرات آن را به T3 تبديل كردند( 45 مگابيت در ثانيه ) . براي ستون فقرات شبكه از خطوط فيبرنوري ( fiber optic trunk ) استفاده گرديد.هر trunk از چندين كابل فيبرر نوري تشكيل مي گردد( بمنظور افزايش ظرفيت) .
پروتكل اينترنت


هر ماشين موجود در اينترنت داراي يك شماره شناسائي منحصر بفرد است. اين شماره شناسائي ، آدرس IP ) Internet Protocol ) ناميده مي گردد. پروتكل فوق مشابه يك زبان ارتباطي مشترك براي گفتگوي كامپيوترهاي موجود در اينترنت است . پروتكل ، به مجموعه قوانيني اطلاق مي گردد كه با استناد به آن گفتگو و تبادل اطلاعاتي بين دو كامپيوتر ميسر خواهد شد. IP داراي فرمتي بصورت :211.27.65.138 است . بخاطر سپردن آدرس هاي IP بمنظور دستيابي به كامپيوتر مورد نطر، مشكل است . بدين منظور هر كامپيوتر داراي نام انحصاري خود شده و از طريق سيستمي ديگر ، آدرس IP به نام درنظر گرفته شده براي كامپيوتر ، نسبت داده مي شود.

در آغاز شكل گيري اينترنت ، تعداد كامپيوترهاي موجود در شبكه بسيار كم بود و هر كاربر كه قصد استفاده از شبكه را داشت ، پس از اتصال به شبكه از آدرس IP كامپيوتر مورد نظر براي برقراري ارتباط استفاده مي كرد. روش فوق ماداميكه تعداد كامپيوترهاي ميزبان كم بودند، مفيد واقع گرديد ولي همزمان با افزايش تعداد كامپيوترهاي ميزبان در شبكه اينترنت ، كارآئي روش فوق بشدت افت و غيرقابل استفاده گرديد. بمنظور حل مشكل فوق از يك فايل ساده متني كه توسط " مركز اطلاعات شبكه " ( NIC ) پشتيباني مي گرديد ، استفاده گرديد.بموازات رشد اينترنت و ورود كامپيوترهاي ميزبان بيشتر در شبكه ، حجم فايل فوق افزايش و بدليل ساير مسائل جانبي ، عملا" استفاده از روش فوق براي برطرف مشكل "تبديل نام به آدرس " فاقد كارآئي لازم بود. درسال 1983 ، سيستم DNS(Domain Name System ) ارائه گرديد. سيستم فوق مسئول تطبيق نام به آدرس، بصورت اتوماتيك است . بدين ترتيب كاربران اينترنت بمنظور اتصال به يك كامپيوتر ميزبان ، صرفا" مي تواتند نام آن را مشخص كرده و با استفاده از DNS ، آدرس IP مربوطه آن مشخص تا زمينه برقراري ارتباط فراهم گردد.
منظور از " نام" چيست ؟


در زمان استفاده از وب و يا ارسال يك E-Mail از يك "نام حوزه" استفاده مي گردد. مثلا" URL ) Uniform Resource Locator ) مربوط به http://www.oursite.com شامل " نام حوزه " oursite.com است . در زمان استفاده از "نام حوزه " ، مي بايست از سرويس دهندگان DNS بمنظور ترجمه نام به آدرس استفاده شود. سرويس دهندگان DNS درخواست هائي را از برنامه ها و يا ساير سرويس دهندگان DNS بمنظور تبديل نام به آدرس دريافت مي نمايند. سرويس دهنده DNS در زمان دريافت يك درخواست ، بر اساس يكي از روش هاي زير با آن برخورد خواهد كرد :
قادر به پاسخ دادن به درخواست است. IP مورد نظر براي نام درخواست شده را مي داند . قادر به ارتباط با يك سرويس دهنده DNS ديگر بمنظور يافتن آدرس IP نام درخواست شده است.( عمليات فوق ممكن است تكرارگردد) اعلام " عدم آگاهي از آدرس IP درخواست شده " و مشخص كردن آدرس IP يك سرويس دهنده DNS ديگر كه آگاهي بيشتري دارد. ارائه يك پيام خطاء در رابطه با عدم يافتن آدرس براي نام درخواست شده
فرض نمائيد ، آدرس http://www.oursite.com در برنامه مرورگر ( IE ) تايپ شده باشد. مرورگر با يك سرويس دهنده DNS بمنظور دريافت آدرس IP ارتباط برقرار مي نمايد. سرويس دهنده DNS عمليات جستجو براي يافتن آدرس IP را از يكي از سرويس دهندگان DNS سطح ريشه ، آغاز مي نمايد. سرويس دهندگان ريشه، از آدرس هاي IP تمام سرويس دهندگان DNS كه شامل بالاترين سطح نامگذاري حوزه ها ( COM ، NET ، ORG و ...) آگاهي دارند. سرويس دهنده DNS ، درخواست آدرس http://www.oursite.com را نموده و سرويس دهنده ريشه اعلام مي نمايد كه " من آدرس فوق را نمي دانم ولي آدرس IP مربوط به سرويس دهنده COM اين است ". در ادامه سرويس دهنده DNS شما با سرويس دهنده DNS مربوط به حوزه COM ارتباط و درخواست آدرس IP سايت مورد نظر را مي نمايد .سرويس دهنده فوق آدرس هاي IP مربوط به سرويس دهنده اي كه قادر به در اختيار گذاشتن آدرس IP سايت مورد نظر است را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. در ادامه سرويس دهنده DNS با سرويس دهنده DNS مربوطه تماس و درخواست آدرس IP سايت مورد نطر را مي نمايد ، سرويس دهنده DNS آدرس IP سايت درخواست شده را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. با مشخص شده آدرس IP سايت مورد نظر ، امكان اتصال به سايت فراهم خواهد شد.

از نكات قابل توجه سيستم فوق ، وجود چندين سرويس دهنده هم سطح DNS است .بنابراين در صورتيكه يكي از آنها با اشكال مواجه گردد ، از ساير سرويس دهندگان بمنظور ترجمه نام به آدرس استفاده مي گردد. يكي ديگر از ويژگي هاي سيستم فوق ، امكان Cacheing است. زمانيكه يك سرويس دهنده DNS به يك درخواست پاسخ لازم را داد ، آدرس IP مربوطه اي را Cache خواهد كرد. در ادامه زمانيكه درخواستي براي يكي از حوزه هاي COM واصل گردد ، سرويس دهنده DNS از آدرس Cache شده استفاده خواهد كرد.

سرويس دهندگان DNS روزانه به ميلياردها درخواست پاسخ مي دهند. سيستم فوق از يك بانك اطلاعاتي توزيع شده بمنظور ارائه خدمات به متقاضيان استفاده مي نمايد.
سرويس دهندگان وب


امكانات و سرويس هاي موجود بر روي اينترنت از طريق سرويس دهندگان اينترنت انجام مي گيرد. تمام ماشين هاي موجود در اينترنت سرويس دهنده و يا سرويس گيرنده مي باشند. ماشين هائي كه براي ساير ماشين ها ، خدماتي را ارائه مي نمايند ، سرويس دهنده ناميده مي شوند. ماشين هائي كه از خدمات فوق استفاده مي نمايند ، سرويس گيرنده مي باشند. اينترنت شامل سرويس دهندگان متعددي نظير سرويس دهنده وب ، سرويس دهنده پست الكترونيكي و ... بمنظور پاسخگوئي به نيازهاي متعدد كاربران اينترنت مي باشد.

زمانيكه به يك وب سايت متصل و درخواست يك صفحه اطلاعات مي شود ، كامپيوتر درخواست كننده بمنزله يك سرويس گيرنده تلقي مي گردد. در اين حالت درخواست شما ( بعنوان سرويس گيرنده ) در اختيار سرويس دهنده وب گذاشته مي شود. سرويس دهنده صفحه درخواستي را پيدا و آن را براي متقاضي ارسال خواهد داشت . در مدل فوق كاربران و سرويس گيرندگان از يك مرورگر وب براي اعلام درخواست خود استفاده و سرويس دهندگان وب مسئول دريافت درخواست و ارسال اطلاعات مورد نظر براي سرويس گيرندگان مي باشند.

يك سرويس دهنده داراي يك آدرس IP ايستا ( ثابت ) بوده كه تغيير نخواهد كرد. كامپيوتري كه با استفاده از آن به اينترنت متصل مي گرديد ، داراي يك IP متغير بوده كه توسط ISP مربوطه به شما اختصاص داده مي شود. آدرس IP تخصيص يافته در طول مدت اتصال به اينترنت ( يك جلسه كاري ) ثابت بوده و تغيير نخواهد كرد. آدرس IP نسبت داده به شما در آينده و تماس مجدد با ISP ممكن است تغيير نمايد. مراكز ISP براي هر يك از پورت هاي خود يك IP ايستا را نسبت مي دهند. بديهي است در آينده با توجه به پورت مورد نظر كه در اختيار شما قرار داده مي شود، ممكن است آدرس IP نسبت به قبل متفاوت باشد.

هر يك از سرويس دهندگان ، سرويس هاي خود را از طريق پورت هاي مشخصي انجام مي دهند. مثلا" در صورتيكه بر روي يك ماشين ، سرويس دهندگان وب و FTP مستقر شده باشند ، سرويس دهنده وب معمولا" از پورت 80 و سرويس دهنده FTP از پورت 21 استفاده مي نمايند. در چنين حالتي سرويس گيرندگان از خدمات يك سرويس خاص كه داراي يك آدرس IP و يك شماره پورت منخصر بفرد است ، استفاده مي نمايند. زمانيكه سرويس گيرنده ، از طريق يك پورت خاص به يك سرويس متصل مي گردد ، بمنظور استفاده از سرويس مورد نظر، از يك پروتكل خاص استفاده خواهد شد.. پروتكل ها اغلب بصورت متني بوده و نحوه مكالمه بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده را تبين مي نمايند. سرويس گيرنده وب و سرويس دهنده وب از پروتكل HTTP ) Hypertext Transfer Protocol ) براي برقراري مكالمه اطلاعاتي بين خود، استفاده مي نمايند.

شبكه ها ، روترها ، NAPs ، ISPs ، سرويس دهندگان DNS و سرويس دهندگان قدرتمند، همگي سهمي در شكل گيري و سرويس دهي بزرگترين شبكه موجود در سطح جهان ( اينترنت ) را برعهده دارند. عناصر فوق در زندگي مدرن امروزي جايگاهي ويژه دارند. بدون وجود آنها ، اينترنتي وجود نخواهد داشت و بدون وجود اينترنت ، زندگي امروز بشريت را تعريفي ديگر لازم است !

آشنايي با خطوط Dsl
براي اتصال به اينترنت از روش هاي متفاوتي استفاده مي گردد. استفاده از مودم معمولي ، مودم كابلي ، شبكه محلي و يا خطوط DSL)Digital Subscriber Line )، نمونه هائي از روش هاي موجود براي اتصال به اينترنت مي باشند. DSL ، يك اتصال با سرعت بالا را با استفاده از كابل هاي معمولي تلفن براي كاربران اينترنت فراهم مي نمايد.
مزاياي DSL


در زمان اتصال به اينترنت ، امكان استفاده از خط تلفن براي تماس هاي مورد نظر همچنان وجود خواهد داشت .
سرعت بمراتب بالاتر از مودم هاي معمولي است ( 1/5 مگابايت )
نياز به كابل كشي جديد نبوده و همچنان مي توان از خطوط تلفن موجود استفاده كرد.
شركت ارائه دهنده DSL ، مودم مورد نظر را در زمان نصب خط فوق در اختيار مشترك قرار خواهد داد.
اشكالات ( ايرادات ) DSL


يك اتصال DSL هر اندازه كه به شركت ارائه دهنده سرويس فوق نزديكتر باشد، داراي كيفيت بهتري است .
سرعت دريافت داده نسبت به ارسال داده بمراتب بيشتر است ( عدم وجود توا زن منطي )
سرويس فوق در هر محل قابل دسترس نمي باشد.
مباني DSL


در زمان نصب يك تلفن ( استاندارد) در اغلب كشورها از يك زوج كابل مسي استفاده مي شود. كابل مسي داراي پهناي بمراتب بيشتري نسبت به آنچيزي است كه در مكالمات تلفني استفاده مي گردد ( بخش عمده اي ازظرفيت پهناي باند استفاده نمي گردد ) . DSL از پهناي باند بلااستفاده بدون تاثير گذاري منفي بر كيفيت مكالمات صوتي ، استفاده مي نمايد. ( تطبيق فركانس هاي خاص بمنظور انجام عمليات خاص )
بمنظور شناخت نحوه عملكرد DSL ، لازم است در ابتدا با يك خط تلفن معمولي آشنائي بيشتري پيدا گردد. اكثر خطوط تلفن و تجهيزات مربوطه داراي محدوديت فركانسي در ارتباط با سوئيچ ، تلفن و ساير تجهيزاتي مي باشند كه بنوعي در فرآيند انتقال سيگنا ل ها دخالت دارند. صداي انسان ( در يك مكالمه صوتي معمولي ) توسط سيگنال هائي با فركانس بين صفر تا 3400 قابل انتقال است . محدوده فوق بسيار ناچيز است . مثلا" در مقايسه با اغلب بلندگوهاي استريو كه داراي محدوده بين 20 تا 20.000 هرتز مي باشند. كابل استفاده شده در سيستم تلفن قادر به انتقال سيگنال هائي با ظرفيت چندين ميليون هرتز مي باشد. بدين ترتيب در مكالمات صوتي صرفا" از بخش بسيار محدودي از پهناي باند موجود، استفاده مي گردد. با استفاده از پهناي باند استفاده نشده مي توان علاوه بر بهره برداري از پتانسيل هاي موجود، بگونه اي عمل نمود كه كيفيت مكالمات صوتي نيز دچار افت نگردند. تجهيزات پيشرفته اي كه اطلاعات را بصورت ديجيتال ارسال مي نمايند ، قادر به استفاده از ظرفيت خطوط تلفن بصورت كامل مي باشند. DSL چنين هدفي را دنبال مي نمايد.
در اغلب منازل و ادارات برخي از كشورهاي دنيا ، كاربران از يك DSL نامتقارن ( ADSL ) استفاده مي نمايند. ADSL فركانس هاي قابل دسترس دريك خط را تقسيم تا كاربران اينترنت قادر به دريافت و ارسال اطلاعات باشند. در مدل فوق ، فرض بر اين گذاشته شده است كه سرعت دريافت اطلاعات بمراتب بيشتر از سرعت ارسال اطلاعات باشد. در صورتيكه سرعت خط اينترنت به كاربر ( دريافت اطلاعات ) ، سه و يا چهار برابر سريعتر نسبت
صوت و داده


كيفيت دريافت و ارسال اطلاعات از طريق DSL ، به مسافت موجود بين استفاده كننده و شركت ارائه دهنده سرويس فوق بستگي دارد. ADSL از يك تكنولوژي با نام " تكنولوژي حساس به مسافت " استفاده مي نمايد. بموزات افزايش طول خط ارتباطي ، كيفيت سيگنال افت و سرعت خط ارتباطي كاهش پيدا مي نمايد. ADSL داراي محدوديت 18.000 فوت ( 5.460 متر ) است . كاربراني كه در مجاورت و نزديكي شركت ارائه دهنده سرويس DSL قرار دارند، داراي كيفيت و سرعت مناسبي بوده و بموازات افزايش مسافت ، كاربران اينترنت از نظر كيفيت و سرعت دچار افت خواهند شد. تكنولوژي ADSL قادر به ارائه بالاترين سرعت در حالت " اينترنت به كاربر " ( Downstream ) تا 8 مگابيت در ثانيه است .( در چنين حالتي حداكثر مسافت 6.000 فوت و يا 1.820 متر خواهد بود ) . سرعت ارسال اطلاعات " از كاربر به اينترنت" ( Upstream ) داراي محدوده 640 كيلوبيت در ثانيه خواهد بود. در عمل ، بهترين سرعت ارائه شده براي ارسال اطلاعات از اينترنت به كاربر ، 1.5 مگابيت در ثانيه و سرعت ارسال ارسال اطلاعات توسط كاربر بر روي اينترنت ، 640 كيلوبيت در ثانيه است .
ممكن است اين سوال در ذهن خوانندگان مطرح گردد كه اگر تكنولوژي DSL داراي محدوديت فاصله است ، چرا محدوديت فوق در رابطه با مكالمات صوتي صدق نمي كند ؟ در پاسخ بايد به وجود يك تفويت كننده كوچك كه Loading coils ناميده مي شود ، اشاره كرد.شركت هاي تلفن از تفويت كننده فوق، بمنظور تقويت سيگنال صوتي استفاده مي نمايند. متاسفانه تقويت كننده فوق با سيگنال هاي ADSL سازگار نيست . لازم به ذكر است كه سيگنال هاي ADSL ، در صورتيكه بخشي از خط ارتباطي تلفن از فيبر نوري استفاده گردد ، قادر به ارسال و دريافت اطلاعات نخواهند بود.
تقسيم سيگنال


از دو استاندارد متفاوت براي تقسيم سيگنالها ( با يكديگر سازگار نمي باشند ) ، استفاده مي گردد. استاندارد ANSI ، براي ADSL سيستمي با نام Discrete Multitone است. ( DMT ). اكثر توليدكنندگان تجهيزات DSL از استاندارد فوق تبعيت مي نمايند. استاندارد ديگري كه نسبت به استاندارد DMT قديمي تر و بسادگي پياده سازي مي گردد ، استاندارد Carrierless Amplitude/phase است ( CAP ) . استاندارد CAP ، سيگنال ها را به سه باند مجزا تقسيم مي نمايد : مكالمات تلفن داراي باند صفر تا 4 كيلو هرتز، كانال دريافت اطلاعات از كاربر براي سرويس دهنده داراي باندي بين 25 تا 160 كيلو هرتز ( Upstream ) و كانال ارسال اطلاعات از سرويس دهنده براي كاربر ، داراي محدوده اي كه از240 كيلو هرتز شروع مي گردد. حداكثر باند فوق به عوامل تفاوتي نظير :طول خط ، تعداد كاربران موجود در يك شركت تلفني خاص و ...بستگي دارد، بهرحال حداكثر محدوده باند فوق از 1.5 مگاهرتز ***** نخواهد كرد. سيستم CAP با استفاده از سه كانال فوق ، قادر به ارسال سيگنال هاي مربوطه خواهد بود

قبل از هر چيز بايد فهميد ISP چيست؟ ISP مخفف Internet Service Provider و به معناي تأمين‌كننده خدمات اينترنت است.خوب، پس بايد ببينيم خدمات اينترنت شامل چه چيزهايي است. همان‌طور كه حدس مي‌زنيد و يا قبلاً به آن فكر كرده‌ايد، خدمات اينترنتي مي‌تواند شامل موارد زير باشد:


(ثبت دامنه) Domain Registration (ميزباني) Hosting
(طراحي وب‌سايت) Web Design
(اتصال به اينترنت) Internet Connection
در ادامه به طور مختصر، مفهوم هريك از اين موارد را با هم دنبال مي‌كنيم.


1) ثبت دامنه (Domain Registration)
مفهوم دامنه را نيز در شماره‌هاي قبلي به‌طور مفصل گفته بوديم، مثلاً netmag.ir يك دامنه است. يكي از خدمات يك ISP ثبت دامنه‌هاي مورد نظر شماست كه البته اين كار مي‌تواند توسط خود شما و به صورت مستقيم هم انجام پذيرد. در سايت‌هايي نظير register.com و domain.com مي‌توانيد از اينكه سايت مورد نظر شما قبلاً توسط شخص ديگري ثبت شده است يا خير، مطلع شويد.


2) ميزباني (Hosting)
بعد از ثبت يك دامنه نياز به فضايي است تا مطالبي را كه مي‌خواهيم در سايت مورد نظرمان ارائه كنيم، در آن فضا نگهداري كنيم. همان‌طور كه در شماره‌هاي قبلي نيز گفتيم يك صفحه از وب‌سايت در يك فايل ذخيره مي‌شود كه اين فايل بايستي در جايي ذخيره شود.


ارائه اين مكان كه جهت ضبط فايل‌هاي سايت شما مورد نياز است، يكي ديگر از خدماتي است كه ISP تحت عنوان Hosting، ارائه مي‌كند. اين كار معمولاً به اين صورت انجام مي‌پذيرد كه ISP يك قسمت از هارد كامپيوتري را كه با سرعت مناسب (سرعت‌هايي بالاي 10 Mbps) به اينترنت متصل است، به سايت شما اختصاص مي‌دهد، مثلاً يك Subdirectory روي هاردديسك به نام سايت شما ايجاد مي‌شود.


3) طراحي وب‌سايت (Web Design)
شما مي‌توانيد طراحي و دكوراسيون داخلي منزل، محل كار و يا مغازه خود را شخصاً انجام داده و يا آن را به افراد متخصص و حرفه‌اي اين كار بسپاريد. وب‌سايت شما هم همان محل كار مجازي شماست. در واقع فروشگاهي مجازي در دنياي مجازي براي ارائه محصولات شما و يا كتابخانه‌اي مجازي براي قراردادن كتاب‌ها و مقالات خود به صورت الكترونيك و يا ... يك ISP مي‌تواند با بهره‌گيري از برنامه‌نويسان و طراحان مجرب به شما در طراحي وب‌سايت‌تان كمك كند.


4) اتصال به اينترنت (Internet Connection)
اين بخش شايد جزو مهم‌ترين خدمات يك ISP است، اينكه چگونه يك ISP مي‌تواند شما را به اينترنت وصل كند. اتصال كاربران به اينترنت مي‌تواند به طرق مختلفي توسط ISPها انجام شود:


1- خطوط تلفن يا Dial Up: اين همان روشي است كه همگي ما با آن آشنايي داريم. يعني داشتن يك Username و Password به همراه يك خط تلفن، يك مودم و يك كامپيوتر. از آنجا كه در اين روش با شماره‌گيري تلفن به ISP متصل مي‌شويد، به آن Dial Up يا شماره‌گيري مي‌گويند.
در اين مقاله قصد داريم تا اين روش را بيشتر مورد بررسي قرار دهيم تا شما به نحوه اتصال خود به اينترنت بيشتر آشنا شويد.


2- DSL يا خطوط اينترنت اختصاصي: اين روش خود شامل روش‌هاي مختلفي نظير:
- ADSL: در اين روش كه در ايران به خطوط اينترنت پرسرعت مشهور است، با استفاده از يك خط تلفن ولي بدون نياز به شماره‌گيري به اينترنت وصل مي‌شويد. از آنجايي كه در اين روش فاصله بين مشتري و ISP به نسبت كم است، لذا ISP مي‌تواند با بهره‌گيري از دستگاهي به نام Splitter يا جداكننده به طور همزمان سرويس اينترنت و تلفن را روي يك خط تلفن به شما تحويل دهد.


- HDSL: در اين روش شما به وسيله يك خط اختصاصي (Leased Line) به ISP وصل مي‌شويد. معمولاً بسته به فاصله شما تا ISP مورد نظر، مقاومت اين خط اختصاصي كم و زياد مي‌شود. با كم و زياد شدن مقاومت اين خط، ميزان اينترنت قابل بهره‌گيري از اين خط كم و زياد مي‌شود. اين روش معمولاً براي اتصال ISPهاي كوچك‌تر به ISPهاي بزرگ‌تر و يا مراكز اداري كه نياز به اينترنت اختصاصي و پرسرعت دارند، مورد استفاده قرار مي‌گيرد.


3- اتصال بي‌سيم- Wireless: در اين روش محيط انتقال (Media) هوا خواهد بود. برخلاف 3 روش قبل كه محيط انتقال سيم مسي بود. در واقع اين تنها فرق بين روش Wireless و xDSL است.
- روش‌هاي ديگري نظير SHDSL يا G.SHDSL و ... نيز وجود دارد كه در اين مقاله مجالي براي پرداختن به آنها نيست.


4- Satellite يا ماهواره: با داشتن يك آنتن ماهواره و لوازم جانبي مورد نياز، مي‌توان از طريق ماهواره‌هايي كه هم‌سرعت زمين حركت مي‌كنند، به هر نقطه از دنيا وصل شد.


5- Fiber Optic يا فيبر نوري: با توجه به سرعت بالاي نور و قابليت فيبرهاي نوري در جابه‌جايي نور از جايي به جاي ديگر و بهره‌گيري از فركانس نور به عنوان حامل (Carrier) اطلاعات مورد نظر، از فيبرنوري به عنوان يكي از راه‌هاي فوق‌العاده پرسرعت (سرعت‌هاي بالاي 100 Mbps و 1 Gbps) به اينترنت استفاده مي‌شود.

يامهاي Error در هنگام مشاهده صفحات اينترنت حتما شما هم بطور مداوم با پِيامهاي Error در هنگام مشاهده صفحات اينترنت مواجه شده ايد. در برخي مواقع اين پيامها نااميد كننده و خسته كننده هستند . برخي از اين ايرادات نيزهنگامي كه سعي در دسترسي به سرورها داريد ،ايجاد مي شوند . در زير ليستي از پيامهاي اينترنت و معاني آنها بطور مختصر ذكر شده است :


400 Bad File Request
معولا هنگامي با چنين پيامي مواجه مي شويد كه عبارت بكار گرفته شده درURL نادرست است .

401 Unauthorized
سروربدنبال برخي كليدهاي پنهاني كلاينت مي گردد و چيزي بدست نمي آورد .همچنين وارد كردن كلمه رمز اشتباه نيز مي تواند سبب بروز چنين پيامي شود .

403 Forbidden/Access Denied
مشابه ايراد 401 ، مجوز لازم براي دسترسي به سايت مورد نياز است .

404 File Not Found
سرور نمي تواند فايل درخواست شده را پيدا نمايد.فايل يا جابجا شده و يا از محل اعلام شده شما حذف شده است . و يا Url آن و يا نام سند شما اشتباه وارد شده است .اگركلمه اي با املاي اشتباه وارد شده آن را تصحيح كنيد .

408 Request Timeout
درخواست كلاينت قبل از آنكه سرور آن را بازيابي كند متوقف شود. كاربردكمه Stop را فشار دهد ، پنجره مرورگر را ببندد .و يا قبل از بارگذاري صفحه لينكي را كليك نمايد .معولا هنگامي كه سرورها به آرامي كار مي كنند و نيز حجم فايلها زياد است با اين پيام مواجه مي شويد .

500 Internal Error
اسناد HTML قابل بازيابي نيستند زيرا مشكلاتي در ساختار بندي سرور رخ داده است .در اين صورت با مدير شبكه خود تماس بگيريد.

501 Not Implemented
سرور وب نمي تواند از ويژگي درخواست شده پشتيباني كند .

502 Service Temporarily Overloaded
گرفتگي سرور . ارتباطهاي زياد .ترافيك شديد .باز هم سعي كنيد تا صفحات بارگذاري شوند .

503 Service Unavailable
سرور مشغول است ، سايت ممكن است جابجا شده باشد و يا ارتباط از طريق Dial-up قطع شده است .

Connection Refused by Host
يا مجوز لازم براي دسترسي به سايت را ندريد و يا رمز وارد شده توسط شما اشتباه است .

File Contains No Data
صفحه وجود دارد اما چيزي نشان داده نمي شود .اين ايراد در سندي رخ مي دهد كه بطور درستي جدول بندي نشده ويا اطلاعات مربوط به header سند خالي است .

Bad File Request
مرورگر شما قادر به پشتيباني از فرمها و يا ديگر انواع كدنويسي براي دسترسي نيست .

Failed DNS Lookup
نام Domain Name Server نمي تواند نام domain درخواستي شما را به آدرس IP معتبر ترجمه كند .البته اين ايراد مي تواند به جهت مشغول بودن سرور ، اشتباه بودنURL وارد شده باشد .

Host Unavailable
سرور ميزبان از كار افتاده است .

Unable to Locate Host
سرور از كار افتاده است ، ارتباط اينترنت قطع شده است و يا URL وارد شده اشتباه است .

Network Connection Refused by the Server
سرور وب مشغول است.

وین گیت از نصب تا راه اندازی
با سلام
نصاب وینگیت رو اجرا نمایید .
توجه داشته باشید تنها در صورتی وینگیت رو اجرا کنید که تمامی کارت های شبکه نصب شده باشند و به اونها آدرس آی پی مورد نظرتون رو اختصاص داده باشید .
یه صفحه باز میشه که مربوط به لایسنس وینگیت هست . قسمت موافقت رو انتخاب کنید
I Agree
چنانچه وینگیت رو جهت سرور نصب میکنید رادیو باتون دوم و جهت ریموت قسمت اول رو انتخاب کنید .
Continue
Next
کلید ساز را اجرا کرده و یک نام جهت لایسنس در کلید ساز وارد کرده و خروجی را کپی و بعد از انتخاب رادیو باتون در حالت لایسنسد ورشن آن را در قسمت مربوطه در نصاب وینگیت پیست نمایید .
Next
چنانچه کرک بدرستی ایجاد و انتقال داده شده باشد این مرحله با موفقیت طی خواهد شد .
در این قسمت باید یک مسیر برای نصب وینگیت انتخاب کنید .
توجه داشته باشید در این بخش باید مسیری را انتخاب کنید که فضای کافی جهت کش و لوگ های وینگیت وجود داشته باشد .
پیشنهاد : درایو دوم - با فضای ده گیگابایت
Next
در حالت اکسپرس یا سفارشی نصب را ادامه دهید .
Next
باکس احراز هویت را بصورت غیر فعال رها کرده و نصب را ادامه دهید .
Next
باکس وینگیت میل سرور را نیز غیر فعال کرده و نصب را ادامه دهید .
Next
قسمت ای ان اس یا
Extended Networks
را فعال کرده و ادامه دهید
Next
بخش وی پی ان یا
Virtual Private Wingate
را غیر فعال کرده و نصب را ادامه دهید
Next
باکس بروز رسانی خودکار را غیر فعال کرده و نصب را ادامه دهید.
Next
دکمه شروع
Begin
را کلیک نمایید .
پس از اتمام نصب وینگیت و بستن تمام پنجره های باز به سوال وینگیت مبنی بر راه اندازی مجدد جهت آماده سازی وینگیت پاسخ موافق بدهید .
OK
پس از راه اندازی مجدد سیستم وینگیت به حالت آماده جهت استفاده در آمده است .

در اولین اجرا :
یک آیکون سمت راست پایین صفحه نمایش اضافه شده است که تشخیص آن به راحتی امکان پذیر است .
روی آم کلیک راست نمایید .

Start Gate Keeper اجرای کنسول مربوط به وینگیت
Start Engine راه اندازی سرویس های وینگیت
Stop Engine متوقف کردن سرویس های وینگیت
Exit خروج و بستن وین گیت

قسمت اول را انتخاب کنید .
بصورت پیش فرض ادیمینیستریتور بدون کلمه عبور وارد شده و سپس وینگیت از شما جهت بالا بردن امنیت خود کلمه ی رمز را درخواست میکند . پس از وارد کردن رمز وین گیت اجرا میشود .
به وین گیت خوش آمدید !

در صفحه اصلی وینگیت دو بخش کلی وجود دارد .
قسمت بزرگتر که سمت راست شما قرار دارد مربوط به وضعیت کاربران و بطور کلی وینگیت میباشد .
در این بخش میتوانید با استفاده از تب های پایین صفحه وضعیت وینگیت و کاربران را چک نمایید .
قسمت اول فعالیت ها : در این بخش چنانچه هر سیستمی با استفاده از وینگیت به اینترنت دتسرسی داشته باشد با آدرس آی پی از سایرین جدا شده و درخواست های نت شده با آیکون آبی رنگ و درخواست ها منتهی به **** با آیکون زرد رنگ قابل تشخیص هستند .
در بخش شبکه یا نتورک میتوانید لیست سیستم های موجود در شبکه را ببینید .
در قسمت هیستوری اتفاقات رخ داده از ابتدای اجرا وینگیت تا کنون رو میبینید .
در قسمنت فایر وال هم درخواست هایی که بیرون ریخته میشوند را میتوانید ببینید.

در قسمت کوچکتری که سمت چپ قرار دارد کنترل وینگیت را میتوانید انجام دهید .
سرویس های دی اچ سی پی + وین ساک + جی دی پی + پاپ تری + اس ام تی پی را متوقف کنید . در صورتی که به آنهای نیاز داشتید آن را استارت کنید . اینکار را با کلیک راست روی آن میتوانید انجام دهید .
برای متوقف کردن این سرویس ها بهتر است روی آنها دو بار کلیک کرده و از بخش سرویس استارت آپ سرویس ایز دیزیبلد را انتخاب کنید . سپس روی آن سرویس کلیک راست کرده و استپ سرویس را انتخاب نمایید .

قسمت کشینگ را باز کرده و تنظیمات مربوط به کش را انجام دهید . (حجم کش و از دیگر تب ها انتخاباتی برای آنچه که باید و نباید کش شود )
قسمت اسکتندد نتورک را باز کرده و فایر وال را روی قسمت کاستوم قرار دهید .
تب فایر وال را باز کرده و دو باکس دوم و سوم را غیر فعال کنید . در صورتی که بخواهید سایرین بتوانند سیستم شما را پینگ کنند میتوانید این دو بخش را فعال نگه دارید .
به قسمت پورت سکیوریتی وارد شده و تمامی پورت های آللو رو حذف کنید .
اینکار را در تمامی قسمت ها یعنی :
Connection From the Internet
LAN connection to WinGate PC
LAN connection to Internet
ور روی پروتکل های
TCP , UDP
انجام دهید .
پورت های
135 - 137 - 139 - 443 - 445
را با استفاده از قسمت اد و انتخاب تمامی باکس های مربوط به کانکشن ها و پروتکل ها ببندید .
سایر پورت هایی که فکر میکنید از طریق آنها احتمال حمله وجود دارد را نیز ببنید .
در قسمت لوگینگ همه ی انتخاب ها را فعال کنید تا از وقایع وینگیت با خبر باشید .
در قسمت کنترل روی بخش سرویس ها کلیک کرده و همه سرویس ها را به غیر از
WWW ***** Server
حذف کنید .
توجه داشته باشید این سرویس ها را بعدا هم میتوانید اضافه کنید .
روی سرویس دوبار کلیک کرده و تنظیمات مورد نظر خود را وارد کنید .
تنظیماتی نظیر پورت که بطور پیش فرض 80 میباشد .
بایندینگز که مربوط به کارت شبکه ای می باشد که کاربران از طریق آن به سرور و در نهایت به **** سرور دسترسی داشته باشند .
کارت های فعال در بخش بالاتر و غیر فعال در بخش پایینی قرار دارند .
اضافه کردن یا برداشتن کارت ها را میتوانید با دو بار کلیک کردن روی آن ها انجام دهید .
بخش اینتر فیس را روی رادیو باتون اول قرار دهید .
در بخش کانکشن چنانچه میخواهید درخواست کاربرانی که از **** استفاده میکنند را به سیستم یا سروری دیگر انتقال دهید رادیو باتون دوم را فعال کرده و آدرس و پورت سرور مورد نظر را وارد کنید .
در غیر این صورت این بخش را در حالت دایرکتلی رها کنید .
قسمت لوگینگ را نیز بطور کامل فعال کنید .

بخش کاربران یا یوزرز
در این بخش میتوانید یوزر نیم و پسورد کاربر وینگیت را ایجاد / حذف یا تغییر دهید .
با دو بار کلیک روی آخرین قسمت یعنی سیستم پولیسیز و دوبار کلیک روی قسمت اوری وان و باز کردن قسمت بن لیست میتوانید از طریق وین گیت نیز *****ینگ را اعمال کنید .
باکس اینیبل بن لیست را فعال کرده و با استفاده از دکمه اد دست به کار شوید .

در آخر کار دکمه ی ذخیره
Save
را کلیک کرده و یکبار سیستم را بطور کلی راه اندازی مجدد نمایید .

با اجرای وینگیت میتوانید وضعیت کاربران را همانطور که گفته شد ببنینید

مدیریت متمرکز کافی نت
باتوجه به سوالات بسیاری که در مورد مدیریت کافی نت و مشکلاتی که ممکنه در یک کافی چه به صورت عمدی و یا غیر عمدی پیش بیاید تصمیم گرفتیم که یک مقاله در مورد مدیریت کافی نت بنویسیم که هم مطالب یکجا باشه و هم سوال های تکراری پرسیده نشه .مثل همیشه این نوشته صد در صد کامل و بی عیب نیست و از دوستان خواهش می کنم کمک کنند تا بشه کاملترش کرد.
این توضیحات برای یک کافی نت با سیستم های زیر 20 تا توصیه می شه و برای تعداد بیشتر باید از روش های دیگه ای استفاده کرد. که اگه عمری باقی موند راجع به اون هم صحبت می کنیم.
برای شروع باید از قبل همه سیستم ها (Server و Client ) و شبکه از لحاظ سخت افزاری نصب شده باشند و کلاً هیچ مشکل سخت افزاری وجود نداشته باشه و همه کامپیوترها با همدیگه ارتباط داشته باشند.(البته همه اینکارها از قبل انجام شده و شما الان کافی نت دارید و یوزرها دارند کار می کنن ولی خوب محض احتیاط)

اول کلاینت ها رو تنظیم میکنیم و بعد سراغ تنظیمات سرور می رویم.البته این کارها رو فقط روی یک سیستم انجام بدید بعد که یک سیستم رو کاملا تنظیم کردیم به راحتی تمام تنظیمات رو در عرض 5 دقیقه به کامپیوترهای دیگه منتقل می کنیم.

1-سیستم رو طوری پاریشن بندی کنید که سه تا درایو بیشتر نداشته باشه یکی برای نصب ویندوز یکی برای نگه داشتن نرم افزار ها و یک هم برای اینکه یوزرها فایل ها و دانلود هاشون رو توش نگه دار ی کنند.

2-اولین کار نصب یک سیستم عامل تمیز و دست نخورده است اگه الان سیستم عامل دیگه ای نصب شده توصیه می کنم که پاکش کنید و یک سیستم عامل تمیز روش نصب کنید . مطمئن باشد که این اولین و آخرین باری که رو این سیستم ویندوز نصب می کنید و بعد از این نیازی به نصب دوباره نخواهد بود و دفعات بعد می شه به راحتی کل ویندوز رو با محتویاتش Restore کرد.
توصیه من نصب یه ویندوز XP همراه با SP2 هستش که اگه Integrated باشه بهتر.ویندوز باید قابلیت Update شدن داشته باشه تا بعدها دچار مشکل نشیم.فقط موقع نصب حتما برای Administrator یه پسورد تعریف کنید و شبکه Work group رو هم انتخاب کنید .اسم کامپیوتر رو هم چیزی بدید که بشه راحت تشخیصش داد مثل Station 1 یا Client 1 یا چه چیزی که شماره داشته باشه و بتونه کامپیوترها رو مشخص کنه در پایان نصب هم فقط یک یوزر عمومی برای ویندوز تعریف کنید که پسورد نداشته باشه با سطح دسترسی Admin (بعضی از نرم افزارهایی که بعد باید روشون نصب بشه نیاز به دسترسی admin دارند) یعنی زمانی که سیستم رو روشم کردیم کامل بوت بشه و نیازی به پسورد نداشته باشه.

3-تنظیمات شبکه تون رو انجام بدید توصیه میشه IP رو به صورد دستی اختصاص بدید برای اینکه بعدها بشه سیستم ها رو راحت تر مانیتور کرد. IP رو طوری اختصاص بدید که با اسم کامپیوتر هماهنگی داشته باشه یعنی به راحتی بشه با نگاه کردن به اسم یا IP کامپیوتر رو مشخص کرد.این کار بعدها خیلی به درد می خوره.مطمئن شوید که سیستم اینترنت داره و می تونه با شبکه ارتباط برقرار کنه.

4-نرم افزارهای مورد نیاز رو نصب کنید معمولا برای یک کافی نت اینها لازم هستند:
Real Player-DAP-Adobe Acrobate Reader-Yahoo Messenger اگه چیز دیگه ای هم فکر می کنید نیازه نصب کنید ولی از نصب نرم افزارهای اضافی خودداری کنید که باعث دردسر میشه لازم به توضیح نیست که همشون رو باید کرک کنید تا بعد از یه مدت از کار نیفتن و درد سر درست نکنن.

5-باید یک انتی ویروس نصب کنید بهترین چیزی که پیدا میشه Bitdefender هستش(به نظر من البته) اینجا راجع بهش صحبت شده
http://forum.persiannetworks.com/showthread.php?t=7839
موقع نصب حتما Complete نصبش کنید و بعد از نصب حتماUpdate کنید همونطور که می دونید این نرم افزار فایروال هم هست پس قوانید فایروالش رو تعریف کنید آسانترین کار اینه که با برنامه هایی که نصب کردید به اینترنت وصل بشید و موقعی که فایروالش پیغام داد یک تیک بزنید ok کنید تا برای همیشه از دستش پیغام هاش خلاص شید و فقط Auto Update یاهو رو Deny کنید تا پهنای باندتون الکی هدر نره. حالا برنامه رو طوری تنظیم کنید که همه کارهاش اتوماتیک بشه اگه بگردید تنظیماتش رو پیدا می کنید یعنی مثلا اگه ویروسی پیدا کرد خودش خودکار در مرحله اول Clean کنه و اگه نتونست Delete کنه و مدام پیغام نده که چی کار کنم.بعد برای خود برنامه هم یه پسورد بزارید(خودش این امکان رو داره البته بعد از update شدن) که کسی نتونه تنظیماتش رو عوض کنه این کار حسن های زیادی داره ایکیش(شیرازیه ) اینه که هیچ برنامه ای جز اونایی که شما تعریف کردید نمی تونن به اینترنت وصل بشن و هیچ برنامه ای نمی تونه به رجیستری دسترسی پیدا کنه یعنی برای دسترسی باید رمز وارد کنید .حالا باید کاری کنید که سر یک ساعت معین و یک روز مشخص شروع به ویروسیابی کنه و به کسی هم نیازی نداشته باشه .پس قسمت Scheduled رو تنظیم کنید .یک ساعت رو مشخص کنید که کافی نت تعطیل باشه مثلا 1 شب خوب حالا آنتی ویروس خودکار آپدیت می شه و سر ساعت آنتی ویروس فعال می شه و یروسیابی می کنه پس دیگه از ویروس ترسی نیست (زیاد هم دلتون رو خوش نکنید ) خوب انتی ویروس تموم شد.

6-و اما جاسوس یاب.تو کافی نت معمولا چون یوزرها به سایت های زیادی سرک می کشن سیستم بعد از یک مدت
پر از جاسوس افزار می شه که پهنای باند رو به هدر می دن بنابر این یه جاسوس یاب ضرورت داره من یه 10 -12 تایی رو تست کردم از همه بهتر Macafee AntiSpayWare بودالبته تو پیدا کردن جاسوس ها و لی از نظر امکانات برای کافی نت این بهتره Microsoft Antispyware میشه از تو سایت مایکروسافت دانلودش کرد.
بعد از اینکه نصبش کردید همه تنظیمات رو رو اتوماتیک قرار بدید یعنی خودش Update بشه . بعد تنظیمات Scheduled رو انجام بدید مثل آنتی ویروس منتهاش طوری برنامه ریزیش کنید که قبل یا بعد از چک کردن آنتی ویروستون باشه و با هم تداخل نکنند . باید کاری کنید که یوزرها نتونند تنظیماتش رو عوض کنند یا از کار بندازش متاسفانه این برنامه قابلیت پسورد گذاری رو نداره پس باید کاری کنید که مخفی بشه یعنی آیکونش رو از System Tray بردارید خودش این تنظیم رو داره و از منوی Program هم حذفش کنید.برای اجرا می شه از مسیر اصلی نصبش اجراش کرد که البته نیازی نیست چون خودش سر ساعتی که تنظیم کردید خود به خود اجرا میشه.این برنامه یک قسمتی داره که خیلی بدرد می خوره اجازه ندید که هیچ تولباری روی سیستم نصب بشه و البته Home Page پیش فرض رو هم براش تعریف کنید تا اگه احیانا عوض شد بعدها برنامه خود کار برش گردونه مثلا WWW.Google.com یا هر چیز دیگه ای.خوب دیگه از جاسوس هم ترسی نیست(زرشک)

7-معمولا بعد از مدتی کار کردن با ویندوز .ویندوز به اصطلاح سنگین میشه یعنی فایل هل موقت و کوکی ها و اینجور چیزا.مخصوصا تو کافی نت که دیگ واویلاست.خوب باید یک برنامه ای پیدا کنیم که همه فایل های موقت کوکی ها history و چیزهای دیگه رو پاک کنه و البته به صورت اتوماتیک خوب برنامه های بیشماری واسه اینکار پیدا میشن ولی بهترینشون به نظر من Windows Washer هستش از اینجا می تونید دانلود کنید.
www.webroot.com
بعد از اینکه نصبش کردید تنظیمات رو انجام بدید به این صورت که فایل هایی رو که می خواهید پاک کنید مشخص کنید
و plugin هایی رو که می خواهید دیتکت کنه مثلا این برنامه لیست تمام دانلود هایی رو که تو برنامه DAP موندن و ناقص هستند رو به صورت کامل پاک می کنه و خلاصه از این نوع تنظیم ها بعد باید تنظیمات Scheduled رو انجام بدید بهترین کار اینه که به صورتی تنظیمش کنید که همراه با خاموش کردن ویندوز اونم کارش رو شروع کنه یعنی زمانی که سیستم Shut down میشه این برنامه همه فایل های اضافی رو پاک می کنه و بعد سیستم رو خاموش می کنه بعد برای برنامه هم یک پسورد بزارید تا یوزرها نتونند تنظیماتش رو عوض کنند و مثل همیشه همه پیغام ها رو بردارید.

8-حالا می مونه Defrag سیستم ها البته این زیاد واجب نیست ولی وقتی می شه به راحتی انجامش داد چرا ندیم؟
یک نرم افزاری هست به نام Diskeeper محصول شرکت excutive Software بسیار نرم افزار جالبی دانلود کنید نصبش کنید و کرک کنید بعد در قسمت Set it and forget it مود screeen saver رو فعال کنید برای همه درایوها در این حالت زمانی که سیستم به مود Screen Saver می ره این نرم افزار شروع به کار می کنه و هاردیسک رو defrag می کنه بدون اینکه هیچ سر و صدایی بکنه.

9-حالا می مونه محدود کردن سیستم ها .سیستم ها رو با امکانات خود ویندوز هم میشه محدود کرد ولی کارکردن باهاش یک مقدار مشکله و بهتره از نرم افزار های کمکی استفاده کنیم یکی از بهترین برنامه برای اینکار برنامه WinLock هست محصول CrystalOffice می تونید از اینجا دانلود کنید.
www.crystaloffice.com
حسن اين برنامه اينه كه اولا موقع برگردوندن سیستم به حالت اولیه نياز به Restart نداره و دوما اینکه با میانبر اجرا میشه بنابراین کاملا مخفی و می تونید روش password هم بزارید(باید بزارید) بعد از اینکه برنامه رو نصب کردید با کلید F11 اجراش کنید و تنظیمات لازم رو انجام بدید البته یوزرها رو زیاد محدود نکنید یعنی مثلا نیازی نیست دکمه Start رو بردارید(من تجربه دارم با بعضی یوزرها اون قدیما دعوامون می شد) مثلا Setting نباشه یا هر چیزی که خودتون فکر می کنید ولی سه انگشتی رو حتما ببندید(Ctrl+Alt+Del) چون بعدها خیلی باعث دردسر می شه اگه احیانا برنامه ای هنگ کرد میشه از رو سرور بازش کرد .خوب با این برنامه یک کار جالبی هم میشه کرد معمولا تو کافی نت بعضی یوزرها رفتنی دوست دارن کل آیکون های دسکتاپ رو پاک کنن و بعد یوزرهای دیگه میان و میگن آقا این یاهو نداره و انوقته که شما عصبانی میشید پس بهتره که پیشگیری کنید اول تمام میانبرهایی رو که فکر می کنید لازم بشه تو دسکتاپ قرار بدید بعد تو قسمت Access File از طریقه گزینه browse میانبرهای روی دسکتاپ رو دونه دونه Add کنید و بهشون دسترسی Read Only بدید (تو همون برنامه همان برنامه WinLock ) یک تیک سبز کنار فایل می خوره بو بعد از این هر کی بخواد آیکونی رو پاک کنه یه Error قشنگ دریافت می کنه خوب اینم محدودیت البته بعضی چیزها رو نمیشه محدود کرد مثل آیکون Network Places ولی خوب اونا رو از رو سرور محدود می کنیم البته همه این کارها رو از رو سرور هم می شه انجام داد ولی بهتره نکنیم چوم موقع باز کردنش به مشکل بر می خوریم فقط درایوهای C و D رو که داخلش ویندوز و نرم افزار های دیگه رو ریختید حتما Hidden کنید .دسترسی به Registry و Command و منوی Run و چیزهای خطرناک دیگه رو هم ببندید یک درایو دیگه مثل E رو باز بزارید تا یوزرها بتونن فایل هاشون رو توش Save کنن.البته این درایو E رو هم باید تو تنظیمات Windows Whasher وارد کنید تا هر شب به طور خود کار خالیش کنه.فلاپی و سی دی رام رو هم که ناگفته پیداست.internet Option رو هم حتما ببندید.
راستی یه چیزی یادم رفت از My Computer یک میانبر رو دسکتاپ قرار بدید تاکید می کنم میانبر یعنی اینکه کنارش فلش داشته باشه وگرنه نمی تونید کاری کنی که یوزرها نتونن پاکش کنند.فقط چند تا برنامه دیگه می مونه که تو تنظیمات سرور میگم تا رو سرور نصب بشن بعد قسمت کلاینتش باید رو سیستم ها نصب کنید.

تنظیمات سرور
1-و اما سرور اگه از سرور بفقط برای اکانتینگ کافی نت و nat کافی نت استفاده می کنید همون ویندوز XP کفایت می کنه سریع هم هست اگر نه یه ویندوز Server نصب کنید منتها هر کاری می کنید فقط دو تا ویندوز نصب کنید با تنظیمات یکسان زمانی که یکیش به هر دلیلی خراب شد می تونید به راحتی با یک Restart به دومی وارد شید و User هاتون رو از دست ندید یه ویندوز هم برای تست داشته باشید بد نیست.

2-برنامه های مورد نیاز خودتون رو نصب کنید هر چیزی که باهاش کار می کنید ولی ویندوز رو زیاد سنگین نکنید برای کش و فایروال و ایناهم تو این فروم به اندازه کافی روش صحبت شده به نظر من Cache Express خوبه راحت هم کار می کنه می تونید پهنای باند رو هم باهاش محدود کنید یعنی حتما باید محدود کنید یا با کش یا با Bandwith Controller
3-برای ضد ویروس هم اگه XP نصب کردید همون Bitdefender خوبه و گرنه مکافی یا نورتون جاسوس یاب هم که مشخصه

4-حالا یک برنامه برای مدیریت شبکه نیاز داریم که بشه در صورت لزوم دسکتاپ کامپیوترها رو دید یا فایل رو و بدل کرد یا اینکه از راه دور چیزی پاک کرد یا نصب کرد و در کل یک مدیریت متمرکز از روی سرور ایجاد کرد برنامه های زیاد و خوبی برای اینکار پیدا میشن و لی بیشترشون یک مشکل دارن کرک ندارن ولی اینکه بهتوم معرفی می کنم هم خیلی سریعه هم کلی امکانات داره در ضمن Register هم میشه با هر چند تا لایسنس که بخواهید. NetSupport Manager از اینجا دانلود کنید.
www.netsupportsoftware.com کرک هم همه جا یافت می شه البته keygenerator هستش خوب بعد از دانلود نصبش کنید کار کردن باهاش راحته پس توضیح نمی خواهد فقط باید روی کلاینتها هم در مود Client نصب بشه و رو ی سرور Connection ایجاد کنید تا بتونه با سیستم دیگه ارتباط برقرار کنه یه قابلیت جالب هم داره و اونم اینه که می تونید سیستم هاتون رو باهاش از رو سرور روشن کنید البته باید تنظیمات Setup رو انجام بدید یعنی تو Setup کامپیوتر Wake On Lan رو فعال کنید بعدش حله.

5-خوب حالا یک برنامه هم برای خوده کافی نت نیاز داریم تا کارمون تکمیل بشه.برنامه های زیادی هستن ولی همشون یه مشکلی دارند یا کرک ندارند یا سیستم ها را به هم می ریزند یا کلا سیستم login ویندوز را عوض می کنند به شخصه با هفت هشت تایی کار کردم و لی از این بهتر ندیدم Easy Cafe می تونید از اینجا دانلود کنید.
www.tinasoft.com
خوب کرکش هم همه جا هست ولی نکته داره تو وب دو جور کرک براش یافت میشه یکی keygenerator که خودش مستقیم رجیستر می کنه و یک هم یه فایل به نام Load Easy که تو مسیر نصب قرار می گیره و برنامه از این به بعد با اون لود می شه و لی هیچکدوم درست کار نمی کنند یعنی بعد از چند روز از کار می افتند راه حلش هم اینه که از جفتش همزمان استفاده کنید یعنی اول رجیستر کنید بعد با فایل برنامه رو لود کنید بیچاره حسابی کرک می شه و تا 256 تا کامپیوتر هم جواب می ده.
تنظیماتش رو انجام بدید مثل حداقل قیمت و قیمت هر ساعت و تنظیمات دیگه(اگه وقت کردم تنظیماتش رو کامل توضیح میدم) فایل رو رو همون سیستمی که روش کار می کردیم در مود کلاینت هم نصب کنید تا ارتباطش برقرار بشه
یک اسم مناسب با IP که قبلا گفته بودم اینجا بدرد می خوره می شه راحت سیستم ها رو مانیتور کرد.همه سیستم ها قفل هستند زمانی که کسی می خواد کار کنه شما از رو سرور Login می کنید سیستم کلاینت باز می شه و رو سیستم اسم و قیمت رو هم برای یوزر نشون می ده و اما قدرت این نرم افزار در Firewall قو ی ای که داره
حالا خودتون باهاش کار می کنید راه می افتید و لی یک قسمت مهمش رو توضیح می دم با این نرم افزار میشه کاری کرد که یوزرها نتونن هیچ برنامه ای رو روی کلاینت ها نصب و اجرا کنن برنامه هایی می تونن کار کنن که شما بهشون اجازه داده باشید و این خیلی بدرد بخوره در واقع بیشتر تروجانها و ویروس ها و چیزهای دیگه رو عقیم می کنه البته اگر درست تنظیم نکنید دیگه برنامه های خود ویندوز هم کار نمی کنن.خوب حالا شما برنامه رو روی سرور نصب کردید و برنامه مخصوص کلاینت رو هم روی کامپیوتری که روش کار می کردیم نصب کردید (Station1) حالا شما باید تو محیط برنامه کامپیوتر Station1 رو ببینید روش راست کلیک کنید و در قسمت System منوی Easywall Restriction رو فعال کنید اینجا هر تنظیمی رو که می خواهید روی کامپیوتر کلاینت انجام بدید البته توجه داشته باشید که تنظیماتی رو که تو Winlock انجام دادید اینجا تکرار نکنید و لی قسمت مهمش Apllication Restriction هستش لیست تمام برنامه هایی رو که می خواهید اجرا بشن اینجا ADD کنید برای راحتی کار تو کامپیوتر کلاینت در قسمت Program file تمام برنامه هایی رو که تا حالا نصب کردید چک کنید و اسم همه فایل هایEXE رو یادداشت کنید و تو برنامه Add کنید چیزهای دیگه رو هم اگه خواستید می تونند راحت پیدا کنید مثلا برای اجرا شدن ماشین حساب ویندوز باید اسم Calc.exe رو تو نرم افزار وارد کنید و همینطور تا آخر البته توجه داشته باشید که این کار فقط یکبار و برای یک سیستم انجام می شه دفعه بعد به راحتی با Apply All میشه رو بیست تا سیستم دیگه هم اجراش کرد.البته این کار رو حتما در آخرین مرحله اجرا کنید و الا دیگه هیچ برنامه ای Setup نمی شه و مجبور می شید مدام برنامه رو غیر فعال کنید تا بتونید چیز دیگه ای نصب کنید.البته دوستان می دونن که اینکار رو می شه از داخل خود ویندوز هم انجام بدید ولی اینجوری مطمئن تره.

6-خوب کارمون با سرور هم تموم شد.پیشنهاد می کنم این کارو برای یک کامپیوتر انجام بدید و چند روزی باهاش کار کنید هم خودتون هم یوزرهاتون ببینید براتون مشکل ایجاد می کنه یا نه اگر مشکلی ایجاد کرد مشکل رو برطرف کنید و تنظیمات رو ذخیره کنید تا در حالت ایده آل قرار بگیره البته حتما تنظیمات Restriction رو انجام بدید تا یوزرها نتوند چیزی نصب کنند و الا تمام زحمات به هدر می ره.

7-خوب سه روز گذشت
حالا باید از همه تنظیمات و کارهایی که انجام دادیم یک پشتیبان بگیریم برای دو منظور اول اینکه بتونیم بقیه کامپیوترها رو هم در عرض 5 دقیقه تنظیم کنیم و دوم هم اینکه اگه روزی روززگاری مشکلی پیش اومد بتونیم به راحتی کل ویندوز رو با تنظیمات Restore کنیم.برای پشتیبان گیری نرم افزارهای زیادی یافت می شوند بعضی هاشون هم خیلی مشهورن مثلNorton Gust ولی خوب زیاد هم خوب نیستند البته برای کار ما. اول برنامه Acronis True Image رو دانلود کنید از اینجا www.acronis.com بعد برنامه رو روی station1 نصب کنید و از کل درایو C یک پشتیبان بگیرید کار با برنامه راحت هست و نیازی به توضیح نداره کل پشتیبانی رو که گرفتید در درایو D کپی کنید و سپس این فایل رو توسط شبکه به همه کامپیوترهای کافی نت کپی کنید یعنی در درایو D همه سیستم ها این فایل قرار داشته باشد خوب در موقع نصب برنامه توصیه می کنه که یک مدیا بسازید مثل فلاپی یا سی دی حتما سی دی را بسازید این سی دی برنامه را در محیط داس لود می کند و شما می توانید با دادن آدرس فایل Image که در درایو D قرار دارد تمام تنظیم ها و کل ویندوز و برنامه و آپدیت ها و خلاصه همه چیز راکه در سیستم Sttion 1 بود در سیستم های دیگر کپی می کنیم البته تنهاعیبی که دارد اینست که اسم و آدرس IP دستگاه 1 نیز کپی می شود که به راحتی می توانید آنرا عوض کنید و شمارههای 2 و3 تا اخر را قرار بدهید و گرنه شبکه تان مختل می شود و مدام پیغامی دریافت می کنید که در شبکه اسم و یا آدرس تکراری قرار دارد.



خوب حالا همه سیستم های شما تنظیم شده هستند ضد ویروس به روز است همینطور جاسوس یاب .ویندوز محدود شده است و از دستکاری های عمدی و غیر عمدی در امان است امکان نصب هیچ برنامه ی وجود ندارد در ساعت های مشخص سیستم ویروسیابی و جاسوس یابی می شود سیستم ها را با هم و یا تک تک از راه دور روشن یا خاموش می کنید فایل های اضافی در هر shut down به صورت اتوماتیک پاک می شوند هر کاربری کارکرد و قیمت خود را روی سیستم خود می بیند و شما می توانید فروش روزانه هفتگی و ماهانه خود را به صورت گزارش و نمودار ببینید می توانید سیستم ها را مانیتور کنید و آنها را از سرور مدیریت کنید و تقزیبا تمام کارها به صورت خودکار انجام می شوند و مدریت هم کاملا متمرکز شده است در ضمن کافی نت شما قابلیت تحمل خرابی بالایی دارد و در صورت بروز هر گونه مشکل حتی بالا نیامدن ویندوز می توانید در عرض 5 دقیقه همه چیز را به حالت قبل برگردانید ففط برای دوستانی که CDROM رو ی سیستم های خود ندارند نرم افزار Restore IT محصول شركتFarstone را پیشنهاد می کنم که بر روی هارد نصب می شود و قبل از بالا امدن هر سیستم عاملی مدیریت را در دست می گیرد اگر فرصتی بود راجع به این نرم افزار هم خواهم نوشت.در ضمن پشتیبان گیری از تنظیمات سرور را نیز فراموش نکنید.
امیدوارم توانسته باشم اندکی از زحماتی را که دوستان برای این فروم کشیده اند و امثال من به رایگان از آنها بهره مند شده اند را جبران نمایم.
خسته شدم دقیقا 4 ساعته دارم تایپ می کنم .خدا مرا و شما را رحمت کناد.تمت

راهنمای عیب یابی شبکه
چنانچه در هنگام راه اندازي شبكه به مشكلاتي برخورده ايد،رهنمودهاي زير راه گشا خواهد بود”

حتما گاهي‌اوقات به هنگام راه اندازي شبكه خانگي يا شبكه كوچك تجاري خود براي اولين بار با مشكلات متعددي مواجه شده ايد. بسياري از اين مشكلات به سادگي برطرف مي شوند. اما به شرط آن كه قبلا” با راه حل ها آشنا شده باشيد،پس در اين ماه چند مرحله اصلي عيب يابي و نيز چندين ابراز موجود براي يافتن مشكلات پشت صحنه را شرح خواهم داد.

اول،اتصال پذيري
شايد بديهي به نظر برسد،اما در قدم اول بايد مشخص شود كه آيا همه كامپيوترها،سرويس دهنده ها،چاپگرها و ديگر دستگاه هاي متصل به شبكه مي توانند با يكديگر ارتباط برقرار كنند يا خير. براي اين منظور،در شبكه باسيم بايد مطمئن شد كه ميان هر دستگاه و هاب يا سوييچ مركزي يك كابل ارتباطي مطمئني داشته و به ترتيب درستي متصل شده باشند،چرا كه در صورت وجود دو نوع كابل شبكه مختلف،اتصال نادرست مشكل ساز مي شود. اكثر كابل هاي مدرن UTP (جفت هاي تابيده بي حفاظ) اتصال دهنده هايي دارند كه در هر دو انتها به يكديگر متصل مي شوند. در خود اين اتصال دهنده ها،چندين سيم مجزا هست كه ممكن است به همان پين هاي اتصالي در همان انتها وصل شوند يا به صورت ضربدري اتصال يابند. كابل هاي مستقيم،يك كامپيوتر شخصي،سرويس دهنده يا ديگر وسايل شبكه را به وهاب يا سويچ متصل مي كنند. كابل هاي ضربدري،اتصال دو كامپيوتر شخصي به يكديگر را ممكن مي سازند و در اتصال سريالي يك هاب يا سو ييچ به هاب يا سوييچ ديگر كاربرد دارند. استفاده غلط از كابل ها(كه غالبا” هيچ علامتي هم ندارند)باعث مي شود سيگنال ها به مقصد نرسد. اگر به ترتيب رنگ هاي اتصال يك كابل اطمينان نداريد،ساده ترين راه وصل كردن كابل مذكور و سپس بررسي LED اتصال در آداپتور يا انتهاي سوييچ است. اكثر كابل ها يك LED (ديود نوري) كوچك سبز رنگ دارند كه در صورت برقراري اتصال ،غالبا” قبل از روشن شدن دستگاه،روشن مي شود. در بعضي كابل ها اين ديود نوري به دو رنگ زرد يا نارنجي در مي آيد تا اتصال 100 مگابايت در ثانيه يا گيگابايت باشد (در بعضي ديگر ،چراغ هاي راهنماي 100 مگابايتي جداگانه اي وجود دارد.)اما اگر هيچ نوري به چشم نخورد،مطمئنا” كابل نادرستي را به كار برده ايد. در اين صورت چاره ي كار تعويض كابل است ،هر چند در برخي از سوييچ ها، دگمه هايي در كنار پورت هاي خاص (معمولا” با علامت ”Uplink ”)وجود دارد كه امكان استفاده از يك كابل مستقيم براي برقراري اتصال با هاب يا سوييچ ديگر را فراهم مي كند. برخي از جديدترين سوييچ ها مي توانند به طور خودكار كابل هاي مورد استفاده را بررسي كنند و از داخل ترتيب رنگ هاي پورت را به شكلي مناسب تغيير دهند.

LED چشمك زن؟
در برخي از موارد ممكن است LED اتصال به عوض آنكه دائما” روشن باشد،چشمك بزند. حالت اخير به اين معناست كه فعاليت هايي در اين خط ارتباطي انجام شده اما در نصب پورت ناسازگاري هايي وجود داشته است. مثلا”فرض كنيد كه آداپتور كامپيوتر شخصي روي 100 مگابايت در ثانيه و پورت سوييچ روي 10 مگابايت در ثانيه تنظيم شده باشد. خوشبختانه در حال حاضر تقريبا” تمامي وسيله ها،به منظور اجتناب و عدم سازگاري سرعت در دو طرف از تشخيص خودكار (auto Sensing ) سرعت پورت و نصب دو طرفه پشتيباني مي كنند. با اين حال در هنگام استفاده از وسايل كارخانه هاي مختلف به مشكلاتي برخورده ام كه تنها با تنظيم دستي پارامترهاي فوق بر طرف مي شود.

اتصال هاي بي سيم
بررسي اتصالات بي سيم اندكي سخت تر است،چونكه برقراري اتصال،نشانه ي مشخصي ندارد. با اين حال،در كنار اكثر آداپتورهاي بي سيم،نرم افزارهايي به بازار عرضه شده كه برقراري اتصال را به شما اعلام مي كند و فارغ از فروشنده مربوطه با تسهيلات مشابهي در ويندوز xp عرضه مي شود. براي عيب يابي اتصالات بي سيم،در وهله نخست مطمئن شويد كه كليه گزينه هاي امنيتي يا رمز گذار،غير فعال شده اند. سپس اطمينان يابيد كه آداپتور روي حالت صحيح تنظيم شده باشد. اكثر آداپتورها يك حالت ”ad hoc ”(موقت)براي اتصال دو وسيله همانند دارند و براي كاربرد در يك نقطه ي دستيابي (access point ) به پيكر بندي جداگانه اي مجهز هستند. حالا مطمئن شويد كه در سراسر شبكه از يك كانال و SSID واحد (ID مجموعه سرويس دهنده كه Lan بي سيم را شناسايي مي كند)استفاده مي شود. بالاخره من كامپيوتر شخصي مورد آزمايش را تا حد امكان به ديگر وسايل ارتباطي نزديك مي كنم تا اثرات مسافت يا تداخل را خنثي كنم.

پيكر بندي IP
بعد از اينكه ثابت كرديد وسايل شما به لحاظ فيزيكي به يكديگر متصل هستيد،در قدم بعد مطمئن شويد كه آنها مي توانند با يكديگر ارتباط برقرار كنند. در اكثر شبكه هايي كه با TCP\IP كار مي كنند،براي برقراري ارتباط بايد نشاني IP يگانه اي به تك تك وسيله ها اختصاص يابد. نشاني ها را مي توان به صورت دستي پيكر بندي نمود،اما بهتر آن است كه از پروتكل پيكربندي ديناميك ميزبان (DHCP )استفاده شود كه در آن يك سرويس دهنده DHCP ،نشاني هاي IP را از محل يك مخزن تعيين شده،توزيع مي كند. به اين ترتيب هيچ وقت دو يا چند سيستم،نشاني هاي يكساني نخواهند داشت. بيشتر مسيرياب ها و پل هاي ارتباطي،يك سرويس دهندهDHCP داخلي دارند. همچنين مي توان سرويس دهنده ويندوز را طوري پيكر بندي نمودكه اين عمليات را انجام دهد و پس از پيكربندي نياز به كا رديگري نداشته باشد. باتمام اين حرف ها ممكن است اشتباهاتي رخ دهد هنگامي كه مشكلي پيش آمد در ابتداي كار عيب يابي،مطمئن شويد كه نشاني هاي درستي به كار رفته است. تمامي كارهاي فوق را مي توان با استفاده از برنامه خدماتي ipconfig موجود در ويندوز و از طريق يك پنجره فرمان در كامپيوتر شخصي يا سرويس دهنده آزمايش نمود. در هر پنجره فرمان،ipconfig را تايپ كنيد تا نشاني IP اختصاص يافته به هر رابط شبكه را ببينيد. با اضافه كردن”\all ”به انتهاي فرمان،ديگر اطلاعات شبكه همچون نشاني MAC ،نشاني سرويس دهنده DHCP به كار رفته و پل ارتباطي پيش فرض و نشاني هاي DNS به نمايش در مي آيد،اطلاعاتي كه در هنگام اشكال زدايي از شبكه مي تواند مفيد واقع شود. اگر تنظيمات DHCP را تغيير داده ايد اما كامپيوتر شخصي يك سرويس گيرنده هنوز آن را اعمال نكرده است،مي توانيد با اضافه كردن”\release ” به فرمان ipconfig ،كامپيوتر مذكور را وادار نماييد كه به استفاده از نشاني جديد،با اضافه كردن ”renew ” به انتهاي فرمان،ipconfig را دوباره اجرا كنيد. در سيستم هاي قديمي تر ويندوز 95 ،خط فرمان برنامه ipconfig ،جاي خود را به نرم افزار خدماتي و گرافيكي winipcfg داده است. چنانچه ا زسيستم عامل لينوكس استفاده مي كنيد،فرمان ifconfig را به كار ببريد. چنانچه ipconfig هيچ نوع نشاني را به نمايش نگذارد،اين احتمال هست كه سرويس دهنده DHCP ،غير فعال يا غير قابل دسترسي باشد.اين احتمال هم وجود دارد كه كامپيوتر شخصي يا سرويس دهنده،طوري پيكربندي نشده باشد كه بتواند با استفاده از DHCP به نشاني يابي خودكار خود دست يابد. در اين وضعيت كافي است تنظيمات كامپيوتر مشخصي را تغيير دهيد. در برخي از سيستم هاي ويندوز ممكن است به نشاني هايي برخورد كنيد كه با 169 شروع مي شود (169.****.****.**** )و اين در صورت است كه تخصيص خودكار پيكربندي شده اما هيچ سرويس دهنده DHCP وجود ندارد،اما از لحاظ عيب يابي بايد آن را يك خطا به حساب آورد.

Ping اصلي كاري است
يكي ديگر از ابزارهاي اصلي براي عيب يابي،نرم افزار خدماتي ping است كه آن را در پنجره فرمان تايپ مي كنيد و اين بار در انتهاي آن،نشاني IP يا نام DNS ديگر سيستم هاي دلخواه خود براي برقراري ارتباط را اضافه مي كنيد. بعضي از مسيرياب ها و ديگر وسايل شبكه امكان صدور فرمانهاي ping را هم فراهم مي كنند. در هر دو حالت مجموعه اي از بسته هاي ارتباطي ICMP (پروتكل كنترل پيام اي اينترنتي )به نشاني مورد نظر فرستاده مي شود. اگر سيستم هدف پاسخ دهد مدت زمان لازم براي مجموع رفت و برگشت مشخص خواهد شد. در اين شكل،هدف اول (192.92.195.222 ) در شبكه LAN است و بسيار سريع (با سرعت يك متر بر ثانيه) پاسخ مي دهد. هدف دوم (192.92.195.222 )يك سرويس دهنده DNS عمومي (در اين مورد،Free )است و مدت زمان بيشتري مي طلبد. اگر هيچ پاسخي در كار نباشد يا كامپيوتر ميزبان غير قابل دسترسي است و يا قبل از دريافت پاسخ،مدت مهلت زماني به پايان رسيده است. در هر صورت ايراد كار مشخص نمي شود اما كاربرد ping ،سرنخ هاي مهمي را به همراه مي آورد. من،در عيب يابي مشكلات اتصال به اينترنت،قبل از همه پل ارتباطي پيش فرض را با ping بررسي مي كنم. اگر پل ارتباطي پاسخي ندهد،احتمالا” مشكل در همين قسمت است يعني يا مسير ياب از كار افتاده و يا خط ارتباطي غير فعال است. اما اگر بتوانيم پل ارتباطي را ping كنم،سپس يك نشاني اينترنتي را ping مي كنم (براي اين جور مواقع،فهرستي از سرويس دهنده هاي DNS عمومي را در حافظه دارم.) اگر به اين شيوه بتوانم به اينترنت راه پيدا كنم اما امكان مرور وب يا بازيابي email فراهم نباشد،مشكلي در DNS خواهد بود يا سرويس دهنده DNS غيرفعال است كه با استفاده از برنامه nslookup آن را بررسي مي كنم و يا در كامپيوتر سرويس گيرنده،نشاني اشتباهي پيكر بندي شده است كه با كاربرد ipconfig آن را پيدا مي نمايم. حصارهاي امنيتي (Firewalls )را به گونه اي مي توان پيكر بندي نمود كه مانع ورود ICMP شود،به همين خاطر ناتواني در پينگ كردن يك وسيله راه دور الزاما” به معناي مشكل ارتباطي نمي باشد. اكثر مسيرياب هاي خانگي يا تجاري كوچك به گونه اي پيكر بندي خواهند شد كه به درخواست هاي پينگ دريافتي از طريق اينترنتي پاسخ ندهند،اما پينگ هاي محلي را همچنان بايد پاسخ گفت.

رديابي مسير
پينگ هاي ارسالي به يك ميزبان اينترنتي ،بيشر از پينگ هاي محلي طول مي كشد زيرا ممكن است ميان سيستم هاي مبدا و هدف،چند مسير ياب موجود باشد. با استفاده از يك برنامه خدماتي ويندوز موسوم به tracert (traceroute براي كاربران لينوكس ) مي توان تعداد اين قبيل ”توقفگاه ها” (hops ) و نشاني هاي مسيرياب هاي واسط را تعيين كرد. پس از تايپ tracert نشاني IP هدف (يا نام DNS ) را اضافه كنيد. بسته هاي ارتباطي براي رسيدن به نشاني IP مورد نظر (195.92.195.222 )،نخست از طريق يك مسيرياب محلي به نشاني 192.168.0.222 ارسال مي شوند و بعد،قبل از رسيدن به مقصد نهايي،چند نقطه ي ديگر را پشت سر مي گذارند. در مورد عيب يابي محلي،معمولا” فقط به اولين ”توقفگاه ” توجه مي كنيد،هر چند در صورت بروز مشكلات اجرايي و ديگر اطلاعات راه گشاه خواهد بود.

تبديل نام ها
بالاخره ممكن است با استفاده از يك نرم افزار خدماتي موسوم به nslookup ، به بررسي طرف DNS شبكه خود واتصال آن به اينترنت بپردازيد. همان طور كه قبلا” گفته شد اين كار در هنگامي ضرورت مي يابد كه پس از پينگ كردن يك آدرس در اينترنت،نتوانسته باشيد به يك URL برويد يا نام هاي DNS را ping كنيد. با اين حال nslookup كه يك نرم افزار خدماتي خط فرمان است،امكان تبديل نام هاي DNS به نشاني IP و بالعكس را مستقيما” فراهم مي كند. در خود نرم افزار nslookup ،چندين گزينه ي ديگر هم وجود دارد و براي ديدن تمامي گزينه هاي اختياري كافي است پس از تايپ nslookup ،علامت ”؟” را درج كنيد. اما ساده ترين راه براي استفاده از اين نرم افزار ، تايپ nslookup و سپس تايپ نام DNS يا نشاني IP مورد نظر است. بعد از اين كار،با استفاده از تنظيمات پيش فرض سرويس دهنده DNS در سيستم ميزبان،عمليات جستجو (lookup ) انجام خواهد شد. اگر نام يا نشاني درج شده را درست فرض كنيم،اختلال در تبديل،نشان دهنده مشكلي در همان قسمت خاص است كه معمولا” يك ورودي ناصحيح سرويس دهنده DNS مي باشد. در هنگام تفسير نتايج حاصل از nslookup و ديگر ابزار معرفي شده در اين مقاله بايد احتياط كرد،اما ابزار فوق هيچ ضرر و زيان جدي به شما وارد نمي كند،پس ارزش يكبار آزمايش را دارند

ندآموز مفاهيم شبكه‌هاي كامپيوتري فصل 1 چکيده

استفاده از شبکه های کامپیوتری در چندین سال اخیر رشد فراوانی کرده وسازمانها وموسسات اقدام به برپایی شبکه نموده اند . هر شبکه کامپیوتری باید با توجه به شرایط وسیاست های هر سازمان ، طراحی وپیاده سازی گردد. در واقع شبکه های کامپیوتری زیر ساخت های لازم را برای به اشتراک گذاشتن منابع در سازمان فراهم می آورند؛در صورتیکه این زیر ساختها به درستی طراحی نشوند، در زمان استفاده از شبکه مشکلات متفاوتی پیش آمده و باید هزینه های زیادی به منظور نگهداری شبکه وتطبیق آن با خواسته های مورد نظر صرف شود.
در زمان طراحی یک شبکه سوالات متعددی مطرح می شود:
-برای طراحی یک شبکه باید از کجا شروع کرد؟
-چه پارامترهایی را باید در نظر گرفت ؟
-هدف از برپاسازی شبکه چیست ؟
- انتظار کاربران از شبکه چیست ؟
- آیا شبکه موجود ارتقاء می باید ویا یک شبکه از ابتدا طراحی می شود؟
-چه سرویس ها و خدماتی برروی شبکه ارائه خواهد شد؟


بطور کلی قبل از طراحی فیزیکی یک شبکه کامپیوتری ، ابتدا باید خواسته ها شناسایی وتحلیل شوند، مثلا در یک کتابخانه چرا قصد ایجاد یک شبکه را داریم واین شبکه باید چه سرویس ها وخدماتی را ارائه نماید؛ برای تامین سرویس ها وخدمات مورد نظر اکثریت کاربران ، چه اقداماتی باید انجام داد ؛ مسائلی چون پروتکل مورد نظر برای استفاده از شبکه ، سرعت شبکه واز همه مهمتر مسائل امنیتی شبکه ، هریک از اینها باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. سعی شده است پس از ارائه تعاریف اولیه ، مطالبی پیرامون کاربردهای عملی آن نیز ارائه شود تا در تصمیم گیری بهتر یاری کند.
این مطلب در اصل بعنوان یک پروژه کارشناسی ارشد در زمینه آسان سازی مفهومهای شبکه برای دانشجویان در دانشگاه تهران در سال 1382 اجرا شد.


فصل اول



شبکه کامپیوتری چیست ؟
اساسا یک شبکه کامپیوتری شامل دو یا بیش از دو کامپیوتر وابزارهای جانبی مثل چاپگرها، اسکنرها ومانند اینها هستند که بطور مستقیم بمنظور استفاده مشترک از سخت افزار ونرم افزار، منابع اطلاعاتی ابزارهای متصل ایجاده شده است توجه داشته باشید که به تمامی تجهیزات سخت افزاری ونرم افزاری موجود در شبکه منبع1(Source) گویند.
در این تشریک مساعی با توجه به نوع پیکربندی کامپیوتر ، هر کامپیوتر کاربر می تواند در آن واحد منابع خود را اعم از ابزارها وداده ها با کامپیوترهای دیگر همزمان بهره ببرد.
" دلایل استفاده از شبکه را می توان موارد ذیل عنوان کرد2" :
1 - استفاده مشترک از منابع :
استفاده مشترک از یک منبع اطلاعاتی یا امکانات جانبی رایانه ، بدون توجه به محل جغرافیایی هریک از منابع را استفاده از منابع مشترک گویند.
2 - کاهش هزینه :
متمرکز نمودن منابع واستفاده مشترک از آنها وپرهیز از پخش آنها در واحدهای مختلف واستفاده اختصاصی هر کاربر در یک سازمان کاهش هزینه را در پی خواهد داشت .
3 - قابلیت اطمینان :
این ویژگی در شبکه ها بوجود سرویس دهنده های پشتیبان در شبکه اشاره می کند ، یعنی به این معنا که می توان از منابع گوناگون اطلاعاتی وسیستم ها در شبکه نسخه های دوم وپشتیبان تهیه کرد ودر صورت عدم دسترسی به یک از منابع اطلاعاتی در شبکه " بعلت از کارافتادن سیستم " از نسخه های پشتیبان استفاده کرد. پشتیبان از سرویس دهنده ها در شبکه کارآیی،، فعالیت وآمادگی دایمی سیستم را افزایش می دهد.
4 - کاهش زمان :
یکی دیگر از اهداف ایجاد شبکه های رایانه ای ، ایجاد ارتباط قوی بین کاربران از راه دور است ؛ یعنی بدون محدودیت جغرافیایی تبادل اطلاعات وجود داشته باشد. به این ترتیب زمان تبادل اطلاعات و استفاده از منابع خود بخود کاهش می یابد.
5 - قابلیت توسعه :
یک شبکه محلی می تواند بدون تغییر در ساختار سیستم توسعه یابد وتبدیل به یک شبکه بزرگتر شود. در اینجا هزینه توسعه سیستم هزینه امکانات وتجهیزات مورد نیاز برای گسترش شبکه مد نظر است.
6 - ارتباطات:
کاربران می توانند از طریق نوآوریهای موجود مانند پست الکترونیکی ویا دیگر سیستم های اطلاع رسانی پیغام هایشان را مبادله کنند ؛ حتی امکان انتقال فایل نیز وجود دارد".
در طراحی شبکه مواردی که قبل از راه اندازی شبکه باید مد نظر قرار دهید شامل موارد ذیل هستند:
1 - اندازه سازمان
2 - سطح امنیت
3 - نوع فعالیت
4 - سطح مدیریت
5 - مقدار ترافیک
6 - بودجه
مفهوم گره " Node" وایستگاههای کاری " Work Stations "]1] :
" هرگاه شما کامپیوتری را به شبکه اضافه می کنید ، این کامپیوتر به یک ایستگاه کاری یا گره تبدیل می شود.
یک ایستگاه کاری ؛ کامپیوتری است که به شبکه الصاق شده است و در واقع اصطلاح ایستگاه کاری روش دیگری است برای اینکه بگوییم یک کامپیوتر متصل به شبکه است. یک گره چگونگی وارتباط شبکه یا ایستگاه کاری ویا هر نوع ابزار دیگری است که به شبکه متصل است وبطور ساده تر هر چه را که به شبکه متصل والحاق شده است یک گره گویند".
برای شبکه جایگاه وآدرس یک ایستگاه کاری مترادف با هویت گره اش است.


مدل های شبکه[2]:

در یک شبکه ، یک کامپیوتر می تواند هم سرویس دهنده وهم سرویس گیرنده باشد. یک سرویس دهنده (Server) کامپیوتری است که فایل های اشتراکی وهمچنین سیستم عامل شبکه که مدیریت عملیات شبکه را بعهده دارد - را نگهداری می کند.
برای آنکه سرویس گیرنده " Client" بتواند به سرویس دهنده دسترسی پیدا کند ، ابتدا سرویس گیرنده باید اطلاعات مورد نیازش را از سرویس دهنده تقاضا کند. سپس سرویس دهنده اطلاعات در خواست شده را به سرویس گیرنده ارسال خواهد کرد.
سه مدل از شبکه هایی که مورد استفاده قرار می گیرند ، عبارتند از :
1 - شبکه نظیر به نظیر " Peer- to- Peer "
2 - شبکه مبتنی بر سرویس دهنده " Server- Based "
3 - شبکه سرویس دهنده / سرویس گیرنده " Client Server"


مدل شبکه نظیر به نظیر:
در این شبکه ایستگاه ویژه ای جهت نگهداری فایل های اشتراکی وسیستم عامل شبکه وجود ندارد. هر ایستگاه می تواند به منابع سایر ایستگاه ها در شبکه دسترسی پیدا کند. هر ایستگاه خاص می تواند هم بعنوان Server وهم بعنوان Client عمل کند. در این مدل هر کاربر خود مسئولیت مدیریت وارتقاء دادن نرم افزارهای ایستگاه خود را بعهده دارد. از آنجایی که یک ایستگاه مرکزی برای مدیریت عملیات شبکه وجود ندارد ، این مدل برای شبکه ای با کمتر از 10 ایستگاه بکار می رود