تاپیک هواداران زرتشت

زناشویی در میان خویشاوندان نسبی در موارد زیر ممنوع است:

1-نسبت به زن- نزدیکتر از پسر عمو وپسر خاله و پسر دایی وهمچنین پدر خوانده،برادر خوانده وپسر شوهر جایز نیست

2- نسبت به مرد-نزدیکتر از دختر عمو ودختر عمه ودختر دایی ونیز مادر خوانده،ودختر خوانده را به زنی گرفتن جایز نیست

3-نسبت به زن ومرد-در موردبرادران یا خواهرانرضاعی بطور کلی موانع مزبور جاری است

در مورد مهریه- در کیش زرتشتی چون رهایی اختیاری نیست ،به این جهت برای زناشویی مهریه ای قید نمی شود

1-یکی از طرفین دیوانه بوده یا اختلال حواس داشته باشد در صورتی که طرف دیگر اگاه نبوده باشد،بنا به تقاضای طرفی که سالم است ازدواج قابل فسخ است.

2-هرگاه شوهر عنین بوده ومردی نداشته باشد زن می تواند تقاضای طلاق کند.

3-هرگاه شوهر در مدت سه سال مخارج زندگی زن را ندهد،زن می تواند تقاضای طلاق کند.

4-هرگاه ثابت شود زن مرتکب زنا شده،شوهر می تواند او را رها سازد واگر ثابت شود که شوهر با زن دیگر زنا کرده ،زن هم می تواند تقاضای طلاق کند.

5-هرگاه زن از اذیت شوهردرخطر باشد می تواند تقاضای رهایی کند.

6-هرگاه زن ناشزه باشد ورفتارش باعث خطرگردد،شوهر می تواند تقاضای طلاق کند.

7-هرگاه شوهر زن دیگری داشته که درموقع ازدواج پنهان کرده ویا زن شوهر دیگری داشته باشد ازدواج بعدی خود به خود باطل است

8-وقتی که مرد یا زن ترک دین زرتشتی کند طلاق جایز است.

در این مجلس بزرگان و موبدان حاضر می شوند،موبد پس از شنیدن اقراررضایت از عروس و داماد اندرزهای سود مند اخلاقی و دینی داده برایشان چنین دعا کند:
هر دو تن را شادمانی افزون باد.همیشه با فرو جلال باشید به خوبی و خوشی زندگی کنید،در ترقی و افزایش باشید،نیک پندارباشید،در گفتارنیکو باشید،در کردار نیکی به جای آورید،از هرگونه بداندیشی دور بمانید.هرگونه بد گویی بکاهاد،هرگونه بدکاری بسوزاد،راستی پایدارباد،جادویی سرنگون باد،در مزدیسنی استوار باشید،محبت داشته باشید با کردار نیک مال تحصیل کنید.با بزرگان یک دل و یک زبان باشید،با یاران فروتن ونرم خو وخوش بن باشید،غیبت مکنید،غضبناک نشوید،از برای شرم گناه مکنید،حرص مبرید،از برای چیزی بیجا دردمندنشوید،حسد مبرید،کبر ومنی مکنید،هوی وهوس نپرورید،مال کسان را به ناحق مبرید،از زن وشوهر کسان پرهیزدارید از کوشش نیک خود برخوردار باشید،باحرص انباز مشوید،با غیبت کننده همراه نباشید،با بد نام پیوند نکنید،با بیچارگان پیکار نکنید،پیش پادشاهان سخن سنجیده گویید،مانندپدر نامور باشید،در هر صورت مادر را نیازارید وبه واسطه راست گفتن کامیاب و کامرواباشید. پس از آن عروس و داماد دست پیوند بهم داده دور آتش می گردندوسایر تشریفات عروسی به طوری که معمول است انجام می شود.

از آنجایی که زرتشت با خلوص نیت وخالی از کبر وریاوتزویر،مردم را به خدای یکتا خوانده واو را خالق همه موجودات نشان داده،لذازرتشتیان از صمیم قلب خدا را می پرستندو فرمانش را از دل وجان اطاعت می کنند،همه کارهای خودرا با نام اهورامزدا شروع کرده با نام او ختم می کنند،درهمه حال وهمه جا خدا را حاضر وناظر اعمال خود دانسته در هیچ مقام ومکانی مرتکب خلاف و گناه نمی شوند.

دریسنا هات 28بندپنج چنین آمده است:اهورامزدای یگانه آن کسی است که بزرگتر از همه است.
دریسنا هات 44بند هفت می گوید:اوست اهورامزدا یگانه آفرینندهجهان
یسناهات29بند شش می گوید:مزدااهورا خدای دانا و مقدساست.
یسناهات28 بند هشت می گوید:ای کسی که آرزوهای ما از تو برآورده شدهو امید بهشت ما به سوی تست.ای اهورامزدا،تویی بهتر وبا بهترین راستی هم اراده.
یسناهات44بند چهار می گوید:اهورامزدا،یگانه حاجت برآورنده است.
در هفتن یشت بزرگ کرده هفت،بند چهار آمده است:ای اهورامزدا ما خواستاریم که پناه طولانی تو رایافته وخود راشایسته رحمت تو سازیم،خواستاریم که از پرتو فروغ وجلال تو،توانا گردیم،تویی در میان همه موجودات،بهترین ومقدس ترین از درگاه تو امیدواریم که مارا در پرتو خود پناه عطا فرمایی.
در یسناهات45بندشش آمده:من زرتشت می خواهم از کسی که بزرگتر از همه است سخن بدارم،اوست مزدااهورا،خیرخواه همه افریدگان که با خرد مقذس خویش ستایش کسانی که وی را می پرستند می شنود.
در یسناهات 41بند پنج گفته شده:ای اهورا مزدا ما سرودگویان و وعظ کنندگان تو هستیم و می خواهیم که به این وسیله خود را برای اجر و مزدی که تو برای دین مقرر داشتی مهیا سازیم.

در یکی از دعاهای زرتشتیان آمده است:خوشنودی اهورامزدا وستایش به نام مقدس او سزاست که بوده وهست وخواهد بود،خداوندی که حاکم بر روح استو به ذات خود یکتا و قایم است.اهورایی که بزرگترین و داناترین آفریننده و پرورشدهندهو پناه دهنده و افزون کننده و بخشاینده و مقدس و دادگر وقادر مطلق است.
در یسنا دوازده-یک آمده:من اهورامزدا را آفریننده همه چیز می دانم و استوارم براینکه او نیکی و راستی محض است ،مقدس است،فروغ مند است،دانا و تواناست وهمه نیکی ها از اوست.نظم طبیعت که در سراسر گیتی دیده می شود ازاو به وجود آمده و کره های درخشنده از فروغ بی پایان او درخشانند.
در یسنا سی ویک- هشت چنین آمده:من ایمان دارم به آن که ستایش اوبا راستی از صمیم قلب بهترین چیزهاست،مزدا اهورا و صفات مقدس اوست که بوده هست خواهد بود . من می خواهم از او و صفات بر گزیده اش نام ببرم وبا سرودهای نیایش آنها را بستایم وبدین وسیله به او نزدیک شوم.
دریسناسیزده-پنج چنین گوید:ای اهورامزدا آنچه ازما نیکوست تقدیم تو می کنیم ودرراه تو فدا می سازیم،ماتو را نماز می بریم وتو را سپاسگزایم.
در هفتن یشت بزرگ کرده پنج بند چهار چنین آمده :ای اهورامزدا،همان طوری که تو نیک اندیشیدیو نیک گفتی و نیک عمل کردی،ما نیز برای تو نثار می آوریم وآن را به تو برازنده می دانیم ،وبا آن این چنین تو را ستایش می کنیم ،این چنین تو را ثنا خوانیم واین چنین تورا سپاسگزاریم.

هرودت می گوید:"مجسمه ساختن وبرپا کردن مهراب،نزد ایرانیان مرسوم نیست و کسانی که به چنین اعمال می پردازند ازنظر آنان کارناصوابی مرتکب می شوند.زیرا آنان مانند یونانیها به پروردگاران آدمی شکل اعتقاد ندارند"«کتابHerod-I،131»

سی سیرو می گوید:"خشایارشاپس از مشورت با مغان لازم دید که تمام معابد یونان را که در نزد آنها پروردگاران را با پارچه آراسته بودند ویران کند تا همه چیزبرای پروردگاران باز وآزاد باشد."« 1026 Cicerede,Lad»

دینون چنین می گوید:"ایرانیان و مادها و مغان در فضای باز وآزاد بندگی به جا می آورند."«کتاب دینون ص 43»

استرابو می گوید:"در نزد گرگانی ها هر منطقه که پاک بود برازندگی و شایستگی داشت که محل ستایش اهورامزدا قرار گیرد".

باز هرودت چنین می گوید:رسم ایرانیان بر این است که پرستش خداوند را بر قله کوههای مرتفع به جا می آورند."

گزنفون می گوید:"کورش نیز بنا به رسم ایرانیان،ستایش خداوند ونیایش خورشید و فرشتگان را بر فراز به جا می آورد."

با توجه به گفتار فوق،نخستین نیروی معنوی در اوستا،اهو است که به معنی جوهر هستی آمده و اهورامزدا هم ار این کلمه ترکیب یافته است.دومین نیروی معنوی ،دینا است که در پهلوی دین می گویند و امروز به معنی کیش استعمال می شود ودر اصل به معنی وجدان است.هر کس از وجدان یا دینا پیروی کند اندیشه و گفتار و کردارش نیکو می شود ودر نتیجه هم به خود وهم به دیگران خیر می رساند،شخص دیندار مردم را نمی فریبد،بد خواه مردم نیست و سرانجام خیرخواه خلق خدا خواهد بود.دینا جامع ترین لفظی است که برای دین انتخاب شده،زیرا این کلمه حاوی مفاهیم مربوط به الهیات و اخلاقیات است وهم پرستش وعبادت معنی می دهد.دراین باره موریس مترلینگ می گوید که وجدان در هر فردی وجود دارد یک نیروی ملکوتی است که هرگز از بین نمی رود،از جسم اطاعت نمی کند و لذا نمی تواند هر موقع به کمک آن بشتابد ودر سخت ترین پرتگاه گناه پاکی و تقدس خود را حفظ کند. و دیگری نیروی جسمانی است که با نابودی جسم آنهم از بین می رود.این نیرواز هوی هوس پیروی می کند وانسان را به نابودی می کشاند.

چیزی که فروغ آدمی را آلوده میکند وانسان را به سوی بدیها و زشتیها می کشاند گناه است . گناه باعث دور شدن انسان از خیر ونیکی است.هر چند که گناه یک واقعیت است اما غیر قابل پرهیز نیست.زیرا مفهوم گناه در دین زرتشت با مفهوم گناه در مسحیت وادیان دیگر فرق بسیار دارد. مسحیان می گویند که گناه نیروی شری است که در نهاد انسان وجود دارد و پیوسته انسان را به گمراهی و ضلالت می کشاند.ولی زرتشت می گوید که نیروی اراده انسان قویتر از وسوسه های گناه است وانسان به دلخواه خود قادر است از گناه بپرهیزد یا از آنان پیروی و فرمانبرداری کند.از این گفته چنین بر می آید که خوشبختی و بد بختی وحتی گناهکاری و بی گناهی در حیطه اراده خود ماست. انسان از موهبت آزادی و پاکی اراده می تواند زندگی خود را مبدل به سرودی دل انگیز یا نوحه ای غم انگیز کند.انسان اگر روش آشتی ناپذیری با گناه در پیش گیرد سعادتمند و خوشبخت خواهد بود واگر به شر بپردازد وبا بدی مبارزه نکند ،تیره روزی را از آن خود ساخته است.
به قول ناصر خسرو:

چو تو خود کنی اختر خویش را بد

مدار از فلک چشم نیک اختری را

از نظر اوستا و کتابهای دینی زرتشتیان گناهان بزرگ به شرح زیرند:
پیمان شکنی،درو غگویی،خود خواهی،رشک و حسد،بی عدالتی ،بی عفتی،غرو نابجا، جادوگری،کلاهبرداری دزدی،کینه توزی،خشم،خست طبع،رباخواری،بت پرستی،سخن چینی،افترا،ظلم به حیوانات،گدایی،کاهلی،تعددز وجات،فحشاء،زنا،لواط،انتحا ر،قتل نفس،گریه وزاری برای مرده و طمع.

فر وشکوه وعظمت هر دین و فرهنگ را باید با احترامی که آن کیش برای زن قایل است اندازه گرفت و سنجید.منظور ما از احترام ،آن احترام مسخره امیزی که در عصر شوالیه بازی در اروپا رواج داشت نیست.در آیین زرتشتی مقام زن آنچنان والاست که در هر جا از هر لحاظ با مرد برابر است واین برابری در جای اوستا به چشم می خورد.چنانکه در یسناهات سی و پنج بند سه آمده است:"ما همه فروهران و روانهای زنان و مردان پارسا و راست را می ستاییم".در هفتن یشت بزرگ کرده سه چنین آمده:"ما می خواهیم روان فروهرهای مردان وزنان پاک را بستاییم".
کلمه بانودر اصل"ریتابا غیانو"است که پرتوالهی معنی می دهد.پورچیستا که در ایران قدیم نام دختر بوده،دردین یشت به معنی"علم پر"آمده است.مقام واعتباری که زرتشت برای زن در نظر گرفته بسیار جالب است،زیرا در دنیای قدیم همه جا نسبت به زن مانند برده وکنیز رفتار می شد.حتی در رم که مترقی ترین کشور اروپا بود،زن حق مرد دانسته می شد،به این معنی که مرد حق داشت هر طور صلاح بداند بازن رفتار کند ومی توانست زن خود را به عنوان کنیز بفروشد.ولی زرتشت دریافت که تحقیر زن که در واقع یک بال دیگر وجود انسانی است،عملی زشت و نابخردانه است،لذا برای زن و مرد حقوقی مساوی یکدیگر قایل شد.در کتابهای دینی زرتشی دستور اختیار یک همسر داده شده است،به این ترتیب که نه زن حق دارد بیش ازیک شوهرونه شوهر حق دارد بیش از یک زن داشته باشد.

فروغ میهن پرستی که در دلهای ایرانیان جلوه گر بوده وهست،یکی از نشانه های کیش کهن سال است که مهر میهن وتعلق خاطر به آب وخاک را مقدس ترین وظیفه دینی قرار داده است.چون سرزمین ایران در ادوار گوناگون تاریخ محل پیدایش راهنمایان بزرگ وسرچشمه دانش وتمدن بوده،لذا در کتاب اوستا مقدس ومتبرک به شمار رفته و کشورپر فروغ درخشان نامیده شده است.ایرانیان باستان از روی عقیده وایمان،در دعاهای خود عظمت واستقلال همیشگی ایران را از در گاه پاک اهورامزدا خواستار می شدند وبرای ترقی وتعالی آن از جان ودل اهتمام می ورزیدند . یکی از دعاهایی که به نام ایران مقرر شده در مقدمه مهر نیایش و "هاونگاه"آمده،چنین است: "مس ووه وپیروزگر باد مینوی مهر ایران"،یعنی بزگ،نیک وپیروز باد نیروی مهر ایران.ایرانیان در دعاهای خود می گفتند:خدایا مهر محبت ایران را در دل ما بزرگ و زیاد ونیک گردان تاروز به روز آن را بیشتر دوست بداریم ودر راه عظمت و پیشرفت آن عاشقانه کوشش کنیم. میهن پرستی و علاقه قلبی به سرزمین ایران به اندازه ای مورد توجه است که حتی به کوهها و رودهای این کشور درود فرستاده است.در فروردین یشت فقره سی یک چنین آمده:"فروهر مردان پاک و زنان پاکدین کشور ایران را می ستاییم".

در سی روزها فقره نه آمده:

"فروغ و عظمت و جلال خدادادی ایرانیان را وفر ایران مزدا داده را می ستاییم".
در فقره چهار مهر یشت چنین آمده:"مهر دارنده دشتهای فراخ را می ستاییم که به مملکت ایران با خان ومان،با سازش و آرامش،خان ومان بخشید".در یسناهات چهل ودو بند سیزده،فرمانبرداری خدا در میهن پرستی و استقلال و عظمت کشور دانسته شده و آمده است:"کسانی که از حامیان کشور محسوب هستند،ای وهومن وای اشا،که در برابر حکم مزدا کوشا هستند وبا اعمال و کردار،تکلیف خویش را به جا می آورند،آنان کسانی هستند که از برای در هم شکستن خشم برانگیخته شده اند".در وندیداد،فرگرد اول فقره دو چنین آمده:"ایران ویچ یا آریاویچ،نخستین کشوری است که من(اهورامزدا)آفریدم".باز در وندیداد فقره بیست فرگرد دو آمدهاست:"من اهورا مزدا با ایزدان خود در آریاویچ انجمنی بیا راستم".دینشاه ایرانی در کتاب اخلاق ایران باستان چنین می گوید:"بشود که وطن پرستی،ظفر و شادمانی،همیشه در این سرزمین بر قرار بماند".

در دین زرتشتی از فواید کار وکوشش سخنان زیادی به میان آمده ودرباره آن تاکید فروان شده که هیچگاه نباید از کار وکوشش باز ایستاد وتن را به کاهلی سپرد در وندیداد فرگرد هیجده بندهای پانزده وشانزده در این باره چنین آمده است:"سحرگاهان،خروس بانگ زده می گوید،ای مردم برخیزید وبهترین راستی و درستی را بستایید،نماز اشم وهو را به جای آورید ،دیو کاهلی را از خود دور سازید،آن دیوی که می خواهد شما را به خواب ببرد".باز در وندیداد فرگرد یازده بنده نه چنین آمده:"من همواره با دیو تنبلی ستیزه خواهم کرد ،زیرا بیکاری وکاهلی ما را نزار ونجور می سازد".در مینو خرد پرسش یک باب دو بندهای بیست ونه وسی چنین آمده :کاهلی را از خود دور دار وگرنه ترا از کردار نیک دور خواهد داشت".در ویسپرد کرده پانزده بند یک چنین آمده:"ای مزدیسنی زرتشتی ،دست وپا وهوش وخرد خود را برای به جاآوردن وظایف نسبت به دیگران در موقع مقنضی مهیا دار واز هر کار بیجا وبی هنگام خوداری کن،همواره در انجام کار نیک ودستگیری از بیچارگان وبینوایان استوار باش".درباره کار وکوشش وفواید زراعت در وندیداد فرگرد سه بند سیویک وفرگرد چهار بند بیست وهشت وبیست ونه چنین گفته شده:"کسی که تخم زراعت می پاشد،اشویی می کارد ودر ترویج کیش مزدا می کوشد. پاداش چنین کسی با صد دعا وعبادت یکسان وازهزار بار ادایمراسم مذهبی وصد هزار قربانی نیکوتر خواهد بود_ای اسپیتمان زرتشت،کسی که در کار کشت وزرع نیست وزمین را شیار نمی کند،زمین،چنین کسی راتهدید کرده می گوید:ای کسی که شیار نمی کنی،یقین بدان که بردر بیگانگان برای خوراک خواهی ایستادواز این آن سوال خواهی کرد وهمیشه نیازمند مانده خوراک دیگران خواهی بود."در مینو خرد پرسش یک باب دو بندهای چهل ودو _چهل ونه چنین آمده:"کوشش کن ومیانه روباش ونانی بخور که از راه نیک به کف آورده وبا کارو کوشش خود یافته باشی وبهره ای ار آن نان را برای خدا ونیکوکاران کنار بگذار،این کار تو بهترین کردار نیک خواهد بود،کاروکوشش کن وبه خواسته و دارایی دیگران چشم مدار تا مال خود را از دست ندهی،هرکس چیزی خورد که از کار وکوشش خود به دست نیاورده باشد،مثل آن است که سر دیگری را در کف گرفته ومغز آن را می خورد.