اربعین حسینی بر عاشقان آن حضرت تسلیت باد

http://www.worldup.ir/images/0a4qzr55sel7p6g0l9.gif

اربعین که می‏آید، باید از زینب گفت؛
از حاصل زخم‏ها و نمازهای نشسته‏ ای
که هنوز او را به یاد دارند.

اربعین می‏آید؛ اما تلاوت زیبایی را
تنها در چشمان زینب علیهاالسلام باید جست.

اربعین می‏شکفد و نام زینب گل می‏کند.
زینب از آن چه یزیدیان شرم‏زده هراس داشتند هم بالاتر بود.

زینب علیهاالسلام ، با خطبه‏ای از غربت
در میان هلهله زنان شام، گل گریه کاشت.

اربعین است و کاروان تأثیرگذار عشق آمده است.
فرزند مکه و منا ـ زین‏ العباد ـ آمده است؛

پیک انقلاب‏گر، برای شامیانی آمده است
که دل‏هاشان از بنای مسجد دمشق هم سخت‏تر بود.

اربعین آمده است؛ همراه سپاه پیروز افتخار
و وارثان خون و روشنی.

چهل روز پیش ...
چهل روز از اشک‏های کربلا می‏گذرد؛
قطراتی که حاوی پیام فتح‏ اند و دلاورمردی.

امروز «جابر» و «عطیه» خود را
به مدفن حنجره آزادگی رسانده‏ اند.

در چهلمین روز، تنها چیزی که برای همه تداعی می‏شود،
حدیث خون و پیروزی است.

http://www.worldup.ir/images/bpdxx504r1xpnmyanp3h.gif

در غروب عطش آلود، وقتی برق شقاوت
خنجری آبگون بر حنجره آخرین شهید نشست.

وقتی صدای شکستن استخوان در گوش سم‏ها پیچید
و آنگاه که خیمه‏ها در رقص شعله‏ها گم شدند،

جلادان همه چیز را تمام شده انگاشتند.
هشتاد و چهار کودک و زن،
در ازدحام نیزه و شمشیر، از ساحل گودالی
که همه هستی‏شان را در آغوش گرفته بود گذشتند.

تازیانه در پی تازیانه، تحقیر و توهین و قاه‏قاهی که
با آه آه کودکان گره می‏خورد، گستره میدان شعله‏ور را می‏پوشاند.

دشمن به جشن و سرور ایستاده است
و نوازندگان، دست افشان و پایکوبان، در کوچه ‏های آراسته،
به انتظار کاروانی هستند که با هفتاد و دو داغ، با هفتاد و دو پرچم،
با شکسته‏ ترین دل و تاول‏زده ‏ترین پا،
به ضیافت تمسخر و طعنه و خاکستر و خنده آمده است.

زنان با تمامی زیورآلاتشان به تماشا آمده ‏اند.
همه را اندیشه این است که با فرو نشستن سرها بر نیزه،
همه سرها فرو شکسته است.

اما خروش رعدگونه زینب ‏علیها السلام، آذرخش خشم سجادعلیه السلام
و زمزمه حسین‏ علیه السلام بر نیزه، همه چیز را شکست.

شهر یکپارچه ضجه و اشک و ناله شد و باران کلام زینب
جان‏ها را شست و آفتاب را از پس غبارها
و پرده‏ها به میهمانی چشم‏های بسته آورد.

چهل روز گذشت. حقیقت، عریان‏تر و زلال‏تر از همیشه
از افق خون سربرآورد. کربلا به بلوغ خویش رسید
و جوشش خون شهید، خاشاک ستم را به بازی گرفت.

خونی که آن روز در غریبانه ‏ترین غروب، در گمنام‏ترین زمین،
در عطشناک‏ترین لحظه بر خاک چکه کرد، در آوندهای زمین جاری شد
و رگ‏های خاک را به جنبش و جوشش و رویش خواند.

چهل روز آسمان در سوگ قربانیان کربلا گریست و هستی،
داغدار مظلومیت‏ حسین‏ علیه السلام شد.

چهل روز، ضرورت همیشه بلوغ است،
مرز رسیدن به تکامل است

و مگر ما سرما و گرما را به «چله‏» نمی‏شناسیم
و مگر میعادگاه موسی در خلوت طور، با چهل روز به کمال نرسید.

اینک، چهل روز است که هر سبزه می‏روید، هر گل می‏شکفد،
هر چشمه می‏جوشد و حتی خورشید در طلوع و غروب،
سوگوار مظلوم قربانگاه عشق است.

چهل روز است که انقلاب از زیر خاکستر قلب‏ها شراره می‏زند.
آنان که رنج پیمان‏شکنی بر جانشان پنجه می‏کشید

و همه آنان که شاهد مظلومیت کاروان تازیانه و اشک و اندوه بودند
و همه آنان که وقتی به کربلا رسیدند که تنها غبار صحنه جنگ و بوی خون تازه
و دود خیمه ‏های نیم سوخته را دیدند، اینک برآشفته‏ اند، بر خویش شوریده ‏اند.

شلاق اعتراض بر قلب خویش می‏کوبند و اسب جهاد زین می‏کنند.
چهل روز است که یزید جز رسوایی ندیده و جز پتک استخوان کوب، فریادی نشنیده،

چهل روز است استبداد بر خود می‏ پیچد و حق در سیمای کودکانی داغدار
و دیدگانی اشکبار و زنانی سوگوار رخ نموده است.

اینک، هنگامه بلوغ ایثار است. هنگامه برداشتن بذری است
که در تفتیده ‏ترین روز در صحرای طف
در خاک حاصلخیز قتلگاه افشانده شد.

http://www.worldup.ir/images/ctf3h1qsvns2nsyidmj3.gif


اربعین است. کاروان به مقصد رسیده است.
تیر عشق کارگر افتاده و قلب سیاهی چاک خورده است.

آفتاب از پس ابر شایعه و دروغ و فریب سر برآورده
و پشت پلک‏های بسته را می‏کوبد و دروازه دیدگان را به گشودن می‏خواند.

اربعین است. هنگامه کمال خون، باروری عشق و ایثار،
فصل درویدن، چیدن و دوباره روییدن.
هنگامه میثاق است و دوباره پیمان بستن.

و کدامین دست محبت‏ آمیز است تا دستی را که چهل روز
از گودال، به امید فشردن دستی همراه، برآمده، بفشارد؟

کدامین سر سودای همراهی این سر بریده را دارد
و کدامین همت، ذوالجناح بی سوار را زین خواهد کرد؟

اربعین است. عشق با تمام قامت ‏بر قله «گودال‏» ایستاده است!
دو دستی که در ساحل علقمه کاشته شد،
بلند و استوار چونان نخل‏های بارور، سربرآورده
و حنجره‏ای کوچک که به وسعت تمامی مظلومیت فریاد می‏کشید،

آسمان در آسمان به جست‏جوی همصدا و همنوا سیر می‏کند.
راستی، کدامین یاوری به «همنوایی‏» و همراهی برمی‏خیزد؟

مگر هر روز عاشورا و همه خاک، کربلا نیست؟
بیایید همواره همراه کربلاییان گام برداریم تا حسینی بمانیم.

دکتر محمد رضا سنگری

درود
بنده هم اربعین حسینی را به شما کاربران و شیعیان سراسر جهان تسلیت عرض میکنم و امیدوارم بیاموزیم آزادی و آزادگی بخشیدنی نیست و گاهی برای بدست آوردن اون باید بهایی سنگیم چون جان داد .
یا حق