4- شفافيت
شفافيت آبهاي جاري اکثراً برحسب برخاب (دبي) آن ها در تغيير مي باشد. برعکس، بعضي از آبهاي زيرزميني به ويژه آب حاصل از سفره هاي آب زيرزميني به کمک تصفيه اي که در زمين داراي قابليت نفوذ کم انجام مي شود، شفاف مي ماند. آب حاصل از تشکيلات آهکي داراي صفاتي بين آب جاري و سفره آب مي باشد. همه اين حالت بستگي به تحول زمين آهکي دارد. يک توده کارستي جوان با شکاف هاي بزرگ که حاوي کمي رسوبات داخلي مي باشد، از يک توده کارستي قديمي که قسمت مهمي از آن بر روي قاعده نفوذ ناپذيرش تخريب يافته است، تصفيه کنندگي کم تري دارد. يک آهک دولوميتي که مواد برجاي مانده زيادي از کلسيت زدايي ايجاد مي نمايد، بسيار بيشتر از يک آهک خالص شکاف دار تصفيه کننده است.
به طور کلي آب حاصل از زمين هاي آهکي ممکن است به هنگام نزولات اتمسفري کدر گردد. برعکس، توده گرانيتي داراي قابليت نفوذ زياد به کمک مواد برجا مانده بسيار فراواني که حاصل تخريب آن مي باشد عمل تصفيه کنندگي نسبتاً خوبي دارد. کدورت آب حتي به طور موقت ويژگي بسيار مهمي مي باشد. زيرا آبي که کدر باشد ممکن است از نقطه نظر باکتريولوژيکي مورد سوءظن قرار گيرد. از اين نظر نبايست آبي را که در محل ظهورش در هواي آزاد کدر مي باشد و آبي را که بعد از مدتي، رسوب ناشي از تحول شيميايي بر جاي مي گذارد با يکديگر اشتباه کنيم. مورد اخير مربوط به آب هاي آهن دار و منگنز دار مي باشد که اکثراً از نظر باکتريولوژيکي پاک بوده، بخشي از هيدروکسيد هاي خود را درنتيجه فرارگازکربنيک (اضافه شدن ph) و اکسيداسيون رسوب مي دهند. امروزه کدورت يک آب با دقت توسط روش هاي کلريمتري و نفلومتري اندازه گيري مي شود.
5- رنگ
رنگ آبها به طور کلي يک پارامتر بسيار نامحسوس مي باشد، مگر وقتي که حاوي املاح آهن باشند. معذالک در ضخامت کافي به راحتي مي توان آب حاصل از توده هاي عاري از آهک را که مختصري زرد يا قرمز رنگ مي باشند (در نتيجه آهن و اسيد هوميک)، از آب هاي حاصل از زمين هاي آهکي که داراي رنگ سبز بسيار مشخص مي باشند از يکديگر تميز داد.
6- طعم
طعم آب بستگي به املاح و گازهايي دارد که به صورت معلق يا محلول دربردارد. ذائقه کم و بيش به املاح مختلف حساس مي باشد. وجود چند ميلي گرم آهن يا مس در يک ليتر آب قابل تشخيص است، در حالي که چند صد ميلي گرم کلرور سديم بر ذائقه تأثير نمي گذارد.
7- بو
آب هاي زيرزميني معدني و گرم به طور کلي اگر قابل شرب باشند بي بو هستند، برعکس آبي که منشاء باتلاقي يا حتي درياچه اي دارد، در صورتي که به قدر کافي تصفيه نشده باشد بوي هيدروژن سولفوره مي دهد. اين بو ناشي از تجزيه مواد آلي مي باشد. به علاوه خاطر نشان مي کنيم که اين بو با بوي آب هاي سولفوره معدني (ترمال) که از منشاء اعماق زمين مي باشد متفاوت است. آب هاي اخير توسط مواد آلي آلوده نگرديده اند.
گاهي مواد آلي الزاماً نشانه آلودگي ميکروبي نمي باشند، آب هاي خرمائي رنگ و بدبو از منشاء طبقات توربي و يا ليگنيتي در اين رده قرار دارند، در صورت احتياج مبرم مي توان از اين آب ها براي شرب استفاده نمود.
