دل نوشته های خودمونی

شاید مدت هاست که دیگه سری به خاطراتت نمی زنی و سراغی از چکاوک کوچیکی که همراهت بود و الان دیگه نیست نمی گیری،شاید دیگه نشنیدن آواز محزون اون پرنده کوچولو برات اهمیتی نداره، یا شاید هم الان یه مرغ عشق جای اونو گرفته….سعی کردم بگم مهم نیست، ولی نشد. نمی شه از خیلی چیزها به سادگی گذشت. شاید به نظر تو زمان همه چیز رو درست کنه، ولی این نظر توئه!چطور می تونی خاطره ای رو که با الماس توی ذهنت حک شده و با طلوع هر صبح میدرخشه، نبینی… مگه اینکه بخوای خودت رو به ندیدن بزنی…واقعاً نمی دونم این اسمش آزادیه یا بی اهمیتی یا استقلال یا روشن فکری… “روشن فکری” نسل سومی که بی معنا و بی سرانجامه. براش هنوز اسم مناسبی پیدا نکردم چون هنوز نمی تونم درکش کنم. هنوز نمی فهمم تو ذهن های مثلاً مدرن امروزی چی می گذره که همه چیز براشون در حد یک بازی و سرگرمی چند روزه است.شاید از کنار رفتارهای ناپسند و نامفهوم رد بشم، ولی هرگز هیچ چیز رو فراموش نمی کنم… هرگز…

تا مرگ راه زیادی نیست
مگر اینان که بر روی تخت غسالخانه غسل و کفن می شوند شاخ یا دم دارند
اینان آدمهای دیروز چند ساعن پیش هستند که الان با فاصله یک شیشه همه برایشان گریه میکنند
مرگ به زیبایی بو کردن یک شب بو میتواند لذت بخش باشد
ومیتواند به تلخی یک رگ بریده شده که از آن هنوز خون گرم میچکد باشد
اونقدرها از ما دور نیست
فقط کافیست به خودمان بنگریم
خیلی جالبه ما انسانها برای عشقهایمان حاضریم در کلام بمیریم اما وقتی عزیز ترین کسمان عروج میکند سریعا او را در سینه خاک قرار میدهیم تا مبدا ..........
همه اینها رو گفتم که به اینجا برسم
نبودنت از دردی که همه اون اتفاقات بالا به روز آدم میاره بدره
مجنون بودن ها در مقابل نگاهی که به تو دارم واژه کوچیک و احمقانه ای ست
ومن عاشقم عاشق عاشق
عاشق رنگی که در عشق هیچ وقت کم نمی آورد
من یک مشکی پوشم که این روزها مشکی را بر تن قلب خود کرده ام و رنگ تنم را الوان میکنم
بر قلبم مشکی پوشاندم تا یکرنگ بودنم را به قلبت نشان دهم و تنم را الوان کردم تا چشمانت از یک رنگ دیدن خشته نشود
من عاشقم عاشق

امروزم
همه به رنگ تلخ سیاهی
شبیه حس مبهم غربت
ساعت هایش شمارش معکوس
هیاهویش زمزمه افسردگی
روشنی روز هایش
همه از انعکاس آینه های دق
رنگهایش همه خونی!
و لحظه هایش همه خاکسپاری
امید
آرامش
سر بلندی...
این هفته ها
همه طعم ویرانی می دهند
طعم گس مرگ... !

رو به روی بارانکه نشسته باشی
سکوت می شود کلامت
هر قدر هم که لهجه باران را بدانی

هر قطره فاصله ای می شود
فرسنگ به فرسنگ
چه اشک هایت شور باشد، چه تلخ
تو تنهایی

سیگاری دود می شود بین لبانت
سنگین و تلخ باشد یا که نه
لرز به جانت می ریزد
و خالی می کند ته مانده دلت را


هیچ کس نمی داند چه گذشت
در این شب و قطره های این باران
هیچ کس نمی داند
صدای جیغ زن همسایه
چرا ممتد بود
و آژیر آمبولاس
تا کجای این شهر
کشیده شد...
هیچ کس نمی داند
چند قطره خون
دست مرد همسایه را آغشته بود

آسمان که سرخ باشد و ببارد
هوس خون میگیرتت
که خون هر چه تلخ و شور باشد
تو سرمست تر می شوی

رو به روی باران
تنها که نشسته باشی
خیس می شوی
چه باران چه اشک چه خون

دلم برایت تنگ شده…
این جمله امروز چقدر خالي است !
روزي اين جمله تمام حال مرا بازگو مي كرد .
واژه واژه اش بوي تنهايي مرا تمام و كمال مي پراكند .
امروز اما ، دل تنگ بودن معنايي ندارد ! حس امروز من دلتنگي نيست.
انسان براي آنچه كه اكنون ندارد ، اما ديروز داشته است و فردا شايد داشته باشد دل تنگ مي شود .
من امروز تو را ندارم ، درست ! اما ديروز و ديروز و صدها ديروز ديگر هم
نداشته ام و براي داشتنت هيچ فردايي متصور نيست !
داشتنت خاطره ايست آن چنان كه ديگر به افسانه هاي هزار و يكشب مي ماند و از سوي ديگر محالواره ايست براي فردايي كه به جادوي هيچ غول چراغي ، هرگز نخواهد آمد !!
به من حق بده كه دلتنگ نيستم .
من اصلا هيچ نيستم
! هيچ ندارم !
احساسم تكه تكه شده و تصاوير معوج اين آينه تكه تكه به هيچ چيز
شباهت ندارد .

دستمال کاغذی به اشک گفت:
قطره قطره ات طلاست!

یک کم از طلای خود حراج میکنی؟

عاشقم!با من ازدواج میکنی؟!

اشک گفت:ازدواج اشک و دستمال کاغذی؟

تو چقدر ساده ای؛خوش خیال کاغذی!

توی ازدواج ما تو مچاله میشوی!

چرک میشوی و تکه ای زباله میشوی!

پس برو و بی خیال باش،عاشقی کجاست؟

تو فقط دستمال باش!

دستمال کاغذی دلش شکست،گوشه ای کنار جعبه اش نشست!

گریه کرد و گریه کرد و گریه کرد

در تن سپید و نازکش، دوید خونِِِِ درد!

آخرش دستمال کاغذی مچاله شد

مثل تکه ای زباله شد!

او ولی شبیه دیگران نشد

چرک و زشت مثل این و آن نشد

رفت اگرچه توی سطل آشغال؛

پاک بود و عاشق و زلال!

او با تمام دستمال های کاغذی فرق داشت!

چونکه در دلش خودش ، دانه های اشک کاشت!

ShNA

دلم گرفته ......
میخوام گریه کنم
ولی اشك به مهمونی چشام
نمیاد,تنم خسته و روحم رنجوره.
ميخوام از اين همه ناراحتي فرار کنم اما پا هام بهم کمک نمی کنن! مثه پرنده اي تو قفس زندونی ام. از اين همه تكرار خسته شد م , چقدر دلم ميخواد طعم واقعي زندگي رو بچشم , چقدر دلم ميخواد مثه قديما عاشق هم بوديم , چقدر دلم ميخواد مثه قديم كلمه ي دوستت دارم رو هر روز از زبونت بشنوم , ولي افسوس اون كلمه كه منو به زندگي اميدوار مي كرد حالا فراموش شده
و جاشو تحقير گرفته

ShNA

تو بزرگترین سوالی كه تا امروز بی جوابه
نه تو بیداری نه تو خواب نه تو قصه و كتابه

برای دونستن تو همه ی دنیا رو گشتم
از میون آتش و باد خشكی و دریا گذشتم

تو رو پرسیدم و خواستم از همه عالم و آدم
بی جواب اومدم اما حالا از خودت می پرسم

تو رو باید از كدوم شب از كدوم ستاره پرسید
از كدوم فال و كدوم شعر پرسید و دوباره پرسید

تو رو باید از كدوم گل از كدوم گلخونه بویید
تو رو باید با كدوم اسب از كدوم قبیله دزدید

غایب همیشه حاضر تو رو باید از چی پرسید
از ته دره ظلمت یا نوك قله ی خورشید

اونور اینجا و اونجا اونور امروز و فردا
عمق روح آبی آب ته ذهن سبز صحرا

مثل زندگی مثل عشق توهمیشه جاری هستی
تو صراحت طلوع و نبض هر بیداری هستی

مثه خوررشید مثه دریا روشنی و با صراحت
تو صمیمیت آبی واسه شستن جراحت

تو رو از صدای قلبم لحظه به لحظه شنیدم
تو رو حس كردم تو نبضم من تو رو نفس كشیدم

مثل حس كردن گل ها یا حضور یه صدای
به تو اما نرسیدم ندونستم تو كجایی

تو رو باید از كی پرسید تو رو باید با چی سنجید
تو رو حس می كنم اما كاشكی چشمام تو رو می دید

ShNA

امشبم گذشت من ندیدمت ... چشم به راهتم تا رسیدنتامشبم گذشت حال من بده ... دل بریدنو یاد من نده
دنبالت میام با یه چتر خیس ... رد پای تو روی جاده نیست
از کدوم مسیر رد شدی گلم ... بی تو هر نفس غصه می خورم
تو چه راحتی من ازت جدام ... همه چیزمی چی ازت بخوام؟

چی شده بگو دلخوری ازم؟ ... از تو بگذرم حرفشم نزن
دنبالت میام با یه چتر خیس ... رد پای تو روی جاده نیست
از کدوم مسیر رد شدی گلم ... بی تو هر نفس غصه می خورم
تو چه راحتی من ازت جدام ... همه چیزمی چی ازت بخوام؟

ShNA

سعی کن نوک مدادتو گاز بگیری ... حالا خوب بجوش... می بینی چه تلخه؟
مثل زهر مار می مونه ... من حرفامو با همون مداد می نویسم ... برای این که حرفام تلخن ... اگه می شد با قند و عسل می نوشتم ...