دو بیتی های باباطاهر

مسلسل زلف بر رخ ریته دیری

گل و سنبل بهم آمیته دیری

پریشان چون کری زلف دو تا را

بهر تاری دلی آویته دیری

برویت از حیا خوی ریته دیری

دو ابرویت بناز آمیته دیری

به سحر دیده در چاه زنخدان

بسی هاروت دل آویته دیری

سمن زلفا بری چون لاله دیری

ز نرگس ناز در دنباله دیری

از آن رو سه بمهرم بر نیاری

که در سرناز چندین ساله دیری

غم اندر سینه‌ی مو خانه دیری

چو ویرانه که بوم آشانه دیری


فلک اندر دل مسکین مو نه

ازین غم هرچه در انبانه دیری

کشیمان ار بزاری از که ترسی

برانی گر بخواری از که ترسی

مو با این نیمه دل از کس نترسم

دو عالم دل ته داری از که ترسی

کشم آهی که گردون پر شرر شی

دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی

بترس از برق آه سوته دیلان

که آه سوته دیلان کارگر شی

دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی

خرابه خانه‌ام ویرانه‌تر شی


کشم آهی که گردون را بسوجم

که آه سوته دیلان کارگر شی

دل بی عشق را افسردن اولی

هر که دردی نداره مردن اولی

تنی که نیست ثابت در ره عشق

ذره ذره به آتش سوتن اولی

در اشکم بدامان ریته اولی

خون دلم ز چشمان ریته اولی

بکس حرفی ز جورت وانواجم

که حرف جور پنهان ریته اولی

دل ار عشقت نداره مرده اولی

روان بی درد عشق افسرده اولی

سحر بلبل زند در گلشن آواز

که گل بی عشق حق پژمرده اولی