به رگ غیرت کسی برخوردنبه روباه گفتند شاهدت کیست گفت دنبمبه روی خود نیاوردنبه ریسمان پوسیده کسی به چاه رفتنبه ریش کسی بستن
به ریش کسی خندیدنبه زانو در آمدنبه زخم کسی نمک پاشیدنبه زر برکنی چشم دیو سپید (به دست تهی برنیاید امید....)به زمین سخت نشاشیده استبه زمین گرم خوردنبه ساز کسی رقصیدنبه سیلی صورت خود را سرخ نگهداشتنبه سیم آخر زدنبهشت انجاست که ازاری نباشد /// کسی را با کسی کاری نباشدبهشت به سرزنش نمی ارزدبه شتر گفتند شاشت از پس است، گفت: چه چیزم مثل همه کس است؟به شتر مرغ گفتند بپر گفت من شترم گفتند بار ببر گفت من مرغمبه شکم خود صابون زدنبه شهر خویش هرکس شهریار استبه شیرین زبانی و لطف و خوشی /// توانی که فیلی به مویی کشیبه عزرائیل جان ندادنبه عمل کار براید به سخندانی نیست(سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی.....)به غم خوارگی چون سرانگشت من/// نخارد کس اندر جهان پشت من
به قاطر گفتند پدرت کیست گفت مادرم مادیان استبه قدر گلیمت پایت را دراز بکنبه قیمت اب جویبه کچل گفتند چرا زلف نمیگذاری گفت دوست ندارمبه کچل گفتند نامت چیست گفت زلفعلیبه کلاغ گفتند چرا سرت سیاه است گفت عروس خاله ام شده امبه گاو نه من شیر ماند(مثل گاو نه من شیر است)به گدا چه یک نان بدهی و چه یک نان از او بگیریبه گربه دزد فرمان خلیفه هم دادندبه لعنت خدا هم نمی ارزدبهلول خرقه، نون جو و سرکهبه مرغشان کیش نمی شود گفتبه مرگ میگیرد که به تب راضی شودبه ناپدری زورت نمی رسد بگو حاج عموبه ناف کسی بستنبه نرمی برآید به سوراخ ماربه نعل و به میخ زدنبه هر چمن که رسیدی گلی بچین و بروبه هر سازی رقصیدن
به هرکجا که روی آسمان همین رنگ است(مرو به هند برو با خدای خویش بساز....)به هیچ صراطی مستقیم نیستبه یک پاپاسی هم نمی ارزدبه یک پیمانه مست استبه یک تیر دو نشان زدنبه یک چشم بر هم زدنبه یک کرشمه دو کار کردنبی آبی نمودنبیار انچه داری به مردی و زور/// که دشمن به پای خخود امد به گوربی بو و بی خاصیتبی بی از بی چادری مستوره استبی پول مرو به بازار که آشت ندهند/// صد نعره زنی هیچ جوابت ندهندبی پیر مرو تو در خرابات/// هر چند سکندر زمانیبیچاره اگر مسجد ادینه بسازد /// یا طاق فرود آید یا قبله کج آیدبی چشم و روبی چون و چرابی حرف پیشبیخ پیدا کردنبی خضر مرو به زندگانی /// هر چند سکندر زمانی
بی دست و پا بودنبیدی نیست که از این بادا بلرزدبیرون روشن کن و خانه تاریک کنبیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد بردبی سر و پابی کار نمی توان نشستن(گفتن ز من از تو کار بستن.....)بیگاری بهتر از بیکاریبیگانه اگر وفا کند خویش منست /// ور خویش جفا کند بداندیش منستبی گدار به آب زدنبی مایه فطیر استبین پیغمبران جرجیس را انتخاب کردنبیندیش و آنگه بر آور نفس /// و از آن پیش کن که گویند بسبینیش را بگیری جانش در می آید.
