رییس‌جمهورهای آمریکا

اولیسس سیمون گرانت




جمهوریخواهان گرانت را به عنوان نامزد خود در رقابت های انتخاباتی سال ۱۸۶۸ معرفی می‌کردند. وی توانست در این انتخابات بر رقیب دموکرات خود «هوراشیو سیمور» فایق آید. دوران ریاست جمهوری او در حالی آغاز شد که بسیاری از وی به عنوان یکی از بانیان پایان جنگ داخلی نام می‌بردند. گرانت از ابتدای دوران زمامداری اش نشانه‌هایی از عدم صلاحیت خود به عنوان رئیس جمهور آمریکا بروز داد. کابینه وی بسیار ضعیف بود و بسیاری از دوستان و نزدیکان صمیمی وی نیز فاسد بودند. انعقاد پیمان لندن در سال ،۱۸۷۱ مهمترین دستاورد وی در سیاست خارجی محسوب می‌شود. گرانت در انتخابات سال ۱۸۷۲ بار دیگر بر رقبای خود از حزب دموکرات و جمهوری خواه لیبرال چیره شد. رسوایی‌های اختلاس در سال ۱۸۷۳ که یاران گرانت متهمان اصلی آن بودند، دولت وی را با بحرانی جدی مواجه ساخت

روترفورد بیر چارد هیس


تولد: ۱۸۲۲ انتخاب هیس برای سومین بار به عنوان فرماندار اوهایو زمینه جلب توجه جمهوریخواهان را به وی فراهم آورد. انتخاب وی به عنوان رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۸۷۶ با بحث و شبهات زیادی همراه بود. وی با اختلاف یک رای الکترال بر رقیبش پیروز شد. اما وعده‌های هیس برای مصالحه با جنوب باعث شد تا افکار عمومی آمریکا نسبت به نتایج این انتخابات سختگیری نکرده و آن را بپذیرد.

جیمز آبرام گارفیلد


جیمز آبرام گارفیلد (۱۸۳۱-۱۸۸۱) رئیس‌جمهور امریکا بود.

گارفیلد به علت توانایی هایش در امور پارلمانی و مهارت‌های بی بدیلش در سخنوری به سرعت مورد توجه جمهوریخواهان در مجلس نمایندگان آمریکا قرار گرفت. در سال ۱۸۸۰ با وجود پیروزی اش در انتخابات سنا، ترجیح داد دعوت حزب جمهوریخواه را برای نامزدی این حزب در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری بپذیرد. گارفیلد در این انتخابات بر وینفیلد اسکات هانکوک از حزب دموکرات چیره شد، اما یک سال بعد در واشینگتن ترور شد و درگذشت.

چستر آلن آرتور


تولد: ۱۸۲۹ آرتور در سال ۱۸۷۱ از سوی گرانت به سمت تحصیل دار بندر نیویورک منصوب شد. این سمت زمینه حمایت گسترده گروه نیویوریکی‌ها را به نفع وی فراهم آورد، اما هیس در سال ۱۸۷۷ خواستار تحقیق در فعالیت‌های این گروه شد و یک سال بعد آرتور از سمت خود معلق شد. پس از مرگ کارفیلد آرتور که معاونت وی را بر عهده داشت، رئیس جمهور آمریکا شد. وی در پی از دست دادن حمایت گروه نیویورک و ناکامی در جلب حمایت اصلاح طلبان از نامزدی برای انتخابات سال ۱۸۸۴ بازماند. او دو سال پس از برگزاری این انتخابات در نیویورک درگذشت.

استیفن گراور کلیولند




تولد: ۱۸۳۷ کلیولند در سال ۱۸۸۴ توانست حمایت دموکرات‌ها را برای نامزدی در انتخابات جلب کند. او اگرچه در میان افکار عمومی آمریکا از محبوبیت بالایی برخوردار نبود، اما در انتخابات ۱۸۸۴ با جلب نظر جمهوریخواهان مستقل به ریاست جمهوری آمریکا رسید. وی ۴ سال بعد رقابت برای کسب مجدد این جایگاه را به «بنیامین هریسون»، از حزب جمهوریخواه واگذار کرد، اما در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر توانست وارد کاخ ریاست جمهوری شود. پیروزی در نزاع مرزی با انگلیس در ونزوئلا از جمله دستاوردهای وی در سیاست خارجی است

بنیامین هریسون


بنیامین هریسون، بیست و سومین رئیس جمهور آمریکا.

وی نوه ویلیام هنری هریسون، نهمین رئیس جمهور آمریکا بود. بنیامین هریسون در انتخابات ۱۸۸۸ به عنوان نامزد جمهوری‌خواهان شرکت کرد و با کسب ۲۳۳ رای در الکترال کالج بر «کله ولند» چیره شد. بزرگترین دستاورد سیاست خارجی هریسون حمایت وی از «بلین»، وزیر امور خارجه وقت بود که ایده‌هایش در اداره امور وزارت خارجه آمریکا زمینه‌های قدرت امپریالیستی این کشور را نوید می‌‌داد.

ویلیام مک‌کینلی


ویلیام مک‌کینلی بیست و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا بود. او در روز 29 ژانویه سال 1843 به دنیا آمد و در 14 سپتامبر 1901 در سن پنجاه سالگی توسط یک آشوب طلب به قتل رسید. بعد از او ریاست جمهوری آمریکا را تئودور روزولت بر عهده گرفت.

ویلیام مک‌کینلی در روز یکشنبه 29 ژانویه سال 1843 در شهر Niles واقع در ایالت اوهایو آمریکا به دنیا آمد. او هفتمین فرزند از 9 فرزند ویلیام و نانسی مک‌کینلی بود. در سال 1871 در سن 27 سالگی با ایدا ساکستون ازدواج کرد.

در ساعت 4:7 دقیقه ی روز ششم سپتامبر 1901 لئون زولگش که تحت تأثیر آشوب طلبانی مانند اما گلدمن و الکساندر برکمن قرار داشت، دو گلوله به وی شلیک کرد که در اثر قانقاریا که توسط جراحات حاصله ایجاد شده بود در روز 14 سپتامبر 1901 در ساعت 2.15 دقیقه ی بامداد در بوفالو در گذشت.

آخرین جمله ی او در هنگام مرگ چنین بود: It is God's way; His will be done, not ours. یعنی این راه خداست. کار های او به پایان خواهند رسید نه کار های ما.

مک‌کینلی در کانتون در ایالت اوهایو به خاک سپرده شد.

لئون زولگش قاتل وی، که از کار خود پشیمان شده بود، در 29 اکتبر همان سال در زندان آبورم با صندلی الکتریکی اعدام شد.

تئودور روزولت


تئودور روزولت (زاده ۱۸۵۸) یکی از رئیس جمهورهای آمریکا بود.

درخشان‌ترین دستاورد روزولت در میان سایر رئیس‌جمهورهای آمریکا این بود که وی توانست اولین جایزه نوبل را برای آمریکایی‌ها به ارمغان آورد. وی که در دور دوم ریاست مک کینلی در کاخ سفید آمریکا معاونت وی را بر عهده داشت، پس از ترور او قدرت را در این کشور به دست گرفت. روزولت در تاریخ سیاست خارجی آمریکا نیز دستاوردهای بی سابقه‌ای را به ثبت رساند. وی اجازه تحریک شورش در پاناما را صادر کرد تا از اعتراض‌ها و کارشکنی‌های کلمبیا در کانال پاناما خلاصی یابد. او همچنین با میانجیگری در جنگ روسیه و ژاپن به حفظ توازن قدرت در شرق کمک کرد. همین موضوع باعث شد تا وی اولین آمریکایی باشد که جایزه نوبل را دریافت می‌‌کند. تئودور روزولت در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۹۰۴ بر رقیب دموکرات محافظه‌کار خود پیروز شد. روزولت در سال ۱۹۱۲ بار دیگر تلاش کرد تا نامزدی حزب جمهوریخواه را برای سومین دور ریاست بر کاخ سفید از آن خود کند. اما «ویلیام هووارد تافت»، معاون وی، در دور دوم ریاست جمهوری‌اش گوی سبقت را از وی ربود و توانست برای بار دوم از حزب متبوعش برای شرکت در رقابت‌های انتخابات سال ۱۹۱۲ کاندید شود.

ویلیام هووارد تافت


ویلیام هوارد تافت(1930-1857)

ویلیام تافت, بیست و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا (1913-1909) و دهمین رئیس دیوان عالی عدالت(1930-1921) در تاریخ این کشور است.

تافت, تنها رئیس جمهوری بود که همزمان ریاست دیوان عالی عدالت را نیز به عهده داشت.

تولد: ۱۸۵۷ مک کینلی ریاست کمیسیون فیلیپین را پس از استیلای آمریکا بر این کشور به تافت سپرد. تافت در آرام کردن مردم این کشور مهارت خاصی داشت. وی توانست اوضاع اقتصادی این کشور را سامان دهد و مشکل زمین‌های متعلق به کلیسا را حل و فصل کند. وی که دست پرورده روزولت بود، توانست در انتخابات ۱۹۰۸ رقیب دموکرات خود که سه دور شکست در برابر جمهوریخواهان را تجربه کرده بود، مغلوب کند. با وجود پایبندی تافت به سیاست‌های روزولت، وی از حمایت جناح ترقی خواهان در حزب متبوعش محروم شد. این وضعیت زمینه تردیدهای وی را در تصمیم گیری هایش فراهم آورد و موجب شکست وی در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۹۱۲ شد.

توماس وودرو ویلسون


توماس وودرو ویلسون(۲۸ دسامبر ۱۸۵۶ - ۳ فوریه ۱۹۲۴) بیست و هشتمین رئیس جمهور ایالات متحده‌ بود که از سال ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۱ (میلادی)۱۹۲۱ در این مقام باقی ماند.

ویلسون در سال ۱۹۱۹ دچار یک نوع بیماری که موجب فلج شدن وی گردید شد و فعالیت‌هایش محدود شدند.مهمترین ابتکار وی ایجا جامعه ملل پس از پایان جنگ جهانی اول بود که دارای 14 ماده بود این پیمان اگرچه خیلی عملی نگشت ولی زیربنای ایجاد سازمان ملل متحد پس از پایان جنگ دوم جهانی شد.