Printable View
فصل پاييزه وقلبم
غرق درياي غم تو
ميكشه اين دل زخمي
انتظار مرحم تو
بوي بارون تو خيابون
عطر ياد تو رو داره
نفس نسيم پاييز
حس تنهايي مياره
ديگه بي حس شده دستام
نفسم يخ زده انگار
دارم از رمق مي افتم
با تني خسته و بيمار
برگاي زرد درختا
ميزنن بوسه به پاهام
حالاحتي ديگه برگام
ميدونن كه من چه تنهام
نقش چشماي قشنگت
تو دلم چه موندگاره
بيا كه اين دل تنها
به خدا طاقت نداره.
http://s1.picofile.com/file/62025845...h_20_43_1_.jpg
دست بر آرم و خرقه از سر به در آرم
سخن از خود نگويم از سينه پير مغان آرم
مجموع آن باشد تن ؛ جمله گرفتار نفس مشكل اين جمله ها باشد. نه سكوت از روي هوس
كه اگر خاك باشم به زير پاي پير مغان خواهم مكان ،كه در كشتي طريقتِ اوست سكان
آمديم نه براي نااميدي در قفسي هستيم و بستان را مي بينيم شوق پرواز داريم و روزي مي ميريم .
لحظه ها درد است...
تن درد است ...
من درد است ...
اين دل است كه سرد است ...
اين نفس است كه هميشه پي درد است...
تن ِخسته بايد ...
دل شكسته بايد...
نهايت : دي 1382
نیمه سیب ...
تو هم
شادابیت را تقسیم کن
میان خاطراتمان
مثل من که همیشه
نیمی از سیبم را
به یاد تو
کناره پنجره جا می گذارم ...
دلم برای کسی تنگ است
که زیبایی روح را می ستاید,
مهربانی را دوست دارد,
گذشت را میفهمد,
دلم برای کسی تنگ است
که چشمان خیس از اشک را میبوسد
وبا سر انگشت مهربانش
آبي آسمان را نشان مي دهد
كسي كه به خاطرم آفتابي مي شود
زندگی یعنی تکاپو،
زندگی یعنی هیاهو،
زندگی یعنی ، شب نو ، روز نو، اندیشه ی نو.
زندگی یعنی ، غم نو ، حسرت نو، پیشه ی نو.
زندگی بایست سرشار از تکان و تازگی باشد.
زندگی بایست در پیچ و خم راهش ز الوان حوادث رنگ بپذیرد.
زندگی بایست یک دَم ، یک نَفَس، حتی ز جنبش وا نماند،
گر چه این جنبش برای مقصدی بیهوده باشد.
زندگانی همچو آب است.
آب اگر راکد بماند، چهره اش افسرده خواهد گشت.
و بوی گند می گیرد.
در هلال آبگیرش غنچه ی لبخند، می میرد.
آهوان عشق از آب گِل آلودش نمی نوشند.
مرغکان شوق در آیینه ی تارش نمی جوشند.
من سرودی تازه می خواهم.
افتخاری آسمانگیر و بلند آوازه می خواهم.
کرم خاکی نیستم من، تا بمانم در مغاک خویشتن خاموش…
نیستم شب کور ،کز خورشیدِ روشن گر بدوزم چشم،
آفتابم من که یکجا، یک زمان ساکت نمی مانم.
من هوای تازه می خواهم . . . !
«هوشنگ شفا»
گرچه زندگی با درد غم همراه است،
اما مسیر از شادمانی های بسیار نیز خالی نیست.
اگر دنیای خود را فرو ریخته یافتی،
تکه های سالم را بر گیر و به راه ادامه بده،
چون در پایان، آرزوهایت را برآورده خواهی یافت.
به یاد داشته باش!
که در پایان، همین فراز و فرودهاست که یکدیگر را توازن می بخشند.
بگذار اشک هایت جاری شوند.
بگذار گُل لبخند بر لبانت بشکفد.
اما تسلیم، هرگز! هرگز!
به یاد آر،
که در تو نیرویی است که نوید واقعیت یافتن رویاهایت را می دهد.
حتی آن زمان که بسیار دور می نمایند!
تنهایی، یار خوبی است،
بیا که با هم تنها باشیم،
آنقدر تنها که یکی شویم، در هم
و با هم تا نا کجاها برویم،
و از لابه لای دامنه های پست پلیدی، قله های مرتفع شرافت و انسانیت را فتح کنیم.
با هم . . .
رد شویم از هر چه نازیبایی،
و خدا را لمس کنیم،
دوستش بداریم، بخواهیمش و بخوانیمش . . .
آنقدر زیاد که غرق شویم در هم ،
و آنگاه به هر کجا که رسیدیم ، برایم مهم نیست . . .
بهشت باشد یا جهنم،
با تو خواهم آمد . . .
آری،
تا آن سر دنیا ، که سهل است،
تا آخرِ آخرت هم . . .
با تو می آیم . . .
کنارت هستم برای روزی که دستان نازنینت را در دستان مضطربم می گذاری و ازمن قول میخواهی که تا ابد کنارت بمانم...
مردت هستم برای لحظه ای که از بزرگترها اجازه می گیری تا شاهزاده این مملکت بشوی........
مردی که پا به پایت در مغازه های شهر می آید تا وسواسهایت را برای خرید یک روسری ساده، عاشقانه بپرستد کیست؟!...
برای روزهایی که پدر و مادرمان پیر میشوند و میترسی که دختر خوبی برایشان نبوده باشی من کنارت هستم تا خدمتشان کنیم و نترسی....
برای ثانیه ای که پدران و مادرانمان به بهشت میروند من کنارتم تا درد یتیمی را کمتر احساس کنی...
مردی که اشکهایت را می بوسد و موهای پریشانت را شانه می زند منم....
برای ثانیه ای که فرشته ای از بهشت در رحم تو به امانت می آید،منم که کنارتم و تو در آغوش من هست که می آرامی....
در تمام آن 289 روز وقتی از قیافه می افتی و شکمت خط خطی می شود و نمیتوانی حتی درست راه بروی، منم که کنارتم و شبها تن خسته ات را در آغوش می گیرم...
مردی که دستانت را در آن لحظات پردرد و امید تولد می گیرد و عرق از پیشانی پر دردت پاک می کند منم...
مردی که موهای تو و دخترت را قبل از خواب شانه میکند و هر دوی شما را در آغوش مردانه اش می خواباند منم
مردی که شبهای بیخوابی برایت قهوه و کیک شکلاتی می آورد و قصه زندگیت را گوش می کند منم...
مردی که با دستان خسته اش پاهای خسته تر تو از این زندگی سخت را، هر شب نوازش می کند تا بیارامند کیست؟!
منم....
مردی که اصرار داری موهایش را خودت اصلاح کنی... منم....
مردی که بلد نبود اما دوست داشت ناخنهایت را لاک بزند منم...
کسیکه بارها و بارها
نازت را می کشد و قهرهایت را خریدارست هنوز، منم...
مردی که خسته از کار روزانه به ضریح چشمانت پناه می آورد و تو حاجت روایش می کنی منم....
آهای دختر شبهای پاییز :
شبها که مضطرب از خواب می پری و در تاریکی بسترت می گردی که ببینی هستم یا نه ، نبین..... لمس کن تن مردی را که سردی روزگار را به خاطر تو به گرمای آغوشش مبدل کرده....
کسی که به خاطرت ته اقیانوس وسط تاریکی و خطر می رود تا صدفی به نامت بگشاید و شاید مرواریدی لایقت بیابد.... منم....
کسی که بعد از سالها همسری، بدن از تناسب افتاد ات را می بوید و می بوسد منم.....
روزی که اولین موی سپیدت را در آیینه می بینی و اشک در چشمانت حلقه می زند، منم که موهایت را در دستان مردانه ام جمع می کنم و در آغوشم سخت میفشارمت و در گوشت زمزمه میکنم که "امروز دو برابر عاشقت هستم ای شراب کهنه"
روزی که نگران چین و چروکهای تازه از راه رسیده صورت زیبایت می شوی منم که بهترین زیبا رویان عالم را با ثانیه ای با تو بودن معاوضه نخواهم کرد....
برای روزهایی که فرزندانمان می روند دنبال سرنوشتشان و تو در اتاقهایشان میگریی ، منم مردی که دستانت را می گیرد و تو را شبانه به کنار دریا میبرد تا هر چقدر میخواهی با بیکرانی آب از دلتنگیهایت بگویی....
برای روزهایی که جسمت تغییر می کند و فکر می کنی که دیگر زن نیستی و میترسی، منم که بارها وبارها حس زن بودنت را به تک تک سلولهایت یادآوری می کنم همان مرد وحشی روزهای اولمان میشوم تا یادت نرود که تویی شاه بیت غزل زندگی من...........
. . . باور کن که دوســتت دارم
. . . ای تنــها بهـانه برای زنده بودنـم٬ نفس کشـیدنم دوســتت دارم
. . . ای امید و آرزوی من، دنـیای من دوســتت دارم
. . . ای تو به زیبـایی یک گـل سرخ، به پاکـی یک چشـمه زلال. . . به لـطافت باران بهــار دوســتت دارم. . . ای تو فصــل بهــارم، همیــشه یـارم، همـدم ایـن دل دوســتت دارم
. . . ای تو آرامــش وجــودم، همـه بود و نـبودم. . . هــستی و تــار و پودم دوســتت دارم
. . . ای تو طلـوع زندگــی ام، ناجـی لب تشــنگی ام دوســتت دارم
. . . ای تو عشــق زندگـی ام، همیشـگی ام، مانــدنی ام دوســتت دارم
. . . دوســتت دارم و خواهم داشـت٬ ای که تو لایـق این دوســت داشـتنی
. . . عاشقت می مانم و خواهم ماند٬ ای که تو لیلی این دل دیوانه ای
. . . به خاطــرت جانـم را، زندگــی ام را، فدایـت می کنم، نثــارت میکنم
. . . دوســت دارم که چشمهـایــم را قربانی نگاهــت کنم
اگر می گویم که دوســتت دارم از ته دلــم می گویم!!! از تمام وجــودم می گویــم
. . . باور کــن دوســتت دارم
قسم به نغمه ی باران بمان بهانه ی من
بدون تو تپش آفتاب کم رنگ است
به هر کجا که روی هر زمان و هر لحظه
دلم همیشه برای تو تنگ است
every body say sky is bluebut i say its brownbecause my sky is your eyes