۞ تو را من چشم در راهم_تقدیم به امام زمان (عج) ۞

نمی طپد،

نمی زند،

قلب امید و زندگی

نبض امید خفته است

به زندگی امید نیست

در این فضای مرگبار

در این فضای تنگ و تار

که انتظار می کشد، طلوع یک ستاره را...

ستاره ها!!

تو ای بزرگتر ستاره ام طلوع کن

ببین سیاهی آشنای ماست

ببین همیشه هر غروب

بروی بام آرزو

در انتظار دیدنت، چقدر رنج می برم

بهر طرف نگاه می کنم

به این سیاه آسمان بی ستاره هم...

ستاره ها!!

تو ای بزرگتر ستاره ام طلوع کن

تو سرمه حقیقتی

بروی پلک چشم من

تو چشمه سار زندگی

میان شوره زار مرگ

ببین دستهای زندگی، کشیده شکل مرگ را

ببین شکل زندگی چگونه مسخ می شود

در این فضای مرگبار

در این فضای تنگ و تار...

که انتظار می کشد، طلوع یک ستاره را...

"اللهم عجل لوليك الفرج"

در غروب جمعه دلها خون شود
من چه گویم روح خسته چون شود
آن یکی در کوچه‌مان نِی می‌زند
اسب رویای مرا هِی می‌زند
یاد ما را سوی یاران می‌برد
سوی دل ابر آورد جان می‌برد
از وصال‌اش در درون شک آورد
دیدة ما خون کند اشک آورد
از نفیرش دل به پرواز آمده است
صحنه‌ای پر رمز و پر راز آمده است
آن یکی نی‌زن برای جان زند
این یکی نی‌زن زبهر نان زند
این چه سری در درون نی بود
جان بود یا نان بود چون مِی بود
مست گرداند زمین و آسمان
پیر مسجد را نماید او جوان
هر کسی سر را به سوی نی برد
چون نوایش بشنود تا دی برد
گفتمش دی یاد نی آرد مرا
آن نوای نی نوای نینوا
آن یکی نی سر به سودا می‌برد
دیگری سر را به بالا می‌برد
آن یکی در کوچه‌ها نی می‌زند
این یکی در چاله‌ای پی می‌زند
آن یکی نی را منقش می‌کند
این یکی پهلوی نی غش می‌کند
این یکی نی مطربش دارد نوا
آن یکی نی تن شود شمس ضحی
این یکی روشن نماید نور عین
آن یکی بالا برد رأس حسین
آن یکی نور خدایی می‌زند
این یکی کوس جدایی می‌زند
من چه گویم زین نی پر رمز و راز
رأس خونین سجده آرد بر نماز
در غروب جمعه دلها خون شود
نی زند لیلا و او مجنون شود

بدون چشم تو آري هميشه ويرانم
به شاخه‌هاي شكسته به سايه مي‌مانم

تو آن سخاوت سبزي كه انتظارت را
هميشه پنجره در پنجره پريشانم

به چشم مؤمن مردم گناه من اين است
كه با تمام وجودم تو را مسلمانم

چگونه بي تو دل من نجات خواهد يافت؟
مني كه بي‌نفس تو غريق طوفانم

شبي براي سكوتم ترانه مي‌خوابي
و من به يمن صداي تو سبز مي‌مانم

فريب آيينه‌ها را نمي‌خورم هرگز
بيا براي رسيدن تو باش پايانم

دل که آشفته روي تو نباشد دل نيست .... آنکه ديوانه خال تو نشد عاقل نيست
مستي عاشق دل باخته از باده توست ..... بجز اين مستقيم از عمر و مگر حاصل نبست
عشق روي تو در اين باديه افکند مرا ..... چه توان کرد که اين باديه را ساحل نيست
بگذر از خويش اگر عاشق دلباخته ايي ...... که ميان تو و او جز تو کسي حائل نيست

خــــبر آمد كــــه نگارم ز ســــفـــر مـــی‌آید
چشــــــــم دل را بگـــشائید، خبـــر می‌آید

ره بشــــوئید، گلاب و گل و ریحـــــان ببرید
خانــــــــه آمـــــــاده نمائید، گـــــــهر می‌آید

چون كه نور آید و این مـوج ســـیاهی‌ برود
رخت ظــلــمت بدر آرید، ســــــــــحر می‌آید

خوب بنگر كه به ‌یوسف چه سـتمها ‌كردند
مژده گوئید به یـــــعقوب، پســـــــــر می‌آید

بهتر ‌آن‌ اســت غبار از تــن خــود دور كنیم
لات و عزّی و بت اینجاســـــت، تــبر می‌آید

این شب و ظلمت و تاریكی و اندیشه تلخ
تـــا تــــــو آیی بگـــــــریزند و بــســـر می‌آید

خامی و كج نگری حاصـــل ناآگاهی است
چون كه اندیشه كنی، شهد و شكر می‌آید

تو همــــان راه نجــاتی كه نــشــان آوردند
از پس جـــلــوه خــورشـــید، قمـــــر می‌آید

ای دیده در انتظار دیدار
از چهره نقاب غصه بردار

با اشک صفا ببخش جان را
جان بخش ز عشق بر سر دار

برگرد جمال شمع پر شو
در دایره وفا چو پرگار

خورشید صفت بتاب از عشق
مهر است طبیب چشم بیمار

با عشق توان شدن چو مجنون
لیلا نشناخت چشم اغیار

دل باز به کوی او شب و روز
دیدار رخش وعده شد از یار

اي شب قدر نهان فاطمه

مهدي صاحب زمان فاطمه



اي که خورشيد از تو باشد آيه اي


يوسف از زيبايي تو سايه اي



اي که مور تو سليماني کند


خار تو تفسير قرآني کند



اي که عزت از تو مي گردد تمام


اي که هستي بهترين حسن ختام



انبيا پروانه اي و شمع تو


چهارده معصوم را يک جمع تو



اي قدم هايت صراط المستقيم


خاک بوست بوده جبريل از قديم



خوي تو خلق عظيم مصطفي است


خون تو از چشمه خون خداست



پلک چشمان تو ستار العيوب


اشک شبهاي تو غفار الذنوب



خان تو بهر دل آرايي بس است


هجر تو از بهر شيدايي بس است



با دمت اموات احيا مي کني


استجابت را تو امضا مي کني



سفره احسان تو بي منتهي


ميزبان سفره ات ذکر و دعا



اي نفسهاي تو سلمان آفرين


اي سخنهاي تو قرآن آفرين



نور خود بر تفکر مي کند


سوره حمدت تشکر مي کند



آيه الکرسي زتو زينت گرفت


آل عمران هم ز تو قيمت گرفت



سوره انعام شد يک نعمت ات


مائده يک لقمه پربرکت ات



سوره توبه ز هجرت ندبه کرد


تا که خود را باب شهر توبه کرد



سوره اسرا ز تو شد تاج عشق


ديدن رخسار تو معراج عشق



سوره کهف آمده با سوز و آه


تا مگر او را دهي بر خود پناه



السلام اي سوره نور نخست


سوره يس سلام حق به توست



سوره سجده به پايت سجده کرد


آمدي خلقت برايت سجده کرد



سوره يوسف بود شرح فراق


آيه هايش بر تو دارد اشتياق



سوره مريم به وصف مادرت


سوره طه حديث ديگرت



سوره جمعه بود مشتاق تو


گشته اي آرام دل عشاق تو



سوره والعصر نامي از شماست


نام زيباي تو سوگند خداست



شد نمازم سوره المومنون


خط مشي ات سوره الکافرون



سوره صف، صف نشين کوي تو


سوره حشر آمده هم خوي تو



سوره زيباي، تبت مو به مو


لعن و نفرين تو باشد بر عدو



مهديا سرپوش خشم حق تويي


صاحب الامر خدا مطلق تويي



اي اميد زندگي عالمين


اي صفاي روضه عشق حسين



اي بهار زندگي ميلاد تو


عشق بازي مي کنم با ياد تو



آرزو دارم من ماتم زده


تا بميرم در ميان مي کده



اسم تو باشد کنار اسم من


غسل ميت خود دهي بر جسم من



جاي هر چيزي به من ايمان بده


عشق قرآن را به من ارزان بده



اي گل پنهان شده مهدي بيا

نيمه شعبان شده مهدي بيا

من کی ام خاری به دامان گلستان شما

آب شیرین خورده با گلهای خندان شما


همچو گرد رفته بر بادی به هر سو گشته ام

تا نشستم بر سر خاک بیابان شما


آن حباب خالیم کافتاده در دامان موج

متصل گشتم به دریای خروشان شما


جلوه حسنی که موسی در دل سینا ندید

پیش من بی پرده سر زد از گریبان شما


ملک هستی را به زیر پای استغنا نهم

تا بود دست من مسکین به دامان شما


درد و درمان . شادی و غم . عزت و ذلت خوش است

چیست حکم و چیست رای و چیست فرمان شما


در جنان رو آورم یا در جحیمم افکنند

هر کجا باشم نباشم جز ثنا خوان شما


با کی از دوزخ ندارم گر چه هستم دوزخی

خویش را افکننده ام در بهر غفران شما


من کی ام تا جان نا قابل کنم قربانتان

هر چه جان جان آفرین دارد به قربان شما


تا که آرد دست سوی سفره احسانتان

آفرینش را خدا خوانده است مهمان شما


می کند با گردش چشمی جهنم را بهشت

گر نگاهی افکند از دور سلمان شما


میثم بی دست پا گوید چه در اوصافتان

باشد اوصاف شما آیات قرآن شما

سالار وقت آمدنت دیر شد، بیا
این دل در انتظار فرج پیر شد بیا

دیدم به خواب آمدی از جاده های دور
گفتا دلم که خواب تو تعبیر شد، بیا

این جمعه هم گذشت ولیکن نیامدی
آیات غربتم همه تفسیر شد بیا

افسرده ام بدون تو، باور نمی کنی؟
عشقم اسیر قسمت و تقدیر شد، بیا

گفتی که پاک کن دلت از هرچه غیر ماست
قلبم به احترام تو تطهیر شد، بیا

هر شب به یاد خال لبت گریه می کنم
عکست میان آیینه تصویر شد، بیا

در دفترم به یاد تو نرگس کشیده ام
نرگس هم از فراق تو دلگیر شد بیا

جانم فدای خال لبت نازنین نگار
«ساقی»ز زندگی به خدا سیر شد بیا

دل را زکمند تن رهاندیم بیا
در مروه تو را به شوق خواندیم بیا

تو غنچه نرگسی و ما، در ره تو
تا کعبه گل لاله فشاندیم بیا

در انتظار تو دیگر نمانده است قرارم
بگیر دست مرا عاشقم قرار ندارم

تمام عمر به پایت نشسته ام که بیایی
مکن به حسرت دیدار خویش روز شمارم

مدار دست من از دامنت که پای صبوری
نداشتم که بدامان غیر سر بگذارم

هزار شاهد اگر پیش من به جلوه درآید
قسم به پاکی عشقت که دل به کس نسپارم

چرا تلاش کنم چون برون نمی رود از سر
خیال مهر تو ای آفتاب در شب تارم

نه امشب از لب لعل تو مست گشتم و بیدل
که سالهاست زجام محبت تو خمارم

نقاب چهره چو برگیری از جمال جمیلت
زحسن خویش بخوانی حکایت دل زارم

ملامت دل ما می کنی مکن که چو دانش
چنان به دام فتادم که نیست راه فرارم

گفتم که از فراغت عمريست بي قرارم
گفت از فـــراق ياران من نيز بي قرارم

گفتم به جز شما من فرياد رس ندارم
گفتا به غير شيعه من نيز کس ندارم

گفتم که ياوررانت مظلوم هر ديــارند
گفتا مرا ببينند مظلــــــــــوم روزگارم

گفتم که شيعيانت در رنـج و در عذابند
گفتا به حال ايشان هر لحظه اشکبارم

گفتم که شيعيانت جمعند به ياري تو
گفتا که من شب و روز در انتظار يارم

گفتم به شــــيعيانت آيا پيـــــام داري
گفتا که گفته ام من هر دم در انتظارم

گفتم که اي امامم از ما چرا نهانــــــي
گفتا به چشم محرم همواره آشکارم

گفتم به چشم انوار آيا که پا گـــذاري
گفتا که شستشو ده شايدکه پا گذارم

غزل ظهور


نشسته ام به گذرگاه ناگهاني سرخ


در انتظار خطر، زير آسماني سرخ


نشسته ام كه بچينم عبور توفان را


زجاده هاي اساطيري زماني سرخ


بر آن سرم كه بخوانم نمازي از آتش


اگر كه شعله بگويد، شبي اذاني سرخ


تمام هستي من ، دفتري غزل – آتش


و سهم من ز تمام جهان، زباني سرخ


خدا كند دل من در صف خطر باشي


شبي كه واقعه مي گيرد، امتحاني سرخ


در انتهاي حماسي ترين شب تاريخ


ظهور مي كند آن مرد آسماني، سرخ


به قاف خوف و خطر، تا ظهور آن موعود


خدا كند دل من، منتظر بماني سرخ

الا ای قـــائــم نـــور خــــدایــی
که هستی منتظر، مولای مایی

تو هستی در کجا از دیده پنهان
نـدانــم مـن، نـهــانـی و کـجایی

شـده عـالـم پر از جور و شقاوت
بـرون آ ای هــمــای آشنــــایی

تویـی چون روی تابان محمد(ص)
جـبـیـن نــورانــی و هم دلنوایی

اگــر تـیــغـی بجنبانی تو از جای
هـمـــه عــالـــم بـگیرد پارسایی

گناه و ظلم و کینه گشته بسیار
تـو با عـدل و عــدالت ره گشایی

همــه ادیـان عالــم دیـده بر راه
نـبــاشد غــیـر راهــت ره بجایی

بیـا تـا نـظـم گیــرد چـرخ گردون
بــه غـیـر از تـو نـباشد رهنمایی

نجات هر دو عالم در ید تـوست
نـدانـم کـی تــوانــی رو نــمایی

تو هـم آن وارث پـیـغمــبــرانی
کـه بـر اهـل جـهان میر و ولایی

من از این عشق چه حاصل دارم



می گریزی زمن و در طلبت



باز، کوشش باطل دارم

باز لبهای عطش کرده من

عشق سوزان تو را می جوید



می طپد قلبم و با هر طپشی

قصه ی عشق تو را می گوید

به اميد ظهور بهار دلها حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه

بهار عشق شکوفا نمی شود بی تو - شعر امام زمان
بهار عشق شکوفا نمی شود بی تو
بیا که غنچه ی دل وا نمیشود بی تو

بر آی از افق ای آفتاب صبح امید
که شب رسیده و فردا نمی شود بی تو

هزار چشمه جوشان به دشتها جاریست
یکی روانه ی دریا نمی شود بی تو

ز سرد مهری شبهای هجر دلتنگم
بیا که عقده ی دل وا نمی شود بی تو

بیا،بیا گره از کار عاشقان بگشای
که عشق و عاطفه معنا نمی شود بی تو


ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج - شعر امام زمان

روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است
گر کند یوسف زهرا نظری نوروز است
لحظه ها در تپش تاب و تب آمدنش
آسمان چشم به راه قدمش هر روز است
ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج
که نگاهم نگران منتظر آن روز است

این جمعه هم گذشت، تو اما نیامدی

پایانِ سبز قصه دنیا، نیامدی

مانده ست دل اسیر هزاران سؤال تلخ

ای پاسخ هر آنچه معمّا، نیامدی

کِز کرده اند پنجره ها در غبار خویش

ای آفتاب روشنِ فردا، نیامدی

افسرده دل به دامن تفتیده کویر

ای روح آسمانی دریا، نیامدی

ای حسّ پاکِ گم شده روح روزگار

زیباترین بهانه دنیا نیامدی

ای از تبار آینه ها، ای حضورسبز

ای آخرین ذخیره طاها نیامدی

این جمعه هم گذشت و غزل ناتمام ماند

این است قسمتِ دلِ من، تا نیامدی

صاحب الزمان ! داستان يوسف را گفتن وشنيدن به بهانه ي توست .
شرمنده ايم .
مي دانيم گناهان ما همان چاه غيبت توست .
مي دانيم كوتاهيها ، نادانيها و سستيهاي ما ، ستمهايي است كه در حق تو كرده ايم .
يعقوب به پسران گفت : به جستجوي يوسف برخيزيد ،
و ما با روسياهي و شرمندگي ، آمده ايم تا از تو نشاني بگيريم .
به ما گفته اند اگر به جستجوي تو برخيزيم ، نشاني از تو مي يابيم .
اما اي فرزند احمد ! آيا راهي به سوي تو هست تا به ديدارت آييم .
اگر بگويند براي يافتن تو بايد بيابانها را در نورديم ، در مي نورديم .
اگر بگويند براي ديدار تو بايد سر به كوه و صحرا گذاريم ، مي گذاريم .
اي يوسف زهرا !
خاندان يعقوب پريشان و گرفتار بودند ،
ما و خاندانمان نيز گرفتاريم ،
روي پريشان ما را بنگر . چهره زردمان را ببين .
به ما ترحم كن كه بيچاره ايم و مضطر
اي عزيزِ مصرِ وجود !
سراسر جهان را تيره روزي فرا گرفته است .
نيازمنديم ! محتاجيم و در عين حال گناهكار
از ما بگذر و پيمانه جانمان را از محبت پر كن .
يابن الحسن !
برادران يوسف وقتي به نزد او آمدند كالايي – هر چند اندك – آورده بودند ،
سفارش نامه اي هم از يعقوب داشتند .
اما ...
اي آقا ! اي كريم ! اي سرور !
ما درماندگان ، دستمان خالي و رويمان سياه است .
آن كالاي اندك را هم نداريم .
اما... نه ،
كالايي هر چند ناقابل و كم بها آورده ايم .
دل شكسته داريم
و مقدورمان هم سري است كه در پايت افكنيم .
نااميديم و به اميد آمده ايم .
افسرده ايم و چشم به لطف و احسان تو دوخته ايم .
سفارش نامه اي هم داريم .
پهلوي شكسته مادر مظلومه ات زهرا را به شفاعت آورده ايم .
يا صاحب الزمان !
به يقين ، تو از يوسف مهربانتري .
تو از يوسف بخشنده تري .
به فريادمان برس ، درمانده ايم .
اي يوسف گم گشته ! و اي گم گشته ي يعقوب !
يعقوب وار ، چه شبها و روزها كه در فراق تو آرام و قرار نداريم .
در دوران پر درد هجران ، اشك مي ريزيم و مي گوييم :
تا به كي حيران و سرگردان تو باشيم .
تا به كي رخ ناديده ترا وصف كنيم .
با چه زباني و چه بياني از اوصاف تو بگوييم و چگونه با تو نجوا كنيم .
سخت است بر ما ، كه از دوري تو ، روز و شب اشك بريزيم .
سخت است بر ما ، كه مردم نادان تر واگذارند .
سخت است بر ما ، كه دوستان ، ياد ترا كوچك شمارند .
يا بقّيةالله !
خسته ايم و افسرده ،
نالانيم و پژمرده ،
گريه امانمان را بريده است .
غم دوري ، ديوانه مان كرده است .
اما نمي دانيم چه شيريني و حلاوتي در اين درد و دوري است كه مي گوييم :
كجاست آن كه از غم هجران تو ناشكيبايي كند .
تا من نيز در بي قراري ، ياريش دهم
كجاست آن چشم گرياني كه از دوري تو اشك بريزد ؟
تا من او را در گريه ياري دهم
مولاي من ! ديدگانمان از فراق تو بي فروغ گشته اند .
و مي دانيم پيراهن يوسف ، يادگار ابراهيم ، نزد توست .
و اي كاش نسيمي از كوي تو ،
بوي آن پيراهن را به مشام جان ما برساند .
و اي كاش پيكي ، پيراهن ترا به ارمغان بياورد
تا نور ديدگانمان گردد .
اي كاش پيش از مردن ، يك بار ترا به يك نگاه ببينيم .
درازي دوران غيبت ، فروغ از چشمانمان برده است
كي مي شود شب و روز ترا ببينيم و چشمانمان به ديدار تو روشن گردد ؟
شكست و سرافكندگي ، خوار و بي مقدارمان كرده است .
كي مي شود ترا ببينيم كه پرچم پيروزي را برافراشته اي ؟
و ببينيم طعم تلخ شكست و سرافكندگي را به دشمن چشانده اي .
كي مي شود كه ببينيم ياغيان و منكران حق را نابود كرده اي ؟
و ببينيم پشت سركشان را شكسته اي .
كي مي شود كه ببينيم ريشه ستمگران را بركنده اي ؟
و اگر آن روز فرا رسد ...
و ما شاهد آن باشيم ،
شكرگزار و سپاسگو نجوا مي كنيم :
الحمدلله رب العالمين .

السلام عليك يا صاحب الزمان (عج)

وقت آنست كه اي ماه فروزنده حسن
روشن از نور جمال تو شود محفل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

خالق لم يزلي از كرمش روز ازل
با تولاي تو آميخته آب و گل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

درد جان سوز فراق تو عجب جان كاه است
خوف آن است كه اين درد شود قاتل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

يا دوايي كه دل خسته طبيب است درمان
يا نگاهي كه از آن سهل شود مشكل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

دوستي تو بود عروه وثقي مارا
عشق ورزيده بر تو عمر بود حاصل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

از تو جز خير نديديم ولي ميدانيم
بدي ما شده بين تو و ما حايل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

ره به سر منزل مقصود توان برد ولي
گر شود لطف تو اي دوست دمي شامل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

تا كه پيوسته به ياد تو تپد در سينه
نظر لطف بيفكن به دل غافل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

واي بر آنكه نشد ملتجي درگاهت
شكر لله كه بود كوي تو سر منزل ما

http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif http://www.eteghadat.com/forum/images/smilies/rose.gif

تقدیم به گل نرگس

سوگند به چلچله های آواز خوان که صبح ها به امید تازه خواندن پلک های سنگین خود را میگشایند ، سوگند به گل های نرگس و ابریشمی که سپیدة صبح را به امید تازه زنده شدن لبخند می زنند ، سوگند به نسیم دلنواز صبح که به امید وزیدن بین شاخه های درختان غوغا به پا می کنند .
سوگند ... سوگند ... سوگند ...
ولی من ، ولی من به امید کدام گل ، کدام چلچله ، کدام باد به پا خیزم . زمانی من در این دنیای تاریکیها بیدار میشوم ، که غایب همیشه بیدار حاضرم ، امامم و بهارم باشد . از ته قلبم که نمی دانم سیاه است یا نه ، نمی دانم بهاری است یا پاییزی ، برای ظهور سبزت دعا می کنم و عطر گل های بهشتی را هر روز جمعه با آمدن تو به لباسم می زنم . دوست دارم قدم هایم را جای قدم های پاک و روشنت بگذارم تا راه راست و درست را لمس کنم و چشم های همیشه منتظرم را بر این دنیا ببندم و فقط تو را ببینم .

فاطمه پورشمس

خاندان يعقوب پريشان و گرفتار بودند ،
ما و خاندانمان نيز گرفتاريم ،
روي پريشان ما را بنگر . چهره زردمان را ببين .
به ما ترحم كن كه بيچاره ايم و مضطر
اي عزيزِ مصرِ وجود !
سراسر جهان را تيره روزي فرا گرفته است .
نيازمنديم ! محتاجيم و در عين حال گناهكار
از ما بگذر و پيمانه جانمان را از محبت پر كن .
يابن الحسن !
برادران يوسف وقتي به نزد او آمدند كالايي – هر چند اندك – آورده بودند ،
سفارش نامه اي هم از يعقوب داشتند .
اما ...
اي آقا ! اي كريم ! اي سرور !
ما درماندگان ، دستمان خالي و رويمان سياه است .
آن كالاي اندك را هم نداريم .
اما... نه ،
كالايي هر چند ناقابل و كم بها آورده ايم .
دل شكسته داريم
و مقدورمان هم سري است كه در پايت افكنيم .
نااميديم و به اميد آمده ايم .
افسرده ايم و چشم به لطف و احسان تو دوخته ايم .
سفارش نامه اي هم داريم .
پهلوي شكسته مادر مظلومه ات زهرا را به شفاعت آورده ايم .
يا صاحب الزمان !
به يقين ، تو از يوسف مهربانتري .
تو از يوسف بخشنده تري .
به فريادمان برس ، درمانده ايم .
اي يوسف گم گشته ! و اي گم گشته ي يعقوب !
يعقوب وار ، چه شبها و روزها كه در فراق تو آرام و قرار نداريم .
در دوران پر درد هجران ، اشك مي ريزيم و مي گوييم :
تا به كي حيران و سرگردان تو باشيم .
تا به كي رخ ناديده ترا وصف كنيم .
با چه زباني و چه بياني از اوصاف تو بگوييم و چگونه با تو نجوا كنيم .
سخت است بر ما ، كه از دوري تو ، روز و شب اشك بريزيم .
سخت است بر ما ، كه مردم نادان تر واگذارند .
سخت است بر ما ، كه دوستان ، ياد ترا كوچك شمارند .
يا بقّيةالله !
خسته ايم و افسرده ،
نالانيم و پژمرده ،
گريه امانمان را بريده است .
غم دوري ، ديوانه مان كرده است .
اما نمي دانيم چه شيريني و حلاوتي در اين درد و دوري است كه مي گوييم :
كجاست آن كه از غم هجران تو ناشكيبايي كند .
تا من نيز در بي قراري ، ياريش دهم
كجاست آن چشم گرياني كه از دوري تو اشك بريزد ؟
تا من او را در گريه ياري دهم
مولاي من ! ديدگانمان از فراق تو بي فروغ گشته اند .
و مي دانيم پيراهن يوسف ، يادگار ابراهيم ، نزد توست .
و اي كاش نسيمي از كوي تو ،
بوي آن پيراهن را به مشام جان ما برساند .
و اي كاش پيكي ، پيراهن ترا به ارمغان بياورد
تا نور ديدگانمان گردد .
اي كاش پيش از مردن ، يك بار ترا به يك نگاه ببينيم .
درازي دوران غيبت ، فروغ از چشمانمان برده است
كي مي شود شب و روز ترا ببينيم و چشمانمان به ديدار تو روشن گردد ؟
شكست و سرافكندگي ، خوار و بي مقدارمان كرده است .
كي مي شود ترا ببينيم كه پرچم پيروزي را برافراشته اي ؟
و ببينيم طعم تلخ شكست و سرافكندگي را به دشمن چشانده اي .
كي مي شود كه ببينيم ياغيان و منكران حق را نابود كرده اي ؟
و ببينيم پشت سركشان را شكسته اي .
كي مي شود كه ببينيم ريشه ستمگران را بركنده اي ؟
و اگر آن روز فرا رسد ...
و ما شاهد آن باشيم ،
شكرگزار و سپاسگو نجوا مي كنيم :
الحمدلله رب العالمين .

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد

دعا کبوتر عشق است وبال وپر دارد

بخوان دعای فرج را وعافیت بطلب

که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را ونا امید مباش

بهشت پاک اجابت هزار در دارد

بخوان دعای فرج را که صبج نزدیک است

خدای را شب یلدای غم سحردارد

بخوان دعای فرج را به شوق روز وصال

مسافر دل ما نیت سفر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا

زپشت پرده غیبت به ما نظر دارد

بخوان دعای فرج را که دست مهر خدا

حجاب غیبت از آن روی ماه بر دارد

گفتم که خدا مرادی بفرست
طوفان زده ام راه نجاتی بفرست

فرمود که با زمزمه یا مهدی
نذر گل نرگس صلواتی بفرست


اللهم صَلّ عَلیَ مُحَمّد و آلِ مُحَمّد وَ عَجّل فَرَجَهُم وَاحشُرنا مَعَهُم وَ العَن اَعدائَهُم اَجمَعين

« با کوله ‏باری از طراوت صبح می‏آیی »

می‏آیی؛ از نهایت آبی باران، با کوله‏باری از طراوت صبح، سوار بر تندرِ شبنم. می‏آیی؛ از ابتدای زمان، با تنگی از بلوار عدالت و تازیانه‏ای برای تعزیر ستم. بر منبر نماز می‏بینمت؛ انگار خسته‏ای، از طول سفر، از راهِ دراز!
می‏آیی، ای ستاره دنباله‏دار! و در امتداد تو، سیصد و سیزده فرشته آدمیت، خوشه پروین ظهور تو در آسمان کعبه می‏شوند.
می‏آیی و خاک، از فطرت ما، غبار می‏شود تا در عصر شایسته‏سالاری، زمرّد نجابتمان خودنمایی کند.
می‏آیی و تب تقدیر، به نسیم دولت کریمه تو، پاپس می‏کشد و حال ما خوبِ خوب می‏شود
می‏آیی و چشمان منتظر مستضعفانِ باغچه دنیا را به بوستان برابری‏ات، ذوق زده می‏کنی
می‏آیی و از پس عمری که چمن تشنه است، به لعل لبانت، نینوایش را فرات می‏دهی؛ چرا که

«این‏جا کسی به فکر چمن‏های تشنه نیست *** انگار قلب بودنمان دشت نینواست

ما در حضور ممتد شب‏ها شکسته‏ایم *** ای قاصد سپیده بگو خانه‏ات کجاست»

می‏آیی و دست‏های پژمرده جهان، زیر رایت تو، به امید آیینه، سینه می‏زند و شاداب می‏شود. همه، حتی اندیشمندانِ دور، به ظهور شکوهمند و مقتدرانه تو معتقدند؛ راسل می‏گوید:
«جهان در انتظار مصلحی است که آن را در زیر یک پرچم و یک شعار درآورد»
می‏آیی و از ماورای عطر گل سرخ می‏وزی و در موج دعاهای تا خدا، شمیم دل‏انگیز می‏شوی.

«می‏آیی از نهایت شرقی‏ترین غزل *** دستان مهربان تو با نور آشناست

بر محمل سپیده نشنید دعای ما *** هر چند معبر تو فراسوی کبریاست

صد پنجره ستاره احساس می‏دمد *** در آسمانِ فصل ظهورت؛ سحر گواست»

کاش که همسایه ی ما می شدی
مایه اسايش ما می شدی
هر که به دیدار تو نائل شود
یکشبه حلال مسائل شود...

خواهد آمد اي دل ديوانه ام او كه نامش بالبانم آشناست
من گل نرگس برايش چيده ام خواهد آمد باورم كن باوفاست

بر چهره پر ز نور مهدی صلوات

بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهيا بفرست

بهر فرج و ظهور مهدی صلوات