ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

یا رب سبب حیات حیوان بفرست

وز خون کرم نعمت الوان بفرست


از بهر لب تشنهٔ طفلان نبات

از سینهٔ ابر شیر باران بفرست

یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست

نمرودانرا پشه چو پیلی بفرست


فرعون صفتان همه زبردست شدند

موسی و عصا و رود نیلی بفرست

ای خالق خلق رهنمایی بفرست

بر بندهٔ بی‌نوا نوایی بفرست


کار من بیچاره گره در گرهست

رحمی بکن و گره گشایی بفرست

ما را بجز این جهان جهانی دگرست

جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست


قلاشی و عاشقیش سرمایهٔ ماست

قوالی و زاهدی از آنی دگرست

سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست

آن یک نفس از برای یک همنفسست


با همنفسی گر نفسی بنشینی

مجموع حیات عمر آن یک نفسست

راه تو بهر روش که پویند خوشست

وصل تو بهر جهت که جویند خوشست


روی تو بهر دیده که بینند نکوست

نام تو بهر زبان که گویند خوشست

دل رفت بر کسیکه سیماش خوشست

غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست


جان میطلبد نمیدهم روزی چند

در جان سخنی نیست، تقاضاش خوشست

دل بر سر عهد استوار خویشست

جان در غم تو بر سر کار خویشست


از دل هوس هر دو جهانم بر خاست

الا غم تو که برقرار خویشست

بر شکل بتان رهزن عشاق حقست

لا بل که عیان در همه آفاق حقست


چیزیکه بود ز روی تقلید جهان

والله که همان بوجه اطلاق حقست

گریم زغم تو زار و گویی زرقست

چون زرق بود که دیده در خون غرقست


تو پنداری که هر دلی چون دل تست

نی‌نی صنما میان دلها فرقست