صحيفه نور


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 201

تاريخ: 29/2/58

بيانات امام خمينى در جمع نمايندگان مردم بحرين و پاكستان

توطئه جدائى اقشار جهت دستيابى اجنبى‏ها بر منابع شرق‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

يكى از بزرگترين نتايجى كه ما از اين نهضت مى‏بريم و برديم، همين مواجه شدن با برادرهائى كه در طول اين مدت‏ها مواجه نشديم. در اين مجلس، الان برادرهاى ايرانى، بحرينى، پاكستانى دور هم نشسته‏ايم و مشكلات خودمان را مى‏توانيم بيان كنيم. در طول بيش از سيصد سال كه اجنبى‏ها راه پيدا كردند به شرق مشغول شدند در همه جا، جهات شرق، در جهات مادى، در جهات معنوى، در روحيات گروه‏هاى مختلفى كه در شرق موجود است، مطالعات دقيق كرده‏اند و بررسى‏ها و به اينجا رسيدند كه اولاً در شرق يك ممالك غنى هست از حيث مخازن زير زمينى و همين طور روى زمينى از قبيل مراتع بزرگ و غنى و جنگل‏هاى بسيار زياد و غنى مخازن نفتى كه مطلع هستيد و ساير مخازن كه بسيارى از آنها را شايد الان هم خود شرقى‏ها مطلع نيستند، لكن آنها آمدند و رفته‏اند و گرديده‏اند. آنوقت كه آن اتومبيل و امثال اينها نبوده است، اينها با شتر و با قافله حركت مى‏كردند و به اسم سياح مى‏آمدند اطراف همان كشورهائى را كه مى‏ديدند و ابزار و آلاتى كه داشتند، عكسبردارى مى‏كردند و بر مخازن زير زمينى را، اطلاع بر آن پيدا مى‏كردند و مطالعاتى هم در روحيات مردم داشتند و به اينجا رسيدند كه اگر بخواهند اين مخازن را تصاحب كنند، بايد چه بكنند. فكر كردند كه اگر چنانچه اينها با هم باشند، اگر همه ممالك شرقى با هم باشند و اجتماع داشته باشند امكان ندارد كه به مخازن اينها دست بيابند پس بايد قشرها را از هم جدا كرد.

تبليغات وسيع ضد اسلامى جهت چپاولگرى بيشتر

يكى از مسائلى كه خيلى مورد اهميت است براى ما و براى آنها هم بوده است اينكه اگر اسلام آنطورى كه هست، مسلمين بر آن دست بيابند، باز منافع آنها به خطر مى‏افتد. كوشش كردند با تبليغات مختلفه، كارشناس‏هاى مختلف كه مطلق اديان را از چشم مردم بيندازند، بخصوص اسلام را از چشم مردم بيندازند، تبليغات كردند كه اسلام اصلش افيون جامعه است و اديان براى اين آمده است كه مردم را خواب بكند تا اشخاص مقتدر و سلاطين بيايند و مردم رابچاپند، اين قشرهاى دينى مردم را خواب كنند، و همين طور دنبال اين افتادند كه قشر روحانى را در بين مردم منحط كنند. (روحانيين مردم

صحيفه نور ج 6 صفحه 202

كهنه پرستى هستند فناتيك هستند، اينها دربارى هستند،اينها براى سلاطين كار مى‏كنند) اين هم يك تبليغ وسيعى بود كه مع الاسف در هر دو تبليغ توفيق‏هائى پيدا كردند. يك قشر جوان كه بى‏اطلاع از مسائل و عمق مسائل را ادراك نمى‏كردند، اينها راجع به آن تبليغ اول هم كه اديان افيون جامعه هستند باورشان آمد و شروع كردند اينها هم به تبع آنها اينجور تبليغات را كردند. و اين درست بر عكس آن چيزى است كه اديان به حسب تاريخ و دين اسلام كه تاريخش ديگر نزديك است به ما، درست بر خلاف آنطور مسائل بود. آنها مى‏گفتند اديان را سلاطين ايجاد كردند براى اينكه مردم را اينها خواب كنند و آنها بچاپند و اينها هجمه نكنند، اينها قيام نكنند و نهضت نكنند، در صورتى كه هر كس تاريخ را ببيند مى‏بيند كه اديان بودند كه مردم مستضعف را به ضد سلاطين شوراندند.

قيام كنندگان برضد طاغوت در طول تاريخ روحانيون بودند

حضرت موسى يك شبان با يك عصا حركت كرد و فرعون را سرنگون كرد با همين جمعيت مستضعف، نه اينكه فرعون موسى را درست كرد براى خواب كردن. موسى مردم را بيدار كرد براى به هم زدن اوضاع او. تاريخ اسلام نزديك است به ما، هر كس كه مطالعه كرده باشد مى‏داند كه پيغمبر اسلام در مكه كه بودند از همين مردم مستضعف و طبقه به اصطلاح آنها صفر، و تجار قريش و ثروتمندان آنوقت و قدرتمندان آنوقت همه با او مخالف بودند، نه اينكه قدرتمندان او را آورده بودند كه مردم را خواب بكند ايشان بود كه تا مكه بود نمى‏توانست اظهار وجود بكند، زير زمينى مشغول فعاليت بود ودار و دسته ترتيب مى‏داد براى خودش، وقتى كه ديدند آنجا نمى‏شود، از آنجا هجرت فرمودند به مدينه، در مدينه هم كه آمدند وارد شدند به يك نفر از همين مردم طبقه سه به اصطلاح آنها و اشخاصى هم كه جمع شدند دور ايشان عبارت از همين فقرا بودند. جنگ‏هاى پيغمبر همه‏اش با اغنيا بود و با گردن كلفت‏ها بود و با ثروتمندها بود.

اين عكس آنطورى است كه آنها تبليغ كردند و جوان‏هاى بى‏اطلاع ما هم تبعيت كردند. نه اينكه فرعون موسى را درست كرد كه مردم را خواب كند، موسى مردم را بيدار كرد براى اينكه فرعون را از بين ببرد. نه اينكه قريش و ثروتمندان پيغمبر را درست كردند براى اينكه مردم را خواب كند، پيغمبر اين فقرا را بلند كرد و نهضت داد براى اينكه اغنيا را سركوب كند و سرجاى خودشان بنشاند. بعد هم كه يك قدرى نضج پيدا كرد اسلام، باز همين طبقه ضعيف و مستضعف بودند كه حمله كردند به دو امپراطورى بزرگ دنيا كه رم و ايران بودند. رم و ايران پيغمبر را درست نكردند پيغمبر رم و ايران را راند و شكست داد.

از آن طرف مى‏آئيم سراغ روحانيون كه تبليغ روى آنها باشد كه روحانيون دربارى هستند، اينها را انگليسى‏ها آوردند اينجا براى اينكه نگذارند مردم بيدار بشوند، نگذارند مردم بر خلاف مصالح آنها عمل بكنند، در صورتى كه هر كس تاريخ را بداند مى‏داند كه در طول تاريخ آنى كه بر ضد قدرت قيام كرده روحانيون بود نه اينكه آنها روحانيون را درست كردند، روحانيون مردم را بعث كردند بر ضد آنها.

صحيفه نور ج 6 صفحه 203

محمدرضا و پدرش خيانتكارترين افراد در تاريخ ايران‏

و ما در ايران، در اين مدتى كه خودمان يادمان هست (كه من از همه شما بيشتر يادم هست) اين است كه از آن اولى كه رضاخان آمد در ايران كودتا كرد تا حالائى كه بحمدالله غلبه حاصل شد، در طول اين پنجاه سال كه شايد سخت‏ترين ايام بود بر ملت ايران، و اينها اگر جنايتكارتر از همه سلاطين سابق نبودند، خيانتكارتر بودند.

ممكن است كسى بگويد كه آقا محمد قجر هم مثل آنها جنايتكار بوده، اما آقا محمد قجر مثل اينها خيانتكار نبود، در تاريخ نيست كه محمد خان قجر براى مملكت ديگرى منافع مملكت خودش را داده باشد. جنايتكار بود اما خيانتكار نبود. همين طور سلاطين سابق جنايتكار بودند همه شان، همه بد بودند، اما خيانت مثل اين عنصر فاسد، هيچ يك از سلاطين ايران خيانت اين جورى نكردند. اينها از پدر و پسر، در اين مملكت خيانت‏هاكردند كه به اين زودى ما نمى‏توانيم مطلع شويم. الان قراردادهائى كه با اين ممالك بزرگ كردند پيش اين حكومت حكومت ما محير العقول است كه اين چه جور قراردادهائى هست. مى‏گويند اين قراردادها جورى است كه ما هر طرفش را بگيريم ضرردارد. همه كارهائى كه اينها كردند خيانت به مملكت خودشان، به ملت خودشان بود. سلاطين سابق خيانت به اين معنى كم داشتند، شايد در قاجار بود يك قدرى، اما كم بوده است. قبل از اينها خيانت به اين معنى نبوده است اما اينها خيانت‏هائى كردند كه به اين زودى تاريخ نمى‏تواند كشف كند و شايد بعضى از آنها تا آخر هم كشف نشود. آنقدرى از آن كه كشف شده مورد تعجب اشخاص است كه الان مطالعه مى‏كنند درباره آنها. وزارتخانه‏ها فرصت پيدا كرده‏اند و مطالعه مى‏كنند راجع به قراردادهائى كه اينها با ممالك كرده‏اند كه چطور قراردادهاى فاسدى بوده كه اينها كردند و الان يك از گرفتارى‏هاى بزرگ دولت ما اين است كه با اين قراردادها بايد چه كرد. مى‏گويند هر طرفش را مى‏گيريم اشكال دارد، جورى درست كرده‏اند كه در آنها على ايحال ضرراست.

آن كه پنجاه سال بر ضد رژيم شاهنشاهى قيام كرد علما بودند

در هر صورت، در اين طول تاريخ كه ما يادمان هست آن كه قيام كرد بر ضد اين قدرت‏ها، روحانيون بودند كه در همين پنجاه و چند سال چند دفعه قيام كردند و البته قدرت آنها زياد بود شكست خوردند. آذربايجان و مشهد قيام كرد، تقريباً يك قيام عمومى اصفهان كرد از همه علماى بلاد بودند، لكن قدرت زياد بود و اين قدرت زياد شكست اينها را، حبس كردند اينها را، تبعيد كردند اينها را، علماى


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 208

تاريخ: 29/2/58

بيانات امام خمينى در جمع پاسداران مسجد الرضا تهران

به دنبال گفتار، بايد عمل باشد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

مسائل و مطالب همين بود كه آقا خواندند. مهم عمل است، يك مطالبى است كه معلوم است، همه به طور كلى مى‏دانيم، مى‏دانيم كه تاكنون با وحدت كلمه وتوجه به‏اسلام به‏اينجارسيديم و مى‏دانيم كه تا اين وحدت كلمه نباشد و تا توجه به اسلام نباشد نمى‏توانيم پيشرفت بكنيم. مسائل به حسب علمى و به حسب كلى معلوم است لكن عمده اين است كه ما دنبال اين مسائل معلوم عمل بكنيم يعنى همانطورى كه ملت با عمل خودش، با توجه خودش به اسلام و قيام و نهضت خودش و با عدم خوف از تانك‏ها و مسلسل‏ها و نظامى‏ها و قدرت‏هاى شيطانى حركت كرد، نهضت كرد، ريخت به خيابان‏ها و هجوم كرد و شكست داد طرف را، البته با يارى خداى تبارك و تعالى، اين حركت، اين نهضت، بايد محفوظ بماند يعنى عملاً ماها كه همه‏مان پاسداران انقلاب اسلامى هستيم و همه خدمتگزار به اسلام هستيم، چنين نباشد كه هميشه بگوئيم و عمل نباشد، بايد دنبال گفتار عمل باشد، چنانچه اگر هزار گفتار بود و عمل نبود، اين قدرت سر جاى خودش بود، لكن تبليغات شد و مردم عمل كردند، اين عمل بود، عمل دست جمعى بود كه پيروزى را آورد، و اتكال به خداى تبارك و تعالى.

ترميم خرابى‏هاى مملكت با اتكال به خدا و وحدت همه جانبه‏

حالا هم ما باز احتياج به همين عمل و همين وحدت و همين توجه به خدا داريم و اينطور نيست كه ما پيروز شده باشيم. ما يك سدى را شكستيم، ريشه‏هايش باز يك قدرى هست و علاوه بر اينكه اين ريشه‏ها را بايد باز قطع كرد و از بين برد علاوه بر اين، كار مشكلتر اين است كه يك سازمانى داد به اوضاع مملكت و خرابى‏هائى كه در طول اقلاً پنجاه و چند سال در اين زمان (سابقا هم بود) خرابى‏هائى كه براى كشور حاصل شده است، چه از ناحيه فرهنگ، چه از ناحيه اقتصاد و چه از نواحى ديگر حاصل شده است، بايد آنها را بعد از پيروزى تام و كامل، آنها را منقلب كرد و اصلاح كرد و اين امريست كه بايد با دست همه، نه تنها دولت مى‏تواند و نه تنها روحانيت مى‏تواند و نه تنها ساير اقشار، چنانچه در پيشبرد تاكنون اگر يك قشرى از اقشار خواست نهضتى ايجاد كند و خودش و خودش برود دنبال اين كارها، هيچ امكان نداشت، اين وقتى امكان پيدا كرد و يك امر محال

صحيفه نور ج 6 صفحه 209

به نظر اشخاص مادى تحقق پيدا كرد كه با معنويت و اسلام حاصل شد.

پيشبرد نهضت با پرهيز از آمال شخصى و توجه به مقصد

بايد اين كارهائى كه بعد مى‏خواهد بشود، كارهائى كه بعد از اين بايد تحقق پيدا بكند، چه اين پاكسازى در اين قشرهاى گنديده‏اى كه الان بين مردم مجتمع‏اند، بين مردم منتشرند و مى‏خواهند نگذارند اين نهضت به ثمر برسد و چه بعد از اين پاكسازى، براى نوسازى مملكت كه خراب كرده‏اند حالا بايد آباد بشود، اينها با لفظ درست نمى‏شود، اينها عمل خواهد، چنانكه تا حالا كه آمده‏ايم باعمل آمده‏ايم، هر چه لفظ هم بود فايده نداشت، بايد همه ما همانطورى كه تا حالا شما جوان‏ها و مرد و زن همه با هم حركت كردند و اين سد را شكستند، به حركت خودشان ادامه بدهند، سست نشوند، حالا بر نگردند سراغ اينكه من مثلاً فلان حاجت را دارم.

الان ما باز نرسيديم به آنجائى كه حاجات را بتوانيم برآوريم، همانطورى كه قبل از اينكه اين سد را، سد بزرگى كه جلو ملت ما افتاده بود، مى‏خواستيم بشكنيم، چطور در آنوقتى كه همه توجه به اين داشتيم كه اين سلسله بايد برود، هيچ ديگر توجه به اين نبود كه من حالا مثلاً زندگيم چطور است، خانه دارم يا ندارم، اين حرف‏ها اصلاً مطرح نبود اگر آن وقت هم اين حرف‏ها مطرح بود پيشرفت نمى‏شد. آن وقت مردم همه يك توجه داشتند و از ساير چيزها غفلت كرده بودند، آن يك توجه اينكه بايد اين سلسله برود كه خائن است و بايد يك حكومت اسلامى پيدا بشود. همانطور كه قبل از اينكه ما اين سد بزرگ را بشكنيم، در حالى كه توجه داشتيم به شكستن اين سد، از كارها و از حالات خودمان غافل بوديم كه من مثلاً فلان حاجت را دارم، غافل بوديم و اين غفلت و توجه به مقصد پيشبرد كرد، همين طور حالا هم بايد اين چيزها رعايت بشود چون ما بين راه هستيم، باز نرسيديم به مقصد، ما راه داريم، طولانى است راه.

تأكيد به ملت در آماده باش و حفظ روحيه تحرك‏

بايد باز ملت اين حال آماده باش را كه داشته است و حال تحركى كه داشته است، اين را حفظش بكند و از اين چيزهائى كه دست‏هاى اجانب و ناپاك بين مردم منتشر مى‏كنند اعتنا نكند به اينها، اينهائى كه مى‏آيند و نمى‏گذارند كارها انجام بگيرد از ايشان جلوگيرى بشود تا اينكه اين نهضت به آخر برسد. نهضت بين راهى مثمر ثمر نيست، نهضت به آخر برسد، يك دولت مستقر پيدا بشود، يك مجلس شوراى ملى، نه به آن معنائى كه در زمان‏هاى سابق پيدا مى‏شد كه مردم بى اطلاع بودند، يك مجلسى كه به نظر خود مردم باشد، مردم خودشان نظر داشته باشند، مقدرات دست خود مردم باشد، اينها تحقق پيدا بكند، آنوقت مردم بروند سراغ اينكه ما فقير هستيم.

صحيفه نور ج 6 صفحه 210

دعوت ملت و دولت به صبر و همت در اصلاح امور

خيلى‏ها مى‏آيند، مثلاً يك جمعيت‏هائى كه (در ناحيه ما فقر است و هيچ يك از آثار تمدن نيست و مريض خانه نداريم و اسفالت نداريم و آب نداريم)، و از اين مسائل، من گفتم به بعضى‏ها كه خوب اين حالا پيدا شده است، يا از اول بوده است؟ معلوم است كه اين هميشه بوده، قبلاً بوده، چيزى كه از اول بوده است، به مجرد اينكه آنهائى كه خراب كردند، يا عمل نكردند و رفتند، اين يكدفعه بايد درست بشود؟! اينكه امكان ندارد. خوب، حالا ما يك كارى كرديم كه اينها رفتند، فرض كنيد كه ما ديگر عرضه اينكه كار ديگر انجام بدهيم نداريم، حالا دست خودتان است، خودتان درست كنيد. البته اينكه عرض مى‏كنم، نه اين است كه عرضه‏اش نباشد، هست، انشاء الله درست هم مى‏شود اما اين يك همتى ملى و الهى خواهد، از ملت صبر و كار، از دولت صبر و كار، هر دو بايد هم صبر داشته باشند و هم كار بكنند. دولت صبر بر اين هجوم‏هائى كه از اطراف به او مى‏شود بكند، ملت صبر كند در اينكه اين نادارى و اين گرفتارى كه همه مى‏دانيم از سابق بوده، حالا پيدا نشده، اين چيزى كه از سابق بوده يك قدرى ديگر تامل كنند، يك قدرى ديگر صبر كنند تا اينكه بتواند دولت اقتصاد خودش را درست كند، كارخانه‏ها را راه بياندازد، كشاورزى راه بيفتد تا اينكه اين امور اصلاح بشود.

ناراضى تراشى و اخلالگرى عمال اجانب با علم به دستاوردهاى عظيم انقلاب اسلامى‏

اين معنا كه مرتب جمعيت‏ها بيايند و بگويند كه ما چيز نداريم، اين ناچار يك دست‏هائى از پشت پرده اينها را بعث مى‏كنند، همان‏هائى كه مى‏خواهند اين گرفتارى تا آخر باشد، اينهائى كه مى‏روند مى‏گويند (خوب حالا چه شد؟ باز هم دولت اسلامى شد و براى شما الان نه اسفالتى هست، نه چيزى). مثل اينكه همين كه مهر دولت اسلامى خورد به يك جائى، همان مهر بايد يكدفعه همه كارها را درست بكند، ملت ما بايد بداند كه اين چيزى كه اينها مى‏آيند و مى‏گويند (چه شد و دولت اسلام هم آمد و كارى نكرد) اينها آنهائى هستند كه مى‏خواهند هيچ كارى نشود، نه آنهائى هستند كه مى‏خواهند يك كارى بشود، براى اينكه اينها اشخاصى نيستند كه بى‏اطلاع باشند، اينها اشخاصى هستند كه مطالعه كرده‏اند، عمال يك دولت‏هائى هستند كه در اين امور مطالعه كرده‏اند، اينها بنايشان بر اين است كه با هر جورى كه هست ناراضى درست كنند، بروند داخل دهات بگويند كه (چه شد، حالا چه شد) اين دهاتى بيچاره هم نمى‏تواند به او بگويد كه اين شد كه ما حالا نمى‏ترسيم از دولت، نمى‏ترسيم از ساواك، نمى‏ترسيم از اينكه يك كسى بيايد با شلاق روى سر ما بزند و ما را اذيت بكند، بهتر از اين چه مى‏خواستى بشود؟ حالا ما فرض مى‏كنيم هيچ چيز هم نشده، آزادى بهترين نعمتى است كه خدا براى بشر قرار داده، اينها كه مى‏آيند و مى‏گويند كه چه شد، نه اينكه ندانند چه شده، مى‏دانند كارى شده است كه دست ارباب‏ها را كوتاه كرده، مى‏دانند كه خيلى كار شده، مى‏دانند كه يك معجزه‏اى شده است. كه دست ارباب‏ها كوتاه شده چه بكنيم كه دست ارباب‏ها دوباره باز بشود؟ برويم بگوئيم كه (چه‏

صحيفه نور ج 6 صفحه 211

شد؟ چيزى نشد، هيچ خبرى نشد.) اينها مى‏دانند كه اين قدرت شيطانى شكست و رفت، اينها مى‏دانند كه نفت براى خودمان شده است و خودمان بايد ديگر از آن برداشت بكنيم، اينها دانند كه آمريكا و شوروى و انگلستان و ساير ابرقدرت‏ها نمى‏توانند ديگر الان در مملكت ما تصرفى بكنند، ولو شياطين‏شان مشغولند لكن خودشان نمى‏توانند بيايند مستقيماً يك دخالتى بكنند چنانچه مى‏كردند، اينها مى‏دانند اينها را، نه اينكه غافلند، اينها استادند در فن خودشان، تحصيل كرده‏اند اينها، اينها را آنها تربيت كرده‏اند، اجنبى‏ها تربيت كرده‏اند براى اينكه يك همچو موقعى به دردشان بخورند. مى‏خواهند الان اذهان را از آن معنائى كه همه دنبالش بوديم كه پهلوى و امثالش نه و حكومت اسلامى آرى، (نه) آن شد ولى (آرى) هنوز نشده، ما فقط راى داديم، همه شما راى داديد به اينكه (جمهورى اسلامى) اما تا حالا جمهورى اسلامى پياده نشده، اينها خوف اين را دارند كه اين جمهورى اسلامى تحقق پيدا بكند، يعنى بعد از راى، واقعش هم واقع بشود، از اين مى‏ترسند، مى‏خواهند نگذارند اين بشود، چنانچه مى‏خواستند نگذارند راى بدهند مردم. خيلى از صندوق‏ها را از قرارى كه به ما اطلاع دادند سوزاندند، خيلى جاها مسلح رفتند كه نگذارند مردم راى بدهند، با اينكه اين راى ملى بود و مردم خواستند راى خودشان را بدهند، همه هم با اشتياق، چرا مى‏خواستند نگذارند؟ براى اينكه مى‏ديدند با اين راى دستشان كوتاه مى‏شود حالا هم بينند كه خوب رايش را دادند، تا حالا كه نشده، بگذاريم نشود، يك كارى بكنيم كه نشود، چه بكنيم كه نشود؟ برويم در بين اقشار ملت، هر جا كه به هر كس برسيم، بگوئيم تا حالا چه شد هيچ چيز كه نشد، پس ناراضى درست كنيم، يك دست كارگر را از كار باز بداريم، يك دسته دهقان را از كشاورزى باز بداريم، مدارس را از اينكه مشغول كارشان باشند، دانشگاه‏ها را از اينكه مشغول كارشان باشند باز بداريم. نگذاريم كه يك سامانى پيدا بكند اين مملكت و از آن نهضتى كه اينها داشتند و هيچ كارى به اينكه حالا من چه دارم و چه ندارم، نبود، آن وقت كه مى‏ريختند توى خيابان‏ها و فرياد مى‏كردند كه مرگ بر اين كذا، هيچ ابداً به فكر اين نبودند، كه من شب مى‏روم منزل شايد شام نداشته باشم، هيچ به فكر نبود، اين روحيه بود كه پيروزى آورد، اين روحيه را مى‏خواهند از ما بگيرند. حالا باز متوجه به اينكه (من خانه‏ام چطور است و خوب چه شد، حالا كه نشد، حالا كجاست خانه)، الان مى‏خواهند خانه بسازند براى اينها، اينها باز نمى‏گذارند، اينها باز مى‏آيند و مانع مى‏شوند، به هر اسمى، دارند به شما مستضعف مى‏گويند، شما قبول نكنيد. آنها فهمند مستضعف يعنى چه، به اينها بد حالى مى‏كنند. ما همه جزء مستضعفين هستيم، يعنى ما اشخاصى بوديم كه ابرقدرت‏ها ما را ضعيف شمردند، ما را هيچ مى‏دانستند، ما مى‏خواهيم از اين جهت بيرون بيائيم. مى‏افتند دنبال اينها كه (اينها مى‏گويند ما مى‏خواهيم خانه براى مستضعفين بسازيم، مگر شما مستضعفيد؟ خير، شما خيلى كذا هستيد) از اينها. هر راهى كه بتوانند يك اخلالى بكنند، اخلال مى‏كنند و همه نظر اخلالگرها به اين است كه نگذارند كه ايران براى خودش يك سامانى پيدا بكند كه دست آنها تا ابد كوتاه بشود.

صحيفه نور ج 6 صفحه 212

به حرف‏هاى باطل گوش نكرده و خون جوانان را به هدر ندهيد

شما جوان‏ها كه تا حالا رسانديد مطلب را به اينجا، ملت ما كه با همه اقشارش، باجان و خون خودش رساند مطلب را به اينجا، مبادابه اين حرف‏ها گوش بكند و خون جوانان خودش را هدر بدهد. اگر به حرف‏هاى اينها گوش بكنيد، اگر اينها وارد دانشگاهى شوند، جوان‏هاى دانشگاهى ما به حرف اينها گوش بدهند، اگر در كارخانه‏ها كه اينها وارد مى‏شوند جوانان كارخانه‏اى ما به اينها گوش بدهند، اگر در كشاورزى وارد مى‏شوند و در صحرا و بيابان‏ها مى‏ريزند و نمى‏گذارند كشاورزى بشود، گوش بدهند به اين حرف‏ها، اگر ما همه گوش بدهيم به اين حرف‏ها، اين حرف‏ها معنايش اين است كه باز همان آش و همان كاسه، همان خارجى‏ها و همان بردن همه چيز ما، همان قلدرى‏ها يك كس ديگر را مى‏آورند بالاى سر ما با همان قلدرى و بدتر از اول.

خيال نكنيد كه اين قلدرى اگر پيدا بشود مثل قلدرى اين است، خير، پوست را از سر همه شما مى‏كند اگر خداى نخواسته عود كند آن مسائل. اينها فهميدند كه ما يك چنين پاسدارانى داريم داخل مملكت، شما را اول خواهند كشت، اول آن جوان‏هائى كه قدرتمند هستند و اينها از آنها ضربه خوردند، اول حساب شما را صاف مى‏كنند، بعد هم حساب همه را. الان نبايد رعيت به فكر اين باشد كه آب من كم است، آب تو از اول كم بود، امسال هم كه خدا به شما باران داد. نبايد كارخانه‏اى خيال كند كه من حالا چه كم دارم و چه نقصى دارم، اين نقص از اول بوده. نبايد حالا مردم به فكر اين باشند كه من حالا خانه ندارم، تو خانه از اول نداشتى، تازه نشده است اين.

دست به دست هم بدهيد براى تحقق حكومت عدل اسلامى‏

شما بايد همه دست به دست هم بدهيد كه اين نهضت را به آخر برسانيد، حكومت عدل اسلامى پيدا بشود، محقق بشود، خارجيت پيدا بكند، بعداً برويم سراغ اين فروع كه خوب، حالا حكومت اسلامى پيدا شد يا الله شروع كنيد، اما نه اين كه (يا الله) يعنى الان بده، شروع كنيد. به كار، مشغولند آقا، ملت بداند كه دولت مشغول كار است اما كار اينقدر زياد است كه به اين زودى انجام نمى‏گيرد.

هوشيارانه و با توجه به مسائل اصولى در قطع ريشه‏هاى فساد بكوشيد

اما اگر ما غفلت كنيم از آن مقصد اصلى مان كه كندن اين ريشه‏هاى فاسدى كه زير خاك هست در اين مملكت ما و دارند اخلال مى‏كنند، اگر ما غفلت كنيم از كندن اين ريشه‏ها، اين ريشه‏ها رشد مى‏كنند، بعد درخت تناور مى‏شوند و بعد ريشه ما را قطع مى‏كنند. غفلت از اين نكنيد، نرويد سراغ اينكه خانه‏ام چه و زندگيم چه، برويد مملكتتان بينيد مملكت چه جور است، اول مملكت را اصلاح بكنيم بعد برويم سراغ خانه و لانه خودمان. مبادا كه اينها ما را اغفال بكنند و اين تبليغات غلط و سوئى كه مى‏كنند كه براى خودشان و اربابانشان خيلى خوب است و براى ملت ما ذلت آور است، مبادا بين شما بيايند و بگويند كه خوب چطور شد حالا، و از اين حرف‏هائى كه مى‏زنند و شما را اغفال كنند از

صحيفه نور ج 6 صفحه 213

آن مقصد اصلى كه عبارت از پيشبرد اين نهضت است و به آخر رساندن، آخر رساندن آن وقتى كه بكلى ريشه‏ها كنده‏بشود و يك مملكت اسلامى با احكام نورانى اسلامى و عدل اسلامى پيدا بشود، دنبال آن برويم، سراغ اين فروعى كه هست. من هم گرفتارى دارم، مردم همه گرفتارند، اين آقا هم گرفتارى دارند، شما هم گرفتاريد، اما الان وقت گريه و زارى نيست، الان وقت الله اكبر و باز جلو رفتن است. بايد هوشيار و بيدار باشيم همه، آنها هوشيارند، بيدارند، آنهائى كه افتاده‏اند دور، توى دانشگاه، دانشگاه را تعطيل مى‏كنند، مى‏روند عرض مى‏كنم كه توى كارخانه‏ها، كارخانه را يا تعطيل مى‏كنند و يا نمى‏گذارند كار بكنند يا مى‏گويند كم كار كنيد، توى ادارات مى‏روند و كم كارى ايجاد مى‏كنند، آنها هوشيارند و مى‏دانند دارند چه مى‏كنند، آنها روى نقشه دارند عمل مى‏كنند، شما هوشيار باشيد، ما هوشيار باشيم، ملت هوشيار باشد، توجه به فروع نكند و از چيزهاى اصلى غفلت بكند.

شما پاسداران به عالم ثابت كرديد كه ايران يك مملكت زنده است‏

خداوند انشاءالله همه شما پاسدارها را براى اسلام نگه دارد، شما افتخار ما هستيد، شما كسانى هستيد كه آن از زندگيتان را اين عالم ثابت كرديد، شما به عالم ثابت كرديد كه ايران يك مملكت زنده است، مملكتى است كه مى‏تواند خودش روى پاى خودش بايستد، مملكتى است كه مى‏تواند جلوى اشخاصى كه مى‏خواهند بچاپند آنها را بگيرد. خداوند به شما قدرت زيادتر بدهد. همه را به وظائف اسلاميمان، به وظائف كشورمان و ملى مان آشنا بكند.

سلام بر همه شما.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 214

تاريخ: 30/2/58

بيانات امام خمينى در جمع كاركنان ثبت احوال كشور

همگامى و همصدائى اقشار ملت در نهضت، مساله‏اى الهى است‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

قبلاً عرض كنم كه اين پيروزى ارتباط به من نداشت، من يك طلبه هستم و نبايد اين را به من متصل كنيد، پيروزى ارتباط به ملت هم نداشت، اين پيروزى مربوط به خدا بود. من همان وقت هم كه در پاريس بودم، وقتى كه مى‏شنيدم كه آمدند بعضى‏ها پيش من مى‏گفتند كه يك نفر آمد گفت كه من در دهات كجا و كجا رفتم و ديدم كه صبح كه مى‏شود آخوند ده جلو مى‏افتد و مردم دنبالش تظاهر مى‏كنند، حتى يك قلعه‏اى كه من آن قلعه را ديدم و در اطراف ماست، آن قلعه را اسم برد (كه آن قلعه شايد آنوقت كه من ديدمش يك قلعه‏اى ده، پانزده مثلاً خانوار در آن ممكن بود كه هر خانوارى يك اطاق داشته باشد و توى بيابان پهلوى يك كوهى بود كه اين طرف و آن طرفش هم هيچ چيزى نبود) گفت كه من در آن قلعه هم (قلعه حسن فلك به آن مى‏گويند) رفتم و ديدم توى آن قلعه همان حرف‏هاست كه در تهران است. من همان وقت مطمئن شدم به اينكه مساله، مسأله بشرى نيست. شعاع فعاليت انسان تا يك حدودى است، با اختلاف، يكى مى‏تواند يك محله را، يك مسجد را اداره كند، يكى مى‏تواند يك شهر را بسيج كند، يكى مى‏تواند يك استان را بسيج كند اما كسى بتواند همه ايران را، اين 35 ميليون جمعيت را به يك راه بسيج كند به حيثى كه اين بچه‏هاى كوچك دبستان (وقتى كه چيزهايشان را به من مى‏گفتند) اين بچه‏هاى كوچك دبستان هم همان حرف را مى‏زدند كه دبيرستانى‏ها مى‏گفتند، آنها هم همان كه در بالاترى‏ها مى‏گف‏

تند. آن پيرمردها و آن بچه‏ها و آن زن‏ها و دخترها همه يك چيز مى‏گفتند، همه مى‏گفتند كه ما اين سلسله را نمى‏خواهيم و ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم. من به نظرم اينطور آمد، مطمئن شدم به اينكه (ما آن وقت اصلاً اين صحبت‏ها نبود، آن وقت وقتى بود كه قدرت آنها سر جاى خودش بود) من به نظرم آمد كه ما پيروز خواهيم شد براى اينكه اين مساله ديگر به ما مربوط نيست، يك مسألهاى است كه به جاى ديگر مربوط است و اين را هم شايد كراراً در پاريس هم آن وقت من گفتم كه مسأله شده يك مسأله الهى و اينكه يك تحولى در يك جامعه‏اى در يك مدت كم پيدا بشود، هم تحول روحى پيدا بشود و هم ساير تحولات.

صحيفه نور ج 6 صفحه 215

پيروزى نهضت از ادله بزرگ توحيد و بطلان حسابگرى ابر قدرت‏ها

شما ملاحظه كنيد اين تحول روحى كه در ملت پيدا شد، همين ملت بود كه يك پاسبان اگر در بازار مى‏آمد بازار را مى‏بست و مردم بخودشان حق نمى‏دادند كه مقابل پاسبان حرف بزنند، همين ملت، همين ملت، در ظرف كوتاهى ريختند توى خيابان‏ها فرياد زدند كه مرگ بر شاه، همه ديوارها را پر كردند از مرگ برشاه كه الان هم آثارش باز باقى هست. اين تحول كه آن خوف مبدل شد به آن شجاعت كه ايستادند، توپ‏ها و تانك‏ها توى خيابان‏ها آدم مى‏كشت مردم حمله مى‏كردند به توپ و تانك و مى‏گفتند اثر ندارد. بااينكه مى‏كشت آدم را ولكن اثر خودش را از روحيه ملت به طورى قوى شده بود كه آنها همه آثار خودشان را از دست دادند. آن روحيه قوى ملت كه در اثر همين تبعيت از اسلام و توجه به اينكه ما اسلام را مى‏خواهيم، يك ملت مسلم توجه كردند به يك نقطه و آن اين است كه ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم، ما سلسله پهلوى را نمى‏خواهيم، اين اسباب اين شد كه اين وحدت كلمه و اجتماع مردم بر اين مطلب و توجه به اينكه يك نقطه را مى‏خواهيم و آن اسلام است، اين پيروزى را به ما داد. چه پيروزى، پيروزى كه همه حساب‏ها را باطل كرد، حساب ماديگرى را همه را باطل كرد، يكى از ادله بزرگ توحيد است. روى حساب‏هاى ماديگرى آن دستگاه‏هاى جاسوسى آمريكا مثل سيا و امثال اينها تصديق كردند كه اين بر خلاف آن حساب‏هائى بود كه ما مى‏كرديم، راست هم مى‏گفتند حساب - روى حساب ماديگرى، يك قدرت شيطانى با يك تجهيزات بزرگ، مجهز به همه جهازها و اسلحه‏ها، دنبالش هم آن قدرت‏هاى بسيار بزرگ و ابر قدرت‏ها در مقابل يك جمعيتى كه هيچ چيز ندارند، زن است و مرد، زن‏ها و مردها ريختند ، بامشت خالى ريختند توى خيابان‏ها و در مقابل ايستادند، هيچ حساب درست نمى‏شود كه اين قدرت، اين چيزى نداشت، آن همه چيز را داشت، اين چه شد؟اين يك تحولى پيدا شد در قشرهاى نظامى‏ها كه يا روحيه‏ها را دادند از دست يا متحول شدند و متصل شدند به، البته مختلف بودند، اينها متصل شدند به اين جمعيت كه در اين آخر كه اين آدم بسيار بى عقل، اين بختيار بسيار بى عقل كه من نصيحتش كردم و اگر نصيحت مرا قبول كرده بود، حالا نخست وزير بود، من نصيحت كردم به او آن وقت كه پاريس بودم كه تو حالا كه شاه رفته، يك چيزى دستت آمده ،بيا بگو كه من مى‏خواستم يك خدمتى به ملت بكنم، حالا من در اختيار ملت. اگر اين را مى‏كرد، قهرمان مى‏شد، نفهميد كه چه بكند. در هر صورت اين اجتماع مردم بر اين امر و وحدت كلمه‏اى كه پيدا كردند ملت ما و توجه به اسلام اسباب اين شد كه اين پيروزى پيداشد و آن حساب‏ها همه حسابش غلط از كار در آمد، آنها مى‏گفتند اين همه تجهيزات در يك طرف، دنبالش هم آمريكا بود، شوروى بود، انگلستان بود منتها شوروى كمتر صدايش در آمد لكن بود، الان هم دارد مفسده مى‏كند، آمريكا و انگلستان به صراحت مى‏گفتند كه نخير ما پشتيبانيم و ما هستيم لكن ملت گوش نكرد به اين حرف‏ها، خداوند همچو قدرتى به ملت داد كه گوش نكرد به اين حرف ها و حساب‏ها همه باطل در آمد، هيچ بر همه چيز غلبه كرد، هيچى بر حسب جهات مادى و الا همه چيز بر حسب معنويت. معنويت كرد غلبه كرد بر ماديت از راه خدا، فوق همه چيز بود. اين اسباب اين شد كه ما غلبه كرديم.

صحيفه نور ج 6 صفحه 216

اين شعرها كه خوانديد شعرش خوب بود اما براى من اينها صحيح نيست و همان نثرها، شما ثناى خدا را بكنيد كه يك همچو توفيقى نصيب ما شد. ما هيچ هستيم، اين همه عالم هيچ است، سر تا ته عالم يك جلوه‏اى است از خداى تبارك و تعالى. هر چه هست اوست. الحمدلله تا حالا به واسطه همين توجهى كه همه پيدا كردند به خدا، بچه كوچولو مى‏گفت جمهورى اسلامى و پير مرد در بستر هم اين معنا را مى‏گفت و آنها هم كه وقتى كه مى‏خواستند راى به جمهورى اسلامى بدهند و رفراندم كردند، پير مردى كه نمى‏توانست حركت بكند با چرخ مى‏آوردندش راى مى‏داد، بعضى‏ها هم همان جا كه راى داده بودند مردند، همان جا به من اطلاع دادند در شهر ما يك شهر سابق ما يك نفر آمده (خوب آوردندش) پيرمرد مى‏خواسته برود، راى داده، بعد هم مرده است. بچه‏هائى كه راى ندادند، ناراحت شده بودند. يك بچه‏هائى بودند كه مربوط به ما بودند، ناراحت بودند از اينكه خوب، چرا ما راى نبايد بدهيم. اين يك مطلبى بود كه خدا درست كرد مردم را، اينطور اشتياق در آنها ايجاد كرد، اينطور شوق و شعف در آنها ايجاد كرد، اينطور جانبازى در آنها ايجاد كرد كه مى‏آيند مى‏گويند كه شما دعا كنيد من شهيد بشوم، دعا بكنيد بچه من شهيد بشود. اين تحول روحى كه در مردم پيدا شد و موجب اين شد كه مابحمدالله ملت ما پيروز شد، اين تحولى بود كه خداى تبارك و تعالى به فضل عنايت خودش اين را نصيب كرد به ما.

اين را حفظش كنيم، اين هديه خداست حفظش كنيد. اگر اين از دستمان برود، آن طرفيم، اگر اين معناى وحدت كلمه‏اى كه در اثر توجه به اسلام براى ما پيدا شد، اگر اين از دست ما گرفته بشود، ما همان اشخاص ضعيف هستيم و همان اشخاصى هستيم كه هيچ دستمان نيست. چهار تا تفنگى كه دست مثلا اين پاسداران هست، با آن چيزى كه آنها دارند كه مقابله نمى‏تواند بكند. اين خداست كه آنها را عقب زده است و كيد آنها را باطل كرده است. اين را شكر گزارى كنيد براى اين معنا و اين را حفظش كنيد. اين نهضت را حفظ كنيد. با حفظ اين نهضت همه به پيش خواهيم رفت و اسلام آنطورى كه هست و نه آنطورى كه براى ما، خارجى‏ها معرفى كردند و ما هم باورمان آمد، آنطورى كه هست، آنطورى كه صدر اسلام بود، آنطور در خارج انشاء الله تحقق پيدا بكند. سعادت براى همه اقشار، سلامت براى همه اقشار، رفاه براى همه اقشار ، تعدى هيچ در دولت اسلامى، هيچ كس از حكومت نمى‏ترسد براى اينكه حكومت كارى به مردم ندارد، نمى‏خواهد، همه بايد از خودشان بترسند كه مبادا جرم بكنند، جرم كه بكنند حكومت او را مى‏گيرد براى جرمش اما ديگر يك ساواكى باشد كه مردم را با بهانه بخواهد بگيرد و حالا هم كه گرفت زجر بكند، اينها ديگر در كار نيست، انشاء الله نخواهد شد. الان شما بحمد الله آزادى كه بهترين نعمت‏هاى الهى است به دست آورديد، الان اينجا مطمئن هستيد كه بلند بشويد برويد بيرون، نمى‏آيند شما را بگيرند شما را ببرند كه چرا رفتيد آنجا اجتماع كرديد. اگر چند وقت پيش از اين بود يك همچو اجتماعى را الان ساواكى‏ها ريخته بودند و همه‏تان را گرفته بودند و برده بودند، ما را هم شكنجه مى‏كردند. حالا بحمد الله اينها ديگر نيست در كار و الحمدلله كه دست آنهائى هم كه غارتمان مى‏كردند، آنها هم دستشان كوتاه شد، آن را هم بريدند دستشان را. بنابراين ما

صحيفه نور ج 6 صفحه 217

الان سنگرى را كه پيش برديم يكى دست اين چپاولگرها را كوتاه كرديم و يكى آزادى براى خودمان تهيه كرديم. استقلال داريم و آزادى. الان آن معنائى كه مى‏خواستيم حاصل شده است. اين يك مقدار يك ريشه‏هاى كوچكى كه هستند و گنديده‏اى كه هستند و فساد مى‏كنند، اينها چيزى نيستند و اينها تمام مى‏شود كارشان، آن قدرت بزرگ رفت اينها ديگر چيزى نيستند، اينها به يك فوت تمام مى‏شوند لكن عمده اين است كه ما آن نعمتى كه به ما دادند شكرش را بجا بياوريم و شكر به اين است كه حفظ كنيم آن چيزى كه به ما اعطا كرده است، حفظش كنيم. اين يك هديه است كه خداى تبارك و تعالى به ملت ما عنايت كرده است، ملت تا اين هديه را حفظ كرده است پيش مى‏رود، اگر خداى نخواسته اين از دستش برود، باز همان است ضعيف و بيچاره و يك پاسبان بيايد زور بگويد. انشاءالله خداوند همه شما را حفظ كند و براى مملكتتان مفيد واقع بشويد. حالا از اين به بعد ديگر يك مملكت اسلامى است و همه موظفيم خدمت بكنيم، مثل خدمت به خانه خودتان باشد.

و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 222

تاريخ: 31/2/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى هيأت مؤسس بانك اسلامى ايران

بدترين انواع استثمار رباست‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اصلاً بهره از پول يك امرى است بسيار خلاف انصاف و خلاف انسانيت. يك پولى آنجا گذاشته‏اند، بعد از اين پول نه كارى، نه چيزى يك چيزى، در آورند. و بدترين انواع استثمار همين رباست كه در مقابل هيچ، خود پول كه هست و در مقابل هيچ، اين بزايد، بهره بردارد. در اسلام، اين البته به هر صورتش حرام است حتى اين فرارهائى كه بعضى‏ها جائز مى‏دانند، اين فرارها هم صحيح نيست. فرار از ربا هم صحيح نيست. يك راه‏هائى گفته شده است، لكن آنها هم صحيح نيست. بهره بردارى از اين نقود و از پول به هيچ وجه در اسلام جائز نيست. از جهتى كه يك همچو بانك اسلامى كه مبنايش بر اين باشد كه بهره در كار نباشد و ربا در كار نباشد، اين يك خدمت بزرگى است به جامعه و به اسلام، هر دو، كه اميد است كه احتياج مردم از ساير بانك‏ها به واسطه اين بانك سلب بشود و مردم توجه بكنند به اين بانك كه اسلام است مبنايش، اسلام است، اسلامى است و مبنايش بر اين است كه استثمار نكند مردم را، بهره بردارى از انسان بى‏خودى نكند.

نيت‏ها را بايد براى خدا صادق كرد

و من توفيق شما را از خدا مى‏خواهم كه در اين راه با صداقت، با نيت صادقانه عمل بكنيد، چنانچه هر كارى كه بانيت صادقانه شد، آن كار به نتيجه مى‏رسد و به نتيجه‏اى كه بخواهيد مى‏رسد. نيت‏ها را بايد صادق كرد و براى خدا. يك همچو كار بزرگى كه شما الان انجام مى‏دهيد انشاءالله براى خدا باشد تا منابع آخرتى هم براى همه‏تان انشاءالله داشته باشد و من اميدوارم كه توفيق پيدا بكنيد و بانك شما يك وقت بانك اول باشد و ساير بانك‏ها كه بر مبناى بهره بردارى و بر مبناى خلاف و فساد است، اينها از بين بروند، يا بهره‏ها از بين بروند كه همه اسلامى بشوند، آن وقت شما هم يكى از بانك‏ها. اگر اسلامى شدند آنها هم بمانند، والا بالاخره بايد بر چيده بشوند اگر اسلامى نشوند. انشاءالله كه موفق و مويد باشيد.

در خاتمه سرپرست هيات طى سخنانى گفت: شنيدم كه، براى اينكه همه بتوانند داراى سهم باشند

صحيفه نور ج 6 صفحه 223

حداقل صد تومان و حداكثر صدهزار تومان گذاشته‏اند كه همه بتوانند و آقايان ضمناً علاقمندند كه افتخار بدهيد به ايشان و اين هم مشوقى است براى آنها.

امام در پاسخ فرمودند : يك سهم هم من. انشاءالله كه موفق و مويد باشيد.

و در خاتمه اساسنامه اين بانك كه طرز و نحوه عملكرد اين بانك را مشخص مى‏كرد، تقديم امام شد.

امام: انشاءالله موفق باشيد. خداوند تأييد كند شماها را. سلامت باشيد. خداحافظ شما.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 218

تاريخ: 31/2/58

بيانات امام خمينى در جمع نمايندگان شيعيان جنوب لبنان

هشدار به بيدارى مسلمين در مقابله با استكبار، تحت سيطره قرآن‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من از سال‏هاى طولانى راجع به اسرائيل و راجع به جنايات او هميشه در خطبه‏ها و در نوشته‏ها گوشزد كرده‏ام به مسلمين كه اين يك غده سرطانى است در يك گوشه ممالك اسلامى و اينطور نيست كه اكتفا بكند به همان قدس و اينها، اينها بنايشان بر اين است كه پيش بروند، يعنى اينها تابع سياست آمريكا هستند، آمريكا هم آمالش فقط يك جانيست چنانچه همه ابر قدرت‏ها مى‏خواهند همه ممالك را تحت سيطره قرار بدهند اگر بتوانند. لبنان را ما يك جزئى از ايران مى‏دانيم براى اينكه ما و آنها از هم جدا نيستيم و ما آنها هستيم و آنها ما هستند و آقاى صدر يك مردى است كه من مى‏توانم بگويم كه او را بزرگ كرده و به منزله يك اولاد عزيز است براى من و من اميدوارم كه انشاء الله ايشان با سلامت برگردند به محل خودشان و بسيار مورد تأسف است كه ايشان را ما الان نمى‏بينيم در بين خودمان. اصلاً بايد مسلمين بيدار بشوند. امروز روزى نيست كه مسلمان‏ها هر كدام يك گوشه‏اى زندگى تنهائى بكنند و خودشان بين خودشان در هر كشورى يك زندگى خاصى به خود داشته باشند، نمى‏شود اين معنا. در يك همچو زمانى كه سياست‏هاى ابر قدرت‏ها بلعيدن همه جاست مسلمين بايد بيدار بشوند، ملت‏ها، دولت‏ها رامن از اكثرشان مأيوس هستم لكن ملت‏ها بايد بيدار بشوند و همه تحت لواى اسلام و تحت سيطره قرآن باشند.الحمد لله مسلمين ، هم عده شان قريب به يك ميليارد هست و هم ممالكشان يك ممالكى است غنى و ثروتمند و هم افرادشان افراد لايق، لكن آنهائى كه مى‏خواهند در اين ممالك حكومت كنند به واسطه تبليغات سوئى كه در طول چند صد سال تقريباً كرده‏اند و نفوذى كه در دانشگاه‏ها، در جاهائى كه مراكز تربيت ابناء مسلمين است كرده‏اند، مسلمين را طورى كردند كه از خودشان مأيوس شدند، يعنى خودشان را گم كردند. بايد مسلمين جديت كنند مجد خودشان را پيدا كنند.

وظيقه مسلمانان نفى سلطه فرهنگى اجنبى و نشر فرهنگ غنى اسلام است‏

اين غرب يا شرق كه سلطه پيدا كرده است بر همه ممالك اسلامى مهمش اين سلطه فرهنگى بوده است كه در آن مراكز تربيت مى‏شدند بچه‏هاى ما به تربيت هائى كه وقتى كه از دانشگاه‏ها بيرون‏

صحيفه نور ج 6 صفحه 219

مى‏آمدند طرفدار غرب يا طرفدار شرق بودند. همين جوان‏هائى كه شما ملاحظه مى‏كنيد كه الان يا براى چين يا براى شوروى يا براى آمريكا فعاليت در ممالك مختلف و الان در ايران مخصوصاً مى‏كنند اينها بسيارشان از همين دانشگاه‏ها بيرون آمده‏اند يعنى با اين تربيت بيرون آمده‏اند كه خودتان چيزى نيستند. عمال آنها، چه آنهائى كه قلمفرسايى مى‏كردند و غربزده بودند و چه آنهائى كه در مدارس ما مشغول تربيت بودند، اينها همه اين معنى را متفق الكلمه بودند كه از خود ما چيزى نمى‏آيد ما بايد دنباله غرب باشيم يا دنباله شرق باشيم. مصيبت بزرگ براى مسلمين همين فرهنگى است كه در بين مسلمين رواج پيدا كرده است و جوان‏هاى ما را مى‏كشاند يا به آن طرف يا به اين طرف و در ايران اكثر طرف آمريكا هستند با صورت اينكه ما كمونيست هستيم، براى اينكه بعضى‏هاشان كه از كمونيسم خودشان را مى‏دانستند يا خيال كردند بودند، در دربار شاه خدمت مى‏كردند. در هر صورت آن چيزى كه وظيفه همه ما مسلمين هست، وظيفه علماى اسلام است، وظيفه دانشمندان مسلمين است، وظيفه نويسندگان و گويندگان در بين طبقات مسلمين است اين است كه هشدار بدهند به اين ممالك اسلامى كه ما خودمان فرهنگ داريم، ما خودمان فرهنگ غنى داريم، فرهنگ ما طورى بوده است كه فرهنگ ما صادر شده است به خارج كه آنها گرفتند از ما. كتبى كه در ايران يا در ممالك اسلامى نوشته شده است، كتبى بوده است كه آنها گرفتند و از آن استفاده كرده‏اند. فرهنگ اين شرق يعنى شرق اوسط كه ما هستيم در آن، فرهنگ مسلمين غنى ترين فرهنگ‏ها بوده و هست، مع الاسف مسلمين نتوانستند از آن استفاده كنند. آن قضيه ابوعبيده راكه شمشيرش چقدر بود، كسى گفت آن را خود ابوعبيده بايد به كار بيندازد، شمشيرى است كه خودش از آن كارى نمى‏آيد، بايد اشخاص اين شمشير رابه كار بيندازند. اسلام همه چيز براى مسلمين آورده است، همه چيز، قرآن در آن همه چيز است لكن مع الاسف ما استفاده از آن نكرده‏ايم و مسلمين مهجورش كردند يعنى استفاده‏اى كه بايد از آن بكنند نكردند. بايد مردم را توجه داد، گرايش داد به اسلام و قرآن... انقلاب ما معجزه بود از اين بچه‏هاى اينقدر كوچك تا آن پيرمردهائى كه در بيمارستان‏ها خوابيده بودند، يكصدا براى اسلام فرياد كردند. اين يك اعجازى بود كه در ايران واقع شد و همين بود كه پيروز كرد اينها را بر يك همچو قدرت‏هائى كه تخيل اين در ذهن كسى در عالم پيدا نمى‏شد. يك ايرانى كه فاقد همه چيز سلاح مدرن باشد يا اگر در آن باشد استعمالش برايشان مشكل است، اين بتواند اين قدرتى كه همه قدرت‏ها دنبالش بودند بتواند در هم بشكند و بيرون كند اين را، در صورتى كه همه ابرقدرت‏ها بلكه همه قدرت‏هاى مسلمين هم تقريباً پشتيبانش بودند. بنده كه در پاريس بودم بيشتر از همه از آمريكا هى سفارش مى‏شد كه شما بگذاريد اينها بمانند، شما نرويد، حالا اخيراً كه خود مرديكه رفته بود و بختيار كه جنايتش كمتر از او معلوم نيست باشد بود، در ايران بود و نخست وزير بود به خيال خودش، از طرف آمريكا هى سفارش مى‏شد. مى‏آمدند گاهى به اسم اينكه من يك بازرگان هستم و گاهى با ساير آقايانى كه آنجا بودند ملاقات مى‏كردند با خود من، ملاقات مى‏كردند كه آنها به من برسانند كه شما حالا نرويد ايران، حالا زود است شما برويد ايران. من از همان اول فهميدم كه وقتى دشمن ما مى‏گويد شما نرويد، معلوم مى‏شود كه رفتن

صحيفه نور ج 6 صفحه 220

ما صلاح است و لهذا ما كوشش كرديم براى آمدن و اعلام كرديم كه هر وقت باز شد راه، ما مى‏رويم، اينها راه را بستند. ما گفتيم هر روزى كه راه باز شد ما حركت مى‏كنيم، آنها هم كه نمى‏توانستند تا آخر راه را ببندند، همان روز هم كه راه باز شد ما آمديم و بعد هم معلوم شد كه به صلاح بوده است.

سرانجام مبارزه مسلمين با ظلم به دست آوردن يكى از دو پيروزى است‏

مسلمان‏ها بايد خودشان را پيدا كنند يعنى بفهمند كه خودشان يك فرهنگى دارند، خودشان يك كشورى دارند، خودشان يك شخصيتى دارند. اينكه در ذهن جوان‏هاى ما كرده‏اند كه بايد مثلاً (فلان مكتب در اينجا پياده بشود، مكاتب شما چيزى نيستند) اينها همين تعليماتى است كه ابر قدرت‏ها در ايران پياده كرده‏اند. آنها يك همچو فرهنگى را براى ما درست كردند كه ما از خودمان بيخود بشويم و آنها تمام چيزى كه ما داريم و حيثيتى كه ما داريم ببرند. بايد ما برگرديم به حال اول اسلام، بايد مسلمين بر گردند به همان حال كه با جمعيت كم غلبه كردند بر همه قدرت‏ها. مسلمين با داشتن اين همه ذخائر و با داشتن اين همه مكنت‏ها و با داشتن اين همه جمعيت، مع الاسف اينها را چون تكه تكه كردند بعد ازجنگ عمومى، عثمانى را تكه تكه كردند و هر جا را دادند دست يك نوكرى از نوكرهاى خودشان كه حالا اين گرفتارى‏ها پيدا شده است، مسلمين بايد يكپارچه بشوند و با ابر قدرت‏ها مقابله كنند و هيچ ابرقدرتى هم نمى‏تواند با آنها مقابله كند. ما الان با جمعيت كمى كه داريم، ما سى و پنج ميليون جمعيت داريم در صورتى كه حريف‏هاى ما ميليارد جمعيت دارند، ما با جمعيت كم عازم اين شديم كه مقابله كنيم و هيچ هم بنا نداريم به اينكه پيروز بشويم، ما بنا داريم به تكليف عمل كنيم، ما مكلفيم كه با ظلم مقابله كنيم. در پاريس هم كه مى‏آمدند به من بعضى خير انديشان و اشخاصى كه ملتفت قضايا نبودند مى‏گفتند كه نمى‏شود، ديگر امكان ندارد، ديگر شما يك فكر مثلاً بكنيد كه يك تنازلى بكنيد و اينها، من به آنها گفتم ما تكليف داريم ادا مى‏كنيم، مى‏شود و نمى‏شود براى ما مطرح نيست، ما مكلفيم از طرف خداى تبارك و تعالى كه با ظلم مقابله كنيم، با آن آدمخوارها و با اين خونخوارها مقابله كنيم. ما با آن اندازه‏اى كه قدرت داريم مقابله مى‏كنيم، اگر پيروز شديم كه خوب، الحمدلله و اگر پيروز هم نشديم الحمد لله كه به تكليف عمل كرديم. مسلمين بايد خودشان را مكلف بدانند و گمان نكنند كه اگر پيروز نشدند پيروز نيستند. اگر معنويات ما محفوظ بشود، گرايشمان به قرآن محفوظ باشد، چه شهادت براى ما حاصل بشود كه نيل بزرگى است و چه پيروز بشويم، ما الحمد لله در همه جا پيروز هستيم واحدى الحسنيين براى ماست انشاءالله.

شكست ابرقدرت‏ها و صدور انقلاب اسلام با اتحاد ممالك اسلامى‏

و ما اميدواريم كه يك روزى با جنابعالى، با آقاى آسيد موسى صدر سلام الله تعالى در قدس با هم برويم نماز بخوانيم انشاءالله. و ما مأيوس نيستيم و مسلمين بايد با قدرت پيش بروند و امروز تقريباً ابرقدرت‏ها رو به شكست هستند، رو به شكست هستند، آنطور نيست كه خيال بشود مثل ده

صحيفه نور ج 6 صفحه 221

سال پيش از اين است. امروز هر جا، آمريكا الان گرفتار همين مسلمان‏هاى سياهپوست است كه مجبور بشود در چندين شهر، هشت شهر اعلام حكومت نظامى بدهد. اين مسأله يك جنبشى است كه در بشر پيدا شده كه زير بار نمى‏خواهد برود، يك چيزى است در همه جا پيدا شده. الان در عراق جنبش پيدا شده است، در عرض مى كنم پاكستان، در هندوستان، در جاهاى ديگر همه جا پيدا شده، اين مسلمان‏ها بايد هم را پيدا بكنند، هم خودشان را پيدا بكنند و خيال نكنند كه ابرقدرت‏ها چه هستند. نخير، همچو حرف‏هائى نيست در كار. هم خودشان را پيدا بكنند و هم با هم اجتماع بكنند، با هم وحدت داشته باشند تا انشاءالله پيروز بشوند و پيروز مى شوند انشاءالله. انشاءالله اميدواريم كه اين انقلابات و نهضت‏هائى كه در بين مسلمين پيدا شده است همه جا برود و همه جا باهم باشند و با وحدت كلمه و اتكال به خداى تبارك و تعالى كه منشاء همه پيروزى‏هاست مابه پيش برويم و همه ممالك اسلامى وحدت كلمه وزير بيرق اسلام زندگى مرفه آبرومندانه بكنند انشاء الله تعالى. خداوند تعالى انشاءالله لبنان عزيز را نگه دارد و مسلمانان لبنان را، مسلمانانى كه براى اسلام در جنگ هستند پيروز كند انشاءالله تعالى.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 224

تاريخ: 31/2/58

بيانات امام خمينى در جمع دانشجويان دانشگده حقوق

توجه به خدا و اتحاد در سايه اسلام، اساس پيروزى نهضت‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

ما يك قسم مسائل اصولى داريم كه الان مطرح است، يك قسم مسائلى فرعى داريم كه بعد از اينكه مسائل اصولى تحقق پيدا كرد بايد مطرح كرد كه ما اگر مسائل فرعى را الان مطرح بكنيم ممكن است كه از آن مسائل اصولى كه اساس مسائل است عقب بمانيم، يا به واسطه طرح اين مسائل كه گاهى موجب يك اختلافاتى مى‏شود ما در نهضت شكست بخوريم از اين جهت آنچه من الان به نظرم مى‏آيد اين است كه شما مى‏دانيد كه در اين نهضت آن چيزى كه ما را پيش برد دو مطلب بود، كه يكى از آنها اساس بود و يكى از آنها به واسطه آن اساس تحقق پيدا كرد. آن كه اساس بود اينكه مردم به عنوان اسلام و به عنوان ايمان و عقيده وارد اين ميدان شدند، چون براى ايمان و اسلام وارد شدند، همه قشرها با هم متحد شدند كه آن رمز حقيقى كه اتحاد همه در يك جهت، وحدت همه در يك مسير، موجب شد كه تا حالا ما مطلب را رسانديم، يعنى مطلب را، آن مطلبى كه همه ممتنع مى‏دانستند، در ايران تحقق پيدا كرد. ممتنع مى‏دانستند كه يك ملتى با نداشتن ابزار و با نداشتن يك نظام سياسى كه همه را روى آن نظام سياسى هدايت كند و خالى بودن دستشان از همه اسلحه‏هاى روز بلكه همه اسلحه‏ها كه اسلحه‏هاى آنها (حالا را يك قدرى غمض عين كنيد كه يك قدرى تفنگ پيدا شده است ) آنطور كه به ما مى‏گفتند كاردتوى مطبخ، چوب توى خانه بود و باقى هم با دست خالى، زن‏ها هم بچه‏هايشان را بغل مى‏كردند مى‏آمدند بيرون. آن كه رمز بود اين بود كه همه باهم بودند و همه هم فريادشان اين بود كه ما اين رژيم فاسد را نمى‏خواهيم و ما يك جمهورى اسلامى مى‏خواهيم. اين اسباب اين شد كه ما آن مطلبى را كه دنيا ممتنع مى‏دانست كه هيچ بر همه چيز غلبه پيدا بكند (البته روى حساب‏هاى ما ديگرى) ملت ايران روى حساب معنويت و توجه به خداى تبارك و تعالى و ايمان پيش برد و اين قدرت‏هاى شيطانى را كه پشت سرش هم قدرت ابرقدرت‏ها بود شكست به طورى كه نتوانستند آنهايى كه مى‏خواستند اين مرد را نگه دارند نتوانستند نگه دارند، كوشش كردند ، تهديد كردند، ما كه در پاريس بوديم تماس مى‏گرفتند با ما از طرف آمريكا كه ابتدائاً به اينكه (ما پشتيبان هستيم، چه، چه) بعد هم كه به اينكه (شما يك قدرى صبر كن حالا زود است، حالا نرويد حالا زود است) كه ما هم توطئه را فهميده بوديم. با هيچ ما غلبه كرديم بر همه چيز و اين را براى همين نكته بود كه ما همه با هم بوديم و از مركز تا

صحيفه نور ج 6 صفحه 225

آخر بلدى كه در ايران بود، ده و شهر و قصبه و بزرگ و كوچك و همه اقشار در همه جا با هم اتحاد پيدا كردند و اين نبود جز در سايه اسلام، هيچ چيز ديگر نمى‏توانست اينطور قدرت داشته باشد كه همه را با هم توافق بدهد و آن چيزى كه شما را در اين ميدان پيروز كرد همين بود و ما الان به پيروزى نهائى نرسيديم.

تبليغات منفى مزدوران اجانب و تضعيف جمهورى اسلامى به قصد خاموش ساختن نهضت

الان به نظر من امروز ايران حساسيتش بيشتر از آن روزى است كه هجوم مى‏كرديم و مردم را بسيج مى‏كرديم براى مبارزه، براى اينكه آن وقت همه توجه‏شان به اين بود كه اين سد را بشكنند اين سد بزرگى كه مانع از پيشرفت ما بود و همه نظرشان به اين بود كه اين سد را بشكنند، توجه به مسائل خودشان نداشتند، همه توجه به اين داشتند كه اين سد بايد شكسته بشود، همه با هم بدون اينكه ملتفت اين باشند كه امروز مثلاً ناهار خوردند يا نه، قرض دارند يا نه عرض كنم سفته در كجا دارند يا نه، هيچ اين توجه نبود در كار، همه با هم فشار آوردند و آن سد بزرگ را شكستند. در هر انقلابى وقتى كه به يك نقطه‏اى رسيد كه يك پيروزى پيدا شد آن وقت وقت حساسيت انقلاب است كه مردم خودشان را پيروز ديدند، بعد توجه مى‏كنند به اينكه خوب حالا ما چه، چه شد، حالا زندگى‏مان چه، حالا قرض داريم، حالا سفته‏هايمان چه، حالا بازارمان چه. اين اسباب اين مى‏شود با ضميمه اينكه اين كارشناس‏هايى كه آنها دارند، آمريكا به اين زودى دست از ما بر نمى‏دارد، كارشناس‏هائى كه اينها دارند، اينها روانشناسى را از صد سال پيش از اين يا بيشتر روانشناسى در ايران را شروع كرده‏اند و مى‏دانند چه بكنند. الان عمال آنها بين اقشار مردم افتاده‏اند كه: (خوب، اين هم رفتن شاه و اين هم حكومت جمهورى، چه شد؟) عمال اينها توى اقشار مردم افتاده‏اند براى اينكه مردم را سرد كنند و اين نهضت را به سستى بگرايانند و موجب اين بشود كه اين نهضت خاموش بشود، آنها سر بلند كنند. در صورتى كه وقتى روى محاسبات ما حساب بكنيم و ببينيم كه تا حالا چه شده است و بعدها ما مى‏خواهيم چه بشود. تا حالا معجزه شده است، چه شده يعنى چه؟ تا حالا شما اسير بند و قيد سازمان امنيت كه در همه جا ريشه داشت و همه را به رنج مى‏كشيد از اين حبس‏هاى بزرگ كه بعضى عكس‏هايشان را وقتى كه نشان مى‏دهند انسان وحشت مى‏كند، زير زمين چه كردند اينها با مردم، خوب اين كم كارى بود كه اين نهضت كرد؟ اين (چه شد) يعنى اينكه اين كم كارى بود. كارى است كه همه دنيا، آنهائى كه متفكر هستند در دنيا، حيرت كردند كه اين چه جور واقع شد، چه جور اين سد شكسته شد. از آن طرف دست اجانب كه باز بود در خزائن ما، نفت ما را همه‏اش را مى‏بردند در ازايش براى خودشان پايگاه درست مى‏كردند و اينجا به اسم اينكه ما مى‏خواهيم عوض بدهيم مى‏فرستادند آن آهن پاره‏هايشان را يا آن عرض مى‏كنم اسلحه‏هائى كه ايران اصلاً اطلاع بر آن نداشت كه اين را چه جور بايد چه بكنند، مى‏فرستادند اينها را به ازاء اينكه ما نفت را مى‏گيريم و اينها را مى‏دهيم. اينها براى‏

صحيفه نور ج 6 صفحه 226

خودشان بودند، نه براى ما، براى اينكه ما كه اطلاع از اينها نداشتيم. اينها براى اين بود كه پايگاه اينجا درست كنند و اگر چنانچه با شوروى يك وقتى بناست دعوا كنند، اينجا پايگاه داشته باشند. هم نفت را مى‏بردند، هم عوضش براى خودشان پايگاه درست مى‏كردند با اسم اينكه ما مى‏خواهيم عوض بدهيم كه مبادا صدا در آيد پس يك كار بزرگ محير العقول ديگر واقع شد و آن اينكه دست آمريكا و دست انگلستان، شوروى و همه اينها از خزائن ما كوتاه شد. الان نفت مال خودمان است و عرض مى‏كنم چيزهاى ديگر هم مال خودمان است و نفتش هم از خودمان، همه چيز از خودمان (هيچ نشد) را، (چه شد) را، اينهائى كه مى‏خواهند نهضت را خاموش كنند اين مسائل را پيش مى‏آورند كه حالا چه شد. مى‏روند توى كارخانجات به اين كسانى كه آنجا كار مى‏كنند و بيچاره‏ها اطلاعى از مسائل ندارند، طرح مى‏كنند اين مسائل را (خوب حالا ديگر، خوب چه شد؟ چه شد؟) از آن طرف مى‏روند در كشاورزى نمى‏گذارند كشاورزها كار خودشان را بكنند و تبليغات مى‏كنند، در صورتى كه اگر اينها بگذارند، آن برنامه‏هاى آتيه زود انجام مى‏گيرد. شما ملاحظه بكنيد راجع به رفراندم يك مسألهاى بود كه همه ملت اين را مى‏خواستند، با شوق و شعف مى‏خواستند، اينها براى خاطر ملت بود كه مى‏ريختند و صندوق‏ها را آتش مى‏زدند و با عرض مى‏كنم اسلحه مردم را منع مى‏كردند از اينكه بروند راى بدهند، خودشان هم تحريم مى‏كردند؟! اينها هوادار ملت بودند كه اين كار را مى‏كردند؟! يا خير مى‏خواستند اين ملت رفراندم را نكند آشوب باشد و حكومت باز همان، حكومت سابق باشد يا شبيه به آن باشد، والا رفراندم يك امر ملى بود كه همه ملت مى‏خواستند و ما ديديم كه 5/99% را ملت راى دادند و نيم درصد تقريباً راى مخالف داد، در صورتى كه همه اقشارشان با هم جمع شدند و راى مخالف دادند نيم درصد بود، يك چيزى كه همه ملت مى‏خواستند، چرا اينها جلوگيرى مى‏كردند؟ يا حالا براى مستضعفين مى‏خواهند خانه درست بكنند، مردم مى‏خواهند خانه درست كنند، زن‏ها پول‏هايشان را دادند، زر و عرض مى‏كنم كه جواهراتشان را، اقشار مختلف و زيادى از خانم‏ها آمده‏اند آن چيزهائى كه در عمرشان ذخيره كرده‏اند، حالا براى مستضعفين دارند مى‏دهند كه خانه بسازند، اينها افتاده‏اند توى مردم با اقسام مختلفه براى جلوگيرى از اينكه نشود اين كار، چرا نشود؟ اين مضر به حال مردم است؟! اين براى آنهائى كه شما مى‏گوئيد ما براى آنها مى‏خواهيم كار بكنيم، اين براى آنها كار نيست؟! نه، مسأله اين نيست، مسأله اين است كه اينها مى‏خواهند كه آرامش در ايران پيدا نشود، كارى انجام گرفته نشود. وقتى آرامش نشد و كار براى مردم انجام گرفته نشد، شلوغ مى‏شود. وقتى شلوغ شد آنها به مقاصد خودشان مى‏رسند والا خانه‏سازى براى مستضعفين و براى مردم كارمند و كارگر و ساير مردم يك چيز بدى هست؟! يك چيزى مخالف با مثلا مصلحت ملت است؟! يانه، اين موافق مصلحت ملت است؟ اين هم مى‏خواهند جلوگيرى بكنند. يا كشاورزى، آيا كشاورزى براى مملكت ما يك چيزى مضرى است كه اينها مى‏روند نمى‏گذارند بشود؟ يا كار كردن در كارخانه‏ها، راه افتادن كارخانه‏ها، اين مضر است به حال ملت؟! اينها مى‏خواهند آشوب كنند و دنبال اين آشوب شايد به فكر اين باشند كه اگر آشوب كردند، در خارج دولت‏هائى كه مى‏خواهند ما را

صحيفه نور ج 6 صفحه 227

بچاپند، در خارج منعكس كنند كه ايران خودش را نمى‏تواند اداره كند، يكى بايد برود اداره‏اش كند، يك كودتا بكنند و همان مسائل را با يك وضع بدتر از سابق پيش بياورند و ما باز در سال‏هاى طولانى ديگر، تا خدا مى‏داند چه وقت بشود، باز زير همان چيزهائى كه پيشتر بوده ،باشيم.

مطلب اساسى سازندگى، لزوم رسيدن به خودكفائى‏

آنكه من الان به شما آقايان عرض مى‏كنم اين است كه ما الان بين راه هستيم ما نرسيديم به مقصد. يك مقصد اين بود كه اين اشخاص دزد و چپاولگرها را دستشان را كوتاه كنيم، تا يك قدرى كوتاه شد يعنى يك قدر مهمى كوتاه شد، آنها هم مال ملت را برداشتند و خوردند و بردند و فرار كردند اما دستشان الان از اينجا كوتاه است و انشاءالله از آنها هم پس گرفته مى‏شود انشاءالله. و ما آن مقدارى كه تا حالا كاركرديم موانع را برداشتيم، موانع رشد انسانى و رشد ملى و رشد طبيعى را برداشتيم. اما الان همه موانع برداشته نشده، يك مقدار از اين اقشارش باقى مانده و الان دارند مفسده مى‏كنند و باهر حيله‏اى كه باشد، مى‏خواهند يك اختلافى ايجاد كنند. و اما مهم اين است كه ما مملكت حالا كه مى‏گوئيم دست خودمان است، يك مملكتى باشد كه خود كفا باشد و سازندگى شروع بشود تا ما مملكت را به طورى كه اقتصادش صحيح باشد، كشاورزيش درست بشود، دانشگاه هايش درست بشود، قضاوتش درست بشود، همه اينها آشفته‏اند چون كه اززمان طاغوتند ديگر، الان باز متحول نشده براى اينكه دولت الان دولت انتقالى است، يك دولت مستقرى نيست اين. بنابراين آنكه الان براى همه ما لازم است اين است كه تمام توجه‏مان به اين باشد كه اين نهضت محفوظ باشد، تمام توجه به اين باشد كه قشر دانشگاهى با قشر عرض مى‏كنم كه مدارس قديمه اينها باهم جوش بخورند. يكى از كارهائى كه اينها در سال‏هاى طولانى كردند اين بود كه دانشگاهى كه يك عضو مهمى‏در هر كشورى است، با روحانيت كه يك عضو مهمى در كشور ماست اينها را از هم جدا كنند ،اين را دشمن او كنند او را دشمن اين با تبليغات، تبليغاتشان هم مع الاسف در خود ماها در همه اثر كرده بود كه اين طايفه آن طايفه را قبول نداشتند و احياناً لعن مى‏كردند، آن طايفه هم آن طايفه را همين طور. اثرش اين بود كه نتيجه را ديگران مى‏گرفتند، ما دعوا مى‏كرديم ديگران نتيجه مى‏بردند. قشرهاى ديگر هم همين طور هى از هم جدا مى‏كردند، بازارى را از كارگر، كارگر را از ديگران، ديگران همه را، مى‏خواستند آشفته باشد. اين نهضت اسباب اين شد كه يك قدرى نزديك شديم ماها به هم، يعنى دانشگاهى هم همان حرف‏ها را مى‏زد كه بازارى مى‏گفت، بازارى هم همان حرف را مى‏زد كه معممين مى‏گفتند، همه هم همان حرف را مى‏زدند كه كشاورزان مى‏گفتند. اگر چنانچه ما اين مطلبى كه الان يك مقدارش موجود است ولكن يك خرده رو به سستى دارد مى‏رود اگر به داد اين نهضت نرسيم و اين نهضت خداى نخواسته رو به سستى برود و يك وقت خاموش بشود، خواهيد ديد كه خداى نخواسته مسائل سابق شديدتر عود مى‏كند.

previos page menu page next page

صحيفه نور ج 6 صفحه 233

تاريخ: 1/3/58

بيانات امام خمينى در جمع نمايندگان سنديكاهاى كارگرى و كاركنان شركت نفت

شريان حياتى اجانب در دست كاركنان شركت نفت‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من با اينكه حالم مساعد نيست معذلك چند كلمه‏اى با شما دوستان، با شما عزيزان و بانوان محترمه و با برادران عزيزم صحبت مى‏كنم. نهضت ما گر چه مرهون همه اقشار ملت است، گر چه همه اقشار ملت نهضت را همراهى كردند، بانوان ايران و چه مردان ما، لكن بعضى اقشار يك ويژگى خاصى داشتند و از آنجمله كاركنان و كارمندان شركت نفت، براى اينكه اينها در مقامى بودند كه شريان حيات اجانب به دست اينها بود، شريان حيات رژيم منحوس در دست اينها بود. اعتصاب آنها يك ويژگى خاصى داشت و همراهى آنها از نهضت، يك خصوصيت بيشترى داشت از اين جهت ما به آنها از ساير اقشار ارج مى‏گذاريم. شما برادران بوديد كه در اعتصابات خودتان در مقابل رژيم طاغوتى ايستاديد و نهضت را پيش برديد و اسلام را تقويت كرديد. من بايد از شما تشكر كنم، من دعا به شما كردم و مى‏كنم.

در زمان طاغوت همه در عسرت زندگانى مى‏كردند

لكن اين معنا كه گفتيد شما زير فشار بوديد و بيشتر فشار ديديد، بايد بفرمائيد كه شما فشار خودتان را بيشتر احساس كرديد والا در اين مملكت كى بود كه تحت فشار نبود، كدام قشر بودند كه اختناق بر آنها حكومت نمى‏كرد، كدام قشر بودند كه محروميت نداشتند. آيا قشر روحانى محروميت نداشت؟ آنها را از تمام وعظ و ارشادى كه مى‏خواستند بكنند محرومشان كردند، آنها را در وضع اختناق چنان فشار دادند كه نمى‏توانستند نفس بكشند، ساير اقشار ملت هم همين طور بودند، همه در رنج بودند، همه در عسرت زندگانى مى‏كردند.

شركت نفت مورد هدفگيرى شياطين برا ى فلج نمودن اقتصاد ما

زندگانى كه در آن آزادى نباشد زندگانى نيست. زندگانى كه در آن استقلال نباشد، به زحمت كار بكنند براى استفاده دشمن‏ها، اينكه زندگانى نيست. الان زندگانى شما داريد براى اينكه استقلال داريد، براى اينكه كار شما امروز به نفع ملت خودتان است، لكن بايد با هوشيارى و با توجه زياد، توجه‏

صحيفه نور ج 6 صفحه 234

داشته باشيد كه اين اقشارى كه نمى‏گذارند كارگرهاى محترم ما به كار ادامه بدهند، خيابان‏ها را غوغا مى‏كنند به يك نظاهرات مثلاً، اينها بدانند كه اين قشرها همان دشمن‏هاى اولى شما هستند، اينها مى‏خواهند شما كه شريان مملكت در دست شما، شريان حيات مملكت در دست شماست اعتصاب كنيد، كم كارى كنيد تا اينكه فلج بشود دولت ما، اقتصاد ما. با فلج شدن اقتصاد، فرصت به دست بگيرند اين عده و همان مسائل سابق را اعاده كنند، البته با يك صورت حق به جانب مى‏آيند در بين قشرهاى كارگر، لكن شيطنت در


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 236

تاريخ: 1/3/58

بيانات امام خمينى در جمع فرهنگيان اصفهان

كليد سعادت و شقاوت جوامع به دست معلمين است‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

آنچه در رژيم سابق شد كه ديديد گذشت و ننگ براى عمال استعمار باقى ماند و آنچه كه ملت ما در طول اين مدت زجر كشيد گذشت و اجر براى ملت ما باقى است. و آنچه كه ملت ما به عالم ثابت كرد كه مى‏شود با ايمان و با عزم و تصميم راسخ بر قواى شيطانى غلبه كرد گذشت و آنچه كه از حالا به بعد ما مكلف به آن هستيم، گذشته‏ها گذشت لكن ما آينده را بايد نگاه كنيم حالا ما چه تكليف داريم، در آينده چه تكليفى داريم. فرهنگى‏ها كه با فرهنگيان علوم قديمه در صف واحد هستند يعنى علماى اسلام، معلمين علوم اسلامى با فرهنگى‏ها كه شغلشان شغل واحد است، اين شغل شريف‏ترين شغل‏ها و پر مسووليت‏ترين شغل‏هاست. شريف‏ترين شغل‏هاست براى اينكه شغل انسان سازى است، همان شغلى است كه تمام انبيا براى همين معنا آمدند. قرآن يك كتاب انسان سازى است و نازل شده است براى اينكه انسان درست كند و اين شغلى كه فرهنگى‏ها دارند، چه فرهنگى‏هاى علوم قديمه و چه فرهنگى‏هاى ساير علوم، اين شغل هم شغل آدم سازى است. اگر آدم ما بسازيم مملكت ما نجات پيدا مى‏كند. هميشه آدم‏ها هستند كه مقدرات كشورها را در دست مى‏گيرند منتها بعضى‏ها آدم‏هاى به صورت آدم و واقع شيطان و بعضى‏ها آدم و هميشه از فرهنگ اين اشخاص بزرگ قيام مى‏كنند. اشخاصى كه ملت‏ها را مى‏توانند نجات بدهند و كشور را مى‏توانند آباد كنند و دنيا و آخرت ملت را مى‏توانند تعمير كنند فرهنگى ها هستند. پس فرهنگ يك كارخانه آدم سازى است چنانچه انبيا هم براى همين معنا آمدند كه آدم درست كنند. تعليم سر مشق همه انبياست كه از طرف خداى تبارك و تعالى به آنها ماموريت داده شده، ماموريت خدا به انبيا همين است كه بيايند و آدم درست كنند و آنهائى كه به انبيا نزديكترند آنها به مقام آدميت نزديكترند. آن وقت كه ملائكه اشكال كردند كه آدمى كه مفسد در ارض هست چرا خلق فرموديد؟ جواب اين بود كه من مى‏دانم چيزهائى كه شما نمى‏دانيد. دنبالش هم خداوند تعليم همه اسماء را به آدم كرد و وقتى كه عرضه داشت به ملائكه، آنها ديدند كه نمى‏توانند اينطورى كه آدم مى‏تواند ادراك كند حقايق را، آنها نمى‏توانند. از اول اين بود كه آدم كه آمد با تعليم الهى آمد و معلم بشر بود، انبيا هم معلم بشر بودند. شغل معلمى يك شغل عمومى است براى انبيا گرفته تا اوليا تا فلاسفه و امام تا علما و تا فرهنگى‏ها كه ماها انشاء الله باشيم از آنها. پس شغل، شغل بسيار بزرگى است

صحيفه نور ج 6 صفحه 237

شغل آدم سازى، ديگر شغل‏ها به اين درجه نمى‏رسند براى اينكه آنها مربوط به جهات ديگراست. در عالم هيچ موجودى به پايه انسان نمى‏رسد و هيچ شغلى به پايه انسان سازى نمى‏رسد. پس شغل بسيار بزرگ است، بسيار شريف است لكن براى فرهنگى‏ها مسؤوليت بسيار هست. هر چه شغل عظيم باشد، مسؤوليت به همان مقدار بزرگ و عظيم است. مسوول تمام مقدراتى كه براى يك كشورى پيش مى‏آيد، مسئول تمام انسان‏هائى كه بايد انسان بشوند، مسوول تمام جوان‏هائى كه زير دست جوان‏هائى كه زير دست آنها بايد تربيت بشوند، تربيت بايد بشود انسان در مكتب فرهنگيان، معلم و مقدرات هر مملكتى به دست همين‏هاست كه از فرهنگ بيرون مى‏آيند و پيشرفت هر كشورى و عقب ماندگى هر كشورى باز به دست معلمين است. معلم است كه با ساختن خود، افراد را، كشور را پيش مى‏برد و معلم است كه اگر خداى نخواسته در پيش او انحراف حاصل بشود ، كشور را خراب مى‏كند. معلم است كه انسان‏ها را يا مهذب‏بار مى‏آورد، متعهد بار مى‏آورد و يا انگل بار مى‏آورد و وابسته، همه از مدرسه‏ها بلند مى‏شود، همه سعادت‏ها و همه شقاوت‏ها انگيزه‏اش از مدرسه‏هاست و كليدش دست معلمين است. بايد معلمين توجه داشته باشند اولا به شغل شريف خودشان كه شغل انبياست و ثانياً به مسؤوليت خودشان كه همان مسؤوليت انبياست. انبيا مسوولند لكن درست آنها عمل مى‏كنند، از مسؤوليت درست بيرون مى‏آيند، از امتحان درست بيرون مى‏آيند. آنها مامور به تربيت هستند و تربيت مى‏كنند و آنقدرى كه از عهده شان بر آمد عمل كردند. شما هم همان مسؤوليت را داريد و همان شرافت را، كانه فرهنگ سايه‏اى است از نبوت و فرهنگى‏ها سايه هستند از نبى. اين سايه بايد عمل كند به آنطورى كه ذى ظل عمل كرد. اينكه مى‏گويم سايه، براى اين است كه سايه از خودش هيچ نبايد داشته باشد همانطورى كه يك سايه‏اى وقتى كه مى‏افتد روى زمين از يك شخصى، حركت، حركت شخص است و سايه به حركت شخص حركت مى‏كند. اينكه سلطان را مى‏گويند ظل الله، اين بزرگترين چيزى است كه اگر ما تصور كنيم، تميز مى‏دهيم ما بين حق و باطل. ظل خدا، وقتى ظل الله است كه حركتش حركت خدا باشد، از خود هيچ نداشته باشد. پيغمبر اكر ظل الله است براى اينكه هيچ (و مارميت اذرميت ولكن الله رمى) آنهائى كه با تو مبايعه كردند (يبايعون الله) بيعت با پيغمبر، بيعت خداست. چرا؟ براى اينكه پيغمبر هر چه دارد، از خدا و هر چه مى‏بيند خدا و فانى است در او. هر حركتى پيغمبرها مى‏كنند همانى است كه مطابق رضاى خداست، به حركت او، به تحريك او حركت مى‏كنند، از خودشان حركت ندارند، به تحريك او حركت مى‏كنند. شما هم، فرهنگى‏ها هم ظل انبيا بايد باشيد و همه كسانى كه شغل انبيا را دارند كه فرهنگى‏ها هم همان شغل را دارند. مسؤوليت زياد است براى فرهنگى‏ها، چنانچه براى علماء دين زياد است، يعنى يك مسؤوليت است براى همه. همه يك جور مسؤوليت در مقابل خدا دارند، شما مسووليد كه آنهائى كه در كلاس‏هاى شما هستند و تحت تربيت شما هستند مسووليد كه آنها را انسان كنيد و معلمين علوم قديمه هم مسوولند كه آنهائى كه پيش آنها هست آنها را انسان كنند. اگر درست اين شغل را انجام دادند اين هم براى آنها شرافت زياد هست و هم براى مملكت خود و كشور خودشان يا مايه‏هاى شرافتمندى گذاشته‏اند كه با تربيت صحيح ممكن نيست كه يك مملكتى تحت نظر استعمار

صحيفه نور ج 6 صفحه 238

برود و لهذا آنهائى كه مى‏خواهند اين ممالك تحت نفوذ، ممالكى كه حالا بايد بگوئيم ممالك شرق، آنهائى كه مى‏خواستند ممالك شرق را بچاپند، اينها به اين دو جناح حمله كردند: به جناح علماء قديم و به جناح فرهنگ، منتها گاهى حمله ظاهر بود و گاهى پشت پرده. حمله ظاهر آن بود كه در زمان رضا شاه به علماء اسلام شد كه شايد اكثر شما يا همه شما يادتان نباشد كه چه كردند. با علماى اسلام طورى كردند كه اين مدرسه‏هاى قم، مدرسه فيضيه، طلبه‏ها نمى‏توانستند توى مدرسه روز باشند، روز مى‏رفتند توى باغات آخر شب بر مى‏گشتند. نمى‏توانستند يك جلسه درس داشته باشند، يك مجلس وعظ داشته باشند و هكذا. و حمله بدتر از آن، حمله پس پرده است كه نگذارند يك فرهنگى رشد بكند، عقب نگه دارند، نگذارند آنطورى كه بايد تربيت كند تربيت كند فرهنگ را غير اسلامى‏بار بياورند. اين مسأله تصادفى نيست، مسأله اينكه در مدارس ما در زمان اينها ضد اسلامى نمو مى‏كرد تصادفى نبود مسأله، مسأله حساب شده بود، حساب كرده بودند كه آن چيزى كه بتواند يك كشورى را از دست آنها نجات بدهد انسان اسلامى متعهد است. آنهائى كه اسلامى بار نمى‏آيند و همه توجه‏شان به همين عالم ماده است آنها دنبال اينند كه اتومبيل داشته باشند، اين اتومبيل از دست شيطان به آنها برسد يا از دست خدا برسد فرقى ندارد در آن كه مى‏دهد، او اتومبيل مى‏خواهد، او پارك مى‏خواهد، او زندگى مرفه مى‏خواهد، اين زندگى مرفه را يك نفر دزد به او بدهد يا يك نفر نبى به او بدهد هيچ فرقى پيش او نيست براى اينكه به آن دهنده‏اش كارى ندارد. انسان متعهد است كه اگر چنانچه پارك‏ها را يك آدم منحرف به او بدهد قبول نمى‏كند و اگر يك چيز مختصر را يك آدم صحيح به او بدهد برايش ارزش قائل است. اين انسان است كه اينطور است. آن كه مى‏تواند منفعت يك مملكت و يك كشورى را حفظ كند آنى است كه فرق مى‏گذارد ما بين زندگى‏اى كه از كارتر به او برسد يا زندگى‏اى كه از يك فرد مسلم به او برسد، بين اين دو تا فرق مى‏گذارد. اين نمى‏رود دنبال اينكه از شاه باشد، خوبتر باشد، بهتر باشد ولو از يك آدم جنايتكار باشد، او دنبال اين است كه از كجا پيدا شد، نه چى هست. آن كه مادى است دنبال اين است كه اينكه دست من آمد چى هست، كار به اين ندارد كه از كجاست. آن كس كه متعهد است دنبال اين است كه از كجا آمد، آيا از طريق حلال آمد؟ آيا از مال مردم دارند به اين مى‏دهند؟ مال دزدى است اينكه دارد به او مى‏دهد؟ مال حلال است كه دارد به او مى‏دهد؟ اين دو طايفه باهم فرق مى‏كنند. آنى كه مى‏تواند حفظ منافع يك كشورى را بكند اين هست كه (از كجا آمد) نه آنى كه (چى هست). آن كه مى‏بيند، خود همين (چى هست) را مى‏خواهد، اتومبيل مى‏خواهد، خوب، شركت نفت به او اتومبيل مى‏دهد، شركت نفتى كه آنها مثلاً تاسيس كرده‏اند به او مى‏دهد بهتر، خوب، او خوبترش را مى‏دهد براى او كار مى‏كند، سفارتخانه به او مى‏دهد براى او كار مى‏كند براى اينكه منفعتش را اينجا مى‏بيند، كار ندارد كه كى مى‏دهد به او و از كجا آمده لكن انسان متعهد اگر چنانچه صدها ميليون سفارتخانه به او بدهد قبول نمى‏كند براى اينكه مى‏بيند كه از جائى آمده است كه مى‏خواهد اين را منحرف كند. اين مى‏دهد كه عوض بگيرد، مجان نمى‏دهد. سفارت آمريكا اگر به كسى چيز مى‏دهد يا سفارت انگلستان به كسى چيزى مى‏دهد مجان نمى‏دهد، او مى‏دهد كه از او كار بكشد.

صحيفه نور ج 6 صفحه 239

فرهنگ مى‏تواند حل عقده‏ها را بكند. اگر فرهنگ يك فرهنگى شد كه انسان بار آورد، متعهد بار آورد، معتقد به يك ماوراء بار آورد، معتقد به اينكه اگر اين از ديگرى باشد اين مسؤوليت دارد، اگر اين دزدى باشد مسؤوليت دارد، آن كه اعتقاد به اين معنا دارد و ايمان دارد به يك پرده ماوراى اين عالم، اين است كه مى‏تواند مملكت حفظ بكند، اين است كه اگر در مقابل اينكه يك خيانت بكند همه چيزها را بهش بدهند زير بار نمى‏رود. او مثل حضرت امير سلام الله عليه قسم مى‏خورد (به حسب روايتى كه هست توى نهج البلاغه) كه اگر چنانچه همه اقاليم دنيا را به من بدهند كه بخواهم يك ظلمى بكنم، اينقدر كه يك چيزى را از دهن يك مورچه من بگيرم ظلم است من نمى‏كنم. البته كسى نمى‏شود، لكن مقدرات يك كشورى دست شماست. اينها كه به فرهنگ حمله كردند، به مدارس قديمه حمله كردند، به دانشگاه‏ها حمله كردند، حمله باطنى يا ظاهرى، اينها مى‏خواهند نگذارند از دانشگاه آدم بيرون بيايد، از مدارس قديمه انسان پيدا بشود و لهذا جلوى فرهنگ ما را محكم گرفتند كه جلو پيش نرويم براى اينكه اگر چنانچه از فرهنگ كسانى كه بعد مقدرات مملكت دست آنهاست از فرهنگ يك اشخاص متعهد و صحيح بيرون بيايند، كلاه آنها پس معر كه است و اگر يك اشخاصى بيرون بيايند كه مبالات به هيچى ندارند، جز طعمه چيزى نمى‏فهمند آنها، آنهائى است كه آنها صيدش مى‏كنند، طعمه‏ها را آنها بهتر از كسان ديگر مى‏دهند، منصب‏ها را آنها بهتر مى‏دهند، مال‏ها را آنها بهتر مى‏دهند و اينها را تحت استعمار و استثمار قرار مى‏دهند. پس شغل ماها همه، همه‏مان، شغل من و شغل شما، هر دو شغلى است كه از انبيا به ما رسيده است. اگر ما به اين شغل كه داريم خيانت كنيم، به انبيا خيانت كرده‏ايم، به خداى تبارك و تعالى خيانت كرده‏ايم و خيانتمان اين است كه جوان‏هائى كه پيش ما بايد تربيت بشوند يك تربيت منحرفى بشوند. جوان‏ها را مستقيم بار بياوريد، آدم بار بياوريد، اگر علاقه داريد به اينكه كشور شما، دين شما محفوظ بماند اين محفوظيت كليدش دست شماست. كليد سعادت و شقاوت يك ملت دست فرهنگى است. فرهنگى اگر خوب باشد مملكت خوب مى‏شود، معلم اگر خوب باشد مملكت خوب مى‏شود، معلم اگر منحرف باشد مملكت خراب مى‏شود. پس شمائيد كه مى‏توانيد يك مملكتى را به پيش برانيد، هم معنوياتش را و هم مادياتش را. و شمائيد كه مى‏توانيد يك مملكتى را خداى نخواسته به عقب برانيد، هم معنويتش را و هم ماديتش را. پس شغل شريف، مسؤوليت زياد. اين شغل شريفى كه الان به عهده شما آمده است و ما هم با شما هستيم. تبع شما انشاءالله، اين شغل شريف را، اين امانتى است كه خدا به شما داده، به اين امانت خيانت نكنيد و نكنيم انشاء الله.

اگر يك ملتى بيدار بشود، الهى بشود، پيش مى‏برد مقاصدش را

انشاءالله خداوند شمارا حفظ كند و اميدوارم كه فرهنگ تغيير كند وقتى كه يك قدرى فرصت پيدا بشود. الان مى‏بينيد كه فرصت‏ها كم است و الان باز شياطين اطراف هستند و مى‏خواهند نگذارند، باز احساس كردند به اينكه اگر يك ملتى بيدار بشود، يك ملتى هوشيار بشود، متحد بشود، الهى بشود، اين پيش مى‏برد مقاصد خودش را. احساس كردند، لمس كردند شكست خودشان را،بعد از اين لمس

صحيفه نور ج 6 صفحه 240

الان توطئه‏هازياد است، بيخود نيست كه سناى آمريكا اينطور حرف‏ها را مى‏زند، آنها مى‏فهمند چه از دستشان رفت. سناى آمريكا براى انسان چيزى قائل نيستند آنها، آنها انسان‏ها را مى‏كشند، در هر جا گير بياورند انسان‏ها را فوج فوج مى‏كشند، آنها همه فريادشان براى اين است كه چه از دستشان رفت، يك كشور از دستشان رفت و كشورهاى اسلامى ديگر هم ترس اين را دارند كه آنها هم برود و انشاءالله برود و انشاءالله شرق بيدار بشود، انشاءالله. خداوند به همه شما توفيق بدهد.

و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 241

تاريخ: 1/3/58

بيانات امام خمينى در جمع فرماندهان نيروى زمينى ارتش جمهورى اسلامى ايران

حل مشكلات نيازمند وقت است‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من تمام مشكلاتى كه شما گفتيد و آن مشكلاتى كه ايشان گفتند و زيادتر از اينها من مى‏دانم و به اين مشكلات مطلعم. من مى‏دانم كه ارتش تا سلسله مراتبش محفوظ نباشد و تا تحت يك ضابطه نباشد نمى‏شود به او ارتش گفت. ارتشى كه پائين‏تر از بالاتر اطاعت نكند اين ارتش نمى‏تواند يك ارتشى باشد كه دفاع بكند از ايران، اين شكى نيست، چنانچه مى‏دانم كه روحيه بعضى از قشرهاى اينها هم به واسطه همين مسائلى كه مع‏الاسف بيشتر بوده است و بعضى چيزها كه واقع شده است اينها هم يك قدرى سست شده‏اند در مسائل. اين را هم من مى‏دانم كه كميته‏ها در همه ايران، در همه جا يك نابسامانى‏هائى دارند و يك اختلافاتى هست همه اينها را من اطلاع دارم. مشكلات معلوم است، حل مشكلات يك قدرى محتاج به زمان است، خوب، الان مشكلات براى دولت زياد است، براى ارتش زياد است براى ساير اقشار زياد است و مع‏الاسف در اين وقت زيادتر شده و حالا هم رو به زيادى است لكن رفع مشكلات يك امرى است كه آنى نمى‏شود، در چند لحظه و چند روز و چند ماه نمى‏شود، اين بايد به تدريج رفع بشود.

تكليف شرعى هر فرد، خدمت به اسلام است‏

و مهم اين است كه ما همه‏مان و هر فردى خودش را مكلف بداند به اينكه بايد حالا خدمت بكند. يك وقت مثلاً بود كه ما مى‏گفتيم چه كار داريم به اينكه مرزها چه است، اين با ارتش است شما مى‏گفتيد ما چه كار داريم كه در داخل شهر، بين شهرها چه رخ مى‏دهد، بين شهرها ژاندارمرى بايد حل بكند. ژاندارمرى مى‏گفتند چه كار داريم كه داخل شهر چه مى‏گذرد، اين را بايد شهربانى حل كند. هر كدام به ديگرى واگذار مى‏كردند. البته در مواقعى كه مواقع عادى است مسأله همين طور است، هر رشته از اينها مامور يك فتنه هستند، اما در مواقعى كه غير عادى است مملكت عادى نيست، مثلاً فرض بفرمائيد كه جلوگيرى از خرابكارى‏هائى كه در قشر زارع و قشر دهقان مى‏شود، ژاندارمرى بايد جلويش را بگيرد، اما وقتى كه شما ديديد كه كشورتان اگر زراعت نداشته باشد، اگر نتوانند اينها زراعتى را كه كرده‏اند جمع بكنند، كشور به خطر مى‏افتد، احتياج زياد مى‏شود، گرسنگى زياد مى‏شود،

صحيفه نور ج 6 صفحه 242

اينجا ديگر نبايد وقتى كه گفته مى شود كه ارتش هم به كمك ژاندارمرى برود، روسا بگويند به ما مربوط نيست. ما بايد سر حدات را نگه داريم. يا اگر ديديم كه سر حدات ما الان طورى است كه از آن طرف اسلحه وارد مى كنند، اشخاص فاسد وارد مى‏شوند، يا اسلحه وارد بشود و دست اشخاص فاسد بيفتد، اين باعث مى‏شود كه يك وقت ما بفهميم كه يك دسته فاسد مخالف با كشورى، مخالف با ملتى، مخالف با اسلامى مسلح شده‏اند. يك وقت بيدار بشويم كه ديگر نتوانيم جلو آنها را بگيريم، اينجا نبايد ديگر ژاندارمرى فكر اين را بكند كه من مال بين شهرها هستم، ژاندارمرى بايد كمك كند به ارتش و سپاه انقلاب هم كمك بكند به اينها. يك وقت‏هائى كه وقت آشفتگى است مثلاً فرض كنيد كه يك وقت زلزله بيايد، زلزله بيايد و جائى را خراب بكند، شما ببينيد كه برادرانتان زير خرابى‏ها مانده‏اند و دارند جان مى‏دهند شما نمى‏توانيد بگوئيد اين كار مال شير و خورشيد سرخ است و به من ربطى ندارد، هر انسانى خودش را مكلف مى‏داند به هر طورى كه باشد برود اينها را نجات بدهد.

با بيدارى بايد جلوى دشمن را هر چند هم كم باشد بگيريم

مملكت ما امروز يك آشفتگى‏هائى دارد، البته نه آشفتگى كه نشود اصلاحش كرد، اينها كه حالا دارند آشوب مى كنند الان چيزى نيستند لكن ما اگر غفلت كنيم ممكن است اين چيز نبوده، چيز بشود. من الان هيچ از اينها خوفى ندارم براى اينكه يك وقتى كه ملتى همه اقشارش با هم بودند و همه يك مطلب را خواستند، همانطور كه ديديد ملت كه باهم بودند، نتوانستند قدرت‏هاى خارجى ملت را از آن راهى كه دارد منحرف كند. ما خوف از اين نداريم كه اين چند تا فاسد كه مانده‏اند، يك چيزى باشند لكن دشمن هر چه باشد نبايد ما او را كم بشماريم، اين كم ممكن است كم كم زياد بشود. ما بايد بيدار باشيم، بيدارى، با توجه، يك نفر را هم كه ديديم مخالف است برويم سراغش و جلويش را بگيريم. نبايد ما فرض كنيم كه خوب، بياورند چند تا تفنگ از خارج، ما الحمدلله چه داريم. خير، بايد ما با تمام قدرت و قوت هر چه مى‏توانيم، اگر سر حدات را ديديم كه اسلحه وارد مى‏شود، همه قوا روى هم بروند و جلويش را بگيرند نگذارند وارد بشود. اين اوقات غير عادى كارها غير عادى بايد واقع بشود، نبايد روى آن ترتيبى كه پيشتر بوده واقع بشود. من، آقايان كه اينجا بودند، آقايان روساى ژاندارمرى و رئيس ستاد، راجع به اين سر حدات سفارش كردم. ما مى‏خواهيم خيلى بهتر بشود. من از آنوقتى كه مى‏بينم كه در ارتش گاهى اوقات يك مسائلى واقع مى‏شود كه موجب اشكال است مثلاً مثل دستور انتقال زندان‏هاى نظامى از زندان قصر، ما وقتى ببينيم كه زندانى‏هاى نظامى را مى‏خواهند يكجا بگذارند و در ذهن ملت ما بيايد كه اين يك توطئه‏اى است من نمى‏گويم هست، لكن احتمال دادند كه اينها را مى‏خواهند فرار بدهند، اينها مى‏خواهند توطئه كنند، من مى‏دانم كه اينها ديگر نمى‏توانند توطئه كنند، اين را مى‏دانم لكن وقتى واقع شد يك چنين مسأله‏اى، براى ما سوء ظن پيدا مى‏شود، براى ملت سوء ظن پيدا مى‏شود. چرا بايد اينطور باشد؟

صحيفه نور ج 6 صفحه 243

سه قوه ارتش، شهربانى و ژاندارمرى بايد قوى باشند

من هر وقت صحبت شده است، من در هر اجتماعى كه بودم، در اجتماعات زياد، مدتى است راجع به ارتش و اينكه ارتش بايد چگونه باشد و مردم با ارتش چگونه رفتار كنند، صحبت كرده‏ام، يك دفعه و دو دفعه نه، و حالا هم باز اگر اجتماعى باشد، باز هم صحبت مى‏كنم، لكن بايد ارتش هم همانطور كه مى‏خواهيم آنها مجهز باشند. مجهز بشوند. با يك لفظ نمى‏شود كار را درست كرد. ما مى‏گوئيم، نه اينكه نمى‏گوئيم، من مكرر گفته‏ام كه گناه صغيره چيزى نيست، در يك چنين وضعيتى كه اشخاص داريم كه جنايتكارند، آن كبيره است، مقابل جنايتكارها صغيره است. اين صغيره و اين كبيره غير از آن صغيره و كبيره است و لهذا ما مى‏گوئيم صغيره را بخشيديم معنايش اين است كه مادون آن جنايتكار و خيانتكار است. قضيه آمدن به پادگان‏ها و دخالت در آنجاها البته اين خلاف است، اين را من گفته‏ام و باز هم تكرار مى‏كنم كه هم در ادارات و هم در ارتش و ژاندارمرى و هم شهربانى، اين سه قوه‏اى كه بايد قوى باشد اين نبايد از تحت اختيار فرماندهان خارج بشود و يك بيخودى در شهر مثلاً شهربانى برود و دخالت كند، اين بسيار غلط است. ما اين را سفارش كرديم و انشاء الله باز هم سفارش مى‏كنيم، اين بلا اشكال است لكن فقط اين معنا كه يك جنايتكار بايد دستگير بشود، يك كسى كه بيست سال خيانت كرده اين هم بايد بخشيده بشود؟! در هر صورت اين مسأله كه در آنوقت فرض كنيد رفته مثلاً دعاگوئى هم كرده ولى نه آدم كشته، نه خيانت كرده، نه چه، خوب اين معلوم است و آنكه من گفتم ارتشى را بخشيديم، اين صغيره، مقصودمان مادون جنايت و خيانت است و انشاء الله من يك روزى تفصيلش را خواهم گفت. انشاء الله من اميدوارم كه همه‏تان موفق باشيد و مويد باشيد.

همه موظفيم به هر اندازه‏اى كه مى‏توانيم كار كنيم

امروز روز خدمت است فقط، امروز هيچ يك از افراد، شما نمى‏توانيد از زير بار مسؤوليت خارج بشويد، يك مسؤوليت وجدانى و دينى است، الهى و ملى است. امروز شما نمى‏توانيد بگوئيد كه خوب، من زحمت بكشم آنوقت يك كس ديگرى منفعتش را ببرد، من هم بگويم كه خوب، ما زحمت بكشيم و يك كس ديگر منفعتش را ببرد و چه كار بكند. امروز ديگر آن روز نيست، آنهائى كه منافع شما را از بين مى‏بردند و شما را استثمار مى‏كردند نيستند، الا شايد كمى كه نمى‏توانند كارى بكنند. الان كسى شما را نمى‏تواند استثمار كند، الان مملكت مال خود شماست يعنى الان شما هر يكى‏تان نظرتان مثل نظرتان به عائله‏تان باشد، بلكه بيشتر. همه را ما عائله خود مى‏دانيم و مملكت مال همه ماست و اين آشفتگى بايد به دست ماها درست بشود. هر فرد با اينكه يك است لكن به اندازه يك فرد از او كار مى‏آيد، اين اجتماع از افراد درست شده و از فرد كار برنمى‏آيد و يك سنگ صد خروارى را يك نفر نمى‏تواند بلند كند بايد هزار نفر جمع بشوند لكن هر يك اينها يك مقدار قوه ايجاد كرده‏اند، اينطور نيست كه من كارى نداشته باشم، من به اندازه خودم فشار دادم، شما هم به اندازه خودتان، آن هم به اندازه خودش و اين قوا رويهمرفته جمع شد آنوقت اين سنگ چند خروارى بلند مى‏شود. يك

صحيفه نور ج 6 صفحه 244

قطره باران، يك قطره است، هيچ كارى هم از قطره بر نمى‏آيد لكن اين قطره‏ها وقتى با هم جمع شدند مى‏شود سيل، اين سيل‏ها وقتى با هم جمع شدند مى‏شود دريا. افراد حكمشان اين است، مثل قطره‏ها مانند وقتى تنها هستند كار از او بر مى‏آيد اما نه آن كار بزرگ، از او يك مقدار كار برمى‏آيد. اگر يك قطره بنشيند كنار و بگويد من قطره هستم كار از من نمى‏آيد، اين قطره هم بنشيند كنار بگويد من هيچ كار ندارم، كارى انجام نمى‏گيرد. هر قطره‏اى اگر هر كار از او بر مى‏آيد انجام بدهد، وقتى اينطور يك همچو حسى در يك ملتى پيدا شد كه همه افراد خودشان را موظف دانستند به اينكه هر كسى در هر جا هست كار بكند براى كشور خودش، 35 ميليون آدمى مى‏شود كه دارند كار مى‏كنند براى كشور خودشان. ما تا حالا كارى كه نكرديم همه. اگر شما بگوئيد كه به من چه، من كارى ندارم به اين كارها، من هم بگويم كه خوب، من طلبه هستم، آن يكى هم همين طور، كارگر هم همين طور، خوب كارها مى‏ماند، سر جاى خود مى‏ماند. همه ما موظفيم به اينكه هر كدام به اندازه‏اى كه كار مى‏آيد به همان اندازه كار بكنيم الان محول نكنيد شما به ما و ما به شما، ما همه به ژاندارمرى و ژاندارمرى به ديگر، بلكه هر كس در هر جا كه هست و هر پستى كه دارد در همان جا مشغول به كارش باشد و تقويت كنند همديگر را و تهديد كنيد آنهائى را كه دارند تحريك مى‏كنند به اينكه نه، نبايد شما سلسله مراتب را حفظ كنيد. اينها خيانتكارند، مى‏خواهند اينها، خواهند نگذارند مملكت آباد بشود، اينها را بايد موعظه بكنيد و بگوئيد بايد بيايند و بگوئيد به اينها و اينها را بيدارشان بكنيد.

كسى حق ندارد احترام ارتش اسلامى را از بين ببرد

من شايد مكرر اين مطلب را گفته‏ام كه آنهائى كه خيانتكار بوده‏اند و جنايتكار، آنها يا فرار كرده‏اند يا گرفتار شده‏اند و الان اينهائى كه هست، اينها اشخاصى هستند كه براى اسلام دارند خدمت مى‏كنند. الان اين ارتش، ارتش اسلام است و ارتش اسلام احترام دارد و كسى حق ندارد اين احترام را از بين ببرد و از اينكه وادار مى‏كنند يك عده اشخاصى را كه اين كار را بكنند، اين بايد جلويش گرفته شود و انشاءالله مى‏شود.

و در هر صورت شما مطمئن باشيد كه اينطور نيست كه بيايند و بريزند و همه را بگيرند. شما برادرهاى ما هستيد و قضيه اينجور نيست كه ما با شما دشمن باشيم يا شما با ما دشمن باشيد، ما همه با هم دوست و برادريم و انشاءالله بايد اين بار را همه با هم به منزل برسانيم. و اين مسائل كه مى‏گويند، مى‏دانم و اين مسائل براى من هم تاسف‏آور است. انشاءالله اميدوارم كه اين خلاف قاعده‏ها قوياً جلوگيرى بشود و اينگونه اعمال تكرار نشود و اگر چنانچه شخصى باشد كه كذا و كذا، اين بايد روى موازين عمل بشود و دستگير بشود.

والسلام عليكم و رحمة الله و بر كاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 245

تاريخ: 2/3/58

بيانات امام خمينى در جمع كارمندان شركت مخابرات، پرسنل شهربانى و اقشار مختلف مردم تبريز

هوشيارى اقشار ملت در برابر توطئه‏هاى دشمنان اسلام و كشور

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من بايد از آقايان عذر بخواهم كه در اين محوطه كوچك و هواى گرم زير آفتاب ايستاده‏اند. من متاثرم از اينكه مى‏بينم كه در پيشانى محترم شما عرق نشسته است. از خداوند تعالى براى همه شما سلامت، سعادت، عزت، عظمت خواهانم. ما مرهون زحمت‏هاى ملت به طور عموم هستيم و مرهون زحمات آذربايجانى‏ها هستيم. آذربايجان هميشه در صف مقدم براى دفاع از اسلام و كشور و ملت بوده است، حالا هم بايد در صف مقدم باشد توطئه‏ها در همه جا هست و شايد در آذربايجان بيشتر باشد. شما جوانان برومند، شما ماموران محترم موظفيد كه اين توطئه‏ها را خنثى كنيد، اينها الان چيزى نيستند بيخود گمان مى‏كنند كه مى‏توانند باز ارباب‏ها را بر ما مسلط كنند لكن ما بايد هوشيار باشيم و از دشمن هر چه ضعيف هم باشد احتراز كنيم و توطئه دشمن را خنثى كنيم.

پنجاه سال اهانت و ظلم رژيم پهلوى به مقدسات ملت و اسلام‏

امروز مملكت به همت همه شما اقشار محترم، به همت همه زن و مرد ايران، مال خود شماست. دست ظالم‏ها، دست مستبدها، دست ديكتاتورها، دست اجانب، دست غارتگرها از مملكت ما كوتاه شده است. امروز من و شما آزادانه مى‏توانيم با هم در يك مجمع جمع بشويم. اقشار مختلف، مامورين شهربانى، ساير برادرها، خواهرها در يك محل مجتمع بشويم و درد دل را بگوئيم، درد دل ما زياد است ما در پنجاه و چند سال اخير دردهايى كشيديم، ملت ما رنج‏هايى كشيده است كه تاريخ سراغ ندارد. من از اول كودتاى رضاخان شاهد مسائل بودم و شايد بين شما كمى باشند كه آن زمان را ياد داشته باشند. من رنج‏هايى كه به اين ملت از دست ناپاك اين مرد وارد شد و اهانت‏هايى كه به مقدسات ملت و اسلام وارد شد و ظلم‏هايى كه كه بخصوص به بانوان محترمه ما وارد شد همه را شاهد بودم، مى‏ديدم. شاهد بودم كه با روحانيون چه كردند، شاهد بودم كه دو روحانى بزرگ آذربايجان را، مرحوم حاج مير صادق آقا و مرحوم انگجى را تبعيد كردند شايد سقز بود كه ايشان را تبعيد كردند، شاهد بودم كه علماء خراسان را دستجمعى گرفتند و به تهران آوردند و به حبس كشيدند، شاهد بودم كه علماء بزرگ اصفهان قيام كردند و بسيارى از علماى بلاد ديگر تبعيت كردند و در قم مجتمع شدند براى مخالفت با

صحيفه نور ج 6 صفحه 246

اين مرد خائن لكن قدرت با آنها بود و شكستند قدرت اينها را، نگذاشتند به ثمر برسد. من شاهد گرفتارى‏هايى كه براى قشر روحانى در طول مدت حكومت رضاخان بود، گرفتارى‏هايى كه حاصل شد من خودم شاهد بودم و شريك بودم در آن گرفتارى‏ها و شما و ما شاهد خيانت‏ها و جنايت‏هاى اين پسر بدتر از پدر بوديم.

شما ملت شاهد همه اين مصيبت‏ها و جنايت‏ها و خيانت‏ها بوديد و شما ملت به خواست خداى تبارك و تعالى قيام كرديد، قيام مردانه، قيام همه جانبه، قيام براى خدا. اگر قيام براى خدا باشد و براى اسلام و براى دين باشد، هيچ وقت شكست ندارد. پيشبرد شما براى همين وحدت كلمه و قيام براى خداى تبارك و تعالى و خواستار بودن جمهورى اسلامى شد. شما تا اينجا رسانديد نهضت را و از اين به بعد بايد دنبال كنيد.

وظيفه ملت شناسايى و قطع دست عمال اجانب از كشور است‏

ما تاكنون به آن آرزوهايى كه داريم نرسيديم، به بعضى از آنها رسيديم، آرزوهايى كه رسيديم بسيار بزرگ بود و ارجمند و ارزش‏دار. سقوط سلطنت جائرانه و قطع ايادى كفار، اجانب، بزرگترين چيزى كه در تاريخ نظير نداشت، بالاتر چيزى كه تصور آن را نمى‏كردند، ما به اين مرز رسيديم و اگر در بين شما خائنانى آمدند و گفتند چه شد، جواب اين است كه چه مى‏خواهيد بشود، بالاتر از اينكه ما دست ارباب‏هاى شما را كوتاه كرديم و ما خائن‏ها را بيرون كرديم. لكن اين مقدار كافى نيست، ما بايد جلو برويم، ما بايد يك ايران، يك ايران آباد، يك ايران آزاد، يك ايران مستقل، يك ايرانى كه همه قشرهاى آن در رفاه باشند، ما مى‏خواهيم همچو ايرانى باشد و اين ريشه‏هاى گنديده هم مانع هستند. عمال اجانب باز در ايران هستند، در آذربايجان شما هست، در كردستان هست، در تهران هست، همه جا منتشرند با صورت‏هاى مختلف، اسم‏هاى مختلف، لكن برنامه واحد و آنكه نگذارند آرامش پيدا بشود، نگذارند دهقان‏هاى ما به زراعت خودشان ادامه بدهند، نگذارند كارخانه‏ها به كار خودشان ادامه بدهند. علامت خائن‏ها كه دسته‏هاى مختلفند اين است كه بخواهيد بشناسيد آنها را، مانع بشوند از كشاورزى، علامت خيانت است. مانع بشوند از كار كارخانه‏ها كه به صلاح ملت است، اين علامت خيانت آنهاست، علامت اين است كه اينها عمال اجانب هستند. نگذارند دانشگاه‏ها به كار خودشان ادامه بدهند، اين علامت اين است كه خائن هستند. تظاهرات بيجا بكنند و مردم را وادار به تظاهر بكنند بدون اينكه خود ملت و بزرگان ملت راضى باشند، اين علامت اين است كه خائن هستند. شما خائن‏ها را با اين علامت‏ها بشناسيد و دست آنها را كوتاه كنيد.

خداوند انشاءالله شما برادران من را، شما فرزندان عزيز من، شما خواهرهاى عزيز من را حفظ كند، توفيق به شما بدهد و سلامت به شما بدهد. من خدمتگزار همه هستم، من سرباز همه هستم و من خدمتگزار همه هستم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 247

تاريخ: 2/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از مردم و عشاير كرمانشاه

من اميدوارم كه همه ما اهل حق باشيم

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اميدوارم كه ما همه اهل حق باشيم. رژيم‏هاى فاسد با حق مخالف بودند پس با اهل حق هم بايد مخالف باشند، آنها كوشش مى‏كردند كه حق تحقق پيدا نكند، آنها از اهل حق مى‏ترسند. اگر ما اهل حق باشيم و اگر ملت ما اهل حق باشند، نمى‏گذارند كه رژيم‏هاى فاسد هر كارى مى‏خواهند بكنند و مانع شوند از اينكه اجانب در مملكتتان حكمفرمائى كنند، من اميدوارم كه همه ما اهل حق باشيم و همه به قرآن كريم و اسلام سر به پيش بياوريم و همه عامل به احكام خداى تبارك و تعالى باشيم كه اگر همه عامل باشيم به احكام خدا و علاقه داشته باشيم به اسلام، مملكتمان پيروز خواهد شد و به پيشرفت خواهد رفت. تمام نقص ما اين است كه حق را نمى‏گذارند تحقق پيدا كند و اهل حق را نمى‏گذارند تحقق پيدا كنند و ما بايد با تمام جديت حق را زنده كنيم، اسلام را زنده كنيم و قرآن كريم را زنده كنيم و يك جمهورى اسلامى كه حق است متحقق كنيم تا اينكه تمام در زير سايه حق زندگى كنيم و همه اهل حق باشيم و من از خداى تبارك و تعالى سلامت و سعادت همه شما را مسئلت مى‏كنم.

رفع آشفتگى‏هاى بر جا مانده از رژيم سابق با وحدت و برادرى اقشار ملت‏

و مسائلى كه ايشان فرمودند، مسائل مورد بررسى انشاءالله قرار مى‏گيرد و من هم مى‏دانم كه بعضى آشفتگى‏ها هست لكن البته اين آشفتگى‏ها كه بسياريش وراثت همان رژيم سابق است، نغمه همان رژيم سابق است، الان گرفتارى‏هائى براى همه هست شما گمان نكنيد كه براى عشاير شما تنهاست، همه عشاير اينطور هستند. شما گمان نكنيد كه براى حدود شما اين نارحتى‏ها هست، همه جا اينطور است براى اينكه اينها به اين ملت آنچنان خيانت كردند، آنچنان اين ملت را فقير كردند، آنچنان آشفته كردند كشور را كه يك مدت طولانى لازم است كه با دست همه، همه با هم اين آشفتگى‏ها رفع بشود و من اميدوارم كه شما و ما همه با هم دست برادرى بدهيم و اين آشفتگى‏ها را رفع كنيم. خداوند همه شما را توفيق و تاييد كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 248

تاريخ: 3/3/58

بيانات امام خمينى در جمع وزير فرهنگ و آموزش عالى و رؤساى دانشگاها و مدارس عالى سراسر كشور

مسؤوليت خطير روحانيون و دانشگاهيان در تعيين مقدرات كشور

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من از آقايان متشكرم كه تشريف آوردند كه از نزديك با هم ملاقات كنيم و مطالبى كه به نظرمان مى‏رسد در ميان بگذاريم و باز تشكر مى‏كنم كه در اين امر انسانى آقايان اظهار تمايل كردند كه خدمت بكنند و اين خدمت‏ها البته ارزنده است لكن اساس در دانشگاه مطلب ديگرى است. روحانيون با دانشگاهى‏ها يك مسير دارند و مسؤوليت اين دو طايفه از همه طوايف ديگر بيشتر است چنانچه شغلشان شريفتر است. شغل شريفتر است براى اينكه با شغل دانشگاهى و روحانى اگر چنانچه به شرايط عمل بشود، انسان درست مى‏شود و اين است كه اين شغل، شغل انبيا بوده است. تمام انبيا براى آدم درست كردن آمدند و قرآن كتاب آدم سازى است. پس اين شغل يك شغل بسيار شريفى است و مسؤوليت بسيار زياد است براى اينكه در اين دو دانشگاه، دانشگاه روحانى و دانشگاه آقايان، در اين دانشگاه‏هاست كه مقدرات كشور، چيزهائى كه بايد در كشور درست بشود منشاء آن اين دو دانشگاه است.

علم بدون ايمان منشاء بسيارى از شقاوت‏هاست

اگر گمان كنيد كه، يا ما گمان كنيم كه علم منشاء سعادت است ولو هر چه باشد، اين يك اشتباهى است، بلكه گاهى علم منشاء بسيارى از شقاوت‏هاست، چو دزدى با چراغ آيد گزيده‏تر برد كالا حكيم سنائى ظاهراً مال اوست. اگر روحانى علم داشته باشد لكن ايمان نداشته باشد، مسيرش مسير انبيا نباشد، منشاء مفاسد بسيار مى‏شود. اكثر اين دين سازى‏ها كه بوده است اينها از طبقه ملاها بودند، ملاهايى كه فقط علم به خيال خودشان كافى بوده است و دنبالش مسير انبيا نبوده‏اند، اگر دانشگاه فقط دنبال اين باشد كه فرزندان ايران را با معلومات بار بياورد، معلومات را هى روى هم بريزد، اين براى سعادت ملت ما يا فايده ندارد يا ضرر دارد. يك فرد دانشگاهى كه انحراف پيدا بكند غير از يك فرد بازارى است، غير از يك فرد كشاورز است. يك فرد روحانى كه انحراف پيدا كند غير از يك فرد بازارى و كارگر است. كارگر و بازارى، كشاورز و امثال اينها اگر چنانچه يك انحرافى داشته باشند، انحراف شخصى براى خودش است لكن انحراف اساتيد دانشگاه انحراف

صحيفه نور ج 6 صفحه 249

خودش تنها نيست، انحراف يك گروه است. چه گروهى؟ آن گروهى كه مى‏خواهند مملكت را اداره كنند گاهى به انحراف يك كشور منجر مى‏شود. انحراف يك روحانى انحراف خودش تنها نيست، انحراف يك ملت است، بنابراين، اين دو طايفه هستند كه مى‏توانند خدمت بكنند و كشور را نجات بدهند و ممكن است كه مسيرشان مسير حق نباشد و كشور را به تباهى بكشند. گمان نشود كه كسانى كه ايمان ندارند اينها هم خدمت به كشور مى‏كنند و فرق ما بين آنها و آن كسانى كه ايمان دارند نيست. و الذين كفروا يتمتعمون و ياكلون كما تاكل الانعام و النار مثوى لهم كسى كه ايمان ندارد نظير حيوانات خواركش هست يعنى در آخور الاغ، نبى اكرم كاه بريزد يا ابوجهل كاه بريزد هيچ فرقى به حال او نمى‏كند، او مى‏خواهد بخورد، حيوان مى‏خواهد كسى، ميل دارد كسى تيمارش كند، اين تيماركننده على بن ابيطالب باشد يا ابن ملجم، اين فرقى به حالش نمى‏كند، اگر ابن ملجم بهتر تيمار كرد با او بيشتر رفيق است. اين آيه شريفه كه اين مطلب را مى‏فرمايد، دستور كلى است براى شناخت منحرف از غير منحرف كه ما چطور منحرف‏ها را بشناسيم و چطور غير منحرف‏ها را. منحرف‏ها آنها هستند كه فرقى به حالشان نمى‏كند كه اين پارك، اين اتومبيل كه به دستشان آمده از راه صحيح آمده يا از راه دزدى، خيانت شده است و اين به دستش رسيده است يا اينكه نه روى امانت و روى يك كسب صحيح آمده است هيچ فرقى به حال او نمى‏كند، او اتومبيل را مى‏خواهد، او خوبى اتومبيل را مى‏بيند، از كجا آمده، اين را اصلاً پيش او مطرح نيست، چنانچه پيش انعام مطرح نيست كه از كجا آمد و آن اشخاص انحرافى نظير همان حيوانات كه از كجا آمده مطرح نيست، چه هست مطرح هست. شما مى‏توانيد كه جوان‏ها را تربيت كنيد به يك تربيتى كه تقوا در آن باشد، نظر اين باشد كه اين از كجا آمده است، اين شغل را كى به او داده است، اين شغل چه شغلى هست و چه كارى بايد اينجا انجام بدهد.

هدف تبليغات سوء رژيم پهلوى براى جداسازى روحانى و دانشگاه‏

اگر چنانچه شما و طبقه روحانيين كه هر دو يك شغل داريد، هر دو شغل واحد داريد و مع‏الاسف اين دو قشر را كه مربى جامعه هستند دست‏هاى ناپاك از هم جدا كرد، ما تا حالا با آقايان روبرو نمى‏شديم يعنى شما از ما فرار مى‏كرديد ما هم از شما، شما ما را قبول نداشتيد ما هم شما را قبول نداشتيم، شما براى ما يك چيزى مى‏گفتيد ما هم براى شما يك چيزى مى‏گفتيم. من نه از شما مقصودم اين افراد است و نه از ما، مقصودم خودم هستم لكن قشرها اينطور شده بود، رفتند توى دانشگاه‏ها به دانشجو و به استاد و به غير استاد و به همه يك صورت بسيار زيباى ظاهرى ارائه مى‏دادند اين آخوندها مرتجعند، اينها مى‏خواهند ما را برگردانند به آن عصر حجر محمد رضاخان در يكى از حرف‏هايش قبل از پانزده خرداد، در يكى از حرف‏هايش گفت كه اين آخوندها طياره هم سوار نمى‏شوند (همان روزها بود كه يكى از مراجع با طياره رفته بود مشهد) و اينها با طياره هم مخالفند، اصلاً با همه اساس تجدد مخالفند، اينها مى‏خواهند برگردند به آنوقتى كه مثلاً الاغ سوارى كنند و بروند اين طرف و آن طرف يا فرض كنيد كه يك شمعى بسوزانند، برق را با آن مخالفند، همه آثار

صحيفه نور ج 6 صفحه 250

تمدن را با آن مخالفند، مى‏آمدند پيش شماها يك همچو مسائلى را طرح مى‏كردند يا اينكه (آخوندها همه دربارى هستند، اينها همه براى منافع دربارها، اصلاً وجود اينها را دربارها آوردند، سلاطين اين وجودها را در خارج محقق كردند) مى‏آمدند پيش اين قشر مى‏گفتند (اينها دين ندارند، اين بى دين‏ها، يك مشت فكلى بى دين) و طورى تزريق مى‏كردند كه مع الاسف بعضى از اشخاص بى عمق باورشان مى‏آمد. اين باور آمدن اسباب اين شد كه اين دو قشر از هم جدا شدند، اين به او بدبين شد، او به اين بدبين شد. چه دو قشرى، دو قشرى كه مربى جامعه بودند، دو قشرى كه بايد جامعه را با مساعى هم دست به هم بدهند و جامعه را اصلاح بكنند، اينها را از هم جدا كردند. دو قشرى كه اگر اين دو قشر به مسير صحيح باشد، تمام ملت به مسير صحيح مى‏رود. اينطور نيست كه يك قشر مثلاً كاسب باشد كه فقط خودش اگر اصلاح بشود، صالح باشد، خودش هست و غير نيست. دو قشرى كه، با اصلاح اين دو قشر، جامعه اصلاح مى‏شود . دو قشرى كه (اذا فسد العالم فسد العالم) است، اين عالم من نيستم، شما هم هستيد، همه‏مان هستيم. شما هم جزء علما هستيد كه اگر چنانچه خداى نخواسته فاسد باشيد عالم را به فساد مى‏كشيد و اگر صالح باشيد عالم را به صلاح مى‏كشيد. صلاح و فساد يك جامعه به دست مربى‏هاى - آن هست - آن جامعه هست و آن مربى‏ها شماها هستيد و قشر روحانى. آنها به يك جور و شما به يك جور. اما دو طايفه مربى جامعه هستند.

مملكت ما احتياج به انسان مومن دارد

اگر بنا باشد كه همان تربيت علمى باشد، شما يك طبيب مى‏خواهيد درست بكنيد نظر به اينكه اين طبيب چه جور باشد نيست، اين طبيب فردا مى‏شود يك كاسب، يك كاسبى كه، اينطور كسب كه يك مريض را معطل مى‏كند براى اينكه ويزيت را زياد بكند. خيلى طبيب خوبى درست شد از حيث طب، بسيار متخصص بود اما چون اخلاق، اخلاق صحيح نبود، مهذب نشده بود، متقى نبود، خداشناس نبود، اين طبيب مريض را معطل مى‏كند، امروز يك نسخه‏اى مى‏دهد، با دواخانه هم مى‏سازد كه نسخه را هر چه گرانتر بدهد، اين بيچاره را مبتلا مى‏كند، اين نسخه فايده نكرد فردا يك نسخه ديگر باز همين، باز همين. طبيبى بود يعنى من حيث طبابت. يك مهندس درست مى‏كنيد، مهندس در علم خودش خيلى خوب بود اما وقتى كه مى‏خواهد فرض كنيد كه يك نقشه‏اى بدهد، يك چيزى بدهد، با آن استادى‏هايى كه دارد جورى مى‏دهد كه مفيد و صحيح نباشد و منفعت طلبى باشد و هكذا همه چيز. در قشر ما هم اگر بنا باشد كه همين ملايى باشد، اين ملا بسيار ملاى خوبى است، بسيار آدم فهميده‏اى است، كتاب و سنت را بسيار خوب مى‏فهمد اما اگر چنانچه تقوا در كار نباشد، همين فهم كتاب و سنت موجب اعوجاج مردم مى‏شود در سنت، يك جور سنت را بيان مى‏كند كه منحرف بكند. در كتاب، يك جور كتاب را بيان مى‏كند كه منحرف بكند. بسيارى از اين آدم‏هايى كه منحرف كردند و مى‏كنند جوان‏هاى ما را، از اينها هست كه در قشر شما و در قشر ما بودند و متقى نبودند، الهى نبودند، خدايى نبودند، فقط توجه به اين بوده است كه مقام چه باشد، توجه به اين بوده است كه حقوق چقدر باشد،

صحيفه نور ج 6 صفحه 251

تربيت كه كردند تربيت يك اشخاصى را كردند از حيث دانشمندى، دانشمند لكن دانشمند مضر، نه دانشمند مفيد، نه مثل يك بازارى كه اگر مفيد هم نباشد، مضر نيست، يك فردى است كه مضر است به جامعه. فرقى ما بين قشر شما و قشر ما در اين مسأله نيست، ما هر دو طايفه بايد تربيت كنيم قشر جامعه را. ما احتياج به آدم داريم مملكت ما احتياج دارد به اينكه انسان درست بشود در آن، مومن باشد. اين آدمى كه از زير دستگاه شما يا از دستگاه ما بيرون مى‏آيد، اگر مومن باشد، ديگر نمى‏شود كه زير بار ظلم اجانب برود و يا تطميع بتوانند بكنند او را. اين تطميع‏ها و تهديدها را همه، آنى كه تطميع مى‏شود و تهديدش آنها اثر مى‏كند آنهايى است كه ايمان ندارند. آنى كه تقوا و ايمان دارد نه تطميع در او تاثير مى‏كند كه خيانت كند براى اينكه ببرد يك چيزى و نه تهديد در او اثر مى‏كند براى اينكه تهديدها را با خلاف تكليف كردن موازنه مى‏كند، مى‏گويد نبايد بكنم. اگر شما و ما دست به هم بدهيم و يك جامعه توحيدى به معناى اينكه همه معتقد به خدا، همه معتقد به اينكه يك وقتى جزا دارد كارها، همه معتقد و مومن به همه جهات، اگر ما و شما دست به هم بدهيم و جوان‏ها را مومن، متقى بار بياوريم مملكتمان تا آخر احياء مى‏شود و اگر چنانچه ما كوتاهى بكنيم، اين مسؤوليت بزرگ را ما به دوش خودمان بكشيم و كوتاهى بكنيم در حق فرزندان اين مملكت، فرض كنيد چند روزى هم يك چيزى بشود و يك صورتى پيدا بكند، فردا بدتر از اين است، به دست اين اشخاصى كه اعتقاد ندارند، ايمان ندارند، توجه به مصالح كشور ندارند، فقط براى مصلحت خودش مى‏خواهد كار بكند. همه اينهايى كه اين بساط را، اين فضاحت‏ها را در ايران درست كردند واين گرفتارى‏ها را براى ملت ما درست كردند براى اين بود كه ايمان در كار نبود. اگر ايمان در كار بود ممكن نبود كه يك آدم يك قراردادهائى درست كند كه حالا دولت ما گرفتارش هستند كه ما هر طرف قضيه را بگيريم ضرر دارد قرار دادها جورى درست شده است كه هر طرف قضيه را مى‏گويند مى‏گيريم ضرر برايمان دارد، ماندند چه بكنند. اگر اينها ايمان داشتند، همه چيز يك مملكت را به باد نمى‏دادند براى اينكه چند تا قصر در خارج داشته باشند، چند تا بانك را در خارج پر بكنند. ايمان نبوده است كه اين كارها را كردند. مبداء همه خيرات و مبداء همه ترقياتى كه براى يك مملكت هست چه در جهت ماديت و چه در جهت معنويت اين است كه ايمان در كار باشد. بايد شما و ما دست به هم بدهيم براى قشر آتيه كه اينها مقدرات مملكت دستشان است ايمان ايجاد كنيم، شما از دانشگاه مومن بيرون بدهيد، ما از مدرسه‏ها مومن بيرون بدهيم نه عالم، عالم تنها فايده ندارد البته مومن تنها هم موثر خيلى نيست، خوب قشرهاى ديگر هم مومن هستند اما عالم وقتى مومن شد، عالم وقتى متقى شد آن است كه منشاء خيرات و بركات است و حفظ يك كشور يا خداى نخواسته از آن طرف به باد دادن يك كشور است. بنابراين يك بار سنگينى به عهده ما و شماست و اين بار سنگين به عهده ما و شماست اگر چنانچه درست راه برديم و به آن شغلى كه داشتيم درست عمل كرديم و در كنار علم، ايمان را هم تقويت كرديم و برنامه‏ها، برنامه‏هاى سابق نباشد و يك تحول در برنامه‏ها پيدا بشود و كوشش كنيد كه برنامه‏هايى كه براى عقب نگه داشتن ما بوده است اين برنامه‏ها تغيير كند، البته در موقعش ما كوشش مى‏كنيم اما شما الان بايد كوشش بكنيد، برنامه‏هايى كه

صحيفه نور ج 6 صفحه 252

ديگران براى ما درست كردند ما نبايد زير بار آن برويم، ما بايد تغييرش بدهيم.

previos page menu page next page

صحيفه نور ج 6 صفحه 253

تاريخ: 3/3/58

پيام امام خمينى در مورد عدم تعرض به روحانى‏نماها

بسم الله الرحمن الرحيم‏

با آنكه در اسلام براى مجازات مجرمين فرقى بين گروه‏ها نيست و همه در مقابل قانون برابر هستند و بايد مجرمينى كه با پوشيدن لباس روحانيت خود را در اين صف وارد كرده‏اند به مجازات برسند، لكن به طورى كه اطلاع مى‏دهند عده‏اى مخالف اسلام و روحانيت در صدد هستند كه به اسم تصفيه، روحانيت را بكوبند و راه را براى ستمگران باز كنند، لهذا لازم است به تذكرات زير توجه شود:

1- نظر به اينكه روحانيون از حال معممين بهتر آگاه هستند، در شهرستان‏ها به وسيله علماى اعلام درجه اول هيات‏هائى مركب از سه نفر از اهل علم مورد وثوق و دو نفر از معتمدين محل تشكيل و ماموريت رسيدگى به پرونده هاى اشخاص به صورت روحانى يا اهل منبر را به آنان بدهند و پس از ثبوت جرم شرعاً تحت نظر دادگاه انقلاب اسلامى به مجازات برسند.

2- هيچ كس و هيچ گروهى حق ندارد معترض معممين بشود و به روحانيون اهانت كند. در صورت تخلف، دادگاه انقلاب محل موظف است او را تعقيب و مجازات كند. تذكرات فوق براى كوتاه كردن دست عمال اجانب از حريم محترم روحانيت كه مى‏خواهند تا نيات فاسد خود و با تز اسلام منهاى روحانيت اسلام را كه معارض منافع اربابان هستند بكوبند. ملت بايد توجه به اينطور فكر استعمارى و حيله مغرضانه غربى داشته باشد و ملت شريف موظف است اين اقشار خائن را در صفوف خود راه ندهد و در صورت تعرض به علما و روحانيون آنان را به دادگاه معرفى كند.

والسلام على من اتبع الهدى
روح الله الموسوى الخمينى

previos page menu page next page


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 254

تاريخ: 3/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از پاسداران ميدان خراسان تهران‏

شما پاسداران بوديد كه در لحظات مشكل از ايران پاسدارى كرديد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من از ملت ايران عموماً و از پاسداران انقلاب خصوصاً و از شما پاسداران انقلاب تهران، ميدان خراسان تشكر مى‏كنم. شما پاسداران بوديد كه در لحظات مشكل از ايران پاسدارى كرديد و كسانى كه مى‏خواستند بشكنند اين نهضت مارااز آن جلوگيرى كرديد. من بايد از شما تشكر كنم. خداوند شما را حفظ كند. در جوار ولى عصر محفوظ باشيد. ما پس از اين هم احتياج به اين نيروى بزرگ پاسدارى داريم، اسلام چشمش را به اين جوانان دوخته و از آنها انتظار دارد، انتظار نصرت و يارى، انتظار شكستن توطئه توطئه‏گران. خداوند تمام شما را سلامت و سعادت عنايت فرمايد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 255

تاريخ: 3/3/58

بيانات امام خمينى در جمع فرهنگيان و دانشجويان عضو انجمن اسلامى دانشكده ادبيات دانشگاه اهواز

ملت ما بايد يك برنامه طويل المدت و يك برنامه عاجل داشته باشد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

همانطور كه دولت‏ها گاهى برنامه طويل المدت و برنامه قصير المدت دارند، الان ملت ما بايد يك برنامه طويل المدت و يك برنامه عاجل قليل المدت داشته باشند. برنامه قليل المدت اين است كه اين انقلاب را و اين نهضت را كوشش كنند كه محفوظ باشد. اين انقلاب اگر محفوظ نباشد و اگر خداى نخواسته نهضت ما نتواند با وحدت كلمه به پيش برود، همين اشكالاتى كه شما اشاره كرديد ممكن است كه پيش بيايد و دست‏هائى كه در كار است براى اينكه نگذارند اين نهضت به ثمر برسد، آن ريشه‏هاى گنديده كم‏كم با هم اجتماع كنند، پيدا كنند هم را و با هم متحد بشوند و ما هم خداى نخواسته به توهم پيروزى رو به سستى و سردى برويم و مشغول به اين بشويم كه حالا من چه گرفتارى دارم، گرفتارى‏هاى شخصى از قبيل كار نداشتن، بيكار بودن، مقروض بودن و خانه نداشتن، امثال گرفتارى‏هائى كه قشرها دارند. اگر ما الان در اين موقع كه هستيم و در اين موقع حساس كه مملكت ما شايد از همه اوقاتى كه بر آن گذشته الان حساستر باشد، اگر ما مشغول بشويم به كارهاى شخصى خودمان و از آن نظرى كه اول داشتيم و آن توجهى كه همه با هم داشتيم و اين نهضت را تا اينجا رسانديم اگر غفلت بكنيم، ممكن است (البته حالا چيزى نيست ولى ممكن است) كه دشمن‏ها با توطئه‏ها و نقشه‏هائى كه دارند و منافع خودشان را ديدند از دستشان رفته است، اين اقشار مختلفى كه هستند، اينها با هم اتحاد پيدا كنند و موجب زحمت بشوند و خداى نخواسته نهضت را جلوگيرى كنند.

دشمنان ما از جمهورى نمى‏ترسند، از اسلام مى‏ترسند

برنامه قليل المدت و عاجل كه حالا ما برايش مكلف هستيم اين است كه با توجه به اينكه ما پيروزى كه پيدا كرديم در اثر وحدت كلمه و اينكه همه اقشار با هم دست به دست هم و با فرياد واحد و آن اينكه ما اين سلطنت كثيف را نمى‏خواهيم و ما يك سلطنت الهى، يك جمهورى الهى مى‏خواهيم، مى خواهيم احكام الهى در خارج تحقق پيدا بكند، همه گفتيم جمهورى اسلام، بايد همين معنا را حفظ كنيم و در خلال اين معنا يك توجه خاصى همه ملت ايران به جمعيت‏هائى كه در شرف تشكيل هستند يا تشكيل شدند و دارند تشكيلات خودشان را بيشتر مى‏كنند، يك توجهى به اينها بكنيم و ببينيم كه اينها مسيرشان مسير ملت است يا مسيرشان با ملت فرق دارد. علامت اينكه مسير همان مسير ملت باشد اين

صحيفه نور ج 6 صفحه 256

است كه در صحبت‏هائى كه مى‏كنند، در مقالاتى كه مى‏نويسند، در ميتينگ‏هائى كه مى‏دهند، همانطورى كه ملت هر جا با هم مجتمع بشود و هر جا ميتينگ بخواهد بدهد و هر وقت قلم دست نويسندگان ملت مى‏افتد، ملى مى‏افتد، اينها همه فرياد مى‏زنند باز و مى‏نويسند جمهورى اسلامى، اگر اين جمعيت‏هائى كه حالا در شرف تكوين است يا تكوين شده است و دارند تقويت مى‏كنند خودشان را و مردم را از اطراف جذب مى‏كنند، اگر اينها هم همين مطلب را بگويند جمهورى اسلامى، مضايقه‏اى نيست از اينكه اينها همه هم هر كدام يك اجتماعى داشته باشند ملت هم با آنها، آنها هم با ملتند اما اگر ديديد كه در حرف‏هايشان از خدا خبرى نيست، از اسلام هم خبرى نيست، هيچ به جمهورى اسلامى فكر نمى‏كنند، هيچ دمى نمى‏زنند از جمهورى اسلامى، از اينكه ملت هم با هم راى دادند با اتفاق كلمه كه ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم اگر شما ديديد كه اين جمعيت‏هائى كه الان مشغول فعاليت هستند، جمهورى كه مى‏گويند، يا جمهورى مى‏گويند يا جمهورى دموكراتيك مى‏گويند يا جمهورى دموكراتيك اسلامى، اگر اينها جمهورى گفتند، اين همان معنائى است كه دشمنان ما مى‏خواهند. دشمنان ما از جمهورى نمى‏ترسند از اسلام مى‏ترسند. از جمهورى صدمه نديدند از اسلام صدمه ديدند. آن كه تو دهنى به آنها زد جمهورى نبود، جمهورى دموكراتيك هم نبود، جمهورى دموكراتيك اسلامى هم نبود، جمهورى اسلامى بود. علامت اينكه شما بفهميد كه مسير اين جمعيت، هر كه مى‏خواهد باشد، اگر چنانچه جمعيتى باشد كه در پيشانى او از نماز خواندن پينه بسته نظير خوارج كه پينه بسته بود پيشانى‏شان از شدت طول سجده لكن حق را كشتند، اگر اشخاصى باشند كه صددرصد ملى به خيال شما يا به خيال خودشان هستند، اگر اشخاصى باشند كه دم از آزادى مى‏زنند، دم از استقلال مى‏زنند لكن در نوشته‏هاشان از خدا خبرى نيست، از اسلام خبرى نيست، از جمهورى اسلامى خبرى نيست، اينها همانطورى كه شيطان از بسم الله مى‏ترسد اينها از اسلام مى‏ترسند. علامت اينكه شما بشناسيد اشخاصى كه از مسير شما خارج است، از مسير اين ملتى كه خونش را مى‏داد در راه اسلام، اينهائى كه خون دادند، جوان‏هاى ما كه به خيابان ريختند، بانوان ما كه به خيابان ريختند و تظاهر كردند و با مشت گره كرده اين دشمن بزرگ را از بين بردند، بايد ديد كه اينها اشخاصى بودند كه دموكراتيك بودند؟ مذاقشان و مسلكشان دموكراتيك بود؟! اينها جمهورى مى‏خواستند مثل جمهورى كه شوروى مى‏خواهد؟! شوروى هم جمهورى است مثل جمهورى كه ساير ممالك دشمن ما مى‏خواهد، آمريكا هم جمهورى است. ملت ما كه خون خودش را ريخت و فرياد كرد الله اكبر و فرياد كرد جمهورى اسلام، اسلام اينها را وادار كرد به يك همچو جانبازى و خونريزى و فدايى دادن، يا آن معنائى كه شوروى‏ها مى‏خواهند؟ يا آن معنائى كه آمريكائى‏ها مى‏خواهند؟ يا آن معنائى كه اسرائيل مى‏خواهند؟ آنها هم جمهورى‏اند. اينهائى كه مى‏گويند جمهورى، اسلامى را دنبال آن نمى‏گذارند و فقط اين كه كلمه كه من از اول فرياد زدم كه ما همين دو كلمه را مى‏خواهيم جمهورى اسلامى، اگر ديديد يك كلمه‏اى اضافه شد، بدانيد مسيرشان با

صحيفه نور ج 6 صفحه 257

شما مختلف است. اگر كلمه اسلام هم پهلويش گذاشتند مى‏خواهند شما را بازى بدهند، اگر ديديد كه يك كلمه از آن افتاد و گفتند جمهورى، بدانيد مسيرشان با شما مختلف است. اينها مى‏خواهند شما را بكشانند به آن مطالبى كه برخلاف اسلام است. بر فرض اينكه مخالف با رژيم سابق هم باشند و بسياريشان هستند لكن ما فقط مطلبمان اين نبود كه رژيم خارج سابق از بين برود، مقدمه بود آن، مطلب مسلماً اين نيست كه فلان طايفه از بين بروند. از باب اينكه رژيم مانع بود از اينكه اسلام در خارج تحقق پيدا بكند، احكام اسلام تحقق پيدا بكند، به قرآن عمل بشود، از اين جهت ما با رژيم مخالفت كرديم. اگر رژيم هم احكام اسلام را به آن عمل مى‏كرد همانى كه ما مى‏گفتيم او هم مى‏گفت كه با او دعوا نداشتيم. اگر بنا باشد كه اين خون‏ها كه ريخته شده است نه براى اينكه رژيم از بين برود براى اينكه اسلام تحقق پيدا كند، مقصود از رفتن رژيم‏هاى فاسد، مقصود از قطع ايادى دشمن‏ها اين است كه ايران بشود يك مملكت اسلامى، حكومت اسلامى باشد، برنامه‏ها، برنامه‏هاى اسلامى باشند. اگر بنا باشد كه حكومت و رژيم سابق از بين رفت لكن يك رژيم غير اسلامى ديگرى آمد، خون‏هاى بچه‏ها و جوان‏هاى ما هدر رفت. ما زحمت كشيديم و اين سد را از بين برديم و ديگران آمدند و همان مطالب سابق و همان حرف‏هاى غير اسلامى را در خارج تحقق دادند به آن. برنامه ملت ما آنهم برنامه قليل المدت اين است كه دشمن را شناختند و از ميدان رد كردند حالا هم بشناسند دشمن را و از ميدان ردش كنند. دشمن ما فقط محمد رضا خان نبود، ما هر كس كه مسيرش مسير اسلام نباشد دشمن ماست، با هر اسم مى‏خواهد باشد. هر كس جمهورى را بخواهد دشمن ماست براى اينكه دشمن اسلام است. هر كس پهلوى جمهورى اسلامى دموكراتيك بگذارد اين دشمن ماست، هر كس جمهورى دموكراتيك بگويد، اين دشمن ماست براى اينكه اين اسلام را نمى‏خواهد.


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 268

تاريخ: 4/3/58

فرمان امام خمينى به مهندس بازرگان در مورد تصويب قانون اساسى

بسم الله الرحمن الرحيم‏

جناب آقاى مهندس مهدى بازرگان نخست وزير دولت موقت جمهورى اسلامى:

لازم است ملت مبارز ايران هر چه زودتر سرنوشت آينده مملكت خويش را به دست گيرد و ثمره انقلاب عظيم اسلامى خود را در همه روابط و نظامات اجتماعى به دست آورد و حقوق از دست رفته خود را باز يابد، عدالت اسلام را در همه شوون جامعه پياده كند، از اين رو طرح قانون اساسى را كه شوراى طرح‏هاى انقلاب مشغول تدوين و تكميل آن هستند با سرعت تكميل و به تصويب شوراى انقلاب رسانده و هر چه زودتر در اختيار افكار عمومى بگذاريد تا همه صاحبنظران و تمامى اقشار ملت در مدت محدودى كه تعيين نمائيد، پيشنهادها و نظريات خود را درباره آن ابراز نمايند و بنا بر تصميمى كه با تبادل نظر با شوراى انقلاب و دولت گرفته شد، ترتيبى دهند تا مردم هر استان و هر يك از اقليت‏هاى مذهبى نمايندگان صاحبنظر خود را به تعدادى كه شوراى انقلاب اسلامى و دولت تعيين مى‏كنند، انتخاب كنند و مجلس متشكل از نمايندگان مردم با توجه به همه پيشنهادهاى مفيدى كه رسيده شده است مواد قانون اساسى را به صورت نهائى بررسى و تنظيم نمايند و سعى شود كه در آن كليه حقوق و آزادى‏ها و فرصت‏هاى رشد و تعالى و استقلال اين ملت بر مبناى موازين اسلامى كه ضامن حقوق همه افراد است و اكثريت قريب به اتفاق مردم ايران بدان راى مثبت داده است، پيش‏بينى گردد و پس از آنكه اين قانون اساسى در جمع نمايندگان صاحبنظر مردم مورد بررسى نهائى قرار گرفت، به راى گذارده شود و طى يك همه‏پرسى نهائى همه آحاد ملت قبول و يا رد خود را مستقيم در باره آن ابراز نمايند و سعى شود كه تمام اين مراحل در اسرع وقت انجام گيرد تا با انتخاب رئيس جمهورى و نمايندگان مجلس، اركان حكومت جمهورى اسلامى استقرار يابد.

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 263

تاريخ: 3/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پاسداران انقلاب اسلامى و اعضاى دادگسترى‏

همين محرومين به مملكت خدمت كردند و قيام كردند و با دست همين طبقه نهضت به اينجا رسيد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين فرصت‏هائى است كه به بركت اين نهضت براى ما و شما پيدا شده است، پاسداران محترم در كنار ما و اعضاى دادگسترى باز در كنار ما، آن مطالبى كه بايد صحبت بشود ميان بگذاريم و راه حل هم انشاءالله پيدا بشود، بيان كنيم، من ابتدائاً راجع به پاسداران بعضى از كلمات را عرض مى‏كنم. ما بايد از اين پاسداران، اين جوان‏هاى برومند، اين جوان‏هاى زحمتكش تشكر كنيم كه در يك وقتى جزء محرومين بودند و بعد همين محرومين به مملكت خدمت كردند و قيام كردند و با دست همين طبقه اين نهضت به اينجا رسيد. اين يك مطلبى است كه براى ما و براى هيچ كس پوشيده نيست كه آن طبقه‏اى كه اين نهضت را به ثمر رساندند، آن طبقه محروم، از زن و مرد بود ما اينهائى كه در خيابان‏ها ريختند و با صداى الله اكبر و با مشت فشرده و با ايمان، اعتناء به قدرت‏هاى شيطانى نكردند، همين زن‏هاى محترم و مردهاى عزيز محترم بودند كه از طبقه محروم در آن رژيم بودند. اينها بودند كه توانستند اين قدرت شيطانى را بشكنند و اين سد را خرد كنند و اينها هستند كه از اين به بعد باز تكليف دارند يعنى همه تكليف داريم.

يك همچو نهضتى تاريخ نشان نداده است

ما الان نرسيديم به آن نقطه‏اى كه مى‏خواهيم و ملت مى‏خواهد و آن نقطه‏اى كه اساس برقرارى حكومت عدل است. تا اينجا كه ما آمديم موانع را تا يك حدودى رفع كرديم، چپاولگرها را تا يك حدودى خارج كرديم لكن باز ريشه‏هائى از آنها هست كه اگر به آنها مهلت داده بشود اين ريشه‏ها كم‏كم ممكن است رشد بكند، حالا چيزى نيستند لكن نبايد ما دشمن را حقير بشمريم. بايد توجه كنيم به اينكه الان توطئه در كار است، در هر جاى كشور كه مى‏رويم توجه مى‏كنيم، مى‏بينيم كه توطئه‏هائى در كار است براى اينكه نگذارند اين نهضت به ثمر حقيقى‏اش برسد، بلكه به طمع اينكه شكست بخورد نهضت و مسائل سابق باز برگردد. از اين جهت ما الان در يك موضع حساس هستيم كه به نظر من حساسترين نقطه تاريخ است و همه ما، دانه دانه ما، فرد فرد ما مسوول هستيم، من يك طلبه هستم مسوول، آقايان

صحيفه نور ج 6 صفحه 264

علما هم كه تشريف دارند مسوول، شما پاسدارها هم، پاسدارهاى محترم هم يكى يكى مسوول، آقايان دادگسترى‏ها هم يكى يكى مسوول و همه قشر ملت مسوولند. يعنى ما الان در يك موضعى واقع شديم كه اگر مسامحه بكنيم، من بخواهم كنار بكشم بگويم خوب، ديگران بكنند، شما بخواهيد كنار بكشيد بگوئيد ديگران بكنند، اين اسباب اين مى‏شود كه نتوانيم ما اين نهضت را به آخر برسانيم. الان همه ما، هر فرد ما به اندازه خودش مى‏تواند يك كارى انجام بدهد، يك پاسدار به اندازه يك نفر مرد شجاع مى‏تواند كار بكند، يك اجتماع به اندازه افرادى كه دارد كار انجام مى‏دهد و اجتماع از اين افراد پيدا مى‏شود، اگر فرد خودش را مسوول نداند، اجتماع كه از افراد بايد پيدا بشود قهراً مسؤوليت خودش را نمى‏داند. ما الان همه‏مان در اين وقتى كه هستيم همانطور كه قبل از اينكه برسيم به اين قله بلندى كه آن ديوار بزرگ را شكستيم چطور بود كه هيچ توجه نداشتيم كه ما شب كه برويم منزل شام چه مى‏خوريم، روز كه بيائيم منزل ناهار چه داريم، گرفتاريمان چه است، قرض داريم. هر كس خودش ادراك اين معنا را مى‏كند كه آن روز كه فرياد الله اكبر مى‏كشيديد جز يك نقطه نظر كه پيشبرد اسلام باشد چيز ديگر نبود، در نظرتان چيز ديگرى نبود، گرفتارى‏هاى شخصى هيچ مورد نظر نبود. من مى‏دانم كه در آن حالى كه همه با هم داشتند مبارزه مى‏كردند، مقابل تانك رفتند، اينها جز اينكه يك پيشرفتى بكنند و اسلام را به پيش ببرند و كشور را نجات بدهند، به آن چيزهائى كه مربوط به خودشان بود، احتياجاتى كه داشتند هيچ توجه نداشتند براى اينكه در راه بودند، نظير يك قافله‏اى كه حركت مى‏كند از يك محلى به محل ديگر، مادامى كه توى راه است خستگى را نمى‏فهمد، دارد مى‏رود، وقتى كه رسيد به آن محلى كه منزل است آنوقت خستگى را ادراك مى‏كند، كم‏كم تنبل مى‏شود. آن نهضتى كه با وحدت كلمه همه اقشار ملت ما و توجه و ايمان به خداى تبارك و تعالى پيشرفت كرد و تا اينجا رسيد نبايد ما خيال بكنيم كه ما ديگر تمام شد كارمان، پيروز شديم، اين توهم پيروزى براى ما سستى مى‏آورد. وقتى انسان اعتقاد كرد. كه ديگر كار تمام شده است مثل قافله‏اى است كه به منزل رسيده است ديگر نمى‏تواند پا بشود يك نيم فرسخ هم راه برود، ديگر مى‏افتد. ما بايد توجه داشته باشيم به اينكه ما الان هم بين راه هستيم، مراحلى داريم كه طى كنيم و مهمش اين ريشه‏هاى گنديده‏اى است كه در كشور ما الان موجود است، آن توطئه‏هائى كه در پس پرده الان مى‏شود، الان اينطور نيست كه اينها بتوانند كارى بكنند، نمى‏توانند، ملت، همه باهمند لكن اگر از ما سستى و از آنها تجمع، ما رو به سستى برويم آنها رو به توطئه بروند كم‏كم آنها عددشان زياد مى‏شود و عدد ما، هى تحليل مى‏رود و ممكن است يك وقت خداى نخواسته نهضت شكست بخورد و من به شما برادرها عرض مى‏كنم كه اگر اين نهضت شكست بخورد، ايران تا آخر، تا آخر ديگر تحت ذلت و تحت رنج است. يك همچو نهضتى در طول تاريخ يك دفعه اتفاق مى‏افتد، در تاريخ ايران نمى‏توانيد پيدا بكنيد، يك همچو نهضتى تاريخ نشان نداده است، يك همچو نهضتى كه در ايران در ظرف اين يكى، دو سال واقع شده، اگر اين نهضت خداى نخواسته فرو بنشيند و به نتيجه نرسيده سستى پيدا بكند اين معنايش اين است كه تا آخر ديگر ملت ايران، نسل‏هاى آتيه شما هم تحت رنج و عذاب و اختناق و وابستگى به دولت‏هاى بزرگ بايد باشد. از اين

صحيفه نور ج 6 صفحه 265

جهت الان به دوش شما جوان‏هاى برومند بسيار عزيز و در دوش ما پيرمردهاى از كار افتاده يك بار سنگين تكليف است، يك بار بزرگى است كه الان به دوش ما واقع است و بايد ما با همت مردانه شماها و دعاى خودمان اين بار را به منزل برسانيم و اين آشفتگى‏ها را خاتمه بدهيم و اين ريشه‏هاى فاسد گنديده‏اى كه مى‏خواهد دوباره رو به رشد برود نگذاريم رشد كند و نمى‏گذاريم انشاء الله.

ارائه خط مشى و نحوه عملكرد صحيح به پاسداران اسلام

آن چيزى كه از شما پاسدارها و ساير رفقاى خودتان و همه پاسدارهاى ايران من توقع دارم اين است كه آن جهات لطيف اسلامى را حفظ كنيد، انسان اگر چنانچه آن جهت روحانيت اسلام را، آن جهت معنويت اسلام را حفظ بكند، يك آدم مى‏شود صد تا، يك آدم مى‏شود هزار تا. مالك اشتر يك نفر نبود، مالك اشتر يك آدمى بود كه يك لشكر بود و بيشتر. حضرت امير سلام الله عليه يك نفر نبود همه عالم بود، همه چيز بود روى آن جهات معنويت و واقعيتى كه داشت. انسان مادامى كه توجهش به همين ماديات دنيا و جهات پائين است يك نفر است، آن هم يك نفر حيوان. ما با حيوانات در اين معنا شركت داريم كه همه مى‏خوريم و مى‏خوابيم، اين كارهاى حيوانى را مى‏كنيم، آنى كه امتياز مى‏دهد شما را و همه ما را از حيوانات، آن معانى است كه در انسان موجود است بالقوه موجود است و بايد بالفعل بشود، آن حظ الهى و روحانى است كه در انسان موجود است و بايد رشد بدهد. اگر چنانچه آن حظ معنوى را رشد داديد يكى‏تان يك فوج مى‏شويد، يك نفر ديگر نيستيد، يكى مى‏شود، يك موجود مى‏شود موجودات، يك قطره مى‏شود دريا. آنچه مى‏خواهم من عرض كنم به شما، به وسيله شما به همه پاسدارها كه من دعا به آنها مى‏كنم و من خدمتگزارشان هستم اين است كه توجه كنيد به اينكه يك وقت برخلاف قواعد اسلام با برادرانتان و با اشخاص كه خيال مى‏كنند كه اينها مثلا چه هستند رفتار نكنيد، نظم داشته باشد، هر اجتماعى با انتظامات مى‏تواند رشد بكند مثلا اگر بنا باشد كه نظامى‏ها آن وضع نظامشان از دست برود نمى‏توانند كارى انجام بدهند، اگر پائين دست‏ها از آن بالا دست‏ها اطاعت نكنند آشفته مى‏شود، انسجام پيدا نمى‏كند. اگر بنا باشد كه مثلا پاسدارها براى خودشان يك سرپرستى كه اطاعت از آن بكنند نباشد، اطاعت نكنند و يا از مركزى كه بايد اطاعت كنند اطاعت نكنند و همين طور خودشان هر كارى دلشان مى‏خواهد بكنند اين تفرقه حاصل مى‏شود، اين همان است كه پاسدارها را و هر قواى اجتماعى را به تفرقه مى‏كشد. مجتمع وقتى كه روى يك نظام حركت بكند كارها را از پيش مى‏برد، وقتى متفرق بشود، يكى از اين طرف بكشد، يكى از آن طرف بكشد، اين تفرقه حاصل مى‏شود، تفرقه كه حاصل شد نمى‏توانند كار انجام بدهند شما براى خدا تا حالا كار را رسانديد به اينجا و براى خدا از اين به بعد هم با هم باشيد، با يك نظام باشيد، يك اطاعت، مورد اطاعت اشخاص كه مثلاً بزرگترند يا قرار داده شده‏اند براى شما مثلا چه، اطاعت بايد باشد تا نظم پيدا بشود. و از چيزهائى كه مى‏خواهم به شما عرض بكنم اين است كه آنطور نباشد كه اگر فرض كنيم كه يك نفر آدم در شهربانى، يك نفر آدم در ژاندارمرى، يك نفر آدم در ارتش گناهكار تشخيص داديد، خودتان

صحيفه نور ج 6 صفحه 266

برويد سراغش و بكشيد ببريد. اين موجب اين مى‏شود كه شهربانى تضعيف بشود، ژاندارمرى تضعيف بشود، ارتش تضعيف بشود، روحيه‏شان را از دست بدهند، اين براى شما مضر است، براى كشور شما مضر است، براى اسلام شما مضر است. اگر چنانچه تشخيص داده شد به اينكه فلان آدم جنايتكار است، اين روى ترتيب كه رجوع شود به صاحب منصب‏هاى خود آنها كه اين را مثلاً به فلان جا تحويل بدهيد، اما خودتان بخواهيد برويد و از پشت ميز يك نفرى را بكشيد ببريد اين اسباب تضعيف مى‏شود، اين خلاف قواعد اسلام است. بايد ملاحظه بكنيد، بايد توجه كنيد. بنابراين، اين مسائل بايد درست با يك نظامى پيش برود تا انشاء الله اين ريشه‏ها كنده بشود و شما به مقصد خودتان برسيد و اسلام و احكام اسلام آنطورى كه بايد تحقق پيدا كند.

حالا هم همه يك نظر داشته باشند و آن اينكه اين علف هرزه‏ها هم نبايد باشند

ساير مسائل كه حالا نظرم به حرف‏هاى اين آقاست كه دادگسترى هستند، ما يك مسائل اصلى الان داريم بالفعل و يك مسائل دنبال اين مسائل. آن مسأله اصلى كه ما الان داريم اين است كه همه قوا را روى هم بگذاريم كه اين مفسده‏هائى كه در شرف تكوين از بين ببريم، اين توطئه‏هائى كه توطئه‏گرهاى خارج و داخل باهم دارند اجتماع پيدا مى‏كنند و مى‏خواهند رشدش بدهند نگذاريم رشد پيدا كنند. همه قوا الان بايد مجتمع بشود، چه قواى پاسدارها، چه قواى ژاندارمرى وارتش و شهربانى و چه قواى ملت همه باهم بايد دست به هم بدهند و يك نقطه نظر داشته باشند، همانطورى كه قبلاً يك نقطه نظر داشتند و آن اينكه اين سلسله نبايد باشد و رفت از بين، حالا هم همه يك نظر داشته باشند و آن اينكه اين علف هرزه‏ها هم نبايد باشند. اينها را كه از بين برديم بازسازى مملكت بايد بشود. خيال نكنيد كه فقط دادگسترى تحول بايد پيدا بكند، فرهنگ هم تحول بايد پيدا بكند، همه چيز به هم ريخته است، اينها تحول لازم دارند. دادگسترى ما امروز دادگسترى طاغوتى است فرهنگمان هم همين طور است، همه چيز اينطورى است. اينها همه بايد در يك وقتى كه از اين مسأله اصلى ما فارغ شديم برويم سراغ آن. اگر بنا باشد كه حالا ما مسأله اصلى را فراموش كنيم و برويم سراغ اين فروع و سراغ احتياجاتى كه هر جائى، هر اداره‏اى دارد، اين اسباب اين مى‏شود كه خداى نخواسته آن ريشه‏ها هم يك وقت رشد بكنند و ما را برگردانند به آن حال كه ديگر نتوانيم بنشينيم يك همچو جائى با هم صحبت بكنيم. الان اين نعمت براى ما پيش آمده است كه من طلبه با شما كه هيچ وقت باهم نبوديم نشستيم صحبت مى‏كنيم، نظامى و پاسدار و پاسبان و ملا و همه مجتمع مى‏شوند در يك محيطى همه باهم مى‏نشينند صحبت مى‏كنند. اين آزادى براى ما الان يك نعمتى است كه بايد قدرش را بدانيم و همه باهم حفظ كنيم اين را. اين نعمتى كه خدا به ما داده است، شكر كنيم اين نعمت را و حفظ كنيم اين نعمت را و همه باهم به پيش برويم و اين نهضت را به آخر برسانيم.

صحيفه نور ج 6 صفحه 267

الان بايد اين ريشه‏ها را بكنيم و دور بريزيم كه مبادا باهم مجتمع بشوند

وقتى كه يك حكومت مستقل و يك مجلسى پيدا شد همه اين مسائلى كه اين آقا گفتند و صحيح هم دارند مى‏گويند و همه مى‏گويند و صحيح هم همه مى‏گويند، خيال نكنيد كه فقط دادگسترى اينطور است همه جا يك همچو مسائلى هست، لكن الان مثل اين مى‏ماند، اگر زلزله مثلا بيايد من بخواهم بنشينم مطالعه كنم، آقا هم بخواهند بنشينند، بروند نماز بخوانند، شما هم بخواهيد بنشينيد كسب بكنيد نمى‏شود اين، همه بايد بروند آنهائى كه از زلزله گرفتار شده‏اند نجات بدهيد، نه من مى‏توانم بروم سراغ كار ديگر، نه شما. هيچ كدام نمى‏توانيم به احتياجات فعلى خودمان برسيم بايد آنى كه الان جامعه به آن احتياج دارد، آنى كشور به آن احتياج دارد، آنى كه اسلام به ما پيشنهاد مى‏كند آن را الان تعقيب بكنيم بعد از اينكه اين مرحله تمام شد آنوقت مى‏رسد به مرحله‏هاى ديگر. البته، هم كشاورزى ما الان ناقص است، هم ادارات ما الان ناقص هستند، هم دادگسترى‏مان اينطور است، هم فرهنگمان هست، اينها همه امورى است كه معلوم است كه احتياج به پاكسازى دارد لكن وقت دارد، الان زلزله است، ما بايد آن ريشه‏ها را بكنيم دور بريزيم كه مبادا اينها باهم مجتمع بشوند و يك وقت چيزى بكنند و من اميدوارم كه همان قدرت الهى كه پشتيبان شما بود و اين سد را شكست با همان قدرت اين ريشه‏ها را بيرون بريزيم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 269

تاريخ: 4/3/58

بيانات امام خمينى در جمع بانوان سازمان حمايت خانواده‏هاى قم و گروهى از اهالى بناب

خيانت و ستم به زنان و مردان، به اسم خدمت!!

بسم الله الرحمن الرحيم‏

چه خوب نهضتى بود، چه خوب قيامى. ما هر روز تقريبا با قشرهاى مختلف، با گروه‏هاى مختلف از اقشار ايران مواجه هستيم. الان در اين مجلس خانم‏هاى محترم قم كه فعالانه براى اسلام و نهضت و براى تربيت جامعه فعاليت مى كنند با آقايان بنابى كه از راه دور آمده‏اند در يك مكان مجتمعيم. اين قبل از نهضت هيچ تحققى نداشت، شما يك راهى داشتيد ما يك راهى، آقايان هم يك راهى. چه خوب نهضتى كه همه ما را در يك مكان مجتمع كرده است كه با هم صحبت كنيم، مسائلى كه احتياج به آن داريم طرح كنيم، دردهاى دل را بگوئيم به هم و راه جبرانش را هم گفته بشود و شايد با گفتن درد و درمان بتوانيم به يك جائى برسيم.

دردها زياد است و زيادتر بود و بحمدالله يك مقدارى از آن رفع شد. آنهائى كه براى ما دردهاى عظيم پيش آوردند، آنهائى كه به كشور ما خيانت كردند، آنهائى كه به بانوان ما بيشتر ظلم كردند تا به مردها، آنها كه بانوان را به طورى به آنها ظلم كردند و به صورت اينكه مى‏خواهيم خدمت بكنيم آنها را به عقب راندند، به آنها ظلم زياد شد، به مردها هم شد، به همه اقشار ظلم شد، بحمدالله دست آنها كوتاه شد و اميدواريم كه اين قشرهاى ضعيفى كه مثل حيوانات ضعيف زير زمين مى‏لولند و مى‏خواهند ريشه‏هاى گل‏ها را فاسد كنند آنها هم انشاء الله از بين بروند.

ما بيزار هستيم از اسلام منهاى روحانيت، اسلام منهاى روحانيت خيانت است

دردهاى حالا هم زياد است، دردهائى كه به واسطه خيانت‏هائى كه به ما كردند و به ملت ما كردند، تتمه آن باقى است، خيانت‏ها و تبليغاتى كه بر ضد اسلام و بر ضد قرآن كريم كردند و قشرها را خواستند از قرآن كريم جدا كنند و خواهران و برادران ما را خواستند از اسلام دور كنند، اينها باز يك مقدارشان هست با صورت‏هاى مختلف. شما زحمت كشيديد، زن و مرد زحمت كشيد، به خيابان‏ها ريخت، جورها كشيد، خون‏ها داد كه اسلام را زنده كند، براى اسلام خون داد، براى شهادت داوطلب شد، آن كه مى‏خواست ملت ما، آن كه به او راى داد ملت ما، جمهورى اسلامى بود، اسلام مورد نظر بود. الان قشرهائى هستند كه مى‏خواهند

صحيفه نور ج 6 صفحه 270

اسلام را كناربگذارند با نوشتن، با گفتن، با اجتماعات. اين درد بزرگترين دردى است كه الان ملت ما به آن مبتلا هست و ما از آن نگرانيم كه ملتى كه راى داد بر جمهورى اسلامى، 5/99 درصد راى داد بر جمهورى اسلامى، يعنى ما اسلام را مى‏خواهيم، اگر براى صرف جمهورى بود، همچو رائى نبود، اگر براى جمهورى دموكراتيك بود، همچو رائى نبود، ديگران هم از اين حرف‏ها سابقاً گفتند و شكست خوردند. ملت ما براى اسلام قيام كرد و براى اسلام راه را پيمود و براى اسلام خون داد.

الان قشرهائى هستند كه مى‏خواهند اسلام را كنار بگذارند. جمهورى تنها، از اسلام مى ترسند، جمهورى تنها، جمهورى دموكراتيك. آنها كه مى‏خواهند يك قدرى در پرده صحبت كنند، جمهورى دموكراتيك اسلام. اينها همه خدعه است. اينها براى اين است كه از اسلام مى‏ترسند. اسلام را مخالف مى‏دانند با هواهاى نفسانى خودشان، بيدار باشيد اگر انحرافى باشد از جمهورى اسلام، هر انحرافى اگر از جمهورى اسلامى باشد، خلاف مسير شماست، خلاف مسير اسلام است. مسلمين توجه داشته باشند كه در حزب‏هائى كه صحبتشان از اسلام نيست، صحبتشان از دموكراتيك است، قشرهائى كه به اسلام كار ندارند گرچه به آزادى كار دارند، آزادى را مى‏خواهند اما آزادى به غير اسلام، ملت ما توجه كنند كه لااقل داخل اينطور حزب‏ها نشوند. شما عزيزان خودتان را براى اسلام داديد، حالا كه عزيزها را داديد، به ضد اسلام بخواهيد وارد بشويد، هدر مى‏دهيد خون عزيزان خودتان را. توجه بكنيد، اينها مى‏خواهند هدر بدهند خون شما را. اجتماعات اينها بر ضد اسلام است. چند روز پيش اجتماع زياد داشتند به بهانه و حرف‏هايشان بر ضد اسلام بود. با اينها همكارى نكنيد. مسلمين با اينها همكارى نكنيد. خودتان را از اينها دور نگه داريد. از اينها اجتناب كنيد. اينها آزادى منهاى اسلام را مى‏خواهند، اين غير از طريقه شماست، شما اسلام را مى‏خواهيد. ما اسلام را مى‏خواهيم كه اسلام آزادى به ما بدهد، نه آزادى منهاى اسلام. آنها استقلال منهاى قرآن را مى‏خواهند ما قرآن را مى خواهيم ما اگر تمام آزادى‏ها را به ما بدهند، تمام استقلال‏ها را به ما بدهند و بخواهند قرآن را از ما بگيرند ما نمى‏خواهيم. ما بيزار هستيم از آزادى منهاى قرآن، ما بيزار هستيم از استقلال منهاى اسلام. ما بيزار هستيم از اينكه بگويند اسلام منهاى روحانيت، اسلام‏ى منهاى روحانيت خيانت است. مى‏خواهند اسلام را ببرند، اول روحانيت را مى‏برند، اول مى‏گويند اسلام را مى‏خواهيم، روحانيت را نمى‏خواهيم، روحانيت استثناء شود، اسلام در كار نيست، اسلام با كوشش روحانيت به اينجا رسيده است.

بيدار باشيد، توطئه بزرگ در كار است

بيدار باشيد، خانم‏ها بيدار باشيد، آقايان بيدار باشيد، مسائل شخصى خودتان را كنار بگذاريد. مسائل جزئى را كنار بگذاريد. احتياجات را كنار بگذاريد. امروز وقت اين نيست كه من محتاج هستم، من چيز ندارم. امروز وقت اين است كه ما اسلام را تقويت كنيم. همه اقشار بيدار باشند. كارگرها بيدار باشند. دهقان‏ها بيدار باشند. بازارى‏ها بيدار باشند. دانشگاهى‏ها بيدار باشند، تز اسلام منهاى روحانيت يعنى لااسلام، درجه اولش اين است، بعد هم كتاب‏هاى روحانيت را به دريا

بريزند. بيدار

صحيفه نور ج 6 صفحه 271

باشيد. من توجه شما را به اين خطر، به اين خطر عظيم عطف مى‏كنم خطر بزرگ است با صورت‏هاى (آزادى ما مى‏خواهيم، دموكراتيك ما مى‏خواهيم، استقلال مى‏خواهيم) اسلام چه، منهاى اسلام، در تمام حرف‏هايشان اسلام در كار نيست. اگر اسلام نبود، شما حالا در زاغه‏ها بوديد، شما در خارج كشور بوديد. اگر در كشور بوديد، در زاغه‏ها زندگى مى‏كرديد، در بيغوله‏ها زندگى مى‏كرديد، نمى‏توانستيد ظاهر مى‏شويد. اسلام است كه شما را آزادى داد و آورد در ميدان، بر ضد اسلام قيام نكنيد. خواهران من! عزيزان من! برادران من! عزيزان من! توجه داشته باشيد توطئه در كار است، توطئه بزرگ در كار است، توطئه در كار است، قشرهاى مختلفى كه به اسلام پشت كرده‏اند و از اول توجه نداشتند، دارند با هم جمع مى‏شوند.

بايد تجديد نظر كنند، بايد در كارهاى خودشان تجديد نظر كنند، در اجتماعاتشان تجديد نظر كنند، ملت نمى‏تواند توطئه را تحمل كند، ما تحمل نمى‏كنيم اين توطئه را، اينها توطئه است، توطئه بر ضد اسلام توطئه بر ضد ملت. آزادى هست توطئه نيست، آزادى معنايش اين نيست كه بنشينيد بر خلاف اسلام صحبت كنيد، آزادى در حدود قانون است، دين كشور ما اسلام است، آزادى در حدود اين است كه به اسلام ضرر نخورد، قانون اساسى ما دين را اسلام مى‏داند. خداوند انشاء الله شر مفسدين را قطع كند. خدا به شماها توفيق عنايت كند، سلامت و سعادت عنايت كند. من از همه شما تشكر مى‏كنم و اميدوارم كه با اراده قاطع، با تصميم قاطع به پيش برويد. سلام بر همه شما، موفق باشيد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 272

تاريخ: 4/3/58

بيانات امام خمينى در جمع عشاير كهنوج و اساتيد دانشگاه‏

تعدى پنجاه و چند ساله به ملت‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

چه فرصت‏هاى خوبى براى ما در اين انقلاب حاصل مى‏شود و حاصل شده است. ما از شما عشاير و از ساير عشاير اقشار ايران جدا بوديم، ما را جدا كرده بودند، ما را از دانشگاه جدا كردند، ما را از قشرهاى ديگر جدا كردند، از ارتش جدا كردند، از فرهنگيان جدا كردند و از عشاير.

نمى‏توانستيم با هم در يك محلى مجتمع بشويم و مسائلى كه لازم است با هم در ميان بگذاريم، شما مشكلات خودتان را بيان كنيد و ما هم مشكلات خودمان را. اين نهضت از بركاتش اين بود كه اين فرصت را براى ما پيش آورد كه مى‏توانيم با شما مجتمع شويم و مى‏توانيم مسائل را با شما در ميان بگذاريم. ايشان ذكر از مستكبرين و مستضعفين كردند و من بايد بيان مستضعف و مستكبر را به اندازه‏اى كه در اين مجلس مناسب است عرض كنم. مستكبرين منحصر نيستند به سلاطين، منحصر نيستند به روساى جمهور، منحصر نيستند به دولت‏هاى ستمگر، مستكبرين يك معناى اعمى دارد. يك مصداقش همان اجانبى هستند كه تمام ملت‏ها را ضعيف مى‏شمرند و مورد تجاوز و تعدى قرار مى‏دهند، يك مورد هم همين دولت‏هاى جائر و سلاطين ستمگر كه ملت‏هاى خودشان را ضعيف مى‏شمرند و به آنها تعدى مى‏كنند، دست تعدى به ملت‏ها دراز مى‏كنند، چنانكه در اين پنجاه و چند سال شما مبتلا بوديد و ما هم مبتلا بوديم و همه ملت مبتلا بودند ملت را ضعيف مى‏شمردند و ملت را از روى استكبار نظر مى‏كردند و به ملت تعدى مى‏كردند و تجاوز مى‏كردند. آنها رفتند و انشاءالله بر نمى‏گردند.

نعمت آزادى وسيله‏اى است براى خدمت به خالق و خلق

امروز روزى است كه خداى تبارك و تعالى به ما آزادى و استقلال مرحمت فرموده است و ما را با اين آزادى و استقلال امتحان مى‏كند. ما را آزادى مرحمت فرموده است كه ببيند در اين آزادى ما چه مى‏كنيم. ما مستقل شديم و خداوند به ما اين مرحمت را فرمود تا ما چه بكنيم، آيا ما هم از مستكبرين باشيم يا از مستضعفين؟ هر فرد مى‏شود كه مستكبر باشد و مى‏شود مستضعف باشد. اگر من به زير دست‏هاى خودم ولو چهار نفر باشد تعدى و تجاوز كردم و آنها را كوچك شمردم، بنده خدا را كوچك‏

صحيفه نور ج 6 صفحه 273

شمردم من مستكبرم و او مستضعف و مشمول همان معنائى است كه مستكبرين و مستضعفين هستند. اگر شما كسانى كه زير دستتان هست ضعيف شمرديد به آنها خداى نخواسته تعدى كرديد، تجاوز كرديد، شما هم مستكبر مى‏شويد و آن زير دست‏ها مستضعف. ببينيم ما از اين امتحان، از اين بوته امتحان چطور بيرون مى‏آئيم، آيا سرفراز بيرون مى‏آئيم يا گردن كج و شكسته؟ آيا ما با بندگان خدا به طور، به طورى كه خداى تبارك و تعالى امر فرموده است رفتار مى‏كنيم حالا كه آزاد شديم، آزادى را وسيله براى خدمت به خلق و خدمت به خالق قرار مى‏دهيم يا آزادى را براى مخالفت با خدا و استكبار مردم؟ هيچ فرق نيست ما بين من طلبه و اين آقايان اهل علم و شمايى كه از عشاير محترم هستيد و بازارى و ارتشى و ادارى و همه و همه، ما الان در تحت مراقبت هستيم، مراقبت شديد، امتحان الهى. نعمت‏ها گاهى براى امتحان است تا آن اشخاصى كه نالايقند، آن اشخاصى كه فرصت طلبند اينها كارهاى خودشان را بكنند و مستحق عذاب بشوند آنهائى كه لايقند، آنهائى كه شريفند آنها هم كارهاى شرافتمندانه خودشان و خدمت به هموطن خودشان را بكنند تا سعادتمند باشند. بسيار مشكل است، بسيار مشكل است كه از اين امتحانى كه خداى تبارك و تعالى ما را در معرض آن قرار داده است از عهده برآئيم، و بسيار مراقبت مى‏خواهد كه مبادا خداى نخواسته ما از امتحان بد درآييم. اگر از امتحان بد درآييم ممكن است كه باز عنايت خدا برگردد و آزادى سلب شود، استقلال گرفته بشود. همين دنيا ممكن است كه ما اگر چنانچه بر خلاف موازين الهى رفتار كنيم و اين آزادى را اسباب دست براى تعدى به مظلومان قرار بدهيم، در همين دنيا ممكن است ما مجازات بشويم. و اميد است كه در همين دنيا مجازات بشويم، مجازات ما به عالم ديگر نرسد. مجازات عالم ديگر غير از اين مجازات‏هاست. ما نمى‏توانيم تصور آن مجازات‏ها را بكنيم اگر ما خطاكار هستيم، خدايا! اگر ما خطاكار هستيم، اگر اين آزادى را ما وسيله قرار دهيم از براى تعدى به مظلومان ولو يك نفر باشد، تعدى به زيردستان ولو يك نفر باشد، خدايا! ما را در همين عالم عذاب كن نگذار برسد به عالم ديگر.

مسؤوليت پاسدارى از مملكت امام زمان(عج) بر دوش يكايك افراد ملت

دوستان من! عزيزان من! من‏دانم كه عشاير هر جا كه هستند، در مرزها، مرزها را نگهدارى مى‏كنند، در جاهاى ديگر جلوگيرى از مفسده‏ها مى‏كنند. من مى‏دانم كه شما عشاير از زمان رژيم سابق مظلوم بوديد، ما هم مظلوم بوديم، روحانيون هم مظلوم بودند، بازارى هم مظلوم بود، كى نبود مظلوم؟ من مى‏دانم كه ارزش‏ها مرز دارها و عشاير ما چيست. آنها عشاير را سركوب مى‏خواستند بكنند براى اينكه راه را براى اجانب باز كنند، آنها به جزاى خودشان رسيدند و مى‏رسند و به جزاى آخرت كه سخت‏ترين جزاست هم مى‏رسند. ما بايد الان كه در بوته امتحان گذاشته شديم و اختيار به ما دادند و ما را آزاد كردند، خداى تبارك و تعالى ما را از قيد و بندهاى استعمار و استضعاف آزاد كرد، حالا كه آزاد هستيم، چه مى‏كنيم؟ چه بايد بكنيم؟ نباشد كه يك وقت ما هم در صف محمد رضا خان واقع بشويم او آزادى را از يك امت سلب كرد و ما آزادى را از يك قشر كوچك سلب بكنيم. او در وسط

صحيفه نور ج 6 صفحه 274

واقع بشود و ما در يمين و يسار او و همه از جند او. چشم‏هاى خودتان را باز كنيد، توجه خودتان را و دقت خودتان را در اين مسائل بكنيد. امروز روز امتحان الهى است، شما قدرتمنديد، شما جوانيد، شما برومنديد و من اين جوان‏هاى برومند را كه مى‏بينم افتخار مى‏كنم لكن شما جوان‏ها امروز جوان‏هائى هستيد كه پاسدار اسلام هستيد. ديروز مملكت، مملكت طاغوتى بود و شما در مظلوميت واقع بوديد در ظل مملكت طاغوتى. امروز مملكت اسلامى است و شما در سايه اسلام هستيد و شما پاسداران اسلام، پاسداران اسلام بايد احتراز كنند از تمام چيزهائى كه بر خلاف اسلام است. پاسدارى فقط پاسدارى مرز نيست. پاسدارى يك معناى وسيعى دارد. هر يك از ما پاسداريم نسبت به ديگران، من بايد نصيحت بكنم به شما، شما به من نصيحت كنيد. من به شما بگويم كه امروز كه روز امتحان است خوب از امتحان بيرون بيائيد، شما هم به من همين معنا را بگوئيد من به شما عرض مى‏كنم كه با مظلوم‏ها و زيردست‏هاى خودتان خوب رفتار كنيد، عادلانه رفتار كنيد. شما هم به من بگوئيد همه ما مسووليم كلكم راع و كلكم مسوول همه ما مثل شبان‏ها هستيم و همه ما مسوول هستيم از اين شبانى. همانطورى كه مى‏دانيد شبان نسبت به آن گوسفندهائى كه زير دستش است محبت دارد، آنها را در جائى كه علفزار باشد، در جائى كه آب خوب باشد مى‏برد و آنجا تربيت مى‏كند. همه ما نسبت به هم اينطور بايد باشيم، مثل شبانى كه گوسفندهاى خودش را با محبت بدون آزار تربيت مى‏كند ما هم اينطور باشيم. مبادا كه يكى از ما خداى نخواسته حالا كه آزاد است، به آن دوست زير دستش، به آن شخص زير دستش تعدى بكند، تجاوز بكند و تعدى و تجاوز عبارت از همان هائى است كه اسلام منع كرده است ما همه مسوول هستيم و خداى تبارك و تعالى الان همه ما را، همه ملت ايران را در تحت امتحان قرار داده است. از امتحان خدا خوب بيرون بيائيد. ما از شما مى‏خواهيم كه اين مرزها را خودتان حفظ كنيد. مملكت امروز مال خود شماست. ديروز اجانب در آن تصرف داشتند، امروز يك مملكتى است اسلامى، يك مملكتى است مال پيغمبر اسلام، يك مملكتى است مال امام زمان سلام الله عليه. مملكت از آن وجود مقدس است و ما همه پاسدار آن هستيم و بايد اين مملكت را حفظ كنيم هر كس به هر اندازه‏اى كه مى‏تواند. شما جوان‏هاى برومند مسلح به آن مقدارى كه مى‏توانيد بايد مرزها را حفظ كنيد، ما هم در اينجاها كه هستيم به اندازه‏اى كه مى‏توانيم بايد حفظ كنيم جهات را، مملكت مال خودتان است، الان همانطورى كه با عائله خودتان رفتار مى‏كنيد، محبت نسبت به عائله خودتان داريد، نسبت به كشور خودتان داشته باشيد، نسبت به برادرهاى خودتان داشته باشيد. اينها برادر شما هستند و ملت برادر هم هست. خداى تبارك و تعالى مى‏فرمايد كه المومنون اخوه برادر هستند اينها، بايد به برادرى رفتار كرد. چطور شما برادر خودتان را دلتان نمى‏آيد كه اذيت كنيد، بايد همين طور با هم رفتار كنيد و با ديگران، با ديگران همين طور رفتار كنيد. نفوس خودتان را تربيت كنيد، تهذيب كنيد. اين دنيا پايان دارد براى همه ما، من زودتر و شما بعد. پايان دارد، نمى‏مانيم. آن كه مى‏ماند خوبى و بدى است شما صفحه اعمالتان منور به نور اسلام باشد، به عمل و احكام اسلام باشد تا در همه جا سعادتمند باشيد. در اينجا دلتان خوش باشد به اينكه خدمت به ملتتان كرديد، خدمت به زير دستتان كرديد، خدمت به كشورتان

صحيفه نور ج 6 صفحه 275

كرديد، در آنجا هم در ازاى اين خدمت جزاهاى بسيار بزرگ است، عوض‏هاى بسيار بزرگ. من چون بايد آن طرف هم باز بروم، به آن آقايان هم عرض ارادت بكنم، از اين جهت من دعا مى‏كنم خداوند انشاءالله شما را سعادتمند كند. خداوند همه ما را، همه ما را به راه راست هدايت كند. والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 276

تاريخ: 4/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از معلمان و دانشجويان دانشسراى دختران تبريز و پزشكان كاشان و روشندلان

امر بر قيام براى خدا و استقامت در آن قيام‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين آيه‏اى كه اين خواهر خواندند فاستقم كما امرت.... در دو جاى قرآن است يكى در سوره شوراست كه همين آيه بود كه ايشان خواندند فاستقم كما امرت و يك در سوره هود است كه در آنجا فاستقم كما امرت و من تاب معك... در روايت وارد شده است كه نبى اكرم (ص) فرمود شسيبتنى سوره هود لمكان هذه الاية در سوره شورا - در سوره شورا - امر شده است كه پيغمبر استقامت كند. در سوره هود امر شده است كه پيغمبر و امت استقامت كنند. استقامت امت را هم در سوره هود خواسته است خداى تبارك و تعالى. اين سوره است كه اين آيه است كه پيغمبر مى‏فرمايد مرا پير كرد اين آيه براى اينكه امر مشكل و مهمى است. قيام براى خدا و استقامت دنبال آن قيام. در وصيت خدا به وسيله پيغمبر براى امت اين است كه قيام كنيد براى خدا، يكى يكى قيام كنيد، جمع جمع قيام كنيد، لكن قيام براى خدا. در اين آيه است كه استقامت كنيد. شما ملت قيام كرديد و بحمدالله قيام شما براى خدا بود، همه فرياد مى‏زديد كه ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم. براى احكام اسلام قيام كرديد. امر اول را كه فرموده‏اند قيام كنيد براى خدا، اطاعت كرديد، باقى مانده است امر دوم فاستقم كما امرت و من تاب معك استقامت كنيد، اين قيام را حفظ كنيد، اين تحول روحى كه براى شما ملت حاصل شده است، حفظ كنيد، استقامت كنيد، نگه داريد اين تحول انسانى كه بالاتر از تحول‏هاى فعال خارجى است، اين تحولى كه شما را براى رسيدن به آمال مشتاق كرد كه خون بدهيد، اين تحول انسانى كه شما براى برادرانتان حاضريد جان بدهيد و حاضريد مال بدهيد حاضريد وقت صرف كنيد، اين تحول مهم بود، اين تحول بالاتر از اصل مبارزه بود.

تحول نفسانى، تحول روحى، تحول انسانى، اين تحول را حفظ كنيد، مستقيم باشيد، استقامت كنيد، دشمن در توطئه است. دشمن در حال توطئه و نقشه است. اگر استقامت نكنيد، اگر اين تحول را حفظ نكنيد، شايد خداى نخواسته دشمن پيروز شود. اين تحول روحى، اين تحول انسانى، اين تحولى كه اساس پيروزى شما بود، اين تحول را حفظ كنيد تا پيروز شويد. خداوند انشاءالله به شما سلامت و سعادت عنايت كند و استقامت كه بالاترين نعمت است. قيام براى خدا و استقامت در آن قيام. تا اينجا قيام كرديد و پيروز شديد، اگر استقامت كنيد پيروز خواهيد شد، اگر استقامت كنيد اين عده‏اى كه در

صحيفه نور ج 6 صفحه 277

صدد توطئه هستند ريشه‏كن خواهند شد. خداوند شما را هدايت كند و شما را به استقامت دعوت كند و شما را به استقامت و اطاعت خودش راهنمائى فرمايد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 278

تاريخ: 5/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از تكنسين‏هاى پزشكى اورژانس تهران

تمام اعمال نيك و بد انسان در ماوراء طبيعت يك صورت مجسم دارد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

البته فرق است مابين شنيدن و ديدن. ما در اين جنايات آخر مصيبت‏هائى كه بر جوان‏هاى ما و اطفال ما وارد شد از دور مى‏شنيديم و شما ديديد و اين خيلى فرق مى‏كند، ما در خارج خدمت‏هاى لفظى مى‏كرديم و شما عملى، شما در ميدان بوديد در ميدان مبارزه به كار خودتان و مسؤوليت خودتان عمل مى‏كرديد و شما در كارتان از كار ما بالاتر بود. البته ما هم در زمان شاه سابق كه جوان بوديم با مشاهده، چيزهائى ديديم لكن اخيراً شماها ديديد كه بر سر اين ملت چه آمد و شما حالا احساس مى‏كنيد كه اينهائى كه مى‏خواهند اخلال كنند كه همان رژيم را با صورت ديگرى، نه رژيم شاهنشاهى، با يك صورت ديگرى همان مسائل سابق پيش بيايد و به ملت ما همان بگذرد كه ديديد. شما بيشتر احساس ناراحتى مى‏كنيد شما بهتر خيانت‏هاى اين قشرهائى كه مى‏خواهند آشوب كنند و در آشوب، از خارج، ديگران، آنهائى كه ما را غارت كردند، آنهائى كه جوان‏هاى ما را با توطئه‏هاى آنها به خاك و خون كشيدند، برگردند، شما بيشتر احساس ناراحتى بايد بكنيد براى اينكه شما ديديد كه چه كردند و ما شنيديم كه چه كردند، هر چه بايد بكنند، و رفتند و انشاء الله به جزاى خودشان، هم در اينجا و هم در آنجائى كه جاى جزاست خواهند رسيد. بعضى از كارهاست كه جزاى او در اين دنيا نمى‏شود، امكان ندارد، هر جانى يك نفر آدم است، مثل ساير مردم است، يك جان دارد و يك حيات دارد، اين جانى اگر چنانچه ده هزار نفر را كشته باشد ما بخواهيم براى ده هزار نفر اين را مجازات كنيم چطور مجازات كنيم؟ يك جانى كه صد نفر را به آن طرزى كه مى‏دانيد در شكنجه قرار داده يعنى آن طرزى كه شنيديد در شكنجه قرار داده، حالا ما بخواهيم اين را مجازات كنيم، چطور مجازات كنيم؟ نمى‏شود، يك جان دارد و غايت امر اين است كه او را بكشيم يا با مجازات و شكنجه بكشيم، - اما اين كه - او كه يك شكنجه نكرده، يك نفر نكشته كه يك كشتن در مقابل يك كشتن و يك شكنجه در مقابل يك شكنجه باشد. شكنجه‏گرهاى ما كه از خارج هم تعليم ديده‏اند، اينها فوج فوج مردم را شكنجه كرده‏اند، آنهائى كه جوان‏هاى ما را كشته‏اند، بعضى از آنها عدد بسيارى از جوان‏هاى ما را كشتند و از بين بردند، اينها آنقدرى كه ماها مى‏توانيم شكنجه‏شان كنيم و ماها مى‏توانيم جزايشان بدهيم يك امر ناچيزى است. لكن يك جاى ديگرى هم هست كه در آنجا شكنجه‏هائى است كه ما نمى‏توانيم بفهميم و

صحيفه نور ج 6 صفحه 279

آن از خود اعمال است، اينطور نيست كه نظير اينجا يك فراشى از خارج بيايد و شكنجه كند، خود عمل انسان اگر چنانچه صالح باشد، خود آن عمل در آنجا به انسان مى‏رسد و اگر چنانچه عمل ناصالح باشد، همان عمل به او مى‏رسد. فمن يعمل مثقال ذره خيراً يره و من يعمل مثقال ذره شراً يره خود عمل را مى‏بيند. هر ذره‏اى كه انسان عمل مى‏كند يك صورت ماوراء طبيعت دارد، اينجا زبانش را آدم دراز مى‏كند. زبان درازى مى‏كند، يك مسلمانى را، يك مومنى را فحش مى‏دهد، غيبت مى‏كند، آن مومن فرض كنيد در آمريكاست شما از اينجا به او فحاشى مى‏كنيد يا غيبتش را مى‏كنيد، در آنجا كه اين زبان اينقدر دراز شده است در آنجا صورتش اين است كه همين زبان دراز شود تا آنجا از رويش عبور مى‏كنند. در حديث است كه زبان درازى اينجا، آنجا صورت دارد. اين شكنجه‏هاى ناجوانمردانه‏اى كه به جوان‏هاى ما كردند، هر شكنجه صورت دارد در آنجا، هر داغى كه كردند داغ مى‏شوند آنجا، همين عمل آنجا صورت پيدا مى‏كند، همين عمل شكنجه مى‏شود آنجا. اين اعمال انسانى كه شما كرديد و در يك موقعى بود كه همه در زجر و در شكنجه بودند و شما يك چنين عمل انسانى كرديد و آنها را براى معالجه برديد، همين در آنجا صورت دارد، همين عمل شما يك صورتى در ماوراى طبيعت دارد كه ماوراى طبيعت را حالا نمى‏توانيم بفهميم، انبياء مى‏فهميدند و خداى تبارك و تعالى اطلاع داده است. پس شما هر كارى كه انجام بدهيد و ما هر كارى كه انجام بدهيم، چه كار خوب و چه كار بد، همان را خواهيم ديد، اينطور نيست كه مخفى شود از كسى، خود عملى كه انجام مى‏دهيم در آنجا متحقق مى‏شود ملكات انسان، يكى هست كه ملكه خوب دارد و يكى هست كه ملكه زشت دارد، همين ملكات در آنجا تجسمى دارد، تحققى دارد. در نفس انسان ملكه است، ملكه خيانت، طبيعتش طبيعت خائن است، در اينجا انسان ابتدا كه به دنيا مى‏آيد، همه چيز در انسان به طور استعداد هست يعنى تحقق باز ندارد، اما قابل است. اين بچه‏اى كه به دنيا مى‏آيد قابل است كه ملكات صالحه پيدا كند و قابل است كه ملكات رذيله، اگر سعى كرد در آن طرف ملكات رذيله كم‏كم اينها تحقق پيدا مى‏كنند و باطن ذات انسان يك موجود رذل مى‏شود. گاهى انسان يك كارهائى مى‏كند كه مناسب با يك جور حيوانى است، درندگى لفظى هم باشد كه مردم را با فحاشى، با اينطور چيزها آبرويشان را مى‏ريزد (درندگى است اينها) يا درندگى‏هاى ديگرى دارد، اين ملكه‏اى در انسان پيدا مى‏شود كه يك ملكه درندگى است. انسان وقتى از اينجا منتقل مى‏شود به يك ماوراى اينجا، همان ملكه درندگى مطابق با يك صورتى كه مناسب با آن هست مى‏شود، به يك صورت حيوانى، حيوانى درنده متناسب با آن متحول مى‏شود. مى‏گويند گاهى اوقات انسان چند تا صورت آنجا دارد صورت‏هاى مختلف دارد، در طرف اعمال صالحه هم اينطورى است.


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 6 صفحه 282

تاريخ: 5/3/58

بيانات امام خمينى در جمع بانوان خانواده‏هاى فضلاى حوزه علميه قم و ديگر گروهها

خدا و مومنين حافظ و حامى دين اسلام و اهداف الهى پيامبر اسلام‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

يا ايها النبى حسبك الله و من اتبعك من المومنين چه خطاب افتخار آميزى است براى مومنين، چه خطاب مسؤوليت آورى است براى مومنين. افتخار آميز براى اينكه، با اينكه خداى تبارك و تعالى كافى است و هيچ كس در مقابل حق تعالى قدرتى ندارد، قوه‏اى ندارد، همه هيچ هستند ولى خداى تبارك و تعالى به مومنين كه مومنات هم داخل مومنينند، اين افتخار را مرحمت فرموده است كه در پهلوى اسم مبارك خودش مومنين را هم ذكر فرمود براى تو خدا و كسانى كه متابعت كردند، مومنينى كه از تو متابعت كردند كافى است با اينكه خدا كافى است لكن همچو تشريفى را به مومنين كه مومنات هم داخل هستند مرحمت فرموده است كه خدا و مومنين، كسانى كه از تو تبعيت كردند، براى تو كفايت مى‏كنند. چقدر افتخار آميز است براى ما، براى مومنين براى شما مخدرات، براى شما مومنات كه شما در يك رديف خداى تبارك و تعالى قرار داده است و چقدر مسؤوليت آور است اين خطاب مومنين بايد كفايت كنند از اسلام، حفاظت كنند از اسلام، پيغمبر اسلام را كافى هستند، پيغمبر اسلام هست و احكام اسلام، اهداف اسلام. خداى تبارك و تعالى در اين آيه به ما فرموده‏اند كه اهداف اسلام و خود نبى اكرم و هركس مربوط به نبى اكرم است، شماها بايد كفايت كنيد. ما ماموريم، ماموريم كه حفاظت كنيم از دين خدا، حفاظت كنيم از اهداف الهى. شما مومنات، شما مخدرات كه از بيوت علما و فضلاء هستيد، اولى هستيد از ديگران، شما از بيت نبوت هستيد، اولى هستيد به اينكه اهداف اسلام را حفاظت كنيد. خداوند به ما اين مرحمت را فرموده است كه شما با خدا حفاظت كنيد از اسلام و از دين اسلام. حسبك الله و من اتبعك من المومنين.

مسؤوليت خطير مادران، تربيت اولاد صالح و حافظ اسلام

بانوان محترم! مسووليد همه، مسووليم همه، شما مسوول تربيت اولادها هستيد، شما مسووليد كه در دامن‏هاى خودتان اولادهاى متقى بار بياوريد، تربيت كنيد، به جامعه تحويل بدهيد. همه مسوول هستيم كه اولادها را تربيت كنيم لكن در دامن شما بهتر تربيت مى‏شوند. دامن ما در بهترين مكتبى است از براى اولادها. مسؤوليت داريد نسبت به فرزندان خود، مسؤوليت داريد نسبت به كشور خودتان

صحيفه نور ج 6 صفحه 283

و شما مى‏توانيد بچه‏هايى تربيت كنيد كه يك كشور را آباد كنند. شما مى‏توانيد بچه‏هايى را تربيت كنيد كه حفاظت از انبياء بكنند، حفاظت از آمال انبياء بكنند. شما هم خود حافظ بايد باشيد و هم نگهبان درست كنيد، نگهبان، اولادهاى شما هستند، آنها را تربيت كنيد. خانه‏هاى شما بايد خانه تربيت اولاد باشد. منزل علماست منزل شما و منزل تربيت علمى، تربيت دينى، تهذيب اخلاق. توجه به سرنوشت اينها در عهده پدران است و در عهده مادرها، مادرها بيشتر مسوول هستند و مادرها اشرف هستند، شرافت مادرى از شرافت پدرى بيشتر است، تاثير مادر هم در روحيه اطفال از تاثير پدر بيشتر است.

ترور اشخاص، ترور نهضت نيست‏

شما مسووليد، ما همه مسووليم، خداى تبارك و تعالى همه را مسوول قرار داده است، و در اين آيه شريفه فرموده است حسبك الله و من اتبعك من المومنين خدا كسانى كه تبعيت كردند ترا، از مومنين، مومنينى كه تابع اسلام هستند، تابع پيغمبر اسلام هستند، اينها اشخاصى هستند كه كافى هستند براى رسول، براى پيغمبر كافى هستند. يك تكليف بزرگى است به عهده همه، به عهده همه متابعين، به عهده همه ملت كه تبعيت دارند از پيغمبر، بايد اين نشان حسبك الله و من اتبعك من المومنين هم در پيشانى آنها باشد، حفاظت كنند از دين خدا، حفاظت كنند از اسلام، از قرآن كريم. نلغزند از اين جنبش‏هاى ضعيفى كه اين اقشار غير انسان در ايران ايجاد مى‏كنند، نترسند از اينكه اين اقشار ضعيف به جنبش در آمدند و به خيال خود براى ارعاب ملت ترور مى‏كنند. ملت ما هرگز از اين معانى نمى‏ترسد و نهضت ما هرگز ترور نمى‏شود. ترور اشخاص، ترور نهضت نيست. نهضت ما قائم است ولو اشخاصى مثل مرحوم (مطهرى) و مثل آقاى (هاشمى) هم و مثل سايرين هم نباشند. خداى تبارك و تعالى و من اتبع نبى را من المومنين كافى است، ملت كافى است و ملت ما راه خود را پيدا كرده است، هيچ خوفى نيست، هرگز ما نمى‏ترسيم از اين ترورها و هرگز به عقب بر نمى‏گرديم و هرگز اجازه نمى‏دهيم شرق و غرب دخالت كند در مملكت ما.

خدمات ارزنده زنان به نهضت اسلامى

خداوند شما مومنات را حفظ كند كه در نهضت اسلامى حظ كافى داشتيد و الان هم براى مستمندان كمك كرديد و كمك‏هاى شما بسيار با ارزش است، كمك‏هاى بانوان ارزشش چند برابر كمك‏هاى مردان است. خداوند شما را حفظ كند و شما را براى تربيت انسان‏ها كه شغل انبياء است، براى تربيت انسان‏ها كه شغل انبياء است حظ كند. سلام بر همه شما و رحمت بر همه شما.


previos page menu page next page



previos page menu page


صحيفه نور ج 6 صفحه 284

تاريخ: 5/3/58

پيام امام خمينى به حجة الاسلام و المسلمين هاشمى رفسنجانى در مورد ترور نافرجام ايشان

بسم الله الرحمن الرحيم‏

جناب حجت الاسلام مجاهد متعهد آقاى هاشمى عزيز مرحوم مدرس كه به امر رضاخان ترور شد از بيمارستان پيام داد به رضاخان بگوييد من زنده هستم. مدرس حالا هم زنده است. مردان تاريخ تا آخر زنده هستند. بدخواهان بايد بدانند هاشمى زنده است چون نهضت زنده است. آمريكا و ديگر ابرقدرت‏ها بدانند ملت ما زنده است. اجتماعات عظيم اين دو سه روز شاهد زنده بودن انقلاب است. اينان با اين تلاش‏هاى احمقانه نمى‏توانند انقلاب اسلامى ما را ترور كنند، نمى‏توانند شخصيت انسانى اسلامى مطهرى و هاشمى را ترور كنند، هر چند ترورها حساب شده و سازمان يافته باشند و از لابلاى آنها جاى پاى ابرقدرت‏ها و جنايتكاران بين‏المللى به چشم بخورد. ملت با تمام قوا بايد در مقابل دسيسه‏ها مقاومت كند، توطئه‏ها را بشكنند، با كمال مراقبت انقلابى اين جنايتكاران را شناسائى كنند و به دادگاه‏هاى انقلابى معرفى كنند. پاسداران انقلاب و روساى آنان موظفند از اين شخصيت‏هاى ارزنده انقلابى حفاظت كنند و رفت و آمدهاى مشكوك را تحت نظر بگيرند، اگر چه خود آنان راضى نباشند. ملت بزرگ اسلامى مصمم است به نهضت اسلامى خود ادامه دهد و اجازه دخالت خيانتكاران را در كشور خود ندهد. ما ملت‏هاى بزرگ اسلامى را به همكارى در اين نهضت اسلامى ايران دعوت مى‏كنيم. بايد دست جنايتكاران از ممالك اسلامى و از عموم مستضعفين قطع شود و وعده الهى نسبت به اقشار ملت‏هاى اسلامى تحقق يابد. من به آقاى هاشمى فرزند برومند اسلام تبريك مى‏گويم كه در راه هدف تا نزديك شهادت به پيش رفت و سلامت و ادامه خدمت ايشان را از خداى تعالى خواستارم.

والسلام عليكم و على عباد الله الصالحين

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page


جلد هفتم

menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 1

تاريخ سخنرانى:5/3/58

پيام امام خمينى به حجت الاسلام و المسلمين‏هاشمى‏رفسنجانى درمورد ترور نافرجام ايشان‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

جناب حجت‏الاسلام مجاهد متعهد آقاى هاشمى عزيز مرحوم مدرس كه به امر رضاخان ترور شد از بيمارستان پيام داد به رضاخان بگوييد من زنده هستم. مدرس حالا هم زنده است. مردان تاريخ تا آخر زنده هستند. بدخواهان بايد بدانند هاشمى‏زنده است چون نهضت زنده است. آمريكا و ديگر ابر قدرت‏ها بدانند ملت ما زنده است. اجتماعات عظيم اين دو سه روز شاهد زنده بودن انقلاب است. اينان با اين تلاش‏هاى احمقانه نمى‏توانند انقلاب اسلامى‏ما را ترور كنند نمى‏توانند شخصيت انسانى اسلامى‏مطهرى و هاشمى‏را ترور كنند هر چند ترورها حساب شده و سازمان يافته باشند و از لابلاى آنها جاى پاى ابر قدرتها و جنايتكاران بين المللى به چشم بخورد. ملت با تمام قوا بايد در مقابل دسيسه‏ها مقاومت كند توطئه‏ها را بشكند با كمال مراقبت انقلابى اين جنايتكاران را شناسايى كنند و به دادگاههاى انقلابى معرفى كنند. پاسداران انقلاب و رؤساى آنان موظفند از اين شخصيت‏هاى ارزنده انقلابى حفاظت كنند و رفت و آمدهاى مشكوك را تحت نظر بگيرند اگر چه خود آنان راضى نباشند. ملت بزرگ اسلامى‏مصمم است به نهضت اسلامى‏خود ادامه دهد و اجازه دخالت خيانتكاران را در كشور خود ندهد. ما ملت‏هاى بزرگ اسلامى‏را به همكارى در اين نهضت اسلامى‏ايران دعوت مى‏كنيم. بايد دست جنايتكاران از ممالك اسلامى‏و از عموم مستضعفين قطع شود و وعده الهى نسبت به اقشار ملت‏هاى اسلامى‏تحقق يابد. من به آقاى هاشمى‏فرزند برومند اسلام تبريك مى‏گويم كه در راه هدف تا نزديك شهادت به پيش رفت و سلامت و ادامه خدمت ايشان را از خداى تعالى خواستارم.

والسلام عليكم و على عباد الله الصالحين‏

روح الله الموسوى الخمينى


menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 2

تاريخ 5/3/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى گروه امداد بروجرد

براى اصلاح آشفتگى‏ها همه ما بايد گروه امداد باشيم

بسم الله الرحمن الرحيم‏

زحمات شما پيش خداى تبارك و تعالى محفوظ است. ما همه بايد گروه امداد باشيم. اسلام همه مردم را به رعايت يكديگر دعوت فرمودهاند كلكم راع همه ما مسووليم و كلكم مسوول همه بايد رعايت همه ملت را بكنيم و همه بايد از لشكر اسلام باشيم و از گروه امداد. شما البته به اين اسم مسمى‏هستيد و اميدوارم كه عملتان موافق با اسم باشد. همين طورى كه اسمتان گروه امداد است و تا حالا امداد كرديد، از اين به بعد هم به برادران خودتان، به كشور خودتان، به شهر خودتان گروه امداد باشيد و مطابق با آنچه خداى تبارك و تعالى فرموده است مطابق دستورات او عمل كنيد و دعا كنيد كه همه ما گروه امداد باشيم و همه عمل كنيم به وظائف اسلامى‏خودمان. امروز ايران محتاج است به گروه امداد. ايران محتاج است كه همه گروه‏ها گروه امداد باشند براى آنكه آن چيزى كه براى ايران گذاشتهاند خرابى است، آشفتگى است و با امداد همه بايد اين آشفتگى‏ها رفع بشود.

تلاش مذبوحانه مخالفين نهضت براى ايجاد جو بدبينى و متوقف ساختن مردم

يكى از امدادهائى كه ملت مى‏توانند بكنند اين است كه ايرادها را كم بكنند. الان وقت اين است كه ما باز اين نهضت را به پيش ببريم وقت اين نيست كه ايراد بكنيم. آنهائى كه وادار مى‏كنند مردم را به ايراد، آنها مى‏خواهند نهضت پيش نرود، آنها از پيشرفت نهضت نگران هستند مى‏دانند كه اگر اين نهضت پيش برود براى آنها ديگر جائى نيست از اين جهت اشكال تراشى مى‏كنند- مردم را وادار به ايراد مى‏كنند وادار به ايراد مى‏كنند - و اينها براى اين است كه متوقف كنند مردم را يا بدبين كنند. گاهى مى‏گويند كه خوب چه شده است تا حالا كه چيزى نشده است. ملت مى‏داند كه چه شده است دنيا هم مى‏داند كه چه شده است و از اين شده‏ها نگرانند اينهائى كه مى‏گويند چه شده است از اين شدن‏ها نگرانند براى اينكه آنچه شده است اين بوده است كه تمام متفكرين دنيا را به تحير واداشته است. يك ملتى كه به دستش هيچ نبود قدرت‏هاى بزرگ را شكست، آزادى براى خودش تهيه كرده. چه شده است يعنى چه؟ الان اين شده است كه ما نشستهايم - با هم - آزاد با هم صحبت مى‏كنيم. در چند سال پيش يك چنين اجتماعى، كمتر از اين هم براى ما ممكن نبود براى شما ممكن نبود. ما الان دست‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 3

ديگران را از سر مملكتمان كوتاه كردهايم و چند وقت پيش از اين هر چه بود آنها مى‏بردند حالا نمى‏برند. اينها كه مى‏گويند چه شده است براى اين است كه مردم را بدبين كنند و اشخاص غافل هستند، شايد بسيارى از اين چه شده است بسيارى غفلت بكنند و اگر اينها بگذارند چيزهائى ديگر هم مى‏شود لكن البته به تدريج بايد اين آشفتگى‏ها رفع بشود. همه ايران بايد گروه امداد باشند. اگر همه گروه امداد شدند و رفع اين اشكالات همه خواهد شد و اگر ايرادگير شوند اشكالات رفع نمى‏شود و احتمال اينكه يك وقتى خداى نخواسته به عقب برگرديم، يك وقت شكست بخوريم، يك وقت باز همان مسائل برگردد هست. انشاءالله خداوند شما را گروه امداد براى اسلام قرار بدهد و اجر گروه امداد را به شما عنايت كند و همه موفق و مويد باشيد و همه باشيم براى خدمت انشاء الله.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 4

تاريخ 6/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پرسنل شهربانى كاشان

عبرت گرفتن ازتاريخ موجود

بسم الله الرحمن الرحيم‏

چيزهائى كه در دنيا اتقاق مى‏افتد كه آنها تاريخ را تحقق مى‏دهد، اين براى عبرت گرفتن ما، سرمشق بودن براى ماست. از جمله اين قضيهاى كه در ايران اتفاق افتاد. پنجاه و چند سال سلطنت غاصبانه رژيم پهلوى كه سرتاسرش مشحون بود ازكارهائى كه مخالف مسير ملت بود كه شايد اكثرش را شماها يادتان نيست، شماها جوانيد، من از اولش بودم، از آن وقتى كه كودتا شد، كودتاى رضا شاه شد تا حالا ناظر قضايا بودهام. كارهايشان گاهى به ظاهر خيلى فريبنده بود لكن برخلاف مسير ملت بود. وقتى كه او آمد ابتدائا شروع كرد به اظهار ديانت و اظهار چه و روضه خوانى و سينه‏زنى و گاهى ماه محرم در همه (در تهران) همه تكيه‏هائى كه در تهران بود مى‏رفت مى‏گرديد خودش تا وقتى كه سوار مطلب شد، سلطه پيدا كرد.

همين آدمى‏كه اينطور مجلس روضه داشت، هم‏آنطور سينه زن و ارتش مى‏آمد به سينه زنى (كه من خودم دسته‏هاى ارتش را هم ديدم). همين آدم شروع كرد به ضد او عمل كردن، تا قبل از اينكه قدرت پيدا بكند، خواست براى بازى دادن مردم آنطور امور را انجام داد، وقتى كه قدرت پيدا كرد درست بر ضد آن كارهائى كه كرده بود شروع كرد به فعاليت، منجمله همين آدمى‏كه اين دستگاه روضه را داشت همچو قدغن كرد دستگاه خطابه و وعظ و روضه و همه اينها را، كه در تمام ايران شايد يك مجلس علنى نبود، اگر بود در خفا، در بعضى شهرها در خفا و به صورت‏هاى مختلف و با اسم‏هاى مختلف. چيزهائى كه موجب نارضايتى مردم بودانجام مى‏داد، مثل قضيه كشف حجاب. كشف حجاب شما نميدانيد آنوقت چه مصيبتى براى مردم بود، نمى‏دانيد چه كرد و مامورها چه كردند با مردم و با زن‏ها كه اسباب نارضايتى عموم مردم بود، منتها قدرت زياد شده بود، مردم هم هدايت نمى‏شدند با يك مثلاً قدرت‏هائى، از اين جهت نمى‏توانستند كارى بكنند لكن عقده‏ها زياد بود. بعد هم شروع كرد به اسم اينكه مى‏خواهد قدرت مركزى را درست كند، عشاير كه همه‏شان، البته در عشائر يك اشخاص غيرباب هم بود، لكن اينها يك پشتوانهاى براى ملت بودند، تمام اينها را از بين برد و آنطور فشار آورد به مردم و نارضايتى ايجاد كرد كه وقتى كه آن سه قدرت خارجى در جنگ عمومى‏اينها حمله كردند به ايران، آمريكا و انگلستان و روسيه، اينها همه با هم حمله كردند، در جايى كه مخالفت با آلمان

صحيفه نور ج 7 صفحه 5

مى‏خواستند بكنند حمله كردند به ايران، در عين حالى كه همه چيز ايران در خطر بود و مردم براى همه چيزشان نگران بودند، لكن وقتى گفتند كه رضاخان را اينها بردهاند مردم شادى مى‏كردند. اينطور رفتار كرد، رفتار غير عقلائى، رفتارى كه براى خاطر انگلستان بود. آنوقت انگلستان اين را آورد روى كار، بعد از او نوبت به پسرش رسيد كه اين را ديگر بيشتر شما يادتان است اين هم كارهايى كرد كه به حسب صورت فريبنده بود لكن كم كم هى هر چه پرده بالا رفت ديدند كه بر خلاف مسير ملت است. ملت با او مخالف شد منتها در طول اين سى و چند سالى كه بود، هى عقده‏ها روى هم آمد، عقده‏هاى مردم روى هم آمد و هى نارضايتى‏ها زياد شد و هى خدمت‏هاى او به اجانب يكى بعد از ديگرى هى فاش شد تا رسيد به آنجا كه من شايد مكرر اين را در بعضى از صحبت‏هايم گفتم كه نكن كارى كه وقتى بروى، همه مردم شادى كنند، نكن اين كارى را كه همين مطلب را، كه وقتى كه پدر تو رفت همه شادى كردند در عين حالى كه همه در خطر بودند، تو نكن اين كار را، كه وقتى رفتى همه شادى كنند. حكومت اگر حكومت ملى باشد و به دست ملت يك حكومتى وجود پيدا بكند، چون از خودشان است، اگر يك وقتى از بين برود همه ناراحت مى‏شوند، اگر بخواهد از بين برود، همه پشتيبانش هستند، لكن حكومت اگر چنانچه پايه قدرتش بر دوش ملت نباشد، به اين وضع در مى‏آيد كه آن روزى كه مى‏گويند رفت، خيابان‏ها آنطور شد كه ديديد (من نبودم لكن نقل مى‏كنند) شادى‏ها آنطور شد كه ديديد. همان كه من به او تنبه دادم كه نكن كه اينطور بشود. اين بايد مايه تنبه براى ماها بشود، فرق نمى‏كند، يك قدرتى كه در راس است و همه مملكت تحت سيطرهاش است، يا يك قدرتى كه در يك استان است، يا يك قدرتى كه در يك شهر است، يا يك قصبه است، اگر چنانچه عقل داشته باشند، قدرت‏ها بايد از اين تاريخ موجود عبرت ببرند كه وقتى حكومتى پايه قدرتش به دوش ملت نباشد و ملت با قلبش با آن موافق نباشند، هر چه قدرتمند باشد هم نمى‏تواند پايدارى كند. ديديد كه قدرت خودش چه بود و علاوه بر او همه قدرت‏ها با او موافق بودند، يعنى ما در تمام دنيا يك كسى كه با او مخالف باشد حالا شايد يك نفر مثلاً يكى از دولت‏ها شايد آن هم اظهار مى‏كرد حالا راست گفته يا نه نمى‏دانم اما تمام دول بزرگ با او موافق بودند. ابرقدرت‏ها موافق بودند، تمام دول غربى با او موافق بودند، اين خليج و اين كويت واين - عرض مى‏كنم كه - دول عربى با او موافق بودند، در عين حال چون پايه قدرت بر قلوب مردم نبود، روى دوش ملت نبود، همه قدرت‏ها دستشان را روى هم گذاشتند كه و قدرت‏هايشان را روى هم گذاشتند كه نگه دارند او را و نتوانستند، رفت ! اين يك تاريخ موجود است و بايد براى ما همه عبرت باشد.

فرو ريختن حكومت نتيجه از دست دادن پايگاه ملى است‏

شما كه در شهربانى كاشان هستيد، آن هم كه در شهربانى قم است، آن هم كه رئيس شهربانى كل است، آن هم كه رئيس ارتش كل است، آن هم كه رئيس ژاندارمرى كل است، آن هم كه رئيس دولت است، اينها توجه داشته باشند كه آن كه مى‏تواند اينها را نگه دارد و حفظ كند، ملت است، ملت‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 6

مى‏تواند اين قدرت‏ها را حفظ كند، اگر ملت پشتيبان اين جمعيت شد، اينها همه كارى مى‏توانند بكنند و اگر ملت يك وقتى نارضايتى پيدا كرد، اگر امروز صحبت نكنند، چند روز ديگر صدايشان در مى‏آيد چند وقت ديگر صدايشان در مى‏آيد، آن روزى كه ملت صدايش در بيايد ديگر نمى‏تواند يك قدرتى با او مقابله بكند. از اين جهت بايد همه ما توجه به اين معنا داشته باشيم كه اينكه ملت را راضى مى‏كند اين است كه ببينند كه شهربانى براى آنهاست، نه شهربانى ضد آنهاست. در زمان طاغوت مردم شهربانى را، ارتش را، ژاندارمرى را، دولت را تا برسد به خود آن آدم ضد خودشان مى‏ديدند، اگر هم فرض كنيم يك شهربانى يا يك رئيس شهربانى بود كه اين موافق با ملت بود، نمى‏توانست عملى بكند كه مردم احساس كنند كه اين موافق است و لهذا خوب و بدش در نظر همه مردم بد بود و آن پايگاهى كه بايد از آن اول تا آن آخر داشته باشد، در ملت آن پايگاه را از دست داد. وقتى بناشد كه پايگاه ملت از دست رفت و نتوانستند هم جورى بكنند كه دوباره اعادهاش بكنند، اين است كه فرو مى‏ريزد. اين الان براى شما و ما و همه قشرهاى دولت و ملت و خصوصاً قشرهائى كه قواى انتظامى‏هستند، اين بايد يك سرمشق و يك الگو باشد كه ببينيم كه يك قدرت بزرگ وقتى پايگاه ملى ندارد، اين قدرت نمى‏تواند بايستد سرپاى خودش. يك قدرت ولو بزرگ نباشد، اگر پايگاه ملى داشته باشد، اين غلبه مى‏كند.


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 8

تاريخ: 6/3/58

بيانات امام خمينى در جمع كاركنان شركت مخابرات و دانشجويان دانشكده دندانپزشكى دانشگاه تهران

نقش موثر دايره مخابرات در پيشرفت نهضت

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من اول با خانم‏ها كه از مخابرات هستند چند كلمه صحبت كنم. اين دايره مخابرات، ما كه در پاريس بوديم به ما خيلى محبت كردند و به نهضت خدمت. آنوقتى كه اعتصاب بود، آنها اعتصاب كردند لكن تلفن‏ها را براى اينكه ما با ملت اتصال پيدا كنيم در اختيار ما گذاشتند و اين بسيار در آنوقت موثر بود در پيشرفت نهضت، از اين جهت من بايد از اين دايره تشكر كنم.

حصول پيروزى به واسطه اتفاق آراء و توجه يكپارچه مردم به شكست طاغوت‏

حالا من يك صحبتى به همه راجع به همه آقايان و خانم‏ها عرض مى‏كنم. من اصل نابسامانى‏هائى كه در ايران هست فعلا، و آشفتگى‏هائى كه در همه قشرهاى ملت هست، هم مطلعم و هم متاثرم لكن بايد الان ما حساب اين را بكنيم كه وظيفه فعلى براى ما، براى ملت ما، چه بانوان محترمات و چه آقايان معظم، براى همه چه هست؟ الان ما درچه حال واقع هستيم؟ و بايد چه بكنيم؟ قبل از اينكه ما به اين مرتبه از نهضت برسيم همه مى‏دانستيم كه بايد چه بكنيم و لهذا همه ملت باهم همصدا شدند و مقصدشان هم اين بود كه ما سلسله پهلوى را و رژيم شاهنشاهى را نمى‏خواهيم و ما يك حكومت اسلامى، جمهورى اسلامى‏مى‏خواهيم. همه با هم همصدا بوديم و همه با هم پيش رفتيم تا رسيديم به آنجايى كه با اين وحدت كلمه و با اين وحدت مقصد، همه با هم اسلام خواستند و تأييد خداى تبارك و تعالى يك سد بزرگى را شكستيد و شكستيم. در آنوقتى كه دنبال اين قضيه بوديد همه مى‏دانيد كه هيچ قشرى توجه به اينكه من حالا چى ندارم، چى دارم، گرفتارى خانوادگيم چى هست، آيا منزلم مثلاً برقش مرتب است، آيا تلفن من چطورى است، هيچ توجه به اين مسائل نبود مطرح نبود اين مسائل، اينكه مطرح بود بين همه اين بود كه اين رژيم نباشد، يك رژيم الهى باشد. اين اسباب اين شد كه پيروز شديد.

اگر در آنوقت هم كه همه داشتند -مثلاً فرض كنيد- كه توى خيابان آمده بودند، هر كسى فكر اين بود كه خوب، حالا ما امشب وقتى كه برويم منزل شام‏مان چه هست، برقمان چطورى است، تلفن‏مان چه هست؟ قرض داريم، بچه‏هامان مثلاً چطور هستند، مريض داريم، اگر اينطور تشتت افكار

صحيفه نور ج 7 صفحه 9

بود، هرگز اين پيشرفت را نمى‏كرديد. شما هر كدام وارد بوديد و همه وارد بودند همان روز در اين نهضت و در آنوقتى كه شور اين نهضت بود و فشار از آن طرف و از اين طرف، اين توجه اين معنا را داريد و خودتان الان برگرديد به آن حالى كه در آنوقت داشتيد، مى‏دانيد كه هيچ چيز مطرح نبود آنوقت، همه يك توجه، و از خودمان غفلت كرده بوديم آنهايى كه توى خيابان‏ها و بالاى پشت بام‏ها شب و روز فرياد مى‏زدند و الله اكبر مى‏گفتند و مبارزه مى‏كردند و با هيچ، با همه چيز مقابله مى‏كردند اينها ابدا توجه به اينكه ما منزلمان چه جورى است، خانه‏مان آيا داريم يا نه، هيچ ابدا اين مطرح نبود. آن زاغه نشين‏هاى اطراف تهران كه يك دفعه من در تلويزيون ديدم وضعشان را، و ديدم روحشان را، كه وضعشان، خوب به مشاهده ديدم كه عده زيادى در يك زاغهاى، در يك سوراخى رفت و آمد مى‏كنند و بعد كه پرسيد يكى از آنها، كه شماچه مى‏كنيد؟ روزها چه مى‏كنيد؟ گفت ما صبح كه مى‏شود با بچه‏هايمان راه مى‏افتيم مى‏رويم تظاهرات. فكر اينكه حالا ما منزلمان اين زاغه است و زندگى‏مان اينطورى است، اين فكر از سر مردم پريده بود. همه فكر متوجه و متمركز شده بود در يك جهت و آن اينكه اين رژيم نبايد باشد، ما نمى‏خواهيم اينها را مرگ بر شاه، ما جمهورى اسلامى‏مى‏خواهيم. اين رمز بود از براى اينكه شما پيروز شديد. توجه به خودمان نه، توجه به مقصد. همه رو به مقصد بوديم. رو به خودمان نبوديم. همه آن طرف نگاه مى‏كرديم. اين طرف كه عبارت از وضع خودمان بود، هيچ توجه به آن نداشتيم. از اين جهت پيروز شديم. لكن خوب پيروزى تا كجا رسيده است، تا اينجا كه اين بنيان ظلم اساسش شكسته شد و رفت لكن ريشه‏هاش كه هست، حالا به پيروزى ما نرسيديم.

پرداختن به گرفتارى‏هاى شخصى و غفلت از مقصد مايه توقف نهضت‏

آنى كه الان ما رايك قدرى به نگرانى مى‏كشد، اين است كه ملت حالا برگشته به اينكه حال خودش را دارد مى‏بيند، بين راه از مقصد دست برداشته، متوجه شده است به حال خودش. خانه نداريم يك عده كثيرى به اينكه ما خانه نداريم، خانه مى‏خواهيم. يك عده كثيرى به اينكه ما، در اداره‏مان مثلاً چطور است. يك عده كثيرى به اينكه مثلاً در دانشگاه چطورى است. از آن حال انقلابى كه اين ملت داشت و حال توجه به مقصد و غفلت از حالات خودش و گرفتارى خودش بيرون آمده است ملت، سرتاسر كشور اينجورى است الان كه همه الان يك توجه به چيز ديگرى هم پيدا كردهاند و آن اينكه گرفتارى‏هاى خودمان. هر كسى الان، الان روزى چقدر كاغذ براى ما مى‏آيد، چقدر مراجعات به جاهاى ديگرى هست، چقدر مراجعات به دولت هست و همه شكايت از وضع خودشان و دامن مى‏زند به اين مطلب اينكه دست‏هايى كه الان در كار است كه اين نهضت را در نيمه راه متوقف كند.

آنها دست زدند به يك تبليغاتى و آن اينكه: چه شد تاكنون چه شده است؟ خوب، اين هم جمهورى اسلامى، باز هم براى فقرا فكرى نشده است، براى ادارى فكر نشده است، باز هم بعضى از همان مهره‏ها هستند باز هم كذا هى اشكالتراشى، از همه اطراف عمال آنهايى كه مى‏خواهند نگذارند

صحيفه نور ج 7 صفحه 10

اين نهضت به آخر برسد اينها افتادهاند توى قشرهاى مختلف ملت و هر جا به يك صورت به حسب ظاهر فريبنده همان فريب‏هايى كه شاه در آنوقت، شاه سابق در وقت سلطنتش مى‏داد، ماها را و صورت فريبنده درست مى‏كرد دروازه تمدن بزرگ، عرض مى‏كنم دهقان كذا، آزاد زنان و آزاد مردان، بيرون آوردن نيمى‏از ملت را براى خدمت همين حرف‏هايى كه حرف است، محتوا ندارد، همين حرفهاى فريبنده الان روى هر نقشهاى كه كشيده شده است و با دقت كشيده شده است و كاردارها و آن اشخاص كه درست مطالعات در همه روحيات مردم داشتند و دارند، همين مسائل را حالا مى‏بينند كه تا اينجا كه رسيده است، نگذارند جلو برود. اينها فهميدهاند كه اگر اين نهضت به اين قدرتى كه تا حالا آمده است برود جلو، اين اسباب اين مى‏شود كه بكلى تا آخر دست آنها كوتاه بشود. اين را مى‏خواهند دراين نيمه راه خفهاش كنند و لهذا در همه قشرهاى مختلفى كه اينها عمالشان هست، تبليغاتى شروع شده است دامنه‏دار. توى كارگرها مى‏روند يك صورتى با يك وضعى صحبت مى‏كنند كه خوب، براى كارگر هم كه باز فكرى نشد، كو خانه؟ كو زندگى؟ كو چطور؟ آن روزى كه كارگر اعتصاب كرد و هيچ توجه به خانه و به زندگى نداشت و با اعتصاب خودش جلو رفت، حالا مى‏آيند به او مى‏گويند كه خوب، اين هم جمهورى اسلامى‏پس چه شد الان كو خانه‏تان؟ كو چطور؟ آنها هم غفلت مى‏كنند از اينكه ما باز نرسيديم، به جمهورى اسلامى، حالا باز الفاظ است، معانى تا حالا نيست، مابين راه هستيم باز به مقصد نرسيديم، مثل اينكه مثلاً يك رئيس كاروانى به دوستان و اعضاى كاروان بگويد كه ما وقتى به منزل رسيديم خير، همه اسباب و وسايل راحتى آنجا فراهم است، بعد كه دارند حركت مى‏كنند، يك جا اينها اعتقادشان اين اصل بشود كه رسيدهايم، باز مى‏بينند كه نه ديگر باز زحمت و باز جور و باز راه رفتن و باز چيز است، هى بروند ايراد بگيرند كه خوب، ما كه رسيدهايم حالا پس كو اين وعده‏هايى كه تو كردى. اين غفلت از اين است كه ما نرسيدهايم باز به آنجايى كه بايد برسيم، نرسيديم.

الان ريشه‏هايى از آن رژيم سابق و عمالش هست، آنطورى كه گفته مى‏شود در سر حدات و كنار سرحدات بيرون از كشور، چه در طرف تركيه و چه در طرف افغانستان و چه در طرف عراق و آنجاها هستند اشخاص، جاهاى ديگر هم هستند و اينها يك توطئهاى الان دارند و مى‏خواهند يك اجتماعى داشته باشند، با هم روابط پيدا مى‏كنند و عمالشان توى جمعيت‏ها افتادهاند و توى قشرهاى مختلف ملت افتادهاند و اشكالتراشى مى‏كنند.

امروز بايد توجه به اين معنا داشته باشيم كه وقت اشكالتراشى و وقت اينكه حالا ماچه شد كارمان، يك قدرى زود است حالا، همه را بايد توجه به اين بدهيم كه ما بين راه هستيم الان، يك رايى ملت دادهاند به جمهورى اسلامى، با رأى ملت جمهورى اسلامى‏رسميت دارد اما محتوايش تا حالا تحقق پيدا نكرده، اسلام كه اين نيست. ما مى‏دانيم كه همه قشرهايى كه هست باز رنگ‏هايش رنگ‏هاى غيراسلامى‏است لكن الان اگر چنانچه همه ما توجه به اين بدهيم كه برويم سراغ اينكه فلان اداره وضعش چه جورى است، فلان رئيس اداره وضعش چه جورى است، فلان كس چه جورى است، فلانى خوب عمل نمى‏كند، فلانى خوب عمل مى‏كند، اگر از آن معنايى كه الان ما دنبالش هستيم و مى‏خواهيم‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 11

متحققش بكنيم، مى‏خواهيم قانونش را بگذرانيم، مى‏خواهيم مجلسش را درست بكنيم، اگر از اين مرز برگرديم به اين مسائل فرعى و اصل را از دست بدهيم خوف اين است كه دوباره برگردد مطلب به حال اول. الان وقت اين نيست كه تا عرض كنم كه ناراحت بشويم از اينكه چرا خوب دولت كار نمى‏كند. خود دولت هم مى‏داند كه آنطور نمى‏تواند با شدت كار بكند اما سوء نيت ندارند كار زياد است، گرفتارى زياد است، آشفتگى زياد است و اين اضافه كنيد به اين زيادى آشفتگى و كار، اينكه اشكالتراشى زياد است. مى‏روند نمى‏گذارند كه اين كارگرهاى نفت، كارگرهاى ادارات، كارخانه‏ها، نمى‏گذارند اينها كار بكنند. مى‏گويند كه بايد ما همين حالا اين كارفرماها را همه را از بين ببريم و چه بكنيم. در صورتى كه الان وقت اين حرف نيست و اينهايى كه دارند اين را مى‏گويند از فرصت دارند استفاده مى‏كنند براى اينكه نهضت را جلويش را بگيرند، مهار كنند. مى‏روند توى رعيت‏ها و اينها نمى‏گذارند كشت بكنند، بعد، از آن هم كه كشت شده الان نمى‏گذارند برداشت كنند.

آنها از اين كلمه اسلام مى‏ترسند

شما ديديد كه در رفراندم كه آمال يك ملت بود، مسأله ملى بود. تاريخ سراغ ندارد يك همچنين ملى بودن يك رفراندمى‏را، يك چنين اشتياقى را كه همه داشتند، زن و مرد و جوان، پير و مريض و عليل و همه آمدند پاى صندوق و رأى دادند، باز يك دستهاى پيدا شدند كه تحريم كردند، يك دستهاى پيدا شدند كه رفتند با تفنگ جلويش را گرفتند، يك دستهاى پيدا شدند كه صندوق‏ها را آتش زدند. اينها دلشان براى ملت سوخته بود كه اين كارها را مى‏كردند؟ يك كار غير ملى بود؟ يك كار تحميلى بود؟ يك زورى در كار بود؟ يك فشارى در كار بود؟ يا با كمال آزادى و اشتياق نه اينكه فقط رأى بخواهند بدهند. اين بچه‏هاى كوچكى كه وقت رأى دادنشان نشده بود و به آنها گفته بودند رأى ندهيد، متاثر بودند، اعتراض مى‏كردند كه يك دسته شان آمدند اينجا من نصيحت‏شان كردم، دلدارى شان دادم. يك همچو مسالهاى كه همه ملت مى‏خواست، همه قشرها مى‏خواستند زن و مرد رفتند رأى دادند و قريب به اتفاق رأى دادند و آنها همه قوايشان را كه روى هم جمع كردند نيمى‏از صد، شايد شد يا فرض كنيد قدرى بيشتر. چه شد كه تحريم كردند؟ چه شد كه جلويش را مى‏خواستند بگيرند؟ چه شد كه صندوق را آتش مى‏زدند؟ جز اين است كه اينها نمى‏خواستند تحقق پيدا كند؟ اينها مى‏خواستند جمهورى اسلامى‏نشود. از جمهوريش مى‏ترسيدند؟ نه، جمهورى كه ترسى ندارد شوروى هم جمهورى است. از اسلامش مى‏ترسيدند، از اين كلمه اسلام مى‏ترسند آنها، از جمهورى اسلامى‏مى‏ترسند، از دولت اسلامى‏مى‏ترسند، الان اين توطئه در كار است كه نگذارند اين نهضت جلو برود. رأى فقط ما داديم كار ديگرى كه انجام نداديم.

ما همه مى‏دانيم كه نتوانستهايم تا حالا، براى اينكه كار كم نيست كار زياد است و الان اين ايرادهايى كه گرفته مى‏شود، چه ايرادهاى باشد كه صحيح باشد (من هم مى‏دانم بسياريش صحيح‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 12

است، ايشان كه خواندند الان من هم تصديق دارم كه بسياريش صحيح است ) چه آن چيزهايى باشد كه صحيح نيست، هر دوى اينها الان به حال نهضت ما كه تو راه است مضر است. همه بايد دست به هم بدهيم. همه ما، همه قشرها، همه دانشگاهى‏ها، همه تاجر و كاسب و عرض كنم كذا، همه زن و مرد همانطورى كه تا حالا دست به هم داده بوديم و تا اينجا رسانديم كه موجب حيرت همه متفكرين شد، از اينجا به بعدش كه مهمتر است بايد دست به هم بدهيم تا اين مراحل را بگذرانيم. بعد هم نبايد ما بنشينيم منتظر اينكه يك قشرى اين كار را انجام بدهد. يك مملكتى است مال همه‏تان، آشفته هم هست، فقير زياد، بيكار زياد لكن ما بايد بپرسيم ازشان كه اين فقر زياد و بيكارى زياد مال انقلاب است؟ چون شاه رفته است فقير زياد شده است! چون رژيم به هم خورده است بيكارى زياد شده است! يا نه يك مسالهاى است كه الان ما وارث آن خرابى‏ها هستيم؟ دولت وارث آنها هست. يعنى خرابى را كردهاند و رفتهاند، دزدى‏هايشان را كردهاند و رفتهاند، قرض‏ها رابه بانك‏ها گذاشتهاند و رفتهاند، از هر بانكى چند صد ميليون دلار قرض كردند و رفتند. الان وقت اين است كه ما با هم باشيم و بعد هم نبايد ما بگوئيم چرا او نكرد؟ بايد بگوئيم خودمان هم بايد بكنيم، همه بايد بكنيم، همه بايد بكنيم، همه هم وادار كنيم ديگران بكنند اما اشكالتراشى و عرض بكنم كه اينطور چيزها كه احتمال اينكه موجب يك وقفهاى بشود، موجب يك عرض بكنم كه تزلزلى در نهضت ما بشود، امروز صلاح هيچ يك از قشرهاى ملت نيست. امروز، هم دانشگاهى و هم من طلبه و هم آقا كه آقا هستند و هم شما كه از آقايان هستيد و هم خانم‏ها و همه ملت امروز بايد با هم برويم جلو، فردا هم با هم بسازيم. توقع نداشته باشيد كه ما بسازيم، خوب ما چكاره هستيم؟ شما هستيد، ما هستيم، ديگران هستند. نه من بايد بنشينم بگويم كه خانم‏ها اين كارها را انجام بدهند، نه خانم‏ها بنشينند بگويند فلانى انجام بدهد. آنها به اندازه خودشان، ما به اندازه خودمان، شما به اندازه خودتان، دولت به اندازه خودش، ارتش به اندازه خودش، اداره به اندازه خودش چيزى نيست كه يك دولت بتواند انجام بدهد. آشفتگى، آشفتگيى نيست كه يك دولت بتواند يا يك قشر از ملت بتواند. همه ما بگوئيم كه ما هيچ كارى نمى‏كنيم، دانشگاهى‏ها بكنند، دانشگاهى نمى‏تواند بكند. دانشگاهى بگويد كه ما هيچ كارى نمى‏كنيم، آخوندها بكنند. آخوندها هم هيچ چيز. ما همه هر دو بنشينيم بگوئيم تاجرها اين كار را بكنند، كاسب‏ها اين كار را بكنند، ازشان نمى‏آيد. ملت اگر چنانچه همه با هم نباشند، اگر دست به دست هم ندهند، اگر هر كسى هر مقدارى كه ازش مى‏آيد كار نكند، اين مملكت نمى‏تواند اين آشفتگى را از دست بدهد، بايد همه‏مان باهم. اگر همه با هم مشغول شديم پيروز مى‏شويم، پيش مى‏بريم.

همين طور كه ديديد همه با هم بوديد و يك همچنين سد بزرگى كه هيچ كس احتمال شكستش را نمى‏داد، شكستيد. با دست الهى شكستيد. اجتماع شكست اين را. براى سازندگى هم و براى پيشرفت از حالا به بعد هم همين مطلب لازم است. از حالا به بعد ما بايد اين راه را طى كنيم. ما بين راه هستيم. ما نرسيديم به آخر. يعنى اوايل هستيم فقط يك موانعى را آن هم نه به تمام ريشه‏هايش، مهمش البته از بين رفته است و اين هم كه از بين رفته است هيچ كس احتمال نمى‏داد، هيچ متفكرى. سياى آمريكا

صحيفه نور ج 7 صفحه 13

گفت: ما اشتباه كرده بوديم، حسابمان غلط در آمد براى اينكه آنها حساب ماديت مى‏كردند و اين قضيه، قضيه الهى بود.

ما الان بين راه هستيم يعنى نصف راه هم نرفتيم ديوارها را شكستيم، رد كرديم، حالا مى‏خواهيم برويم. يك رأى داديم، رأى كه براى ما خانه نمى‏شود، رأى براى ما اين چيزها را تمام نمى‏كند، عمل مى‏خواهد، رايش را داديم عملش را بايد بكنيم، دنبال اين بايد عمل بكنيم، بايد همانطورى كه الان مطرح است نمايندگان را تعيين بكنيم براى اينكه قانون اساسى درست بشود، نمايندگان را تعيين بكنيم براى اينكه مجلس درست بشود مجلس ملى باشد يك مجلس فرمايشى نباشد، يك مجلسى نباشد كه به قول محمدرضا خان ليستش را مى‏نوشتند و مى‏دادند مى‏گفتند اينها را، خود اين اقرار كرد كه ليست را مى‏نوشتند منتها مى‏خواست براى خودش تعريف درست بكند، پدرش را تكذيب مى‏كرد. براى حالاى خودش تعريف درست كند، جلوى خودش را، جلوتر خودش را خراب مى‏كرد كه ليست را مى‏فرستادند از سفارتخانه‏ها و ما هم مجبور بوديم كه همان ليست را، وكلا را همانطورى تعيين بكنيم. اين چيزى بود كه اقرار كرد خودش. منتها او مى‏خواست بگويد كه حالا ديگر اينجور نيست و حال آنكه بدتر بود. حالا يك مملكتى هست كه نصف راه را بلكه كمتر از نصف را ما رفتيم و البته اين قدرت‏هاى بزرگ كه مانع بودند اصولش از بين رفته است و ريشه‏هايش مانده است كه اين هم با دست شماها بايد از بين برود. اين توطئه‏ها را شما ملت بايد بشكنيد، هم بانوان مكلفند هم آقايان مكلفند كه بشكنند اين چيز را. بعد كه اين ريشه‏ها از بين رفت و موانع از بين رفت، آنوقت وقت اين است كه سازندگى پيش بيايد يعنى اين، تا آنجائى كه بايد اين دولت موقت كارش را بكند و بعد مجلس بيايد در كار و قضيه سازندگى. اميد اينكه مجلس هم براى ما كار بكند صحيح نيست، مجلس هم يك چند صد نفرند، ازشان كارى نمى‏آيد. بايد همه قشرها براى خودشان تكليف فرض كنند. بگويند ما موظفيم. همانطورى كه هر آدمى‏خودش راموظف مى‏داند كه بچه خودش را، اطفال خودش را اداره كند و مى‏رود دنبال اينكه اداره كند او را، اين احساس بايد در ما پيدا بشود كه اين مملكت عائله ما هستند و خانه‏ماست. اين خانه را بايد درستش بكنند. صاحبخانه‏ها هم يكى نيست، دو تا نيست، همهاند. اينطور نيست كه صاحبخانهاى داشته باشيم. همه ملت است و همه كشور. همه كشور مال همه ملت است. اينها بايد خودشان بنشينند درستش بكنند و بايد همه با هم دست به هم بدهيم و الان وقت اين نيست كه مااشكال كنيم به اين طرف و آن طرف اشكالى كه شما مى‏كنيد من هم دارم خودشان هم دارند لكن الان وقت طرحش نيست كه باز يك آشفتگى بر آشفتگى‏ها اضافه بشود. امروز وقت اين است كه ما همه با هم اين سد را بشكنيم. يعنى اين ريشه‏ها را، سد را شكستيم الحمدلله، اين ريشه‏ها را درآوريم از زير خاك و بريزيم بيرون.

اهميت شناسايى ضدانقلاب‏

اين مفسدهايى كه الان دور مى‏گردند توى دانشگاه مى‏روند - عرض بكنم كه - تظاهرات راه‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 14

مى‏اندازند، توى خيابان‏ها مى‏روند چه مى‏كنند، با هر بهانهاى يك بساطى درست مى‏كنند، اينها را بشناسيم. همه قشرها اينها را بشناسند كه چه جور اشخاصى هستند، چى دارند مى‏كنند؟ اجتماعاتشان روى چه ميزان است؟ آيا به اسلام اعتقاد دارند يا ندارند؟ آيا اينها جمهورى اسلامى‏مى‏خواهند يا جمهورى دموكراتيك مى‏خواهند؟ يعنى جمهورى منهاى اسلام. بايد همين معانى در ذهن ما باشد كه اين جمعيت‏هايى كه تو كار كارخانه‏ها مى‏روند و توى كشاورزها مى‏روند و توى دانشگاه‏ها مى‏روند و سر نمى‏دانم اين طرف و آن طرف مى‏روند، بايد اينها را بشناسيم كه اينها چه اشخاصى هستند و اينها را بشناسانيم به ملت تا ملت از اينها احتراز كند و اينها را دمشان رابگيرد بيرونشان بكند و بعد اين مراحل كه طى شد و اين قشرها از بين رفتند آنوقت سازندگى هم با همه ملت است همه با هم، همه با هم شكستيم، همه با هم بايد اين سازندگى را بكنيم. الان وقت اين كار است. من هم قبول دارم آشفتگى‏ها هست اما آشفتگى علاجش به اين است كه همه كار بكنيم، همه دقت بكنيم در امورمان. هر كس خيال نكند كه از من چه كارى مى‏آيد هر آدمى‏از او يك كارى مى‏آيد. يك قطره باران از آن كارى نمى‏آيد اما به اندازه يك قطره است. يك قطره كار يك قطره را مى‏كند همين قطره‏هاى باران است كه سيل را راه مى‏اندازد و سيل سدها را مى‏شكند. همين قطره‏ها، يكى، يكى، يكى‏هاى ما كه مثل قطره باران هستيم بود كه با هم وقتى مجتمع مى‏شد و در خيابان فرياد مى‏زديم، سدى را مى‏شكست. اگر آن روز هم مى‏گفت خوب من يك آدم هستم، من كه نمى‏توانم در مقابل توپ حرفى بزنم، هر كسى اين فكر را مى‏كرد حالا باز همان بساط بود و همان آريامهر و همان نصيرى بود و همان هويدا و همان بساط. اما اين قطره‏ها كه به نظر مى‏آيد چيزى نيستند و هستند وقتى پهلوى هم جمع شدند از بين بردند اينها را. الان هم همين طور است اين قطره‏ها متفرق نشوند. اينها دنبال اين هستند كه اين قطره‏ها را از حال اجتماع بيرون كنند، متفرق كنند، بشوند قطره، قطره، قطره را بعد هم مى‏شود از بين برد. يك پاسبانى از بين مى‏برد. الان وقت اين است كه همه با هم دست به هم بدهيم، همه با هم تأييد هم را بكنيم. من تأييد شما را بكنم شما تأييد مرا بكنيد. ما همه تأييد دانشگاهى‏ها را بكنيم. دانشگاهى‏ها تأييد بازارى‏ها را بكنند، بازارى‏ها تأييد چيز را بكنند تا اين كار را پيش ببرند. تا اين آشفتگى‏ها كم كم رفع بشود، تا اين موانع برداشته بشود و بعد دنبالش سازندگى پيش بيايد.

انشاءالله خداوند همه شما را، مى‏دانم كه حسن نيت داريد همه‏تان، مى‏دانم دلتان براى اين مملكت مى‏سوزد لكن در عين حالى كه الان اين آشفتگى‏ها هست الان اين كندروى‏ها هست لكن بايد كمك بكنيد. نبايد يك بارى را روى بار بگذاريد بايد يك بارى را كم كنيد. انشاءالله خداوند همه شما را حفظ كند، موفق باشيد. بانوان را حفظ كند، آقايان را حفظ كند و همه موفق باشيد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 15

تاريخ 8/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پاسداران، مرزنشينان دشت مغان و بانوان مكتب ولى عصر

انسان سازى و تهذيب نفس، مقصد نهائى انبيا و اولياء است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

نهضت‏هائى كه به وسيله انبيا و اوليا عليهم السلام واقع شده است، قابل مطالعه است. ما كه تابع مكتب انبياء هستيم بايد آن نهضت‏ها را مطالعه كنيم و بفهميم نهضت چه بوده است، براى چه بوده است، مقصد انبيا چه بوده است، مقصد پيغمبر اسلام (ص) از نهضت اسلامى‏چه بوده است مقصد ائمه عليهم السلام چه بوده است، آيا فقط اين بوده است كه دست ستمكاران راكوتاه كنند؟ آيا دعوت انبيا فقط براى اين بوده است كه مزاحمين با مستضعفين را كنار بزنند و همين كه غلبه بر آنها كردند و كار را به پيروزى و راندن آنها رساندند كار تمام است؟ آيا مقصد انبيا اين است كه ظالم نباشد فقط؟ يا مقصد بالاتر از اين است؟ اگر مقصد بالاتر از اين است بايد ما هم كه تابع انبيا هستيم و تابع مكتب اسلام هستيم، به تبعيت از آن بزرگان دين و دنيا مقصدمان همان مقاصد باشد. آيا راندن رژيم پهلوى و ابطال رژيم شاهنشاهى تمام مقصد بود؟ آيا رفاه ملت و رسيدن ملت به چيزهاى مادى آخر مقصد است؟ انبيا آمدهاند تا مردم را، تا جامعه را ترتيبى بدهند كه رفاه زندگى مادى آنها باشد؟ مقصد انبياء اين بوده است كه مستكبرين بروند و مستضعقين به نواى دنيا برسند؟ يا مقصد بالاتر از اينهاست؟ مقصد انبيا دنيا بوده است؟ اينهمه انبيا آمدهاند و دعوت كردند و كشته شدند، جنگ‏ها كردند و زحمت‏ها كشيدند، فقط براى اين بود كه مستكبرين را كنار بزنند و توده‏هاى مردم را براى آنها رفاه حاصل كنند؟ يا مقصد بالاتر از اينهاست؟ خداى تبارك و تعالى كه انبياء را فرستاده است، براى تعمير دنيا فقط فرستاده است؟ يا مقصد بيشتر از اينهاست و بالاتر از اينهاست؟ اگر مقصد همين شكست مستكبرين بود، ما به مقصد تقريبا رسيديم و آنها را شكست دادهايم، ملت ما شكست داد اجانب را، دست خيانتكاران را قطع كرد و اين ريشه‏هائى هم كه مانده است آن را هم قطع مى‏كنند لكن مقصد همين نيست، اگر مقصد اين بود كه زاغه‏نشين‏ها از زاغه‏نشينى بيرون بيايند و يك سر و سامانى پيدا كنند، اين هم انشاءالله مى‏شود و با همت همه بايد بشود لكن باز مقصد اين نيست مقصد اين است كه كشور ما يك كشور اسلامى‏باشد كشور ما در تحت رهبرى قرآن، تحت رهبرى پيغمبر اكرم و ساير اولياء عظام اداره بشود. رفتن مستكبرين مقدمه است، رفاه مستضعفين يكى از مقاصد اسلام است. رژيم اسلامى‏مثل رژيم‏هاى مكتب‏هاى مادى نيست مكتب‏هاى مادى تمام همتشان اين است كه مرتع

صحيفه نور ج 7 صفحه 16

درست بشود، تمام همت اين است كه منزل داشته باشند، رفاه داشته باشند (آنهائى كه راست مى‏گويند). اسلام مقصدش بالاتر از اينهاست. مكتب اسلام يك مكتب مادى نيست، يك مكتب مادى معنوى است. ماديت را در پناه معنويت اسلام قبول دارد، معنويات، اخلاق، تهذيب نفس. اسلام براى تهذيب انسان آمده است، براى انسان سازى آمده است. همه مكتب‏هاى توحيدى براى انسان سازى آمدهاند. ما مكلفيم انسان بسازيم. شما خانم‏ها كه زحمت كشيديد و به اينجا آمديد در اين زحمت، مكلفيد انسان بسازيد، مكلفيد در دامن‏هاى خودتان انسان مهذب بار بياوريد. مقصد اسلام و مقصد همه انبيا اين است كه آدم‏ها راتربيت كنند، صورت‏هاى آدمى‏را آدم معنوى و واقعى كنند. مهم در نظر انبيا اين است كه انسان درست بشود، اگر انسان تربيت شد، همه مسائل حل است. يك مملكتى كه دارأى انسان مهذب است، تمام مطالبش حل است. انسان آگاه مهذب، همه ابعاد سعادت را براى كشور تامين مى‏كند. انسانى كه ايمان به خداى تبارك و تعالى دارد، انسانى كه متعهد است، انسانى كه مهذب است، دست ظالم را كوتاه مى‏كند لكن مقصد همين نيست، اين يكى از خدمت‏هائى است كه مى‏كنند، آزادى براى مردم تامين مى‏كنند، لكن اين يكى از مقاصد است همه اين نيست، استقلال براى كشور تامين مى‏كند لكن همه مقصد اين نيست، رفاه براى امت درست مى‏كند لكن مقصد اين نيست. انسان حيوان نيست، انسان يك موجودى است كه در طرف سعادت به بالاترين مقام مى‏رسد، در طرف كمال به بالاترين مقام موجود است مى‏رسد و اگر انحراف داشته باشد از پست‏ترين موجودات پست‏تر است. انبياء كه ديدند مردم در هلاكت هستند از حيث اخلاق، از حيث عقايد، از حيث اعمال، مكتب‏هائى را خداى تبارك و تعالى به آنها الهام كرد تا نجات بدهد انسان را به همه ابعادى كه دارد. اگر انسان حيوانى بود مثل ساير حيوانات، لكن حيوانى كه تدبير دارد، حيوانى كه اهل صنعت است، اگر اين بود احتياج به آمدن انبيا نداشت. براى اينكه اين راه، راهى است كه ماديين خودشان ادراك مى‏كنند. آمدن انبيا براى اين است كه آن راه‏هائى كه بشر نمى‏داند، آن حقايقى را كه انسان نمى‏داند، به آنها تعليم بفرمايند. انبياء براى راهنمائى يك مقام بالاتر، يك مقام انسانى بالاتر آمدهاند. قرآن كتاب آدم سازى است، براى آدم ساختن آمدهاند، كتاب حيوان سازى نيست، كتاب تعمير ماديت نيست، همه چيز است، انسان را به تمام ابعاد تربيت مى‏كند، ماديات را قبول دارد در پناه معنويات و ماديات را تبع معنويات قرار مى‏دهد.

ايجاد مملكت اسلامى‏مشروط بر اجراى احكام اسلام

مملكت وقتى مملكت اسلامى‏است كه تعاليم اسلام در آن باشد. اگر تعاليم اسلامى‏در آن نباشد، اسلامى‏نيست. هر چه ما بگوييم جمهورى اسلامى، جمهورى اسلامى‏لفظ نيست، با رأى ما جمهورى اسلامى‏تحقق پيدا نمى‏كند، بله رژيم رسمى‏رژيم جمهوريت مى‏شود لكن اسلامى‏نمى‏شود مگر آنكه احكام اسلام در او جارى بشود با جريان قانون اساسى هم اسلام نمى‏شود. با مجلس شورا هم اسلام نمى‏شود. اينها همه مقدمه است. وقتى مى‏توانيد بگوئيد كه مملكت اسلامى‏است كه بازارى اسلامى‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 17

بشود، تهذيب نفس باشد، نه مثل بازار ما كه سنگر گرانفروشى و تعدى است، وقتى اسلامى‏مى‏شود كه مرد و زن اسلامى‏بشوند، همه افراد اسلامى‏باشند. الگو حضرت زهرا (سلام الله عليها) است، الگو پيغمبر اسلام است. ما وقتى مملكت‏مان اسلامى‏است، وقتى مى‏توانيم ادعا كنيم كه جمهورى اسلامى‏داريم كه تمام اين معانى كه در اسلام است تحقق پيدا بكند. ما الان اول راه هستيم، ما جمهورى اسلامى‏را به رأى اثبات كرديم، دست خيانتكاران هم بريديم و مى‏بريم لكن اين كافى نيست، بعد از آن باز راه زياد است، هم راه تحصيل زندگى صحيح براى مستمندان كه در پيش است و بايد پيش برود، هم راه معنويات است كه آن راه بالاتر است.

لبيك به نداى اسلام در تحصيل معنويات‏

خانم‏هاى محترم، خودتان را تهذيب كنيد و كودكان خودتان راتهذيب كنيد، كودكان خودتان را اسلامى‏بار بياوريد كه در اسلام همه چيز است. خودتان در پناه اسلام و به اخلاق اسلامى‏متخلق بشويد كه همه چيز در اسلام است. آقايان محترم! خانم‏هاى محترمات! نداى اسلام را لبيك بگويند. اسلام براى تامين علف نيامده، اسلام براى تامين معنويات آمده است، همهاش فرياد از ماديات نباشد، بر خلاف مسلك اسلام است. معنويات اگر تحقق پيدا كرده، ماديات معنوى مى‏شود و به دنبالش هست. اسلام ماديات را به تبع معنويات قبول دارد، ماديات را مستقلا قبول ندارد. اساس، معنويات است. يك كشور با معنوياتش كشور است.

علم و ادب در خدمت معنويات‏

آزاد باشد و هر چه بخواهد بكند! ولو دزدى بكند! ولو خيانت بكند! امروز روز امتحان است براى شما. شما آزاد شديد، شما مستقل شديد. آزاد شديد كه هر چه بخواهيد بگوئيد؟! و هر چه بخواهيد بكنيد؟! خير، خداى تبارك و تعالى به شما آزادى عنايت كرد و شما را در اين آزادى امتحان مى‏فرمايد ببيند تا ما چه بكنيم، در اين آزادى چه بكنيم، با زير دستان چه بكنيم، با برادران خود چه بكنيم، با خواهران خود چه بكنيم، آزادى تنها سعادت ملت نيست، استقلال تنها سعادت ملت نيست، ماديت تنها سعادت ملت نيست، اينها در پناه معنويات سعادتند، معنويات مهم است. بكوشيد تا معنويات تحصيل كنيد، علم تنها فايده ندارد، علم با معنويات علم است، ادب تنها فايده ندارد، ادب با معنويات. معنويات است كه تمام سعادت بشر را بيمه مى‏كند و كوشش كنيد در تحصيل معنويات، در خلال علم كه تحصيل مى‏كنيد معنويات را تحصيل كنيد، دانشگاه‏ها معنويت پيدا بكنند، مدارس معنويت پيدا بكند، مكتب‏ها معنويت پيدا بكنند تا انشاءالله سعادتمند بشوند. خداوند همه شما را سعادتمند كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 18

تاريخ 8/3/58

بيانات امام خمينى در جمع كارگزاران و كاركنان روزنامه كيهان

وظايف خطير مطبوعات‏

بسم الله الرحمن الرحيم

من به طور كلى مسائل را طرح مى‏كنم، افراد چطور هستند من اطلاعى ندارم. به طور كلى در هر كشورى مطبوعات آن كشور و تلويزيون و راديو آن كشور بايد در مسير آن ملت و در خدمت ملت باشد. مطبوعات بايد ببيند كه ملت چه مى‏خواهد، مسير ملت چيست، روشنگرى از اين طريق داشته باشد و مردم را هدايت كند. اگر مطبوعاتى پيدا بشود مسير آنها بر خلاف مسير ملت است، راهى كه آنها مى‏روند غير از راهى است كه ملت مى‏رود و اين بر فرض اينكه ملت هم و دولت هم اجازه بدهند كه بنويسند و بگويند، لكن مورد تأييد اين ملت نمى‏تواند باشد و نبايد آن را حساب كرد كه يك رسانه ملى است و يك روزنامه كشورى و ملى است و اگر خداى نخواسته در نوشتن و ننوشتن، نوشتن مقالات انحرافى و ننوشتن مقالاتى كه در مسير ملت است اين نحو عمل بكنند، اين به نظر مى‏آيد كه توطئه در كار باشد، اين غير از آزادى مطبوعات است.

آزادى واقعى يعنى اجراى قوانين اسلام‏

آقايانى كه اسم از آزادى مى‏آورند، چه آقايانى كه داخل در مطبوعات هستند و چه قشرهاى ديگرى فريادى از آزادى مى‏زنند، اينها آزادى را درست بيان نمى‏كنند يا نمى‏دانند. در هر مملكتى آزادى در حدود قانون است، در حدود قوانين آن مملكت است. مردم آزاد نيستند كه قانون را بشكنند. معنى آزادى اين نيست كه هر كس بر خلاف قوانين، بر خلاف قانون اساسى يك ملت، برخلاف قوانين ملت هم هر چه دلخواهش مى‏خواهد بگويد. آزادى در حدود قوانين يك مملكت است. مملكت ايران مملكت اسلامى‏است و قوانين ايران قوانين اسلام است. در قانون اساسى زمان سابق هم اين معنا كه هر چه بر خلاف قانون اسلام باشد قانونى نيست و قانون بايد موافق با قوانين اسلام باشد، هست و هر قانونى كه در ايران، قانون اساسى كه در ايران بخواهد قانونيت داشته باشد، نمى‏تواند قانونى باشد كه بر خلاف گفته پيغمبر اسلام، بر خلاف گفته قرآن باشد. پس آزادى كه گفته مى‏شود كه مطبوعات آزادند، بيان آزاد است اينها معنايش اين نيست كه مردم آزادند كه هر كارى مى‏خواهند بكنند مثلاً آزادند دزدى بكنند، آزادند به فحشا بروند، آزادند مراكز فحشا درست كنند. اين آزادى، آزادى غربى است (البته به

صحيفه نور ج 7 صفحه 19

استثناء دزديش) اين آزادى غربى است كه هر كس هر كارى دلش مى‏خواهد بكند ولو اينكه فحشا باشد، ولو اينكه يك كارهايى باشد ناشايسته. اينطور آزادى در ايران نمى‏تواند باشد، آزادى در حدود قانون بايد باشد. قوانين اسلام را بايد ملاحظه كرد، در چهار چوب قوانين اسلام، در چهارچوب قانون اساسى، بيان آزاد و بحث آزاد. اين اشتباهى است مى‏كنند اينهائى كه فرياد از آزادى مى‏زنند، اينها غربزدهاند، آزادى غربى مى‏خواهند. اينها كه دم از دمكراسى مى‏زنند، اينها همان دمكراتيك غربى مى‏خواهند، آزادى غربى را مى‏خواهند يعنى بى‏بند و بارى. در غرب هر چه شده است ما هم بايد تبع آنها باشيم، اينها جزو غربزده‏ها هستند. روزنامه‏ها آزادند مطالب بنويسند، مسائل بنويسند، اما آزاد هستند كه اهانت به مثلاً مقدسات مردم بكنند؟! آزادند كه فحش به مردم بدهند؟! آزادند كه تهمت به مردم بزنند؟ همچو آزادى نمى‏تواند باشد، آزادى توطئه نمى‏تواند باشد. اگر روزنامهاى فرضا(من نمى‏خواهم يك روزنامهاى را بگويم اينطور است) اگر يك روزنامهاى توطئه بر ضد مسير ملت مى‏خواهد بكند با نوشتن چيزهائى كه بر خلاف مسير ملت است و با ننوشتن چيزهائى كه بر مسير ملت است، اگر بخواهد توطئه بكنند و راهى برود كه دشمن‏هاى يك ملت آن راه را مى‏روند، ترويج بكند از كارهاى دشمن‏هاى يك ملتى، بنويسد چيزهايى كه مربوط به دشمن‏هاى يك ملت است، اگر اينطور باشد، اينطور آزادى‏ها را ملت ما نمى‏توانند بپذيرند.

ملت ما اينهمه زحمت كشيدند و اينهمه خون دادند و اينهمه گرفتارى پيدا كردند و اينهمه فرياد زدند، اينها براى اسلام اين كارها را كردند، اسلام را مردم مى‏خواهند. اگر چنانچه ما اسلام نداشتيم، الان همه همان معانى سابق بود. مردم براى جهات ديگرى غير از اسلام نمى‏روند خون خودشان را بريزند. مردم شهادت را مى‏خواهند. الان هم باز اشخاصى مى‏آيند از من استدعا مى‏كنند كه دعا كنيد كه ما شهيد بشويم. شهادت را براى چه مى‏خواهند؟ شهادت را براى اين مى‏خواهند كه مثلاً غير اسلام چيز ديگرى تحقق پيدا كند؟! يك دمكراسى غربى باشد؟ يك آزادى مثل شوروى باشد؟ يك آزادى مثل مثلاً امريكا باشد؟ يا اسلام را مى‏خواهند؟ اگر اسلام نبود همه اينها كه دارند مى‏گويند آزادى، آزادى، همه اينها يا در اروپا بايد زندگى بكنند يا در بيغوله‏ها. اسلام اينها را از بيغوله‏ها بيرون آورد و از خارج كشور آورد به داخل، حالا كه آورده باز حرف‏هايى مى‏زنند كه مسير، مسير اسلام نيست. اين كارى كه اسلام كرد اين بود كه شماها را آزاد كرد، شماها را از حبس‏ها بيرون آورد، شماها را از تبعيدات برگرداند. شماهايى كه رفتيد در خارج نشستيد و تماشا كرديد تا خون مردم ريخته شد، حالا فرصت به دستتان آمد و آمديد به ايران. همچو كرد كه شما حالا آزاد شديد، لكن آزادى كه بر ضد اسلام صحبت كنيد. آزادى كه بر ضد همان كه شما را آزاد كرده است، بحث بكنيد. آزاديى كه همه چيز بگوئيد، الا اسلام. همه حرف‏ها را بزنيد، همه چيز خوب است، لكن از اسلام صحبت نشود. اگر يك كسى از اسلام صحبت مى‏كند به ا و حمله بكنيد. اين حرف‏ها نيست در كار، مطبوعات و كليه چيزهايى كه در يك كشورى هست به خدمت ملت بايد باشد. براى يك ملتى بايد آموزنده باشد. مسير ملت را بايد روشن كند نه اينكه بر خلاف مسير ملت عمل بكند. هر جا و هر روزنامهاى، هر مطبوعاتى و هر چه‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 20

كه از اين رسانه‏هاى تبليغاتى هست، همه اينها بايد مسيرشان همان مسير ملت باشد و تخلف از اين نكنند. اين هم بر صلاح خودشان است، هم بر صلاح كشور است و هم موافق با قوانين موضوعه در يك كشورى است. من از خداى تبارك و تعالى مى‏خواهم كه همه شماها موفق باشيد به خدمت. امروز روزى است كه بايد همه خدمت بكنند. امروز روزى نيست كه هر كسى به يك طرف بكشد. همه اين مسير ملت كه راه افتاده است. ملت، ببينم چه كرد، ملت چه مى‏خواهد. - ملت - همان كه ملت مى‏خواهد همه با هم بايد دنبال اين برويم. همان كه اين قدرت بزرگ را به هم زد و شكست بايد دنبال او رفت تا بتوانيم نجات بدهيم ملت را. اگر اين مسير را ما دست از آن برداريم، حرف‏هايى، هى بنشينند يك مطلب بگويند، اختلاف ايجاد بكنند، اين اسباب اين مى‏شود كه ما نتوانيم اين نهضت را به آخر برسانيم. من يك هشدارى مى‏دهم به روزنامه نويس‏ها، به راديو و تلويزيون، به جمعيت‏هايى كه هر كدام حالا پيدا شدند، به همه جمعيت‏ها، اين يك هشدارى است به اينكه همه جمعيت‏ها اگر بخواهند خيانت نكنند به ملت، اگر بخواهند خدمت كنند به كشور، مطالعه كنند ببينند مسير اين ملت چه بود، چرا اين ملت به خيابان‏ها ريخت و الله اكبر گفت، چرا جوان‏هايش را داد و شب پشت بام‏ها رفت و فرياد زد و مرگ بر كه و زنده باد بر كه گفتند، اين براى چه بود؟ براى اسلام بود، اينها اسلام مى‏خواستند فقط مسأله اين نبود كه ما آزادى مى‏خواهيم، آزادى منهاى اسلام نمى‏خواهند ملت ايران، ملت ايران اسلام را مى‏خواهد. آزادى باشد لكن مثل شوروى باشد؟ آزادى باشد لكن مثل مملكت ديگرى باشد، اجنبى باشد؟ كى همچون چيزى را ملت ما مى‏خواست. اين آقايان در اشتباهند، من نمى‏گويم خائنند، من مى‏گويم در اشتباهند بايد اشتباهات خودشان را رفع كنند، بايد همه با هم باشند، همانطورى كه همه با هم به اينجا رسيدند، همه با هم از اينجا تا آخر مسير كه در اولش حالا هستيم، همه باهم اين مسير را طى بكنيم. انشاءالله خداوند همه را هدايت كند و همه ما به راهى كه خداى تبارك و تعالى راضى است قدم برداريم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 21

تاريخ: 8/3/58

بيانات امام خمينى در جمع روحانيون و اهالى يزد

هدايت جامعه، وظيفه علماى اسلام است‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

يزد از شهرهايى بود كه نمونه بود، چنانچه قم از شهرهاى نمونه بود، لكن اينكه علماى آنجا خصوصاً آقاى صدوقى كه مورد علاقه شديد من است، آنجا بودند، بحمدالله در اين نهضت پيشقدم بودند و اين نهضت راكمك شايان كردند، ساير علما، يزد هم كه ارادت به همه دارم در اين معنا شركت داشتند، چنانچه طبقات مختلف محترم يزد هم بسيار به اين نهضت كمك كردند خداوند همه آنها را حفظ كند و خداوند سعادت به همه اينها عنايت كند. من از شما آقايان كه اظهار لطف كرديد و از راه دور، از كويت و از يزد آمديد براى ملاقات من، براى تفقد، تشكر خودم را از شما و ساير اهالى يزد، به واسطه شما ابلاغ مى‏كنم. خداوند آنها را هم سلامت و سعادت عنايت كند. بايد ما بدانيم كه همه مكلف هستيم، علماء اسلام مكلفند در صف جلو، وظيفه آنها زيادتر از ديگران است، وظيفه آنها هدايت جامعه است. الان ما احتياج داريم به اينكه جامعه را هدايت كنيم، از اين تقرفهاى كه مى‏خواهند بين جامعه بيندازند جلوگيرى كنيم و اين به عهده علما در درجه اول است كه مردم را آگاه كنند كه از شر اين شياطينى كه مى‏خواهند بين قشرها تفرقه بيندازند و از توطئه‏هاى باقيمانده رژيم سابق جلوگيرى كنند، مردم را آگاه كنند كه اگر چنانچه اين قشرها در بين شما نفوذ كنند و خداى نخواسته تفرقه بيندازند بين مومنين و بين مردم ممكن است كه مسائل سابق برگردد، و مسائل سابق اگر برگردد اسلام در خطر است، كشور تا آخر در خطر است.

امروز روزى است كه بايد اصول را حفظ كرد

بايد در اين وقتى كه از همه اوقات براى ايران حساستر است، علماء ايران و فقهم‏الله و ساير اقشار، جوانان محترم، دانشگاهى‏ها، دانشجوها، طلاب علوم دينيه، بازارى‏ها ساير اقشار، دهقان و كارگر توجه داشته باشند به اينكه شياطين در كمين‏اند و اگر خداى نخواسته غفلت بشود و اين ريشه‏هاى پوسيده باز رشد كنند بين جامعه، زحمت‏ها هدر مى‏رود. الان چيزى نيستند لكن اگر هوشيارى نباشد،اگر جلوگيرى نشود ممكن است كه رشد كنند. شما آقايان از قبل من سلام به همه علماء يزد دامت بركاتهم برسانيد و از قول من استدعا كنيد كه قشرهاى مردم را آگاه كنند. الان وقت‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 22

بهانه گيرى نيست، الان وقت نيست كه ما راجع به جزئيات امور ملاحظه بكنيم، جزئيات امور را نظر بكنيم و از اصول غفلت كنيم. امروز روزى است كه بايد اصول را حفظ كرد، حفظ اصول به اين است كه اين ريشه‏هاى گنديده را از بن در آوريم و اين حرف‏هايى كه بين مردم انداختهاند كه اسباب نارضايتى مردم مى‏شوند، بايد هدايت كنيد مردم را كه اينها اغراض دارند. ما امروز احتياج به وحدت كلمه داريم بيشتر از ديروز، ما امروز احتياج به اين داريم كه همه با هم به سوى اسلام، به سوى جمهورى اسلامى.....

صحيفه نور ج 7 صفحه 23

تاريخ: /8/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پاسداران انقلاب اسلامى‏شهر قزوين

فساد و خرابى‏هاى معنوى از دستاوردهاى رژيم سلطنتى‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

قزوين هم از شهرهايى بود كه خرابى و مصيبت از اكثر جاها درش بيشتر واقع شد و شما قزوينى‏هاى محترم، هم مصيبت ديديد و هم خرابى در شهرتان واقع شد و هم پايمردى كرديد و من وقتى كه اين جوان‏هاى برومند را مى‏بينم خوشحال مى‏شوم و موجب افتخار است و از خداى تبارك و تعالى سلامت همه را خواستارم. تا كنون ما از اسلام، الان باز حرف است، البته جمهورى اسلامى، همه هم رأى داديد به جمهورى اسلامى، لكن باز اينكه بايد بشود و انشاءالله بعدها خواهد شد نشده است. الان باز آن خرابى‏هاى اخلاقى كه در طول سلطنت اين پدر و پسر در ايران تحقق پيدا كرد و آن فسادهايى كه در اين مملكت پيدا شد، و دامن به آن زدند به عنوان ترقى به عنوان تعالى، به عنوان تمدن بزرگ، اينها طولانى است تا اينكه ترميم بشود. آن كه از همه چيز به كشور ما صدمهاش بيشتر بود اين بود كه نيروى انسانى ما را خراب كردند و نگذاشتند رشد بكند. مراكز فساد در شهرها و بخصوص در تهران آنقدر زياد بود و آنقدر تبليغ در كشاندن جوان‏هاى مابه اين مراكز فساد شد و آنقدر راه‏هاى فساد براى جوان‏هاى ما باز كردند و دامن زدند به اينها و كشاندند اينها را در مراكز فساد كه اين خرابى از همه خرابى‏ها بدتر بود. خرابى‏هاى مادى جبرانش آسانتر از خرابى‏هاى معنوى است.

غربزدگى، اسفناكترين نوع وابستگى‏

نفت ما را دادند و رفت و از بين رفت. حالا نفت را دوباره از سر براى خود ايران است. كشاورزى را از بين رفته بود، بعد دوباره قابل جبران است انشاءالله زود جبران مى‏شود -لكن مى‏شود- لكن نيروهاى انسانى مهم است. اينها نيروهاى انسانى ما را از بين بردند، نگذاشتند رشد بكند، در بين خود كشور ما جورى كردند كه محتواى انسان را از بين بردند، يك صورتى گذاشتند و محتوا را گرفتند، طورى كردند كه اعتماد ما هم به خودمان تمام شد. استقلال فكرى ما را، استقلال روحى ما را از دستمان گرفتند. اين بدتر از آن استقلال گرفتنى بود كه كشور ما استقلال نداشت، ما روحيه خودمان را از دست داده بوديم هر چه مى‏شد در ذهن همه اين بود كه بايد از خارج اين كارها درست بشود. مى‏خواستند اسفالت كنند يك خيابانى را يا -يك - بين اين شهر با آن شهر يك خطى‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 24

بشكند، آن بايد از خارج بيايد. اهانت كردند به نيروهاى انسانى ما، محتوا را گرفتند. تا يكى مريض مى‏شد اين بايد انگلستان برود و حالا هم با تتمهاش هست. اطباء كه گاهى مى‏آيند اينجا مى‏گويند ما خودمان مى‏توانيم معالجه كنيم اينهايى كه مى‏برند آنجا، ما هم مى‏توانيم معالجه كنيم، لكن مردم را جورى بار آوردند كه سلب اطمينان كردند از خودشان، استقلال فكرى را از ما گرفتند، ما در فكر و در انديشه و در روح وابسته شديم. اين وابستگى بسيار اسفناك است. وابستگى نظامى‏را با يك روز يا يك ماه مى‏شود رفعش كرد، بيرونشان كرد، وابستگى اقتصادى قابل جبران است، زود مى‏شود جبران كرد. اما وابستگى روحى و انسانى است كه بسيار مشكل است. يك بچه را از آن بچگى، كوچكى كه بوده است در دامن مادرش و تارفته است به دبستان، تا رفته است به دبيرستان و تارفته است در دانشگاه، هر جا رفته تبليغات جورى بوده است كه اين را وابسته بار آورده اعتقادش اين شده كه به غير ارتباط با خارج نمى‏شود كارى كرد، خودمان چيزى نداريم، حتى گمان اين است كه خودمان، حتى اخلاقمان هم اخلاق صحيح نباشد، اين است كه مشكل است ترميمش، به اين زودى‏ها هم ترميم نمى‏شود و همه بايد دست به هم بدهند براى ترميم اين جهت كه اين وابستگى از بين برود و يك مملكتى باشد كه هم اقتصادش مستقل باشد، هم فرهنگش مستقل باشد، هم انسانش مستقل باشد، هم فكرش مستقل باشد. استقلال فكرى، استقلال روحى. الان هم در هر جا كه برويد، هر مجلسى از اين روشنفكران ما درست مى‏كنند، باز حرف‏ها همان حرف‏هاى غربزدگى است، همان حرف‏هاست، همان حرف‏هائى كه در زمان طاغوت وقتى جمع مى‏شدند دور هم مى‏گفتند، حالا هم باز همان حرف‏ها را مى‏زنند. از وابستگى و غربزدگى ما بيرون نيامديم و بهاين زودى بيرون نمى‏آئيم. آن گوينده‏شان كه خدا رحمتش كند (حالا فوت شده است) گفته بود كه ما همه چيزمان بايد انگليسى باشد، يكى از معاريف اينها كه: ما همه چيزمان بايد انگليسى باشد. اينطور محتوا را از دست داده بود و ميان تهى شده بود. صورت، صورت يك آدم مثل ساير مردم، ولى محتوا، و محتواى وابسته. اين، به اين زودى‏ها ما نمى‏توانيم اين قشرهاى روشنفكر و اين قشرهاى آزادى طلب را -به اين زودى نمى‏شود كه -اينها از آن محتوائى كه درشان 50 سال، 30 سال، 20 سال تزريق شده است و تهى كردند خودشان را از خودشان، خودشان از خودشان غافل شدند، به اين زودى نمى‏شود اصلاحش كرد. يك فرهنگ تازه مى‏خواهد، يك فرهنگ متحول مى‏خواهد كه حالا از اول بچه‏هاى ما را بار بياورند به يك فرهنگ انسانى، اسلامى، استقلالى. يك فرهنگى كه مال خودمان باشد كه اين بچه از اول بار بيايد به اينطور كه من خودم هستم كه سرنوشتم را مى‏توانم دستم بگيرم هى تو گوشش نخوانيد كه فرهنگ -نمى‏دانم- اروپا و آمريكا. هى تو گوش‏ها خواندند اين را، همه چيز بايد از آنجا باشد، همه چيز ما وابسته بايد باشد، اخلاقمان هم بايد وابسته باشد، وقتى هم كه آزادى مى‏خواهيم يك آزادى غربى مى‏خواهيم، ما بايد غربى باشيم، يك آزادى مى‏خواهيم كه همان شبيه آزادى غرب باشد. اين معنا به اين زودى از توى مغزهائى كه شستشو شده است 40 و 50 سال، 20 و 30 سال و به جاى مغز ايرانى، مغز اروپائى آمده است، به جاى فكر ايرانى، فكر غربى جانشين آن شده است، اين به اين زودى نمى‏شود رفعش كرد، اين‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 25

محتاج به يك طول مدتى است كه فرهنگ، يك فرهنگ مستقل، نه يك فرهنگ استعمارى كه آنها برا ى ما ديكته كردند. آنها براى ما ديكته كردند، فرهنگ ما را طورى كردند كه ما همه چيزمان الان عوض شده، غربى شده، وقتى هم حرف مى‏زنيم حرفمان غربى است، وقتى اسم خيابان مى‏گذاريم، اسم خيابان‏هاى غرب را مى‏گذاريم، اسم اشخاص غربى را مى‏گذاريم، خيابان روز ولت، خيابان كندى، خيابان كذا. اينها غربزدگى است، در تمام اروپا بگرديد يك خيابان محمدرضا پيدا نمى‏كنيد، يك خيابان نادر پيدا نمى‏كنيد. خيابان‏هايمان هم خيابان غربى است، تعارف‏هايمان هم تعارف غربى است، آداب و معاشرتمان هم، با هم معاشرت غربى است، همه چيز. ما يك وابستگى روحى پيدا كرديم، اين وابستگى روحى از همه چيزها براى ما بدتر است. اسلام يك وقتى سيطرهاش بر همه ممالك بود، آنوقت روم و ايران بود كه هردوى اينها از همه ممالك- آنها ديگر آنوقت به وحشيگرى بودند- اين دو تا مملكت مستقل متمدن، آن روز اسلام سيطرهاش بر اينها شد و همه را اسلامى‏مى‏خواست بكند.

گرفتارى قلم‏هاى سوء، بدتر از گرفتارى سرنيزه‏

در هر صورت من از شما جوان‏ها متشكرم كه آمديد از نزديك با هم ملاقات كنيم و درد دلمان را بگوئيم. زياد است، درد دل‏ها زياد است. مااز سرنيزه‏ها و مسلسل‏ها و اينها فارغ شديم. سرقلم‏ها حالا ضد ماست، قلم‏ها به جاى نيزه‏ها آمده است، مقاله‏ها به جاى مسلسل‏ها، حالا به روى اسلام بسته شده است. الان ما گرفتار سرنيزه نيستيم، ما گرفتار قلم هستيم، اهل قلم، ما گرفتار روشنفكرها هستيم، ما گرفتار آزاديخواه‏ها كه آزادى را نمى‏دانند چى است، هستيم. يعنى چه آزادى. ماالان گرفتار اينها هستيم و من اميدوارم كه بيدار بشود يك وقت ملت ما، يك وقت آزاديخواه‏هاى ما هم بيدار بشوند، از اين غربى بودن بيرون بيايند، توجه بكنند به خودشان، خودشان را مستقل قرار بدهند. يك وقت از اسلام همه جا، به همه جا چيز صادر مى‏شد فرهنگ صادر مى‏شد، حالا ما همه چيزهامان بايد تبع باشد. خداوند انشاءالله همه شما را توفيق بدهد و براى مملكتمان مفيد باشيد و براى اسلام مفيد باشيد و مملكت خودتان را خودتان حفظ كنيد ديگر ننشينيد به اينكه ژاندارمرى و پاسبان اينها بيايند. خودتان همه پاسبان و خودتان همه ژاندارمرى و خودتان همه ارتشى و همه چيز خودتان هستيد، مملكت هم مال خودتان است، خودتان حفظش كنيد (حضار: در سايه رهبرى شما حضرتعالى) خداوند همه‏تان را حفظ كند.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 26

تاريخ 8/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پهلوانان ورزش باستانى

ما همه زندهايم براى احياء سنت پيغمبر اسلام (ص)

بسم الله الرحمن الرحيم

از اينكه جوان‏ها از دست شما رفته و مصيبت واقع شده است من متاثرم لكن براى اسلام و براى قرآن كريم ارزش دارد كه همه از بين برويم. ما همه زندهايم براى احياء سنت پيغمبر اسلام و احياء قرآن كريم و بايد دين خودمان را به اسلام ادا كنيم. من وقتى كه شما جوان‏ها را مى‏بينم، ماشاءالله جوان‏هاى برومند و پهلوان خيلى خوشم مى‏آيد و افتخار مى‏كنم به اينكه جوان‏ها علاوه بر برومندى بدنى توجه به ديانت و اسلام دارند و همانطورى كه ورزش كردند براى تقويت بدن انشاءالله ورزش براى تقويت روح هم كردهاند و مى‏كنند. وقتى اين دو تا قوه با هم شد، قوه جسمانى و قوه روحانى، اين ارزش خيلى پيدا مى‏كند، قوه جسمانى براى خدمت و قوه روحانى هم براى هدايت، با قوه روحانى انسان هدايت كند خودش ر ا و با قوه جسمانى خدمت كند. اين دو قوه وقتى كه مجتمع شد، يك انسان به تمام معنا انسان مى‏شود. همانطور كه در يك جامعه، يك قواى فعاله و يك قواى هاديه مى‏خواهد، يك جامعه را هدايت كن لازم است و جامعه هم بايد به آن هدايت عمل بكند. وقتى هدايت صحيح باشد و عمل، عمل صحيح باشد، يك جامعه را راه مى‏اندازد و يك جامعه را معتدل مى‏كند، صحيح بار مى‏آورد. در شخص هم همين طور است. شخص هم مثل يك جامعه مى‏ماند، يك قوه هادى مى‏خواهد هدايت كند و يك قوه عامله مى‏خواهد، كه عمل بكند. يك عقل فعال مى‏خواهد، يك عقل نظرى مى‏خواهد و يك عقل عملى مى‏خواهد، ادراك كند به آن عقل نظرى مطالب را و هدايت كند همين انسان خودش را به اينكه در راه آن مقصودى كه دارد عمل بكند. همانطور كه جامعه با اين دو قوه اصلاح مى‏شود، انسان هم با اين دو قوه اصلاح مى‏شود و من اميدوارم كه همانطورى كه شما قوه جسمى‏تان بحمدالله سالم و خوب است، قواى روحى‏تان همانطور باشد و با اين دو قوه به اسلام خدمت بكنيد.

تمام مقصد ما بايد اسلام باشد

الان وقتى است كه ما بخواهيم اين كشور را از اين آشفتگى‏هائى كه دارد نجات بدهيم، بايد همه وجهه نظر را به اسلام بكنيم، تمام مقصد اسلام باشد. اسلام است كه مى‏تواند ما را به سعادت دنيا و آخرت

صحيفه نور ج 7 صفحه 27

برساند. اسلام است كه براى ما آزادى، يك آزادى سالم، آزادى صحيح تامين مى‏كند.اسلام است كه مى‏تواند ما را مستقل كند. اسلام است كه مى‏تواند روح ما را قوى كند و به تبع آن جسم ما هم قوى بشود. ما همه الان محتاج به اين هستيم. كه با اين آشفتگى‏هائى كه البته بعد از هر انقلاب آشفتگى‏ها هست و بحمدالله انقلاب ايران يك انقلاب كم‏آشفتگى است، آشفتگى هست نه مثل آنها كه در جاهاى ديگر انقلاباتى ديگر بوده است. انقلاب روسيه و انقلاب فرانسه ضايعاتش خيلى بوده است. بحمدالله ايران، آن هم از بركت اسلام است براى اينكه اين مردمى‏كه انقلاب كردند، اسلامى‏بودند، مردمى‏نبودند كه بخواهند بيجا خرابكارى بكنند به حد خودشان كردند، به آن اندازهاى كه مفيد بود مى‏كردند، به آن اندازهاى كه مجاز بود مى‏كردند و لهذا بعد از انقلاب اينطور آشفتگى‏هائى كه در جاهاى ديگر بود، اينطور آشفتگى‏ها نيست، البته يك گوشه‏هائى از آن رژيم باز باقى است و يك عمالى هم از خارجى‏ها باز در بين مردم باقى هست لكن آنهم بايد به همت ملت، به همت همه با هم اين آشفتگى‏ها انشاءالله رفع بشود و بعد هم با همت همه سازندگى شروع بشود، به همت همه اسلام آنطورى كه خداى تبارك و تعالى امر فرموده است تحقق پيدا بكند.

استقرار حكومت الله به همت تمام اقشار ملت

الان ما الفاظ است، باز پا را از الفاظ بيرون نگذاشتهايم، جمهورى اسلامى‏رأى هم داديم اما آن معنا و آن محتوايى كه بايد تحقق پيدا بكند باز نشده است. الان آشفتگى‏ها همه جور هست، تحول لازم دارد. از همه چيز آن كه بخواهد بشود، همه آن آثار طاغوتى كه در همه جا الان هست، الان هم آثار در همه جا هست، همه اينها بايد متحول بشود تا اينكه اسلام به آنطورى كه، به آن چهره زيبايى كه دارد -اسلام- تحقق پيدا بكند، يك مملكت الهى بشود در مقابل يك مملكت طاغوتى. طاغوت را كه از بين برديد بايد به جاى آن يك مملكت اسلامى‏و يك مملكت الهى درست بشود. مقابل طاغوت، الله است. با رفتن طاغوت بايد مملكت الله پيدا بشود، مملكت الهى پيدا بشود و آن هم با همت همه است، نه -ما - روحانيون مى‏توانند تنها كار انجام بدهند و نه دولت مى‏تواند تنهائى انجام بدهد و نه قشرى از اقشار ملت. همانطورى كه همه پيش برديد، با هم مسأله را پيش برديد، با هم پيروزى را تا اين حدود ايجاد كرديد، نائل شديد به پيروزى، باز هم با هم بايد اين قافله را به منزل برسانيد. اگر با هم نباشيد، اگر اين قوا همه با هم مجتمع نشوند نمى‏توانند كارى انجام بدهند. اين حرف‏هائى كه اينطرف و آنطرف گفته مى‏شود، اين اختلافاتى كه دارد هى دامن به آن زده مى‏شود، همه اينها مخالف بامسير ملت است. ملت ما با هم همه اسلام ر ا خواستند، همه ملت فرياد كردند با الله اكبر كه ما اسلام را مى‏خواهيم، ما حكومت اسلامى‏مى‏خواهيم، جمهورى اسلامى‏مى‏خواهيم. مقصد ملت اسلام است، اينها كه گذشت اينها مقدمات بود، اينها چون مانع بودند از اينكه اسلام تحقق پيدا بكند، مردم اين مانع‏ها را رد كردند، ظالم‏ها را كنار زدند، آنهايى كه غارت مى‏كردند اينها را كنار زدند لكن مقصد اصلى اين است كه يك حكومت اسلامى‏تحقق پيدا بكند، رژيم يك رژيم انسانى - اسلامى‏بشود و مملكت، يك مملكت‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 28

اسلامى- انسانى بشود كه اسلام در همه قشرهاى مملكت، در همه قشرهاى مملكت همه جا اسلام باشد، هر جا برويد رنگ اسلام ببينيد و من اميدوارم كه با همت همه شما آقايان و با همت همه اقشار ملت آن آرزوئى كه ماداريم تحقق پيدا بكند. خداوند انشاءالله شما را توفيق دهد.

محبت اقتضا مى‏كند كه اختلاف در كار نباشد

من اميدوارم كه خداوند به همه شما توفيق عنايت كند و اختلاف كه ريشه همه مفاسد است كنار گذاشته بشود همه با هم برادر، همه با هم برابر و دوست. در بين شما آن چيزى كه از همه بيشتر به چشم مى‏خورد، محبتى است كه در شماهاست. شماها اهل محبت هستيد و محبت اقتضا مى‏كند كه اختلاف در كار نباشد. دو نفر كه هم را دوست دارند باهم اختلاف نمى‏كنند و شماها بين‏تان محبت رايج است و مردانگى، و اميدوارم كه آن صفات بزرگى كه هر دو آن صفت از طرف خداوند تبارك و تعالى است اين اسباب اين باشد كه اختلافات در كار نباشد، همه با هم، همه‏مان باهم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 29

تاريخ: 9/3/58

بيانات امام خمينى در جمع علماى سبزوار و بانوان چهار مردان قم‏

آنچه كه تحمل مشقت را آسان مى‏كند كار براى خداست

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من بايد از آقايان كه از راه دور تشريف آوردهاند و در اين هواى گرم و در اين منزل كوچك زير آفتاب تشريف دارند و تحمل زحمت مى‏كنند و از خانم‏هائى كه تشريف آوردهاند و در اين هواى گرم مستمع هستند تشكر كنم و سعادت همه را از خداى تبارك و تعالى مسئلت مى‏نمايم. آنچه كه زحمت‏ها را آسان مى‏كند اين است كه براى خداست، كارى كه براى خدا باشد، تحملش آسان است ولو در آفتاب باشد، ولو در گرما باشد. اولياء خدا براى خدا زحمت‏ها كشيدند، اسلام با خون پيش رفت، با زحمت پيش رفت، با فداكارى پيش رفت و ما بايد با فداكارى پيشرفت كنيم. اسلام محتاج به فداكار است، قرآن كريم محتاج به فداكارى قشرهاى ملت است، پيغمبر اكرم به اين ملت چشم دوخته است، نامه‏هاى اعمال پيش ايشان مى‏رود و ما بايد كوشش كنيم كه رضايت خداى تبارك و تعالى را به دست بياوريم.

اشخاصى كه قلم دست مى‏گيرند بر ضد اسلام، برضد روحانيت، بشناسند آنها را

شما با زحمت‏هاى خودتان، با رنج‏هاى خودتان، چه آقايان و چه خانم‏ها، اين پيروزى را تحصيل كرديد و بايد با زحمت‏هاى خودتان، با رنج‏هاى خودتان، با فداكارى‏هاى خودتان ادامه بدهيد. الان موقعى است كه احتياج به ادامه نهضت است، نهضت نارس است، بين راه است و شياطين توطئه مى‏كنند. بايد همه ملت با هم، همه قشرها با هم، آنها كه براى اسلام دلشان مى‏طپد، آنهائى كه كشور خودشان را مى‏خواهند، بايد از مسائل خصوصى، از مطالبى كه مربوط به خودشان هست، از آمال و آرزوهاى شخصى دست بردارند و به فكر ملت باشند و به فكر اسلام باشند و به فكر كشور باشند و توطئه‏ها را با وحدت كلمه خنثى كنند. آنهائى كه در بين مردم، كارگرها، دهقان‏ها، دانشكده‏ها، دانشگاه‏ها مى‏روند و تخم فساد مى‏كارند، آنها را بشناسند، ببينند كه اينها چه كسانى هستند و از كجا تأييد مى‏شوند و كى آنها را تأييد مى‏كند. قلم‏هاى مسموم را بشناسند، اشخاصى كه قلم دست مى‏گيرند بر ضد اسلام، بر ضد روحانيت، بر ضد مسير ملت قلم فرسائى مى‏كنند، بشناسيد آنها را. سوابق اينها را به دست بياورند. مطالعه در احوال و سوابق اينها بكنند.

صحيفه نور ج 7 صفحه 30

آزادى را اسلام به ما داد، قدر اين آزادى و اسلام را بدانيد

ما احتياج به وحدت كلمه داريم. زحمت ملت ما براى اسلام است. براى اسلام بود. اسلام است كه سعادت همه را تامين مى‏كند و اسلام است كه ما را پيروزى رساند و اسلام است كه ما را به پيروزى مى‏رساند. اگر اسلام نبود و اگر اسلام نباشد، ملت باز معنائى كه سابق بود بر مى‏گردد. آنهائى كه حكومت مى‏خواهند بين ما بكنند، عمالشان را وادار كردند بر ضد اسلام، بر ضد روحانيت عمل كنند و قلم فرسائى كنند. بيدار باشيد ملت بيدار باشيد علماى اعلام! خطباى عظام! دانشگاهى! بازارى! كارگر! دهقان! همه بيدار باشيد و دشمن‏هاى خودتان را بشناسيد. دشمن‏هاى اسلام را بشناسيد. اگر اسلام نبود اينها كه براى آزادى قلم فرسائى مى‏كنند، اينجا نبودند، آزادى نداشتند. آزادى را اسلام به ما داد، قدر اين آزادى را بدانيد و قدر اين اسلام را بدانيد. كسانى كه براى كشور مى‏خواهند خدمت كنند، به اسلام خدمت كنند، بايد روحانيت را تقويت كنند، دانشگاه را تقويت كنند. من از خداى تبارك و تعالى بيدارى ملت را مسئلت مى‏كنم. من از خداى تعالى سعادت همه ملت را و سعادت و سلامت شما آقايان و خانم‏ها كه تشريف داريد مسئلت مى‏كنم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 31

تاريخ: 9/3/58

بيانات امام خمينى در جمع روحانيون، فرهنگيان و مردم كرج به مناسبت شهادت شهيد مطهرى و سوء قصد به حجت‏السلام رفسنجانى

جديت در حفظ حيثيت اسلام و شناساندن چهره حقيقى جمهورى اسلامى‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اينكه پيش من اهميت دارد اين اموال نيست، اين دارائى‏هاى جنايتكاران نيست. اينكه من خيلى به آن اهميت مى‏دهم اين است كه امروز كه جمهورى اسلامى‏اعلام شده است و مردم ايران را از شر آنها، از شر رژيم فارغ مى‏دانند و جمهورى را اسلامى‏مى‏دانند، همه اقشار ملت خصوصاً آنهائى كه در راس كار هستند، خصوصاً روحانيينى كه در راس كار هستند اينها جديت كنند به اينكه نبادا خداى نخواسته چهره جمهورى اسلام به طور قبيح بين مردم وجود پيدا كند. اين اهميت در راس همه امور اين معناست. اموال چيزى نيست ببرند، بخورند يا بگيرند، يا براى مستضعفين كار بكنند، البته مى‏شود، آنكه اهميت دارد حيثيت اسلام است كه بايد كوشش كرد اين حيثيت را حفظ كرد. تا حالا مردم مى‏ديدند كه خوب، يك دولت طاغوتى است و كارهايش كذا و كذاست. وقتى كه دولت طاغوتى رفت مردم توقع دولت اسلامى‏دارند. مردم توقع دارند كه حالا كه نمى‏توانيد همه كارها را يكدفعه اصلاح كنيد لكن آنهايى كه در راس كار هستند جورى نباشد كه اسلام را هم مثل يك دولت طاغوتى ما عرضه بكنيم. اگر ما مسامحه كنيم در امور يا تخطى كنيم از آن مشيى كه اسلام و حكومت‏هاى اسلامى‏دارد، اين اسباب اين مى‏شود كه اسلام را ما در نظر عالم، در نظر غير، در نظر جوان‏هاى بى‏اطلاع از اسلام، قشرهايى كه اسلام را درست اطلاع بر آن ندارند در نظر اينها يك صورت طاغوتى به آن داده بشود. اين شكست است كه تا آخر اسلام را به شكست مى‏رساند.

ديروز به بعضى از اين آقايان كه اينجا بودند گفتم كه آن روزى كه وجهه اسلام بخواهد درش خدشه وارد بشود، آن روز است كه بزرگان اسلام جانشان را دادند براى او. در زمان معاويه و در زمان پسر خلف معاويه مسأله اينطور بود كه چهره اسلام را اينها داشتند قبيح مى‏كردند، به عنوان خليفهالمسلمين، به عنوان خليفه رسول الله آن جنايات را مى‏كردند. مجالسشان، مجالس چه بود. اينجا بود كه تكليف اقتضا مى‏كرد براى بزرگان اسلام كه مبارزه كنند و معارضه كنند و اين چهره قبيحى كه اينها دارند از اسلام نشان مى‏دهند و اشخاص غافل ممكن است كه خيال كنند كه اسلام خلافتش همين است كه معاويه دارد و يزيد دارد، اين است كه خطر مى‏اندازد اسلام را و اين است كه مجاهده برايش

صحيفه نور ج 7 صفحه 32

بايد كرد ولو انسان به كشتن برود.

تا حالا همه قشرها (خداوند همه‏شان را سعادت و سلامت بدهد) مبارزه كردند و اين قشرى كه ظالم بودند، ستمكار بودند خائن بودند، اين رژيم فاسد را شكستند و از بين بردند، حالا كه دست خود مردم افتاده است مملكت، و ادعا اين است كه يك حكومت اسلامى‏است، كه يك جمهورى اسلامى‏است، حالاست كه خطر زياد است حالاست كه براى قشر روحانيت از همه بيشتر (براى اينكه اينها نمونهاى از اسلام هستند، نمونهاى از انبياء هستند) براى ساير قشرها هم همين معنا، اين كه به اسلام عقيده دارد، به خدا عقيده دارد، برايش الان يك تكليف هست كه در اينوقتى كه آن رژيم طاغوتى رفته است و حالا يك رژيم ما ادعا مى‏كنيم اسلامى‏و انسانى هست، يك وقتى طورى نشود كه كميته‏ها در سرتاسر كشور عرض بكنم پاسدارها در سرتاسر كشور، ساير قشرها در سرتاسر كشور خودشان را آزاد بدانند كه هر كارى مى‏خواهند بكنند، آزاد بدانند كه هر جور مى‏خواهند رفتار بكنند. اين است كه اگر چنانچه كميته‏ها روى موازين اسلامى‏عمل نكنند، اگر روحانيون كه در راس جامعه هستند روى موازين مقررات به طور دقت عمل نكنند، اگر دولت به طور دقت عمل نكند، اگر ارتش به طور دقت عمل نكند و اعمالشان را تطبيق ندهند با اسلام، يك صورت قبيحى از اسلام در خارج منعكس مى‏شود كه حالا هم كه دولت اسلامى مثلاً شد، حالا هم كه جمهورى اسلامى‏شد مثلاً پاسدارهاى اسلام مى‏ريزند خانه‏هاى مردم را غارت مى‏كنند، چه مى‏كنند. يك قضيه كه بشود، كافى است كه بگويند همه مى‏كنند، دو تا قضيه وقتى كه واقع بشود كه بيخود بريزند به خانه‏هاى مردم و از آنجا مثلاً غارتگرى بكنند، اين كافى است براى اينكه بگويند كميته‏هايى كه، بگويند پاسدارهاى اسلامى‏وضعشان غارتگرى است. يك كميته در يك محلى اگر واقع بشود، دو تا كميته در يك محلى اگر واقع بشود و بر خلاف مقررات شرع درش عمل بشود كافى است كه بگويند كميته‏هاى اسلامى‏هم اينطور هستند كه اينطور كارها را انجام مى‏دهند. اگر دو تا حبسى بر خلاف مقررات اسلام با او عمل بشود كافى است كه بگويند حبس اسلام هم مثل حبس ساواك مى‏ماند. الان يك تكليف بسيار بزرگى به عهده همه ماست. من كه يك طلبه هستم اين تكليف را دارم، آقايان هم كه از آقايان (روحانيون) هستند اين تكليف را دارند، ساير قشرها هم دارند كه كوشش كنيم وجهه اسلام و صورت اسلام را آنطور كه هست نمايش بدهيم، نه آنطورى كه خلفاى مثل معاويه و يزيد و بعضى از، يا بسيارى از خلفاى اموى و بنى عباس جلوه مى‏دادند. به عنوان اينكه ما نماينده اسلام هستيم، كارهايى مى‏كردند كه با اسلام مخالف بود و اسباب اين مى‏شد كه يك وجهه اسلام را در دنيا دگرگون كنند.

الان ما در يك امتحان بزرگ واقع هستيم. الان خدا ما را امتحان مى‏كند كه آيا ما در اين وقتى كه يك مطلب دستمان آمده، يك قدرتى دستمان آمده است، آيا ما چه مى‏كنيم؟ ما هم همان هستيم به صورت ديگر؟ يا خير، ما روى مقررات عمل مى‏كنيم آنى كه مهم است پيش من اين است كه امروز خطر هست در كار، خطر كمونيست در كار اينقدرها نيست، هست ولى اينقدرها نيست، خطر ساواكى ديگر اينقدرها نيست در كار، اين خطرها مهم نيست، اموال شاه سابق برود يا نرود پيش من چيز مهمى‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 33

نيست، قصرهاى كذا و كذا پيش ما چيز اهميت دارى نيست، آنى كه اهميت دارد اين است كه وجهه اسلام محفوظ باشد، صورت اسلام آنطورى كه هست باشد، امروز كه دست ما افتاده يك جورى نمايش ندهيم كه بگويند اسلام اين است. يك وقت مى‏گويند كه فلان آدم اينطورى است، اين اشكالى ندارد، فلان شخص اينطورى است. يك وقت اگر بنا شد كه مثلاً در قشر معممين خداى نخواسته، در قشر علما خداى نخواسته يك مطلب خلافى واقع بشود، دو تا مطلب خلاف واقع بشود مردم مى‏گويند كه خوب اينها نمايندگان اسلام هستند، نمايندگان اسلام هم همين طورند، پس معلوم مى‏شود اسلام اينطورى است. كميته‏هايى كه براى كميته اسلامى‏هست و كميته در حكومت اسلامى‏هست اگر چنانچه يك قضيهاى بر آن واقع بشود، صورت اسلام را بد نمايش مى‏دهد و اگر يك همچنين كارى به دست ماها واقع بشود، جرمى‏است كه بخشودنى نيست، پيش خداى تبارك و تعالى بخشودنى نيست. اين مثل ساير گناه‏ها نيست، اين يك گناه بزرگى است كه اسلام را ما در خطر انداختيم، اسلام را بر خلاف آن چيزى كه هست نمايش داديم.

و لهذا من از همه، از همه كميته‏ها، از همه پاسدارها، از همه معممين، از همه اهل منبر، از همه اهل محراب، از همه مسلمان‏ها عاجزانه با كمال عجز و تواضع استدعا مى‏كنم كه اين اسلامى‏كه الان به دست شما افتاده است وارونه نشانش ندهيد، همانطور كه هست عرضه كنيد. اگر اسلام همانطور كه هست عرضه كنيد، دنيا قبولش مى‏كند، متاع خوبى است. اما اگر چنانچه امروز خداى نخواسته ما يك جور عملى بكنيم كه اين عمل اسباب اين بشود كه بگويند اسلام اينطورى هست، بزرگتر خيانت را ما به اسلام كرديم.

سفارش عمومى‏به اقشار ملت در نظارت بر كليه امور و اعتراض به اعمال خلاف اسلام

اين يك سفارش عمومى‏است كه پيش من اهميت دارد و بايد عرض بكنم به همه، به همه قشرهاى ملت بايد عرض بكنم. با كمال دقت توجه كنيد كه يك قدم خلاف اسلام نباشد، يك قدم. با كمال دقت ملاحظه كنيد كه كميته‏هايى كه در تحت كفالت شماست اشخاصى توى آن نباشند كه خلاف اسلام عمل مى‏كنند. باكمال دقت ملاحظه كنيد كه كسانى كه به عنوان اسلام، به عنوان مسلمين، به عنوان چه، معممين كذا اينها يك قدم خلاف برندارند كه خداى نخواسته چهره اسلام را بر خلاف آنطورى كه هست قبيح نشان بدهند. اين در نظر من از همه چيزها اهميتش بيشتر است و مسؤوليتش هم بيشتر. همه ما مسووليم كه اين كار را انجام بدهيم يعنى آنطور كه، آنقدرى كه قدرت داريم اين كار را انجام بدهيم كه گمان نشود كه اسلام هم مثل ساير حكومت‏هاى ديگرى هست و تا حالا دستشان چيزى نبوده حالا كه دستشان آمده همانند كه بودند و همانند كه هستند. اين مسأله مهم است. و آقايان توجه كنند و همه و همه ملت موظفند كه نظارت كنند بر اين امور، نظارت كنند اگر من يك پايم را كنار گذاشتم، كج گذاشتم ملت موظف است كه بگويند پايت را كج گذاشتى خودت را حفظ كن. مسأله،

صحيفه نور ج 7 صفحه 34

مسأله مهم است. همه ملت موظفند به اينكه نظارت داشته باشند در همه كارهايى كه الان مربوط به اسلام است، اگر ديدند كه يك كميته خداى نخواسته بر خلاف مقررات اسلام دارد عمل مى‏كند، بازارى بايد اعتراض كند عرض بكنم كه كشاورز بايد اعتراض كند، معممين و علما بايد اعتراض كنيد، اعتراض كنند تا اين كج را راست كنند. اگر ديدند يك معمم بر خلاف موازين اسلام خداى نخواسته مى‏خواهد عمل بكند، همه موظفند كه جلويش را بگيرند كه امروز غير روزهاى ديگر است. آنوقت هم بايد بگيرند اما حالا كار مهم است. حالا اساس، اساس وجهه اسلام است، اساسى است كه الان اسلام به دست ما افتاده، داريم چه مى‏كنيم؟ بنابراين آنى كه به نظر بنده مهم است اين است و البته اينها هم بايد عمل بشود اما اينها در درجه دوم است درجه اولش عبارت از اين است كه همه ما، همه قشرها، همه، اينها همه بايد اين جهت را توجه داشته باشند و همه آنها مراعات اين مسأله كلكم راع همه بايد مراعات اين مسائل را بكنند، توجه داشته باشند كه نبادا من يك وقت يك كلمه بر خلاف مقررات اسلام بگويم. اعتراض كنند، بنويسند، بگويند، آقا، خداى نخواسته آقا، شما، ايشان، اينهايى كه الان مردم توجه به آنها دارند و مى‏گويند اينها مثلاً دارند اداره مى‏كنند، چه حكومت باشد و چه كسانى كه عرض بكنم كه از اين دادگاه‏ها باشد هر جا باشد، الان وقت اين است كه همه اينها مواظبت كنند خودشان، مواظبت كنند در اينكه يك قدم كج نگذارند و اسلام را حفظ كنند، صورت اسلام را آنطورى كه هست نشان بدهند و اگر خداى نخواسته يك كسى پيدا شد كه يك كار خلاف كرد اعتراض كنند مردم و مردم همه به او اعتراض كنند كه آقا چرا اين كار را مى‏كنى؟ در صدر اسلام هست كه عمر وقتى كه گفت در منبر بود، كجا كه اگر من يك كارى كردم، شما چه بكنيد، يك عربى شمشيرش را كشيد گفت ما با اين، با اين شمشير راستش مى‏كنيم. بايد اينطور باشد، بايد مسلمان اينطور باشد كه اگر هر كه مى‏خواهد باشد، خليفه مسلمين و عرض بكنم هر كه مى‏خواهد باشد اگر ديد پايش را كنار گذاشت شمشيرش را بكشد كه پايت را راست بگذار.

امور بايد موافق اسلام باشد

اگر ما بخواهيم اسلام را حفظ كنيم و اينطورى كه بخواهيم يك نمونه در عالم نشان بدهيم، ايران رابگوييم يك نمونه است، يك الگو هست، با رفتن شاه درست نمى‏شود، بارفتن ظالم‏ها درست نمى‏شود. اگر بنا شد كه ظالم‏ها رفتند و ما يك دسته ديگر جايشان نشستيم همان كارها را به اندازهاى كه قدرت داريم بكنيم، ما هم همان هستيم، ما هم همان رژيم هستيم، ما هم همان ظالم هستيم. اين يك مطلبى است كه بايد همه بدانند و همه ملت بايد بدانند و در راس آنها اين است كه روحانيون و كسانى كه مرجع امورند در همه جاها، دولت اسلامى‏عرض بكنم كه ارتش اسلامى، همه قواى انتظاميهاى كه حالا همه مى‏گويند ما اسلامى‏هستيم و از طاغوت بيرون آمديم و به اسلام گرايش پيدا كرديم، مجرد لفظ فايده ندارد، بايد محتوا داشته باشد، بايد شهربانى حالا وضعش با آنوقت تغيير بكند، نه لفظش تغيير بكند و وضعش همان باشد، بايد شهردارى‏ها همين طور باشند، ارتشى‏ها

صحيفه نور ج 7 صفحه 35

همين طور باشند، وزارتخانه‏ها همين طور باشند، ادارات همين طور باشند، بازار همين طور باشد، بازار بايد بازار اسلامى‏باشد، نه بازار چپاولگرى، نه بازار قاچاق، بازار اسلامى‏باشد به حال مردم رسيدگى بكنند، اين مردم دارند از بى‏بضاعتى چه مى‏شوند، آنهائى كه فرصت طلبند حالا اجناس را چند مقابل بالا مى‏برند، اينها با وضع اسلام موافق نيست، مخالف است عرض بكنم كه بنابراين الان بر عهده ما همه، همه افراد ملت از صدر تا ذيل، چه در دستگاه‏هاى حكومتى باشند، چه نباشند، چه در دستگاه‏هايى باشد كه تمشيت امور را مى‏كنند چه نباشند، الان به عهده همه ما اين است كه ما كارهايمان را موافق اسلام قرار بدهيم و اسلام را حالا كه مى‏گوييم جمهورى اسلامى‏هست و حالا كه مى‏گوييم مملكت اسلامى‏است و حالا كه مى‏خواهيم عرضه كنيم به خارج كه اين ايران الگو باشد از براى ساير جاها، يك وقت جورى نباشد كه يك الگويى باشد الگوى شيطانى باشد و ما غفلت از آن بكنيم. بايد يك الگوى اسلامى‏باشد واين وظيفه برعهده همه ماهاست. انشاءالله خداوند همه شما را موفق بدارد و من تشكر مى‏كنم از اينكه آقايان از راه دور آمدند براى ملاقات ما و اميدوارم كه اين امور هم اصلاح بشود انشاء الله.

امام خمينى در جواب سوال يكى از حضار فرمودند:

امور بايد موافق اسلام باشد. ثروت اگر ثروتى است كه مخالف اسلام است مصادره خواهد شد، حساب خواهد شد. اين املاكى كه گفته شدند كه مصادره مى‏شوند و دولت چه مى‏كند املاك مردم نيست عبارت از زمين‏هاى مواتى كه دولت سابق بدون اينكه مالك باشد فروخته است يا اشخاص بدون اينكه مالك شده باشند فروختهاند. اينها هست نه اينكه يك كسى خودش زمينى را احيا كرده و بروند از او بگيرند. اين حرف‏ها نيست در كار، اسلام اين حرف‏ها راه ندارد كه براى هواى نفس اشخاص مال مردم را از آنها بگيرد، نيست. مال مردم روى حقوق حقه شرعى و روى موازين الهى بايد درست بشود و اگر موازين الهى عمل بشود، همه امور درست مى‏شود.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 36

تاريخ: 10/3/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى هيأت قائميه تهران

در قيام لله شكست راه ندارد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اميدوارم كه ما همه جزء هيات قائميه باشيم و همه به آن وظايفى كه اسلام، قرآن، تحت لواى حضرت صاحب سلام الله عليه براى ما تعيين فرمودهاند عمل كنيم و صورت‏ها را محتواى واقعى به آن بدهيم و الفاظ را معانى حقيقى. شايد اين وصفى كه براى حضرت صاحب سلام الله عليه ذكر شده است دنبال همين آيه شريفه كه مى‏فرمايد كه : قل انما اعظكم بواحده ان تقوموا لله مثنى و فرادى دنبال همين معنا باشد كه همه بايد قيام بكنيم قيام واحد كه بالاترين قيام همان آن شخص واحد است و همه قيام‏ها بايد دنبال آن قيام باشد و قيام لله باشد. خداى تبارك و تعالى مى‏فرمايد كه: من فقط يك موعظه دارم به شما قل انما اعظكم بواحده به امت بگو كه فقط من يك موعظه دارم به شما و آن موعظه اين است كه قيام كنيد و قيام لله باشد، قيام لله كنيد. البته آن حضرت قيام لله مى‏فرمايند و آن للهى كه و آن خلوصى كه براى ايشان هست براى ديگران نيست لكن شيعه‏هاى بزرگوار آن حضرت هم بايد پيروى از او بكنند در اينكه قيام كنند لله، براى خدا. كه اگر قيام براى خدا باشد، اگر عمل براى خدا باشد، اگر نهضت براى خدا باشد، شكست ندارد، براى اينكه آن چيزى كه براى خدا هست اگر در صورت هم خيال بشود كه شكست خورد به حسب واقع شكست نخورده است، حضرت امير سلام الله عليه با معاويه جنگ كردند و شكست خوردند لكن شكست نبود. اين شكست صورى شكست حقيقى نبود چون قيام لله بود قيام لله شكست ندارد. تا امروز هم او غالب است، تا ابد هم او غالب است. سيد الشهدا سلام الله عليه با چند نفر از اصحاب، چند نفر از ارحامشان، از مخدراتشان قيام كردند. چون قيام لله بود اساس سلطنت آن خبيث را به هم شكستند. در صورت، ايشان كشته شدند لكن اساس سلطنت را شكستند، اساس سلطنتى كه مى‏خواست اسلام را به صورت سلطنت طاغوتى در آورد. خطرى كه معاويه و يزيد بر اسلام داشتند اين نبود كه غصب خلافت كردند، اين يك خطر كمتر از آن بود. خطرى كه اينها داشتند اين بود كه اسلام را به صورت سلطنت در مى‏خواستند بياورند، مى‏خواستند معنويت را به صورت طاغوت در آورند، به اسم اينكه ما خليفه رسول الله هستيم اسلام را منقلب كنند به يك رژيم طاغوتى. اين مهم بود. آنقدرى كه اين دو نفر ضرر به اسلام مى‏خواستند بزنند يا زدند جلوترى‏ها آنطور نزدند. اينها اصل اساس اسلام را وارونه مى‏خواستند بكنند. سلطنت بود،

صحيفه نور ج 7 صفحه 37

شرب خمر بود، قمار بود در مجالسشان. خليقه رسول الله و در مجلس شرب و خمر؟ و در مجلس قمار؟! و باز خليقه رسول الله نماز هم مى‏رود در جماعت مى‏خواند. اين خطر از براى اسلام خطر بزرگ بود، اين خطر را سيدالشهدارفع كرد. قضيه، قضيه غصب خلافت فقط نبود، قيام سيدالشهدا سلام الله عليه قيام برضد سلطنت طاغوتى بود، آن سلطنت طاغوتى كه اسلام را مى‏خواست به آن رنگ درآورد كه اگر توفيق پيدا مى‏كردند، اسلام يك چيز ديگر مى‏شد، اسلام مى‏شد مثل رژيم دو هزار و پانصد ساله سلطنت. اسلامى‏كه آمده بود و مى‏خواست رژيم سلطنتى را و امثال اين رژيم‏ها را به هم بزند و يك سلطنت الهى در دنيا ايجاد كند، مى‏خواست طاغوت رابشكند والله را جاى آن بنشاند، اينها مى‏خواستند كه الله را بردارند، طاغوت راجايش بنشانند، همان مسائل جاهليت و همان مسائل سابق. شكست نبود كشته شدن سيدالشهدا سلام الله عليه چون قيام لله بود قيام لله شكست ندارد. خداى تبارك و تعالى مى‏فرمايد فقط يك موعظه همه موعظه‏ها را يك موعظه من دارم. پيغمبر اكرم واسطه، خدا واعظ، ملت متعظ، من فقط يك موعظه، بيشتر از يك موعظه ندارم انما اعظكم بواحده ان تقومو الله اينكه براى خدا قيام كنيد وقتى كه ديديد كه دين خدا در معرض خطر است براى خدا قيام كنيد. اميرالمومنين مى‏ديد كه دين خدا در خطر است معاويه دارد وارونه مى‏كند دين خدا را، براى خدا قيام كرد. سيدالشهدا هم همين طور براى خدا قيام كرد. اين يك مطلبى است كه براى يك وقت نيست، موعظه خدا هميشگى است هر وقت ديديد كه بر ضد اسلام، بر ضد رژيم انسانى اسلامى‏الهى خواستند كه قيام كنند، خواستند وارونه كنند مسائل اسلام را، به اسم اسلام، اسلام را بكوبند، اينجا لله بايد قيام كرد و نترسيد از اينكه شايد نتوانيم، شايد شكست بخوريم، شكست تويش نيست.

آنچه براى ما مهم است عمل به تكليف شرعى است

من در پاريس كه بودم بعضى خيرانديش‏ها مى‏گفتند كه نمى‏شود ديگر، وقتى كه نمى‏شود، بايد چه كرد، بايد يك قدرى گفتم ما تكليف شرعى داريم عمل مى‏كنيم و مقيد به اين نيستيم كه پيش ببريم، براى اينكه آن راما نمى‏دانيم قدرتش را هم الان نداريم اما تكليف داريم، ما تكليف شرعى خودمان را عمل مى‏كنيم. من اينطور تشخيص دادم كه بايد اين كار را بكنيم. اگر پيش برديم هم تكليف شرعى‏مان عمل كردهايم، هم رسيدهايم به مقصد. اگر پيش نبرديم به تكليف شرعى‏مان عمل كردهايم، نتوانستيم، حضرت امير هم نتوانست، تكليف را عمل كرد ولى در مقابلش ايستادند، اصحاب خودش ايستادند در مقابلش، نتوانست. اين چيزى نيست، خوب مابه اندازه قدرتمان ما مى‏توانيم كار بكنيم. وقتى كه ما ديديم كه يا شما ديديد كه يك رژيمى‏اسلام را دارد وارونه مى‏كند، به اسم عدالت اسلامى‏دارد ظلم را ترويج مى‏كند مى‏خواهد اسلام را اينجورى معرفى كند، يك وقت مى‏ايستد و مى‏گويد من كارى به اسلام ندارم، اين سبكتر است تكليف براى انسان. يك وقت يك كسى قران طبع مى‏كند و زيارت حضرت رضا سلام الله عليه مى‏رود و در ملاء عام نماز مى‏خواندو حرف‏هايش هم اين است كه: عدالت اسلامى‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 38

را ما مى‏خواهيم جارى كنيم، ما مى‏خواهيم اسلام را و فرياد مى‏زند كه ما اسلام را مى‏خواهيم درست كنيم، وارونه درست مى‏كنند، اينجاست كه تكليف مشكل است. اينجاست كه اسلام در خطر است كه انعكاسش در خارج و گاهى در داخل هم. اگر اينها موفق مى‏شدند در داخل هم گاهى انعكاس اين بود كه خوب همين است ديگر، اين رژيم اسلامى‏همين است. ما قياممان، شما قيامتان براى خدا بايد باشد. وقتى دين خدا را انسان در خطر ديد براى خدا بايد قيام كند. وقتى احكام اسلام را در خطر ديد براى خدا بايد قيام كند. توانست، عمل كرده به وظيفه و پيش هم برده، نتوانست، عمل به وظيفه كرده. گاهى وقت‏ها تقيه حرام است. آنوقتى كه انسان ديد كه دين خدا در خطر است نمى‏تواند تقيه بكند، آنوقت بايد هر جه بشود برود. تقيه در فروع است در اصول نيست، تقيه براى حفظ دين است. جائى كه دين در خطر بود جاى تقيه نيست، جاى سكوت نيست.

جمهورى اسلامى‏همهاش بايد اسلامى‏و با محتوا باشد

حالا ما ببينيم وظيفه‏مان چيست. تا حالا انجام داديد وظائف اسلامى‏تان را خداوند به همه شما اجر عنايت كند. تا حالا همه با هم دست به هم داديد، جناح روحانى، جناح دانشگاهى، جناح بازارى، جناح ادارى، جناح ارتشى (يك قشرشان البته) همه دست به هم دادند و اين ديوار بلندى كه واقع شده بود بين ملت و آن چيزى كه بايد به آن برسد - و اسلام - آن را شكستيد. خداوند به شما اجر عنايت كند. اما حالا تمام شده ديگر قضيه؟ ما حالا ديگر آسوده هستيم و هر كدام بايد برويم سراغ كارهايمان؟ يا خير آسوده نيستيم باز هم؟ باز هم بين راه هستيم. الان ما باز محتواى اسلام را، واقعيت اسلام را در ايران پياده نكرديم. همه ما رأى داديم به جمهورى اسلامى، صحيح، با رأى تنها اسلام نمى‏آيد. به حسب رسميت، رسميت مملكت ايران الان جمهورى اسلامى‏است به حسب رأى همه مردم، اما محتواى اسلام بايد در اين جمهورى اسلامى‏تحقق پيدا بكند. فقط ما بگوئيم جمهورى اسلامى‏و همه جهاتش غير اسلامى‏باشد اين اسلام نمى‏شود كه. آن هم سابق مى‏گفت اسلام، معاويه هم داد مى‏كرد اسلام، نماز جماعت هم مى‏رفت مى‏خواند، امام جماعت هم بود. خلفاء بنى‏العباس هم بعضى شان از فضلا و علما بودند و بعضى شان يا همه شان هم نماز جماعت مى‏خواندند و آداب صورى را عمل مى‏كردند لكن محتواى اسلام را اينها، محتواى قرآن را اينها مى‏خواستند تهى كنند. اينها با اعمالشان مى‏خواستند كه يك اسلام منهاى محتوا (مثل حالا اسلام منهاى روحانيت، اسلام منهاى محتواست. محتواى اسلام را اينها دارند درست مى‏كنند) باشد. اينها مى‏خواستند كه يك اسلامى، اسلام را قبول داريم، بله اسلام)، اما الفاظ فقط، ديگر از حد لفظ نرود به محتوا.

محمد رضا خان هم اسلام را مى‏گفت قبول داريم، هيچ هم مضايقه نداشت از اينكه شما برويد در مساجد نمازتان را بخوانيد ولو اينكه اين مضايقه اين هم داشت از ترس يك جيز ديگر. انگليس‏ها كه آمده بودند عراق را گرفته بودند شنيدم كه آن سردارشان ديده بود كه يك كسى دارد بالاى ماذنه يك چيزى مى‏گويد، اذان مى‏گفتند. گفته بود اين چيست؟ گفته بودند اذان مى‏گويد. گفته بود كه به

صحيفه نور ج 7 صفحه 39

امپراطورى انگلستان هم ضرر دارد اين؟ گفته بودند نه. گفت بگويد، هر چه مى‏خواهد بگويد نماز و روزه ما به امپراطورى انگلستان ضررى نداشت، هيچ هم كارى نداشتند به تو، هر چه مى‏خواهيد نماز بخوانيد، هر چه مى‏خواهيد روزه بگيريد، آنى كه به امپراطورى همه ضرر داشت آن اسلام و محتواى واقعى اسلام بود كه مع‏الاسف بسياريش منسى واقع شده است. سياسات اسلام همچومنسى شده است كه اصلاً سياست يك ننگى بود در اينجا، مى‏گفتند فلان آخوند سياسى است و ساسهالعباد كه در زيارت جامعه مى‏خوانيم، اگر به يك مقدس مآبى هم گفتند، تعبيرش لابد مى‏كرد اگر جرات نمى‏كرد بگويد كه آن هم سياسى است، اين يك چيز بود كه يك كسى در حكومت دخالت بكند كه اين حكومت بايد صحيح باشد جريان صحيح بايد باشد. اين از تبليغات همان شياطين بود كه مى‏خواستند قشر اسلام را صورتش را نگه دارند و ماها مشغول به همين صورت‏ها باشيم و محتوا نباشد در كارهايشان را انجام بدهند. محتواى اسلام كه مهمش اسلام قيام لله، نهضت لله، جلوگيرى از ظلم ظالمين، از ستم ستمكاران، اجراى عدالت اسلامى‏اينها منسى باشد، برويم هر چه دلمان مى‏خواهد مسأله بگوئيم، هر چه مى‏خواهيم نماز بخوانيم. مسأله گفته نشود كه بايد جلوگيرى از طاغوت كرد. اين را نگوئيد مسأله، هر چه ديگر مى‏خواهيد بگوئيد اما اين نبايد گفته بشود. سينه بزنيد لكن هيچ صحبت از سياست نكنيد همان سينه بزنيد بى‏محتوا. بايد سينه‏زدن هم محتوا داشته باشد امسال بايد چراغان بكنيد با محتوا، نه صرف چراغان صرف چراغان خوب است اما آن فايدهاى كه براى اسلام بايد داشته باشد خصوصاً چراغان براى كسى كه قيام مى‏كند، چراغان براى قيام لله، يك پرتوى باشد اين چراغان از قيام لله، از جلوگيرى از مفاسد، از ريشه كندن اين ريشه‏هاى مفاسدى كه الان بين مردم منتشر هستند باز، اين ريشه‏هائى كه مى‏خواهند نگذارند اين نهضت پيش برود با هر صورت، چراغان در كمال خوبى، در كمال عظمت با محتوا، بايد امسال فرق كند با همه سال‏ها، شما امسال بايد جبران كنيد آن جهات سابق را. يك وقت به وقوف است، يك وقت به حمله. آن جهاد بود كه آن روز كرديد اين هم جهاد است كه امروز مى‏كنيد اما متوجه باشيد كه ان تقوموا لله، انما اعظكم بواحده ان تقومو الله اينكه نهضت، قيام براى خدا باشد، هر كارى مى‏كنيد براى خدا باشد نمايش نباشد براى خدا باشد، پرنمايش (اما نه براى نمايش، براى خدا) محتوايش را حفظ كنيد. گويندگانى بيايند در مجالس شما كه مسائل را درست بگويند برايتان. ما الان به آخر نرسيديم ما تا حالا جز يك الفاظى بيشتر نبوده، البته كارهائى كردهاند اما آنى كه ما مى‏خواهيم تا حالا نشده است آنها، يك رايى داديم به جمهورى اسلامى‏و آن رژيم رفت و يك رژيم ديگرى است لكن بايد همه چيز اسلامى‏بشود. آن روزى ما به آخر مقصد رسيديم كه همه چيزمان اسلامى‏باشد، بازار يك بازار اسلامى‏باشد. بازارى كه يك متاعى را يك تومان مى‏خرد و سى تومان به اين فقرا و ضعفا مى‏دهد اين بازار اسلامى‏نيست. بازارى كه قاچاق وارد مى‏كند و به قيمت‏هاى گزاف مى‏دهد و اقتصاد اسلام را مى‏خواهد به هم بزند اين اسلامى‏نيست، اين بازار اسلامى‏نيست اينها بايد اسلامى‏بشود، خودشان اسلاميش كنند. بازارى كه به فكر ضعفا و فقرا نباشد، بازارى كه پهلويش ضعيف باشد و به فكر نباشد، اين بازار اسلامى‏نيست. ملتى كه اينجا

صحيفه نور ج 7 صفحه 40

قصرهاى روى هم روى هم درست كنند و آنجا زاغه‏نشين‏ها باشند (شما همه زاغه‏نشين را ديديد چطورند لابد شماها ديديد من هم صورتش را ديدم) يك مملكتى كه زاغه‏نشين‏ها آنطور باشند و مردم به فكر اينها نباشند اين مملكت، مملكت اسلامى‏نيست صورت است محتوا ندارد اين. حضرت امير مى‏فرمايد (به حسب نقل) كه شايد در سر حدات يك كسى گرسنه باشد، به خودش رنج مى‏دهد كه مبادا يك كسى از او گرسنه‏تر باشد. آن امير ماست، او آقاى ماست، امام ماست. ما، هى بگوئيم امام و اقتدا نكنيم به او، در كارها هيچ اقتدا نباشد. امام معنايش اين است، شيعه معنايش اين است كه مشايعت كند همانطورى كه تابوت را كه مى‏برند اگر همه از اين طرف دنبال تابوت رفتند تشييع كردند، اگر تابوت را از اين طرف مى‏برند يكى از اين طرف برود اين را تشييع نكردند. شيعه بايد اينطورى باشد مشايعت كن على را. البته قدرت نداريم ما مثل او، هيچ كس قدرت ندارد، اما به زهد، به تقوا، به رسيدگى به مظلوم‏ها، به رسيدگى به فقرا مشايعت كنيم از او نمى‏توانيم مثل او زندگى بكنيم، نمى‏توانيم كه مشى او را داشته باشيم، قادر بر اين نيستيم. او يك موجودى بوده، معجزهاى، جمع ما بين تضاد، جمع بين همه ضدها ر ا كرده بود. يك آدم در قدرت آنطور كه به حسب نقل از اين طرف مى‏زد دو تا مى‏كرد، در جنگ مى‏زد مى‏كشت تمام كسانى كه بر ضد اسلام بودند. از آن طرف يك آدم زاهد، يك آدم عابد تا صبح بنشيند نماز بخواند. آدم زاهد و عابد اهل جنگ نيست، آدم جنگجو هم بيشترش اهل زهد و تقوا و امثال ذلك نيست، جمع مى‏كرده او بين همه. ماها نمى‏توانيم اما مى‏توانيم كه اقتدا كنيم به او تا حدودى، مى‏توانيم رسيدگى كنيم به فقراى مملكتمان، به ضعفايمان.

حفظ انقلاب درونى و تحول روحى، بالاترين پيروزى‏هاست

يك تحولى در ايران پيدا شد تحول روحى كه اين تحول روحى از اين غلبهاى كه كرديد بر طاغوت و او را عقب زديد و همه دنيا به قول شما متحير بود، اين تحول از آن بالاتر بود. تحول روحى كه در ملت پيدا شد، ملتى كه از يك پاسبان مى‏ترسيد ريخت در خيابان‏ها بچه و بزرگش گفت ما شاه را نمى‏خواهيم، از يك پاسبان مى‏ترسيد ديروز، امروز اينطور شد. اين تحول، تحول روحى بود كه خدا داد. ملتى كه چك و چك مى‏كرد در معاملاتش براى زياد شدن و كم شدن، در يك برهه از زمان همچو انسانى رفتار مى‏كرد با اهل ملت خودش و همچو تحول برايش حاصل شده بود كه يكى از آقايان مى‏گفت كه ديدم يك زنى يك چيزى در آن تظاهرات، آنوقت كه تظاهر مى‏كردند يك زنى يك كاسهاى دستش است پول در آن است گفتم لابد مثلاً فقير است تا رسيديم به او ديديم مى‏گويد كه امروز تعطيل است و اينهائى كه دارند مى‏روند ممكن است بعضى‏شان بخواهند تلفن كنند پول هم كه حالا نمى‏توانند پيدا كنند من اينها را گذاشتهام براى تلفن. اين يك امر كوچكى است ولى خيلى بزرگ است، يك تحولى است كه عظمتش خيلى زياد است. در يك برهه از زمان آنوقتى كه انقلاب بود و فشار بود وقتى كه آنطور كه من مى‏شنيدم وقتى كه اين آقايان كه در خيابان مى‏آمدند عبور مى‏كردند از اطراف، از خانه‏ها چيز به آنها مى‏دادند، آب مى‏آوردند گلاب مى‏زدند، چه مى‏دادند، ساندويچ مى‏دادند. يك حس انسانى

صحيفه نور ج 7 صفحه 41

تعاون پيدا شده بود در آن حال انقلاب. اين انقلاب روحى از آن انقلابى كه در خارج واقع شد عظمتش زيادتر است. اگر اين انقلاب را ما حفظ بكنيم و آقايان حفظ بكنند، بدانند كه از همه پيروزى‏ها بالاتر است، اين انقلاب روحى را حفظش بكنيد، حالا كه رسيديم ما به مثلاً يك قسم از پيروزى و آن رفع موانع است، حالا مدتى اعتصاب شده است و مثلاًكم دخلى شده است، حالا اينطور نباشد كه تلاقى بخواهيد در آوريد. تلافى آن اعتصاب‏هائى كه كرديد حالا بخواهيد به جان مردم بيفتيد و تلافى كنيد. اگر اينطور باشد، آن روحيه اسلامى‏الهى از دست رفته است و اگر آن روحيه از دست رفت پيروزى هم از دست ما مى‏رود. اين را بايد حفظش كنيد، اين تحول روحى را بايد حفظش كنيد. نگويند كه حالا گذشت و ديگر چطور هر كه برود سراغ كار خودش و هر كه سر كسب خودش و آنطورى كه هر روز تقريبا (حالا با كم و زيادش) به ما هى مى‏آيند شكايت مى‏كنند كه گرانفروشى چقدر شده. گرانفروشى چه شده، قاچاق‏گرى چقدر شده، هروئين فروشى چقدر شده، ترياك فروشى چقدر شده، اگر برگردد آن تحول روحى كه يك برهه از زمان بود و شما را به پيش برد اگر خداى نخواسته آن برگردد خوف اين است كه جهات ديگر هم برگردد. عنايت خدا برگردد. عنايت خدا به اين ملت، عنايت خدا به اين ملت اين پيروزى را به ما داد، هيچ كس نكرد خدا كرد. هيچ كس نيست آن كه هست خداست عنايت كرد به ما، اين حس تعاون كه در مردم پيدا شد رحمت خدا به اينها توجه پيدا كرد. خداى تبارك و تعالى عنايت دارد به بندگان خودش، به ضعفا عنايت دارد. اين حس تعاون كه پيدا شد رحمت خدا دنبالش بود، اين رحمت خدا و عنايت خدا شما را به پيروزى رساند كوشش كنيد اين را نگهش داريد. اگر نگه داشتيد پيروزى شما تا آخر است، تا آخر آخر و اگر خداى نخواسته از دست ما برود نمى‏دانم چه مى‏شود. من اميدوارم كه امسال با شكوه هر چه تمامتر و با محتواى هر چه تمامتر اين جشن بزرگ انشاءالله تعالى انجام بگيرد و آقايان همه با سلامت و سعادت و آقا انشاءالله . به سلامت و همه‏مان با هم اين نهضت را به پيش ببريم كه همه باهم يك جمهورى اسلامى، با محتواى اسلامى‏در همه جهات خداوند تأييدتان كند انشاءالله .

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 42

تاريخ: 11/3/58

بيانات امام خمينى در ديدار با پرسنل نيروى دريائى بندرعباس

آزادى، امانت بزرگ الهى‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اول بايد تشكر كنم از شما آقايان كه از راه دور آمديد براى ملاقات ما و خوشوقتم از اينكه مواجه با هم هستيم و مى‏توانيم صحبت‏ها را با هم بكنيم. ما گذشته را پشت سر گذاشتيم و بحمدالله موفقيت آميز بود. به گذشته خيلى نبايد نظر كرد، عمده آينده است. تكليف فعلى ما چيست؟ و تكليف بعد از اين و آينده ما؟ فرق نيست بر اينكه ما همه مكلف هستيم به تكليف‏هاى الهى براى حال و براى آينده. در حال حاضر مى‏دانيد كه آشفتگى‏هايى در كار است و توطئه‏هائى براى اخلال، تكليف ما در اين حال كه اخلالگرها كه مى‏خواهند نگذارند اين نهضت به ثمر برسد چيست و تكليف آينده ما چيست؟ ما تا كنون آزادى را به دست آورديم. همه الان آزادانه از محل خودتان آمديد و با هم ملاقات مى‏كنيم كه قبل از اين چنين آزادى براى شما نبود، براى ما هم نبود. ماالان آزاد هستيم. آزادى يك نعمت بزرگ الهى است آيا در اين موقع كه آزاد هستيم، ببينيم كه از اين آزادى آيا سوء استفاده مى‏كنيم يا استفاده مشروع؟ آزادى يك امانت الهى است كه خداوند نصيب ما كرد، آيا اين امانتى كه خداى تبارك و تعالى به ما داد و ما را آزاد كرد، با اين آزادى چه مى‏كنيم؟ آيا آزادى را صرف صلاح ملت و اسلام مى‏كنيم؟ يا آزادى را صرف جهاتى كه بر خلاف مسير نهضت و بر خلاف رضاى خداست؟ خداوند با نعمت آزادى ما را امتحان مى‏كند الان ما همه در حيطه امتحان گذاشته شديم. قشرهاى ملت همه از روحانيون گرفته است تا دانشگاهى، از نيروى هوائى گرفته است تانيروى زمينى و تا نيروى دريايى، بازارهاى اسلام، سرحدات اسلام، عشاير ايران همه ما الان آزاديم و در تحت امتحان خداوند ما را با اين نعمت امتحان خواهد كرد. اگر ما آزادى را در مسير خودش براى صلاح ملت، براى صلاح اسلام، در خدمت كشور، از اين آزادى استفاده كرديم، از امتحان درست بيرون آمدهايم و اگر خداى نخواسته آزادى را صرف كرديم بر خلاف مسير ملت و اسلام، حالا كه آزاد شديم خودمان را به هرج و مرج بكشيم، حالا كه آزاد هستيم به زير دستان خودمان ظلم كنيم، حالا كه آزاد هستيم بر خلاف نظامات اسلامى‏و بر خلاف نظامات ملى عمل كنيم. هرج و مرج بپا كنيم چون آزاد هستيم، تحت هيچ قاعده نباشيم تحت هيچ يك‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 43

از قواعد اسلامى‏و ملى نباشيم، اگر اينطور باشد، آزادى را سلب كرديم بر خلاف مسير ملت و برخلاف مسير اسلام. توجه داشته باشيد كه از اين امتحان آبرومند بيرون بياييم. اگر من طلبه وقتى آزاد شدم به رفقاى خودم، به زيردستان خودم، به دوستان خودم تعدى كردم، برخلاف مسير نهضت عمل كردم، برخلاف مسير ملت عمل كردم، من به اين آزادى كه خداى تبارك و تعالى داده است خيانت كردهام. اگر شما برادرهاى نظامى‏من هم حالا كه آزادى پيدا كرديد بخواهيد از اين آزادى سوء استفاده كنيد، برخلاف مسير ملت، برخلاف مسير كشور عمل بكنيد، برخلاف نظامات مقرر عمل بكنيد، شما هم مثل من از اين امتحان بيرون نيامديد و خداى نخواسته خيانت كرديد. امانت خدا را حفظ كنيد. به امانت خدا خيانت نكنيد.

آزادى را در صلاح ملت و صلاح كشور صرف كنيد

شما آزاديد، آزادى را صرف كنيد در صلاح ملت، در صلاح كشور. و آزادى براى اين نيست كه هر كسى هر كارى مى‏خواهد بكند، قاچاق فروشى بكند، گرانفروشى بكند، سرحدات را به هم بزند، نظام را به هم بزند، جهات مقررات ملى و دولتى و اسلامى‏را ملاحظه نكند، معناى آزادى اين نيست، آزادى در حدود مقررات است، مقررات را بايد حفظ كرد و كسى حق ندارد به شما تعدى بكند، شما آزاديد و كسى حق ندارد شما را محدود كند لكن مقررات را بايد همه حفظ بكنيم، من كه در اينجا هستم و شما كه در سرحدات هستيد، بايد مقررات را حفظ بكنيم بايد نظامات راحفظ بكنيم، بايد جهاتى را كه مقرر شده براى ما و شما هم حفظ بكنيم تا انشاءالله اين كشور را به سامان برسانيم. اگر من كه اينجا هستم بر خلاف مقررات عمل كنم و آن كه در تهران است بر خلاف مقررات عمل كند و آن كه در سرحدات است برخلاف مقررات عمل كند، خداى نخواسته اين نعمت را كه خدا به ما داده است و بايد شكر او را بكنيم، كفران او را كردهايم و خداى نخواسته از ما گرفته مى‏شود و باز بر مى‏گرديم به سال‏هاى سابق و به گرفتارى‏هاى سابق. شما آقايان و ما اينجا، شما آنجا و همه ملت در هر جا كه هستند بايد از آزادى استفاده صحيح بكنند، از آزادى استفاده‏هاى سوء نكنند. همه بايد با مقرراتى كه شرع و عقل معين مى‏كند، با نظاماتى كه بايد عمل به آن كرد، همه با هم به اين نظامات عمل بكنيم، به اين مقررات عمل بكنيم. من از شما دوستان عزيز، فرزندان محترم كه در سرحدات هستيد و در آنجا زحمت مى‏كشيد و در هواى گرم براى اسلام و براى كشور خودتان خدمت مى‏كنيد كمال تشكر را دارم و اميدوارم كه شما خودتان سرحدات راحفظ كنيد و نگذاريد قاچاق وارد بشود، خصوصا اسلحه قاچاق و مواد مخدرهاى كه براى ملت ما مضر است، خود شما بايد آنجا فعاليت كنيد و جلوگيرى از اين مطالب بكنيد. خداوند به همه شما سلامت و سعادت و عزت و عافيت عنايت كند شما را جزء فداكاران اسلام قرار بدهد.

والسلام عليكم ور حمه الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 44

تاريخ: 11/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از بانوان اهواز

نهضت اسلامى‏عامل مجتمع شدن همه اقشار

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين نهضت بحمدالله تا كنون بسيار ثمر بخش بوده است گر چه ما در اوايل امر هستيم. اين نهضت موجب شد كه ما و شما در يك محل مجتمع بشويم و مسائلى كه داريم طرح بكنيم. قبل از اين يك همچو امرى ميسور نبود، ما در كنار بوديم و شما در كنارى ديگر و ساير اقشار ملت هم متفرق. اين نهضت الهى موجب شد كه آن متفرقات مجتمع بشوند و آن مطلبى كه بايد بشنوند و بگويند، با هم در ميان بگذارند تا انشاءالله مسائل حل بشود و ما به آن مقصدى كه داريم نائل بشويم.

مقصدمان اين نبود كه فقط محمد رضا برود، مقصد اسلام است

مسائل زياد است لكن مهم، الان كه ما دربين راه هستيم و به مقصد نرسيديم، فقط موانع را رفع كردهايم والا مقصد ما بالاتر از اين معانى است، مهم اين است كه نهضت محفوظ باشد. اين نهضتى كه اين قدرت را داشت كه يك همچو قدرت شيطانى را در هم شكست و محمدرضا در عين حال كه خودش يك قدرت عظيم بود دنبال او هم همه قدرت‏ها، همه قدرت‏هائى كه در عالم بودند با او موافق بودند و با ما مخالف، معذلك اين نهضت چون يك نهضت الهى بود، نه يك نهضت ماديگرائى، نهضت ملى، يك نهضت الهى، يك نهضت اسلامى‏بود از اين جهت پيروز شد و تمام قدرت‏ها نتوانستند اين شيطان را نگه دارند. او رفت و ديگر برگشت ندارد، لكن مسأله اين نبود كه او برود، مسأله اين بود كه دنبال رفتن او قطع ايادى همه قدرتمندها بشود و اين هم شده است، البته ريشه‏هائى دارد و انشاءالله اينها هم از بين خواهند رفت، لكن مسأله اين هم نبود، مسأله اساسى ما اين نبود كه رژيم سلطنتى برود و قطع ايادى ديگران بشود، اينها همه مقدمه بود براى مسأله اساسى ما، او اسلام است. انبيا كه جنگ مى‏كردند با مخالفين توحيد، مقصدشان اين نبود كه جنگ بكنند و طرف را از بين ببرند، مقصد اصلى اين بود كه توحيد را در عالم منتشر كنند، دين حق را در عالم منتشر كنند. آنها مانع بودند اينها مى‏ديدند كه اين مانع را بايد برداشت و به مقصد رسيد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مقصدشان اين نبود كه مشركين مكه را از بين ببرند و يا مشركين جزيره العرب را از بين ببرند، مقصد اين بود كه دين اسلام را منتشر كنند و حكومت، حكومت

صحيفه نور ج 7 صفحه 45

قرآن باشد، حكومت اسلام باشد. آنها چون مانع بودند از اينكه اين حكومت اسلامى‏تحقق پيدا بكند منتهى به جنگ مى‏شد و معارضه، آنها معارضه مى‏كردند با حكومت اسلامى، اينها مقابله مى‏كردند. جنگ‏ها، جنگ‏هاى زيادى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرموده است، همه براى اين معنا بوده است كه موانع را از سر اين مقصد الهى، مقصد اعلى كه دارند و آن تحكيم حكومت اسلامى، حكومت الله، حكومت قرآن، همه براى اين بود، به طورى كه اگر چنانچه معارض با اين نبودند معلوم نبود كه جنگ پيش بيايد. معارضه داشتند و نمى‏گذاشتند كه اين حكومت تحقق پيدا بكند، جنگ پيش آمد. ملت ايران و ما مقصدمان اين نيست و نبود كه فقط محمدرضا برود، رژيم سلطنتى از بين برود، دست اجانب كوتاه بشود، اينها همه مقدمه بود، مقصد اسلام است.

ما مى‏خواهيم كه اسلام حكومت كند در اين مملكت، احكام اسلام در اين مملكت جريان پيدا بكند. اگر ما فرض كنيم كه حكومت رژيم سلطنتى از بين برود و يك رژيم ديگرى بيايد كه آن رژيم ديگر، ايادى ديگران هم از او، از مملكت ما قطع بشود، يك رژيمى‏بيايد اما رژيم اسلامى‏نباشد، برخلاف اسلام باشد، اين مقصد ما حاصل نشده. اگر مقصد اين بود كه محمدرضا برود و دست اجانب قطع بشود، بله، اما اگر مقصد اصلى ما اين است كه اسلام تحقق پيدا بكند، اگر مقصد اصلى ملت ايران اين است كه جمهورى اسلامى‏تحقق پيدا بكند، حكومت عدل الهى تحقق پيدا بكند، رفتن آنها همه مقدمه برى اين مطلب است.

اين اشتباه نشود كه ما مى‏خواستيم كه او برود، رفت، تمام شد، خير، تمام نشده است. اين مانع از كار بود چون مانع بود كه ما به مقصد برسيم با او معارضه كرديم. او نمى‏گذاشت كه عدل الهى تحقق پيدا بكند، او نمى‏گذاشت كه مملكت ما يك مملكت اسلامى‏با يك حكومت عادل باشد و محقق بشود اين رژيم، از اين جهت معارضه شد با او، او رفت. اگر به جاى اينكه او رفت يك رژيم ديگرى تحقق پيدا كند مثل يك رژيمى‏كه در اروپا هست مثلاً، مثلاً مثل فرانسه ما بخواهيم بشويم كه ما رژيم محمدرضا را كنار بگذاريم، يك رژيمى‏مثل رژيم فرانسه كه كارى به اسلام ندارد، اگر اينطور باشد اينهمه خون ريختن ملت ما براى اين نبوده است كه حالا يك مملكتى باشد، مملكت اسلامى‏نباشد ولو رژيم سلطنتى هم نباشند. يك رژيم غير اسلامى‏خير. بسيارند رژيم آزاد منشانه، رژيمى‏كه استقلال هم دارد، آزادى هم مى‏دهد اما يك آزادى مى‏دهد كه بروفق اسلام نيست. احكام، احكام اسلام نيست. رژيم، رژيم اسلام نيست. عدالت اسلامى‏به آنطورى كه در اسلام است نيست، ما همچو چيزى را نمى‏خواستيم و نمى‏خواهيم.

ما دنبال تحقق اسلام هستيم، نه اسم اسلام

حالا كه ما مى‏گوئيم جمهورى اسلامى، معنايش اين نيست كه فقط ما رأى به جمهورى اسلامى‏داديم ديگر به باقى كارهاى ديگر كار نداريم. جمهورى اسلامى‏معنايش اين است كه همه مردم رأى بدهند يا اكثريت رأى بدهند به اينكه جمهورى لكن احكام، احكام اسلام، جمهورى كه در او قانونش‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 46

قانون اسلام باشد. اگر يك جمهورى باشد كه قانونش قانون اسلام نباشد، اين آن نيست كه ملت ما مى‏خواهند و رأى بر آن دادند. اينهمه خون دادند مردم به اينكه اسلام تحقق پيدا بكند، دنباله كار انبياست، دنباله كار رسول خداست، دنباله كار اميرالمومنين عليه السلام است، دنباله كار سيدالشهدا است سيدالشهدا خونش را داده براى همين كه اسلام تحقق پيدا بكند، يزيد مى‏خواست اسلام را از بين ببرد. ما دنبال اين هستيم كه اسلام تحقق پيدا بكند، جمهورى اسلامى‏پيدا كرديم كافى است براى ما. ما در هر يك از مواردى كه هست، در تمام شؤون مملكت مان مى‏خواهيم كه احكام اسلام باشد، قرآن حكومت كند بر ما، قانون اسلام بر ما حكومت كند، هيچ كس ديگر حكومت نداشته باشد و ما الان بين راه هستيم و نرسيدهايم به مقصد.

عمال اجانب چون از اسلام مى‏ترسند، هر چيزى كه ترويج از اسلام بكند از او مى‏ترسند

مع‏الاسف مى‏بينيد كه در اطراف، خصوصاً در اطراف شما، مفسده جوها افتادهاند و مى‏خواهند نگذارند اين كار را انجام بگيرد. اينها عمال خارجى هستند، اينها اشخاصى نيستند كه براى ملت ما بخواهند دلسوز باشند، اينها مى‏خواهند كه اين جمهورى اسلامى‏كه از آن مى‏ترسند و اربابانشان هم از همين جمهورى اسلامى، از اسم اسلام مى‏ترسند و لهذا عمالشان به اين راه افتادند كه جمهورى لازم نيست جمهورى اسلامى‏باشد، خوب، جمهورى باشد، جمهورى ايرانى باشد، جمهورى دموكراتيك باشد. اين براى اين است كه اينها از اسلام مى‏ترسند، از اسلام آن چيزهائى كه بايد نبينند ديدند، اسلام تو دهنى به آنها زد و بيرونشان كرد از مملكت. اينها از اين مى‏ترسند و لهذا كوشش مى‏كنند خودشان و عمالشان كه به هر صورت هستند، آنهايى كه به هر صورت هستند كوشش مى‏كنند كه اين كلمه اسلام تو كار نباشد هر چه مى‏خواهد جايش باشد. آنها راضى هستند كه هر چه جاى كلمه جمهورى اسلامى، هر چه مى‏خواهيد بگذاريد، اسلام نباشد ديگر هر چه مى‏خواهد باشد.

در مملكت ما روحانى قدرت نداشته باشد ولو كمونيست قدرت داشته باشد. اينها دنبال اين هستند، اينها از روحانى مى‏ترسند و از اسلام مى‏ترسند، چون از اسلام مى‏ترسند، از آن كسانى كه مروج اسلام هستند مى‏ترسند. از منبرى مى‏ترسند براى اينكه مروج اسلام است، از روحانى و اهل محراب مى‏ترسند براى اينكه مروج اسلام است. چون از اسلام مى‏ترسند هر چيزى كه دنباله اسلام باشد، هر چيزى كه ترويج از اسلام بكند از او مى‏ترسند و نمى‏خواهند او را.

و لهذا نعمه اينكه لازم نيست كه اسلام باشد، جمهورى باشد جمهورى دمكراتيك باشد، لازم نيست كه اسلام پهلويش بگذاريد، اسلام باشد منهاى روحانيت، روحانيت نباشد ولو اسلام باشد. معنايش اين است كه اسلام باشد منهاى اسلام. اگر روحانيت نباشد اسلام را هيچ كس نمى‏تواند نگه دارد. اينها اصلاً نقشه بر اين است كه اسلام نباشد براى اينكه اينها سيلى خوردند از اسلام احساس كردهاند الان كه اسلام است كه اين پيروزى را حاصل كرده، شهادت است كه اين پيروزى را حاصل

صحيفه نور ج 7 صفحه 47

كرده، شهادت است كه اين پيروزى را حاصل كرده، شهادت هم حفظ اسلام است، از اول اسلام با شهادت پيش برده، حالا هم كه مى‏بينيد كه جوان‏هاى ما شهادت را مى‏خواهند. همين امروز هم كه من اين بيرون ايستاده بودم يك جوان برومندى فرياد مى‏كرد از آنجا كه شما دعا كنيد كه من شهيد بشوم. اين حس بود كه ما را پيش برد، اين حس شهادت بود و اين حس جلو آمدن براى اسلام و شهادت بود كه ما را به پيروزى رساند و اينها از اين مى‏ترسند. از اسلام، اينها مى‏ترسند.

مى‏شود گفت كه بانوان اين نهضت را پيش بردند

شما فكرى بكنيد كه اين معناى اسلامى، اين جمهورى به معناى اسلامى، به همين معنا كه عرض كردم كه محتوا اسلام باشد، تو دانشگاه وقتى برويم اسلام باشد، تو دادگسترى وقتى برويم اسلام باشد، تو وزارت خارجه برويم اسلام باشد، تو ادارات برويم اسلام باشد، تو بازار برويم اسلام باشد، صحرا برويم اسلام باشد، شهر برويم اسلام باشد، كوشش كنيد كه اين معنا حاصل بشود. اگر اين معنا حاصل شد شما تا آخر پيروز هستيد. با هم باشيد همه‏تان، همه با هم باشيد. شما يك نصيب زيادى در اين نهضت داريد. مى‏شود گفت كه بانوان اين نهضت را پيش بردند براى اينكه بانوان ريختند توى خيابان‏ها، در صورتى كه بانوان بنابراين نبود كه بريزند در خيابان‏ها ريختند توى خيابان‏ها. مردها اگر يك سستى هم احتمال مى‏رفت در آنها باشد همان معنا آنها را شجاع كرد. مرد وقتى ديد زن‏ها آمدهاند مشغول يك عملى هستند، مردها شجاع مى‏شوند. شما بوديد اين پيروزى را نصيب اسلام كرديد و شما سهم زيادى در اين پيروزى داريد، اين سهم را نگه داريد. اين پيروزى كه دنبال اين بود كه همه با هم يك تحول روحانى پيدا كرده بوديد، يك تحولى كه از عالم غيب شما را متحول كرده بودند، اين تحول روحانى را حفظ كنيد، وحدت كلمه را حفظ كنيد. الان ما بين راه هستيم، ما كار زياد داريم تا همه احكام اسلام جريان پيدا نكند، ما در راهيم. آنوقتى كه همه احكام اسلام جريان پيداكرد، آنوقت ما رسيديم به مقصد. مقصد اسلام است. اين را حفظ كنيد، اين وحدت كلمهاى كه پيدا شد و اين اسلاميتى كه پيدا شد و اين تحول روحى كه پيدا شد، اين را حفظ كنيد. انشاءالله تعالى پيروز هستيد. خداوند انشاءالله شماها را پيروز كند و شماها را سعادتمند كند و در دنيا و آخرت شما سعيد باشيد و انشاءالله هستيد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 48

تاريخ: 12/3/58

بيانات امام خمينى در ديدار با ورزشكاران و كارمندان تربيت بدنى

شما با اسلام اين پيروزى را پيدا كرديد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين چه قدرتى است كه شما و ورزشكاران را با يك طلبه مجتمع كرده است؟ اين چه قدرتى است كه دانشگاهى را با ساير اقشار همراه كرد؟ و اين چه قدرتى بود كه تمام اقشار ملت ما را، زن و مرد، بچه و بزرگ در هر كسوتى كه بودند به خيابان‏ها كشيده و بر ضد طاغوت آنها را مجهز كرد؟ غير از اسلام بود؟ اين اسلام بود كه همه را با هم مجتمع كرد و اين اسلام بود كه شما را پيروز كرد و اين اسلام است كه سعادت همه انسان‏ها را تامين مى‏كند. نه سعادت دنيائى فقط، سعادت دنيا و آخرت. آزادى كه در پناه اسلام باشد، استقلال كه در پناه اسلام باشد، سعادت براى كشورها و براى كشور ما تهيه مى‏كند، تامين مى‏كند. شما با اسلام اين پيروزى را پيدا كرديد و با اسلام بايد اين پيروزى را تعقيب كنيد.

ما بايد بيدار باشيم توطئه‏ها را خنثى كنيم

شما بايد الان توجه كنيد به اينكه دشمن در توطئه است و مى‏خواهد كه اين وحدتى كه در اقشار ملت ما حاصل شد اين را از بين ببرد، الان همه آن اشخاصى كه بر خلاف مسير شما هستند، بر خلاف مسير ملت ما هستند، بر خلاف مسير قرآن و اسلام هستند، بر خلاف مسير پيغمبر و ائمه اطهار (ع) هستند اينها دارند با هم مجتمع مى‏شوند و توطئه مى‏كنند، البته نمى‏توانند، كارى هم از آنها نمى‏آيد لكن ما هم نبايد غافل باشيم ما بايد بيدار باشيم و توطئه‏هاى آنها را قبل از اينكه اينها با هم مجتمع بشوند خنثى كنيم. مطالعه كنيد در حال اينهائى كه الان دارند خرابكارى مى‏كنند ببينيد كه اينها از كجا آمدند،منشأش چيست، از كجا پيدا شدند، اينهائى كه نبودند، بعد از اينكه انقلاب پيروز شد پيدا شدند، حالا هر كدام در يك جائى بودند و اگر بودند در خفا بودند و اگر در خارج ايران بودند، در خارج بودند، حالا كه انقلاب رسيد اينجا يكى يكى از اطراف آمدند و با هم دارند خودنمائى مى‏كنند. اين اقشار مختلفى كه حالا تازه پيدا شدند با اسم‏هاى مختلف، مى‏بينيد كه مسيرشان بر خلاف مسير شماست، حرف‏هايشان غير از اين حرف‏هائى است كه شما مى‏زنيد. شما فريادتان اسلام است آنها چيزهاى ديگر مى‏گويند. اينها رابايد مطالعه كنيد. شماها ببينيد كه از كجا پيدا شدهاند اينها تازه پيدا شدند، از كجا

صحيفه نور ج 7 صفحه 49

آمدند، چطور شده است كه حالا آمدند و مى‏خواهند نگذارند اين نهضت ما به ثمر برسد. توطئه‏ها را خنثى كنيد.

ورزشكاران با ايمان پشتوانه ملت و اسلام

مملكت ما همين طورى كه به علما و دانشمندان احتياج دارد به اين قدرت شماها هم احتياج دارد به اين قدرت شما هم احتياج دارد. اين قدرت وقتى با ايمان باشد، وقتى كه زورخانه با قرآن باشد، با ايمان باشد، پشتوانه يك ملت است. وقتى قهرمان‏ها قهرمان‏هاى اسلامى‏باشند پشتوانه يك ملت هستند، باوزى يك ملت هستند. آنها مى‏خواستند قهرمان باشد لكن قهرمان آريامهرى باشد چون پشتوانه ملت نمى‏توانست باشد. آنها همه چيز را مى‏خواستند براى خودشان، ما و شما همه چيز را مى‏خواهيم براى خدا، براى اسلام، آنچه كه پشتوانه ملت است، پشتوانه اسلام است، آن مردهاى با ايمان هستند، ورزشكار با ايمان، روحانى با ايمان، دانشگاهى با ايمان، بازارى با ايمان، دهقان و كشاورز و كارگر با ايمان، اينها مى‏توانند پشتوانه يك ملت باشند و نگذارند دست‏هاى خائنانه كسانى كه مى‏خواهند همه چيز ما را ببرند، قدرت مادى ما، قدرت معنوى ما را از بين ببرند، اينها هست كه نمى‏گذارند. ايمانتان را تقويت كنيد، به اسلام پناه ببريد، همه مان به اسلام پناه ببريم، همه جا ياد خدا باشيم. من مى‏دانم كه ورزشكارها در گودهاى زورخانه ياد خدا هستند، ياد اميرالمومنين هستند، تقويت كنيد اين ياد خدا را تقويت كنيد، اين ياد مولا را و همه با قدرت، همه با ايمان انشاءالله به پيش ببريد. خداوند همه شما را موفق كند و همه سالم و سعادتمند باشيد. من خدمتگزار همه شما هستم.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 50

تاريخ: 12/3/58

پيام امام خمينى به ملت ايران به مناسبت 15 خرداد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

با فرا رسيدن پانزدهم خرداد خاطره غم انگيز و حماسه آفرين اين روز تاريخى تجديد مى‏شود، روزى كه بنابر آنچه كه مشهود است قريب به پانزده هزار نفر از ملت مظلوم و ستم كشيده ما به خاك و خون كشيده شد، روزى كه طليعه نهضت اسلامى‏اين ملت شجاع و غيور گرديده نهضت عظيمى‏كه بيش از شانزده سال پيش به دنبال قيام روحانيت مسئول و متعهد، در مقابل محمدرضا پهلوى كه مخالفتش با اسلام عزيز آشكار و آشكارتر شد، شكل گرفت. روحانيت به اعتراض برخاست و عصر عاشورا پس از حادثهاى ناگوار اعتراض با موج عظيم انسانى اسلامى‏بالا گرفت و به اوج رسيد و پس از آن دست ناپاك استعمار از آستين شاه مخلوع در آمد و غائله پانزده خرداد 12 محرم را هر چه دردناكتر بوجود آورد.

محرم چه ماه پرغائلهاى و چه ماه خونى، و چه ماه حماسه آفرينى، ماهى كه دستگاه شاهنشاهى بنى‏اميه را در هم كوبيد و ماهى كه رژيم شاهنشاهى دو هزار و پانصد ساله جنايتكاران را در هم پيچيد.

ملت ما نه محرم را كه شاهد قتل عام‏هاى وحشيانه جباران است فراموش مى‏كند و نه پانزده خرداد را كه سرآغاز نهضت اسلامى‏روحانيت است.

نهضت از حوزه علميه قم مركز فقاهت راستين برخاست و برق‏آسا در ساير حوزه‏هاى علميه و دانشگاه‏ها و در تهران و ساير شهرها قشرهاى عظيم ملت را فرا گرفت و همه را به ميدان مبارزه كشيد و در سال‏هاى اخير كه حوادث به دنبال حوادث به وجود آمد و ملت بزرگ با شعار اسلام و فرياد الله اكبر و نور ايمان و وحدت كلمه بنياد پهلوى را از بن كند و ملت ما اين روز را عزيز مى‏شمارد و من روز پانزدهم خرداد را براى هميشه عزاى عمومى‏اعلام مى‏كنم و براى بزرگداشت شهداى خويش در اين روز بزرگ در مدرسه فيضيه به سوگ مى‏نشينم به اميد آنكه با خواست خداوند متعال باقيمانده ريشه‏هاى گنديده استعمار از بيخ و بن كنده شود و جمهورى اسلامى‏مبنى بر احكام نورانى قرآن مجيد در كشور ما مستقر گردد.

و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 53

تاريخ: 15 / 3 / 58

بيانات امام خمينى به منسبتت سالگرد 15 خرداد

پانزده خرداد براى اسلام بود و به اسم اسلام بود و به راهنمائى روحانيت‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

پانزده خرداد چرا بوجود آمد؟ و مبدأ وجود آن چه بود؟در دنباله آن در سابق چه بود؟و الان چيست؟و بعدها چه خواهد بود؟

پانزده خرداد را كى بوجود آورد؟ و دنباله آن را كى تعقيب كرد؟ و الان كى همان دنباله راتعقيب مى‏كند؟و پس از اين اميد به كيست؟

پانزده خرداد براى چه مقصدى بود؟ و تاكنون براى چه مقصدى است و بعدها براى چه مقصدى خواهد بود؟

پانزده خرداد را بشناسيد و مقصد پانزده خرداد را بشناسيد و كسانى كه پانزده خرداد رابوجود آوردند بشناسيد و كسانى كه پانزده خرداد، را دنبال كردند بشناسيد و كسانى كه از اين به بعد اميد تعقيب آنها هست بشناسيد و مخالفين پانزده خرداد و مقصد پانزده خرداد را بشناسيد.

پانزده خرداد از همين مدرسه شروع شد. عصر عاشورا در همين مدرسه اجتماع عظيم بود و بعد از اينكه صحبت‏هائى و افشاگرى‏هائى شد، دنباله آن منتهى به پانزده خرداد شد.

پانزده خرداد براى اسلام بود و به اسم اسلام بود و به مبدائيت اسلام و راهنمائى روحانيت و همين جمعيت‏ها كه الان اينجا هستند، اينها بودند كه 15 خرداد را بوجود آوردند. همين صنف جمعيت بودند كه 15 خرداد را بوجود آوردند و همين صنف جمعيت بودند كه كشته شدند. همين طبقه از افراد اسلامى‏كه براى اسلام قيام كردند و هيچ نظرى جز اسلام نداشتند، 15 خرداد را بوجود آوردند همين جمعيتى كه مقصدى غير از اسلام ندارند، در تعقيب 15 خرداد تا حالا دنباله كردند. از همين جمعيت كه مقصدى غير از اسلام ندارند اميد آن است كه تعقيب كنند و نهضت ما را به ثمر برسانند.

بايد ديد اين جمعيت كى هستند، اينها كه 15 خرداد را بوجود آوردند و آن‏ها كه در 15 خرداد به طورى كه مشهور است 15000 فدائى دادند و آنهائى كه پس از پانزده خرداد و پانزده‏هاى خرداد و پس از قتل عام 15 خرداد و قتل عام‏هاى ديگر در ميدان‏ها آمدند، چه قشرى از جمعيت بودند؟ آنهائى كه پانزده خرداد را بوجود آوردند، آنهائى كه دنباله 15 خرداد را تاكنون رساندند، آنهائى كه براى شكستن سد رژيم فعاليت كردند، آنهائى كه به خيابان‏ها ريختند و فرياد الله اكبر كردند، همين قشر از

صحيفه نور ج 7 صفحه 54

جمعيت بودند. حق مال همين قشر از جمعيت است، ديگران هيچ حقى ندارند.

الان كى منحرف دارد مى‏كند مسير ملت ما را؟ چه گروه‏هائى هستند كه ملت ما را از اين مسير مى‏خواهند منحرف كنند؟ چه جمعيت‏هائى هستند كه نهضت اسلامى‏را مى‏خواهند از اسلاميتش منحرف كنند؟ اينها گروه‏هائى هستند كه عدهاى از آنها نمى‏دانند قضايا را جاهلند و عدهاى هستند عالما، عامدا با اسلام مخالفند.

آنهائى كه جاهلند بايد هدايت كرد، بايد گفت به آنها كه اى آقايان كه خيال مى‏كنيد به غير اسلام در ايران مى‏تواند چيزى پيش ببرد، اى كسانى كه گمان مى‏كنيد غير اسلام رژيم را ساقط كرده است، اى كسانى كه احتمال مى‏دهيد كه غير مسلمين و غير اسلام كس ديگر دخالت داشته است، شما مطالعه كنيد، بررسى كنيد اشخاصى كه در پانزده خرداد جان دادند، سنگ‏هاى قبرهاى آنها را ببينيد كى بودند اينها، اگر يك سنگ قبر از اين قشرهاى ديگر غير اسلامى‏پيدا كرديد، آنها هم شركت داشتهاند. اگر در قشرهاى اسلامى، يك سنگ قبر از آن درجه‏هاى بالا پيدا كرديد، آنها هم شركت داشتهاند ولى پيدا نمى‏كنيد، هر چه هست اين قشر پائين است، اين قشر كشاورز است، اين قشر كارگر است، اين تاجر مسلم است، اين كاسب مسلم است، اين روحانى متعهد است هر چه هست از اين قشر است. پس 15 خرداد را به تبع اسلام اينها بوجود آوردند و به تبع اسلام اينها حفظ كردند و به تبع اسلام اينها نگهدارى مى‏كنند.

نظر آن ملتى كه نهضت را بوجود آورد و قدرت‏هاى بزرگ را شكست، ميزان است

كسانى كه گمان مى‏كنند غير قدرت اسلام مى‏توانست يك همچو سدى رابشكند، در خطا هستند. و اما آن قشرى كه به واسطه مخالفت با اسلام با ما مخالفت مى‏كنند، آنها بايد علاج به هدايت (اگر ممكن است علاج) كرد و الا با همان مشتى كه رژيم را از بين برديد، آن وابسته‏ها را هم از بين خواهيد برد.

از 15 خرداد تا كنون آنچه شده است، آنچه تحقق پيدا كرده است با فعاليت همين قشر و با جان‏نثارى همين جمعيت و با خون دادن همين طبقه بوده است. اينها حق دارند در همه چيزهائى كه بايد تحقق پيدا بكند رأى بدهند. آنهائى كه در خارج بودند و حالا آمدهاند و آنهائى كه در خارج صف بودهاند و حالا وارد صف شدهاند هيچ حقى در اين نهضت ندارند و نظر آنها هيچ اعتبارى ندارد. نظر آن ملتى كه نهضت را بوجود آورد و قدرت‏هاى بزرگ را شكست و بعد از اين هم دنبال همين قدرت خواهد بود، تمام حق مال اينهاست، نظرهاى اينها ميزان است. نظرهاى ديگران اگر موافق با نظر اينهاست، اگر دنباله اسلام است، اگر با حفظ اسلام و احكام اسلام است، اهلا و مرحبا و اگر انحراف است و اگر انحرافات است، آنها بايد بروند آنجائى كه قبلا بوده‏اند.

انحرافات را از كجا بشناسيم؟ از كجا بدانيم كه قشر نهضت بوجود آور، با قشرهاى مخالف نهضت كيست؟ از كجا بفهميم؟ از نوشته‏هاى آنها، ازگفتار آنها، از اجتماعات آنها، از ميتينگ‏هاى

صحيفه نور ج 7 صفحه 55

آنها. هر اجتماعى كه بر اساس اسلام و قوانين اسلام است، بر مسير اين ملت است و هر اجتماع و هر نطق و هر خطابه و هر قلمفرسائى كه بر خلاف مسيراسلام است، هر چه باشد خلاف اين نهضت است. مخالفين شما مى‏خواهند خون را شما داديد، استفاده را آنها ببرند. مخالفين شما مى‏خواهند زحمت‏ها را شما كشيديد ميوه‏ها را آنها بچينند. مخالفين شما ملت ستمديده هيچ رنجى نبردند، در زمان طاغوت هم هيچ رنجى نبردند براى اينكه تبع بودند، موافق بودند يا ساكت بودند، حالا كه شما سفره را پهن كرديد، اينها به دور سفره نشستهاند براى استفاده. كاش مى‏گفتند شما هم شريك لكن مى‏گويند ما و شما نه. ما و روحانيت نه. ما و قشرهاى ديگر نه. همه چيز را براى خودشان مى‏خواهند ما و اسلام نه.

اى غرب زدگان، انسان بى‏محتوا به خود آئيد!

اى غربزده‏ها! اى اجنبى‏زده‏ها! اى انسان‏هاى ميان تهى! اى انسان‏هاى بى‏محتوا، به خود آئيد، همه چيزخودتان را غربى نكنيد. ملاحظه كنيد چيزهائى كه در غرب است، چيزهاى خوبى كه در غرب است، ملاحظه كنيد جمعيت حقوق بشر كه در غرب است، ببينيد چه اشخاصى هستند و چه مقاصدى دارند، اينها حقوق بشر را مى‏خواهند ملاحظه كنند يا حقوق ابرقدرت‏ها، را؟ اينها دنبال ابرقدرت‏ها هستند و حقوق ابر قدرت‏ها رامى‏خواهند تامين كنند.

شما اى حقوقدان‏هاى ما، اى جمعيت حقوق بشر! دنباله اين حقوقدان‏ها نرويد، شما مثل اين قشر، اين قشر زحمتكش، حقوق رااجرا كنيد. اينها جمعيت حقوق بشر هستند، اينها براى حقوق بشر زحمت مى‏كشند، اينها تامين آسايش بشر را مى‏كنند و شما صحبت مى‏كنيد، اينها عمل مى‏كنند. اين كارگرها، اين دهقان‏ها، اينها جمعيت حقوق بشر و حقوقدان هستند. اينها عمل مى‏كنند و شما مى‏نويسيد. هيچ يك از شما در راه رسيدن بشر به حقوق خودش فعاليت ندارد. آن كه فعاليت دارد، همين جمعيتى است كه امروز قيام كرده و 15 خرداد قيام كرد، اينها برا ى بشر دلسوزند براى اينكه مسلمند، اينها مسلمند. اسلام براى بشر دلسوز است. شما كه مسيرتان غير اسلام است براى بشر هيچ كارى نمى‏كنيد، مى‏نويسيد و مى‏خواهيد نهضت رامنحرف كنيد. مى‏گوئيد و مى‏خواهيد نهضت را منحرف كنيد.

از 15 خرداد تا حالا كه آمديم، خون داديم يعنى شما خون داديد، من كه نشستهام اينجا، من هم هيچ حقى ندارم شماها خون داديد، شماها به ميدان رفتيد، شماها مبارزه كرديد، ماها هيچ حقى نداريم. ما بايد براى شما خدمت كنيم. خودمان نبايد استفاده كنيم. نه استفاده عنوانى، خاك بر سر من كه بخواهم استفاده عنوانى از شما بكنم، خاك بر سر من كه بخواهم خون شما ريخته بشود و من استفادهاش را ببرم. طبقه‏هاى بالا، آنهائى كه فعاليت هيچ نداشتند و مخالفت هم ندارند، حقى ندارند و نبايد حقى داشته باشند لكن اگر از حالا خدمت بكنند، صاحب حق مى‏شوند، و من مأيوسم كه خدمت بكنند. آنهائى كه نظر انحرافى دارند، آنهائى كه نظر خيانت به اسلام و اين ملت دارند، آنهائى كه اسلام

صحيفه نور ج 7 صفحه 56

1400 ساله راكافى نمى‏دانند، آنها بايد حسابشان را از ملت جدا كنند، جدا هم هست. ما از اين به بعد، احتياج به شما داريم، احتياج به همين طبقه و بى‏نياز از آن طبقات.

اسلام در همه وقت و خصوصا حالا قابل اجراست

امروز روزى است كه اسلام بايد تحقق پيدا كند. اين حرف‏ها كه گفته مى‏شود، نظير همان حرف‏ها بود كه گفته شد كه حالا زود است صبر كنيد.مااگراسلام را دراين انقلاب، در اين نهضت احكام اسلام را پياده نكنيم، كى پياده خواهيم كرد؟ چه وقت همچو نهضتى تحقق پيدا مى‏كند؟ اگر اين نهضت خداى نخواسته بخوابد و به خاموشى بگرايد، كى مى‏تواند ديگر اسم اسلام را بياورد؟ اگر ما امروز قوانين اسلام را اجرا نكنيم، كى اجرابكنيم؟ آقايانى كه مى‏گوئيد نمى‏شود، پس كى مى‏شود؟

پس بگوئيد هيچ وقت اسلام نه، بگوئيد نهضت منهاى اسلام. همانطورى كه گفتيد اسلام منهاى روحانيت، حالا هم بگوئيد نهضت منهاى اسلام. اگر با اين نهضت، اسلام رامتحقق نكنيد و احكام اسلام را مو به مو جارى نكنيد، مأيوس باشيد، ديگر نخواهد شد. آنهئى كه به اسلام عقيده دارند، آنهائى كه دلشان براى قرآن مى‏تپد، امروز بايد فعاليت كنند.

15 خرداد براى همين بود. قبل از 15 خرداد براى اسلام بود قيام روحانيون، قيام 15 خرداد براى همين بود، بعد از آن هم دنباله همين بود، اسلام بود ليس الا. ما غير اسلام نمى‏خواهيم و اسلام در همه وقت و خصوصا حالا قابل اجراست.

آقايان توجه كنيد به گفته‏هاى خودتان، توجه كنيد به نوشته‏هاى خودتان، توجه كنيد كه شما را اسلام از قيد و بند آزاد كرد، توجه كنيد كه شما را اسلام از خارج بلاد به داخل كشاند، توجه كنيد كه اسلام شما از زاويه‏ها بيرون كشيد، از كنج خانه‏ها بيرون كشيد، توجه كنيد كه اسلام قلم شمارا آزاد كرد، توجه كنيد كه اسلام بيان شما را آزاد كرد، اسلام آزاد كرد، حالا بر ضد اسلام؟! مسلمين مى‏توانند تحمل كنند كه اسلام و خون مسلمين شما را آزاد كرد و حالا بر ضد اسلام قيام مى‏كنيد؟ چيز مى‏نويسيد؟ اين كفران نعمت است. خداوند اين نعمت را به شما داد شكرانه اين نعمت اين است كه تبعيت كنيد از اسلام، توبه كنيد از حرف‏هائى كه مى‏زنيد، توبه كنيد از نوشته‏هائى كه مى‏نويسيد، گرايش كنيد به اسلام، گرايش كنيد به طبقات پائينى كه شما پائين مى‏دانيد و از شما بالاترند. اينها چهره نورانى اسلام و مسلمين اند، اينها چهره‏هائى هستند كه رسول خدا آنها را مى‏پذيرند، اينها چهره‏هائى هستند كه محبوب خدا هستند. شما هم وارد اينها بشويد، چهره خودتان را با اينها منطبق كنيد، آراء خودتان را با اينها منطبق كنيد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 57

من به شما اخطار مى‏كنم كه به اسلام وفادار باشيد

هى دم از غرب چقدر مى‏زنيد، چقدر ميان تهى شديد! بايد احكام اسلام را با احكام غرب بسنجيم! چه غلطى است.

شكر نعمت اين است كه به اسلام وفادار باشيد. من به شما اخطار مى‏كنم كه به اسلام وفادار باشيد. من شما را نصيحت مى‏كنم، من در همين مدرسه شاه را نصيحت كردم و نشنيد، شما كه چيزى نيستيد. عصر عاشورا من گفتم كارى نكن كه ملت تو را بيرون كند، نشنيد و كارى كرد كه ملت بيرونش كرد.

برادرهاى من، از هر قشرى كه هستيد وقت نگذشته است وقت توبه باقى است، بيائيد با اين ملت برادروار در اين راه، راهپيمائى كنيد. يكى از شما توى اين جمعيت نيست. يك دانه از شما توى اين جمعيت نيست. بيائيد با اين مردم هم رأى باشيد، همصدا باشيد. بيائيد اسلام كه همه شما را نجات داد، به شكرانه نعمت از اسلام وفادارى كنيد. براى اسلام باشيد. برادرهاى من! آنچه مى‏خواهيد در اسلام است آنچه مى‏خواهيد در اين كنج مدرسه‏هاست. زندگى آنها را ببينيد و مقايسه كنيد با آنهائى كه براى بشر دلشان مى‏تپد يعنى با قلم يعنى با بيان ببينيد اينها در چه حال هستند، ببينيد زندگى روحانيت چه است، ببينيد زندگى اين طبقه كارگر چه است، ببينيد زندگى كشاورز چه است، ببينيد زندگى كاسبكار چه است، براى اينها فكر كنيد. دلسوزى اين نيست كه قلم برداريد به ضد اسلام چيز بنويسيد، به اسم حقوق بشر و به اسم حقوقدان با اينها همراهى كنيد. شماها تا حالا براى اين ملت از جيبتان چيزى خرج كرديد؟ به وجدان خودتان من ارجاع مى‏كنم. آنهائى كه دلشان براى اين مستمندان و اين بشر مى‏سوزد، اين زن‏هاى اطراف شهر قم و زن‏هاى جنوب تهران و زن‏هاى جنوب همه شهرستان‏ها (جنوب به معناى اينكه شما مى‏گوئيد اينها از طبقه پائين هستند) اينها حقوق بشر را مى‏دانند و عمل مى‏كنند. اينها طلاهاى خود را كه ذخيره 50 سال، 20 سال، 30 سالشان بود آمدند براى مستمندان دادند. شما چه كرديد؟ شماها چه كرديد؟ بگوئيد. شماهم همراهى كنيد با اين مستمندان، شما با اين طبقه همراه بشويد. نمى‏گويم پول بدهيد، مى‏گويم قلمتان موافق باشد، قدمتان موافق باشد، رأى رأى‏تان موافق باشد، اسلام را حفظ كنيد. اسلام براى شما خوب است براى دنيايتان خوب است، اگر آخرت را هم قبول نداريد براى دنيايتان خوب است.

با روحانيون مخالفت نكنيد، براى دنيايتان خوب است، اينها هستند، اين قشر روحانى متعهد، اين قشر روحانى كه توى اين حجره‏هاى كوچك دو تا، سه تا زندگى مى‏كنند كه بيرونشان كردند اين جمعيت زاغه‏نشين‏هاى اطراف شهرها كه هر هفت نفر، هشت نفر آنها در يك سوراخى زندگى مى‏كنند، اينها حقوق بشر را بهتر از ما مى‏دانند. اينها جمعيت دلسوزى براى بشرند، اينها جمعيت حقوق بشرند، نه من و شما. بيائيد براى اينها فكرى بكنيد. براى اينها دولت و ملت فكر كنند، اينها حق دارند، حق اينها را ادا كنيد و همين‏ها حق بشر را دارند ادا مى‏كنند.

صحيفه نور ج 7 صفحه 58

قدرت روحانيت راكه يك قدرت الهى است از دست ندهيد

من به شما جمعيت‏ها جمعيت كه هر چند روز دور هم مى‏نشينيد نصيحت مى‏كنم، من علاقه دارم كه همه سعادتمند باشيد، من نصيحت مى‏كنم كه مسير خودتان را از اسلام جدا نكنيد، مسير خود را از روحانيت جدا نكنيد، اين قدرت الهى را، اين قدرت روحانيت را كه يك قدرت الهى است از دست ندهيد. اگر اين قدرت از دست برود شما هيچ خواهيد بود. اين قدرت روحانى است كه مردم را به كوچه‏ها مى‏كشد، قدرت اسلام است كه از حلقوم روحانيت بيرون مى‏آيد، اينها را نشكنيد. خدايا تو مى‏دانى كه من براى اينكه معمم هستيم از روحانيت طرفدارى نمى‏كنم، براى اينكه مى‏دانم اين قشرند، اين قشرند كه مى‏توانند ملت را نجات بدهند، اين قشرند كه مردم آنها را مى‏خواهند.

اين مساجد است كه نهضت را درست كرد

اين مساجد است كه اين بساط را درست كرد، اين مساجد است كه نهضت را درست كرد. در عهد رسول الله هم و بعد از آن هم تا مدت‏ها مسجد مركز اجتماع سياسى بود مركز تجييش جيوش بود. محراب يعنى مكان حرب مكان جنگ، هم جنگ با شيطان و هم جنگ با طاغوت. از محراب‏ها بايد جنگ پيدا بشود چنانچه پيشتر از محراب‏ها و از مسجدها پيدا مى‏شد.

اى ملت! مسجدهاى خودتان را حفظ كنيد. اى روشنفكران! مسجدها را حفظ كنيد، روشنفكر غربى نباشيد روشنفكر وارداتى نباشيد اى حقوقدان‏ها! مسجدها را حفظ كنيد، برويد به مسجد، نمى‏رويد اين مسجدها را حفظ كنيد تا اين نهضت به ثمر برسد، تا مملكت شما نجات پيدا كند. خداوند انشاءالله اين مسجدها را براى ما حفظ كند. خداوند انشاءالله روحانيون را براى ما حفظ كند خداوند انشاءالله مخالفين را هدايت كند خداوند انشاءالله ملت ما را سعادتمند كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 59

تاريخ: 16/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از دانشجويان دانشگاه شيراز

دانشگاه، مركز تعيين سعادت و شقاوت ملت

بسم الله الرحمن الرحيم‏

دانشگاه مركز سعادت و در مقابل، شقاوت يك ملت است. از دانشگاه بايد سرنوشت يك ملت تعيين بشود. دانشگاه خوب، يك ملت را سعادتمند مى‏كند و دانشگاه غير اسلامى، دانشگاه بد، يك ملت را به عقب مى‏زند. در رژيم سابق شايد از همه جنايت‏ها، جنايت اينكه دانشگاه را به طور صحيح نگذاشتند عمل بكند شايد از همه جنايات بالاتر باشد. آنچه كه در اسلام مطرح است اموال نيست، ماديات نيست، معنويات است كه بايد از دانشگاه به همه اقشار سرايت بكند يعنى، چه دانشگاه شما و چه دانشگاه روحانيون، اين دو قشر هستند كه تربيت امت به عهده اين دوقشر است، اين دو قشر از همه قشرها عملشان شريفتر و از همه قشرها مسؤوليتشان بيشتر است، عمل شريف، براى اينكه مركز انسان درست كردن است دانشگاه بايد مركز درست كردن انسان باشد، چه دانشگاه روحانى و چه دانشگاه شما و اين يك امرى بوده است كه انبيا عليهم السلام مأمور بر همين امر بوده‏اند كه انسان درست كنند. كتب آسمانى، همه كتب آسمانى، براى انسان ساختن آمده است. اگر انسان ساخته بشود، همه چيز به صورت معنويت در مى‏آيد يعنى ماديت هم به صورت معنويت در مى‏آيد. بعكس، اگر چنانچه قشرها شيطانى باشند و از دانشگاه ما و شما انسان‏هاى منحرف بيرون بيايد، معنويات هم به صورت ماديات در مى‏آيد، فانى در ماديات مى‏شود.

رسالت انبيا، الهى كردن انسان‏ها در همه ابعاد و جوانب

آن چيزى كه انبيا مى‏خواستند اين بود كه همه امور را الهى كنند. تمام ابعاد عالم را و تمام ابعاد انسان را كه خلاصه عالم است، عصاره عالم است، انبيا براى اين آمدند كه همه اينها را الهى كنند يعنى انسان كه خلاصه، عصاره همه عالم است، يك انسان الهى بشود كه وقتى كه هر كارى مى‏كند روى جنبه الهيت بكند. انبيا اينطور بودند كه معاشرت‏هايشان هم جنبه الهى داشته است، ازدواج‏هاشان هم جنبه الهى داشته، همه چيزهايشان، هر جهتى كه ما به نظرمان يك جهت مادى حيوانى هست آنها اين جنبه را انسانى، اين جنبه را الهى كرده‏اند. اگر جنگ مى‏كنند جنگ‏هايشان الهى است و براى اوست، اگر صلح مى‏كنند، صلح‏شان هم الهى است و براى اوست در مقابل

صحيفه نور ج 7 صفحه 60

طاغوت، يك جنبه الهى در مقابل طاغوت است. طاغوت همه چيزش مادى است، شيطانى است، معنويات راهم مى‏كشد طرف ماديات و طرف دنيا، لكن آنها كه تابع دستورات الهى هستند، همين مادياتى كه همه از آن استفاده مى‏كنند همين ماديات را با يك صورت معنويت به آن مى‏دهند، با جنبه معنويت به اينها نگاه مى‏كنند، همه عالم را به جنبه الهيت نگاه مى‏كنند، همه رامظاهر خدا مى‏دانند، اگر محبت به مردم داشته باشد، نه به عنوان اينكه اين پسر من است، دختر من است، اين برادر من است، به آن عنوان معنويت كه هست كه بنده خداست، فرستاده خداست. شيطان عكس اين است، طاغوت عكس اين است. انبيا آمدند كه مردم را از ظلمات به نور دعوت كنند.

الله ولى الذين آمنوا يخرجهم من الظلمات الى النور و الذين كفروا اولياء هم الطاغوت يخرجونهم من النور الى الظلمات يا اخراج از ظلمت‏ها به نور است. اين كار انبياست، اين كارى است كه خداى تبارك و تعالى به وسيله انبيا انجام مى‏دهد. و يا از نور به ظلمت است، فطرت انسانى كه يك فطرت نورانى است به حسب خلقت، اينها اين فطرت را مى‏كشند طرف ظلمت، از نور به ظلمت مى‏آيد. اين كار طاغوت است. اين دو جنبه است و هر كدام اصحابى دارد. مؤمنين، آنهائى كه به خدا ايمان دارند از همه ظلمت‏ها به نور كشيده مى‏شوند و كفار، آنهايى كه ايمان به خدا ندارند از نور به طرف ظلمت‏ها كشيده مى‏شوند.

نجات اسلام و قرآن، انگيزه روح شهادت طلبى و ايثار ملت در انقلاب‏

چيزهائى كه در عالم واقع مى‏شود و ما بايد از آن چيزها تنبه بكنيم يكى از امور همين نهضت ايران است. از اين نهضت ايران بايد ما تعلم پيدا بكنيم، تنبه پيدا بكنيم، مطالعه كنيم در اين نهضت ببينيم كه اين نهضت چه بود، برا ى چه بود؟ و چه شد كه تا اينجا پيروز شده است؟و بايد چه كرد كه تا آخر پيروز بشود؟نهضت‏ها در عالم خيلى بوده است، انقلابات در عالم خيلى بوده است.

انقلاب در شوروى هم بود، انقلاب در فرانسه هم بود، انقلاب ايران با آنجا چه فرقى دارد؟ وانقلاب ايران براى چه هست؟ و انقلاب شوروى براى چه بود؟مردم ايران چرا در خيابان‏ها ريختند و فرياد كردند و همه الله اكبر گفتند و فرياد كردند، اين چه بود قضيه؟آيا مردم ايران هم مثل شورشى‏هاى شوروى فرياد مى‏كردند و علف مى‏خواستند! فرياد مى‏كردند و دنيا مى‏خواستند؟! خونشان را جوان‏هاى ما براى اينكه يك زندگى مرفهى در دنيا داشته باشند خون مى‏دادند؟اين مى‏شود كه يك كسى خودش را بكشد كه زندگيش خوب باشد؟ يا خير اين يك نهضتى الهى بود. نهضت مثل نهضت‏هاى آنهائى كه به خدا اعتقاد ندارند يا آنهائى كه نهضت‏هايشان نهضت‏هاى جهت مادى بوده است، نبوده است. نهضت ايران نهضتى بود كه خداى تبارك و تعالى در آن نقش داشت و مردم به عنوان جمهورى اسلامى، به عنوان اسلام، به عنوان احكام اسلام درخيابان‏ها ريختند و همه گفتند ما اين رژيم را نمى‏خواهيم و حكومت عدل اسلامى‏و جمهورى اسلامى‏مى‏خواهيم. اين چيزى كه انگيزه اين ملت بود، انگيزه همه قشرها الا بعضى‏ها. زن‏ها در خيابان‏ها ريختند، مردها در خيابان‏ها ريختند،

صحيفه نور ج 7 صفحه 61

بچه‏ها آمدند. همين ديشب كسى مى‏گفت كه من شاهد قضيه بودم كه يك بچه ده، دوازده ساله سوار موتورسيكلت شده بود و حمله كرد طرف يك تانك و از آن ور هم بچه را تكه تكه كردند، اما او يك بيرق دستش بودو حمله كرد. اين چه بود؟ قضيه، قضيه چه بود كه يك چنين تحول در ملت پيدا شد؟ اين تحول عظيمى كه در اين ملت پيدا شد، يك تحولى بود كه فقط براى اين معنا كه مثلاً رژيم نباشد؟ يا دنباله داشت؟ رژيم نباشد، حكومت اسلامى باشد، اساس او بود، اساس آن بود كه مى‏خواستند قرآن حكومت كند در اين كشور. موانع را برداشتند كه حكومت، حكومت اسلامى باشد نه اينكه همه مقصد اين بود كه فقط آزاد باشيم. همه مقصد اين بود كه مستقل باشيم؟ ايران مى‏خواست كه مثل مملكت مثلاً سوئد باشد؟ آزاد هستند، مستقل هم هستند. اما اگراز قرآن در آن خبرى نباشد، باز هم چنين مى‏خواهد؟! ايرانى‏ها اين را مى‏خواستند كه قرآن باشد يا نباشد؟ اسلام باشد يا نباشد؟ ما آزاد باشيم، ما آن جهت حيوانى‏مان، آن جهت حيوانى‏مان اشباع بشود كارى به معنويات ديگر ما نداريم!! ايران جوان‏هاى خودش را براى اين داد؟ يا ايران متحول شده بود به يك ملت صدر اسلامى، يك جوان‏هايى مثل جوان‏هاى صدر اسلام كه شهادت را براى خودشان فوز مى‏دانستند مى‏گفتند شهيد هم بشويم سعادتمنديم. مسأله اين بود و مسأله اين هست.

براى اسلامى كردن دانشگاه جديت كنيد

دانشگاه مبدأ همه تحولات است. از دانشگاه، چه دانشگاه علوم قديمه، چه دانشگاه علوم جديده، از دانشگاه سعادت يك ملت و در مقابل سعادت، شقاوت يك ملت سرچشمه مى‏گيرد. دانشگاه را بايد جديت كرد، جديت بكنيد دانشگاه را درستش كنيد، دانشگاه را اسلاميش كنيد. مملكت ما براى اسلام زحمت كشيده است و بايد براى اسلام زحمت بكشد و مى‏كشد و همه چيزش بايد اسلامى بشود.

همين توقع نباشد كه دولت اسلامى باشد، خير، همه چيز بايد اسلامى بشود، همه قشرها بايد قشر اسلامى باشد كه هر كس كه بيايد و ببيند جمعيت را، ببيند كه يك جمعيت الهى اينها هستند، يك جمعيت اسلامى اينها هستند.

تمام مقصد ما اسلام است

الان وقتى است كه خداى تبارك و تعالى ما راامتحان مى‏كند. همين حالا، همين عصر ما الان بعد از اينكه انقلاب به پيروزى رسيده است تا حدودى، الان وقتى است كه ما در امتحان هستيم كه حالا كه ما آزادى پيدا كرديم، اين آزادى را صرف چه مى‏كنيم. آزادى پيدا كرديم، آزادى، حالا من آزادم كه هر كارى مى‏خواهم بكنم؟! آزادم كه به هر كه مى‏خواهم اذيت بكنم؟ آزادم كه هر چه مى‏خواهم بنويسم؟ ولو به ضد اسلام باشد، ولو به ضد منافع مملكت باشد. اين آزادى است؟اين را ما مى‏خواستيم؟ما آزادى مى‏خواستيم يا آزادى در پناه اسلام ما مى‏خواستيم؟ما اسلام مى‏خواستيم، اسلام هم آزادى دارد اما آزادى بى بندوبارى نه، آزادى غربى ما نمى‏خواهيم، بى‏بندو بارى است او.

صحيفه نور ج 7 صفحه 62

هر كس با هر كه هر طورى مى‏خواهد، هر چه، هر چه، نيست اينطور. آزادى كه ما مى‏خواهيم، آزادى در پناه قرآن ما مى‏خواهيم. استقلال مامى‏خواهيم، آن استقلالى كه اسلام به ما بدهد، آن كه اسلام بيمه اش كند. تمام مقصد ما اسلام است، همه اسلام براى اينكه اسلام مبدأ همه سعادت‏ها و همه قشرها را از ظلمات به نور مى‏رساند.

امور مادى، مقدمه اى براى هدايت و رشد انسان‏ها

ما مى‏خواهيم يك جمعيتى نورانى پيدا بكنيم، يك قشرهاى نورانى كه وقتى وارد مى‏شويم در يك دانشگاهى، عملش نورانى، علمش نورانى، اخلاقش نورانى، همه چيزش نورانى باشد، الهى باشد. پيروزى نه براى اين است كه ما برسيم به يك مثلاً آزادى، برسيم به يك استقلالى و منافع براى خودمان باشد، همين، همين ديگر تمام؟ حالا كه ديگر منافع مال خودمان شد، ديگر كارى ديگر نداريم اينها مقدمه است، همه‏اش مقدمه اين است كه يك ملت انسان پيدا بشود، يك ملتى كه روح انسانيت در آن باشد پيدا بشود، تحول پيدا بشود در خود اشخاص. آن چيزى كه مطرح است پيش انبيا انسان است آن چيز، چيز ديگرى نيست، انسان مطرح است پيش انبيا، چيز ديگر پيش انبيا مطرح نيست، همه چيز به صورت انسان بايد در آيد. مى‏خواهند انسان درست كنند. انسان كه درست شد، همه چيز درست مى‏شود. رژيم‏ها به تبع خارجى‏ها مى‏خواستند كه در اين ممالك شرقى انسان درست نشود. آنها از انسان مى‏ترسند. آنها مى‏خواهند كه يك انسانى پيدا نشود. انسان اگر پيدا شد زير بار زور نمى‏رود انسان، انسان اگر پيدا شد منافع مملكتش را به خارج نمى‏دهد، امين است انسان. انسان براى خدا كار مى‏كند و براى خداست. زندگيش براى خداست و مردنش هم براى خداست. يك چنين موجودى ممكن نيست كه براى اجانب خدمت بكند و به ضد كشور خودش قيام بكند. اينها نخواستند در دانشگاه‏هاى ما انسان درست بشود از انسان مى‏ترسيدند، كوشش كردند كه نيروى انسانى ما را نگذارند رشد بكند، نيروى انسانى ما را نگذارند جلو برود، كوشش كردند، با هر ترتيبى كه توانستند، با هر نقشه‏اى كه داشتند، عمده كارشان روى انسان‏ها بود كه انسان‏ها را نگذارند رشد بكنند. وقتى انسان تربيت نشد در يك مملكت، وقتى تمام نظر يك فرد به ماديت بود، وقتى تربيت، تربيت مادى بود، خوب، اين آدم مى‏خواهد كه دارأى يك پارك باشد،اين از هر راهى شد بشود، اين فرقى به حالش نمى‏كند براى اينكه مادى است. آدم مادى همين جهت ماده را نگاه مى‏كند، كار ندارد كه اين ماده، اين پاركى كه پيدا شده است، اين اتومبيلى كه پيدا شده است از كجاست. هر چيز، خودش رامى‏خواهد، به مبدأش كار ندارد. انسان الهى است كه اگر چنانچه يك چيزى را به او بدهند مى‏پرسد از كجاست؟ چه هست استفاده اين آيا صحيح است يا نه؟ اين اتومبيل آيا از راه حلال است يا حرام؟ خيانت است يا امانت؟ اين انسان است كه اين چيزها را پيشش مطرح است، ما هم اين را مى‏خواهيم. اين اشتباه است كه ما مى‏گفتيم كه يا مى‏گوئيم كه رژيم نباشد بس است ديگر، استقلال باشد بس است، آزادى باشد بس است، نخير، مسأله اين نيست. ما همه اينها را فداى انسان مى‏كنيم. ما انسان مى‏خواهيم، همه فداى انسان.

صحيفه نور ج 7 صفحه 63

انسان وقتى درست بشود همه چيز درست مى‏شود. در اين چند سال كوشش كردند كه انسان نباشد، انسان رانگذارند يك انسانى پيدا بشود. اينها مى‏ديدند كه يك فرد انسان اگر پيدا بشود ممكن است يك ملت را هدايت كند ممكن است كه يك ملت را به خلاف آنها چيز بكند، از اين ناراحت بودند نمى‏گذاشتند كسى تحقق پيدا بكند.

آنهااز مدرس مى‏ترسيدند. مدرس يك انسان بود، يكنفرى نگذاشت پيش برود كارهاى او را تا وقتى كشتندش. يكنفرى غلبه مى‏كرد بر همه مجلس، بر اهالى كه در مجلس بودند غلبه مى‏كرد يكنفرى، يكنفرى تا توى مجلس نبود (من آنوقت مجلس رفتم، ديدم، براى تماشا، بچه بودم، جوان بودم رفتم) مجلس آنوقت تامدرس نبود مثل اينكه چيزى در آن نيست، مثل اينكه محتوا ندارد. مدرس با آن عباى نازك و با آن - عرض بكنم - قباى كرباسى وقتى وارد مى‏شد، مجلس مى‏شد - يك مجلس - طرح‏هايى كه درمجلس داده مى‏شد، آن كه مخالف بود مدرس مخالفت مى‏كرد و مى‏ماساند مطلب را.

وقتى كه روسيه در يك قضيه‏اى (كه الان يادم نيست) اولتيماتوم داد به ايران و آوردند به مجلس و قواى نظامى‏اش هم حركت كرده بودند به طرف تهران يا قزوين كه اين را قبول كنند، مجلس (آنطور كه حالا نقل مى‏كنند) مجلس بهت شان زده بود كه بايد چه بكنند. قوا، قواى شوروى است، مقاومت نمى‏توانيم بكنيم، قبول اين هم كه خيانت است. آنجا نوشته است كه يك روحانى با دست لرزان آمد و گفت حالا كه ما بايد از بين برويم چرا خودمان از بين ببريم؟ما اين را ردش مى‏كنيم. رد كرد، همه هم قبول كردند. آنهاهم هيچ كارى نكردند. اينها مى‏بينند يك انسان وقتى در يك ملت پيدا بشود مى‏تواند كه مجراى امور را از آن طريقى كه آنها مى‏خواهند برگرداند، آن چيزى كه آنها مى‏خواهند نگذارد پيدا بشود، كوشش كردند نگذارند انسان پيدا بشود.

كوشش كنيد كه انسان درست كنيد

شما دانشگاهى‏ها كوشش كنيد كه انسان درست كنيد. اگر انسان درست كرديد مملكت خودتان را نجات مى‏دهيد. اگر انسان متعهد درست كرديد، انسان امين، انسان معتقد به يك عالم ديگر، انسان معتقد به خدا، مؤمن به خدا، اگر اين انسان در دانشگاه‏هاى شما و ما تربيت شد مملكتتان را نجات مى‏دهد. بنابراين، كار، كار بسيار شريف و مسؤوليت، مسؤوليت بسيار زياد. الان اين مسؤوليت به دوش ما و شماست. اين مسؤوليت بزرگ، يعنى سعادت ملت را شما و ما بايد بيمه كنيم، قشر روحانى و قشر دانشگاهى. سعادت ملت را شماها بايد بيمه كنيد، اين مسؤوليت به دوشتان آمده، نرفتيد زارع بشويد، اگر زارع بوديد، مسؤوليت داشتيد اما نه اين مسؤوليت را. اگر يك كاسبى بوديد، مسؤوليت‏داشتيد درحدود شعاع خودتان اما الان مسؤوليت، مسؤوليت يك ملت است، مسؤوليت يك كشوراست، مسؤوليت براى اسلام است. مقابل خدا، الان همه مسؤوليم. بايد همه ما كوشش كنيم، دانشگاه كوشش كند، دانشگاه‏هاى دينى كوشش كنند، دانشگاه‏هاى علمى شما كوشش كنند انسان درست كنند.

همه دنبال اين باشيد، انسان. اگر انسانيت را استثناء بكنيد يك فردى درست بكنيد دانشمند، يك

صحيفه نور ج 7 صفحه 64

طبيبى كه بهتر از همه اطباء دنياست اگر اين وجهه انسانى نداشته باشد همين طبيب مضر است، همين طبيب وقتى كه مى‏خواهد يك كسى را معالجه كند دنبال منافع است، نه دنبال معالجه، دنبال آن است از اين چقدر در مى‏آيد، هر چه بشود بيشتر بدوشد او را. اگر يك طبيب درست كنيد كه انسانى بار بيايد، او دنبال معالجه است، نه دنبال اينكه ازاين چقدر در مى‏آيد. قضيه كسب نيست، قضيه علاج انسانى است، الهى است. يك طبيب مى‏تواند معالجه‏اش الهى باشد، مى‏شود معالجهاش شيطانى وطاغوتى باشد. معالجه طاغوتى، اينكه برود دنبال اينكه چقدر از اين درمى‏آيد چقدر ما قضيه استخوان لاى زخم چقدر ما مى‏توانيم از اين استفاده كنيم، هر چقدر مى‏توانيم استفاده كنيم معطلش كنيم. الهى، مى‏خواهد اين را نجات بدهد ولو چيزى گيرش نيايد مى‏خواهد اين را نجات بدهد. اگر در دانشگاه شما انسان درست شد او مى‏خواهد ملت را نجات بدهد در فكر اين نيست كه خودم چى باشم، مقام خودم چى باشد؟ مى‏خواهد نجات بدهد و اگر طاغوتى شد مى‏خواهد استفاده كند، نمى‏خواهد نجات بدهد، مى‏خواهد خودش را، براى خودش كار كند، نه براى كشور.

كوشش كنيد كه الان همه مسؤول هستيم و بايد همه از اين عهده مسؤوليت‏بيرون بيائيم و همه بايد خدمت كنيم. الان مملكت ما محتاج به خدمت است، چه آنهائى كه انسان مى‏خواهند درست كنند و نيروى انسانى در دست آنهاست و چه آنهائى كه در قشرهاى ديگر هستند. همه بايد به اين مملكت خدمت بكنيم بلكه اين آشفتگى‏هائى كه هست اين آشفتگى‏هاانشاءالله از بين برود و شما به يك مملكتى از خودتان باشد خودتان در آن خدمت بكنيد، براى ملت خودتان و خودتان و عمده اينكه براى نجات كشورتان و براى خدا. خداوند همه شما را انشاءالله موفق كند و همه مارا به خدمتگزارى براى كشورمان براى ملتمان موفق كند.

امام در جواب سوال يكى از حضار فرمودند : من ديگر وقت اينكه حالا بنشينم و هى صحبت كنم ندارم، من حرف‏هايم همين‏هاست. من عرض مى‏كنم ديگر، من الان ديگر حالم مقتضى نيست، حرف‏هاى ما همين‏هاست، ديگر بيشتر از اين ما حرفى نداريم.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page