متن تمام ترانه های سیاوش قمیشی

سرنوشت

سرنوشتم، به من ميگه، ديگه روزا ميميرن
دیگه هرگز، روزای من، حرفای خوب ندارن
رفتن تو، که دیگه واسم، اشکی نمونده
نمی دونم، کجا رفتی چرا رفتی
حالا هر وقت، یادم میاد، برام چیا میگفتی
دیگه اشکم، برام میگه، حرفارو خوب میدونه
رفتن تو که دیگه واسم، اشکی نمونده
نمی دونم، کجا رفتی چرا رفتی
توی تلخی وجودم، مثل این اشکای شورم
توی این وحشت تنها، میدونم فردا میمیرم
وقتی یاد تو نباشم، دیگه از زندگی سیرم
مثل این اشکای پیرم، میدونم فردا میمیرم

غربت

دل هیشکی مثل من، غربت اینجا رو نداره
دیگه حرفای علاقه، همه مردن تو دلم
مثل گنجيشکای بی، لونه و بی جای محله
دیگه هیجا تو درختا، جای من نیست که برم
با تو بودن خیلی وقته که گذشته
بی تو بودن مثل مهر سرنوشته
دیگه اسم تو رو هی، زمزمه کردن
واسه من نه تو میشه، نه فرقی داره
بارونه، از سر شب همش میباره
تو گوشم داد میزنه، همش میناله
میگه هیشکی مثل من، غربت اینجارو نداره
زندگی، ارزش این، همه اشکا رو نداره

دل هیشکی مثل من، غربت اینجا رو نداره
دیگه حرفای علاقه، همه مردن تو دلم
مثل گنجيشکای بی، لونه و بی جای محله
دیگه هیجا تو درختا، جای من نیست که برم
با تو بودن، خیلی وقته که گذشته
بی تو بودن، مثل مهر سرنوشته
دیگه اسم تو رو هی، زمزمه کردن
واسه من نه تو میشه، نه فرقی داره
بارونه، از سر شب همش میباره
تو گوشم داد میزنه، همش میناله
میگه هیشکی مثل من، غربت اینجارو نداره
زندگی، ارزش این، همه اشکا رو نداره

جنگل بدون ریشه

توی خونمون به ما میگن فراری
توی غربت دم به دم انگشت نگاری
دیگه حتی صاحب اون خونه نیستیم
بیرون خونه میگن ما تروریستیم
وقتی خونه شده بود مثل جهنم
ما با ویزای بهشت بریدیم از هم
حالا تو برزخ بدبینی اسیریم
نمیتونیم ریشمونو پس بگیریم
نمیتونیم ریشمونو پس بگیریم

چاره ای نمونده جز رفتن و رفتن
انگار اینو رو پیشونیمون نوشتن
که سفر تقدیر ماست واسه همیشه
ما همینیم جنگل بدون ریشه
ما همینیم جنگل بدون ریشه

توی خونمون به ما میگن فراری
توی غربت دم به دم انگشت نگاری
دیگه حتی صاحب اون خونه نیستیم
بیرون خونه میگن ما تروریستیم

چاره ای نمونده جز رفتن و رفتن
انگار اینو رو پیشونیمون نوشتن
که سفر تقدیر ماست واسه همیشه
ما همینیم جنگل بدون ریشه
ما همینیم جنگل بدون ریشه ...

دلتنگی

واسه پر کشیدن من خواستی آسمون نباشی
حالا پر پر می زنم تا همیشه آسوده باشی
دیگه نه غروب پائیز رو تن لخت خیابون
نه به یاد تو نشستن زیر قطره های بارون
واسه من فرقی نداره وقتی آخرش همینه
وقتی دلتنگی این خاک توی لحظه هام می شینه
تو میری شاید که فردا رنگ بهتری بیاره
ابر دلگیر گذشته آخرش یه روز بباره
ولی من می مونم اینجا با دلی که دیگه تنگه
می دونم هر جا که باشم آسمون همین یه رنگه