دو بیتی های باباطاهر

خدایا خسته و زارم ازین دل

شو و روزان در آزارم ازین دل


مو از دل نالم و دل نالد از مو

زمو بستان که بیزارم ازین دل

بشم واشم که تا یاری گره دل

به بختم گریه و زاری گره دل


بگردی و نجوئی یار دیگر

که از جان و دلت یاری گره دل

چرا دایم بخوابی ای دل ای دل

ز غم در اضطرابی ای دل ای دل


بوره کنجی نشین شکر خدا کن

که شاید کام یابی ای دل ای دل

مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل

بمو دایم به جنگی ای دل ای دل


اگر دستم فتی خونت بریجم

بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

چرا آزرده حالی ای دل ای دل

همه فکر و خیالی ای دل ای دل


بساجم خنجری دل را برآرم

بوینم تا چه حالی ای دل ای دل

مرا درد آموه و درمان چه حاصل

مرا وصل آموه و هجران چه حاصل


بسوته بی گل و آلاله بی سر

سر سوته کله یاران چه حاصل

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل

مطیع نفس و شیطانی چه حاصل


بود قدر تو افزون از ملایک

تو قدر خود نمیدانی چه حاصل

دلا پوشم ز عشقت جامه‌ی نیل

نهم داغ غمت چون لاله بر دیل


دم از مهرت زنم همچون دم صبح

وز آن دم تا دم صور سرافیل

غمم غم بی و همراز دلم غم

غمم همصحبت و همراز و همدم


غمت مهله که مو تنها نشینم

مریزا بارک الله مرحبا غم

دو زلفانت گرم تار ربابم

چه میخواهی ازین حال خرابم


ته که با مو سر یاری نداری

چرا هر نیمه شو آیی بخوابم