Printable View
الهی ... !
فقرم ندادی مگر گرفتی دستانم ...
دستم نگرفتی مگر راه رفتنم آموختی ...
راه رفتنم نیاموختی مگر توشه راهم دادی ...
توشه راهم ندادی مگر مقصدی روشنم بخشیدی ...
الهی ... !
دستانم گرفتی
راه رفتنم آموختی
توشه راهم دادی
و مقصدی روشنم بخشیدی
اما الهی ... !
از خویشتنت به من ببخش
که من تنهای تنها به تو خشنودم
خوشنودیم بخش ...
... الهی آمین ...
خدایا بر من عطا کن............
رنگین کمانی به ازای هر طوفان
لبخندی به ازای هر اشک
دوستی فداکار به ازای هر مشکل
نغمه ای شیرین به ازای هر آه
و اجابتی نزدیک برای هر دعا
خدا
آن حس زیباییست......
که در تاریکی صحرا
زمانی که هراس مرگ میدزد سکوتت را
یکی آهسته میگوید:(((((کنارت هستم ای تنها....)))))
... چقدر تنها بودن زیباست ...
و چقدر تنهایی را با یاد تو سر کردن زیباتر
می پرستم تو را
زیبا بودنت را
تنها بودنت را
... خدا بودنت را ...
خداوندا
یاری ام کن تا هر روز عشقم را بیشتر به تو نشان دهم
و ایمانم را هر چه بیشتر به تو بنمایانم
یاری ام کن تا ثابت کنم که هر روز را بنده تو هستم
و در هنگام عبادت تو را در کنار خود احساس می کنم
پروردگارا نیایشم را بشنو و مرا لایق عشقت گردان
خدا گوید :
تو ای زیباتر از خورشید زیبایم
تو ای والاترین مهمان دنیایم
بدان آغوش من باز است
شروع کن یک قدم با تو
تمام گامهای مانده اش با من ...
ای چتر فروش! چترهایت مال خودت...
امشب می خواهم خیس شوم...
پاک شوم تا شاید محو شوم و
از پله کان آبی به سوی او بروم...
پروردگارا عاشقت هستم مرا دوست بدار...
خدایا...
از بنده مدام شکستن و از تو پیوست بستن
از بنده مستمر گسستن و از تو باز پیوستن
این چه قاعده ی غریبی ست در عالم که معشوق ناز عاشق را می کشد
چگونه است که آغوش پذیرش تو گشاده تر از پای رجعت ماست
خدایااااا
گفتی باید دل شکسته به درگاهت آورد.یعنی دل از این شکسته تر می خواهی؟؟
خدایا امانم بده
به لطف و کرم
از این کار دنیا
که دل خسته است
عاشقت میشوم
پناهم بده
خدایا ...
دلی تنگ دارم
و من را هم
در دلم جایی نیست
و این من که حقیرترینم
پس خدایا چگونه ؟
چگونه کسی دیگر را در دل جای دهم
و اگر دل را به کسی دهم هم ...
آه باید کشید !
خدایا...
امانم بده
خدایا بگو :
که در این دنیا
به که دل میتوان داد
خدایا...
دلم را پناهی بده
دلم خسته است
دلم را خودم را
به تو میسپارم
خدایا من آمده ام
پناهم میدهی؟
دلم گرفته خدایا تو دل گشایی کن
من آمدم به امیدت تو هم خدایی کن
به بوی دلکش زلفت که این گره بگشای
دل گرفته ی ما بین و دلگشایی کن
دلی چو آینه دارم نهاده بر سر دست
ببین به گوشه چشمی و خود نمایی کن
ز روزگار میاموز رسم بی وفایی را
خدای را که دگر ترک بی وفایی کن
بلای کینه دشمن کشیده ام ای دوست
تو نیز با دل من طاقت آزمایی کن
شکایت شب هجران که میتواند گفت
حکایت دل ما با نی کسایی کن
بگو به حضرت استاد ما به یاد توایم
تو نیز یادی از آن عهد آشنای کن
نوای مجلس عشاق نغمه دل ماست
بیا و با غزل سایه هم نوایی کن