ورود اولین فضاپیمای ناسا به مدار ماه/ آغاز ماموریت ماهگردها تا 2ماه دیگر ناسا توانست با موفقیت یکی از دوقلوهای "گریل" خود را به منظور نقشه برداری از میدان گرانشی همسایه زمین و تعیین ترکیبات و ساختارهای بخشهای ناشناخته آن وارد مدار ماه کند. به گزارش خبرگزاری مهر، فضاپیمای گریل A در اواخر روز شنبه موتور اصلی خود را روشن کرد تا با این کار از سرعت خود کاسته و مسیری بیضی شکل را در مدار ماه طی کند. دو قلویش، گریل B نیز در روز اول سال جدید میلادی همین روند را در پیش خواهد گرفت.
این دو فضاپیما در کنار یکدیگر محاسباتی را انجام خواهند داد که انتظار می رود دیدگاهی جدید را درباره ساختار درونی ماه به وجود آورند. این اطلاعات جدید می توانند بسیاری از نظریه های موجود درباره ماه از قبیل دلیل تفاوت بالا میان بخشهای دور و نزدیک ماه را توضیح دهد. "ماریا زوبر" محقق ارشد این پروژه امیدوار است این دوقلو بتوانند در سال جدید میلادی اکتشافات بزرگی انجام دهند.
این دو فضاپیما سپتامبر سال گذشته از پایگاه کیپ کارناوال به سمت ماه پرتاب شدند و اکنون پس از گذشت ماه ها توانسته اند خود را به مدار ماه برسانند. گریل A که جلوتر از دوقلوی خود در حرکت است، راس ساعت 21:21 به وقت گرینویچ و پس از مانوری ویژه وارد مدار مورد نظر شود. گریل B نیز همین عملیات را در روز یکشنبه و ساعت 22:05 به وقت گرینویچ انجام خواهد داد.
بر اساس گزارش بی بی سی، پس از ورود به مدار دو فضاپیما برای 2ماه به تنظیم فاصله خود از سطح ماه خواهند پرداخت تا بتوانند به ارتفاع 55 کیلومتری دست پیدا کنند و پس از آن است که مطالعات علمی دو فضاپیما آغاز خواهد شد. قرار است این دو فضاپیما نوسانات گرانشی بر روی ماه را که به واسطه نوسان جرمی بر روی سطح کره به وجود می آیند، مورد بررسی قرار داده و نقشه ای از آن ترسیم کنند.
سرزمینهای دور و نزدیک ماه
مدت زمانی که ماه برای گردش به دور خودش نیاز دارد با مدت زمانی که برای چرخش به دور زمین نیاز دارد با هم برابر هستند و به همین دلیل است که انسان همواره یک سمت ماه را می بیند. این پدیده گردش همزمان نام دارد و عامل ایجاد قلمرو نزدیک و دوردست ماه شده است.
سرزمینهای نزدیک ماه از لایه ای نرم و تیره به نام "ماریا" (ترجمه لاتین دریاها) پوشیده شده است که به واسطه جاری شدن ماگما در میان حفره های ماه به وجود آمده است.
قلمرو ناشناخته و دوردست ماه سرزمینی خشن تر است که از پوسته ای ضخیمتر برخوردار بوده و حفره های برخوردی در آن پستی بلندی های زیادی به وجود آورده اند، مرتفعترین سازه های ماه در قلمرو دورافتاده آن قرار گرفته است. فضاپیمای بدون سرنشین Luna 3 که در سال 1959 به سمت ماه پرتاب شد اولین فضاپیمایی است که توانست بخش دورافتاده ماه را به چشم دیده و از آن تصویربرداری کند، از این رو است که بسیاری از پدیده های موجود در بخش دور افتاده ماه نامهای قدیمی روسی دارند.
زمانی که یکی از دوقلوهای ماهنورد از ماه وارد میدان گرانشی متغییری شود، دچار کاهش یا افزایش سرعت خواهد شد و در این زمان فضاپیمای دوم که با فاصله 100 تا 200 کیلومتری از آن در حرکت است این تغییر را احساس می کند و تغییری کوچک که بیشتر از ابعاد یک سلول گلبول قرمز خون نیست در فاصله میان دو فضاپیما به وجود خواهد آمد.
با ترکیب اطلاعات به دست آمده از این دو فضاپیما با اطلاعات زمین شناسی از پستی و بلندی های ماه، دانشمندان می توانند ساختار و ترکیبهای درونی ماه را تخمین بزنند. دوره نقشه برداری از ماه 82 روز و تا اوایل ماه ژوئن به طول خواهد انجامید و پس از آن ماه در سایه زمین پنهان خواهد شد.
بر اساس گزارش اسپیس، در صورتی که باتری فضاپیماها بتوانند از این دوران تاریک جان سالم به در ببرند می توانند دور دوم نقشه برداری خود را از نیمه سال 2012 آغاز کنند. دور دوم نقشه برداری در ارتفاعی پایین تر انجام خواهد گرفت تا تصاویر با وضوح بالاتر و جزئیات بیشتر به ثبت برسند.
