انواع خطوط مخابراتی

خطوط آنولوگ معمولی:
منظور از این خطوط همان خطوط تلفنی معمولی می باشد. نرخ انتقال Data توسط این خطوط حداکثر 6/33 kb/s می باشد.
T1 : نام خطوط مخابراتی مخصوص است که در آمریکا و کانادا ارایه می شود . بر روی هر خط T1 تعداد 24 خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود.
هر خط T1 می تواند حامل 5/1 mb/s پهنای باند باشد.
E1:
نام خطوط مخابراتی مخصوصی است که در اروپا و هم چنین ایران ارائه می شود بر روی هر خط E1 تعداد 30 خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود.
هر خط E1 می تواند حامل 2 mb/s پهنای باند باشد. نرخ انتقال Data توسط این خطوط جهت مودم های ارائه شده در ایران حداکثر 56 kb/s می باشد.
که البته در صورت فراهم نمودن مودم های سریع تر کاررب می تواند برابر سرعت مودم خود دیتا را دریافت نماید. مشخصه این سیستم پیش شماره متفاوت آنها نسبت به خطوط عادی می باشد.

ISDN:
اساس طراحی تکنولوژی ISDN به اواسط دهد 80 میلادی باز می گردد که بر اساس یک شبکه کاملا دیجیتال پی ریزی شده است. در حقیقت تلاشی برای جایگزین سیستم تلفنی آنالوگ با دیجیتال بود که علاوه بر داده های صوتی ، داده های دیجیتال را به خوبی پشتیبان کند.به این معنی که انتقال صوت در این نوع شبکه ها به صورت دیجیتال می باشد. در این سیستم ، صوت ابتدا به داده های دیجیتال تبدیل شده و سپس انتقال می باید.
ISDN به دو شاخه اصلی تقسیم می شود: N-ISDN و B-ISDN .
B-ISDN بر تکنولوژی ATM استوار است که شبکه ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می باشد که اکثر BACKBONE های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می کنند.(از جمله شبکه دیتای ایران)
نوع دیگر B-ISDN با ISDN با پهنای باند پایین است که برای استفاده های شخصی طراحی شده است.
در N-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد.
BRI و PRI نوع PRI برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی (PBX) ها با مراکز تلفن محلی طراحی شده است.
E1 یکی از زیر مجموعه های PRI است که امروزه استفاده زیادی دارد . E1 شامل 30 کانال شامل (B-channel) و یک کانال برای سیگنالینگ (D-channel) می باشد که هر کدام 64 kb/s پهنای باند دارند.

بعد از سال 94 میلادی و با توجه به گسترش اینترنت ، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد. هم چنان که در ایران نیز ISP هایی که خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می کنند روز به روز در حال گسترش است.
نوع دیگر ISDN ، BRI است (نوعی که در کیش از آن استفاده می شده) که برای کاربران نهایی طراحی شده است. این استاندارد دو کانال حامل 64 kb/s و یک کانال برای سیگنالینگ با پهنای باند 16 kb/s را در اختیار مشترک قرار می دهد.
این پهنای باند در اواسط دهه 80 میلادی که اینترنت کاربران مخصوصی داشت و سرویس های امروزی همچون Voip ، HTTP ، MultiMedia و ... به وجود نیامده بود ، مورد نیاز نبود هم چنین برای مشترکین عادی تلفن نیز وجود یک ارتباط کاملا دیجیتال چندان تفاوتی با سیستم های آنالوگ فعلی نداشت و به همین جهت هزینه های اضافی برای این سرویس از سوی کاربران بی دلیل بود و به همین جهت از این تکنولوژی استقبال چندانی نشد.
تنها در اویل دهه 90 بود که برای مدت کوتاهی مشترکین ISDN افزایش یافتند . پس از سال 95 نیز با وجود تکنولوژی هایی با سرعت های بسیار بالاتر مانند ADSL که سرعتی حدود 8 mb/s برای دریافت و 640 kb/s را برای دریافت با هزینه کمتر از ISDN در اختیار مشترکین قرار می دهد، انتخاب ISDN از سوی کاربران عاقلانه نبود.