-
سوخو 47
آزمايشگاه پرنده
در اوايل سال 2003 شرکت «سوخو» برنده مناقصه ساخت جنگنده شكاري نسل پنجم شد. زمان اولين پرواز سال 2006 مي باشد. اما هواپيماي «سوخو 47» يا بعبارت ديگر «برکوت» که الگوي جنگنده هاي شكاري جديد محسوب مي شد و داراي بالهاي با جهت مخالف بود هواپيماي نسل پنجم نيست. در دفتر طراحي و تجربي «سوخو» معتقدند که اين هواپيما بيشتر يک آزمايشگاه پرنده است که بر مبناي آن فن آوريها و مواد جديد مورد آزمايش قرار مي گيرند.
ولي نهايتا جنگنده نسل پنجم چه شکلي خواهد بود؟ ظاهر آن هنوز در حال شکل گيري است (طبق اطلاعات موجود در دفتر طراحي-تجربي «سوخو»، 5 نمونه وجود دارد که در حال گذارندن مراحل آزمايشي خود از لحاظ قابليت آئروديناميکي مي باشند). مشکل اينجاست که طراحان و نظاميان هنوز بر سر نوع جنگنده جديد بحث مي کنند. آيا اين هواپيما چه مشخصه هاي بايد داشته باشد؟ آيا بايد شبيه هواپيماي نامرئي اما در عين حال داراي قابليت منور کم «اف 117» که قادر باشد به مقصد برسد و پس از شليک تمام موشکها و بمبهاي خود به پايگاه برگردد؟ آيا بايد يک جنگنده نامرئي باشد که نتنها قادر به بمباران دقيق بوده بلکه بتواند در جنگهاي نزديک و رودرو فعاليت کند.
از سوي ديگر طراحان مي گويند که در مرحله اول بايد مشکلات موجود بويژه در زمينه فني را حل نمود. براي مثال ميدان حرارتي هواپيما را بايد کاهش داد. بايد بر روي دريچه هاي هوايي و موتور سرپوشهاي نسب شود که در صورت شناسايي هواپيما از طريق رادراهاي دشمن و يا اگر به سمت آن موشکي با كلاهك حرارتي شليک شود اين سرپوشها بسته شود. يا اين مشکل را بايد از طريق پراکندن هوا حل نمود.
به تازگی هیئت طراحی سوخو در مسکو، هواپیمای سوخو 47 با لقب عقاب طلایی که قبلاً S-37 نامیده می شد، طراحی و چند نمونه ای را نیز از آن تولید کرده است که اولین پروازش را در سپتامبر 1997 به انجام رساند. مهمترین و می توان گفت جالب ترین ویژگی این جنگنده، پیکربندی بال های آن که برخلاف جنگنده ها و هواپیماهای دیگر، رو به جلو است، می باشد.
حال به بررسی تکنولوژی بال رو به جلو بپردازیم. بال رو به جلو مزیت های گوناگونی را با خود به همراه دارد، که از جمله آن ها می توان به بالاتر بودن نسبت برا به پسا، مانور پذیری بالا در نبرد های هوایی تن به تن، برد بیشتر هواپیما، دارا بودن ویژگی های ضد واماندگی یا ستال و سپین، پایداری در زاویه حمله بالا و داشتن سرعت برخاست و نشست پایین تر اشاره کرد. در بدنه این هواپیما بیشتر از آلیاژهای تیتانیوم و آلومینیوم ساخته شده و قسمت محدودی از آن نیز به میزان 13% از مواد کامپوزیتی تولید شده است. در کاکپیت این هواپیما به راحتی خلبان در هنگام انجام نبرد های هوایی توجه فراوانی شده است. بیشترین مقدار شتاب جی یا شتاب گرانشی زمین قابل تحمل برای هواپیمای سوخو 47، که بر وزن خلبان تاثیر می گذارد، میزانی بسیار بهینه به مقدار بالاتر از 9 جی می باشد. در کاکپیت این هواپیما، خلبان به راحتی قادر است که حتی در شتاب جی بسیار بالا نیز به ادامه عملیات بپردازد و صدمه ای نیز به او وارد نگردد. همچنین این هواپیمای جنگنده از سیستم نجات خلبان یا صندلی پرتاب شونده نوینی نیز بهره می برد که این صندلی، با داشتن قابلیت وفق پذیری بالا نسبت به خلبان و شکل متغیر، می تواند اثر نامطلوب شتاب جی فراوان را بر روی خلبان کاهش دهد که در این شرایط، خلبان قادر است که شتاب جی بیشتری را نسبت به حالت معمولی و در هواپیماهای دیگر تحمل نماید.
