هواپیمای جنگنده روسی سوخو 37 - Su-37 Terminator
هواپیمای جنگنده روسی سوخو 37 - Su-37 Terminator
http://taknaz.ir/user_files/L132137421727.jpg
تکناز: اگر اطلاعاتی از پروژه های دور و دراز طراحی روس ها در بعد هوانوردی نظامی داشته باشیم جستجوی شركت های سازنده آن را به دنبال یك مهره سنتی همچنان خواهیم یافت چرا كه عامل مانورپذیری یك جنگنده در شرایط سخت گرچه امروزه قابل توجیه است اما روح سازندگان روس چندان با نبردهای آینده سازگار نیست و بسیاری معتقدند هنوز هم ركورد این امر در انحصار رقیب داخلی آن یعنی میكویان گوروویچ موسوم به (میگ) می باشد نقطه درخشان طرحهای شركت با سابقه سوخوی را پس از تولید نخست نمونه فلانكر می توان در همین جنگنده یافت هرچند این جنگنده را هنوز نمی توان یكی از رقبای قدر جنگنده های چندماموریته و سرسخت امروزی به دلیل طی دوره ی اولیه عمر آن نامید اما این طور كه پیداست می توان در این جنگنده نكات برجسته ای را یافت كه به تفصیل به آنها می پردازیم چرا كه ترمیناتور نامیست كه بر آن نهاده اند.
هواپیمای روسی Su-37 ترمینیتور، آخرین عضو خانواده فلانکر
از آنجا كه سروصدای روسها در بخش نظامی و رقابت آنان با ایالات متحده همچنان ادامه داشته و دارد،رقابت های داخلی بین شركت های بنام روسی نیز منجر شده طرحهای مفهمومی سوخوی بیش از پیش دقیق و اقتصادی باشد.هرچند در حیطه كاری دو شركت سوخوی و میگ با ارایه طرحهای مشابه با نقاط نسبتاً مشترك زیاد در زمینه سوخو-27 و میگ-29 ثابت كردند برای مقابله با طرح های جدید بلوك غرب متحد هم اند اما می توان رویه هركدام را بر اساس پیشینه به طور جداگانه بررسی نموده و تشخیص داد حال این طرح نیز هرچند ملهمی از پیشینیان خود و خصوصاً Su-35 بوده اما یك خط شكن در گروه خود به حساب می آید چرا كه نخستین جنگنده روسی است كه از فناوری TVC یا كنترل و هدایت تغییر بردار رانش سه بعدی كه امكان تغییر درسه بعد خروجی های هردو موتور را در حالات مختلف،به طور همزمان یا غیرهمزمان و به طور جداگانه برای انجام مانورهای خاص فراهم می آورد، برخوردار است.سوپر فلانكر را باید هواپیمایی با قابلیت مانوردهی فوق العاده بالا دانست هرچند اگر نگاهی به جثه سنگین و نسبتاً طویل آن بیاندازید كمی در این مورد شك می كنید اما جالب اینجاست كه سوپر فلانكر با شگردی خارق العاده كه تا فرصت یافته در نمایشگاه های عظیم هوایی در اقصی نقاط پهنه این كشور خودنمایی كرده و موجب بهت و حیرت عموم و حتی كارشناسان شده است مانورها و صرفاً مانوری كه تا پشت رل این هواپیما در شبیه ساز پرواز Lock On Modern Aircraft ننشینید به پیچیدگی آن یعنی مانور كولبیت پی نخواهید برد. در این مانور كه عملاً در شرایط عملیاتی اگر كمی بدبینانه به آن نگاه كنیم غیر ممكن می نماید،هواپیما یك پشتك كامل 360 درجه ای در هوا می زند و ازآنجا كه اكثر مانورهای سنگین افت شدید سرعت و رانش را به همراه دارند،آن را به سیبلی برای دشمنان تیزبین خود بدل می كند هرچند مهارت خلبان نیز می تواند كمك زیادی برای بهبود سریع وضعیت و نامتعادلی جنگنده باشد و به كارش آید اما برخی آن را به منزله اتمام كار این جنگنده در همان نقطه از نبرد می دانند علاوه بر این،نمایشگاه هوایی فارن برو در سال 1996نیز عرصه درخشانی برای هنرنمایی این جنگنده به حساب می آمد چرا كه چشم سازندگان و طراحان روسی به استقبال خصوصاً عموم از این جنگنده دوخته شده بود.
هواپیمای Su-37 Terminator به کانارد نیز مجهز است
با این اوصاف گویی پنجره جدیدی به روی دنیای حركات آكروباتیك گشوده شده بود.طراحان مطمئن روس،این پرنده را رویایی برای شكستن ركوردهای مرگبار می پنداشتند و به حیات مجدد صنعت همیشه در صحنه اما ضعیف هوانوردی روسیه امیدوار بودند.هرچند ترمیناتورها از این وهله سربلند بیرون آمدند و مانور استثنایی سوپر-كبری را برای اولین بار به نام خود در كتاب ركوردهای هوانوردی به ثبت رسانیدند، حركتی كه در آن، هواپیما ابتدا با سرعتی معادل 400 كیلومتر بر ساعت كار خود را برای استقبال از خطر آغاز می كرد و سپس با كشیدن دسته هواپیما به طرف عقب و كاهش تراتل باعث كششی به طرف عقب با زاویه ای حدود 13۵درجه و سپس چرخش كامل به طور عمود و حفظ این حالت به مدت 4الی 6ثانیه و سپس مجدداً با پایین آمدن دماغه و Level كردن هواپیما در سطح افق و رساندن سرعت از دست رفته به 150Km/hبدون تغییر ارتفاع و نهایتاً استفاده از سیستم تحریف جهت اعمال رانش برای تنظیم تعادل اولیه.البته با توجه به پیچیدگی ظاهری كه از لابلای جملات فوق پیداست توصیه می شود تا زمان دریافت گواهینامه مربوطه آن را در شبیه ساز پرواز امتحان نكنید! زیاد هم هیجان زده نشوید چرا كه در مورد هواپیمایی كه تنها چند فروند پیش نمونه از آن تهیه شده و فعلاً تولید آن تعلیق و یا درواقع متوقف شده است و دلیل آن نیز عدم اختصاص بودجه لازم به پروژه آزمایشی Su-37 اعلام شده و حتی دو فروند نیز با وجود تفاوت نه چندانی كه با Su-35 خود دارد در طرح اصلی این هواپیما ادغام شده است قضاوت صحیح كمی دشوار است و از این حیث نمی توان آینده ای برای آن متصور بود،جنگنده ای كه نخستین پرواز خود را در دوم آوریل 1996 انجام داده و از توان بالایی در زمینه پیشرانش برخورداراست به طوری كه برای تولید و تامین نیروی جلوبرندگی خود از دو موتور توربوفن AL-37FU ساخت شركت Lyulkaكه در واقع نوع ارتقا یافته AL-31F به كار رفته در مدل پایه Su-27 است، هركدام با رانشی معادل 30855پوند بهره می برد و از سیستم Avionic والكترونیكی پیشرفته ای برخوردار است به طوری كه رادار چندحالته NO-11M ساخت شركت NIIPبا قابلیت ترك و نظارت همزمان بر 15 هدف و شلیك انتخابی با توجه به سیستم راداری موشك مجهز به قفل روی هدف به طور مستقل در حالت فعال یا غیر فعال به آسودگی می تواند به هدایت و مشایعت موشكهای هوا به هوای خود نظیر R-77 پرداخته و شاهد نابودی آن باشد.
سیستم تغییر بردار رانش از قابلیت های کم نظیر ترمینیتور است
از دیگر تجهیزات پیشرفته آن می توان به كاكپیت و صفحه آلات پیشرفته آن اشاره داشت تعجب نكنید بله پیشرفته! البته چنانچه پیشتر گفته شد تمایل روسها به قطعات آنالوگ همچنان ادامه داشته و ردپای آنها هنوز پیداست اما در ترمیناتور اطلاعات ناوبری و تاكتیكی مورد نیاز خلبان بر روی چهار نمایشگر با فناوری استفاده از كریستال مایع ،یك دستگاه صفحه نمایش تعیین شده اختصاصی نقش بسته و یك صفحه كلید گسترده برای كنترل وضعیت تجهیزات خارجی تعبیه شده است. اطلاعات مربوط به سیستمهای اختصاصی نیز هر یك به طور همزمان با انتخاب خلبان نمایش داده می شوند، هرچند اعتقاد بسیاری بر این است كه هنوز توانایی روس ها برای ساخت تجهیزات پیشرفته الكترونیكی در حد رقابت نیست اما این بار شركت كرانستت سازنده قطعات Avionics این جنگنده متفاوت ظاهر شده است.بیشترین سرعت سوپر فلنكر(در حالت روشن بودن پس سوز) به حدود 2 برابر سرعت صوت یا 2500Km/h خواهد رسید برد گذری جنگنده در حالت Full Load به 3500 كیلومتر رسیده و 2000 كیلومتر در مقایسه با فلنكر پایه بهبود یافته است.تسلیحات سوپر فلنكر، از نظر وزن كلی 18075 پوند (مقداری معادل 8200 كیلوگرم) هستند كه به نسبت های نابرابر بین موشكهای هوا به هوای R-73 و R-77 ،هوا به زمین،بمب ها،راكتها و پادهای مغشوش كننده رادار و ضد عمل الكترونیك و... تقسیم شده اند.
برای کنترل سیستم تغییر بردار رانش نیاز به Fly By Wire های بسیار پیشرفته است
نهایتاً لازم به ذكر است طرح این هواپیما همانطور كه پیشتر گفته شد در حد شایعاتی متوقف شده اما برنامه هایی نیز پس یك دوره استراحت برای دفتر طراحی آزمایشات سوخوی(EDB) حول كار بر روی گونه 2 سرنشینه این هواپیما با قابلیتهایی باز هم وسیع تر در زمینه اهداف و ماموریت های زمینی به طور گسترده در دست بررسی است و باید منتظر ماند و دید كه آیا همچون بسیاری از شاهكارهای روسی به قبرستان مدرن هواپیماهای این كشور به دلیل مشكلات فوق منتقل خواهد شد یا خواهد ماند و آسمان را زیر چشم های تیزبین خود اداره خواهد كرد.
