خدا قطعه شعری اثر پروین دولت آبادی
خــــــــــــــــــــــــ ـــــدا
کــــــــــــــــــه هـــــــــــــــــم در خانه مـــــــــــــــــا هست و هـــم نیست
تـــــــو گفتــــــــــــی مهربانتــــــــــــــــــ ــر از خــــــــدا نیست
دمــــــــــــی از بندگان خـــــــــــــود جــــــــــدا نیست
چــــــــــرا هرگز نمــــــــی آید به خوابـــــــم
چرا هرگز نمــــــی گوید جوابــــــــــــم
نماز صبحگاهت را شنیـــــــــــــــدم
ترا دیــــــــدم خدایت را ندیــــــــــــــــدم
به من آهسته مــــــــــــــــــادر گفت: فرزند
خـــــدا را در دل خود جــــــــوی یک چنــــــــــــــد
خـــــــدا در بــــــــــــــوی و رنگ گل نهــــــــــــــــان است
بهــــــــار و بـــــــــــــاغ و گـــــــــل از او نشـــــــــــــــــــــــ ــــــــان است
خــــــــــــــدا در پاکــــــــــــــــــــــ ــی و نیکــــــــــــــــــــــ ـــــی است فرزنـــــــــــــــــــــ ــد
بــــــــــــــــــــــــ ــــــــود در روشنائیهــــــــــــــــا خداونــــــــــــــــــد
به هــــــــــــر کاری دل خود با خـــــــــــــــــدا دار
دل کس را ز بی مهری میــــــــــــآزار
