:::[ جن چگونه موجودی است؟ ]:::

:::[ جن چگونه موجودی است؟ ]:::

به واقع جن چگونه موجودی است و آیا می توان توسط علوم پیشرفته امروزی آن را اثبات كرد؟جن در لغت به معنای مستور و پوشیده است،همان طور كه بچه در رحم و پنهان از چشم ما را «جنین» گویند و جنت اشاره به باغی است كه درختان آن مانع از به چشم آمدن زمینش می گردد. و شاید علت شك و تردید در وجود جن نیز همان مستور و پنهان بودنش از انظار و حس بشری است، كه علت آن در ذات خلقتش نهفته است. قرآن كریم خلقت جن را چنین بیان می دارد:
و جان (كه در بعضی از متون اسلامی آمده است، جان پدر جن است همان طور كه آدم، پدر انسان) را پیشتر، از آتش زهرآگین آفریدیم. (سوره حجر، آیه ۲۷)
خدا انسان را از گل خشك شده ای چون خاك سفال آفرید و جنیان را از شعله ای بی دود. (سوره الرحمان، آیه ۱۴ و ۱۵) مرا از آتش خلق كردی و او (انسان) را از گل آفریدی.از این آیات در می یابیم كه جن، آتش است و انسان از جنس خاك، و این چنین دریافت می شود كه جنیان قبل از انسان خلق شده اند، و از آن جایی كه هر دو از ماده آفریده شده اند پس مادی هستند، ولی دو تفاوت اساسی آنها را از سایر موجودات متمایز می سازد:

۱ـ می توانند خود را به هر شكل و قیافه ای درآورند (آكام المرجان) (به استثنای پیامبران و ائمه معصوم و بنا به برخی روایات حتی احدی از شیعیان).
۲ـ از چشم موجودات دیگر پنهانند. ملاصدرا پنهان و آشكار شدن جن را با هوا قیاس می كند و این طور عنوان می دارد: «بدن های لطیف آنها در الطاف و نرمی متوسط بوده و از این رو آماده جدایی و یا گردآمدن هستند، چون گرد هم آیند قوام آنها بهتر گشته و مشاهده می گردند و چون جدا گردند قوامشان نازك و جسمشان لطیف می شود و از دیده پنهان می مانند، مانند هوا كه وقتی ذراتش گرد هم می آیند غلیظ می شود و به صورت ابر درمی آید و وقتی ذرات از هم جدا می شوند لطیف شده و دیده نمی شوند.» (ملاصدرا، مفاتیح الغیب)

همین ذات وجودی جنیان به آنها این امكان را می دهد كه خود را به هر شكلی و با هر حجمی درآورند، چه به اندازه سرسوزن و چه در اندازه اتاقی بزرگ. آنها به واسطه همین ویژگی، بعد زمان برایشان معنا ندارد، و مسافتی را كه بشر مدتها باید آن را طی كند، در لحظه ای می پیمایند و اعمالی را كه از توان انسان خارج است آنها به راحتی قادر به انجامش هستند. عمده ترین علت شك و تردید در وجود آنان هم همین پنهان بودن از چشم انسانهاست، كه البته از نظر علمی هم توجیه پذیر است. چرا كه در جهان هستی چیزهای زیادی وجود دارد كه به چشم ما قابل رویت نیستند
ولی قدرتشان از نظر جسمی از انسان به مراتب بیشتر است، مثل الكترونها، امواج الكتریسیته، نورهای ماورای بنفش، اشعه ایكس، باكتریها و ویروسها، آمیب ها، جانداران تك سلولی و از همه مهمتر ذات اقداس الهی كه دیده نمی شود ولی كدام عقل سلیمی می تواند آن را انكار كند؟ بنابراین صرف این كه با حواس خود قادر نیستم آنان را درك كنیم، دلیل بر نبودن آنها نیست