آرايش کردن از زمان هاي بسيار قديم مخصوصا زماني که مردم بادارو آشنا شدند، بين خانمها و آقايان متداول بوده و آنها با علاقه فراواني برايزيباتر نشان دادن صورتشان ميکوشيدند.
مطالعه تاريخ باشتان به ما ثابتميکند که در دوران ماقبل تاريخ نيز مردان و زنان به بهتر نشان دادن ظاهر خود علاقهمند بودند.
نوع آرايش و وسايل آرايشي که در يک فرهنگ و مليت برايزيباتر و جذابتر نشاندادن به کار ميرود ممکن است در فرهمگ ديگر کاملا مردود باشد،اما اکثر مردم از تغيير در مد لباس، مو و آرايش صورت لذت ميبرند.
تاريخشروع آرايش کلا به مصريا قديم ميرسد. آنها بريا مراسم مذهبي از عطريات و موادآرايشي استفاده ميکردند و حمامهاي مخصوص براي خوشبو کردن پوست بدن ميگرفتند، بهنظافت و پاکيزگي اهميت ميدادند و بعد از
اگر ما پيشرفت و تغييرات در مدو زيبايي را از زمان اجدادمان تا حالا دنبال کنيم، شايد به تمامآن تغييرات پيببريم.
آثار به جا مانده از اجداد به ما نشان ميدهد که مواد رنگي برايرنگ کردن مو، ناخن و پوست به گار ميرفته و خالکوبي نيز در آنزمان وجود داشته ومرسوم بوده است. مواد رنگي و آرايش از ريشه درختان، برگ و کلا مواد گياهي و معدنيتهيه ميگرديد.
مثلا پودر به نام کوهل شبيه سرمه در زمان مصريا قديمبراي شفافتر و بزرگتر نشان دادن چشمها مصرف ميشد. دوده چراغ را به ابرو ميزدند و ازاکسيد آهن براي تهيه سرخاب جهت آرايش صورت استفاده ميکردند.
يونانيهااز سال 460 ميلادي با علاقه فراوان عطريات و مواد آرايشي ميساختند و براي مراسممذهبي و استفاده شخصي و حتي گاهي به عنوان دارو استفاده ميکردند.خانمهاي يوناني ازموادي به نام ورميليون براي آرايش صورت استفاده ميکردند که به رنگ فرمز روشن بود واز ترکيب نمکهاي جيوه در ساخت آن استفاده ميشد.
خانمهاي رومي مخلوطي ازگچ و سرب را به صورت ميزدند تا آن را سفيدتر کنند، همچنين با رنگهاي گياهي گونه هاو لبهايشان را سرخ ميکردندو از مخلوط ذرت، شير و آرد ماسکهايي براي صورت تهيهميکردند که آن را با کره نيز مخلوطمينمودند. روميها هم مانند يونانيها و مصريهاحمام و نظافت را باور داشتند و خانمها در موقع حمام از شير و شراب استفادهمينومدند. حمامهاي رومي معمولا عمومي بود با قسمتهاي جداگانه براي خانمها و آقايان. مردان رومي نيز از عطريات و روغن براي خوشبو کردن پوست و نرم نگه داشتن آن بعد ازحمام استفاده ميکردند. شعرهاي يوناني زيادي درباره نظافت، زيبايي مو و پوست و ناخنسروده شده است و نقاشيهاي بسياري بيانگر اهميت آن است.آسياييها، به خصوص چينيها،تاريخچه بسيار دوري در مورد سلامتي دارند و آراستگي را يک هنر به حساب مي آورند،مخصوصا بين افرادي که امکان استفاده از لوازم آرايش مختلف و لباسهاي متنوع راداشتند. در ژاپن آرايش گيشاها خيره کنندهبود و هنوز هم يک هنر باارزش به شمار ميآيد.
ايرانيان نيز همانگونه که تاريخ و شواهد نشان ميدهد،پيرو مد وآراستگي مو و صورت و لباس بودند.
افريقايي هاتحول بزرگي در آرايش مو وطراحي لباسهاي مخصوص به وجود آوردند. آنها داروهاي بسياري از گياهان و مواد او.ليهکه در اطراف خود دشاتند تهيه ميکردند. همچنين از رنگهاي زيادي براي آرايش صورت خوداستفاده ميکردند که بعضي از انواع مدل مو و لباس آنها هنوز هم رايج است.
در قرون وسطي بيشتر مواد رنگي روي گونه ها و لبها زده ميشد. چشمها فقطبا سرمه آرايش ميشدند. مواد آرايشي و داروها از هم جدا نبودند ولي در اواخر قرنشانزدهم تقريبا از هم تفکيک شدند. اين دوره بين کلاسيک و رنسانس بود، زماني که مذهبنقش مهمي در زندگي و عقايد و رفتار اجتماعي مردم داشت. حمام روزانه متداول نبود وليعطر و موادخوشبوکننده زيادي مصرف ميشد.
در عصر رنسانس نقاشيهاي کلاسيکو نوشته ها نشان ميدهند که چقدر آراستگي ظاهر بين مردم متداول بوده است. يکي ازغيرعاديترين مدها تراشيدن ابروها و خط مو در پيشاني بود و معتقد بودند که ابرويتراشيده چهره بسيار باهوش و متفکري به زن ميدهد.
در زمان اليزابت اول (1558 تا 1603 ميلادي) ماسکهاي صورت متداول شدند. در اين دوره ماسکهايي از ترکيبپودرپوست تخم مرغ، زاج سفيد، بوراکس، بادام، تخم خشخاش، شير، شراب، کره، ميوه وسبزيحات ساخته ميشد. گونه و لبها آرايش ميشدند ولي آرايش چشمها بسيار کم رنگ بود.
ماري آنتوانت (1755 تا 1793 ميلادي) ملکه فرانسه و اکثر خانمهاي مرفهفرانسوي حمام توت فرنگي و شير ميگرفتند. لبها و گونه ها شديدا با رنگهاي سورتي ونارنجي آرايش ميشدند. به ابروها فرم داده مشد ولي از سايه چشم زياد استفاده نميشد وپودرهاي خوشبو براي صورت استفاده ميکردند. اين دوره به دوره افراط و زياده روي درآرايش معروف است.
در زمان ويکتوريا، ملکه انگليس، آرايش صورت جذابيتخود را از دست داد. خانمها بسيار ساده و بدون رنگ بودند و معروف است که زنان گونهايخود را نيشگون گرفتن و لباهايشان را با گاز گرفتن سرخ ميکردند. ماسکهايي از ترکيبعسل، تخم مرغ، شير، ميوه و سبزيجات و روغن هاي مختلف ساخته ميشد. اين دوره يکي ازسختترين و محدودکننده ترين دوران تاريخ آرايش به حساب مي آيد.
درسالهاي 1920 انقلابي در کارخانه هاي لوازم آرايش به وجود آمد و سايه هاي رنگارنگبراي چشم ها، رژگونه و رژ لبهاي متنوعي ساخته شد. کرمها و لوسيونهاي گوناگون برايپوست و شامپوهاي نرم کننده و تقويتي مو به بازار آمد. در سالهاي 1950 و 1960 مدهاياروپايي بيشتر کشورها را تحت الشعاع قرار دادند، مواد پاک کننده پوست، کرمها لوسيونها و نرم کننده هاو لوازم آرايش متنوعي وارد بازار شدند. ابروهاي پهن مد شد، خط چشمنيز پهن مشخص بود، گونه ها و لبها رنگملايم داشتند. در اواخر 1960، آرايش ترميمي وتکميلي متداتول شدو باز هم ابروها باريک شدند.
از سالهاي 1970 به بعدکارخانه ها رنگهاي متفاوتي براي آرايش روز و شب& مواد و لوازم آرايش برايزيبايي، سلامتي و پاکيزگي پوست و مو ارائه کردند و خانمها بيشتر و بيشتر جذب اينمواد شدند
حمام از مواد خوشبوکننده و روغني براي نرک نگه داشتن پوستشاناستفاده ميکردند. شانه و آيينه به عنوان اولين لوازم آرايشي مورد علاقه همه خانمهاو آقايان بود. کلئوپاترا، ملکه مصر، مواد آرايش و عطر را عاشقانه براي پوست و مو وبدن خود استفاده ميکرده است
