ارتباط با امام زمان (ع) در زمان غيبت

سوال :
با عرض سلام خدمت شما من میخواستم بدونم که ایا واقعا بعضی از ادما با امام عصر ارتباط دارن و همین طور بعد از اینکه اقامون ظهور کردن امام علی ع هم به خواست خدا دوباره زنده شده و مدت زیادی حکومت خواهند کرد اینا تا چه حدی درسته

پاسخ :
ا سلام
دوست محترم
درباره امکان ارتباط و مشاهده حضرت میان علما دو دیدگاه کلی وجود دارد: 1 ـ در دوران غیبت کبری امکان ارتباط و مشاهده وجود ندارد؛ چنان چه گروهی از علما و بزرگان شیعه همچون نعمانی صاحب کتاب الغیبة، فیض کاشانی در کتاب وافی، کاشف الغطاء در رساله حق المبین و شیخ مفید و.... بر این باورند که برابر دستور حضرت در توقیعی شش روز پیش از مرگ علی بن محمد سمری - آخرین نایب خاص حضرت در دوران غیبت صغری ـ از ناحیه آن صادر شد هر کس در دوران غیبت کبری ادعای دیدن امام زمان را بنماید، درغگو و تهمت زننده است، (کمال الدین، ص 516) ادعای وی قابل پذیرش نیست و مدعی دیدار را باید تکذیب کرد.

2 ـ در مقابل گروهی از علمای شیعه هستند که قائل به امکان ارتباط و بهره بردن از محضر حضرت در دوران غیبت کبری هستند، که این دیدگاه در بین متاخرین از شیعه شدت دارد که از جناب سید مرتضی شروع می شود پس از وی شهرت می یابد و افرادی چون محدث نوری، کراجکی، شیخ طوسی و ... آن را طرح می کنند و دلایل آنان نیز روایات، اجماع و داستان های اتفاق افتاده است. (چشم به راه مهدی، ص 73)

چنان چه بعضی از بزرگان فرموده اند مراد از توقیع (تکذیب مدعی دیدار) کسانی می باشند که ادعای نیابت کنند و خود را واسطه بین امام و مردم معرفی نمایند و مقصود نفی ادعایی است که دلیل بر تعیین شخص خاص به نیابت و واسطه بین امام باشد و شاید نفی ادعای اختیاری بودن مشاهده و ارتباط و ...

بنابراین می توان گفت که امکان ارتباط و مشاهده غیر اختیاری حضرت چنان که بسیاری از بزرگان و پاکان و انسان های معمولی و ... به دیدارش مفتخر شده اند که محدث نوری در کتاب نجم الثاقب باب هفتم ماجرای یکصد تن از آنان را آورده است همچنین حضور آن حضرت در مجالس و محافل شیعیان و دوستداران اهل بیت (ع) که برای زنده نگه داشتن نام و راه و رسم آن بر پا می شود (امام مهدی از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص 440)
ولی باید توجه داشت که برابر صریح و توقیع نیز چنان چه بزرگان و علما فرموده اند دیدار کنندگان حق اظهار آن را ندارند و به تعبیر شیخ طوسی، خود می دانند و نفس خویش (چشم به راه مهدی، ص 104)

سیره و روش بزرگانی که در سیر الی الله به مقاماتی نائل شده اند و شامل لطف و عنایت خاص آن حضرت قرار گرفته اند نیز به این گونه بوده است که این رابطه را از دیگران پنهان می داشته اند و سعی بر آشکار نشدن آن می کرده اند و شاید پس از سالیان و یا حتی مرگ وی این اسرار هویدا می گشت چرا که:

هر که را اسرار حق آموختند
مهر کردند و دهانش دوختند

و بهترین راه برای آگاهی صحت گفتار مدعیان، بررسی گفتار و کردار او با شرع مقدس و سیره اولیای الهی است ـ بدون هیچ گونه افراط و تفریطی ـ یعنی اهتمام به واجبات و استمرار در مستحبات و الگوی نمونه اخلاقی چه در خانواده و چه در جامعه و ... که نشانه اصلی مقربان درگاه الهی است.

ولی از آن جا که فریب کاران و دغل بازان و شیادانی که موجب انحراف مردم و قلوب عاشقان می گردند باید بسیار مراقب و مواظب بود و با توکل به خدا از ائمه اطهار علیهم السلام کمک و مدد خواست تا مسیر را برای انسان هموار و روشن سازند.
در مورد قسمت دوم سوال نیز جداگانه سوال نمائید تا با تفکیک مطالب و سوالات به نتیجه مطلوب دست یابیم.