119علامت ظهور امام زمان

1 ـ هرگاه ديدى: حق بميرد و طرفدارانش نابود شوند.
2 ـ و ديدى كه: ظلم همه جا را گرفته.
3 ـ و ديدى كه: قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
4 ـ و ديدى كه: دين همچون ظرف تو خالى، و بى محتوا شده است.
5 ـ و ديدى كه: طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده اند.
6 ـ و ديدى كه: كارهاى بد آشكار شده و از آن نهى نمى شود و بدكاران بازخواست نمى شوند.
7 ـ و ديدى كه: چنان فسق و فجور آشكار شده كه مردان به مردان و زنان به زنان خود را ارضا می کنند.
8 ـ و ديدى كه: افراد با ايمان سكوت كرده و سخنشان را نمى پذيرند.
9 ـ و ديدى كه: شخص بدكار، دروغ گويد، و كسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى كند.
10 ـ و ديدى بچه ها، بزرگان را تحقير كنند.
11 ـ و ديدى كه: قطع پيوند خويشاوندى شود.
12 ـ و ديدى كه: بدكار را ستايش كنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
13 ـ و ديدى نوجوانان پسر، همان كنند كه زنان مى كنند.(با آرایش خود را به زن ها تشبیه می کنند)
14 ـ و ديدى كه: زنان با زنان ازدواج نمايند.( هم جنس بازی)
15 ـ و ديدى كه: مدّاحى دروغين از اشخاص، زياد شود.(تعاریف نابجا برای تحقق خواسته ها)
16 ـ و ديدى كه: انسان ها اموال خود را در غير اطاعت خدا مصرف مى كنند و كسى مانع نمى شود.
17 ـ و ديدى كه: افراد با ديدن كار و تلاش نامناسب مؤمنين، به خدا پناه مى برند.
18 ـ و ديدى كه: همسايه به همسايه خود اذيت مى كند و از آن جلوگيرى نمى شود.
19 ـ و ديدى كه : كافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.
20 ـ و ديدى كه: شراب را آشكارا مى آشامند و براى نوشيدن آن كنار هم مى نشينند و از خداوند متعال نمى ترسند.
21 ـ و ديدى: كسى كه امر به معروف مى كند خوار و ذليل است.
22 ـ و ديدى آدم بدكار در آنچه آن را خدا دوست ندارد، نيرومند و مورد ستايش است.
23 ـ و ديدى اهل قرآن و دوستان آن ها خوارند.
24 ـ و ديدى راه نيك بسته و راه بد باز است.
25 ـ و ديدى خانه كعبه تعطيل شده، و به تعطيلى آن دستور داده مى شود.
26 ـ و ديدى كه: انسان به زبان مى گويد ولى عمل نمى كند.
27 ـ و ديدى كه: مردان از مردان و زنان از زنان لذّت مى برند، (مردان خود را براى مردان، و زنان خود را براى زنان فربه مى كنند).
28 ـ و ديدى كه: زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تأمين مى شود.( کسب حرام )
29 ـ و ديدى زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشكيل مى دهند.
30 ـ و ديدى كه: در ميان فرزندان «عبّاس»، كارهاى زنانگى به وجود آيد.
31 ـ و ديدى كه: زن براى زنا با مردان، با شوهر خود همكارى كند.
32 ـ و ديدى كه: بيشتر مردم و بهترين خانه ها، زنان را بر بدكارى كمك مى كنند.
33 ـ و ديدى كه: مؤمن، خوار و ذليل شمرده شود.
34 ـ و ديدى كه: بدعت و زنا آشكار شود.
35 ـ و ديدى مردم به شهادت ناحق اعتماد كنند.
36 ـ و ديدى كه: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد.
37 ـ و ديدى كه: دين بر اساس ميل اشخاص معنى شود و كتاب خدا و احكامش تعطيل گردد.
38 ـ و ديدى كه: جرئت برگناه آشكار شود، و ديگر كسى براى انجام آن منتظر تاريكى شب نگردد.
39 ـ و ديدى مؤمن نتواند نهى از منكر كند مگر در قلبش.
40 ـ و ديدى كه: ثروت بسيار زياد در راه خشم خدا خرج گردد.
41 ـ و ديدى كه: سردمداران به كافران نزديك شوند و از نيكوكاران دور شوند.
42 ـ و ديدى كه: واليان در قضاوت رشوه بگيرند.
43 ـ و ديدى كه: پست هاى مهم واليان بر اساس مزايده است نه بر اساس شايستگى.
44 ـ و ديدى كه: مردم را از روى تهمت و يا سوءظن بكشند.
45 ـ و ديدى كه: مرد بخاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گيرد.
46 ـ و ديدى كه: مرد از بدكارگى همسرش نان مى خورد.
47 ـ و ديدى كه: زن بر شوهر خود مسلّط شود، و كارهايى كه مورد خشنودى شوهر نيست انجام مى دهد، و به شوهرش خرجى مى دهد.
48 ـ و ديدى كه: مرد همسر و كنيزش را كرايه مى دهد و به غذاى پست (كه از اين راه بدست مى آورد) خشنود است.
49 ـ و ديدى كه: سوگندهاى دروغ به خدا بسيار گردد.
50 ـ و ديدى كه: آشكارا قمار بازى مى شود.
51 و ديدى كه: مشروبات الكلى بطور آشكار بدون مانع خريد و فروش مى شود.
52 ـ و ديدى كه: زنان مسلمان خود را به كافر مى بخشند.
53 ـ و ديدى كه: كارهاى زشت آشكار شده و هر كس از كنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
54 ـ و ديدى كه: مردم محترم، توسط كسى كه مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.
55 ـ و ديدى كه: نزديكترين مردم به فرمانداران آنانى هستند كه به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت(عليهم السلام)ستايش شوند.
56 ـ و ديدى كه: هر كس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش را قبول نمى كنند.
57 ـ و ديدى كه: در گفتن سخن باطل و دروغ، با همديگر رقابت كنند.
58 ـ و ديدى كه: شنيدن سخن حق بر مردم سنگين است ولى شنيدن باطل برايشان آسان است.
59 ـ و ديدى كه: همسايه از ترس زبان بد همسايه، او را احترام مى كند.
60 ـ و ديدى كه: حدود الهى تعطيل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
61 ـ و ديدى كه: مسجدها طلاكارى (زينت داده) شود.
62 ـ و ديدى كه: راستگوترين مردم نزد آن ها مفتريان دروغگو است.
63 ـ و ديدى كه: بدكارى آشكار شده و براى سخن چينى كوشش مى شود.
64 ـ و ديدى كه: ستم و تجاوز شايع شده.
65 ـ و ديدى كه: غيبت، سخن خوش آن ها گردد، و بعضى بعض ديگر را به آن بشارت دهند.
66 ـ و ديدى كه: حج و جهاد براى خدا نيست.
67 ـ و ديدى كه: سلطان به خاطر كافر، شخص مؤمن را خوار كند.
68 ـ و ديدى كه: خرابى بيشتر از آبادى است.
69 ـ و ديدى كه: معاش انسان از كم فروشى بدست مى آيد.
70 ـ و ديدى كه: خونريزى آسان گردد.
71 ـ و ديدى كه: مرد بخاطر دنيايش رياست مى كند.
72 ـ و ديدى كه: نماز را سبك شمارند.
73 ـ و ديدى كه: انسان ثروت زيادى جمع كرده ولى از آغاز آن تا آخر زكاتش را نداده است.
74 ـ و ديدى كه: قبر مرده ها را بشكافند و آن ها را اذيت كنند.
75 ـ و ديدى كه: هرج و مرج بسيار است.
76 ـ و ديدى كه: مرد روز خود را با مستى به شب مى رساند و شب خود را نيز به همين منوال به صبح برساند و هيچ اهميتى به برنامه مردم ندهد.
77 ـ و ديدى كه: با حيوانات آميزش مى شود.
78 ـ و ديدى كه: مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزديده اند).
79 ـ و ديدى كه: حيوانات همديگر را بدرند.
80 ـ و ديدى كه: دل هاى مردم، سخت و ديدگانشان خشك و ياد خدا برايشان گران است.
81 ـ و ديدى كه: بر سر كسب هاى حرام آشكارا، رقابت كنند.
82 ـ و ديدى كه: نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
83 ـ و ديدى كه: فقيه براى دين، فقه نمى آموزد و طالب حرام، ستايش و احترام مى گردد.
84 ـ و ديدى كه: مردم در اطراف قدرتمندانند.
85 ـ و ديدى كه: طالب حلال، مذمّت و سرزنش مى شود و طالب حرام ستايش و احترام مى گردد.
86 ـ و ديدى كه: در مكه و مدينه كارهائى مى كنند كه خدا دوست ندارد و كسى از آن جلوگيرى نمى كند، و هيچكس بين آن ها و كارهاى بدشان مانع نمى شود.
87 ـ و ديدى كه: آلات موسيقى و لهو در مدينه و مكّه آشكار گردد.
88 ـ و ديدى كه: مرد سخن حق گويد و امر به معروف و نهى از منكر كند ولى ديگران او را از اين كار برحذر مى دارند.
89 ـ و ديدى كه: مردم به همديگر نگاه مى كنند، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى كنند) و از مردم بدكار پيروى نمايند.
90 ـ و ديدى كه: راه نيك خالى و راه رونده ندارد.
91 ـ و ديدى كه: مرده را مسخره كنند و كسى براى او اندوهگين نشود.
92 ـ و ديدى كه: سال به سال بدعت و بدي ها بيشتر شود.
93 ـ و ديدى كه: مردم و جمعيت ها جز از سرمايه داران پيروى نكنند.
94 ـ و ديدى كه: به فقير چيزى دهند كه برايش بخندند ولى در راه غير خدا ترحم كنند.
95 ـ و ديدى كه: علائم آسمانى آشكار شود و كسى از آن نگران نشود.
96 ـ و ديدى كه: مردم مانند حيوانات در انظار يكديگر عمل جنسى بجا مى آورند و كسى از ترس مردم از آن جلوگيرى نمى كند.
97 ـ و ديدى كه: انسان در راه غير خدا بسيار خرج كند ولى در راه خدا از اندك هم مضايقه دارد.
98 ـ و ديدى كه: عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هيچ احترامى براى آن ها قائل نيستند، بلكه نزد فرزند از همه بدترند.
99 ـ و ديدى كه: زن ها بر مسند حكومت بنشينند، و هيچ كارى جز خواسته آن ها پيش نرود.
100 ـ و ديدى كه: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرين كند و از مرگشان شاد گردد.
101 ـ و ديدى كه: اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدكارى، كم فروشى، و زشتى انجام نداده، ناراحت است.
102 ـ و ديدى كه: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتكار كنند.
103 ـ و ديدى كه: اموال حق خويشان پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)(خمس) در راه باطل تقسيم گردد، و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
104 ـ و ديدى كه: به وسيله شراب، بيمار را مداوا كنند، و براى بهبودى بيمار آن را تجويز نمايند.
105 ـ و ديدى كه: مردم در مورد امر به معروف و نهى از منكر و ترك دين بى تفاوت و يكسانند.
106 ـ و ديدى كه: سر و صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى حق طلبان خاموش است.
107 ـ و ديدى كه: براى اذان و نماز مزد مى گيرند.
108 ـ و ديدى كه: مسجدها پر است از كسانى كه از خدا نترسند و غيبت هم نمايند.
109 ـ و ديدى كه: شرابخوار مست، پيش نماز مردم شود.
110 ـ وقتى كه ديدى: خورندگان اموال يتيمان ستوده شوند.
111 ـ و ديدى كه: قاضيان برخلاف دستور خداوند قضاوت كنند.
112 ـ وقتى ديدى كه: استانداران از روى طمع، خائنان را امين خود قرار دهند.
113 ـ و ديدى كه: فرمانروايان، ميراث(مستضعفان) را در اختيار بدكاران از خدا بى خبر قرار دهند.
114 ـ و ديدى كه: بر روى منبرها از پرهيزكارى سخن مى گويند ولى گويندگان آن پرهيزكار نيستند.
115 ـ و ديدى كه: صدقه را با وساطت ديگران بدون رضاى خدا و بخاطر در خواست مردم بدهند.
116 ـ وقتى كه ديدى: وقت (اوّل) نمازها را سبك بشمارند.
117 ـ و ديدى كه: هَمّ و هدف مردم، شكم و شهوتشان است.
118 ـ و ديدى كه: دنيا به آن ها روى كرده.
119 ـ و ديدى كه: نشانه هاى برجسته حق، ويران شده است.

در اين وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد...
این موارد غیر حتمی هستند که اکثر اونا بوقوع پیوسته، اما علائمی هم داریم که از اونا به علائم حتمی ظهور تعبیر شده:

1- خروج سفیانی؛
2- ندای آسمانی به طوری که همه مردم دنیا آن را می شنوند؛
3- کشته شدن نفس زکیه؛
4- خروج یمانی؛
5- خسف (فرورفتن) زمین در منطقه بیداء؛

منظور از این علائم (حتمی)، علامت هاییه که هرگاه واقع شدن، قطعا حضرت ظاهر خواهند شد.(عصر ظهور، علی کورانی)
اما وظیفه ما اینه که در عمل و قلبمون از این موارد و فتنه های آخر الزمون به خدا پناه ببریم و خودمونو به خصلت های یاران حضرت مهدی (عج) دربیاریم. سعی کنیم خدای ناکرده عامل به هیچ کدوم از این علائم نباشیم و اگر هم بودیم از اونا توبه کنیم. به امید این که از یاران واقعی حضرتش باشیم... هم در عمل و رفتارمون و هم در قلبمون...!