ازلي بودن جهان هستي...!

همه اين هايي كه فرموديد درست، اما منظور من از جهان و هستي زندگي و حيات نيست
يعني قانون پايستگي ماده (جرم) مي گويد كه ماده از بين نمي رود پس ابدي است!
پس مي توان احتمال داد ازلي نيز بوده است.
شما مي گوييد خورشيد از بين مي رود. درست است . تجزيه مي شود اما نظريه اي نجومي مي گويد كه پس از انفجار بزرگ (بیگ بن) همه مواد در حال فاصله گرفتن اند ولی پس از مدتی بر می گردند سر جای اولشان و به صورت تکراری دوباره انفجار صورت می گیرد.
یا شما این نظر را رد کنید که : جهان وقت کافی برای منظم شدن داشته است یعنی بی نهایت بار یک کار صورت گرفته تا یک بار که نتیجه ی آن الان باشد صورت گرفته و همه چیز به نظم است.
احتمالش صفر نیست مثلا اگر تعداد زیادی کودک حروف را تایپ کنند و گلستان سعدی درست شود.! (ولی نزدیک به صفر است)
با تشکر

پاسخ :
سلام
خب امير جان من هم همين مساله رو بيان كردم كه قبول...اصلا ماده ازلي...اما در واقعيت آيا ماده ابدي است...؟!!اگر ابدي بودن ماده ثابت شد ازلي بودنش هم اثبات مي شود.ما شاهد آن هستيم كه مواد و انرژي ها در حال فرسايش هستند.قبلا هم عرض كردم، علم به ما مـى گـويد : مواد اين جهان از يكسو ، و انرژى هاى آن ازسوى ديگر ، در حال فرسايش هستند و به عـبـارت روشن تر ، هر قدر از عمر جهان مى گذرد ، اتم هاى بيشترى تجزيه مى شوند. اين دست يافته ايست علمي...نمي توان صرفا با يك نظريه خلاف آن را ثابت كرد.
در بحث خلقت جهان ما هم قائل به تدريج هستيم. يعني زماني بايد بگذرد تا چنين نظامي خلق شود.چون خاصيت ماده اينه كه شايستگي آفرينش دفعي رو نداره، محاله كه موجودات مادي در يك لحظه خلق شوند . البته به قدرت خالق ربطي ندارد، چون تحقق ماده متناسب با ظرف آن است و بدون آن محاله تحقق پيدا كنند، همچنين ماده بدون زمان هم ممكن نيست كه بوجود بيايد و زمان دار بودن مقتضاي مادي بودن آنها است. به عبارت ديگر اين دو از هم جدا نميشن.
پس در خلقت موجودات مادي آن چه از خداوند واقع مي شود، همان اراده است و موجود مادي به خاطر مادي بودن زماندار بوده و بايد در زمان مشخصي موجود شود. در نتيجه جهان آفرينش به صورت تدريجي خلق شده است... .

با اين حساب ما با نتايج علمي اين بحث را مطرح مي كنيم كه ماده ابدي نيست لذا ازلي هم نبوده.

حال بحث ديگري مطرح میشه كه آيا مي توان به اين احتمالات اعتماد كرد يا نه...؟
پرفسور ادوين كانلين زيست‏شناس دانشگاه پرينستون در رد اينگونه احتمالات مي‏گوید: «احتمال پيدايش ناشي از تصادفات به همان اندازه است كه در نتيجه حدوث انفجاري در يك چاپخانه ، يك كتاب قطور لغت بوجود آيد!!» من اين بيان را بدون قيد و شرط رد مي‏كنم. من عقيده راسخ دارم كه خدايي وجود دارد كه جهان را خلق كرده و از آن نگهداري مي‏كند... من خدا را خدايي (مي‏دانم) كه تمام كتب آسماني از سوي وي نازل شده و در آن كتاب خود را بعنوان خالق و صانع جهان به بشر شناسانده و راه مستقيم حقيقت را به او نشان داده است... براي كسي كه شگفتي‏ها و رموز و نظم و ترتيب شيمي آلي را مخصوصا در اجسام زنده ديده است، تصور به وجود آمدن جهان در نتيجه تصادف بسيار دشوار و محال است. هر قدر ما ساختمان ذره را بيشتر مطالعه مي‏كنيم و واكنش‏هاي اين ذرات را بيشتر زير نظر قرار مي‏دهيم به همان اندازه روشن‏تر درمي‏يابيم كه يك عقل كل نقشه عالم طبيعت را طرح و با اراده و مشيت خود آن را خلق كرده است.(اثبات وجود خدا، ص 230 ـ 227) ... .

اين هم از احتمالات.درسته که احتمالاتي وجود داره ، ولي ما به استناد تجربيات و منابع علمي كه در دست داريم نتوانسته ايم ثابت كنيم که جهان ما حاصل چندمين فرايند خلقت بوده... .
بنا بر اعتقادات ديني هم سير آفرينش و خلقت های موجود به دنبال تكامل است و نتيجه ايي جاودان را دنبال خواهد كرد.

توصیه میشه کتاب های" تاریخ انبیاء تالیف عماد زاده "و" کتاب آفرینش جهان تالیف جورج گاموف، ترجمه علی صفایی "رو برای مطالعه بیشتر تهیه کنید.