مجردی تـلـخ است یا شیـریـن ؟!

ازدواج بیرون آمدن از پوسته تنهایی است، وقتی مجردی در لاك تنهایی فرو رفته ای؛ ازدواج شریك كردن یك نفر دیگر در همه زندگی خودت است، وقتی مجردی شریكی نداری؛ ازدواج تولد یك خانواده جدید است، وقتی مجردی خانواده ات همانی است كه بود؛ ازدواج هویتی جدید برای مرد و زن است، وقتی مجردی چیزی جز دختر یا پسر خانواده نیستی؛ ازدواج یك دنیا وظیفه و تعهد است، وقتی مجردی، وظیفه و تعهد زیادی نداری و دوران پس از ازدواج با زمانی كه مجردی از زمین تا آسمان فرق دارد.



باید پای حرف تمام افراد متاهل و مجرد نشست و صحبت هایشان را مو به مو گوش داد و آنوقت نتیجه گرفت كه دنیای تاهل جذاب تر است یا دنیای تجرد، البته اگر همه آنهایی كه سفره دلشان را پهن كرده اند راست گفته باشند و از احساسات واقعی شان پرده برداشته باشند.

بیشتر آدم ها هیچ وقت از شرایطی كه دارند راضی نیستند، آنها هر وقت به چیزی می رسند باز هم افسوس گذشته را می خورند یا نگاهشان به داشته های دیگران است، پس وقتی از ازدواج و تجرد هم حرف می زنند دچار همین حس می شوند برای همین است كه حرف آدم ها در مورد این دو دوره از زندگی را نمی توان ملاك قضاوت صد درصدی قرار داد؛ ولی فارغ از این بحث ها آنچه كه نمی شود در آن شك كرد مزایایی است كه به واسطه ازدواج سهم آدم ها می شود و محدودیت هایی كه پس از ازدواج دست و پای آدم ها را می بندد.

وقتی ازدواج می كنی از زندگی قبلی ات كنده می شوی از تمام چیزهایی كه پدر و مادرت برایت خواسته اند و همه شان دلخواهت نبودند، آن وقت خودت خانم یا آقای یك خانه می شوی درست مثل پدر و مادرت با همان خوبی ها و البته بدی ها و نقص هایی كه نمی خواهی میراث دارشان باشی.

وقتی ازدواج می كنی اگر عاشق همسر و زندگی جدیدت باشی، طعم خوش زندگی 2 نفره را حس می كنی و حاضر نمی شوی دیگر به دوران تنهایی ات برگردی؛ دورانی كه مجرد بودی و هیچ وقت هویت جداگانه ای از خانواده ات نداشته ای. وقتی ازدواج می كنی دیگر خودت هستی و همسرت با یك دنیا مسوولیت و تعهد كه هیچ كس جز خودت و او نباید زیر بارشان برود.

در خانه متاهلی همه وظایف روی دوش زن و مرد خانه است و بهتر می شود اگر آنها خودشان دست به دست هم، كارها را پیش ببرند چون انتظار كمك از دیگران فقط به زیبایی و استقلال زندگی متاهلی ضربه می زند.

اگر حاصل این ازدواج، فرزند یا فرزندانی هم باشد دیگر شرایط پیچیده تر می شود، ولی با وجود همه این پیچیدگی ها زندگی متاهلی معجزه ای دارد كه دوران تجرد با همه آزادی ها و خوشی هایش به پای آن نمی رسد، البته اگر تو بازیگر ازدواجی موفق باشی و در كنار همسرت دومین بال یك پرنده برای پرواز رو به سوی اوج باشی.

تجرد؛ فرصتی برای رشد

همانقدر كه یك ازدواج خوب می تواند آدم ها را رشد بدهد دوران مجردی هدفمند هم می تواند باعث اوج گرفتن آنها بشود. اگر در یك خانواده مهربان و وظیفه شناس كه همه اعضای آن به خاطر خوشبختی هم تلاش می كنند به دنیا آمده باشی و خودت هم اینگونه آفریده و رشد كرده باشی حتما دوران تجرد خوبی خواهی داشت.

تا وقتی یك دانش آموز هستی و وظیفه ای جز ساختن خودت نداری ماندن در خانه پدر و مادر فرصت خوبی است كه تا می توانی رشد كنی و برای روزهای بهتر آماده شوی. وقتی راه دانشگاه و داشتن حرفه ای مناسب را هم در پیش گرفتی مجرد بودن می تواند عصای دستت برای پیشرفت باشد چون آن وقت هم دغدغه ای جز موفق شدن نداری.

در دوران مجردی می شود آرزوهای خوبی برای آینده طراحی كرد، می شود در دنیای نیامده آینده، نقش شاهزاده ای را بازی كرد كه همه چیز وفق مرادش پیش می رود و كسی سر راهش پیدا نمی شود كه مانع بتراشد و سنگ اندازی كند. در این دوران می شود تا جایی كه ممكن است خوشحال بود و از نعمت زیر سایه پدر و مادر بودن استفاده كرد.

اما این احساسات زیبا هم تا زمانی خوب هستند و رویاها تا یك سنی آدم ها را ارضا می كنند، شاید وقتی ما آدم ها به این مرز احساسی می رسیم همان زمانی باشد كه تاریخ مصرف دوران مجردی تمام شده و حس تاهل از زیر پوسته كهنه تجرد قصد خودنمایی دارد.

متاهل بودن به معنی رسیدن به همه چیز نیست، همان طور كه مجرد بودن باعث از دست دادن همه چیز نمی شود و مجرد ماندن باعث خوشبختی مطلق نمی شود، درست مثل اینكه ازدواج كردن موجب سعادت ابدی نمی شود. كسی كه مجرد است یا متاهل خوشبخت یا بدبخت مطلق نیست چون چه تجرد و چه تاهل، دو دوره از زندگی است كه بسته به اینكه چگونه به آن نگاه كنی می تواند تلخ یا شیرین باشد.