پیش بینی حمله قلبی یا ایست تنفسی، 24 ساعت قبل از وقوع

اهمیت زمان (در حد دقیقه و حتی ثانیه) در نجات بیماران و بویژه بیماران قلبی-ریوی برای بسیاری از افراد شناخته شده است. حال فرض کنید در شرایطی که داریم روی مثقالهای طلا چانه می زنیم، یک چمدان شمش طلا ، به ما هدیه بدهند. حتی تصورش هم حیرت آور خواهد بود. این همان اتفاقی است که با عرضه یک سیستم الگوریتمی پیش بینی حمله قلبی، رخ داده است.
http://www.narenji.ir/sites/default/...jpg?1308807660
این سیستم الگوریتمی به هیچ سخت افزار اضافه ای احتیاج ندارد و با کند و کاو در میان اطلاعات مربوط به بیمار و مقادیر به دست آمده از دستگاههای سنجش علائم حیاتی، ریسک حمله قلبی یا ایست تنفسی در 24 آینده را پیش بینی می کند. قدرت پیش بینی همواره برای انسانها مورد احترام ( و تا حدودی مرموز) بوده و حالا که می خواهد برای نجات جان آنها به کار برود دیگر نمی توان سوال بیشتری در مورد آن پرسید. مخصوصا که مقامات شرکت "تکنولوژیهای پیش بینی پزشکی" يا PMT ، زیاد هم دوست ندارند راز کار خود را برای کسی فاش کنند. مگر اینکه بخواهیم در مورد کارآمدی آن سوال کنیم. پژوهشگران این شرکت ادعا می کنند که این سیستم در مورد تعداد زیادی از بیماران بستری در بیمارستانها بصورت گذشته نگر (با ارائه داده های قدیمی مربوط به بیمارانی که بعد از آن دچار حمله قلبی شده اند) مطالعه شده و پیش بینی هایش با درصد صحت بالایی، درست از آب در آمده اند.
البته این سیستم برای اینکه بتواند تحلیل درستی از وضع بیمار داشته باشد، نیاز دارد که در مراکز درمانی پیشرفته و مجهزی بکار گرفته شود که بتواند به جزئیات دقیق و صحیح مربوط به بیماران دسترسی داشته باشد. چنین مراکزی معدود هستند و در آمریکا حداکثر 100 بیمارستان در چنین سطحی از امکانات قرار دارند (یعنی بطور متوسط حداکثر 2 بیمارستان در هر ایالت)

این سیستم در حال حاضر تحت تحقیقات مختلفی از نظر میزان کارآمدی است تا پس از طی مراحل خاص، مجوز مراجع رسمی را برای ورود به بازارها دریافت کند.