سه قدم مانده به قهر، ایست!

سه قدم مانده به قهر، ایست!

وقتی دلایل و مواد لازم برای قهر ایجاد شد ،دیگر قهر نکردن بسیار مشکل است اما اگر ریشه ها و عوامل آن شناخته شوند، پیشگیری از آن ممکن است. قهر برای هر دوطرف آن ،دردناک و نامطلوب است اما با این حال بازهم اتفاق می افتد این به خاطر آن است که قهر یک رفتار ابتدایی نیست بلکه"عکس العملی" و "واکنشی" است .بنابراین در مسیر مبارزه با قهر، کاری که بیشتر می توانیم انجام دهیم این است که از قهر پیشگیری کنیم و الا اگر شرایط قهر را ایجاد کردیم دیگر انتظار این که فرد قهر نکند ،انتظاری است که بی پاسخ می ماند.

حداقل یکسال پس از ازدواج روشن خواهد شد که همسر شما چگونه شخصیتی دارد اگر قهر و لجبازی رفتار غالب اوست ،می توانید با پیش بینی رفتارهایی که منجر به قهر او می شود از افتادن در تله قهر و کم محلی همسرتان نجات پیدا کنید.

کسی که در مشاجرات آنهم مشاجرات خانوادگی که اغلب عاطفی هم هست ،کم می آورد قهرمی کند به عبارت دیگر قهر ،وقتی اتفاق می افتد که فرد، از خشم و هیجانات منفی پر می شود اما هیچ عکس العملی در جهت تخلیه ی روانی خود انجام نمی دهد.

بنابراین در دو زمینه می توان با حمله قهر مبارزه کرد یکی اینکه : باید نقطه جوش فرد را با تقویت ظرفیت او و شرکت دادنش در فعالیتهای اجتماعی و ورزشی و هر چیزی که منجر به افزایش تجربیات اخلاقی وی می شود ،بالا برد تا زود دچار رنجش نگردد و دیگر اینکه باید او را آنقدر خشمگین و دلخور نکرد تا کار به قهر بکشد . وقتی مشاجره ای بین دو نفر اتفاق می افتد،آنکه قوی و مسلط ،یا عصبی و پرخاشگر است به شدت از خود دفاع می کند . خشونت نشان می دهد فریاد می زند،... و نهایتا حرف خود را به کرسی می نشاند. بنابراین با تمام قدرت، هر چه سریعتر خود را از شر احساسات منفی اش خلاص می کند .اما فرد ضعیف یا به اصطلاح عامیانه ی ما ، فرد "مظلوم" ، تنها نظاره گر است .فریادها را می شنود و حرف و کنایه های تحقیر آمیز را ظاهرا تحمل می کند اما پاسخ و انتقام او سخت تر و در زمان طولانی خواهد بود. و این رفتاری است که بعد از مدتی زندگی قابل پیش بینی است .
دیگر قهر ،وقتی اتفاق می افتد که فرد، از خشم و هیجانات منفی پر می شود اما هیچ عکس العملی در جهت تخلیه ی روانی خود انجام نمی دهد

بنابراین کاری که می توانید انجام دهید تا او را مجبور به قهر نکنید این است که روح و قلب او را مملو از هیجانات منفی نکنید. می توانید همپای مدل شخصیتی او آنقدر آهسته و با احتیاط عمل کنید که او هم هماهنگ با شما بتواند از خودش دفاع کرده و خود را مظلوم و شکست خورده نپندارد.ضمنا می توانید با پرهیز از حرفهای ناراحت کننده به گونه ای منطقی سخن بگویید که فرد مقابل آن را دعوا فرض نکند و درگیر خشم و هیجان نشود.

بنابراین لازم است در حین خشم و مشاجره ،کنترل خوبی روی اعصاب و رفتار خود داشته باشید .مادامیکه بگو مگوی شما دو طرفه باشد و او هم از خودش دفاع کند ،قهری در کار نخواهد بود اما اگر طوری رفتار کنید که کنترل از دست او خارج شده ،احساس ترس و نا امنی کند و شرایط پیش آمده را به شدت بر خلاف میل و روحیات خود بیبیند،تسلیم شما خواهدشداما اکنون باید منتظر قهر و لجبازی او باشید .زیرا تمام احساسات منفی شما و خشم دعوا به او منتقل شده و به حالت انفجار رسیده است اما او بنابر مدل شخصیتی خودش به گونه ای که با احتیاط کاری روحیه ی او مطابق باشد، بسیار کُند و مخفیانه خشم خودش را در غالب قهر خالی خواهد کرد .
پاسخ قهر با قهر کار درستی نیست آنهم در محیط خانواده که بناست محل آرامش و محبت باشد .یادتان باشد شما هم نقطه ضعفهایی دارید که همسرتان تحمل می کند بنابراین با تقلید رفتار او در صدد تلافی برنیایید
تفاوتهای زن و شوهر در قهر و آشتی

اگر کسی که قهر کرده زن باشد ،مرد می تواند با اصرار و محبت او را راضی کرده و به آشتی کمک کند . زنان بر اساس روحیات خاص خودشان دوست دارند مواقعی که ناراحت و افسرده اند ،مورد توجه و مهرورزی همسر قرار گیرند مگر اینکه از او رفتارهای خاصی را سراغ داشته باشند که بدانند توجه و کنجکاوی او بی ضرر هم نخواهد بود در غیر این صورت کنجکاوی و اصرار شوهر از نظر زن ،محبت محسوب می شود .
سه قدم مانده به قهر، ایست!

اما اگر کسی که قهر کرده مرد باشد ،آشتی مشکل می شود زیرا مردها وقتی عصبانی و ناراحتند ترجیح می دهند تنها و در لاک خود فرو رفته باشند . از اصرار و کنجکاوی در چنین شرایطی بیشتر رنجیده می شوند. لذا زن در برخورد با قهر شوهرش ،بهترین رفتاری که می تواند داشته باشد،این است که اگر خود را مقصر می داند ،عذر خواهی کرده و اگر مقصر نیست خیلی کوتاه و مختصر ابراز تاسف کند و اصرار را به جای حرف ،در رفتار خودش نشان دهد مثل اینکه به سر و وضع خانه و غذا رسیدگی بیشتری داشته باشد . به هر حال به هر ترتیبی که شده باید رنجیدگی مرد از بین برود .

پاسخ قهر با قهر کار درستی نیست آنهم در محیط خانواده که بناست محل آرامش و محبت باشد .یادتان باشد شما هم نقطه ضعفهایی دارید که همسرتان تحمل می کند بنابراین با تقلید رفتار او در صدد تلافی برنیایید. بگذارید هر کسی مطابق منش و مدل شخصیتی خودش زندگی کند.البته افرادی که زود قهر می کنند باید در پی درمان ریشه های قهر و اصلاح خود برایند و این مطلبی جداست .نهایتا اگر به دنبال راه حلی سریعتر برای آشتی در همین امشب هستید چیزی بگویید که موجب زنده شدن حس دلسوزی و محبت او نسبت به شما شود . در زندگی زناشویی هیچ اشکالی ندارد که همسران ،ترحم یکدیگر را جلب کرده و یا منت کشی کنند . زن گاهی می تواند با استفاده از حس دلسوزی همسر و ایجاد ترحم در او ،آشتی را به خود ،فرزندان و حتی به خود همسرش نیز هدیه دهد.