جاذبه هاي کوير بشرويه

کوير بشرويه به طول تقريبي بيش از 100 کيلومتر و عرض متوسط 30 کيلومتر ،از شرق بشرويه آغاز وتا جنوب کاشمر ادامه پيدا مي کند.

وجود نبکاها ، رمل ها وتل ماسه هاي با ريپل مارک وقورتهاي زيبا ،گياهان شورپسند،شوره زارها ونمک زار ها ي وسيع ،بيشه زار هاي سر سبز ورودخانه دايمي
( کال شور)، جنگل تاغ، دق هاي باتلاقي و......

زيستگاهي پويا واستثنايي براي گونه هايي از موش کانگرو، افعي شاخ دار، هوبره،انواع خزندگاني از خانواده سوسمار را بوجود آورده است .

علاوه بر موارد فوق از ديدگاه زمين شناسي وجود عرصه اي متشکل از توف هاي سبز آتشفشاني و وجود سنگهاي ، آذرين مانند کوارتزيت و بازالت در بعضي از نقاط مواردي اعجاب بر انگيز براي محققان است

مناطق ياد شده اراضي وسيعي را تشکيل مي دهند که بهترين مکان براي برگزاري مسابقات رالي خودروهاي دو دف و همچنين رالي موتور سواري است.

عرصه هاي پوشيده از تپه هاي متشکل از شن روان وماسه بادي با مناظري بديع مکاني خاطره انگيز براي برگزاري همايش هاي کويرنوردي است .


بشرویه هشتمین شهرستان خراسان جنوبی می باشد .
در نقشه ایران حد فاصل فردوس و شهرستان طبس ، در موقعیت 33 درجه شمالی و 57 درجه شرقی قرار دارد .
دارای آب و هوای گرم و کویری نسبتاً مرطوب است .
مردم این دیار افرادی خونگرم ، مهمان نواز ، متدین و کوشا میباشند . ( بزنم به تخته ! )
بشرویه به دلیل حفظ بافت سنتی زیبای خود و بادگیرهای زیبای آن به شهر بادگیرها در خراسان معروف و دهمین شهر تاریخی کشور شناخته شده است .
از تعارف که بگذریم برای دیدن پردیسِ خراسان لحظه ای درنگ نکن !

آثار تارخی بشرویه چیه؟؟؟


آبانبار میان ده: این حوض اولین حوض ساخته شده در بشرویه است .این بنا دارای استحکام و زیبایی خاصی است که در ساخت آن صورت گرفته به طوری که با گذشت ۴۰۰ سال از ایجاد آن هنوز کوچکترین تغییری در آن رخ نداده است.


حسینیه میان ده (حسینیه حاج علی اشرف): از دیگر مکانهای مقدسی که در میان بشرویه ساخته شده، حسینیهای است که مدور بنا گردیده و دارای دو ایوان است که به صورت قرینه و به سبک معماری هندی ساخته شدهاند. دور تا دور این عمارت ایوانهای کوچکی ساخته شدهاند. این ساختمان دارای دو طبقه است. طبقه پایین ویژهٔ مردان و طبقهٔ بالا ویژه بانوان است. سازنده این بنا شخصی به نام حاج علی اشرف از اهالی ده خانیک واقع در غرب بشرویه بوده و زمان احداث آن، بر اساس شواهد، دوران حکومت افشاریه در خراسان بوده است.


مدرسه علمیه: این بنا که معروف به مدرسه طلاب علوم دینی نیز هست، در میان ده روبروی مسجد جامع میان ده و حسینیه حاج علی اشرف و در جهت غرب حوض انبار واقع شده و بنایی است که در ساخت آن به طور کامل خشت و گل به کار رفته است. دارای دو ایوان بزرگ در سمت شمال و جنوب است که ایوان شمالی جهت استفاده در فصل زمستان و ایوان جنوبی که از عمق و ارتفاع بیشتری برخوردار است جهت استفاده در فصل تابستان بنا شدهاند.


مسجد جامع میان ده: این مسجد در گذشتههای دور در زمان سلسله صفوی بنا شده و سبک معماری آن زمان را به خوبی نشان میدهد. این بنا به طور کامل از گل و آجر ساخته شده است. بنا دارای کاشیکاری نیست ولی در ایوانی بزرگ، آیاتی از قرآن مجید که به خط کوفی بسیار زیبا نوشته شدهاند به چشم میخورد. سقف ایوانها و شبستان مسجد کاملاً هلالیشکل است و در سردر ورودی آن، روی سنگ بزرگی اشعاری بیانکنندهٔ بر زمان ساخت بنا حک شده است.


امام زادهٔ هوگند: در فاصله حدود ۱۲ کیلومتری غرب بشرویه و در دامنه کوه، ساختمانی زیارتی وجود دارد که به نام امام زاده محمد بن اصغر هوگند معروف و مشهور است. از سابقه و شخصیت مدفون در این محل هیچ اطلاع تاریخی در دست نیست و آن چه اهالی به آن اعتقاد دارند، این است که این جا محل دفن یکی از اولاد امام موسی کاظم (ع) است.


مسجد جامع رقه: این مسجد در سمت شرق دهستان رقه و در منطقهای که اصطلاحاً به «پایین محله» مشهور است، قرار دارد. این مسجد در طول زمان آسیبهای فراوانی دیده و در حال حاضر در حد دیوارههای بیرونی مسجد و بقایای به جا مانده از سه ایوان شرقی، غربی و جنوبی است. سقف ایوانهای غربی و جنوبی کاملاً تخریب شده و ایوان ضلع شرقی از بقیه کاملتر است.

از دیگر بناهای تاریخی بشرویه تپه کرند، رباط اصفاک و نیگنان،قدمگاه ساغند، زیارتگاه بیبی نجمه خاتون مجد و قلعههای نظامی و دفاعی بشرویه و بند ريز كه در مجاورت قلعه دختر واقع شده میباشند.