تدابیر پرستاری در پنومونی

تدابیر پرستاری در پنومونی

باز نگه داشتن راه هوایی
خارج کردن ترشحات مهم است زیرا احتباس ترشحات با تبادل گاز تداخل می کند و ممکن است سیر بهبودی را کند نماید. پرستار هیدراسیون بیمار را مورد تشویق قرار می دهد زیرا هیدراسیون کافی، ترشحات ریوی را رقیق و دفع می نماید.
سرفه می تواند بصورت ارادی یا رفلکسی شروع شود. مانورهای اتساع ریه مثل تنفس عمیق همراه با اسپیرومتر تشویقی ممکن است موجب سرفه شود. پرستار بیمار را تشویق میکند که سرفه را بطور موثر و جهت دار انجام دهد.
فیزیوتراپی سینه در نرم کردن و حرکت دادن ترشحات اهمیت دارد. بیمار برای درناژ سگمنت های درگیر ریه ها، باید در وضعیت درست و مناسبی قرار داده شود.پس از هر تغییر وضعیت پرستار بیمار را به انجام سرفه و تنفس عمیق تشویق می کند. پرستار در صورت نیاز اکسیژن تجویز می کند. تاثیر اکسیژن درمانی با بهبود علایم و نشانه های بالینی، کنترل می گردد و معیارهای اکسیژناسیون کافی، بوسیله اکسیمتری پالس و یا آنالیز گازهای خون شریانی سنجیده می شوند.
تامین استراحت و حفظ انرژی
پرستار بیماران ناتوان را به استراحی کافی و اجتناب از فعالیت شدید و تشدید احتمالی نشانه ها تشویق می کند. برای تامین استراحت کافی و تنفس بیمار باید در وضعیت راحتی قرار بگیرد و مرتبا تغییر وضعیت بدهد.
تامین مصرف مایعات به علت افزایش دفع غیر محسوس مایعات در نتیجه افزایش تعداد تنفس

حفظ تغذیه

تامین اطلاعات کافی برای بیماربیمار و خانواده اش باید در مورد علت پنومونی، درمان و نشانه های پنومونی و نیاز به مراقبتهای پیگیری آموزش داده شوند.