جعبه سیاه هواپیما ها در حقیقت یك جعبه نارنجی رنگ است كه اطلاعات پرواز را ثبت می كند.
چیزی كه به آن جعبه سیاه هواپیما گفته می شود در واقع مجموعه ای از تجهیزات الكترونیكی ضبط صدا و اطلاعات پروازی است كه درون جعبه ای به رنگ نارنجی قرار دارد و در قسمت عقب هواپیما نصب می شود.
نصب جعبه در عقب هواپیما احتمال آسیب دیدن آن را تا حد امكان پایین می آورد و رنگ نارنجی روشن آن، پیدا كردنش را در میان انبوه بقایای پراكنده هواپیما آسان می سازد.
جعبه سیاه هواپیما ها در حقیقت یك جعبه نارنجی رنگ است كه اطلاعات پرواز را ثبت می كند.
چیزی كه به آن جعبه سیاه هواپیما گفته می شود در واقع مجموعه ای از تجهیزات الكترونیكی ضبط صدا و اطلاعات پروازی است كه درون جعبه ای به رنگ نارنجی قرار دارد و در قسمت عقب هواپیما نصب می شود.
نصب جعبه در عقب هواپیما احتمال آسیب دیدن آن را تا حد امكان پایین می آورد و رنگ نارنجی روشن آن، پیدا كردنش را در میان انبوه بقایای پراكنده هواپیما آسان می سازد.
گیرنده های متصل به این جعبه كه صدا و اطلاعات را برای آن می آورند در سراسر هواپیما پراكنده اند و می توانند بیش از 80 پارامتر پروازی و تمامی مكالمات كابین خلبان را لحظه به لحظه ثبت كرده و برای ضبط به جعبه سیاه ارسال كنند. قسمت اصلی این جعبه (كه باید بعد از سانحه سالم بماند) حافظه آن است كه می تواند حداكثر 2 ساعت مكالمات كابین و 25 ساعت اطلاعات پروازی را ثبت و ذخیره كند. این قسمت حافظه مقاوم در برابر سانحه (CSMU) نامیده می شود. CSMU شامل واحدهای مغناطیسی یا دیجیتالی حافظه است كه در یك استوانه مقاوم قرار داده شده و درون جعبه در كنار تجهیزات الكترونیكی دریافت و ضبط اطلاعات نصب می شود.
یك لایه ی نازك آلومینیوم، اولین پوششی است كه مستقیما ً كارت های حافظه را احاطه می كند. بلافاصله روی آن لایه ای به ضخامت 2.5 سانتی متر از سیلیس خشك (كه عایق حرارتی بسیار خوبی است) قرار می گیرد تا حافظه را از حرارت ناشی از انفجارهای پس از سانحه حفظ كند. در نهایت، مقاومت مكانیكی در برابر ضربه ها و فشارهای شدید بر عهده لایه ای به ضخامت 7 میلی متر از فولاد ضد زنگ یا تیتانیوم است كه مانند زره روی بخش عایق كشیده می شود.اما این حافظه ی ظریف چطور فشارها و حرارت ناشی از انفجار یا سانحه را تحمل می كند؟
اما چنین مجموعه ای هنوز باید آزمایش های سنگین و ویژه ای را از سر بگذراند تا توانایی آن برای محافظت از اطلاعات به اثبات برسد. این آزمایش ها معمولا ً به صورت زیر هستند:
• آزمایش برخورد:
واحد CSMU با شتاب 3400g (كه به وسیله ی یك تفنگ هوا ایجاد می شود) به یك هدف آلومینیومی اصابت می كند و به این ترتیب تحت تاثیر نیروی 3400 برابر وزنش قرار می گیرد.
• آزمایش سقوط جسم تیز:
آزمایش كننده ها برای امتحان مقاومت نفوذی استوانه، یك وزنه 230 كیلوگرمی را كه یك میخ فولادی به قطر 6 میلی متر به زیر آن متصل است از ارتفاع 30 متری روی استوانه می اندازند.
• آزمایش فشار ایستا:
به مدت 5 دقیقه فشاری معادل 35 مگا پاسكال یا چیزی حدود 350 برابر فشار اتمسفر را بر هر یك از 6 سوی استوانه وارد می كنند.
• آزمایش آتش:
واحد CSMU در یك گوی آتش به دمای 1100 درجه كه با سه مشعل پروپان ایجاد می شود قرار می گیرد. طبق استاندارد های هواپیمائی، CSMU باید بتواند چنین حرارتی را به مدت یك ساعت تحمل كند.
• آزمایش مقاومت در برابر فشار آب: CSMU به مدت 24 ساعت در یك تانكر آب پر فشار (كه محیطی شبیه عمق دریاست) قرار داده می شود.
• آزمایش مقاومت در برابر خردگی:
CSMU سی روز در یك تانكر آب نمك غوطه ور می شود.
• آزمایش مقاومت در برابر مایعات:
اجزاء مختلف CSMU درون انواع مایعات هواپیمائی مانند سوخت جت، روان كننده ها و آتش خاموش كن ها قرار داده می شود.
تنها پس از پشت سر گذاشتن همه ی این آزمایش هاست كه CSMU شایستگی نصب در جعبه ی سیاه هواپیما را پیدا می كند. بی خود نیست كه هر جعبه ی سیاه (با اینكه تجهیزات الكترونیكی چندان پیچیده ای ندارد) تا 15000 دلار قیمت دارد.
