سه دعواي مشهور تاریخ دربي
در ۴۳ سالی که از عمر دیدارهای پرسپولیس و استقلال می‌گذرد، تنش‌های ریز و درشتی در میدان به وجود آمده.
گل: هزاران هزار تماشاگری که در هر دربی سکوهای ورزشگاه را پر می‌کنند، ساعت‌ها به انتظار می‌نشینند به این امید که تماشاگر هنرنمایی بازیکنان محبوبشان باشند، اما‌گاه این هنرنمایی‌ها رنگ دیگری به خود گرفته و «مشت و لگد» جای «دریبل و شوت» را گرفته است. در ۴۳ سالی که از عمر دیدارهای پرسپولیس و استقلال می‌گذرد، تنش‌های ریز و درشتی در میدان به وجود آمده که در ادامه ۳ دعوای مشهور دربی را با هم مرور می‌کنیم.
دربی ششم؛ یکشنبه ۲۷ دی ۱۳۴۹
پرسپولیس که ستارگانی مثل همایون بهزادی، علی پروین و مهراب شاهرخی را در ترکیب داشت، در دقیقه دوم بازی با گل حسین کلانی پیش افتاد. رایکوف هم که در ترکیب تیمش از مردان مشهوری مثل پرویز قلیچ خانی، کارو حق وردیان و علی جباری سود می‌برد، در نیمه دوم عباس مژدهی را به زمین فرستاد و همین بازیکن بود که در دقیقه ۷۵ کار را به تساوی کشید.
در هشت دقیقه مانده به پایان در یک درگیری فوتبالی محراب شاهرخی به زمین افتاد و پرسپولیسی‌ها به بازی خشن مدافع استقلال اعتراض کردند. مهدی لواسانی مدافع استقلال اخراج و بدنبال آن حسین کلانی و همایون بهزادی نیز با کارت قرمز روبرو شدند. این بازی بعد از چند دقیقه درگیری و جنجال نیمه تمام ماند و نتیجه آن ۳-۰ به سود استقلال اعلام شد. سه اخراجی بازی به همراه محراب شاهرخی یک سال محروم شدند که محرومیت این بازیکنان در آبان ماه ۱۳۵۰ بخشیده شد. شاهرخی در حالی محروم شد که حاج ابوالحسن داور بازی اذعان کرده بود که او هیچگونه فحاشی نکرده و بی‌گناه است!
دربی سی و هشتم؛ جمعه ۳۰ دی ۱۳۷۳
پرسپولیس که بعد از کنار گذاشتن علی پروین، حمید درخشان را روی نیمکت نشانده بود، در پانزده دقیقه ابتدایی نیمه دوم با پنالتی فرشاد پیوس و ضربه سر بهزاد داداش‌زاده با دو گل جلو افتاد. روال بازی به گونه‌ای بود که تصور می‌شد پرسپولیس برنده این بازی از مرحله نیمه نهایی لیگ است (در آن سال لیگ در دو گروه برگزار می‌شد) اما تکل خشن رضا شاهرودی روی محمد تقوی و ۱۰ نفره شدن پرسپولیس، جریان بازی را کاملاً دگرگون کرد.
ابتدا صادق ورمزیار در دقیقه ۸۰ نتیجه را کم کرد و ۶ دقیقه بعد ادموند اختر دروازه عابدزاده را باز کرد تا همه چیز برابر شود. بعد از این گل بود که مجتبی محرمی و امیر قلعه نویی در وسط زمین از خجالت هم درآمدند و بازی با هجوم تماشاگران به زمین نیمه تمام ماند.
یک روز بعد، نتیجه بازی ۳-۰ به سود استقلال اعلام شد و چند بازیکن از هر دو تیم، با محرومیت‌های طولانی مواجه شدند. عملکرد احمد ابهران، داور این بازی هم باعث شد که از سال بعد، داوران خارجی برای مدتی طولانی دربی را سوت بزنند. بازی برگشت این دو تیم، در ورزشگاهی خالی از تماشاگر در بندر عباس و به قضاوت مهدی اخوان برگزار شد و بدون گل به پایان رسید.
دربی چهل و نهم؛ جمعه ۹ دی ۱۳۷۹
این بازی یک حساسیت ویژه داشت و آن هم حضور مهدی هاشمی نسب در ترکیب اصلی استقلال بود؛ بازیکنی که تا فصل پیش برای پرسپولیس به میدان می‌آمد و قاتل استقلال شده بود.
منصور پورحیدری در این بازی، هاشمی نسب را در خط حمله به کار گرفت اما این پرسپولیس بود که با پنالتی بهروز رهبری فرد در دقیقه ۵۸ به گل اول رسید. ده دقیقه بعد محمد نوازی با یک ضربه ایستگاهی از نزدیکی‌های خط اوت، بازی را به تساوی کشید و در پنج دقیقه پایانی، هاشمی نسب گل دوم استقلال را زد و غش کرد! اما این گل هم دوامی نداشت و علی کریمی در دقیقه ۸۷ بازی را به تساوی کشید.
برخلاف دعواهای گذشته، این بار جنجال‌ها بعد از سوت پایان شروع شد؛ با مشتی که پرویز برومند به صورت پایان رافت زد و پس از آن هم نوبت به حمید استیلی و محمد نوازی رسید که مشت و لگدی روانه هم کنند. این دعوا تاثیری بر نتیجه بازی نداشت ولی محرومیت‌هایی برای بازیکنان رقم زد.
